Vredesverdrag tussen de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en Italië, Parijs, 10-02-1947

Wijziging(en) op nader te bepalen datum(s); laatste bekendgemaakt in 1952. Zie het overzicht van wijzigingen.
Geraadpleegd op 28-03-2024.
Geldend van 17-02-1949 t/m heden

Vredesverdrag tussen de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en Italië

Authentiek : FR

Les Etats-Unis d'Amérique, la Chine, la France, le Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord, I'Union des Républiques Soviétiques Socialistes, l'Australie, la Belgique, la République Soviétique Socialiste de Biélorussie, le Brésil, le Canada, I'Ethiopie, la Grèce, I'lnde, la Nouvelle-Zélande, les Pays-Bas, la Pologne, la Tchécoslovaquie, la République Soviétique Socialiste d'Ukraine, I'Union Sud-Africaine, la République Fédérative Populaire de Yougoslavie, désignés ci-après sous le nom de „Puissances Alliées et Associées”, d'une part, et l'Italie d'autre part;

Considérant que l'Italie, sous le régime fasciste, est devenue l'une des parties contractantes du pacte tripartite avec l'Allemagne et le Japon, qu'elle a entrepris une guerre d'agression et, de ce fait, a provoqué un état de guerre avec toutes les Puissances Alliées et Associées et avec d'autres Nations Unies, et qu'elle porte sa part de responsabilité dans la guerre;

Considérant que, par suite des victoires des forces alliées et avec l'aide des éléments démocratiques du peuple italien, le régime fasciste a été renversé en Italie le 25 juillet 1943, et que l'Italie, après avoir capitulé sans conditions, a signé les clauses d'armistice des 3 et 29 septembre de la même année;

Considérant que, après ledit armistice, des forces armées italiennes, celles du Gouvernement aussi bien que celles de la Résistance, ont pris une part active à la guerre contre l'Allemagne, que l'Italie a déclaré la guerre à l'Allemagne le 13 octobre 1943 et qu'elle est ainsi devenue cobelligérante dans la guerre contre l'Allemagne;

Considérant que les Puissances Alliées et Associées et l'Italie sont désireuses de conclure un traité de paix qui règle, en conformité avec les principes de justice, les questions demeurant en suspens à la suite des événements ci-dessus rappelés et qui forme la base de relations amicales entre elles, permettant ainsi aux Puissances Alliées et Associées d'appuyer les demandes que l'Italie présentera pour devenir Membre de l'Organisation des Nations Unies et pour adhérer à toute convention conclue sous les auspices des Nations Unies;

Pour ces motifs, ont décidé de proclamer la cessation de l'état de guerre et de conclure à cet effet le présent Traité de Paix et ont, à ces fins, désigné les Plénipotentiaires soussignés, lesquels, après présentation de leurs pleins pouvoirs, reconnus en bonne et due forme, sont convenus des articles suivants:

PARTIE I. CLAUSES TERRITORIALES

SECTION I. FRONTIÈRES

Article 1

Les frontières de l'Italie demeureront telles qu'elles étaient au 1erjanvier 1938, sous réserve des modifications indiquées aux articles 2, 3, 4, 11 et 22. Le tracé de ces frontières est indiqué sur les cartes jointes au présent Traité (annexe I). En cas de divergences entre le texte de la description des frontières et les cartes, c'est le texte qui fera foi.

Article 2

La frontière entre l'Italie et la France, telle qu'elle était au 1er janvier 1938, sera modifiée comme suit:

  • 1. Col du Petit-Saint-Bernard

    La nouvelle frontière suivra la ligne de partage des eaux en quittant la frontière actuelle à 2 kilomètres environ au nord-ouest de l'Hospice, coupant la route à 1 kilomètre environ au nord-est de l'hospice et rejoignant la frontière actuelle à 2 kilomètres environ au sud-est de l'Hospice.

  • 2. Plateau du Mont Cenis.

    La nouvelle frontière quittera la frontière actuelle à 3 kilomètres environ au nord-ouest du sommet de Rochemelon, coupera la route à 4 kilomètres environ au sud-est de l'Hospice et rejoindra la frontière actuelle à 4 kilomètres environ au nord-est du Mont d'Ambin.

