Internationaal Verdrag inzake opsporing en redding op zee, 1979, Hamburg, 27-04-1979

Geraadpleegd op 28-03-2024.
Geldend van 01-07-2006 t/m heden

Internationaal Verdrag inzake opsporing en redding op zee, 1979

Authentiek : EN

International Convention on maritime search and rescue, 1979

The Parties to the Convention,

Noting the great importance attached in several conventions to the rendering of assistance to persons in distress at sea and to the establishment by every coastal State of adequate and effective arrangements for coast watching and for search and rescue services,

Having considered Recommendation 40 adopted by the International Conference on Safety of Life at Sea, 1960, which recognizes the desirability of co-ordinating activities regarding safety on and over the sea among a number of inter-governmental organizations,

Desiring to develop and promote these activities by establishing an international maritime search and rescue plan responsive to the needs of maritime traffic for the rescue of persons in distress at sea,

Wishing to promote co-operation among search and rescue organizations around the world and among those participating in search and rescue operations at sea,

Have agreed as follows:

Article I. General obligations under the Convention

The Parties undertake to adopt all legislative or other appropriate measures necessary to give full effect to the Convention and its Annex, which is an integral part of the Convention. Unless expressly provided otherwise, a reference to the Convention constitutes at the same time a reference to its Annex.

Article II. Other treaties and interprétation

  • (1) Nothing in the Convention shall prejudice the codification and development of the law of the sea by the United Nations Conference on the Law of the Sea convened pursuant to Resolution 2750 (XXV) of the General Assembly of the United Nations nor the present or future claims and legal views of any State concerning the law of the sea and the nature and extent of coastal and flag State jurisdiction.

  • (2) No provision of the Convention shall be construed as prejudicing obligations or rights of vessels provided for in other international instruments.

Article III. Amendments

  • (1) The Convention may be amended by either of the procedures specified in paragraphs (2) and (3) hereinafter.

  • (2) Amendment after consideration within the Inter-Governmental Maritime Consultative Organization (hereinafter referred to as the “Organization”):

    • (a) Any amendment proposed by a Party and transmitted to the Secretary-General of the Organization (hereinafter referred to as “the Secretary-General”), or any amendment deemed necessary by the Secretary-General as a result of an amendment to a corresponding provision of Annex 12 to the Convention on International Civil Aviation, shall be circulated to all Members of the Organization and ail Parties at least six months prior to its consideration by the Maritime Safety Committee of the Organization.

    • (b) Parties, whether or not Members of the Organization, shall be entitled to participate in the proceedings of the Maritime Safety Committee for the consideration and adoption of amendments.

    • (c) Amendments shall be adopted by a two-thirds majority of the Parties present and voting in the Maritime Safety Committee on condition that at least one third of the Parties shall be present at the time of adoption of the amendment.

    • (d) Amendments adopted in accordance with sub-paragraph (c) shall be communicated by the Secretary-General to all Parties for acceptance.

    • (e) An amendment to an Article or to paragraphs 2.1.4, 2.1.5, 2.1.7, 2.1.10, 3.1.2 or 3.1.3 of the Annex shall be deemed to have been accepted on the date on which the Secretary-General has received an instrument of acceptance from two-thirds of the Parties.

    • (f) An amendment to the Annex other than to paragraphs 2.1.4, 2.1.5, 2.1.7, 2.1.10, 3.1.2 or 3.1.3 shall be deemed to have been accepted at the end of one year from the date on which it is communicated to the Parties for acceptance. However, if within such period of one year more than one third of the Parties notify the Secretary-General that they object to the amendment, it shall be deemed not to have been accepted.

    • (g) An amendment to an Article or to paragraphs 2.1.4, 2.1.5, 2.1.7, 2.1.10, 3.1.2 or 3.1.3 of the Annex shall enter into force:

      • (i) with respect to those Parties which have accepted it, six months after the date on which it is deemed to have been accepted;

      • (ii) with respect to those Parties which accept it after the condition mentioned in sub-paragraph (e) has been met and before the amendment enters into force, on the date of entry into force of the amendment;

      • (iii) with respect to those Parties which accept it after the date on which the amendment enters into force, 30 days after the deposit of an instrument of acceptance.

    • (h) An amendment to the Annex other than to paragraphs 2.1.4, 2.1.5, 2.1.7, 2.1.10, 3.1.2 or 3.1.3 shall enter into force with respect to all Parties, except those which have objected to the amendment under sub-paragraph (f) and which have not withdrawn such objections, six months after the date on which it is deemed to have been accepted. However, before the date set for entry into force, any Party may give notice to the Secretary-General that it exempts itself from giving effect to that amendment for a period not longer than one year from the date of its entry into force, or for such longer period as may be determined by a two-thirds majority of the Parties present and voting in the Maritime Safety Committee at the time of the adoption of the amendment.

  • (3) Amendment by a conference:

    • (a) Upon the request of a Party concurred in by at least one third of the Parties, the Organization shall convene a conference of Parties to consider amendments to the Convention. Proposed amendments shall be circulated by the Secretary-General to all Parties at least six months prior to their consideration by the conference.

    • (b) Amendments shall be adopted by such a conference by a two-thirds majority of the Parties present and voting, on condition that at least one third of the Parties shall be present at the time of adoption of the amendment. Amendments so adopted shall be communicated by the Secretary-General to all Parties for acceptance.

    • (c) Unless the conference decides otherwise, the amendment shall be deemed to have been accepted and shall enter into force in accordance with the procedures specified in sub-paragraphs (2) (e), (2) (f), (2) (g) and (2) (h) respectively, provided that reference in "sub-paragraph (2) (h) to the Maritime Safety Committee expanded in accordance with sub-paragraph (2) (b) shall be taken to mean reference to the conference.

  • (4) Any declaration of acceptance of, or objection to, an amendment or any notice given under sub-paragraph (2) (h) shall be submitted in writing to the Secretary-General who shall inform all Parties of any such submission and the date of its receipt.

  • (5) The Secretary-General shall inform States of any amendments which enter into force, together with the date on which each such amendment enters into force.

Article IV. Signature, ratification, acceptance, approval and accession

  • (1) The Convention shall remain open for signature at the Headquarters of the Organization from 1 November 1979 until 31 October 1980 and shall thereafter remain open for accession. States may become Parties to the Convention by:

    • (a) signature without reservation as to ratification, acceptance or approval; or

    • (b) signature subject to ratification, acceptance or approval, followed by ratification, acceptance or approval; or

    • (c) accession.

  • (2) Ratification, acceptance, approval or accession shall be effected by the deposit of an instrument to that effect with the Secretary-General.

  • (3) The Secretary-General shall inform States of any signature or of the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or accession and the date of its deposit.

Article V. Entry into force

  • (1) The Convention shall enter into force 12 months after the date on which 15 States have become Parties to it in accordance with Article IV.

  • (2) Entry into force for States which ratify, accept, approve or accede to the Convention in accordance with Article IV after the condition prescribed in paragraph (1) has been met and before the Convention enters into force, shall be on the date of entry into force of the Convention.

  • (3) Entry into force for States which ratify, accept, approve or accède to the Convention after the date on which the Convention enters into force shall be 30 days after the date of deposit of an instrument in accordance with Article IV.

  • (4) Any instrument of ratification, acceptance, approval or accession deposited after the date of entry into force of an amendment to the Convention in accordance with Article III shall apply to the Convention, as amended, and the Convention, as amended, shall enter into force for a State depositing such an instrument 30 days after the date of its deposit.

  • (5) The Secretary-General shall inform States of the date of entry into force of the Convention.

Article VI. Denunciation

  • (1) The Convention may be denounced by any Party at any time after the expiry of five years from the date on which the Convention enters into force for that Party.

  • (2) Denunciation shall be effected by the deposit of an instrument of denunciation with the Secretary-General who shall notify States of any instrument of denunciation received and of the date of its receipt as well as the date on which such denunciation takes effect.

  • (3) A denunciation shall take effect one year, or such longer period as may be specified in the instrument of denunciation, after its receipt by the Secretary-General.

Article VII. Deposit and registration

  • (1) The Convention shall be deposited with the Secretary-General who shall transmit certified true copies thereof to States.

  • (2) As soon as the Convention enters into force, the Secretary-General shall transmit the text thereof to the Secretary-General of the United Nations for registration and publication, in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations.

Article VIII. Languages

The Convention is established in a single copy in the Chinese English, French, Russian and Spanish languages, each text being equally authentic. Official translations in the Arabic, German and Italian languages shall be prepared and deposited with the signed original.

DONE at Hamburg this twenty-seventh day of April one thousand nine hundred and seventy-nine.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorized by their respective Governments for that purpose, have signed the Convention.

Annex

CHAPTER 1

TERMS AND DEFINITIONS

  • 1.1. ‘Shall’ is used in the Annex to indicate a provision, the uniform application of which by all Parties is required in the interest of safety of life at sea.

  • 1.2. ‘Should’ is used in the Annex to indicate a provision, the uniformapplication of which by all Parties is recommended in the interest of safety of life at sea.

