Internationaal Verdrag inzake hulpverlening, 1989, Londen, 28-04-1989

Geraadpleegd op 29-03-2024.
Geldend van 10-12-1998 t/m heden

Internationaal Verdrag inzake hulpverlening, 1989

Authentiek : EN

International Convention on Salvage, 1989

The States Parties to the Present Convention,

Recognizing the desirability of determining by agreement uniform international rules regarding salvage operations,

Noting that substantial developments, in particular the increased concern for the protection of the environment, have demonstrated the need to review the international rules presently contained in the Convention for the Unification of Certain Rules of Law relating to Assistance and Salvage at Sea, done at Brussels, 23 September 1910,

Conscious of the major contribution which efficient and timely salvage operations can make to the safety of vessels and other property in danger and to the protection of the environment,

Convinced of the need to ensure that adequate incentives are available to persons who undertake salvage operations in respect of vessels and other property in danger,

Have agreed as follows:

CHAPTER I. GENERAL PROVISIONS

Article 1. Definitions

For the purpose of this Convention:

  • a) Salvage operation means any act or activity undertaken to assist a vessel or any other property in danger in navigable waters or in any other waters whatsoever.

  • b) Vessel means any ship or craft, or any structure capable of navigation.

  • c) Property means any property not permanently and intentionally attached to the shoreline and includes freight at risk.

  • d) Damage to the environment means substantial physical damage to human health or to marine life or resources in coastal or inland waters or areas adjacent thereto, caused by pollution, contamination, fire, explosion or similar major incidents.

  • e) Payment means any reward, remuneration or compensation due under this Convention.

  • f) Organization means the International Maritime Organization.

  • g) Secretary-General means the Secretary-General of the Organization.

Article 2. Application of the Convention

This Convention shall apply whenever judicial or arbitral proceedings relating to matters dealt with in this Convention are brought in a State Party.

Article 3. Platforms and drilling units

This Convention shall not apply to fixed or floating platforms or to mobile offshore drilling units when such platforms or units are on location engaged in the exploration, exploitation or production of sea-bed mineral resources.

Article 4. State-owned vessels

  • 1 Without prejudice to article 5, this Convention shall not apply to warships or other non-commercial vessels owned or operated by a State and entitled, at the time of salvage operations, to sovereign immunity under generally recognized principles of international law unless that State decides otherwise.

  • 2 Where a State Party decides to apply the Convention to its warships or other vessels described in paragraph 1, it shall notify the Secretary-General there of specifying the terms and conditions of such application.

Article 5. Salvage operations controlled by public authorities

  • 1 This Convention shall not affect any provisions of national law or any international convention relating to salvage operations by or under the control of public authorities.

  • 2 Nevertheless, salvors carrying out such salvage operations shall be entitled to avail themselves of the rights and remedies provided for in this Convention in respect of salvage operations.

  • 3 The extent to which a public authority under a duty to perform salvage operations may avail itself of the rights and remedies provided for in this Convention shall be determined by the law of the State where such authority is situated.

Article 6. Salvage contracts

  • 1 This Convention shall apply to any salvage operations save to the extent that a contract otherwise provides expressly or by implication.

  • 2 The master shall have the authority to conclude contracts for salvage operations on behalf of the owner of the vessel. The master or the owner of the vessel shall have the authority to conclude such contracts on behalf of the owner of the property on board the vessel.

  • 3 Nothing in this article shall affect the application of article 7 nor duties to prevent or minimize damage to the environment.

Article 7. Annulment and modification of contracts

A contract or any terms thereof may be annulled or modified if:

  • a) the contract has been entered into under undue influence or the influence of danger and its terms are inequitable; or

  • b) the payment under the contract is in an excessive degree too large or too small for the services actually rendered.

CHAPTER II. PERFORMANCE OF SALVAGE OPERATIONS

Article 8. Duties of the salvor and of the owner and master

  • 1 The salvor shall owe a duty to the owner of the vessel or other property in danger:

    • a) to carry out the salvage operations with due care;

    • b) in performing the duty specified in subparagraph (a), to exercise due care to prevent or minimize damage to the environment;

    • c) whenever circumstances reasonably require, to seek assistance from other salvors; and

    • d) to accept the intervention of other salvors when reasonably requested to do so by the owner or master of the vessel or other property in danger; provided however that the amount of his reward shall not be prejudiced should it be found that such a request was unreasonable.

  • 2 The owner and master of the vessel or the owner of other property in danger shall owe a duty to the salvor:

    • a) to co-operate fully with him during the course of the salvage operations;

    • b) in so doing, to exercise due care to prevent or minimize damage to the environment; and

    • c) when the vessel or other property has been brought to a place of safety, to accept redelivery when reasonably requested by the salvor to do so.

Article 9. Rights of coastal States

Nothing in this Convention shall affect the right of the coastal State concerned to take measures in accordance with generally recognized principles of international law to protect its coastline or related interests from pollution or the threat of pollution following upon a maritime casualty or acts relating to such a casualty which may reasonably be expected to result in major harmful consequences, including the right of a coastal State to give directions in relation to salvage operations.

Article 10. Duty to render assistance

  • 1 Every master is bound, so far as he can do so without serious danger to his vessel and persons thereon, to render assistance to any person in danger of being lost at sea.

  • 2 The States Parties shall adopt the measures necessary to enforce the duty set out in paragraph 1.

  • 3 The owner of the vessel shall incur no liability for a breach of the duty of the master under paragraph 1.

