Europees Verdrag inzake nationaliteit, Straatsburg, 06-11-1997

Geraadpleegd op 12-10-2024.
Geldend van 01-07-2001 t/m heden

Europees Verdrag inzake nationaliteit

Authentiek : EN

European Convention on Nationality

Preamble

The member States of the Council of Europe and the other States signatory to this Convention,

Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve greater unity between its members;

Bearing in mind the numerous international instruments relating to nationality, multiple nationality and statelessness;

Recognising that, in matters concerning nationality, account should be taken both of the legitimate interests of States and those of individuals;

Desiring to promote the progressive development of legal principles concerning nationality, as well as their adoption in internal law and desiring to avoid, as far as possible, cases of statelessness;

Desiring to avoid discrimination in matters relating to nationality;

Aware of the right to respect for family life as contained in Article 8 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms;

Noting the varied approach of States to the question of multiple nationality and recognising that each State is free to decide which consequences it attaches in its internal law to the fact that a national acquires or possesses another nationality;

Agreeing on the desirability of finding appropriate solutions to consequences of multiple nationality and in particular as regards the rights and duties of multiple nationals;

Considering it desirable that persons possessing the nationality of two or more States Parties should be required to fulfil their military obligations in relation to only one of those Parties;

Considering the need to promote international co-operation between the national authorities responsible for nationality matters,

Have agreed as follows:

CHAPTER I. GENERAL MATTERS

Article 1. Object of the Convention

This Convention establishes principles and rules relating to the nationality of natural persons and rules regulating military obligations in cases of multiple nationality, to which the internal law of States Parties shall conform.

Article 2. Definitions

For the purpose of this Convention:

• a) “nationality” means the legal bond between a person and a State and does not indicate the person's ethnic origin;

• b) “multiple nationality” means the simultaneous possession of two or more nationalities by the same person;

• c) “child” means every person below the age of 18 years unless, under the law applicable to the child, majority is attained earlier;

• d) “internal law” means all types of provisions of the national legal system, including the constitution, legislation, regulations, decrees, case-law, customary rules and practice as well as rules deriving from binding international instruments.

CHAPTER II. GENERAL PRINCIPLES RELATING TO NATIONALITY

Article 3. Competence of the State

• 1 Each State shall determine under its own law who are its nationals.

• 2 This law shall be accepted by other States in so far as it is consistent with applicable international conventions, customary international law and the principles of law generally recognised with regard to nationality.

Article 4. Principles

The rules on nationality of each State Party shall be based on the following principles:

• a) everyone has the right to a nationality;

• b) statelessness shall be avoided;

• c) no one shall be arbitrarily deprived of his or her nationality;

• d) neither marriage nor the dissolution of a marriage between a national of a State Party and an alien, nor the change of nationality by one of the spouses during marriage, shall automatically affect the nationality of the other spouse.

Article 5. Non-discrimination

• 1 The rules of a State Party on nationality shall not contain distinctions or include any practice which amount to discrimination on the grounds of sex, religion, race, colour or national or ethnic origin.

• 2 Each State Party shall be guided by the principle of non-discrimination between its nationals, whether they are nationals by birth or have acquired its nationality subsequently.

CHAPTER III. RULES RELATING TO NATIONALITY

Article 6. Acquisition of nationality

• 1 Each State Party shall provide in its internal law for its nationality to be acquired ex lege by the following persons:

  • a) children one of whose parents possesses, at the time of the birth of these children, the nationality of that State Party, subject to any exceptions which may be provided for by its internal law as regards children born abroad. With respect to children whose parenthood is established by recognition, court order or similar procedures, each State Party may provide that the child acquires its nationality following the procedure determined by its internal law;

  • b) foundlings found in its territory who would otherwise be stateless.

• 2 Each State Party shall provide in its internal law for its nationality to be acquired by children born on its territory who do not acquire at birth another nationality. Such nationality shall be granted:

  • a) at birth ex lege; or

  • b) subsequently, to children who remained stateless, upon an application being lodged with the appropriate authority, by or on behalf of the child concerned, in the manner prescribed by the internal law of the State Party. Such an application may be made subject to the lawful and habitual residence on its territory for a period not exceeding five years immediately preceding the lodging of the application.

• 3 Each State Party shall provide in its internal law for the possibility of naturalisation of persons lawfully and habitually resident on its territory. In establishing the conditions for naturalisation, it shall not provide for a period of residence exceeding ten years before the lodging of an application.

• 4 Each State Party shall facilitate in its internal law the acquisition of its nationality for the following persons:

  • a) spouses of its nationals;

  • b) children of one of its nationals, falling under the exception of Article 6, paragraph 1, sub-paragraph a;

  • c) children one of whose parents acquires or has acquired its nationality;

  • d) children adopted by one of its nationals;

  • e) persons who were born on its territory and reside there lawfully and habitually;

  • f) persons who are lawfully and habitually resident on its territory for a period of time beginning before the age of 18, that period to be determined by the internal law of the State Party concerned;

  • g) stateless persons and recognised refugees lawfully and habitually resident on its territory.

Article 7. Loss of nationality ex lege or at the initiative of a State Party

• 1 A State Party may not provide in its internal law for the loss of its nationality ex lege or at the initiative of the State Party except in the following cases:

  • a) voluntary acquisition of another nationality;

  • b) acquisition of the nationality of the State Party by means of fraudulent conduct, false information or concealment of any relevant fact attributable to the applicant;

  • c) voluntary service in a foreign military force;

  • d) conduct seriously prejudicial to the vital interests of the State Party;

  • e) lack of a genuine link between the State Party and a national habitually residing abroad;

  • f) where it is established during the minority of a child that the preconditions laid down by internal law which led to the ex lege acquisition of the nationality of the State Party are no longer fulfilled;

  • g) adoption of a child if the child acquires or possesses the foreign nationality of one or both of the adopting parents.

• 2 A State Party may provide for the loss of its nationality by children whose parents lose that nationality except in cases covered by sub-paragraphs c and d of paragraph 1. However, children shall not lose that nationality if one of their parents retains it.

• 3 A State Party may not provide in its internal law for the loss of its nationality under paragraphs 1 and 2 of this article if the person concerned would thereby become stateless, with the exception of the cases mentioned in paragraph 1, sub-paragraph b, of this article.

Article 8. Loss of nationality at the initiative of the individual

• 1 Each State Party shall permit the renunciation of its nationality provided the persons concerned do not thereby become stateless.