  • 1.3. The terms listed below are used in the Annex with the following meanings:

    • .1 ‘Search’. An operation, normally co-ordinated by a rescue co-ordination centre or rescue sub-centre, using available personnel and facilities to locate persons in distress;

    • .2 ‘Rescue’. An operation to retrieve persons in distress, provide for their initial medical or other needs, and deliver them to a place of safety;

    • .3 ‘Search and rescue service’. The performance of distress monitoring, communication, co-ordination and search and rescue functions, including provision of medical advice, initial medical assistance, or medical evacuation, through the use of public and private resources including co-operating aircraft, vessels and other craft and installations;

    • .4 ‘Search and rescue region’. An area of defined dimensions associated with a rescue co-ordination centre within which search and rescue services are provided;

    • .5 ‘Rescue co-ordination centre’. A unit responsible for promoting efficient organization of search and rescue services and for co-ordinating the conduct of search and rescue operations within a search and rescue region;

    • .6 ‘Rescue sub-centre’. A unit subordinate to a rescue co-ordination centre established to complement the latter according to particular provisions of the responsible authorities;

    • .7 ‘Search and Rescue facility’. Any mobile resource, including designated search and rescue units, used to conduct search and rescue operations;

    • .8 ‘Search and rescue unit’. A unit composed of trained personnel and provided with equipment suitable for the expeditious conduct of search and rescue operations;

    • .9 ‘Alerting post’. Any facility intended to serve as an intermediary between a person reporting an emergency and a rescue co-ordination centre or rescue sub-centre;

    • .10 ‘Emergency phase’. A generic term meaning, as the case may be, uncertainty phase, alert phase or distress phase;

    • .11 ‘Uncertainty phase’. A situation wherein uncertainty exists as to the safety of a person, a vessel or other craft;

    • .12 ‘Alert phase’. A situation wherein apprehension exists as to the safety of a person, a vessel or other craft;

    • .13 ‘Distress phase’. A situation wherein there is a reasonable certainty that a person, a vessel or other craft is threatened by grave and imminent danger and requires immediate assistance;

    • .14 ‘On-scene co-ordinator’. A person designated to co-ordinate search and rescue operations within a specified area;

    • .15 ‘Secretary-General’. The Secretary-General of the International Maritime Organization’’.

CHAPTER 2

ORGANIZATION AND CO-ORDINATION

  • 2.1. Arrangements for provision and co-ordination of search and rescue services

    • 2.1.1. Parties shall, as they are able to do so individually or in co-operation with other States and, as appropriate, with the Organization, participate in the development of search and rescue services to ensure that assistance is rendered to any person in distress at sea. On receiving information that any person is, or appears to be, in distress at sea, the responsible authorities of a Party shall take urgent steps to ensure that the necessary assistance is provided. The notion of a person in distress at sea also includes persons in need of assistance who have found refuge on a coast in a remote location within an ocean area inaccessible to any rescue facility other than as provided for in the annex.

    • 2.1.2. Parties shall, either individually or, if appropriate, in co-operation with other States, establish the following basic elements of a search and rescue service:

      • .1 legal framework;

      • .2 assignment of a responsible authority;

      • .3 organisation of available resources;

      • .4 communication facilities;

      • .5 co-ordination and operational functions; and

      • .6 processes to improve the service including planning, domestic and international co-operative relationships and training.

      Parties shall, as far as practicable, follow relevant minimum standards and guidelines developed by the Organization.

    • 2.1.3. To help ensure the provision of adequate shore-based communication infrastructure, efficient distress alert routeing, and proper operational co-ordination to effectively support search and rescue services, Parties shall, individually or in co-operation with other States, ensure that sufficient search and rescue regions are established within each sea area in accordance with paragraphs 2.1.4 and 2.1.5. Such regions should be contiguous and, as far as practicable, not overlap.

    • 2.1.4. Each search and rescue region shall be established by agreement among Parties concerned. The Secretary-General shall be notified of such agreement.

    • 2.1.5. In case agreement on the exact dimensions of a search and rescue region is not reached by the Parties concerned, those Parties shall use their best endeavours to reach agreement upon appropriate arrangements under which the equivalent overall co-ordination of search and rescue services is provided in the area. The Secretary-General shall be notified of such arrangements.

    • 2.1.6. Agreement on the regions or arrangements referred to in paragraphs 2.1.4 and 2.1.5 shall be recorded by the Parties concerned, or in written plans accepted by the Parties.

    • 2.1.7. The delimitation of search and rescue regions is not related to and shall not prejudice the delimitation of any boundary between States.

    • 2.1.8. Parties should seek to promote consistency, where applicable, between their maritime and aeronautical search and rescue services while considering the establishment of maritime search and rescue regions which shall be established by agreement in accordance with paragraph 2.1.4 or the reaching of agreement upon appropriate arrangements in accordance with paragraph 2.1.5.

    • 2.1.9. Parties having accepted responsibility to provide search and rescue services for a specified area shall use search and rescue units and other available facilities for providing assistance to a person who is, or appears to be, in distress at sea.

    • 2.1.10. Parties shall ensure that assistance be provided to any person in distress at sea. They shall do so regardless of the nationality or status of such a person or the circumstances in which that person is found.

    • 2.1.11. Parties shall forward to the Secretary-General information on their search and rescue service, including the:

      • .1 national authority responsible for the maritime search and rescue services;

      • .2 location of the established rescue co-ordination centres or other centres providing search and rescue co-ordination, for the search and rescue region or regions and communications therein;

      • .3 limits of their search and rescue region or regions and the coverage provided by their shore based distress and safety communication facilities; and

      • .4 principal types of available search and rescue units.

        Parties shall with priority, update the information provided with respect to any alterations of importance. The Secretary-General shall transmit to all Parties the information received.

    • 2.1.12. The Secretary-General shall notify all Parties of the agreements or arrangements referred to in paragraphs 2.1.4 and 2.1.5.

  • 2.2 Development of national search and rescue services

    • 2.2.1. Parties shall establish appropriate national procedures for overall development, co-ordination, and improvement of search and rescue services.

    • 2.2.2. To support efficient search and rescue operations, Parties shall:

      • .1 ensure the co-ordinated use of available facilities; and

      • .2 establish close co-operation between services and organizations which may contribute to improve the search and rescue service in areas such as operations, planning, training, exercises and research and development.

  • 2.3. Establishment of rescue co-ordination centres and rescue sub-centres

    • 2.3.1. To meet the requirements of paragraph 2.2, Parties shall individually or in co-operation with other States establish rescue co-ordination centres for their search and rescue services and such rescue sub-centres as they consider appropriate.

    • 2.3.2. Each rescue co-ordination centre and rescue sub-centre, established in accordance with paragraph 2.3.1, shall arrange for the receipt of distress alerts originating from within its search and rescue region. Every such centre shall also arrange for communications with persons in distress, with search and rescue facilities, and with other rescue co-ordination centres or rescue sub-centres.

    • 2.3.3. Each rescue co-ordination centre shall be operational on a 24-hour basis and be constantly staffed by trained personnel having a working knowledge of the English language.

  • 2.4 Co-ordination with aeronautical services

    • 2.4.1. Parties shall ensure the closest practicable co-ordination between maritime and aeronautical services so as to provide for the most effective and efficient search and rescue services in and over their search and rescue regions.

    • 2.4.2. Whenever practicable, each Party should establish joint rescue co-ordination centres and rescue sub-centres to serve both maritime and aeronautical purposes.

    • 2.4.3. Whenever separate maritime and aeronautical rescue co-ordination centres or rescue sub-centres are established to serve the same area, the Party concerned shall ensure the closest practicable co-ordination between the centres or sub-centres.

    • 2.4.4. Parties shall ensure as far as is possible the use of common procedures by search and rescue units established for maritime purposes and those established for aeronautical purposes.

  • 2.5. Designation of search and rescue facilities

    Parties shall identify all facilities able to participate in search and rescue operations, and may designate suitable facilities as search and rescue units.

  • 2.6. Equipment of search and rescue units

    • 2.6.1. Each search and rescue unit shall be provided with equipment appropriate to its task.

    • 2.6.2. Containers and packages containing survival equipment for dropping to survivors should have the general nature of their contents indicated by markings in accordance with standards adopted by the Organization.

CHAPTER 3

CO-OPERATION BETWEEN STATES

  • 3.1. Co-operation between States

    • 3.1.1. Parties shall co-ordinate their search and rescue organizations and should, whenever necessary, co-ordinate search and rescue operations with those of neighbouring States.

    • 3.1.2. Unless otherwise agreed between the States concerned, a Party should authorize, subject to applicable national laws, rules and regulations, immediate entry into or over its territorial sea or territory of rescue units of other Parties solely for the purpose of searching for the position of maritime casualties and rescuing the survivors of such casualties. In such cases, search and rescue operations shall, as far as practicable, be co-ordinated by the appropriate rescue coordination centre of the Party which has authorized entry, or such other authority as has been designated by that Party.

    • 3.1.3. Unless otherwise agreed between the States concerned, the authorities of a Party which wishes its rescue units to enter into or over the territorial sea or territory of another Party solely for the purpose of searching for the position of maritime casualties and rescuing the survivors of such casualties, shall transmit a request, giving full details of the projected mission and the need for it, to the rescue co-ordination centre of that other Party, or to such other authority as has been designated by that Party.

    • 3.1.4. The responsible authorities of Parties shall:

      • .1 immediately acknowledge the receipt of such a request; and

      • .2 as soon as possible indicate the conditions, if any, under which the projected mission may be undertaken.

    • 3.1.5. Parties should enter into agreements with neighbouring States setting forth the conditions for entry of each other’s search and rescue units into or over their respective territorial sea or territory. These agreements should also provide for expediting entry of such units with the least possible formalities.

    • 3.1.6. Each Party should authorize its rescue co-ordination centres:

      • .1 to request from other rescue co-ordination centres such assistance, including vessels, aircraft, personnel or equipment, as may be needed;

      • .2 to grant any necessary permission for the entry of such vessels, aircraft, personnel or equipment into or over its territorial sea or territory;

      • .3 to make the necessary arrangements with the appropriate customs, immigration, health or other authorities with a view to expediting such entry; and

      • .4 to make the necessary arrangements in co-operation with other RCCs to identify the most appropriate place(s) for disembarking persons found in distress at sea.