Article 11. Co-operation

A State Party shall, whenever regulating or deciding upon matters relating to salvage operations such as admittance to ports of vessels in distress or the provision of facilities to salvors, take into account the need for co-operation between salvors, other interested parties and public authorities in order to ensure the efficient and successful performance of salvage operations for the purpose of saving life or property in danger as well as preventing damage to the environment in general.

CHAPTER III. RIGHTS OF SALVORS

Article 12. Conditions for reward

  • 1 Salvage operations which have had a useful result give right to a reward.

  • 2 Except as otherwise provided, no payment is due under this Convention if the salvage operations have had no useful result.

  • 3 This chapter shall apply, notwithstanding that the salved vessel and the vessel undertaking the salvage operations belong to the same owner.

Article 13. Criteria for fixing the reward

  • 1 The reward shall be fixed with a view to encouraging salvage operations, taking into account the following criteria without regard to the order in which they are presented below;

    • a) the salved value of the vessel and other property;

    • b) the skill and efforts of the salvors in preventing or minimizing damage to the environment;

    • c) the measure of success obtained by the salvor;

    • d) the nature and degree of the danger;

    • e) the skill and efforts of the salvors in salving the vessel, other property and life;

    • f) the time used and expenses and losses incurred by the salvors;

    • g) the risk of liability and other risks run by the salvors or their equipment;

    • h) the promptness of the services rendered;

    • i) the availability and use of vessels or other equipment intended for salvage operations;

    • j) the state of readiness and efficiency of the salvor's equipment and the value thereof.

  • 2 Payment of a reward fixed according to paragraph 1 shall be made by all of the vessel and other property interests in proportion to their respective salved values. However, a State Party may in its national law provide that the payment of a reward has to be made by one of these interests, subject to a right of recourse of this interest against the other interests for their respective shares. Nothing in this article shall prevent any right of defence.

  • 3 The rewards, exclusive of any interest and recoverable legal costs that may be payable thereon, shall not exceed the salved value of the vessel and other property.

Article 14. Special compensation

  • 1 If the salvor has carried out salvage operations in respect of a vessel which by itself or its cargo threatened damage to the environment and has failed to earn a reward under article 13 at least equivalent to the special compensation assessable in accordance with this article, he shall be entitled to special compensation from the owner of that vessel equivalent to his expenses as herein defined.

  • 2 If, in the circumstances set out in paragraph 1, the salvor by his salvage operations has prevented or minimized damage to the environment, the special compensation payable by the owner to the salvor under paragraph 1 may be increased up to a maximum of 30% of the expenses incurred by the salvor. However, the tribunal, if it deems it fair and just to do so and bearing in mind the relevant criteria set out in article 13, paragraph 1, may increase such special compensation further, but in no event shall the total increase be more than 100% of the expenses incurred by the salvor.

  • 3 Salvor's expenses for the purpose of paragraphs 1 and 2 means the out-of-pocket expenses reasonably incurred by the salvor in the salvage operation and a fair rate for equipment and personnel actually and reasonably used in the salvage operation, taking into consideration the criteria set out in article 13, paragraph l (h), (i) and (j).

  • 4 The total special compensation under this article shall be paid only if and to the extent that such compensation is greater than any reward recoverable by the salvor under article 13.

  • 5 If the salvor has been negligent and has thereby failed to prevent or minimize damage to the environment, he may be deprived of the whole or part of any special compensation due under this article.

  • 6 Nothing in this article shall affect any right of recourse on the part of the owner of the vessel.

Article 15. Apportionment between salvors

  • 1 The apportionment of a reward under article 13 between salvors shall be made on the basis of the criteria contained in that article.

  • 2 The apportionment between the owner, master and other persons in the service of each salving vessel shall be determined by the law of the flag of that vessel. If the salvage has not been carried out from a vessel, the apportionment shall be determined by the law governing the contract between the salvor and his servants.

Article 16. Salvage of persons

  • 1 No remuneration is due from persons whose lives are saved, but nothing in this article shall affect the provisions of national law on this subject.

  • 2 A salvor of human life, who has taken part in the services rendered on the occasion of the accident giving rise to salvage, is entitled to a fair share of the payment awarded to the salvor for salving the vessel or other property or preventing or minimizing damage to the environment.

Article 17. Services rendered under existing contracts

No payment is due under the provisions of this Convention unless the services rendered exceed what can be reasonably considered as due performance of a contract entered into before the danger arose.

Article 18. The effect of salvor's misconduct

A salvor may be deprived of the whole or part of the payment due under this Convention to the extent that the salvage operations have become necessary or more difficult because of fault or neglect on his part or if the salvor has been guilty of fraud or other dishonest conduct.

Article 19. Prohibition of salvage operations

Services rendered notwithstanding the express and reasonable prohibition of the owner or master of the vessel or the owner of any other property in danger which is not and has not been on board the vessel shall not give rise to payment under this Convention.

CHAPTER IV. CLAIMS AND ACTIONS

Article 20. Maritime lien

  • 1 Nothing in this Convention shall affect the salvor's maritime lien under any international convention or national law.

  • 2 The salvor may not enforce his maritime lien when satisfactory security for his claim, including interest and costs, has been duly tendered or provided.

Article 21. Duty to provide security

  • 1 Upon the request of the salvor a person liable for a payment due under this Convention shall provide satisfactory security for the claim, including interest and costs of the salvor.

  • 2 Without prejudice to paragraph 1, the owner of the salved vessel shall use his best endeavours to ensure that the owners of the cargo provide satisfactory security for the claims against them including interest and costs before the cargo is released.