• 2 However, a State Party may provide in its internal law that renunciation may be effected only by nationals who are habitually resident abroad.

Article 9. Recovery of nationality

Each State Party shall facilitate, in the cases and under the conditions provided for by its internal law, the recovery of its nationality by former nationals who are lawfully and habitually resident on its territory.

CHAPTER IV. PROCEDURES RELATING TO NATIONALITY

Article 10. Processing of applications

Each State Party shall ensure that applications relating to the acquisition, retention, loss, recovery or certification of its nationality be processed within a reasonable time.

Article 11. Decisions

Each State Party shall ensure that decisions relating to the acquisition, retention, loss, recovery or certification of its nationality contain reasons in writing.

Article 12. Right to a review

Each State Party shall ensure that decisions relating to the acquisition, retention, loss, recovery or certification of its nationality be open to an administrative or judicial review in conformity with its internal law.

Article 13. Fees

• 1 Each State Party shall ensure that the fees for the acquisition, retention, loss, recovery or certification of its nationality be reasonable.

• 2 Each State Party shall ensure that the fees for an administrative or judicial review be not an obstacle for applicants.

CHAPTER V. MULTIPLE NATIONALITY

Article 14. Cases of multiple nationality ex lege

• 1 A State Party shall allow:

  • a) children having different nationalities acquired automatically at birth to retain these nationalities;

  • b) its nationals to possess another nationality where this other nationality is automatically acquired by marriage.

• 2 The retention of the nationalities mentioned in paragraph 1 is subject to the relevant provisions of Article 7 of this Convention.

Article 15. Other possible cases of multiple nationality

The provisions of this Convention shall not limit the right of a State Party to determine in its internal law whether:

• a) its nationals who acquire or possess the nationality of another State retain its nationality or lose it;

• b) the acquisition or retention of its nationality is subject to the renunciation or loss of another nationality.

Article 16. Conservation of previous nationality

A State Party shall not make the renunciation or loss of another nationality a condition for the acquisition or retention of its nationality where such renunciation or loss is not possible or cannot reasonably be required.

Article 17. Rights and duties related to multiple nationality

• 1 Nationals of a State Party in possession of another nationality shall have, in the territory of that State Party in which they reside, the same rights and duties as other nationals of that State Party.

• 2 The provisions of this chapter do not affect:

  • a) the rules of international law concerning diplomatic or consular protection by a State Party in favour of one of its nationals who simultaneously possesses another nationality;

  • b) the application of the rules of private international law of each State Party in cases of multiple nationality.

CHAPTER VI. STATE SUCCESSION AND NATIONALITY

Article 18. Principles

• 1 In matters of nationality in cases of State succession, each State Party concerned shall respect the principles of the rule of law, the rules concerning human rights and the principles contained in Articles 4 and 5 of this Convention and in paragraph 2 of this article, in particular in order to avoid statelessness.

• 2 In deciding on the granting or the retention of nationality in cases of State succession, each State Party concerned shall take account in particular of:

  • a) the genuine and effective link of the person concerned with the State;

  • b) the habitual residence of the person concerned at the time of State succession;

  • c) the will of the person concerned;

  • d) the territorial origin of the person concerned.

• 3 Where the acquisition of nationality is subject to the loss of a foreign nationality, the provisions of Article 16 of this Convention shall apply.

Article 19. Settlement by international agreement

In cases of State succession, States Parties concerned shall endeavour to regulate matters relating to nationality by agreement amongst themselves and, where applicable, in their relationship with other States concerned. Such agreements shall respect the principles and rules contained or referred to in this chapter.

Article 20. Principles concerning non-nationals

• 1 Each State Party shall respect the following principles:

  • a) nationals of a predecessor State habitually resident in the territory over which sovereignty is transferred to a successor State and who have not acquired its nationality shall have the right to remain in that State;

  • b) persons referred to in sub-paragraph a shall enjoy equality of treatment with nationals of the successor State in relation to social and economic rights.

• 2 Each State Party may exclude persons considered under paragraph 1 from employment in the public service involving the exercise of sovereign powers.

CHAPTER VII. MILITARY OBLIGATIONS IN CASES OF MULTIPLE NATIONALITY

Article 21. Fulfilment of military obligations

• 1 Persons possessing the nationality of two or more States Parties shall be required to fulfil their military obligations in relation to one of those States Parties only.

• 2 The modes of application of paragraph 1 may be determined by special agreements between any of the States Parties.

• 3 Except where a special agreement which has been, or may be, concluded provides otherwise, the following provisions are applicable to persons possessing the nationality of two or more States Parties:

  • a) Any such person shall be subject to military obligations in relation to the State Party in whose territory they are habitually resident. Nevertheless, they shall be free to choose, up to the age of 19 years, to submit themselves to military obligations as volunteers in relation to any other State Party of which they are also nationals for a total and effective period at least equal to that of the active military service required by the former State Party;

  • b) Persons who are habitually resident in the territory of a State Party of which they are not nationals or in that of a State which is not a State Party may choose to perform their military service in the territory of any State Party of which they are nationals;

  • c) Persons who, in accordance with the rules laid down in paragraphs a and b, shall fulfil their military obligations in relation to one State Party, as prescribed by the law of that State Party, shall be deemed to have fulfilled their military obligations in relation to any other State Party or States Parties of which they are also nationals;

  • d) Persons who, before the entry into force of this Convention between the States Parties of which they are nationals, have, in relation to one of those States Parties, fulfilled their military obligations in accordance with the law of that State Party, shall be deemed to have fulfilled the same obligations in relation to any other State Party or States Parties of which they are also nationals;

  • e) Persons who, in conformity with paragraph a, have performed their active military service in relation to one of the States Parties of which they are nationals, and subsequently transfer their habitual residence to the territory of the other State Party of which they are nationals, shall be liable to military service in the reserve only in relation to the latter State Party;

  • f) The application of this article shall not prejudice, in any respect, the nationality of the persons concerned;

  • g) In the event of mobilisation by any State Party, the obligations arising under this article shall not be binding upon that State Party.