    • 3.1.7. Each Party shall ensure that its rescue co-ordination centres provide, when requested, assistance to other rescue co-ordination centres, including assistance in the form of vessels, aircraft, personnel or equipment.

    • 3.1.8. Parties should enter into agreements with other States, where appropriate, to strengthen search and rescue co-operation and co-ordination. Parties shall authorize their responsible authority to make operational plans and arrangements for search and rescue co-operation and co-ordination with responsible authorities of other States.

    • 3.1.9 Parties shall co-ordinate and co-operate to ensure that masters of ships providing assistance by embarking persons in distress at sea are released from their obligations with minimum further deviation from the ships’ intended voyage, provided that releasing the master of the ship from these obligations does not further endanger the safety of life at sea. The Party responsible for the search and rescue region in which such assistance is rendered shall exercise primary responsibility for ensuring such co-ordination and co-operation occurs, so that survivors assisted are disembarked from the assisting ship and delivered to a place of safety, taking into account the particular circumstances of the case and guidelines developed by the Organization. In these cases, the relevant Parties shall arrange for such disembarkation to be effected as soon as reasonably practicable.

CHAPTER 4

OPERATING PROCEDURES

  • 4.1. Preparatory measures

    • 4.1.1. Each rescue co-ordination centre and rescue sub-centre shall have available up-to-date information especially concerning search and rescue facilities and available communications relevant to search and rescue operations in its area.

    • 4.1.2. Each rescue co-ordination centre and rescue sub-centre should have ready access to information regarding the position, course, and speed of vessels within its area which may be able to provide assistance to persons, vessels or other craft in distress at sea, and regarding how to contact them. This information should either be kept in the rescue co-ordination centre, or be readily obtainable when necessary.

    • 4.1.3. Each rescue co-ordination centre and rescue sub-centre shall have detailed plans of operation for the conduct of search and rescue operations. Where appropriate, these plans shall be developed jointly with the representatives of those who may assist in providing, or who may benefit from, the search and rescue services.

    • 4.1.4. Rescue co-ordination centres or sub-centres shall be kept informed of the state of preparedness of search and rescue units.

  • 4.2. Information concerning emergencies

    • 4.2.1. Parties, either individually or in co-operation with other Statesshall ensure that they are capable on a 24-hour basis of promptly and reliably receiving distress alerts from equipment used for this purpose within their search and rescue regions. Any alerting post receiving a distress alert shall:

      • .1  immediately relay the alert to the appropriate rescue co-ordination centre or sub-centre, and then assist with search and rescue communications as appropriate; and

      • .2  if practicable acknowledge the alert.

    • 4.2.2. Parties shall, where appropriate, ensure that effective arrangements are in place for the registration of communication equipment and for responding to emergencies, to enable any rescue co-ordination centre or sub-centre to access pertinent registration information quickly.

    • 4.2.3. Any authority or element of the search and rescue service having reason to believe that a person, a vessel or other craft is in a state of emergency shall forward as soon as possible all available information to the rescue co-ordination centre or rescue sub-centre concerned.

    • 4.2.4.  Rescue co-ordination centres and rescue sub-centres shall, immediately upon receipt of information concerning a person, a vessel, or other craft in a state of emergency, evaluate such information and determine the phase of emergency in accordance with paragraph 4.4, and the extent of operations required.

  • 4.3. Initial action

    Any search and rescue unit receiving information of a distress incident shall initially take immediate action if in the position to assist and shall, in any case without delay, notify the rescue co-ordination centre or rescue sub-centre in whose area the incident has occurred.

  • 4.4. Emergency phases

    To assist in determining the appropriate operating procedures, the following emergency phases shall be distinguished by the rescue co-ordination centre or sub-centre concerned:

    • .1 Uncertainty phase:

      • .1.1 when a person has been reported as missing, or a vessel or other craft is overdue; or

      • .1.2 when a person, a vessel or other craft has failed to make an expected position or safety report.

    • .2 Alert phase:

      • .2.1 when, following the uncertainty phase, attempts to establish contact with a person, a vessel or other craft have failed and inquiries addressed to other appropriate sources have been unsuccessful; or

      • .2.2 when information has been received indicating that the operating efficiency of a vessel or other craft is impaired, but not to the extent that a distress situation is likely.

    • .3 Distress phase:

      • .3.1 when positive information is received that a person, avessel or other craft is in danger and in need of immediate assistance; or

      • .3.2 when, following the alert phase, further unsuccessful attempts to establish contact with a person, a vessel or other craft and more widespread unsuccessful inquiries point to the probability that a distress situation exists; or

      • .3.3 when information is received which indicates that the operating efficiency of a vessel or other craft has been impaired to the extent that a distress situation is likely.

  • 4.5. Procedures to be followed by rescue co-ordination centres and rescue sub-centres during emergency phases

    • 4.5.1. Upon the declaration of the uncertainty phase, the rescue co-ordination centre or rescue sub-centre, as appropriate, shall initiate inquiries to determine the safety of a person, a vessel or other craft, or shall declare the alert phase.

    • 4.5.2. Upon the declaration of the alert phase, the rescue co-ordination centre or rescue sub-centre, as appropriate, shall extend the inquiries for the missing person, vessel or other craft, alert appropriate search and rescue services and initiate such action, as is necessary in the light of the circumstances of the particular case.

    • 4.5.3. Upon the declaration of the distress phase, the rescue co-ordination centre or rescue sub-centre, as appropriate, shall proceed as prescribed in its plans of operation, as required by paragraph 4.1.

  • 4.5.4. Initiation of search and rescue operations when the position of the search object is unknown

    In the event of an emergency phase being declared for a search object whose position is unknown, the following shall apply:

    • .1 when an emergency phase exists, a rescue co-ordination centre or rescue sub-centre shall, unless it is aware that other centres are taking action, assume responsibility for initiating suitable action and confer with other centres with the objective of designating one centre to assume responsibility;

    • .2 unless otherwise decided by agreement between the centres concerned, the centre to be designated shall be the centre responsible for the area in which the search object was according to its last reported position; and

    • .3 after the declaration of the distress phase, the centre co-ordinating the search and rescue operations shall, as appropriate, inform other centres of all the circumstances of the emergency and of all subsequent developments.

  • 4.5.5. Passing information to persons, vessels, or other craft for which an emergency phase has been declared

    Whenever possible, the rescue co-ordination centre or rescue sub-centre responsible for search and rescue operations shall forward to the person, a vessel or other craft for which an emergency phase has been declared, information on the search and rescue operations it has initiated.

  • 4.6. Co-ordination when two or more Parties are involved

    For search and rescue operations involving more than one Party, each Party shall take appropriate action in accordance with the plans of operation referred to in paragraph 4.1 when so requested by the rescue co-ordination centre of the region.

  • 4.7. On-scene co-ordination of search and rescue activities

    • 4.7.1.  The activities of search and rescue units and other facilities engaged in search and rescue operations shall be co-ordinated on-scene to ensure the most effective results.

    • 4.7.2.  When multiple facilities are about to engage in search and rescue operations, and the rescue co-ordination centre or rescue sub-centre considers it necessary, the most capable person should be designated as on-scene co-ordinator as early as practicable and preferably before the facilities arrive within the specified area of operation. Specific responsibilities shall be assigned to the on-scene co-ordinator taking into account the apparent capabilities of the on-scene co-ordinator and operational requirements.

    • 4.7.3.  If there is no responsible rescue co-ordination centre or, for any reason, the responsible rescue co-ordination centre is unable to co-ordinate the search and rescue mission, the facilities involved should designate an on-scene co-ordinator by mutual agreement.

  • 4.8. Termination and suspension of search and rescue operations

    • 4.8.1.  Search and rescue operations shall continue, when practicable, until all reasonable hope of rescuing survivors has passed.

    • 4.8.2.  The responsible rescue co-ordination center or rescue sub-center concerned shall normally decide when to discontinue search and rescue operations. If no such centre is involved in co-ordinating the operations, the on-scene co-ordinator may take this decision.

    • 4.8.3.  When a rescue co-ordination center or rescue sub-centre considers, on the basis of reliable information that a search and rescue operation has been successful, or that the emergency no longer exists, it shall terminate the search and rescue operation and promptly so inform any authority, facility or service which has been activated or notified.

    • 4.8.4.  If a search and rescue operation on-scene becomes impracticable and the rescue co-ordination centre or rescue sub-centre concludes that survivors might still be alive, the centre may temporarily suspend the on-scene activities pending further developments, and shall promptly so inform any authority, facility or service which has been activated or notified. Information subsequently received shall be evaluated and search and rescue operations resumed when justified on the basis of such information.

    • 4.8.5 The rescue co-ordination centre or rescue sub-centre concerned shall initiate the process of identifying the most appropriate place(s) for disembarking persons found in distress at sea. It shall inform the ship or ships and other relevant parties concerned thereof.

CHAPTER 5

SHIP REPORTING SYSTEMS

  • 5.1. General

    • 5.1.1. Ship reporting systems may be established either individuallyby Parties or in co-operation with other States, where this is considered necessary, to facilitate search and rescue operations.

    • 5.1.2. Parties contemplating the institution of a ship reporting system should take account of the relevant recommendations of the Organization. Parties should also consider whether existing reporting systems or other sources of ship position data can provide adequate information for the region, and seek to minimize unnecessary additional reports by ships, or the need for rescue co-ordination centres to check with multiple reporting systems to determine availability of ships to assist with search and rescue operations.