  • 3 The salved vessel and other property shall not, without the consent of the salvor, be removed from the port or place at which they first arrive after the completion of the salvage operations until satisfactory security has been put up for the salvor's claim against the relevant vessel or property.

Article 22. Interim payment

  • 1 The tribunal having jurisdiction over the claim of the salvor may, by interim decision, order that the salvor shall be paid on account such amount as seems fair and just, and on such terms including terms as to security where appropriate, as may be fair and just according to the circumstances of the case.

  • 2 In the event of an interim payment under this article the security provided under article 21 shall be reduced accordingly.

Article 23. Limitation of actions

  • 1 Any action relating to payment under this Convention shall be time-barred if judicial or arbitral proceedings have not been instituted within a period of two years. The limitation period commences on the day on which the salvage operations are terminated.

  • 2 The person against whom a claim is made may at any time during the running of the limitation period extend that period by a declaration to the claimant. This period may in the like manner be further extended.

  • 3 An action for indemnity by a person liable may be instituted even after the expiration of the limitation period provided for in the preceding paragraphs, if brought within the time allowed by the law of the State where proceedings are instituted.

Article 24. Interest

The right of the salvor to interest on any payment due under this Convention shall be determined according to the law of the State in which the tribunal seized of the case is situated.

Article 25. State-owned cargoes

Unless the State owner consents, no provision of this Convention shall be used as a basis for the seizure, arrest or detention by any legal process of, nor for any proceedings in rem against, non-commercial cargoes owned by a State and entitled, at the time of the salvage operations, to sovereign immunity under generally recognized principles of international law.

Article 26. Humanitarian cargoes

No provision of this Convention shall be used as a basis for the seizure, arrest or detention of humanitarian cargoes donated by a State, if such State has agreed to pay for salvage services rendered in respect of such humanitarian cargoes.

Article 27. Publication of arbitral awards

States Parties shall encourage, as far as possible and with the consent of the parties, the publication of arbitral awards made in salvage cases.

CHAPTER V. FINAL CLAUSES

Article 28. Signature, ratification, acceptance, approval and accession

  • 1 This Convention shall be open for signature at the Headquarters of the Organization from 1 July 1989 to 30 June 1990 and shall thereafter remain open for accession.

  • 2 States may express their consent to be bound by this Convention by:

    • a) signature without reservation as to ratification, acceptance or approval; or

    • b) signature subject to ratification, acceptance or approval, followed by ratification, acceptance or approval; or

    • c) accession.

  • 3 Ratification, acceptance, approval or accession shall be effected by the deposit of an instrument to that effect with the Secretary-General.

Article 29. Entry into force

  • 1 This Convention shall enter into force one year after the date on which 15 States have expressed their consent to be bound by it.

  • 2 For a State which expresses its consent to be bound by this Convention after the conditions for entry into force thereof have been met, such consent shall take effect one year after the date of expression of such consent.

Article 30. Reservations

  • 1 Any State may, at the time of signature, ratification, acceptance, approval or accession, reserve the right not to apply the provisions of this Convention:

    • a) when the salvage operation takes place in inland waters and all vessels involved are of inland navigation;

    • b) when the salvage operations take place in inland waters and no vessel is involved;

    • c) when alle interested parties are nationals of that State;

    • d) when the property involved is maritime cultural property of prehistoric, archaeological or historic interest and is situated on the sea-bed.

  • 2 Reservations made at the time of signature are subject to confirmation upon ratification, acceptance or approval.

  • 3 Any State which has made a reservation to this Convention may withdraw it at any time by means of a notification addressed to the Secretary-General. Such withdrawal shall take effect on the date the notification is received. If the notification states that the withdrawal of a reservation is to take effect on a date specified therein, and such date is later than the date the notification is received by the Secretary-General, the withdrawal shall take effect on such later date.

Article 31. Denunciation

  • 1 This Convention may be denounced by any State Party at any time after the expiry of one year from the date on which this Convention enters into force for that State.

  • 2 Denunciation shall be effected by the deposit of an instrument of denunciation with the Secretary-General.

  • 3 A denunciation shall take effect one year, or such longer period as may be specified in the instrument of denunciation, after the receipt of the instrument of denunciation by the Secretary-General.

Article 32. Revision and amendment

  • 1 A conference for the purpose of revising or amending this Convention may be convened by the Organization.

  • 2 The Secretary-General shall convene a conference of the States Parties to this Convention for revising or amending the Convention, at the request of eight States Parties, or one fourth of the States Parties, whichever is the higher figure.

  • 3 Any consent to be bound by this Convention expressed after the date of entry into force of an amendment to this Convention shall be deemed to apply to the Convention as amended.

Article 33. Depositary

  • 1 This Convention shall be deposited with the Secretary-General.

  • 2 The Secretary-General shall:

    • a) inform all States which have signed this Convention or acceded thereto, and all Members of the Organization, of:

      • (i) each new signature or deposit of an instrument of ratification, acceptance, approval or accession together with the date thereof;

      • (ii) the date of the entry into force of this Convention;

      • (iii) the deposit of any instrument of denunciation of this Convention together with the date on which it is received and the date on which the denunciation takes effect;

      • (iv) any amendment adopted in conformity with article 32;

      • (v) the receipt of any reservation, declaration or notification made under this Convention;

    • b) transmit certified true copies of this Convention to all States which have signed this Convention or acceded thereto.

  • 3 As soon as this Convention enters into force, a certified true copy thereof shall be transmitted by the Depositary to the Secretary-General of the United Nations for registration and publication in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations.