Article 22. Exemption from military obligations or alternative civil service

Except where a special agreement which has been, or may be, concluded provides otherwise, the following provisions are also applicable to persons possessing the nationality of two or more States Parties:

• a) Article 21, paragraph 3, sub-paragraph c of this Convention shall apply to persons who have been exempted from their military obligations or have fulfilled civil service as an alternative;

• b) Persons who are nationals of a State Party which does not require obligatory military service shall be considered as having satisfied their military obligations when they have their habitual residence in the territory of that State Party. Nevertheless, they should be deemed not to have satisfied their military obligations in relation to a State Party or States Parties of which they are equally nationals and where military service is required unless the said habitual residence has been maintained up to a certain age, which each State Party concerned shall notify at the time of signature or when depositing its instruments of ratification, acceptance or accession;

• c) Also persons who are nationals of a State Party which does not require obligatory military service shall be considered as having satisfied their military obligations when they have enlisted voluntarily in the military forces of that Party for a total and effective period which is at least equal to that of the active military service of the State Party or States Parties of which they are also nationals without regard to where they have their habitual residence.

CHAPTER VIII. CO-OPERATION BETWEEN THE STATES PARTIES

Article 23. Co-operation between the States Parties

• 1 With a view to facilitating co-operation between the States Parties, their competent authorities shall:

  • a) provide the Secretary General of the Council of Europe with information about their internal law relating to nationality, including instances of statelessness and multiple nationality, and about developments concerning the application of the Convention;

  • b) provide each other upon request with information about their internal law relating to nationality and about developments concerning the application of the Convention.

• 2 States Parties shall co-operate amongst themselves and with other member States of the Council of Europe within the framework of the appropriate intergovernmental body of the Council of Europe in order to deal with all relevant problems and to promote the progressive development of legal principles and practice concerning nationality and related matters.

Article 24. Exchange of information

Each State Party may at any time declare that it shall inform any other State Party, having made the same declaration, of the voluntary acquisition of its nationality by nationals of the other State Party, subject to applicable laws concerning data protection. Such a declaration may indicate the conditions under which the State Party will give such information. The declaration may be withdrawn at any time.

CHAPTER IX. APPLICATION OF THE CONVENTION

Article 25. Declarations concerning the application of the Convention

• 1 Each State may declare, at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, that it will exclude Chapter VII from the application of the Convention.

• 2 The provisions of Chapter VII shall be applicable only in the relations between States Parties for which it is in force.

• 3 Each State Party may, at any subsequent time, notify the Secretary General of the Council of Europe that it will apply the provisions of Chapter VII excluded at the time of signature or in its instrument of ratification, acceptance, approval or accession. This notification shall become effective as from the date of its receipt.

Article 26. Effects of this Convention

• 1 The provisions of this Convention shall not prejudice the provisions of internal law and binding international instruments which are already in force or may come into force, under which more favourable rights are or would be accorded to individuals in the field of nationality.

• 2 This Convention does not prejudice the application of:

  • a) the 1963 Convention on the Reduction of Cases of Multiple Nationality and Military Obligations in Cases of Multiple Nationality and its Protocols;

  • b) other binding international instruments in so far as such instruments are compatible with this Convention,

  in the relationship between the States Parties bound by these instruments.

CHAPTER X. FINAL CLAUSES

Article 27. Signature and entry into force

• 1 This Convention shall be open for signature by the member States of the Council of Europe and the non-member States which have participated in its elaboration. Such States may express their consent to be bound by:

  • a) signature without reservation as to ratification, acceptance or approval; or

  • b) signature subject to ratification, acceptance or approval, followed by ratification, acceptance or approval.

  Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary General of the Council of Europe.

• 2 This Convention shall enter into force, for all States having expressed their consent to be bound by the Convention, on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date on which three member States of the Council of Europe have expressed their consent to be bound by this Convention in accordance with the provisions of the preceding paragraph.

• 3 In respect of any State which subsequently expresses its consent to be bound by it, the Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of signature or of the deposit of its instrument of ratification, acceptance or approval.

Article 28. Accession

• 1 After the entry into force of this Convention, the Committee of Ministers of the Council of Europe may invite any non-member State of the Council of Europe which has not participated in its elaboration to accede to this Convention.

• 2 In respect of any acceding State, this Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of deposit of the instrument of accession with the Secretary General of the Council of Europe.

Article 29. Reservations

• 1 No reservations may be made to any of the provisions contained in Chapters I, II and VI of this Convention. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, make one or more reservations to other provisions of the Convention so long as they are compatible with the object and purpose of this Convention.

• 2 Any State which makes one or more reservations shall notify the Secretary General of the Council of Europe of the relevant contents of its internal law or of any other relevant information.

• 3 A State which has made one or more reservations in accordance with paragraph 1 shall consider withdrawing them in whole or in part as soon as circumstances permit. Such withdrawal shall be made by means of a notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe and shall become effective as from the date of its receipt.

• 4 Any State which extends the application of this Convention to a territory mentioned in the declaration referred to in Article 30, paragraph 2, may, in respect of the territory concerned, make one or more reservations in accordance with the provisions of the preceding paragraphs.

• 5 A State Party which has made reservations in respect of any of the provisions in Chapter VII of the Convention may not claim application of the said provisions by another State Party save in so far as it has itself accepted these provisions.

Article 30. Territorial application

• 1 Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, specify the territory or territories to which this Convention shall apply.

• 2 Any State may, at any later date, by a declaration addressed to the Secretary General of the Council of Europe, extend the application of this Convention to any other territory specified in the declaration and for whose international relations it is responsible or on whose behalf it is authorised to give undertakings.

  In respect of such territory, the Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of receipt of such declaration by the Secretary General.

• 3 Any declaration made under the two preceding paragraphs may, in respect of any territory specified in such declaration, be withdrawn by a notification addressed to the Secretary General. The withdrawal shall become effective on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of receipt of such notification by the Secretary General.

Article 31. Denunciation

• 1 Any State Party may at any time denounce the Convention as a whole or Chapter VII only by means of a notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe.

• 2 Such denunciation shall become effective on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of receipt of notification by the Secretary General.

Article 32. Notifications by the Secretary General

The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of the Council of Europe, any Signatory, any Party and any other State which has acceded to this Convention of:

• a) any signature;

• b) the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or accession;

• c) any date of entry into force of this Convention in accordance with Articles 27 or 28 of this Convention;

• d) any reservation and withdrawal of reservations made in pursuance of the provisions of Article 29 of this Convention;

• e) any notification or declaration made under the provisions of Articles 23, 24, 25, 27, 28, 29, 30 and 31 of this Convention;

• f) any other act, notification or communication relating to this Convention.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorised thereto, have signed this Convention.

