Verdrag betreffende de wekelijkse rustdag in de handel en op kantoren, Genève, 26-06-1957

Geraadpleegd op 18-04-2024.
Geldend van 08-10-1972 t/m heden

Verdrag betreffende de wekelijkse rustdag in de handel en op kantoren

Authentiek : EN

Convention concerning Weekly Rest in Commerce and Offices

The General Conference of the International Labour Organisation,

Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office, and having met in its Fortieth Session on 5 June 1957, and

Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to weekly rest in commerce and offices, which is the fifth item on the agenda of the session, and

Having determined that these proposals shall take the form of an international Convention,

adopts this twenty-sixth day of June of the year one thousand nine hundred and fifty-seven the following Convention, which may be cited as the Weekly Rest (Commerce and Offices) Convention, 1957:

Article 1

The provisions of this Convention shall, in so far as they are not otherwise made effective by means of statutory wage fixing machinery, collective agreements, arbitration awards or in such other manner consistent with national practice as may be appropriate under national conditions, be given effect by national laws or regulations.

Article 2

This Convention applies to all persons, including apprentices, employed in the following establishments, institutions or administrative services, whether public or private:

• (a) trading establishments;

• (b) establishments, institutions and administrative services in which the persons employed are mainly engaged in office work, including offices of persons engaged in the liberal professions;

• (c) in so far is the persons concerned are not employed in establishments referred to in Article 3 and are not subject to national regulations or other arrangements concerning weekly rest in industry, mines, transport or agriculture—

  • (i) the trading branches of any other establishments;

  • (ii) the branches of any other establishments in which the persons employed are mainly engaged in office work;

  • (iii) mixed commercial and industrial establishments.

Article 3

• 1 This Convention shall also apply to persons employed in such of the following establishments as the Member ratifying the Convention may specify in a declaration accompanying its ratification:

  • (a) establishments, institutions and administrative services providing personal services;

  • (b) post and telecommunications services;

  • (c) newspaper undertakings; and

  • (d) theatres and places of public entertainment.

• 2 Any Member which has ratified this Convention may subsequently communicate to the Director-General of the International Labour Office a declaration accepting the obligations of the Convention in respect of establishments referred to in the preceding paragraph which are not already specified in a previous declaration.

• 3 Each Member which has ratified this Convention shall indicate in its annual reports under article 22 of the Constitution of the International Labour Organisation to what extent effect has been given or is proposed to be given to the provisions of the Convention in respect of such establishments referred to in paragraph 1 of this Article as are not covered in virtue of a declaration made in conformity with paragraphs 1 or 2 of this Article, and any progress which may have been made with a view to the progressive application of the Convention in such establishments.

Article 4

• 1 Where necessary, appropriate arrangements shall be made to define the line which separates the establishments to which this Convention applies from other establishments.

• 2 In any case in which it is doubtful whether an establishment, institution or administrative service is one to which this Convention applies, the question shall be settled either by the competent authority after consultation with the representative organisations of employers and workers concerned, where such exist, or in any other manner which is consistent with national law and practice.

Article 5

Measures may be taken by the competent authority or through the appropriate machinery in each country to exclude from the provisions of this Convention:

• (a) establishments in which only members of the employer's family who are not or cannot be considered to be wage earners are employed;

• (b) persons holding high managerial positions.

Article 6

• 1 All persons to whom this Convention applies shall, except as otherwise provided by the following Articles, be entitled to an uninterrupted weekly rest period comprising not less than 24 hours in the course of each period of seven days.

• 2 The weekly rest period shall, wherever possible, be granted simultaneously to all the persons concerned in each establishment.

• 3 The weekly rest period shall, wherever possible, coincide with the day of the week established as a day of rest by the traditions or customs of the country or district.

• 4 The traditions and customs of religious minorities shall, as far as possible, be respected.