Article 34. Languages

This Convention is established in a single original in the Arabic, Chinese, English, French, Russian and Spanish languages, each text being equally authentic.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned being duly authorized by their respective Governments for that purpose have signed this Convention.

DONE at London this twenty-eighth day of April one thousand nine hundred and eighty-nine.

Common Understanding concerning Articles 13 and 14 of the International Convention on Salvage, 1989

It is the common understanding of the Conference that, in fixing a reward under article 13 and assessing special compensation under article 14 of the International Convention on Salvage, 1989 the tribunal is under no duty to fix a reward under article 13 up to the maximum salved value of the vessel and other property before assessing the special compensation to be paid under article 14.

Vertaling : NL

Internationaal Verdrag inzake hulpverlening, 1989

De Staten die Partij zijn bij dit Verdrag,

De wenselijkheid erkennende om in gemeen overleg eenvormige internationale regels vast te stellen betreffende hulpverlening,

In aanmerking nemende dat belangrijke ontwikkelingen, in het bijzonder de toenemende aandacht voor de bescherming van het milieu, de noodzaak hebben aangetoond van een herziening van de internationale regels, thans vervat in het Verdrag tot het vaststellen van eenige eenvormige regelen betreffende hulp en berging, gedaan te Brussel, 23 september 1910,

Zich bewust van de belangrijke bijdrage die een doelmatige en tijdige hulpverlening kan leveren aan de veiligheid van schepen en andere zaken die in gevaar verkeren en aan de bescherming van het milieu,

Overtuigd van de noodzaak zorg te dragen voor voldoende aansporingen voor personen die hulp verlenen aan schepen en andere zaken die in gevaar verkeren,

Zijn als volgt overeengekomen:

HOOFDSTUK I. ALGEMENE BEPALINGEN

Artikel 1. Definities

Voor de toepassing van dit Verdrag:

  • a. betekent hulpverlening iedere daad of werkzaamheid, verricht om hulp te verlenen aan een in een bevaarbaar water of in welk ander water dan ook in gevaar verkerend schip of andere zaak,

  • b. betekent schip ieder schip of ander vaartuig, dan wel iedere constructie waarmee kan worden gevaren,

  • c. betekent zaak iedere zaak die niet blijvend en opzettelijk aan de kust is bevestigd en daaronder is begrepen de in risico zijnde vracht,

  • d. betekent milieuschade aanzienlijke fysieke schade aan de gezondheid van de mens, aan de fauna of flora in zee of aan hulpbronnen in kust- of binnenwateren of daaraan grenzende gebieden, veroorzaakt door verontreiniging, besmetting, brand, ontploffing of soortgelijke ingrijpende gebeurtenissen,

  • e. betekent betaling iedere krachtens dit Verdrag verschuldigde beloning, vergoeding of schadeloosstelling,

  • f. betekent Organisatie de Internationale Maritieme Organisatie,

  • g. betekent Secretaris-Generaal de Secretaris-Generaal van de Organisatie.

Artikel 2. Toepassing van het Verdrag

Dit Verdrag is van toepassing wanneer een gerechtelijke of scheidsrechtelijke procedure betreffende een aangelegenheid waarop dit Verdrag betrekking heeft, aanhangig wordt gemaakt in een Staat die Partij is bij dit Verdrag.

Artikel 3. Platforms en booreenheden

Dit Verdrag is niet van toepassing op vaste of drijvende platforms of verplaatsbare boorinstallaties wanneer die platforms of boorinstallaties op een lokatie in bedrijf zijn voor de exploratie, exploitatie of winning van minerale rijkdommen van de zeebodem.

Artikel 4. Staatsschepen

  • 1 Onverminderd artikel 5 is dit Verdrag niet van toepassing op oorlogsschepen of andere niet-handelsschepen die eigendom zijn van of geëxploiteerd worden door een Staat en die ten tijde van de hulpverlening een beroep kunnen doen op staatsimmuniteit krachtens algemeen erkende beginselen van internationaal recht, tenzij die Staat anders besluit.

  • 2 Wanneer een Staat die Partij is bij dit Verdrag besluit het Verdrag toe te passen op zijn oorlogsschepen of andere in het eerste lid bedoelde schepen, geeft die Staat hiervan kennis aan de Secretaris-Generaal onder vermelding van de bepalingen en voorwaarden waaronder die toepassing geschiedt.

Artikel 5. Hulpverlening onder toezicht van de overheid

  • 1 Dit Verdrag laat onverlet de bepalingen van nationaal recht of enig verdrag betreffende hulpverleningswerkzaamheden die worden verricht door of onder toezicht van een overheid.

  • 2 Niettemin kan een hulpverlener die zodanige werkzaamheden verricht een beroep doen op de in dit Verdrag ten aanzien van hulpverleningswerkzaamheden voorziene rechten en rechtsmiddelen.

  • 3 De mate waarin een overheid op wie een verplichting rust om hulp te verlenen, gerechtigd is een beroep te doen op de rechten en rechtsmiddelen voorzien in dit Verdrag, wordt bepaald door het recht van de Staat waar die overheid is gevestigd.

Artikel 6. Overeenkomsten omtrent hulpverlening

  • 1 Dit Verdrag is van toepassing op iedere hulpverlening, behalve voorzover een overeenkomst uitdrukkelijk of stilzwijgend anders bepaalt.

  • 2 De kapitein is bevoegd om namens de eigenaar van het schip een overeenkomst omtrent hulpverlening te sluiten. De kapitein of de eigenaar van het schip is bevoegd een zodanige overeenkomst namens de eigenaar van de zaken aan boord van het schip te sluiten.