DONE at Strasbourg, this sixth day of November 1997, in English and in French, both texts being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council of Europe shall transmit certified copies to each member State of the Council of Europe, to the non-member States which have participated in the elaboration of this Convention and to any State invited to accede to this Convention.

Vertaling : NL

Europees Verdrag inzake nationaliteit

Preambule

De Lidstaten van de Raad van Europa en de andere Staten die dit Verdrag hebben ondertekend,

Overwegende dat het doel van de Raad van Europa is het tot stand brengen van een grotere eenheid tussen zijn leden;

Indachtig de talrijke internationale akten met betrekking tot nationaliteit, meervoudige nationaliteit en staatloosheid;

Erkennende dat, in aangelegenheden betreffende nationaliteit, zowel met de legitieme belangen van Staten als met die van individuele personen rekening moet worden gehouden;

Geleid door de wens de gestage ontwikkeling te bevorderen van juridische beginselen inzake nationaliteit, alsmede de aanneming daarvan in de nationale wetgeving en geleid door de wens, voor zover mogelijk, gevallen van staatloosheid te voorkomen;

Geleid door de wens discriminatie in aangelegenheden betreffende nationaliteit te voorkomen;

Zich bewust van het recht op respect voor het familie- en gezinsleven, bedoeld in artikel 8 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden;

Gelet op de uiteenlopende benadering van de Staten van het vraagstuk van de meervoudige nationaliteit en erkennende dat elke Staat vrij is te beslissen welke gevolgen hij in zijn nationale wetgeving hecht aan het feit dat een onderdaan een andere nationaliteit verkrijgt of bezit;

Overeenstemming bereikt hebbende over de wenselijkheid dat er passende oplossingen worden gevonden voor de gevolgen van meervoudige nationaliteit en in het bijzonder inzake de rechten en plichten van onderdanen met meervoudige nationaliteit;

Overwegende dat het wenselijk is dat personen die de nationaliteit bezitten van twee of meer Staten die Partij zijn, hun militaire dienstplicht slechts ten aanzien van een van die Partijen hoeven te vervullen;

Overwegende de noodzaak de internationale samenwerking tussen de nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor nationaliteitsaangelegenheden te bevorderen,

Zijn het volgende overeengekomen:

HOOFDSTUK I. ALGEMEEN

Artikel 1. Onderwerp van het Verdrag

In dit Verdrag worden beginselen en regels vastgelegd inzake de nationaliteit van natuurlijke personen, alsmede regels inzake de militaire verplichtingen in geval van meervoudige nationaliteit, waarmee de nationale wetgeving van de Staten die Partij zijn in overeenstemming moet zijn.

Artikel 2. Definities

Voor de toepassing van dit Verdrag wordt verstaan onder:

• a. „nationaliteit”: de juridische band tussen een persoon en een Staat; deze term verwijst niet naar de etnische afkomst van de persoon;

• b. „meervoudige nationaliteit”: het gelijktijdig bezitten van twee of meer nationaliteiten door dezelfde persoon;

• c. „kind”: elke persoon beneden de leeftijd van achttien jaar, tenzij de meerderjarigheid krachtens het op het kind van toepassing zijnde recht eerder wordt bereikt;

• d. „nationaal recht”: alle soorten bepalingen van het nationale rechtssysteem met inbegrip van de constitutie, wetgeving, voorschriften, besluiten, jurisprudentie, gewoonterecht en gebruikelijke handelwijzen, alsmede regels die voortvloeien uit bindende internationale akten.

HOOFDSTUK II. ALGEMENE BEGINSELEN INZAKE NATIONALITEIT

Artikel 3. Bevoegdheid van de Staat

• 1 Elke Staat bepaalt ingevolge zijn eigen wetgeving wie zijn onderdanen zijn.

• 2 Deze wetgeving wordt door andere Staten geaccepteerd voor zover zij overeenstemt met toepasselijke internationale verdragen, internationaal gewoonterecht en de rechtsbeginselen die in het algemeen inzake nationaliteit worden erkend.

Artikel 4. Beginselen

De regels inzake nationaliteit van elke Staat die Partij is, moeten zijn gebaseerd op de volgende beginselen:

• a. iedereen heeft recht op een nationaliteit;

• b. staatloosheid dient te worden vermeden;

• c. aan niemand mag willekeurig zijn of haar nationaliteit worden ontnomen;

• d. noch een huwelijk noch de ontbinding van een huwelijk tussen een onderdaan van een Staat die Partij is en een vreemdeling, noch de wijziging van nationaliteit door een van de echtgenoten tijdens het huwelijk tast automatisch de nationaliteit van de andere echtgenoot aan.

Artikel 5. Non-discriminatie

• 1 De regels van een Staat die Partij is, inzake nationaliteit mogen geen onderscheid bevatten of gebruiken inhouden die neerkomen op discriminatie op grond van geslacht, godsdienst, ras, kleur of nationale of etnische afkomst.

• 2 Elke Staat die Partij is, laat zich leiden door het beginsel van non-discriminatie tussen zijn onderdanen, ongeacht het feit of zij onderdaan door geboorte zijn of de nationaliteit van die Staat later hebben verkregen.

HOOFDSTUK III. REGELS INZAKE NATIONALITEIT

Artikel 6. Verkrijging van de nationaliteit

• 1 Elke Staat die Partij is, regelt in zijn nationale wetgeving dat zijn nationaliteit van rechtswege kan worden verkregen door de volgende personen:

  • a. kinderen van welke een van de ouders op het tijdstip van de geboorte van die kinderen de nationaliteit van die Staat die Partij is, bezit, behoudens eventuele uitzonderingen die in de nationale wetgeving zijn voorzien voor in het buitenland geboren kinderen. Ten aanzien van kinderen met betrekking tot welke het ouderschap is vastgesteld door erkenning, rechterlijke uitspraak of soortgelijke procedures kan elke Staat die Partij is bepalen dat het kind zijn nationaliteit verkrijgt overeenkomstig de in zijn nationale wetgeving vastgelegde procedure;

  • b. vondelingen die op zijn grondgebied zijn gevonden en die anders staatloos zouden zijn.