Article 7

• 1 Where the nature of the work, the nature of the service performed by the establishment, the size of the population to be served, or the number of persons employed is such that the provisions of Article 6 cannot be applied, measures may be taken by the competent authority or through the appropriate machinery in each country to apply special weekly rest schemes, where appropriate, to specified categories of persons or specified types of establishments covered by this Convention, regard being paid to all proper social and economic considerations.

• 2 All persons to whom such special schemes apply shall be entitled, in respect of each period of seven days, to rest of a total duration at least equivalent to the period provided for in Article 6.

• 3 Persons working in branches of establishments subject to special schemes, which branches would, if independent, be subject to the provisions of Article 6, shall be subject to the provisions of that Article.

• 4 Any measures regarding the application of the provisions of paragraphs 1, 2 and 3 of this Article shall be taken in consultation with the representative employers' and workers' organisations concerned, where such exist.

Article 8

• 1 Temporary exemptions, total or partial (including the suspension or reduction of the rest period), from the provisions of Articles 6 and 7 may be granted in each country by the competent authority or in any other manner approved by the competent authority which is consistent with national law and practice—

  • (a) in case of accident, actual or threatened, force majeure or urgent work to premises and equipment, but only so far as may be necessary to avoid serious interference with the ordinary working of the establishment;

  • (b) in the event of abnormal pressure of work due to special circumstances, in so far as the employer cannot ordinarily be expected to resort to other measures;

  • (c) in order to prevent the loss of perishable goods.

• 2 In determining the circumstances in which temporary exemptions may be granted in accordance with the provisions of subparagraphs (b) and (c) of the preceding paragraph, the representative employers' and workers' organisations concerned, where such exist, shall be consulted.

• 3 Where temporary exemptions are made in accordance with the provisions of this Article, the persons concerned shall be granted compensatory rest of a total duration at least equivalent to the period provided for under Article 6.

Article 9

In so far as wages are regulated by laws and regulations or subject to the control of administrative authorities, there shall be no reduction of the income of persons covered by this Convention as a result of the application of measures taken in accordance with the Convention.

Article 10

• 1 Appropriate measures shall be taken to ensure the proper administration of regulations or provisions concerning the weekly rest, by means of adequate inspection or otherwise.

• 2 Where it is appropriate to the manner in which effect is given to the provisions of this Convention, the necessary measures in the form of penalties shall be taken to ensure the enforcement of its provisions.

Article 11

Each Member which ratifies this Convention shall include in its annual reports under article 22 of the Constitution of the International Labour Organisation—

• (a) lists of the categories of persons and the types of establishment subject to special weekly rest schemes as provided for in Article 7; and

• (b) information concerning the circumstances in which temporary exemptions may be granted in accordance with the provisions of Article 8.

Article 12

None of the provisions of this Convention shall affect any law, award, custom or agreement which ensures more favourable conditions to the workers concerned than those provided for in the Convention.

Article 13

The provisions of this Convention may be suspended in any country by the government in the event of war or other emergency constituting a threat to the national safety.

Article 14

The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration.

Article 15

• 1 This Convention shall be binding only upon those Members of the International Labour Organisation whose ratifications have been registered with the Director-General.

• 2 It shall come into force twelve months after the date on which the ratifications of two Members have been registered with the Director-General.

• 3 Thereafter, this Convention shall come into force for any Member twelve months after the date on which its ratification has been registered.

Article 16

• 1 A Member which has ratified this Convention may denounce it after the expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into force, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until one year after the date on which it is registered.

• 2 Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the year following the expiration of the period of ten years mentioned in the preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this Article, will be bound for another period of ten years and, thereafter, may denounce this Convention at the expiration of each period of ten years under the terms provided for in this Article.

Article 17

• 1 The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organisation of the registration of all ratifications and denunciations communicated to him by the Members of the Organisation.

• 2 When notifying the Members of the Organisation of the registration of the second ratification communicated to him, the Director-General shall draw the attention of the Members of the Organisation to the date upon which the Convention will come into force.