  • 3 Dit artikel laat onverlet de toepassing van artikel 7 en de verplichting tot voorkoming of beperking van milieuschade.

Artikel 7. Vernietiging en wijziging van overeenkomsten

Een overeenkomst of enig daarin voorkomend beding kan worden vernietigd of gewijzigd indien:

  • a. de overeenkomst is aangegaan onder misbruik van omstandigheden of onder invloed van gevaar en de overeengekomen bedingen onbillijk zijn, of

  • b. de overeengekomen betaling buitensporig hoog of laag is in verhouding tot de daadwerkelijk verleende diensten.

HOOFDSTUK II. UITVOERING VAN DE HULPVERLENING

Artikel 8. Plichten van de hulpverlener en van de eigenaar en de kapitein

  • 1 De hulpverlener is jegens de eigenaar van het schip of andere in gevaar verkerende zaak verplicht:

    • a. de hulpverlening met de nodige zorg uit te voeren;

    • b. bij de nakoming van de onder letter a bedoelde verplichting de nodige zorg te betrachten om milieuschade te voorkomen of te beperken;

    • c. in alle gevallen, waarin de omstandigheden dit redelijkerwijze vereisen, de bijstand in te roepen van andere hulpverleners; en

    • d. de tussenkomst van andere hulpverleners te aanvaarden, wanneer hierom redelijkerwijze wordt verzocht door de eigenaar of de kapitein van het schip of de andere in gevaar verkerende zaak; echter met dien verstande dat het bedrag van zijn beloning niet wordt verminderd, indien mocht blijken dat het verzoek onredelijk was.

  • 2 De eigenaar en de kapitein van het schip of de eigenaar van andere in gevaar verkerende zaken zijn jegens de hulpverlener verplicht:

    • a. gedurende de hulpverlening volledig met hem samen te werken;

    • b. daarbij de nodige zorg te betrachten om milieuschade te voorkomen of te beperken; en

    • c. wanneer het schip of de andere zaken in veiligheid zijn gebracht, teruggave daarvan te aanvaarden wanneer zulks redelijkerwijze door de hulpverlener wordt verzocht.

Artikel 9. Rechten van kuststaten

Geen bepaling van dit Verdrag doet afbreuk aan het recht van de betrokken kuststaat om maatregelen te nemen in overeenstemming met algemeen erkende beginselen van internationaal recht ter bescherming van zijn kust of daarmee samenhangende belangen tegen verontreiniging of dreigende verontreiniging na een ongeval op zee of na met een dergelijk ongeval verband houdende handelingen, waarvan redelijkerwijs kan worden aangenomen dat zij zeer ernstige schade tot gevolg kunnen hebben, daaronder begrepen het recht van een kuststaat aanwijzingen te geven met betrekking tot hulpverlening.

Artikel 10. Plicht tot hulpverlening

  • 1 Iedere kapitein is verplicht, voor zover hij dit kan doen zonder ernstig gevaar voor zijn schip en de opvarenden, hulp te verlenen aan een ieder die op zee in levensgevaar verkeert.

  • 2 De Staten die Partij zijn bij dit Verdrag nemen de maatregelen die nodig zijn voor de naleving van de in het eerste lid bedoelde verplichting.

  • 3 De eigenaar van het schip is niet aansprakelijk voor de schending door de kapitein van de in het eerste lid bedoelde verplichting.

Artikel 11. Samenwerking

Telkenmale wanneer een Staat die Partij is bij dit Verdrag regels uitvaardigt of een besluit neemt over een aangelegenheid betreffende hulpverlening, zoals de toelating in havens van in nood verkerende schepen of het treffen van voorzieningen ten behoeve van hulpverleners, houdt hij rekening met de noodzaak tot samenwerking tussen hulpverleners, andere belanghebbende partijen en de overheid teneinde een doelmatige en geslaagde uitvoering van het redden van in gevaar verkerende mensenlevens of zaken, alsmede het voorkomen van schade aan het milieu in het algemeen te verzekeren.

HOOFDSTUK III. RECHTEN VAN HULPVERLENERS

Artikel 12. Voorwaarden voor het hulploon

  • 1 Hulp die met gunstig gevolg is verleend geeft recht op hulploon.

  • 2 Tenzij anders is bepaald, is geen betaling krachtens dit Verdrag verschuldigd indien de hulp geen gunstig gevolg heeft gehad.

  • 3 Dit hoofdstuk is ook van toepassing, indien het schip waaraan de hulp is verleend en het schip dat de hulp heeft verleend aan dezelfde eigenaar toebehoren.

Artikel 13. Criteria voor het vaststellen van het hulploon

  • 1 Het hulploon wordt vastgesteld met het oog op het aanmoedigen van hulpverlening, rekening houdend met de volgende criteria ongeacht de volgorde waarin zij hieronder zijn opgesomd:

    • a. de geredde waarde van het schip en de andere goederen;

    • b. de vakkundigheid en inspanningen van de hulpverleners, betoond bij het voorkomen of beperken van schade aan het milieu;

    • c. de mate van de door de hulpverleners verkregen gunstige uitslag;

    • d. de aard en ernst van het gevaar;

    • e. de vakkundigheid en inspanningen betoond door de hulpverleners bij de redding van het schip, de andere zaken en mensenlevens;

    • f. de door de hulpverleners gebruikte tijd, gemaakte kosten en geleden verliezen;

    • g. het risico van aansprakelijkheid en andere door de hulpverleners of hun uitrusting gelopen risico's;

    • h. de snelheid van de verleende diensten;

    • i. de beschikbaarheid en het gebruik van schepen of andere voor hulpverlening bestemde uitrusting;

    • j. de staat van gereedheid alsmede de doelmatigheid en de waarde van de uitrusting van de hulpverleners.