• 2 Elke Staat die Partij is, regelt in zijn nationale wetgeving dat zijn nationaliteit kan worden verkregen door kinderen die op zijn grondgebied worden geboren en die bij de geboorte geen andere nationaliteit verkrijgen. Deze nationaliteit wordt verleend:

  • a. bij de geboorte van rechtswege; of

  • b. daarna, aan kinderen die staatloos zijn gebleven, op verzoek door of namens het desbetreffende kind, in te dienen bij de daarvoor in aanmerking komende autoriteit, op de in de nationale wetgeving van de Staat die Partij is, voorgeschreven wijze. Aan dit verzoek kan de voorwaarde gesteld worden van een wettig en gewoon verblijf op zijn grondgebied van niet meer dan vijf jaar onmiddellijk voorafgaande aan de indiening van het verzoek.

• 3 Elke Staat die Partij is, voorziet in zijn nationale wetgeving in de mogelijkheid van naturalisatie van personen die hun wettige en gewone verblijf op zijn grondgebied hebben. Bij het bepalen van de voorwaarden voor naturalisatie voorziet hij niet in een periode van verblijf langer dan tien jaar voorafgaande aan de indiening van het verzoek.

• 4 Elke Staat die Partij is, vergemakkelijkt in zijn nationale wetgeving de verkrijging van zijn nationaliteit voor de volgende personen:

  • a. echtgenoten van zijn onderdanen;

  • b. kinderen van een van zijn onderdanen waarop de uitzondering van artikel 6, eerste lid, letter a, van toepassing is;

  • c. kinderen waarvan een van de ouders zijn nationaliteit verkrijgt of heeft verkregen;

  • d. kinderen die door een van zijn onderdanen zijn geadopteerd;

  • e. personen die op zijn grondgebied zijn geboren en daar wettig en gewoonlijk verblijven;

  • f. personen die hun wettige en gewone verblijf hebben op zijn grondgebied gedurende een periode die aanvangt voor de leeftijd van 18 jaar, welke periode wordt vastgesteld door de nationale wetgeving van de betrokken Staat die Partij is;

  • g. staatloze personen en erkende vluchtelingen die hun wettige en gewone verblijf hebben op zijn grondgebied.

Artikel 7. Verlies van nationaliteit van rechtswege of op initiatief van een Staat die Partij is

• 1 Een Staat die Partij is, mag in zijn nationale wetgeving niet voorzien in het verlies van zijn nationaliteit van rechtswege of op initiatief van de Staat die Partij is, behoudens in de volgende gevallen:

  • a. vrijwillige verkrijging van een andere nationaliteit;

  • b. verkrijging van de nationaliteit van de Staat die Partij is, door middel van aan de aanvrager toe te schrijven bedrieglijk gedrag, valse informatie of verzwijging van enig relevant feit;

  • c. het vrijwillig in vreemde krijgsdienst treden;

  • d. gedrag dat de essentiële belangen van de Staat die Partij is, ernstig schaadt;

  • e. het ontbreken van een effectieve band tussen de Staat die Partij is, en een onderdaan die zijn gewone verblijf in het buitenland heeft;

  • f. wanneer tijdens de minderjarigheid van een kind wordt vastgesteld dat niet meer wordt voldaan aan de in de nationale wetgeving vastgestelde voorwaarden die hebben geleid tot de verkrijging van rechtswege van de nationaliteit van de Staat die Partij is;

  • g. adoptie van een kind indien het kind de buitenlandse nationaliteit van een of beide adoptiefouders verkrijgt of bezit.

• 2 Een Staat die Partij is, kan voorzien in het verlies van zijn nationaliteit door kinderen wier ouders die nationaliteit verliezen, behoudens in gevallen als bedoeld in letters c en d van het eerste lid. De kinderen verliezen die nationaliteit echter niet indien een van beide ouders deze behoudt.

• 3 Een Staat die Partij is, mag in zijn nationale wetgeving niet voorzien in het verlies van zijn nationaliteit ingevolge het eerste en tweede lid van dit artikel indien de betrokken persoon daardoor staatloos zou worden, behoudens in de gevallen genoemd in het eerste lid, letter b, van dit artikel.

Artikel 8. Verlies van de nationaliteit op initiatief van het individu

• 1 Elke Staat die Partij is, staat toe dat personen afstand doen van zijn nationaliteit, mits zij daardoor niet staatloos worden.

• 2 Een Staat die Partij is, kan in zijn nationale wetgeving echter bepalen dat uitsluitend onderdanen die hun gewone verblijf in het buitenland hebben, afstand mogen doen.

Artikel 9. Herverkrijging van de nationaliteit

Elke Staat die Partij is, vergemakkelijkt, in de gevallen en onder de voorwaarden voorzien in zijn nationale wetgeving, het herverkrijgen van zijn nationaliteit door voormalige onderdanen die hun wettige en gewone verblijf op zijn grondgebied hebben.

HOOFDSTUK IV. PROCEDURES INZAKE NATIONALITEIT

Artikel 10. Behandeling van aanvragen

Elke Staat die Partij is, zorgt dat aanvragen inzake de verkrijging, het behoud, het verlies, de herverkrijging of om een verklaring van zijn nationaliteit binnen een redelijk tijdsbestek worden behandeld.

Artikel 11. Besluiten

Elke Staat die Partij is, zorgt ervoor dat besluiten inzake de verkrijging, het behoud, het verlies, de herverkrijging of een verklaring van zijn nationaliteit, schriftelijk met redenen zijn omkleed.

Artikel 12. Recht op toetsing

Elke Staat die Partij is, zorgt ervoor dat besluiten inzake de verkrijging, het behoud, het verlies, de herverkrijging of een verklaring van zijn nationaliteit openstaan voor een administratieve of rechterlijke toetsing conform zijn nationale wetgeving.

Artikel 13. Tarieven

• 1 Elke Staat die Partij is, zorgt ervoor dat de tarieven voor de verkrijging, het behoud, het verlies, de herverkrijging of een verklaring van zijn nationaliteit redelijk zijn.

• 2 Elke Staat die Partij is, zorgt ervoor dat de tarieven voor een administratieve of rechterlijke toetsing geen belemmering voor de aanvragers vormen.

HOOFDSTUK V. MEERVOUDIGE NATIONALITEIT

Artikel 14. Gevallen van meervoudige nationaliteit van rechtswege

• 1 Een Staat die Partij is, verleent toestemming aan:

  • a. kinderen met verschillende nationaliteiten die zij automatisch bij hun geboorte hebben verkregen om deze nationaliteiten te behouden;

  • b. zijn onderdanen om een andere nationaliteit te bezitten wanneer deze andere nationaliteit automatisch door huwelijk wordt verkregen.