  • 3. Mont Thabor-Chaberton.

    • (a) Dans la région du Mont Thabor, la nouvelle frontière quittera la frontière actuelle à 5 kilomètres environ à l'est du Mont Thabor et se dirigera vers le sud-est pour rejoindre la frontière actuelle à 3 kilomètres environ à l'ouest de la Pointe de Charra.

    • (b) Dans la région du Chaberton, la nouvelle frontière quittera la frontière actuelle à 3 kilomètres environ au nord-nord-ouest du Chaberton qu'elle contournera à l'est, et coupera la route à 1 kilomètre environ de la frontière actuelle qu'elle rejoindra à 2 kilomètres environ au sud-est de la localité de Montgenèvre.

  • 4. Vallées supérieures de la Tinée, de la Vésubie et de la Roya.

    La nouvelle frontière quittera la frontière actuelle à Colla Longa, suivra la ligne de partage des eaux par le Mont Clapier, le Col de Tende et le Mont Marguareis, d'où elle descendra vers le sud par le Mont Saccarello, le Mont Vacchi, le Mont Pietravecchia, le Mont Lega et atteindra un point situé approximativement à 100 mètres de la frontière actuelle près de Colla Pegairolle à 5 kilomètres environ au nord-est du Breil; de là en direction du sud-ouest, elle rejoindra la frontière actuelle à 100 mètres environ au sud-ouest du Mont Mergo.

    La description détaillée des sections de la frontière auxquelles s'appliquent les modifications indiquées dans les paragraphes 1, 2, 3 et 4 ci-dessus, figure à l'annexe II du présent Traité, les cartes auxquelles se réfère cette description se trouvant à l'annexe I.

Article 3

La frontière entre l'Italie ét la Yougoslavie sera déterminée comme il suit:

  • La nouvelle frontière suit une ligne partant du point de jonction des frontières de l'Autriche, de l'Italie et de la Yougoslavie, telles qu'elles étaient au 1er janvier, 1938, et suivant vers le sud la frontière de 1938 entre la Yougoslavie et l'Italie jusqu-au point de jonction de cette frontière et de la limite administrative séparant les provinces italiennes du Frioul (Udine) et de Gorizia;

  • de ce point, la ligne se confond avec ladite limite administrative, jusqu'en un point situé approximativement à 0,5 km au nord du village de Mernico dans la vallée de l'Iudrio;

  • laissant en ce point la limite administrative séparant les provinces italiennes du Frioul et de Gorizia, la ligne s'étend à l'est jusqu'en un point situé approximativement à 0,5 km à l'ouest du village de Vercoglia di Cosbana et de là se dirige vers le sud, entre les vallées du Quarnizzo et de la Cosbana, jusqu'en un point situé approximativement à 1 km au sud-ouest du village de Fleana, après s'être incurvée de manière à couper la rivière de Recca en un point situé approximativement à 1,5 km à l'est; de l'Iudrio, laissant à l'est la route de Gosbana via Nebola à Castel Dobra;

  • de là, la ligne continue vers le sud-est, passant immédiatement au sud de la route entre les cotes 111 et 172, puis au sud de celle de Vipulzano à Uclanzi par les cotes 57 et 122, coupant cette dernière route à 100 m. environ à l'est de la cote 122 pour s'infléchir vers le nord en direction d'un point situé à 350 m. au sud-est de la cote 266;

  • passant à 0,5 km environ au nord du village de Sant Floriano, la ligne s'étend alors vers l’est jusqu'au Mont Sabotino (cote 610), laissant au nord le village de Poggio San Valentino;

  • du Mont Sabotino, la ligne, se dirigeant vers le sud, traverse l'Isonzo (Soca) à la hauteur de la ville de Salcano, qu'elle laisse en territoire yougoslave; elle longe alors immédiatement à l'ouest la ligne de chemin de fer de Canale d'Isonzo à Montespino jusqu'en un point situé à environ 750 m. au sud de la route de Gorizia à Aisovizza;