  • 2 De betaling van een in overeenstemming met het eerste lid vastgesteld hulploon geschiedt door alle belanghebbenden bij het schip en de andere goederen in evenredigheid met de geredde waarde daarvan. Een Staat die Partij is bij dit Verdrag mag echter in zijn nationale wetgeving bepalen dat de betaling van een hulploon door één van deze belanghebbenden geschiedt, met dien verstande dat die belanghebbende een recht van verhaal heeft jegens de andere belanghebbenden voor hun onderscheiden aandeel. Niets in dit artikel belet het gebruik van enig verweermiddel.

  • 3 Het hulploon, met uitzondering van rente en verhaalbare gerechtelijke kosten, mag de geredde waarde van het schip of de andere goederen niet overtreffen.

Artikel 14. Bijzondere vergoeding

  • 1 Indien een hulpverlener hulp heeft verleend aan een schip dat zelf of wegens zijn lading schade dreigde toe te brengen aan het milieu en hij geen hulploon heeft verkregen krachtens artikel 13 dat ten minste gelijk is aan de volgens dit artikel vast te stellen bijzondere vergoeding, heeft hij recht op een bijzondere vergoeding van de zijde van de eigenaar van het schip, gelijk aan de door hem gemaakte kosten zoals in dit artikel omschreven.

  • 2 Indien de hulpverlener in de in het eerste lid bedoelde omstandigheden door zijn hulpverleningswerkzaamheden schade aan het milieu heeft voorkomen of heeft beperkt, kan de door de eigenaar volgens het eerste lid aan de hulpverlener te betalen bijzondere vergoeding worden verhoogd tot een maximum van 30% van de door de hulpverlener gemaakte kosten. Indien echter het gerecht, rekening houdend met de in het eerste lid van artikel 13 genoemde criteria, zulks billijk en rechtvaardig acht, kan het die bijzondere vergoeding verder verhogen, maar de totale verhoging mag in geen geval meer bedragen dan 100% van de door de hulpverlener gemaakte kosten.

  • 3 Voor de toepassing van het eerste en tweede lid worden onder kosten van de hulpverlener verstaan de contante uitgaven die door de hulpverlener redelijkerwijze zijn gemaakt bij de hulpverlening en een billijk tarief voor uitrusting en personeel die daadwerkelijk en redelijkerwijze zijn ingezet tijdens de hulpverlening, in aanmerking nemend de criteria genoemd in artikel 13, eerste lid, onder (h), (i) en (j).

  • 4 De totale bijzondere vergoeding krachtens dit artikel wordt slechts betaald indien en voor zover deze vergoeding hoger is dan het hulploon dat de hulpverlener krachtens artikel 13 kan ontvangen.

  • 5 Indien de hulpverlener nalatig is geweest en daardoor in gebreke is gebleven schade aan het milieu te voorkomen of te beperken, kan hem de krachtens dit artikel verschuldigde bijzondere vergoeding geheel of gedeeltelijk worden ontzegd.

  • 6 Geen bepaling van dit artikel doet afbreuk aan enig recht van verhaal van de eigenaar van het schip.

Artikel 15. Verdeling tussen hulpverleners

  • 1 De verdeling van een in artikel 13 bedoeld hulploon tussen hulpverleners geschiedt volgens de in dat artikel genoemde criteria.

  • 2 De verdeling tussen de eigenaar, de kapitein en de andere in dienst van ieder hulpverlenend schip staande personen wordt bepaald door het recht van de vlag van het schip. Indien de hulpverlening niet is verricht vanaf een schip, wordt de verdeling bepaald door het recht dat van toepassing is op de overeenkomst tussen de hulpverlener en zijn ondergeschikten.

Artikel 16. Redding van personen

  • 1 Geen hulploon is verschuldigd door personen wier leven is gered, maar dit artikel doet geen afbreuk aan bepalingen van nationaal recht betreffende dit onderwerp.

  • 2 Degene die mensenlevens heeft gered en heeft deelgenomen aan de werkzaamheden die zijn verricht ter gelegenheid van het ongeval dat aanleiding heeft gegeven tot de hulpverlening, is gerechtigd tot een billijk aandeel in de betaling die aan de hulpverlener is toegekend voor de redding van het schip of andere zaken of voor het voorkomen of beperken van schade aan het milieu.

Artikel 17. Diensten die worden verleend krachtens bestaande overeenkomsten

Geen betaling is verschuldigd krachtens dit Verdrag tenzij de verleende diensten verder gaan dan wat redelijkerwijs kan worden aangemerkt als een gebruikelijke uitvoering vaneen overeenkomst die was gesloten voordat het gevaar ontstond.

Artikel 18. Gevolgen van het wangedrag van de hulpverlener

Aan een hulpverlener kan een krachtens dit Verdrag verschuldigde betaling geheel of gedeeltelijk worden ontzegd voor zover de hulpverlening noodzakelijk geworden of bemoeilijkt is door zijn fout of nalatigheid of de hulpverlener zich schuldig heeft gemaakt aan bedrog of ander oneerlijk gedrag.