• 2 Het behoud van de nationaliteiten genoemd in het eerste lid is onderworpen aan de desbetreffende bepalingen van artikel 7 van dit Verdrag.

Artikel 15. Andere mogelijke gevallen van meervoudige nationaliteit

De bepalingen van dit Verdrag leggen geen beperking op aan het recht van een Staat die Partij is, om in zijn nationale wetgeving vast te stellen of:

• a. zijn onderdanen die de nationaliteit van een andere Staat verkrijgen of bezitten, zijn nationaliteit behouden of verliezen;

• b. de verkrijging of het behoud van zijn nationaliteit onderworpen is aan het doen van afstand of het verlies van een andere nationaliteit.

Artikel 16. Behoud van de eerdere nationaliteit

Een Staat die Partij is, stelt het doen van afstand of het verlies van een andere nationaliteit niet als voorwaarde voor de verkrijging of het behoud van zijn nationaliteit, wanneer het doen van afstand of het verlies niet mogelijk is of niet in redelijkheid kan worden vereist.

Artikel 17. Rechten en plichten inzake meervoudige nationaliteit

• 1 Onderdanen van een Staat die Partij is, die in het bezit zijn van een andere nationaliteit, hebben, op het grondgebied van die Staat die Partij is en waarop zij verblijven, dezelfde rechten en plichten als andere onderdanen van die Staat die Partij is.

• 2 De bepalingen van dit hoofdstuk doen geen afbreuk aan:

  • a. de regels van het internationaal recht inzake diplomatieke of consulaire bescherming door een Staat die Partij is, van een van zijn onderdanen die tegelijkertijd een andere nationaliteit bezit;

  • b. de toepassing van de regels van het internationaal privaatrecht van elke Staat die Partij is, in gevallen van meervoudige nationaliteit.

HOOFDSTUK VI. STATENOPVOLGING EN NATIONALITEIT

Artikel 18. Beginselen

• 1 Bij nationaliteitsaangelegenheden in geval van statenopvolging respecteert elke betrokken Staat die Partij is, de beginselen van de voorrang van het recht, de regels inzake mensenrechten en de beginselen genoemd in artikel 4 en 5 van dit Verdrag en in het tweede lid van dit artikel, in het bijzonder om staatloosheid te voorkomen.

• 2 Bij beslissingen over het toekennen of het behoud van de nationaliteit in gevallen van statenopvolging houdt elke Staat die Partij is, met name rekening met:

  • a. de daadwerkelijke en effectieve band van de betrokken persoon met de Staat;

  • b. de gewone verblijfplaats van de betrokken persoon ten tijde van de statenopvolging;

  • c. de wil van de betrokken persoon;

  • d. de territoriale herkomst van de betrokken persoon.

• 3 Wanneer de verkrijging van de nationaliteit afhankelijk is van het verlies van een buitenlandse nationaliteit, zijn de bepalingen van artikel 16 van dit Verdrag van toepassing.

Artikel 19. Regeling bij internationaal verdrag

In geval van statenopvolging trachten de betrokken Staten die Partij zijn, de nationaliteitsaangelegenheden te regelen door middel van een onderling verdrag en, waar van toepassing, in hun betrekkingen met andere betrokken Staten. In deze verdragen worden de beginselen en regels die in dit hoofdstuk worden genoemd of waarnaar in dit hoofdstuk wordt verwezen, in acht genomen.

Artikel 20. Beginselen met betrekking tot niet-onderdanen

• 1 Elke Staat die Partij is, neemt de volgende beginselen in acht:

  • a. de onderdanen van een voorgangerstaat die hun gewone verblijf hebben op het grondgebied waarvan de soevereiniteit overgaat op een opvolgerstaat en die niet de nationaliteit van laatstgenoemde staat hebben verkregen, hebben het recht om in die Staat te blijven;

  • b. de in letter a bedoelde personen genieten dezelfde behandeling als de onderdanen van de opvolgerstaat wat de sociale en economische rechten betreft.

• 2 Elke Staat die Partij is, kan de in het eerste lid bedoelde personen uitsluiten van werk in overheidsdienst dat het uitoefenen van soevereine bevoegdheden met zich meebrengt.

HOOFDSTUK VII. MILITAIRE VERPLICHTINGEN IN GEVAL VAN MEERVOUDIGE NATIONALITEIT

Artikel 21. Nakoming van militaire verplichtingen

• 1 Personen die de nationaliteit van twee of meer Staten die Partij zijn, bezitten, behoeven hun militaire verplichtingen slechts ten opzichte van een van die Staten na te komen;

• 2 De wijze waarop uitvoering wordt gegeven aan de bepaling van het eerste lid, kan bij bijzondere verdragen tussen belanghebbende Staten die Partij zijn, worden bepaald.

• 3 Voor zover bij bijzondere verdragen welke zijn of zullen worden gesloten, geen andere voorzieningen zijn getroffen, zijn de volgende bepalingen van toepassing op personen die de nationaliteit van twee of meer Staten die Partij zijn, bezitten:

  • a. Deze personen zijn onderworpen aan de militaire verplichtingen jegens de Staat die Partij is, en op welks grondgebied zij gewoonlijk verblijven. Evenwel staat het hen tot het bereiken van de leeftijd van 19 jaar vrij zich te onderwerpen aan de militaire verplichtingen jegens enige andere Staat die Partij is, en waarvan zij eveneens de nationaliteit bezitten, door het sluiten van een vrijwillige verbintenis tot werkelijke dienst voor een tijdvak waarvan de totale duur ten minste gelijk moet zijn aan die van de werkelijke militaire dienst bij de andere Staat die Partij is;

  • b. Zij die hun gewone verblijf hebben op het grondgebied van een Staat die Partij is en waarvan zij geen onderdaan zijn, of op het grondgebied van een Staat die niet Partij is, hebben de vrijheid te kiezen bij welke van de Staten die Partij zijn en waarvan zij de nationaliteit bezitten, zij hun militaire verplichtingen wensen te vervullen;

  • c. Zij die overeenkomstig de regels in de letters a en b aan hun militaire verplichtingen jegens een Staat die Partij is naar de eisen van de wet van die Staat hebben voldaan, worden geacht te hebben voldaan aan de militaire verplichtingen ten opzichte van de Staat die Partij is of de Staten die Partij zijn en waarvan zij eveneens onderdaan zijn;