  • se détachant alors du chemin de fer, elle s'infléchit en direction du sud-ouest, laissant en territoire yougoslave la ville de San Pietro et en territoire italien l'Hospice et la route qui le borde, traverse à 700 mètres environ de la station de Gorizia S. Marco la ligne de raccordement entre le chemin de fer précité et celui de Sagrado à Cormons, longe le cimetière de Gorizia, laissé en territoire italien, passe entre la grand'route No 55 de Gorizia à Trieste, laissée en territoire italien, et le carrefour situé à la cote 54, laissant en territoire yougoslave les villes de Vertoiba et de Merna et atteint un point situé approximativement à la cote 49;

  • de là, la ligne continue en direction du sud à travers le Carso à 1 km environ à l'est de la grand’route no 55, laissant à l'est le village d'Opacchiasella et à l'ouest le village d 'Iamiano:

  • d'un point situé approximativement à 1 km à l'est d'Iamiano, la ligne suit la limite administrative séparant les provinces de Gorizia et de Trieste jusqu'en un point situé approximativement à, 2 km au nord-est du village de San Giovanni et à environ 0,5 km au nord-ouest de la cote 208, et qui constitue le point commun aux frontières de la Yougoslavie, de l'Italie et du Territoire Libre de Trieste.

  • La carte à laquelle se réfère cette description figure à l'annexe I.

Article 4

La frontière entre l'Italie et le Territoire Libre de Trieste sera fixée comme il suit:

  • La nouvelle frontière part à un point situé sur la limite administrative séparant les provinces de Gorizia et de Trieste à environ 2 km au nord-est du village de San Giovanni et à environ 0,5 km au nord-ouest de la cote 208, et qui constitue le point commun aux frontières de la Yougoslavie, de l'Italie et du Territoire Libre de Trieste, et se dirige vers le sud-ouest jusqu'en un point adjacent à la grand'route no 14 et situé approximativement à 1 km au nord-ouest de la jonction des grand'routes nos 55 et 14 qui vont de Gorizia et de Monfalcone, respectivement, à Trieste;

  • de là, la ligne se dirige vers le sud jusqu'en un point situé sur le golfe de Panzano, à égale distance de Punta Sdobba, à l'embouchure de l'Isonzo (Soca), et de Castello Vecchio à Duino, à 3,3, km environ au sud du point où elle quitte la côte, point situé approximativement à 2 km au nord-ouest de la ville de Duino;

  • de là, la ligne rejoint la haute mer en passant à égale distance de la côte italienne et de la côte du Territoire Libre de Trieste.

La carte à laquelle se réfère cette description figure à l'annexe I.

Article 5

  • 1 La démarcation finale des nouvelles frontières fixées par les articles 2, 3, 4 et 22 du présent Traité sera déterminée sur place par des Commissions de délimitation composées de représentants des deux Gouvernements intéressés.

  • 2 Ces Commissions commenceront leurs travaux immédiatement après l'entrée en vigueur du présent Traité; elles les termineront le plus tôt possible et, en tout cas, dans un délai de six mois.

  • 3 Toutes les questions sur lesquelles l'accord n'aura pas été réalisé par ces Commissions seront soumises aux Ambassadeurs des Etats-Unis d'Amérique, de France, du Royaume-Uni et de l’Union Soviétique à Rome, qui, agissant suivant la procédure prévue à l'article 86, en assureront le règlement final par telle méthode de leur choix, y compris, s'il y à lieu, la nomination d'un troisième Commissaire impartial.

  • 4 Les dépenses dus Commissions de délimitation seront supportées par moité par chacun des deux Gouvernements intéressés.

  • 5 En vue de la détermination finale sur place des frontières établies aux articles 3, 4 et 22, les Commissaires seront autorisés à s'écarter de 0,5 km de la ligne établie par le présent Traité, afin d'adapter la frontière aux conditions géographiques et économiques locales, sous réserve de ne placer sous une souveraineté autre que celle résultant des délimitations stipulées dans le présent Traité aucun village ni aucune ville de plus de 500 habitants, aucune route ou voie ferrée importante, ni aucun centre important d'approvisionnement en eau ou de fourniture d'énergie électrique.