Artikel 19. Verbod tot hulpverlening

Diensten, verleend niettegenstaande het uitdrukkelijke en redelijke verbod van de eigenaar of de kapitein van het schip of van de eigenaar van enige andere in gevaar verkerende zaak die zich niet aan boord van het schip bevindt of heeft bevonden, geven geen recht op een betaling krachtens dit Verdrag.

HOOFDSTUK IV. VORDERINGEN EN RECHTSGEDINGEN

Artikel 20. Scheepsvoorrecht

  • 1 Geen bepaling van dit Verdrag doet afbreuk aan het scheepsvoorrecht van de hulpverlener krachtens een verdrag of nationaal recht.

  • 2 De hulpverlener kan zijn scheepsvoorrecht niet uitoefenen, wanneer hem op een behoorlijke wijze voldoende zekerheid voor zijn vordering, met inbegrip van rente en kosten, is aangeboden of verstrekt.

Artikel 21. Verplichting tot het verstrekken van zekerheid

  • 1 Op verzoek van de hulpverlener moet degene die aansprakelijk is voor een betaling krachtens dit Verdrag voldoende zekerheid stellen voor de voldoening van de vordering van de hulpverlener, met inbegrip van rente en kosten.

  • 2 Onverminderd het in het eerste lid bepaalde moet de eigenaar van het schip waaraan de hulp is verleend zich inspannen om, voordat de lading wordt vrijgegeven, van de eigenaren daarvan voldoende zekerheid te verkrijgen voor de voldoening van de vorderingen, met inbegrip van rente en kosten, die jegens hen geldend kunnen worden gemaakt.

  • 3 Het schip en de andere zaken waaraan de hulp is verleend mogen niet zonder toestemming van de hulpverlener worden verwijderd van de eerste haven of plaats waar zij na beëindiging van de hulpverlening zijn aangekomen, totdat voldoende zekerheid is gesteld voor de voldoening van de vordering van de hulpverlener op het schip of de andere zaken.

Artikel 22. Interim-uitkering

  • 1 Het gerecht dat bevoegd is kennis te nemen van de vordering van de hulpverlener kan bij tussenvonnis bevelen dat aan hem een billijke en rechtvaardige interim-uitkering wordt verstrekt en wel onder voorwaarden, zonodig daaronder begrepen voorwaarden terzake van zekerheidsstelling, die gezien de omstandigheden van het geval billijk en rechtvaardig zijn.

  • 2 Ingeval van een krachtens dit artikel verstrekte interim-uitkering wordt de in artikel 21 bedoelde zekerheidsstelling dienovereenkomstig verminderd.

Artikel 23. Verjaring van vorderingen

  • 1 Iedere rechtsvordering betreffende een betaling krachtens dit Verdrag verjaart, indien niet binnen een tijdvak van twee jaar een gerechtelijke of scheidsrechtelijke procedure aanhangig is gemaakt. De verjaringstermijn vangt aan op de dag waarop de hulpverlening is beëindigd.

  • 2 Degene tegen wie een vordering is ingesteld kan gedurende de termijn dat de verjaring loopt te allen tijde die termijn verlengen door middel van een verklaring gericht aan de vorderende partij. Deze termijn kan op gelijke wijze verder worden verlengd.

  • 3 Een vordering tot verhaal door een aansprakelijke persoon kan zelfs worden ingesteld na afloop van de verjaringstermijn als bedoeld in de vorige leden, indien zij wordt ingesteld binnen de termijn die is vastgesteld door de wet van de Staat waar het geding aanhangig is gemaakt.

Artikel 24. Rente

Het recht van de hulpverlener op rente over een krachtens dit Verdrag verschuldigde betaling wordt bepaald door de wet van de Staat waarin het gerecht is gevestigd waar de zaak aanhangig is.

Artikel 25. Ladingen die toebehoren aan een Staat

Tenzij de Staat die eigenaar van de lading is daarin toestemt, kan geen bepaling van dit Verdrag worden ingeroepen om beslag te leggen op of door middel van een rechtsmaatregel terug te houden niet voor handelsdoeleinden bestemde ladingen die toebehoren aan een Staat en terzake waarvan ten tijde van de hulpverlening volgens algemeen erkende beginselen van internationaal recht een beroep kan worden gedaan op staatsimmuniteit; tegen die ladingen kan evenmin een vordering in rem worden ingesteld.

Artikel 26. Ladingen bestemd voor humanitaire doeleinden

Geen bepaling van dit Verdrag kan worden ingeroepen om beslag te leggen op of terug te houden een lading die bestemd is voor humanitaire doeleinden en die geschonken is door een Staat, indien die Staat toegestemd heeft in de betaling voor de hulpverleningswerkzaamheden ten aanzien van die lading.

Artikel 27. Publikatie van arbitrale vonnissen

De Staten die Partij zijn bij dit Verdrag moedigen, voor zover mogelijk en met de toestemming van de betrokken partijen, de publikatie aan van arbitrale vonnissen die zijn gewezen in zaken betreffende hulpverlening.

HOOFDSTUK V. SLOTBEPALINGEN

Artikel 28. Ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuringen toetreding

  • 1 Dit Verdrag staat open voor ondertekening op de Zetel van de Organisatie van 1 juli 1989 tot 30 juni 1990 en blijft daarna openstaan voor toetreding.

  • 2 Staten kunnen hun instemming om door dit Verdrag te worden gebonden tot uitdrukking brengen door:

    • a. ondertekening zonder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, of

    • b. ondertekening onder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, gevolgd door bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, of

    • c. toetreding.

  • 3 Bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding geschiedt door de nederlegging van een desbetreffende akte bij de Secretaris-Generaal.