  • d. Zij die, voordat dit Verdrag tussen de Staten die Partij zijn en waarvan zij de nationaliteit bezitten in werking treedt, aan de militaire verplichtingen jegens een van die Staten overeenkomstig de wet van die Staat hebben voldaan, worden geacht te hebben voldaan aan diezelfde verplichtingen jegens de Staat die Partij is of de Staten die Partij zijn en waarvan zij eveneens onderdaan zijn;

  • e. Zij die overeenkomstig letter a hun werkelijke militaire dienst hebben vervuld jegens een van de Staten die Partij zijn en waarvan zij de nationaliteit bezitten, en die later hun gewoon verblijf overbrengen naar het grondgebied van de andere Staat die Partij is en waarvan zij de nationaliteit bezitten, kunnen slechts jegens laatstgenoemde Staat worden onderworpen aan de militaire verplichtingen als reservist;

  • f. De toepassing van de bepalingen van dit artikel beïnvloedt de nationaliteit van de betrokkenen in geen enkel opzicht;

  • g. In geval van mobilisatie in een van de Staten die Partij zijn, zijn de verplichtingen welke uit de bepalingen van dit artikel voortvloeien niet van toepassing op die Staat.

Artikel 22. Vrijstelling van militaire verplichtingen of vervangende dienst

Voor zover bij bijzondere overeenkomsten welke zijn of zullen worden gesloten, geen andere voorzieningen zijn getroffen, zijn de volgende bepalingen eveneens van toepassing op personen die de nationaliteit bezitten van twee of meer Staten die Partij zijn:

• a. Artikel 21, derde lid, letter c, van dit Verdrag is van toepassing op personen die zijn vrijgesteld van hun militaire verplichtingen of vervangende dienst hebben verricht.

• b. Personen die onderdaan zijn van een Staat die Partij is die geen militaire dienstplicht kent, worden geacht hun militaire verplichtingen te hebben vervuld wanneer zij hun gewone verblijf op het grondgebied van die Staat hebben. Evenwel worden zij niet geacht hun militaire verplichtingen te hebben vervuld ten opzichte van een Staat die Partij is of Staten die Partij zijn, waarvan zij eveneens onderdaan zijn en waar militaire dienst verplicht is, tenzij het genoemde gewone verblijf heeft geduurd tot een bepaalde leeftijd waarvan door elke betrokken Staat die Partij is, wordt kennisgegeven op het tijdstip van de ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding of toetreding.

• c. Personen die onderdaan zijn van een Staat die Partij is die geen verplichte militaire dienst kent, worden eveneens geacht hun militaire verplichtingen te hebben vervuld wanneer zij vrijwillig werkelijke dienst hebben verricht voor een tijdvak waarvan de totale duur ten minste gelijk is aan die van de werkelijke militaire dienst van de Staat die Partij is of de Staten die Partij zijn, en waarvan zij eveneens onderdaan zijn, ongeacht waar zij hun gewone verblijf hebben.

HOOFDSTUK VIII. SAMENWERKING TUSSEN DE STATEN DIE PARTIJ ZIJN

Artikel 23. Samenwerking tussen de Staten die Partij zijn

• 1 Met het oog op de vergemakkelijking van de samenwerking tussen de Staten die Partij zijn, verschaffen hun bevoegde autoriteiten:

  • a. de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa informatie over hun nationale wetgeving inzake nationaliteit, met inbegrip van gevallen van staatloosheid en meervoudige nationaliteit, en over ontwikkelingen met betrekking tot de toepassing van het Verdrag;

  • b. elkaar op verzoek informatie over hun nationale wetgeving inzake nationaliteit en over ontwikkelingen met betrekking tot de toepassing van het Verdrag.

• 2 De Staten die Partij zijn werken onderling en met de andere Lidstaten van de Raad van Europa samen in het kader van het desbetreffende intergouvernementele orgaan van de Raad van Europa om alle relevante problemen aan te pakken en de gestage ontwikkeling van rechtsbeginselen en de rechtspraktijk inzake nationaliteit en daarmee verband houdende zaken te bevorderen.

Artikel 24. Informatie-uitwisseling

Elke Staat die Partij is kan te allen tijde verklaren dat hij een andere Staat die Partij is en die dezelfde verklaring heeft afgelegd, zal informeren over de vrijwillige verkrijging van zijn nationaliteit door onderdanen van de andere Staat die Partij is, met inachtneming van de toepasselijke wetten inzake gegevensbescherming. In een dergelijke verklaring kunnen de voorwaarden worden genoemd waaronder de Staat die Partij is, zulke informatie verstrekt. De verklaring kan te allen tijde worden ingetrokken.

HOOFDSTUK IX. TOEPASSING VAN HET VERDRAG

Artikel 25. Verklaringen inzake de toepassing van het Verdrag

• 1 Elke Staat kan bij de ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding verklaren dat hij Hoofdstuk VII uitsluit van de toepassing van het Verdrag.

• 2 De bepalingen van Hoofdstuk VII gelden alleen in de betrekkingen tussen de Staten die Partij zijn, en waarvoor dit hoofdstuk in werking is.

• 3 Elke Staat die Partij is kan op enig later tijdstip de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa ervan in kennis stellen dat hij de bepalingen van Hoofdstuk VII, dat op het tijdstip van de ondertekening of in zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding was uitgesloten, toepast. Deze kennisgeving wordt van kracht op de datum van ontvangst.

Artikel 26. Gevolgen van dit Verdrag

• 1 De bepalingen van dit Verdrag doen geen afbreuk aan de bepalingen van nationale wetten en bindende internationale akten die reeds van kracht zijn of van kracht zullen worden krachtens welke gunstiger rechten op het gebied van nationaliteit aan individuen zijn of zouden worden toegekend.

• 2 Dit Verdrag doet geen afbreuk aan de toepassing van:

  • a. het Verdrag van 1963 betreffende beperking van gevallen van meervoudige nationaliteit en betreffende militaire verplichtingen in geval van meervoudige nationaliteit en zijn Protocollen;

  • b. andere bindende internationale akten voor zover deze verenigbaar zijn met dit Verdrag,

  in de betrekkingen tussen de Staten die Partij zijn en door deze akten zijn gebonden.