SECTION II. FRANCHE (Clauses spéciales)

Article 6

L’Italie cède à la France en pleine souveraineté le territoire précédemment italien situé du côté français de la frontière franco-italienne, telle qu'elle est définie à l'article 2.

Article 7

Le Gouvernement italien remettra au Gouvernement français toutes les archives historiques et administratives antérieures à 1860 qui se rapportent au territoire cédé à la France par le Traité du 24 mars 1860 et par la Convention du 23 août 1860.

Article 8

  • 1 Le Gouvernement italien coopérera avec le Gouvernement français à l'établissement éventuel d'une liaison par voie ferrée entre Briançon et Modane par Bardonnèche.

  • 2 Le Gouvernement italien autorisera en franchise, sans visite de douane, sans vérification de passeports ou aucune autre formalité, le trafic par chemin de fer des voyageurs et des marchandises empruntant, en territoire italien, le raccordement ainsi établi, pour se rendre dans un sens ou dans l'autre d'un point situé en France à un autre point situé en France; il prendra toute mesure nécessaire pour assurer le passage, dans les mêmes conditions de franchise et sans retard injustifié, des trains français utilisant ledit raccordement.

  • 3 Les arrangements nécessaires seront conclus en temps, utile entre les deux Gouvernements.

Article 9

  • 1 Plateau du Mont Cenis.

    En vue d'assurer à l'Italie des facilités identiques à celles dont elle disposait pour l'énergie hydro-électrique et l'eau fournies par le lac du Mont Cenis avant la cession de cette région à la France, l'Italie recevra de la France par voie d'accord bilatéral les garanties techniques indiquées dans l'annexe III.

  • 2 Région de Tende-La Brigue.

    Afin que l'Italie n'ait à subir aucune diminution des fournitures d'énergie électrique qu'elle recevait de sources existant dans la région de Tende-La Brigue avant la cession de cette région à la France, l'Italie recevra de la France par voie d'accord bilatéral les garanties techniques indiquées à l'annexe III.

SECTION III. AUTRICHE (Clauses spéciales)

Article 10

  • 1 L'Italie conclura avec l'Autriche des accords pour assurer la liberté de circulation des voyageurs et des marchandises entre le nord et l'est du Tyrol ou confirmera les accords existant à ce sujet.

  • 2 Les Puissances Alliées et Associées ont pris note des dispositions (dont le texte est contenu dans l'annexe IV), sur lesquelles les Gouvernements autrichien et italien se sont mis d'accord le 5 septembre 1946.

SECTION IV. RÉPUBLIQUE FÉDÉRATIVE POPULAIRE DE YOUGOSLAVIE (Clauses spéciales)

Article 11

  • 1 L'Italie cède à la Yougoslavie, en pleine souveraineté, le territoire situé entre les nouvelles frontières de la Yougoslavie telles qu'elles sont définies aux articles 3 et 22 et la frontière italo-yougoslave telle qu'elle existait au 1er janvier 1938 ainsi que la commune de Zara et toutes les îles et les îlots adjacents compris dans les zones suivantes:

    • (a) Région limitée:

      • au nord par le parallèle 42°50'N.

      • au sud par le parallèle 42°42'N.

      • à l'est par le méridien 17°10'E.

      • à l'ouest par le méridien 16°25'E.

    • (b) Région limitée:

      • au nord par une ligne traversant Porto del Quieto en testant à égale distance de la côte du Territoire Libre de Trieste et de celle de la Yougoslavie et, de là, gagnant le point 45°15'N.— 13°24'E.

      • au sud par le parallèle 44°23'N.

      • à l'ouest par une ligne joignant les points suivants:

        • 1) 45°15'N.—13°24'E.

        • 2) 44°51'N.—13°37'E.

        • 3) 44°23'N.—14°18'30''E.

      • à l'est par la côte occidentale de l'Istrie, les îles et le territoire continental de la Yougoslavie.

      La carte de ces régions figure à l'annexe I.

  • 2 L'Italie cède à la Yougoslavie en pleine souveraineté l'île de Pelagosa et les îlots adjacents.