    • 5.1.3. The ship reporting system should provide up-to-date information on the movements of vessels in order, in the event of a distress incident, to:

      • .1  reduce the interval between the loss of contact with a vessel and the initiation of search and rescue operations in cases where no distress signal has been received;

      • .2  permit rapid identification of vessels which may be called upon to provide assistance;

      • .3  permit delineation of a search area of limited size in case the position of a person, a vessel or other craft in distress is unknown or uncertain; and

      • .4  facilitate the provision of urgent medical assistance or advice.

  • 5.2. Operational requirements

    • 5.2.1. Ship reporting systems should satisfy the following requirements:

      • .1  provision of information, including sailing plans and position reports, which would make it possible to determine the current and future positions of participating vessels;

      • .2  maintenance of a shipping plot;

      • .3  receipt of reports at appropriate intervals from participating vessels;

      • .4  simplicity in system design and operation; and in system design and operation; and

      • .5  use of internationally agreed standard ship reporting format and procedures.

  • 5.3. Types of reports

    • 5.3.1. A ship reporting system should incorporate the following types of ship reports in accordance with the recommendations of the Organization:

      • .1  Sailing plan;

      • .2  Position report; and

      • .3  Final report.

  • 5.4. Use of systems

    • 5.4.1. Parties should encourage all vessels to report their position when travelling in areas where arrangements have been made to collect information on positions for search and rescue purposes.

    • 5.4.2. Parties recording information on the position of vessels should disseminate, so far as practicable, such information to other States when so requested for search and rescue purposes.

Vertaling : NL

Internationaal Verdrag inzake opsporing en redding op zee, 1979

De Verdragsluitende Partijen,

Gelet op het grote belang dat in diverse verdragen wordt gehecht aan het verlenen van hulp aan personen die op zee in nood verkeren, en aan het treffen door elke kuststaat van passende en doeltreffende maatregelen voor het houden van kustwacht en voor diensten voor opsporing en redding,

Voorts gelet op Aanbeveling 40, aanvaard door de Internationale Conferentie inzake de beveiliging van mensenlevens op zee, 1960, waarin de wenselijkheid wordt erkend de werkzaamheden met betrekking tot de veiligheid op en boven zee tussen een aantal intergouvernementele organisaties te coördineren,

Verlangend deze werkzaamheden te verbeteren en te bevorderen door een internationaal plan voor opsporing en redding op zee op te stellen, dat beantwoordt aan de behoeften van het scheepvaartverkeer, met betrekking tot de redding van in nood verkerende personen op zee,

Geleid door de wens de samenwerking te bevorderen tussen de organisaties op het gebied van opsporing en redding over de gehele wereld en tussen degenen die deelnemen aan opsporings- en reddingsacties op zee,

Zijn als volgt overeengekomen:

Artikel 1. Algemene verplichtingen krachtens het Verdrag

De Partijen verbinden zich ertoe, alle wettelijke of andere passende maatregelen te nemen die nodig zijn voor de volledige uitvoering van het Verdrag en de bijbehorende Bijlage, die een integrerend deel van het Verdrag vormt. Tenzij uitdrukkelijk anders vermeld, houdt een verwijzing naar het Verdrag tevens een verwijzing naar de Bijlage daarbij in.

Artikel II. Andere verdragen en interpretatie

  • 1 Niets in dit Verdrag doet afbreuk aan de codificering en ontwikkeling van het zeerecht door de Conferentie van de Verenigde Naties inzake het zeerecht, bijeengeroepen ingevolge Resolutie 2750 (XXV) van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, noch aan de huidige of toekomstige aanspraken en rechtsopvattingen van een staat met betrekking tot het zeerecht en de aard en de omvang van de jurisdictie van kuststaten en vlagstaten.

  • 2 Geen enkele bepaling in dit Verdrag mag zodanig worden opgevat, alsof deze afbreuk doet aan verplichtingen of rechten van schepen, vervat in andere internationale akten.

Artikel III. Wijzigingen

  • 1 Dit Verdrag kan worden gewijzigd volgens één van de twee hierna in het tweede en het derde lid aangegeven procedures.

  • 2 Wijziging na behandeling binnen de Intergouvernementele Maritieme Consultatieve Organisatie (hierna te noemen: de „Organisatie”):

    • (a) Een wijziging, voorgesteld door een Partij en ingediend bij de Secretaris-Generaal van de Organisatie (hierna te noemen: de „Secretaris-Generaal”), of een door de Secretaris-Generaal noodzakelijk geoordeelde wijziging als gevolg van een wijziging in een overeenkomstige bepaling van Bijlage 12 van het Verdrag inzake de burgerluchtvaart, wordt aan alle Leden van de Organisatie en aan alle Partijen ten minste zes maanden vóór de behandeling ervan door de Maritieme Veiligheidscommissie van de Organisatie toegezonden.

    • (b) Ongeacht of zij al dan niet lid zijn van de Organisatie, zijn Partijen gerechtigd deel te nemen aan de werkzaamheden van de Maritieme Veiligheidscommissie met betrekking tot de behandeling en aanneming van wijzigingen.

    • (c) De wijzigingen worden aangenomen met een tweederde meerderheid van de Partijen die aanwezig zijn en hun stem uitbrengen in de Maritieme Veiligheidscommissie, mits ten minste eenderde van de Partijen aanwezig is op het tijdstip van aanneming van de wijziging.

    • (d) Wijzigingen die overeenkomstig het bepaalde onder (c) zijn aangenomen, worden door de Secretaris-Generaal ter kennis gebracht van alle Partijen ten einde aanvaarding te verkrijgen.

    • (e) Een verwijzing van een artikel of van het bepaalde in 2.1.4, 2.1.5, 2,1.7, 2.1.10, 3.1.2 of 3.1.3 van de Bijlage wordt geacht te zijn aanvaard op de datum waarop de Secretaris-Generaal een akte van aanvaarding heeft ontvangen van tweederde van de Partijen.

    • (f) Een verwijzing van de Bijlage anders dan van het bepaalde in 2.1.4, 2.1.5, 2.1.7, 2.1.10, 3.1.2 of 3.1.3 wordt geacht te zijn aanvaard aan het eind van één jaar, te rekenen vanaf de datum waarop deze ter kennis van de Partijen werd gebracht ten einde aanvaarding te verkrijgen. Indien echter binnen dit tijdvak van één jaar meer dan eenderde van de Partijen de Secretaris-Generaal ervan in kennis stelt dat zij bezwaar hebben tegen de wijziging, wordt deze wijziging geacht niet te zijn aanvaard.

    • (g) Een wijziging van een artikel of van het bepaalde in 2.1.4, 2.1.5, 2.1.7, 2.1.10, 3.1.2 of 3.1.3 van de Bijlage wordt van kracht:

      • (i) ten aanzien van die Partijen die de wijziging hebben aanvaard, zes maanden na de datum waarop deze wordt geacht te zijn aanvaard;

      • (ii) ten aanzien van die Partijen die de wijziging aanvaarden nadat aan de onder (e) genoemde voorwaarde is voldaan en vóór de wijziging van kracht wordt, op de datum waarop de wijziging van kracht wordt;

      • (iii) ten aanzien van die Partijen die de wijziging aanvaarden na de datum waarop de wijziging van kracht wordt, dertig dagen na de nederlegging van de akte van aanvaarding,

    • (h) Een wijziging van de Bijlage anders dan van het bepaalde in 2.1.4, 2.1.5, 2.1.7, 2.1.10, 3.1.2 of 3.1.3 wordt van kracht ten aanzien van alle Partijen, met uitzondering van die welke bezwaar hebben gemaakt tegen de wijziging ingevolge het bepaalde onder (f) en die hun bezwaren niet hebben ingetrokken, zes maanden na de datum waarop de wijziging wordt geacht te zijn aanvaard. Vóór de datum, vastgesteld voor de inwerkingtreding, kan een Partij de Secretaris-Generaal er echter van in kennis stellen, dat zij zich onthoudt van het geven van uitvoering aan deze wijziging voor een tijdvak van niet langer dan een jaar, te rekenen vanaf de datum van inwerkingtreding ervan, of voor een langer tijdvak, vast te stellen met een tweederde meerderheid van de Partijen die aanwezig zijn en hun stem uitbrengen in de Maritieme Veiligheidscommissie op het tijdstip van aanneming van de wijziging.

  • 3 Wijziging door een conferentie:

    • (a) Op verzoek van een Partij, waarmede door ten minste één derde van de Partijen wordt ingestemd, wordt door de Organisatie een conferentie van Partijen bijeengeroepen ten einde wijzigingen van het Verdrag te bestuderen. De voorgestelde wijzigingen worden door de Secretaris-Generaal aan alle Partijen toegezonden ten minste zes maanden vóór de bestudering ervan door de conferentie.

    • (b) Wijzigingen worden door deze conferentie aangenomen met een tweederde meerderheid van de Partijen die aanwezig zijn en hun stem uitbrengen, mits ten minste eenderde van de Partijen aanwezig is op het tijdstip van aanneming van de wijziging. Aldus aangenomen wijzigingen worden door de Secretaris-Generaal ter kennis gebracht van alle Partijen ten einde aanvaarding te verkrijgen.

    • (c) Tenzij de conferentie anders beslist, wordt de wijziging geacht te zijn aanvaard en wordt zij van kracht overeenkomstig de aangegeven procedures in het tweede lid, onder (e), (f), (g) en (h), met dien verstande dat de verwijzingen in het tweede lid, onder (h), naar de overeenkomstig het tweede lid, onder (b), uitgebreide Maritieme Veiligheidscommissie worden verstaan als verwijzingen naar de conferentie.