Article 18

The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all ratifications and acts of denunciation registered by him in accordance with the provisions of the preceding Articles.

Article 19

At such times as it may consider necessary the Governing Body of the International Labour Office shall present to the General Conference a report on the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on the agenda of the Conference the question of its revision in whole or in part.

Article 20

• 1 Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention in whole or in part, then, unless the new Convention otherwise provides—

  • (a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure involve the immediate denunciation of this Convention, notwithstanding the provisions of Article 16 above, if and when the new revising Convention shall have come into force;

  • (b) as from the date when the new revising Convention comes into force this Convention shall cease to be open to ratification by the Members.

• 2 This Convention shall in any case remain in force in its actual form and content for those Members which have ratified it but have not ratified the revising Convention.

Article 21

The English and French versions of the text of this Convention are equally authoritative.

Vertaling : NL

Verdrag betreffende de wekelijkse rusttijd in de handel en op kantoren

De Algemene Conferentie van de Internationale Arbeidsorganisatie,

Door de Raad van Beheer van het Internationale Arbeidsbureau te Genève bijeengeroepen en aldaar bijeengekomen op 5 juni 1957 in haar veertigste zitting,

Besloten hebbende bepaalde voorstellen aan te nemen met betrekking tot de wekelijkse rusttijd in de handel en op kantoren, welk onderwerp als vijfde punt op de agenda van de zitting voorkomt, en

Besloten hebbende dat deze voorstellen de vorm van een internationaal Verdrag zullen krijgen,

Neemt heden, de zesentwintigste juni van het jaar negentienhonderd zevenenvijftig het volgende Verdrag aan, dat aangehaald kan worden als het Verdrag betreffende de Wekelijkse Rusttijd (Handel en Kantoren), 1957:

Artikel 1

De bepalingen van dit Verdrag voor zover zij niet worden toegepast door middel van de wettelijke regelingen betreffende het vaststellen van lonen, collectieve arbeidsovereenkomst, arbitrage of op enigerlei andere wijze in overeenstemming met de gebruiken in het betrokken land, worden van kracht door middel van nationale wetten of voorschriften.

Artikel 2

Dit Verdrag is van toepassing op alle personen, met inbegrip van leerlingen, die in dienst zijn van de volgende ondernemingen, instellingen of administratieve diensten, hetzij van de overheid of particulier:

• a) handelsondelsondernemingen;

• b) ondernemingen, instellingen en administratieve diensten waarin de werknemers voornamelijk kantoorwerk verrichten met inbegrip van de kantoren van personen die een vrij beroep uitoefenen;

• c) voor zover de betrokkenen niet in dienst zijn van ondernemingen als genoemd in artikel 3 en niet vallen onder nationale voorschriften of andere regelingen betreffende de wekelijkse rusttijd in industrie, mijnbouw, vervoerwezen of landbouw:

  • (i) de bijkantoren van alle andere handelsondernemingen;

  • (ii) de bijkantoren van alle andere ondernemingen waar het personeel voornamelijk kantoorwerk verricht;

  • (iii) gemengde commerciële en industriële bedrijven.

Artikel 3

• 1 Dit Verdrag is eveneens van toepassing op personen die in dienst zijn van die der hieronder genoemde bedrijven welke de Leden die het Verdrag bekrachtigen vermelden in een verklaring welke die bekrachtiging vergezelt:

  • a) bedrijven, instellingen en administratieve diensten welke persoonlijke diensten verlenen;

  • b) de posterijen en de diensten voor telecommunicatie;

  • c) krantenbedrijven; en

  • d) schouwburgen en plaatsen van publieke vermakelijkheid.