HOOFDSTUK X. SLOTBEPALINGEN

Artikel 27. Ondertekening en inwerkingtreding

• 1 Dit Verdrag staat open voor ondertekening door de Lidstaten van de Raad van Europa en de niet-Lidstaten die hebben deelgenomen aan de opstelling ervan. Deze Staten kunnen hun instemming door het Verdrag te worden gebonden, tot uitdrukking brengen door:

  • a. ondertekening zonder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring; of

  • b. ondertekening onder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, gevolgd door bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.

  De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa.

• 2 Dit Verdrag treedt in werking voor alle Staten die hun instemming door het Verdrag te worden gebonden tot uitdrukking hebben gebracht, op de eerste dag van de maand die volgt na het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum waarop drie Lidstaten van de Raad van Europa hun instemming door het Verdrag te worden gebonden tot uitdrukking hebben gebracht overeenkomstig het bepaalde in het vorige lid.

• 3 Ten aanzien van iedere Staat die daarna zijn instemming door dit Verdrag te worden gebonden tot uitdrukking brengt, treedt het Verdrag in werking op de eerste dag van de maand die volgt na het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum van ondertekening of van de nederlegging van de akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.

Artikel 28. Toetreding

• 1 Nadat dit Verdrag in werking is getreden, kan het Comité van Ministers van de Raad van Europa iedere Staat die geen Lid is van de Raad van Europa en die niet heeft deelgenomen aan de opstelling van dit Verdrag, uitnodigen tot dit Verdrag toe te treden.

• 2 Ten aanzien van iedere toetredende Staat treedt dit Verdrag in werking op de eerste dag van de maand die volgt na het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum van nederlegging van de akte van toetreding bij de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa.

Artikel 29. Voorbehouden

• 1 Ten aanzien van de bepalingen in hoofdstuk I, II en VI van dit Verdrag zijn geen voorbehouden toegestaan. Elke Staat mag op het tijdstip van ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding een of meer voorbehouden maken ten aanzien van de overige bepalingen van het Verdrag, mits zij verenigbaar zijn met het onderwerp en het doel van dit Verdrag.

• 2 Een Staat die een of meer voorbehouden maakt, stelt de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa in kennis van de inhoud van zijn nationale wetgeving of van andere daarop betrekking hebbende informatie.

• 3 Een Staat die overeenkomstig het eerste lid een of meer voorbehouden heeft gemaakt, onderzoekt de mogelijkheid om deze geheel of gedeeltelijk in te trekken zodra de omstandigheden dat toelaten. Deze intrekking wordt gedaan door middel van een kennisgeving aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa en wordt van kracht op de datum van ontvangst van de kennisgeving.

• 4 Een Staat die de toepassing van dit Verdrag uitbreidt tot een grondgebied als genoemd in de verklaring bedoeld in artikel 30, tweede lid, kan met betrekking tot het betrokken grondgebied een of meer voorbehouden maken overeenkomstig het bepaalde in de voorgaande leden.

• 5 Een Staat die Partij is en die voorbehouden heeft gemaakt ten aanzien van een of meer van de bepalingen in Hoofdstuk VII van het Verdrag, kan geen aanspraak maken op de toepassing van genoemde bepalingen door een andere Staat die Partij is, behalve voor zover hij deze bepalingen zelf heeft aanvaard.

Artikel 30. Territoriale toepassing

• 1 Iedere Staat kan op het tijdstip van ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding specificeren op welk grondgebied of welke grondgebieden dit Verdrag van toepassing is.

• 2 Iedere Staat kan op een later tijdstip door middel van een verklaring gericht aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa de toepassing van dit Verdrag uitbreiden tot ieder ander grondgebied dat in de verklaring wordt genoemd en voor de internationale betrekkingen van welk grondgebied hij verantwoordelijk is of namens welk grondgebied hij bevoegd is verbintenissen aan te gaan.

  Ten aanzien van dit grondgebied treedt dit Verdrag in werking op de eerste dag van de maand die volgt na het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum van ontvangst van die verklaring door de Secretaris-Generaal.

• 3 Iedere verklaring die wordt gedaan uit hoofde van de twee voorgaande leden kan, met betrekking tot ieder grondgebied dat in de verklaring wordt genoemd, worden ingetrokken door middel van een aan de Secretaris-Generaal gerichte kennisgeving. De intrekking wordt van kracht op de eerste dag van de maand die volgt na het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum van ontvangst van de kennisgeving door de Secretaris-Generaal.

Artikel 31. Opzegging

• 1 Iedere Staat die Partij is kan dit Verdrag te allen tijde in zijn geheel of alleen Hoofdstuk VII daarvan opzeggen door middel van een aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa gerichte kennisgeving.

• 2 Deze opzegging wordt van kracht op de eerste dag van de maand die volgt na het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum van ontvangst van de kennisgeving door de Secretaris-Generaal.

Artikel 32. Kennisgevingen door de Secretaris-Generaal

De Secretaris-Generaal van de Raad van Europa stelt de Lidstaten van de Raad van Europa, iedere ondertekenaar, iedere Partij en iedere andere Staat die is toegetreden tot dit Verdrag in kennis van:

• a. iedere ondertekening;

• b. de nederlegging van iedere akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding;

• c. iedere datum van inwerkingtreding van dit Verdrag overeenkomstig de artikelen 27 en 28 van dit Verdrag;

• d. ieder voorbehoud en iedere intrekking van voorbehouden gemaakt in overeenstemming met het bepaalde in artikel 29 van dit Verdrag;

• e. iedere kennisgeving of verklaring gedaan ingevolge de bepalingen van de artikelen 23, 24, 25, 27, 28, 29, 30 en 31 van dit Verdrag;

• f. iedere andere akte, kennisgeving of mededeling met betrekking tot dit Verdrag.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Verdrag hebben ondertekend.

GEDAAN te Straatsburg op 6 november 1997, in de Engelse en de Franse taal, zijnde beide teksten gelijkelijk authentiek, in een enkel exemplaar, dat wordt nedergelegd in het archief van de Raad van Europa. De Secretaris-Generaal van de Raad van Europa doet elke Lidstaat van de Raad van Europa, de niet-Lidstaten die hebben deelgenomen aan de opstelling van dit Verdrag en elke Staat die is uitgenodigd tot dit Verdrag toe te treden, voor eensluidend gewaarmerkte afschriften toekomen.