  • 4 Een verklaring van aanvaarding van, of bezwaar tegen, een wijziging of een kennisgeving, gedaan krachtens het bepaalde in het tweede lid, onder (h), wordt schriftelijk ter kennis gebracht van de Secretaris-Generaal, die alle Partijen in kennis stelt van een zodanige kennisgeving en van de datum van ontvangst ervan.

  • 5 De Secretaris-Generaal stelt alle Staten in kennis van alle wijzigingen die van kracht worden, alsmede van de data waarop deze wijzigingen van kracht worden.

Artikel IV. Ondertekening bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring en toetreding

  • 1 Dit Verdrag staat open voor ondertekening op het hoofdkantoor van de Organisatie van 1 november 1979 tot 31 oktober 1980 en staat daarna open voor toetreding.

    Staten kunnen partij bij dit Verdrag worden door:

    • (a) ondertekening zonder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, of

    • (b) ondertekening onder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, gevolgd door bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, of

    • (c) toetreding.

  • 2 Bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding geschiedt door nederlegging van een hiertoe strekkende akte bij de Secretaris-Generaal.

  • 3 De Secretaris-Generaal stelt alle Staten in kennis van iedere ondertekening of van de nederlegging van iedere akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, alsmede van de datum van nederlegging ervan.

Artikel V. Inwerkingtreding

  • 1 Dit Verdrag treedt in werking twaalf maanden na de datum waarop vijftien Staten partij daarbij zijn geworden overeenkomstig het bepaalde in artikel IV.

  • 2 Voor Staten die dit Verdrag bekrachtigen, aanvaarden, goedkeuren of ertoe toetreden overeenkomstig het bepaalde in artikel IV, nadat aan de in het eerste lid gestelde voorwaarde is voldaan en voordat dit Verdrag in werking treedt, geldt als datum van inwerkingtreding de dag waarop dit Verdrag in werking treedt.

  • 3 Voor Staten die dit Verdrag bekrachtigen, aanvaarden, goedkeuren of ertoe toetreden na de datum waarop dit Verdrag in werking treedt, treedt dit Verdrag in werking dertig dagen na de datum van nederlegging van een akte overeenkomstig het bepaalde in artikel IV.

  • 4 ledere akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, nedergelegd na de datum waarop een wijziging van het Verdrag overeenkomstig het bepaalde in artikel III van kracht is geworden, heeft betrekking op dit Verdrag, zoals gewijzigd, en dit Verdrag, zoals gewijzigd, treedt in werking voor een Staat die een zodanige akte nederlegt, dertig dagen na de nederlegging ervan.

  • 5 De Secretaris-Generaal stelt alle Staten in kennis van de datum van inwerkingtreding van dit Verdrag.

Artikel VI. Opzegging

  • 1 Dit Verdrag kan te allen tijde door een Partij worden opgezegd na verloop van vijf jaar na de datum waarop dit Verdrag voor die Partij in werking is getreden.

  • 2 Opzegging geschiedt door nederlegging van een akte van opzegging bij de Secretaris-Generaal, die de Staten in kennis stelt van iedere ontvangen akte van opzegging en van de datum van ontvangst ervan, alsmede van de datum waarop deze opzegging van kracht wordt.

  • 3 Een opzegging wordt van kracht één jaar, of zulk een langere periode als is aangegeven in de akte van opzegging, na ontvangst ervan door de Secretaris-Generaal.

Artikel VII. Nederlegging en registratie

  • 1 Dit Verdrag wordt nedergelegd bij de Secretaris-Generaal, die voor eensluidend gewaarmerkte afschriften ervan toezendt aan de Staten.

Artikel VIII. Talen

Dit Verdrag is opgesteld in een exemplaar in de Chinese, de Engelse, de Franse, de Russische en de Spaanse taal, waarbij iedere tekst gelijkelijk authentiek is. Er zullen officiële vertalingen in de Arabische, de Duitse en de Italiaanse taal worden vervaardigd en nedergelegd bij het ondertekende origineel.

GEDAAN te Hamburg op 27 april 1979.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe behoorlijk gemachtigd door hun onderscheiden Regeringen, dit Verdrag hebben ondertekend.

Bijlage bij het Verdrag

HOOFDSTUK 1

TERMEN EN OMSCHRIJVINGEN

  • 1.1. ,Moet(en)’ wordt in deze Bijlage gebruikt om een bepaling aan te duiden die door alle Partijen in het belang van de beveiliging van mensenlevens op zee uniform moet worden toegepast.

  • 1.2. ,Beho(o)r(t)(en)’ wordt in deze Bijlage gebruikt om een bepaling aan te duiden waarvan het aanbeveling verdient dat deze door alle Partijen in het belang van de beveiliging van mensenlevens op zee uniform wordt toegepast.

  • 1.3. De onderstaande uitdrukkingen worden in deze Bijlage gebruikt in de volgende betekenis:

    • .1 ,Opsporing’. Een actie die normaliter wordt gecoördineerd door een reddingscoördinatiecentrum of een reddingssubcentrum, met gebruikmaking van beschikbaar personeel en beschikbare voorzieningen voor de lokalisatie van personen in nood;

    • .2 ,Redding’. Een actie om personen in nood uit zee te halen, te voorzien in hun eerste medische of andere behoeften, en hen naar een veilige plaats te brengen;

    • .3 ,Opsporings- en reddingsdienst’. De uitvoering van noodbewakings-, communicatie-, coördinatie- en opsporings- en reddingstaken, met inbegrip van het geven van medisch advies, eerste medische hulp, of medische evacuatie, met gebruikmaking van overheids- en particuliere middelen met inbegrip van luchtvaartuigen, schepen en andere vaartuigen en installaties die hun medewerking verlenen;

    • .4 ,Opsporings- en reddingsgebied’. Een vastgesteld gebied behorend bij een reddingscoördinatiecentrum waarbinnen de aanwezigheid van opsporings- en reddingsdiensten is verzekerd;

    • .5 ,Reddingscoördinatiecentrum’. Een centrum dat tot taak heeft een doeltreffende organisatie van de opsporings- en reddingsdiensten te bevorderen, alsmede de uitvoering van opsporings- en reddingsacties binnen een opsporings- en reddingsgebied te coördineren;

    • .6 ,Reddingssubcentrum’. Een centrum dat ondergeschikt is aan een reddingscoördinatiecentrum en is ingesteld om de taak van het reddingscoördinatiecentrum te helpen uitvoeren overeenkomstig specifieke bepalingen van de verantwoordelijke autoriteiten;

    • .7 ,Opsporings- en reddingsvoorziening’. Mobiele middelen, met inbegrip van aangewezen opsporings- en reddingseenheden, die worden ingezet voor het uitvoeren van opsporings- en reddingsacties;

    • .8 ,Opsporings- en reddingseenheid’. Een eenheid met geoefend personeel en voorzien van een geschikte uitrusting voor een snelle uitvoering van opsporings- en reddingsacties;

    • .9 ,Alarmeringspost’. Een voorziening bedoeld om dienst te doen als schakel tussen een persoon die melding maakt van een noodsituatie en een reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum;

    • .10 ,Noodtoestandsfase’. Hieronder worden, naar gelang de omstandigheden, de onzekerheidsfase, de alarmeringsfase of de noodfase verstaan;

    • .11 ,Onzekerheidsfase’. Een situatie waarin onzekerheid bestaat over de veiligheid van een persoon, schip of ander vaartuig;

    • .12 ,Alarmeringsfase’. Een situatie waarin gevreesd wordt voor de veiligheid van een persoon, schip of ander vaartuig;

    • .13 ,Noodfase’. Een situatie waarin een redelijke mate van zekerheid bestaat dat een persoon, schip of ander vaartuig aan ernstig en dreigend gevaar blootstaat en onmiddellijk hulp nodig heeft;

    • .14 ,Coördinator ter plaatse’. Een persoon die is aangewezen voor de coördinatie van opsporings- en reddingsacties binnen een bepaald gebied;

    • .15 ,Secretaris-Generaal’. De Secretaris-Generaal van de Internationale Maritieme Organisatie.

HOOFDSTUK 2

ORGANISATIE EN COÖRDINATIE

  • 2.1. Regelingen voor de aanwezigheid en coördinatie van opsporings- en reddingsdiensten

    • 2.1.1. De Partijen moeten, indien zij daartoe in staat zijn individueel of in samenwerking met andere staten en, indien van toepassing, met de Organisatie, deelnemen aan de ontwikkeling van opsporings- en reddingsdiensten om ervoor te zorgen dat hulp wordt verleend aan elke persoon die op zee in nood verkeert. Wanneer zij informatie ontvangen dat een persoon op zee in nood is of lijkt te zijn, moeten de verantwoor-delijke autoriteiten van een Partij onverwijld maatregelen treffen om ervoor te zorgen dat de nodige hulp wordt verleend. Onder een persoon die op zee in nood verkeert worden mede verstaan personen die hulp nodig hebben die hun toevlucht hebben gezocht tot een kust op een afgelegen locatie in een oceaangebied, welke plaats ontoegankelijk is voor een reddingsvoorziening anders dan in deze bijlage is voorzien.

    • 2.1.2. De Partijen moeten, hetzij individueel hetzij, indien van toepassing, in samenwerking met andere staten, voorzien in de volgende basiselementen van een opsporings- en reddingsdienst:

      • .1 wettelijk kader;

      • .2 benoeming van een verantwoordelijke autoriteit;

      • .3 organisatie van beschikbare middelen;

      • .4 communicatievoorzieningen;

      • .5 coördinatie en operationele taken; en

      • .6 processen om de hulpverlening te verbeteren, met inbegrip van planning, nationale en internationale samenwerkingsverbanden en opleiding.