• 2 Ieder Lid dat dit Verdrag bekrachtigt kan vervolgens bij de Directeur-Generaal van het Internationale Arbeidsbureau een verklaring indienen waarbij de verplichtingen van het Verdrag worden aanvaard ten aanzien van de in het voorgaande lid vermelde bedrijven voor zover niet reeds in een vorige verklaring vermeld.

• 3 Ieder Lid dat dit Verdrag heeft bekrachtigd vermeldt in zijn krachtens artikel 22 van het Statuut van de Internationale Arbeidsorganisatie in te dienen jaarverslag in hoeverre aan de bepalingen van het Verdrag uitvoering is gegeven of in het voornemen ligt te geven ten aanzien van de in lid 1 van dit artikel genoemde bedrijven welke niet zijn gedekt door een overeenkomstig het bepaalde in lid 1 of 2 van dit artikel ingediende verklaring, alsmede welke vorderingen zijn gemaakt met betrekking tot de geleidelijke toepassing van het Verdrag in dergelijke bedrijven.

Artikel 4

• 1 Zo nodig wordt op duidelijke wijze aangegeven welke bedrijven wel en welke niet onder dit Verdrag vallen.

• 2 In gevallen waarin het twijfelachtig is of een bedrijf, instelling of administratieve dienst onder dit Verdrag valt, wordt hierin beslist hetzij door het bevoegde gezag na overleg met de betrokken organisaties van werkgevers en werknemers, zo deze bestaan, of op enige andere wijze die in overeenstemming is met de wet en de gebruiken van het betrokken land.

Artikel 5

Het bevoegde gezag of het daarvoor in aanmerking komende orgaan in ieder land kan maatregelen nemen om van de bepalingen van dit Verdrag uit te sluiten:

• a) bedrijven waarin slechts leden van het gezin van de werkgever werkzaam zijn die niet in loondienst zijn of niet beschouwd kunnen worden in loondienst te zijn;

• b) personen die een hoge leidinggevende positie bekleden.

Artikel 6

• 1 Alle personen op wie dit Verdrag van toepassing is hebben - tenzij in de volgende artikelen anders is bepaald - recht op een ononderbroken wekelijkse rusttijd van niet minder dan 24 uur in de loop van ieder tijdvak van zeven dagen.

• 2 De wekelijkse rusttijd wordt, indien enigszins mogelijk, aan alle betrokkenen in een zelfde bedrijf tegelijkertijd gegeven.

• 3 De wekelijkse rusttijd valt, indien enigszins mogelijk, samen met de dag van de week die volgens de tradities of de gebruiken van het betrokken land of de betrokken streek als rustdag is erkend.

• 4 De tradities en gebruiken van religieuze minderheden worden voor zover mogelijk gerespecteerd.

Artikel 7

• 1 Indien de aard van het werk, het karakter van de door het bedrijf verrichte diensten, het aantal te bedienen personen of het aantal personen in dienst van het bedrijf het onmogelijk maakt de bepalingen van artikel 6 toe te passen, kunnen door het bevoegde gezag of vanwege het daarvoor in aanmerking komende orgaan in ieder land maatregelen worden genomen opdat, zo dit dienstig wordt geoordeeld, speciale regelingen voor de wekelijkse rusttijd kunnen worden getroffen ten aanzien van nader aangeduide categorieën van personen of nader aangeduide soorten van bedrijven voor zover zij onder dit Verdrag vallen, daarbij rekening houdende met alle hierbij van belang zijnde sociale en economische overwegingen.

• 2 Alle personen op wie deze speciale regelingen van toepassing zijn hebben in elk tijdvak van zeven dagen recht op een rusttijd waarvan de totale duur ten minste gelijk is aan het in artikel 6 genoemde tijdvak.

• 3 Op personen die werkzaam zijn op bijkantoren van bedrijven die onder de speciale regelingen vallen, welke bijkantoren, indien zij onafhankelijk zouden zijn, onder de bepalingen van artikel 6 zouden vallen, zijn de bepalingen van artikel 6 van toepassing.