    L'île de Pelagosa restera démilitarisée.

    A Pelagosa et dans les eaux avoisinantes, les pêcheurs italiens jouiront des mêmes droits que ceux qui y étaient reconnus aux pêcheurs yougoslaves avant le 6 avril 1941.

Article 12

  • 1 L'Italie restituera à la Yougoslavie tous les objets de caractère artistique, historique, scientifique, pédagogique ou religieux (y compris tous actes, manuscrits, documents et matériel bibliographique) ainsi que les archives administratives (dossiers, registres, plans et documents de toute espèce), qui ont été emportés, entre le 4 novembre 1918 et le 2 mars 1924, à la faveur de l’occupation italienne, hors des territoires rattachés à la Yougoslavie aux termes des traités signés à Rapallo le 12 novembre 1920 et à Rome le 27 janvier 1924. L'Italie restituera également les objets de même nature provenant desdits territoires et qui ont été enlevés par la Mission italienne d'armistice siégeant à Vienne aprés la première guerre mondiale.

  • 2 L'Italie remettra à la Yougoslavie tous les objets visés au paragraphe 1 du présent article et qui sont juridiquement des biens publics, enlevés depuis le 4 Novembre 1918 du territoire rattaché à la Yougoslavie aux termes du présent Traité, ainsi que les objets intéressant ledit territoire remis à l'Italie par l'Autriche et la Hongrie en exécution des traités de paix signés à Saint-Germain le 10 septembre 1919 et à Trianon le 4 juin 1920 et de la Convention entre l'Autriche et l'Italie signée à Vienne le 4 mai 1920.

  • 3 Si, dans des cas particuliers, il est impossible à l'Italie de restituer à la Yougoslavie les objets définis aux paragraphes 1 et 2 du présent article, l'Italie s'engage à remettre à la Yougoslavie des objets de même nature ou d'une importance sensiblement équivalente à celle des objets enlevés, dans la mesure où il est possible de s'en procurer en Italie.

Article 13

L'alimentation en eau de la commune de Gorizia et de ses environs sera réglée conformément aux dispositions de l'annexe V.

SECTION V. GRÈCE (Clauses spéciales)

Article 14

  • 1 L'Italie cède à la Grèce en pleine souveraineté les îles du Dodécanèse ci-après énumérées, savoir: Stampalia (Astropalia) , Rhodes (Rhodos), Calki (Kharki), Scarpanto, Casos (Casso), Piscopis (Tilos), Misiros (Nisyros), Calimnos (Kalymnos), Leros, Patmos, Lipsos (Lipso), Simi (Symi), Cos (Kos) et Castellorizo, ainsi que les îlots adjacents.

  • 2 Ces îles seront et resteront démilitarisées.

  • 3 Les formalités et les conditions techniques du transfert de ces îles à la Grèce seront fixées par un accord entre les Gouvernements du Royaume-Uni et de la Grèce et des arrangements seront pris pour que le retrait des troupes étrangères soit terminé au plus tard quatre-vingt-dix jours après l'entrée en vigueur du présent Traité.

PARTIE II. CLAUSES POLITIQUES

SECTION I. CLAUSES GÉNÉRALES

Article 15

[Vervalt op nader te bepalen datum; bekendgemaakt in 1952. Zie het overzicht van wijzigingen]

L'Italie prendra toutes les mesures nécessaires pour assurer à toutes les personnes relevant de sa juridiction, sans distinction de race, de sexe, de langue ou de religion, la jouissance des droits de l'homme et des libertés fondamentales, y compris la liberté d'expression de la pensée, la liberté de presse et de publication, la liberté du culte, la liberté d'opinion et de réunion.

Article 16

[Vervalt op nader te bepalen datum; bekendgemaakt in 1952. Zie het overzicht van wijzigingen]

L'Italie ne persécutera ni n'inquiétera les ressortissants italiens, notamment les membres des forces armées, pour le seul fait d'avoir, au cours de la période comprise entre le 10 juin 1940 et la date d'entrée en vigueur du présent Traité, exprimé leur sympathie envers la cause des Puissances Alliées et Associées ou d'avoir mené une action en faveur de cette cause.