      De Partijen moeten, voor zover uitvoerbaar, relevante minimumnormen en richtlijnen volgen die door de Organisatie zijn ontwikkeld.

    • 2.1.3. Om bij te dragen aan de waarborging van een geschikte communicatie-infrastructuur op de wal, een doelmatige routering van noodberichten en een deugdelijke operationele coördinatie om opsporings- en reddingsdiensten op doeltreffende wijze te ondersteunen, moeten de Partijen, individueel of in samenwerking met andere staten, ervoor zorgen dat er voldoende opsporings- en reddingsgebieden worden vastgesteld binnen elk zeegebied overeenkomstig het bepaalde in 2.1.4. en 2.1.5. Deze gebieden behoren aan elkaar te grenzen en elkaar voor zover mogelijk niet te overlappen.

    • 2.1.4. Elk opsporings- en reddingsgebied moet door middel van een overeenkomst tussen de betrokken Partijen worden vastgesteld. De Secretaris-Generaal moet van de desbetreffende overeenkomst in kennis worden gesteld.

    • 2.1.5. Ingeval door de betrokken Partijen geen overeenstemming wordt bereikt inzake de nauwkeurige afmetingen van een opsporingsen reddingsgebied, moeten de desbetreffende Partijen alles in het werk stellen ten einde overeenstemming te bereiken inzake een passende regeling krachtens welke in een gelijkwaardige, algehele coördinatie van opsporings- en reddingsdiensten in het gebied wordt voorzien. De Secretaris-Generaal moet van de desbetreffende regeling in kennis worden gesteld.

    • 2.1.6. Overeenstemming over de in 2.1.4. en 2.1.5 genoemde gebieden of regelingen moet door de betrokken Partijen worden vastgelegd, of door de Partijen in schriftelijke plannen worden aanvaard.

    • 2.1.7. De afbakening van opsporings- en reddingsgebieden houdt geen verband met de loop van de grenzen tussen de Staten en laat deze loop onverlet.

    • 2.1.8. De Partijen behoren te trachten, waar van toepassing, de consistentie tussen hun maritieme en aëronautische opsporings- en reddingsdiensten te bevorderen bij de overweging maritieme opsporings- en reddingsgebieden vast te stellen die overeenkomstig het bepaalde in 2.1.4 door middel van een overeenkomst moeten worden vastgesteld of door het bereiken van overeenstemming inzake een passende regeling overeenkomstig het bepaalde in 2.1.5.

    • 2.1.9. De Partijen die de verantwoordelijkheid hebben aanvaard opsporings- en reddingsdiensten te verzorgen voor een bepaald gebied moeten opsporings- en reddingseenheden en andere beschikbare voorzieningen gebruiken voor het verlenen van hulp aan een persoon die op zee in nood verkeert of lijkt te verkeren.

    • 2.1.10. De Partijen moeten ervoor instaan dat aan elke mens die op zee in nood verkeert, hulp wordt verleend. Zij moeten zulks doen, ongeacht de nationaliteit of status van de desbetreffende persoon of de omstandigheden waarin hij wordt aangetroffen.

    • 2.1.11. De Partijen moeten de Secretaris-Generaal inlichtingen verstrekken inzake hun opsporings- en reddingsdienst, met inbegrip van:

      • .1 de nationale autoriteit die verantwoordelijk is voor de maritieme opsporings- en reddingsdiensten;

      • .2 de plaats waar de reddingscoördinatiecentra of andere centra die de coördinatie van opsporing en redding verzorgen zich bevinden, voor het (de) opsporings- en reddingsgebied(en) en de communicatie aldaar;

      • .3 de grenzen van hun opsporings- en reddingsgebied(en) en de dekking door hun nood- en veiligheidscommunicatievoorzieningen op de wal; en

      • .4 de belangrijkste soorten opsporings- en reddingseenheden waarover zij beschikken.

      De Partijen moeten met voorrang de verschafte inlichtingen actualiseren aan de hand van eventuele belangrijke wijzigingen. De Secretaris-Generaal moet doorzenden de ontvangen informatie naar alle Partijen.

    • 2.1.12. De Secretaris-Generaal moet alle Partijen van de overeenkomsten en regelingen bedoeld in 2.1.4. en 2.1.5. in kennis stellen.

  • 2.2. Ontwikkeling van nationale opsporings- en reddingsdiensten

    • 2.2.1. De Partijen moeten toepasselijke nationale procedures instellen voor de algehele ontwikkeling, coördinatie en verbetering van opsporings- en reddingsdiensten.

    • 2.2.2. Ter ondersteuning van doelmatige opsporings- en reddingsacties, moeten de Partijen:

      • .1 zorgdragen voor een gecoördineerd gebruik van beschikbare voorzieningen; en

      • .2 een nauwe samenwerking instellen tussen diensten en organisaties die een bijdrage kunnen leveren aan de verbetering van de opsporings- en reddingsdienst in gebieden zoals acties, planning, opleiding, oefeningen, en onderzoek en ontwikkeling.

  • 2.3. Instelling van reddingscoördinatiecentra en reddingssubcentra

    • 2.3.1. Teneinde te voldoen aan de voorschriften vervat in 2.2, moeten de Partijen individueel of in samenwerking met andere staten ten behoeve van hun opsporings- en reddingsdiensten reddingscoördinatiecentra instellen, alsmede de door hen noodzakelijk geachte reddingssubcentra.

    • 2.3.2. Elk reddingscoördinatiecentrum en reddingssubcentrum dat overeenkomstig het bepaalde in 2.3.1. is ingesteld, moet regelingen treffen voor de ontvangst van noodberichten afkomstig uit zijn opsporings- en reddingsgebied. Elk desbetreffend centrum moet tevens regelingen treffen voor de communicatie met personen in nood, met opsporings- en reddingsvoorzieningen, en met andere reddingscoördinatiecentra of reddingssubcentra.

    • 2.3.3. Elk reddingscoördinatiecentrum moet 24 uur per dag operationeel zijn en continu worden bemand door geoefend personeel met een voldoende beheersing van de Engelse taal.

  • 2.4. Coördinatie met aëronautische diensten

    • 2.4.1. De Partijen moeten zorg dragen voor een zo groot mogelijke coördinatie tussen hun maritieme en aëronautische diensten teneinde hun opsporings- en reddingsdiensten in en boven hun opsporings- en reddingsgebieden zo doelmatig en doeltreffend mogelijk te doen functioneren.

    • 2.4.2. Waar dat praktisch uitvoerbaar is, behoort elke Partij gemeenschappelijke reddingscoördinatiecentra en reddingssubcentra in te stellen teneinde zowel maritieme als aëronautische doeleinden te kunnen dienen.

    • 2.4.3. Wanneer afzonderlijke maritieme en aëronautische reddingscoördinatiecentra of reddingssubcentra zijn ingesteld teneinde dienst te doen in eenzelfde gebied, moet de betrokken Partij zorg dragen voor een zo groot mogelijke coördinatie tussen deze centra of subcentra.

    • 2.4.4. De Partijen moeten ervoor zorg dragen dat opsporings- en reddingseenheden die voor maritieme en die welke voor aëronautische doeleinden zijn ingesteld, zoveel mogelijk gemeenschappelijke procedures hanteren.

  • 2.5. Aanwijzing van opsporings- en reddingsvoorzieningen

    De Partijen moeten alle voorzieningen in kaart brengen die kunnen worden ingezet bij opsporings- en reddingsacties, en mogen geschikte voorzieningen aanwijzen als opsporings- en reddingseenheid.

  • 2.6. Uitrusting voor opsporings- en reddingseenheden

    • 2.6.1. Elke opsporings- en reddingseenheid moet de beschikking hebben over een uitrusting die op de uitoefening van haar taak berekend is.

    • 2.6.2. Houders en verpakkingen die een overlevingsuitrusting bevatten en die bestemd zijn om afgeworpen te worden ten behoeve van overlevenden, behoren ter herkenning van de inhoud te zijn voorzien van markeringen overeenkomstig de door de Organisatie aangenomen normen.

HOOFDSTUK 3

SAMENWERKING TUSSEN STATEN

  • 3.1. Samenwerking tussen staten

    • 3.1.1. De Partijen moeten hun opsporings- en reddingsorganisaties coördineren en behoren in alle gevallen dat daartoe de noodzaak bestaat, hun opsporings- en reddingsacties met die van hun nabuurstaten te coördineren.

    • 3.1.2. Tenzij tussen de betrokken Staten anders is overeengekomen, dient een Partij, met inachtneming van haar nationale wetten, reglementen en voorschriften, onverwijld toegang tot of boven haar territoriale wateren of haar grondgebied te verlenen aan reddingseenheden van andere Partijen, uitsluitend met het doel de plaats op te sporen waar zich een ongeval op zee heeft voorgedaan en de overlevenden van dit ongeval te redden. In die gevallen moeten de opsporings- en reddingsacties zoveel mogelijk worden gecoördineerd door het daarvoor in aanmerking komende reddingscoördinatiecentrum van de Partij die de toegang heeft verleend of door een ander door de betrokken Partij aangewezen gezagsorgaan.

    • 3.1.3. Tenzij tussen de betrokken Partijen anders is overeengekomen, moeten de autoriteiten van een Partij die de wens te kennen geeft dat aan haar reddingseenheden toegang wordt verleend tot of boven de territoriale wateren of het grondgebied van een andere Partij uitsluitend met het doel de plaats op te sporen waar zich een ongeval op zee heeft voorgedaan en de overlevenden van dit ongeval te redden, daartoe tot het reddingscoördinatiecentrum van die andere Partij of tot een ander door de betrokken Partij aangewezen gezagsorgaan een verzoek richten, waarin alle bijzonderheden van de voorgenomen missie en de noodzaak daarvan zijn uiteengezet.