• 4 Alle maatregelen betreffende de toepassing van de bepalingen van lid 1, 2 en 3 van dit artikel worden genomen in overleg met de betrokken werkgevers- en werknemersorganisaties, waar deze bestaan.

Artikel 8

• 1 Tijdelijke of gedeeltelijke vrijstelling (met inbegrip van opschorting of verkorting van de rusttijd) van de bepalingen van de artikelen 6 en 7 kan in ieder land door het bevoegde gezag worden verleend of op enigerlei andere door het bevoegde gezag goedgekeurde wijze voor zover deze in overeenstemming is met de wetgeving en de gebruiken van het betrokken land:

  • a) in geval van een ongeval, acuut of dreigend, force majeure of dringende werkzaamheden aan gebouwen en inrichting, doch uitsluitend voor zover noodzakelijk ter vermijding van ernstige stagnatie in het bedrijf;

  • b) in geval van een door buitengewone omstandigheden veroorzaakte abnormale drukte, voor zover van de werkgever normaal niet verwacht kan worden dat hij zijn toevlucht neemt tot andere maatregelen;

  • c) ten einde te voorkomen dat goederen die aan bederf onderhevig zijn, verloren zouden gaan.

• 2 Bij het bepalen van de omstandigheden waaronder tijdelijke vrijstelling kan worden verleend overeenkomstig het bepaalde in de punten b) en c) van het voorgaande lid, wordt overleg gepleegd met de betrokken werkgevers- en werknemersorganisaties, voor zover deze bestaan.

• 3 In gevallen waarin overeenkomstig de bepalingen van dit artikel tijdelijk vrijstelling wordt verleend, worden de betrokkenen schadeloos gesteld door hun een rusttijd toe te kennen waarvan de totale duur ten minste gelijk is aan het in artikel 6 genoemde tijdvak.

Artikel 9

Voor zover de lonen zijn gebonden aan wetten en voorschriften of van overheidswege worden beheerst, wordt het inkomen van onder dit Verdrag vallende personen niet gekort als gevolg van de toepassing van krachtens dit Verdrag genomen maatregelen.

Artikel 10

• 1 Passende maatregelen worden genomen ter verzekering van de juiste toepassing van voorschriften of bepalingen betreffende de wekelijkse rusttijd, hetzij door middel van een doeltreffende controle of anderszins.

• 2 In gevallen waarin het strookt met de wijze waarop de bepalingen van dit Verdrag worden uitgevoerd, worden de noodzakelijke maatregelen in de vorm van straffen genomen, ter verzekering van de nakoming van deze bepalingen.

Artikel 11

Ieder Lid dat dit Verdrag bekrachtigt sluit overeenkomstig het bepaalde in artikel 22 van het Statuut van de Internationale Arbeidsorganisatie bij zijn jaarverslag in:

• a) lijsten van de categorieën van personen en de soorten van bedrijven waarop speciale regelingen betreffende de wekelijkse rusttijden als bedoeld in artikel 7 van toepassing zijn; en

• b) gegevens betreffende de omstandigheden waaronder tijdelijke vrijstelling overeenkomstig de bepalingen van artikel 8 kan worden verleend.

Artikel 12

Geen van de bepalingen van dit Verdrag doet afbreuk aan enige wet, scheidsrechterlijke uitspraak, gebruik of overeenkomst waaraan gunstiger voorwaarden ten aanzien van de betrokken arbeiders zijn verbonden dan in dit Verdrag zijn voorzien.

Artikel 13

De bepalingen van dit Verdrag kunnen door de Regering van ieder land buiten werking worden gesteld in geval van oorlog of een andere onvoorziene gebeurtenis welke een bedreiging vormt van de binnenlandse veiligheid.

Artikel 14

De officiële bekrachtigingen van dit Verdrag worden ter kennis van de Directeur-Generaal van het Internationale Arbeidsbureau gebracht en door hem geregistreerd.