Article 17

[Vervalt op nader te bepalen datum; bekendgemaakt in 1952. Zie het overzicht van wijzigingen]

L'Italie qui, conformément à l'article 30 de la Convention d'Armistice, a pris des mesures pour dissoudre les organisations fascistes en Italie, s'engage à ne pas tolérer la reconstitution sur son territoire d'organisations de cette nature, ayant un caractère politique, militaire ou paramilitaire, et dont le but est de priver le peuple des ses droits démocratiques.

Article 18

[Vervalt op nader te bepalen datum; bekendgemaakt in 1952. Zie het overzicht van wijzigingen]

L'Italie s'engage à reconnaître la pleine valeur des Traités de Paix avec la Roumanie, la Bulgarie, la Hongrie et la Finlande, ainsi que des autres accords ou arrangements qui ont été conclus ou qui seront conclus par les Puissances Alliées et Associées en ce qui concerne l'Autriche, l'Allemagne et le Japon, en vue du rétablissement de la paix.

SECTION II. NATIONALITÉ (Droits civils et politiques)

Article 19

  • 1 Les ressortissants italiens qui étaient domiciliés, à la date du 10 juin 1940, dans un territoire cédé par l'Italie à un autre Etat aux termes du présent Traité, et leurs enfants nés après cette date, deviendront, sous réserve des dispositions du paragraphe suivant, ressortissants de l'Etat auquel le territoire est cédé et jouiront de la pleine capacité civile et politique, conformément à la législation que l'Etat successeur promulguera à cet effet dans les trois mois qui suivront l'entrée en vigueur du présent Traité. L'acquisition de la nationalité de l'Etat intéressé entraînera la perte de la nationalité italienne.

  • 2 Le Gouvernement de l'Etat auquel le territoire est cédé, prendra, dans les trois mois suivant l'entrée en vigueur du présent Traité, les mesures législatives appropriées pour donner à toutes les personnes mentionnées au paragraphe 1 qui sont âgées de plus de dix-huit ans (ou aux personnes mariées, qu'elles aient ou non atteint cet âge) dont la langue usuelle est l'italien, le droit d'opter pour la nationalité italienne dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité. Toute personne ayant ainsi opté conservera la nationalité italienne et ne sera pas considérée comme ayant acquis la nationalité de l'Etat auquel le territoire est cédé. L'option du mari n'entrainera pas celle de la femme. L'option du père ou, si le père est décédé, l'option de la mère entraînera automatiquement celle de tous les enfants non mariés âgés de moins de dix-huit ans.

  • 3 L'Etat auquel le territoire est cédé pourra exiger des personnes qui exerceront leur droit d'option qu'elles transfèrent leur résidence en Italie dans le délai d'un an à compter de la date où l'option aura été exercée.

  • 4 L'Etat auquel le territoire est cédé assurera, conformément à ses lois fondamentales, à toutes personnes se trouvant sur ce territoire, sans distinction de race, de sexe, de langue ou de religion, la jouissance des droits de l'homme et des libertés fondamentales, y compris la liberté d'expression de la pensée, la liberté de presse et de publication, la liberté du culte, la liberté d'opinion et de réunion.

Artice 20

  • 1 Dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité, les citoyens italiens âgés de plus de dix-huit ans (ou les personnes mariées, qu'elles aient ou non atteint cet âge) dont la langue usuelle est une des langues yougoslaves (serbe, croate ou slovène) et dont le domicile se trouve en territoire italien, pourront obtenir la nationalité yougoslave, si les autorités yougoslaves acceptent la demande qu'ils devront présenter au représentant diplomatique ou consulaire de Yougoslavie en Italie.

  • 2 Dans ce cas, le Gouvernement yougoslave transmettra au Gouvernement italien, par la voie diplomatique, les listes des personnes qui auront ainsi acquis la nationalité yougoslave. Les personnes mentionnées dans ces listes perdront la nationalité italienne à dater de cette communication officielle.

  • 3 Le Gouvernement italien pourra exiger de ces personnes qu'elles transfèrent leur résidence en Yougoslavie dans le délai d'un an à compter de la date de ladite communication officielle.