    • 3.1.4. De verantwoordelijke autoriteiten van de Partijen moeten:

      • .1 onverwijld de ontvangst van het desbetreffende verzoek bevestigen; en

      • .2 zo spoedig mogelijk de eventuele voorwaarden kenbaar maken waaronder de voorgenomen missie kan worden ondernomen.

    • 3.1.5. De Partijen behoren met hun nabuurstaten overeenkomsten te sluiten waarin wordt bepaald op welke voorwaarden aan elkaars reddingseenheden toegang zal worden verleend tot of boven hun territoriale wateren of hun grondgebied. De desbetreffende overeenkomsten behoren tevens in de mogelijkheid te voorzien zodanige eenheden met spoed en met zo min mogelijk formaliteiten toe te laten.

    • 3.1.6. Elke Partij behoort haar reddingscoördinatiecentra te machtigen:

      • .1 aan andere reddingscoördinatiecentra een verzoek te richten de nodig geachte hulp te verlenen, met inbegrip van het ter beschikking stellen van schepen, luchtvaartuigen, personeel of uitrusting;

      • .2 indien dat noodzakelijk is, toestemming te verlenen voor de toegang van deze schepen, luchtvaartuigen, dit personeel of deze uitrusting tot of boven haar territoriale wateren of haar grondgebied;

      • .3 de noodzakelijke regelingen te treffen met de bevoegde douane-, immigratie- gezondheids- of andere autoriteiten teneinde deze toegang te bespoedigen; en

      • .4 in samenwerking met de overige reddingscoördinatiecentra de noodzakelijke regelingen te treffen om de plaats(en) te identificeren die het geschiktst is of zijn om personen die op zee in nood verkeerden van boord te laten gaan.

    • 3.1.7. Elke Partij moet ervoor zorgen dat haar reddingscoördinatiecentra op verzoek hulp verlenen aan andere reddingscoördinatiecentra, met inbegrip van hulpverlening in de vorm van het ter beschikking stellen van schepen, luchtvaartuigen, personeel of uitrusting.

    • 3.1.8. De Partijen behoren waar van toepassing overeenkomsten met andere staten aan te gaan om de samenwerking en coördinatie inzake opsporing en redding te verbeteren. De Partijen moeten hun verantwoordelijke autoriteit machtigen plannen met betrekking tot uit te voeren acties en regelingen op te stellen voor de samenwerking en coördinatie inzake opsporing en redding met de verantwoordelijke autoriteiten van andere staten.

    • 3.1.9. De Partijen werken samen, en coördineren daarbij hun acties, teneinde te waarborgen dat kapiteins van schepen die hulp bieden door personen die op zee in nood verkeren aan boord te nemen, van hun verplichtingen worden ontslagen waarbij de schepen zo min mogelijk verder hoeven af te wijken van hun voorgenomen reis, op voorwaarde dat door het ontslaan van de kapitein van het schip van zijn verplichtingen de veiligheid van mensenlevens op zee niet verder in gevaar wordt gebracht. De Partij die verantwoordelijk is voor het opsporings- en reddingsgebied waarin dergelijke hulp wordt geboden is primair verantwoordelijk voor het waarborgen van dergelijke coördinatie en samenwerking zodat de geholpen overlevenden het te hulp geschoten schip op een veilige plaats kunnen verlaten, rekening houdend met de specifieke omstandigheden van het geval en de door de Organisatie ontwikkelde richtlijnen. In dergelijke gevallen zorgen de desbetreffende Partijen ervoor dat deze ontscheping zo snel als redelijkerwijs mogelijk is zal geschieden.

HOOFDSTUK 4

WERKPROCEDURES

  • 4.1. Voorbereidende maatregelen

    • 4.1.1. Elk reddingscoördinatiecentrum en reddingssubcentrum moet beschikken over bijgewerkte gegevens, in het bijzonder met betrekking tot opsporings- en reddingsvoorzieningen en de beschikbare verbindingsmiddelen met betrekking tot opsporings- en reddingsacties in zijn gebied.

    • 4.1.2. Elk reddingscoördinatiecentrum en reddingssubcentrum behoort gemakkelijk te kunnen beschikken over gegevens betreffende de positie, koers en snelheid van schepen die zich binnen zijn gebied bevinden en mogelijkerwijze hulp kunnen verlenen aan personen, schepen of andere vaartuigen die op zee in nood verkeren, en betreffende de manier waarop men zich met hen in verbinding kan stellen. Deze gegevens behoren in bezit te zijn van het reddingscoördinatiecentrum of gemakkelijk beschikbaar te zijn indien dat noodzakelijk is.

    • 4.1.3. Elk reddingscoördinatiecentrum en reddingssubcentrum moet beschikken over nauwkeurig omschreven werkplannen voor de uitvoering van opsporings- en reddingsoperaties. Indien van toepassing moeten deze plannen worden ontwikkeld samen met de vertegenwoordigers van diegenen die kunnen helpen bij het leveren van, of die mogelijk belang hebben bij, de opsporings- en reddingsdiensten.

    • 4.1.4. Reddingscoördinatiecentra of subcentra moeten op de hoogte worden gehouden van de staat van paraatheid van opsporings- en reddingseenheden.

  • 4.2. Gegevens over noodsituaties

    • 4.2.1. De Partijen moeten, individueel of in samenwerking met andere staten, ervoor zorg dragen dat zij in staat zijn 24 uur per dag onmiddellijk en op betrouwbare wijze noodberichten te ontvangen van apparatuur die voor dat doel wordt gebruikt binnen hun opsporings- en reddingsgebieden. Een alarmeringspost die een noodbericht ontvangt, moet:

      • .1  het alarm onmiddellijk doorgeven aan het daarvoor in aanmerking komende reddingscoördinatiecentrum of subcentrum, en vervolgens waar nodig assisteren bij de opsporings- en reddingscommunicatie; en

      • .2  indien dat praktisch uitvoerbaar is, de ontvangst van het alarm bevestigen.

    • 4.2.2. Waar van toepassing moeten de Partijen ervoor zorg dragen dat zij beschikken over doeltreffende regelingen voor de registratie van communicatieapparatuur en voor het reageren op noodsituaties, om reddingscoördinatiecentra of subcentra snel toegang te verlenen tot relevante registratiegegevens.

    • 4.2.3. Elke autoriteit of ieder onderdeel van de opsporings- en reddingsdienst die of dat van oordeel is dat een persoon, een schip of een ander vaartuig in nood verkeert, moet alle beschikbare gegevens zo spoedig mogelijk doen toekomen aan het desbetreffende reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum.

    • 4.2.4.  Zodra gegevens betreffende een persoon, een schip of een ander vaartuig in nood zijn ontvangen, moeten de reddingscoördinatiecentra en reddingssubcentra deze gegevens evalueren en vaststellen welke noodtoestandsfase overeenkomstig het bepaalde in 4.4 is ingetreden en in welke mate handelend moet worden opgetreden.

  • 4.3. Eerste maatregelen

    Een opsporings- en reddingseenheid die informatie over een noodgeval ontvangt moet in eerste instantie onmiddellijk maatregelen nemen indien zij in staat is te helpen en moet, in elk geval onverwijld, het reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum in het gebied waarin het voorval zich heeft voorgedaan, in kennis stellen.

  • 4.4. Noodtoestandsfasen

    Teneinde te helpen bij het vaststellen van de geschikte werkprocedures, moeten de volgende noodtoestandsfasen worden onderscheiden door het desbetreffende reddingscoördinatiecentrum of subcentrum:

    • .1 Onzekerheidsfase:

      • .1.1 wanneer een persoon als vermist wordt opgegeven of een schip of ander vaartuig niet op tijd is; of

      • .1.2 wanneer een persoon, een schip of een ander vaartuig niet, zoals verwacht, zijn positie heeft gemeld of dat hij/het in veiligheid verkeert.

    • .2 Alarmeringsfase

      • .2.1 wanneer, volgend op de onzekerheidsfase, pogingen om contact met een persoon, een schip of een ander vaartuig te krijgen tot niets hebben geleid en navraag bij andere daarvoor in aanmerking komende bronnen geen resultaat heeft opgeleverd; of

      • .2.2 wanneer inlichtingen zijn ontvangen die erop wijzen dat het doelmatig functioneren van een schip of ander vaartuig is verminderd, zij het niet in zodanige mate dat het waarschijnlijk is dat het schip in nood verkeert.

    • .3 Noodfase:

      • .3.1 wanneer volstrekt betrouwbare inlichtingen worden ontvangen dat een persoon, een schip of een ander vaartuig aan gevaar blootstaat en onverwijld hulp nodig heeft; of

      • .3.2 wanneer volgend op de alarmeringsfase verdere pogingen om contact met een persoon, een schip of een ander vaartuig te krijgen en uitgebreidere navraag geen resultaat hebben opgeleverd, waaruit kan worden afgeleid dat het waarschijnlijk is dat een noodsituatie bestaat; of

      • .3.3 wanneer inlichtingen worden ontvangen die erop wijzen dat het doelmatig functioneren van een schip of ander vaartuig zodanig is verminderd dat een noodsituatie waarschijnlijk is.

  • 4.5. Procedures die door reddingscoördinatiecentra en reddingssubcentra moeten worden gevolgd tijdens noodtoestandsfasen

    • 4.5.1. Zodra de onzekerheidsfase is afgekondigd, moet het reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum, naar gelang het geval is, navraag doen teneinde vast te stellen in hoeverre de persoon, het schip of het andere vaartuig zich in veiligheid bevindt, dan wel de alarmeringsfase afkondigen.