Artikel 15

• 1 Dit Verdrag is slechts verbindend voor de Leden van de Internationale Arbeidsorganisatie van wie de bekrachting door de Directeur-Generaal is geregistreerd.

• 2 Het treedt in werking twaalf maanden nadat twee Leden hun bekrachtiging door de Directeur-Generaal hebben doen registreren.

• 3 Vervolgens treedt dit Verdrag ten aanzien van ieder Lid in werking twaalf maanden na de dag waarop zijn bekrachtiging is geregistreerd.

Artikel 16

• 1 Een Lid dat dit Verdrag heeft bekrachtigd, kan het opzeggen na verloop van een tijdvak van tien jaar na de dag waarop het Verdrag voor het eerst in werking is getreden, door middel van een akte welke wordt toegezonden aan de Directeur-Generaal van het Internationale Arbeidsbureau en door deze geregistreerd. De opzegging wordt eerst een jaar nadat zij is geregistreerd van kracht.

• 2 Elk Lid dat dit Verdrag heeft bekrachtigd en niet binnen het jaar volgend op het verstrijken van het in het vorige lid bedoelde tijdvak van tien jaar gebruik heeft gemaakt van het recht van opzegging als voorzien in dit artikel, is opnieuw voor een tijdvak van tien jaar verbonden en kan daarna dit Verdrag, telkens na het verstrijken van een tijdvak van tien jaar, op de in dit artikel bedoelde voorwaarden opzeggen.

Artikel 17

• 1 De Directeur-Generaal van het Internationale Arbeidsbureau geeft alle Leden van de Internationale Arbeidsorganisatie kennis van de registratie van alle bekrachtigingen en opzeggingen welke hij van de Leden der Organisatie heeft ontvangen.

• 2 Bij de kennisgeving aan de Leden der Organisatie van de registratie van de tweede door de Directeur-Generaal ontvangen bekrachtiging, vestigt deze de aandacht van de Leden der Organisatie op het tijdstip waarop het Verdrag in werking zal treden.

Artikel 18

De Directeur-Generaal van het Internationale Arbeidsbureau geeft de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, ter registratie overeenkomstig het bepaalde in artikel 102 van het Handvest der Verenigde Naties, kennis van alle bijzonderheden omtrent alle door hem overeenkomstig de bepalingen van de voorgaande artikelen geregistreerde bekrachtigingen en akten van opzegging.

Artikel 19

De Raad van Beheer van het Internationale Arbeidsbureau brengt telkens wanneer hij zulks nodig oordeelt aan de Algemene Conferentie verslag uit over de toepassing van dit Verdrag en onderzoekt of het wenselijk is de gehele of gedeeltelijke herziening ervan op de agenda der Conferentie te plaatsen.

Artikel 20

• 1 Indien de Conferentie een nieuw Verdrag zou aannemen, houdende gehele of gedeeltelijke herziening van het onderhavige Verdrag en indien in het nieuwe Verdrag niet anders wordt bepaald:

  • a) heeft de bekrachtiging door een Lid van het nieuwe Verdrag, houdende herziening, ipso jure onmiddellijk opzegging van het onderhavige Verdrag tot gevolg, niettegenstaande het in artikel 16 bepaalde, indien en zodra het nieuwe Verdrag, houdende herziening, in werking is getreden;

  • b) kan met ingang van de dag waarop het nieuwe Verdrag, houdende herziening, in werking treedt, het onderhavige Verdrag niet langer door de Leden worden bekrachtigd.

• 2 Het onderhavige Verdrag blijft in elk geval naar huidige vorm en inhoud van kracht ten aanzien van de Leden die het hebben bekrachtigd, doch het nieuwe Verdrag, houdende herziening, niet bekrachtigen.

Artikel 21

De Engelse en de Franse tekst van dit Verdrag zijn gelijkelijk authentiek.