  • 4 Les règles relatives à l'effet des options sur les femmes et sur les enfants, stipulées au paragraphe 2 de l'article 19, s'appliqueront aux personnes visées au présent article.

  • 5 Les dispositions de l'annexe XIV paragraphe 10 du présent Traité, visant le transfert des biens des personnes qui optent pour la nationalité italienne, sont également applicables au transfert des biens des personnes qui optent pour la nationalité yougoslave dans les conditions prévues par le présent article.

SECTION III. TERRITOIRE LIBRE DE TRIESTE

Article 21

  • 1 En vertu du présent article se trouve constitué le Territoire Libre de Trieste, dont l'étendue est limitée par la mer Adriatique et les frontières définies aux articles 4 et 22 du présent Traité. Le Territoire Libre de Trieste est reconnu par les Puissances Alliées et Associées et par l'Italie qui conviennent que son intégrité et son indépendance seront assurées par le Conseil de Sécurité des Nations Unies.

  • 2 La souveraineté de l'Italie sur la zone constituant le Territoire Libre de Trieste, tel qu'il est défini au paragraphe 1 du présent article, prendra fin dès l'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 3 Dès que la souveraineté de l'Italie sur la zone en question aura pris fin, le Territoire Libre de Trieste sera administré, conformément aux dispositions d'un Instrument relatif au régime provisoire, établi par le Conseil des Ministres des Affaires Etrangères et approuvé par le Conseil de Sécurité. Cet Instrument demeurera en vigueur jusqu'à la date que le Conseil de Sécurité fixera pour l'entrée en vigueur du Statut Permanent qui devra avoir été approuvé par lui à partir de cette date, le Territoire Libre sera régi par les dispositions de ce Statut Permanent. Les textes du Statut Permanent et de l'Instrument relatif au régime provisoire figurent aux annexes VI et VII.

  • 4 Le Territoire Libre de Trieste ne sera pas considéré comme territoire cédé, au sens de l'article 19 et de l'annexe XIV du présent Traité.

  • 5 L'Italie et la Yougoslavie s'engagent à donner au Territoire Libre de Trieste les garanties indiquées à l'annexe IX.

Article 22

La frontière, entre la Yougoslavie et le Territoire Libre de Trieste sera fixée comme il suit:

  • 1. La nouvelle frontière part d'un point situé sur la limite administrative séparant les provinces de Gorizia et de Trieste, à environ 2 km au nord-est du village de San Giovanni et à environ 0,5 km au nord-ouest de la cote 208 et qui constitue le point commun aux frontières de la Yougoslavie, de l'Italie et du Territoire Libre de Trieste; elle suit cette limite administrative jusqu'au mont Lanaro (cote 546) et de là, en direction du sud-est, jusqu'au mont Cocusso (cote 672), par la cote 461, Meducia (cote 475), Monte dei Pini (cote 476) et la cote 407 coupant la grand'route No 58 de Trieste à Sesana, à 3,3 km environ au sud-ouest de cette ville en laissant à l'est les villages de Vogliano et d'Orle et approximativement à 0,4 km à l'ouest, le village de Zolla.

  • 2. Du mont Cocusso, la ligne continue en direction du sud-est, en laissant le village de Grozzanna à l'ouest, atteint le mont Goli (cote 621) et de là, prenant la direction sud-ouest, coupe la route de Trieste à Cosina à la cote 455 et le chemin de fer à la cote 485, passé par les cotes 416 et 326, laissant en Yougoslavie les villages de Beca et de Castel, coupe la route d'Opso à Gabrovizza d'Istria à 100 mètres environ au sud-est d'Opso; de là, la ligne franchit la rivière Risana et coupe la route de Villa Decani à Risano en un point situé à 350 mètres environ à l'ouest de Risano, laissant en Yougoslavie le village de Rosario et la route de Risano à San Sergio; de là la ligne rejoint le croisement de routes situé à 1 km environ au nord-est de la cote 362, en passant par les cotes 285 et 354.