    • 4.5.2. Zodra de alarmeringsfase is afgekondigd, moet het reddingscoördinatiecentrum of het reddingssubcentrum, naar gelang het geval is, nadere inlichtingen over de vermiste persoon of het vermiste schip of andere vaartuig inwinnen, de daarvoor in aanmerking komende reddingsdiensten alarmeren en een aanvang maken met de uitvoering van die maatregelen die in het desbetreffende geval noodzakelijk worden geacht.

    • 4.5.3. Zodra de noodfase is afgekondigd, moet het reddingscoördinatiecentrum of het reddingssubcentrum, naar gelang het geval is, handelen als voorgeschreven in zijn werkplannen, als vereist in 4.1.

  • 4.5.4. Begin van opsporings- en reddingsacties wanneer de positie van het gezochte object onbekend is

    Wanneer een noodtoestandsfase wordt afgekondigd betreffende een gezocht object waarvan de positie onbekend is, is het onderstaande van toepassing:

    • .1 wanneer er sprake is van een noodtoestandsfase moet een reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum, tenzij het ervan op de hoogte is dat andere centra maatregelen hebben getroffen, de verantwoordelijkheid op zich nemen voor het treffen van gepaste maatregelen en met andere centra in overleg treden teneinde één centrum aan te wijzen dat onverwijld de verantwoordelijkheid op zich moet nemen;

    • .2 tenzij op grond van afspraken tussen de betrokken centra anders is besloten, moet het aan te wijzen centrum, het centrum zijn dat verantwoordelijk is voor het gebied waar het gezochte object zich volgens zijn laatst gemelde positie bevond; en

    • .3 nadat de noodfase is afgekondigd, moet het centrum dat de opsporings- en reddingsacties coördineert, indien van toepassing, andere centra van alle omstandigheden die verband houden met de noodsituatie alsmede van elke ontwikkeling die zich daarna voordoet, op de hoogte stellen.

  • 4.5.5. Doorgeven van inlichtingen aan personen, schepen of andere vaartuigen ten aanzien waarvan een noodtoestandsfase is afgekondigd

    In alle gevallen waarin dit mogelijk is, moet het reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum dat verantwoordelijk is voor opsporings- en reddingsacties inlichtingen betreffende de opsporings- en reddingsacties waarmee het een begin heeft gemaakt, doorgeven aan de persoon, het schip of het andere vaartuig ten aanzien waarvan de noodtoestandsfase is afgekondigd.

  • 4.6. Coördinatie wanneer twee of meer Partijen bij de acties zijn betrokken

    Voor opsporings- en reddingsacties waarbij meer dan een Partij is betrokken, moet elke Partij op verzoek van het reddingscoördinatiecentrum van het gebied, de daarvoor in aanmerking komende maatregelen treffen overeenkomstig de werkplannen als bedoeld in 4.1.

  • 4.7. Coördinatie van de opsporings- en reddingsactiviteiten ter plaatse

    • 4.7.1.  De activiteiten van opsporings- en reddingseenheden en andere voorzieningen die betrokken zijn bij opsporings- en reddingsacties moeten ter plaatse worden gecoördineerd teneinde zo doeltreffend mogelijke resultaten te verkrijgen.

    • 4.7.2.  Zodra verscheidene voorzieningen zullen worden ingezet bij opsporings- en reddingsacties, en het reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum dat noodzakelijk acht, behoort de meest capabele persoon zo snel als praktisch uitvoerbaar en bij voorkeur voordat de voorzieningen binnen het gespecificeerde gebied van handeling arriveren, te worden aangewezen als coördinator ter plaatse. Aan de coördinator ter plaatse moeten specifieke verantwoordelijkheden worden toegekend, rekening houdend met de klaarblijkelijke capaciteiten van de coördinator ter plaatse en de operationele vereisten.

    • 4.7.3.  Indien er geen verantwoordelijk reddingscoördinatiecentrum is of indien het verantwoordelijke reddingscoördinatiecentrum om enige reden niet in staat is de opsporings- en reddingsopdracht te coördineren, behoren de betrokken voorzieningen in onderling overleg een coördinator ter plaatse aan te wijzen.

  • 4.8. Beëindiging en opschorting van opsporings- en reddingsactiviteiten

    • 4.8.1.  Opsporings- en reddingsactiviteiten moeten, wanneer dat praktisch uitvoerbaar is, doorgaan totdat er redelijkerwijs geen hoop op redding van overlevenden meer bestaat.

    • 4.8.2.  Het betrokken verantwoordelijke reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum moet normaliter besluiten wanneer de opsporings- en reddingsoperaties worden gestaakt. Indien er geen dergelijk centrum betrokken is bij de coördinatie van de acties mag de coördinator ter plaatse dit besluit nemen.

    • 4.8.3.  Wanneer een reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum op basis van betrouwbare inlichtingen van mening is dat een opsporings- en reddingsactie succes heeft gehad, of dat de noodsituatie niet meer bestaat, moet het de opsporings- en reddingsactie beëindigen en de autoriteiten, voorzieningen of diensten die zijn ingeschakeld of in kennis gesteld, onverwijld daarover informeren.

    • 4.8.4.  Indien een opsporings- en reddingsactie ter plaatse onuitvoerbaar wordt en het reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum concludeert dat overlevenden nog in leven zouden kunnen zijn, kan het centrum de activiteiten ter plaatse tijdelijk opschorten in afwachting van verdere ontwikkelingen, en moet het de autoriteiten, voorzieningen of diensten die zijn ingeschakeld of in kennis gesteld, onverwijld daarover informeren. De informatie die daarna wordt ontvangen, moet worden geëvalueerd en de opsporings- en reddingsactiviteiten moeten worden hervat wanneer dat op basis van die informatie gerechtvaardigd is.

    • 4.8.5. Het desbetreffende reddingscoördinatiecentrum of reddingssubcentrum start het proces om de geschiktste plaats(en) te identificeren waar personen die op zee in nood verkeerden van boord kunnen gaan. Het centrum stelt het schip of de schepen en overige relevante partijen die betrokken zijn hiervan op de hoogte.

HOOFDSTUK 5

MELDINGSSYSTEMEN VOOR SCHEPEN

  • 5.1. Algemeen

    • 5.1.1. Wanneer dat voor het vergemakkelijken van opsporings- en reddingsacties noodzakelijk wordt geacht, kunnen meldingssystemen voor schepen door de Partijen individueel of in samenwerking met andere staten worden opgezet.

    • 5.1.2. Indien Partijen een meldingssysteem voor schepen overwegen op te zetten, behoren zij daarbij rekening te houden met de desbetreffende aanbevelingen van de Organisatie. De Partijen behoren ook in overweging te nemen of bestaande meldingssystemen of andere bronnen met gegevens inzake de positie van schepen adequate informatie voor het gebied kunnen verschaffen, en moeten trachten onnodige extra meldingen door schepen, of de noodzaak voor reddingscoördinatiecentra met verscheidene meldingssystemen te controleren of er schepen beschikbaar zijn om bij opsporings- en reddingsacties te assisteren, tot een minimum te reduceren.

    • 5.1.3. Het meldingssysteem voor schepen behoort de laatste gegevens omtrent de vaarroute van schepen te verstrekken, teneinde in geval van nood:

      • .1  de periode tussen het tijdstip waarop het contact met het schip is verbroken en dat waarop de opsporings- en reddingsacties een aanvang nemen in die gevallen te verkorten waarin geen noodsein is ontvangen;

      • .2  snel te kunnen vaststellen op welke schepen een beroep zou kunnen worden gedaan om hulp te verlenen;

      • .3  het afbakenen van een opsporingsgebied van beperkte grootte mogelijk te maken, ingeval de positie van een in nood verkerende persoon of een in nood verkerend schip of ander vaartuig onbekend of onzeker is; en

      • .4  gemakkelijker dringend gewenste medische hulp of adviezen te kunnen verstrekken.

  • 5.2 Eisen waaraan het meldingssysteem moet voldoen

    • 5.2.1. Meldingssystemen voor schepen behoren aan de volgende eisen te voldoen:

      • .1  het verschaffen van inlichtingen, met inbegrip van de vaarplannen en de positiemeldingen, aan de hand waarvan de huidige en toekomstige posities van de deelnemende schepen kunnen worden vastgesteld;

      • .2  het bijhouden van een kaart waarop de scheepsposities zijn geplot;

      • .3  het met geregelde tussenpozen ontvangen van meldingen van de deelnemende schepen;

      • .4  eenvoud van opzet en werking van het systeem; en

      • .5  gebruik van internationaal overeengekomen standaardberichtvormen en -procedures.

  • 5.3 Soorten meldingen

    • 5.3.1. Een meldingssysteem voor schepen behoort de volgende soorten scheepsmeldingen te omvatten, overeenkomstig de aanbevelingen van de Organisatie:

      • .1  Vaarplan

      • .2  Positiemelding; en

      • .3  Eindrapport

  • 5.4. Gebruik van de systemen

    • 5.4.1. De Partijen behoren alle schepen aan te sporen hun posities te melden, wanneer zij in gebieden varen waar maatregelen zijn getroffen voor het verzamelen van gegevens omtrent de posities van schepen ten behoeve van eventuele opsporings- en reddingsacties.

    • 5.4.2. De Partijen die gegevens omtrent de posities van schepen registreren, behoren deze zoveel mogelijk aan andere staten door te geven, zodra daarom wordt verzocht ten behoeve van eventuele opsporings- en reddingsacties.

Naar boven