Artikel 29. Inwerkingtreding

  • 1 Dit Verdrag treedt in werking één jaar na de datum waarop 15 Staten hun instemming om door dit Verdrag te worden gebonden tot uitdrukking hebben gebracht.

  • 2 Voor een Staat die zijn instemming om door dit Verdrag te worden gebonden tot uitdrukking heeft gebracht nadat aan de voorwaarden voor de inwerkingtreding ervan is voldaan, wordt deze instemming van kracht één jaar na de datum waarop die instemming tot uitdrukking is gebracht.

Artikel 30. Voorbehouden

  • 1 Elke Staat kan, op het tijdstip van ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, zich het recht voorbehouden de bepalingen van dit Verdrag niet toe te passen:

    • a. wanneer de hulpverlening plaats vindt op binnenwateren en alle betrokken schepen binnenschepen zijn;

    • b. wanneer de hulpverlening plaats vindt op binnenwateren en geen schip daarbij is betrokken;

    • c. wanneer alle betrokken partijen onderdaan zijn van die Staat;

    • d. wanneer het gaat om een maritiem cultuurgoed dat van prehistorisch, archeologisch of historisch belang is en zich op de zeebodem bevindt.

  • 2 Voorbehouden gemaakt op het tijdstip van ondertekening dienen bij bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring bevestigd te worden.

  • 3 Elke Staat die een voorbehoud heeft gemaakt ten aanzien van dit Verdrag kan dit te allen tijde intrekken door middel van een kennisgeving aan de Secretaris-Generaal. Een zodanige kennisgeving wordt van kracht op de datum van ontvangst van de kennisgeving. Indien in de kennisgeving wordt verklaard dat de intrekking van een voorbehoud van kracht dient te worden op een daarin genoemde datum en die datum valt na de datum waarop de kennisgeving door de Secretaris-Generaal wordt ontvangen, wordt de intrekking op die latere datum van kracht.

Artikel 31. Opzegging

  • 1 Dit Verdrag kan te allen tijde worden opgezegd door een Staat, die Partij is bij dit Verdrag na afloop van een jaar te rekenen vanaf de datum waarop het Verdrag voor die Partij in werking is getreden.

  • 2 Opzegging geschiedt door de nederlegging van een akte van opzegging bij de Secretaris-Generaal.

  • 3 De opzegging wordt van kracht één jaar na de datum waarop de Secretaris-Generaal de akte van opzegging heeft ontvangen, of zoveel later als in de akte is vermeld.

Artikel 32. Herziening en wijziging

  • 1 Een conferentie ter herziening of wijziging van dit Verdrag kan door de Organisatie worden bijeengeroepen.

  • 2 De Secretaris-Generaal roept een conferentie bijeen van Staten die Partij zijn bij dit Verdrag ter herziening of wijziging van het Verdrag op verzoek van acht Staten die partij zijn of een kwart van de Staten die Partij zijn indien dit laatste getal hoger is.

  • 3 Een instemming om door dit Verdrag gebonden te worden, tot uitdrukking gebracht na de datum van inwerkingtreding van een wijziging van dit Verdrag, wordt geacht van toepassing te zijn op het gewijzigde Verdrag.

Artikel 33. Depositaris

  • 1 Dit Verdrag wordt nedergelegd bij de Secretaris-Generaal.

  • 2 De Secretaris-Generaal:

    • a. stelt alle Staten die dit Verdrag hebben ondertekend of daartoe zijn toegetreden en alle leden van de Organisatie in kennis van:

      • (i) elke nieuwe ondertekening en elke nederlegging van een nieuwe akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, alsmede de datum daarvan;

      • (ii) de datum van inwerkingtreding van dit Verdrag;

      • (iii) de nederlegging van elke akte van opzegging van dit Verdrag, alsmede de datum waarop deze is ontvangen en de datum waarop de opzegging van kracht wordt;

      • (iv) elke in overeenstemming met artikel 32 aangenomen wijziging;

      • (v) angst van elk voorbehoud, verklaring of kennisgeving, gedaan krachtens dit Verdrag;

    • b. doet voor eensluidend gewaarmerkte afschriften van dit Verdrag toekomen aan alle Staten die dit Verdrag hebben ondertekend of daartoe zijn toegetreden.

  • 3 Zodra dit Verdrag in werking is getreden wordt een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift ervan door de Secretaris-Generaal toegezonden aan de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties ter registratie en publikatie overeenkomstig artikel 102 van het Handvest der Verenigde Naties.

Artikel 34. Talen

Dit Verdrag is in een enkel exemplaar opgesteld in de Engelse, Arabische, Chinese, Spaanse, Franse en Russische taal, zijnde alle teksten gelijkelijk authentiek.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe behoorlijk gemachtigd door hun onderscheidene Regeringen, dit Verdrag hebben ondertekend.

GEDAAN te Londen, de achtentwintigste april negentienhonderdnegenentachtig.

Gemeenschappelijke uitleg betreffende de artikelen 13 en 14 van het Internationaal Verdrag inzake hulpverlening, 1989

Volgens de gemeenschappelijke uitleg van de Conferentie is een gerecht, wanneer het een hulploon vaststelt krachtens artikel 13 en een bijzondere vergoeding bepaalt krachtens artikel 14 van het Internationaal Verdrag inzake hulpverlening, 1989, niet verplicht om een hulploon krachtens artikel 13 vast te stellen tot het beloop van de maximale waarde van het schip en de andere geredde goederen alvorens de bijzondere vergoeding te bepalen die krachtens artikel 14 moet worden betaald.

Naar boven