  • 3. De là la ligne rejoint un point situé approximativement à 0,5 km à l'est du village de Cernova, franchissant la rivière Dragogna à 1 km environ au nord de ce village, laissant à l'ouest les villages de Bucciai et de Truscole et à l'est le village de Tersecco, et de là se dirige vers le sud-ouest, au sud-est de la route qui relie les villages de Cernova et de Chervoi, quittant cette route à 0,8 km à l'est du village de Cucciani, et de là, dans la direction générale sud-sud-ouest, passant environ à 0,4 km à l'est du mont Braico et approximativement à 0,4 km l'ouest du village de Sterna Filaria, laissant à l'est la route qui relie ce village à Piemonte, passant à 0,4 km environ à l'ouest de la ville de Piemonte et à 0,5 km environ à l'est de la ville de Castagna et atteignant la rivière Quieto en un point situé approximativement à 1,6 km au sud-ouest de la ville de Castagna.

  • 4. De là la ligne suit le chenal principal rectifié du Quieto jusqu'à, l'embouchure de cette rivière et, à travers Porto del Quieto, atteint la haute mer en restant à égale distance de la côte du Territoire Libre de Trieste et de celle de la Yougoslavie.

La carte à laquelle se réfère cette description figure à l'annexe I.

SECTION IV. COLONIES ITALIENNES

Article 23

  • 1 L'Italie renonce à tous droits et titres sur les possessions territoriales italiennes en Afrique, c'est-à-dire la Libye, l'Erythrée et la Somalie italienne.

  • 2 Lesdites possessions demeureront sous leur administration actuelle jusqu'à ce que leur sort définitif soit réglé.

  • 3 Le sort définitif de ces possessions sera déterminé d'un commun accord par les Gouvernements des Etats-Unis d'Amérique, de la France, du Royaume-Uni, et de l'Union Soviétique, dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité et selon les termes de la déclaration commune faite par ces Gouvernements le 10 février 1947 et dont le texte est reproduit dans l'annexe XI.

SECTION V. INTÉRÉTS SPÉCIAUX DE LA CHINE

Article 24

L'Italie renonce en faveur de la Chine à tous les privilèges et avantages résultant des dispositions du protocole final signé à Pékin le 7 septembre 1901, ensemble tous annexes, notes et documents complémentaires et elle accepte l'abrogation, en ce qui la concerne, desdits protocole, annexes, notes et documents. L'Italie renonce également à toute demande d'indemnité de ce fait.

Article 25

L'Italie accepte l'annulation du contrat obtenu du Gouvernement chinois, en vertu duquel la concession italienne de Tientsin a été accordée, et accepte de remettre au Gouvernement chinois tous biens et archives appartenant à la municipalité de ladite concession.

Article 26

L'Italie renonce en faveur de la Chine aux droits qui ont été accordés relativement aux concessions internationales de Changhai et d'Amoy et accepte de remettre au Gouvernement chinois l'administration et le contrôle desdites concessions.

SECTION VI. ALBANIE

Article 27

L'Italie reconnaît et s'engage à respecter la souveraineté et l'indépendance de l'Etat albanais.

Article 28

L'Italie reconnait que l’île de Saseno fait partie du territoire de l'Albanie et renonce à toutes revendications sur cette île.

Article 29

L'Italie renonce formellement en faveur de l'Albanie à tous biens, (à l'exception des immeubles normalement occupés par les missions diplomatiques ou consulaires), à tous droits, concessions, intérêts et avantages de tout ordre en Albanie, appartennant à l'Etat italien ou à des institutions semi-publiques italiennes. L'Italie renonce également à revendiquer tous intérêts spéciaux ou toute influence particulière acquis en Albanie, en conséquence de l'agression du 7 avril 1939 ou en vertu de traités et accords conclus avant cette date.

Les clauses économiques du présent Traité dont peuvent se prévaloir les Puissances Alliées et Associées, s'appliqueront aux autres biens italiens et aux autres relations économiques entre l'Albanie et l'Italie.

Article 30

Les ressortissants italiens en Albanie jouiront du même statut juridique que les ressortissants des autres pays étrangers; toutefois l'Italie reconnaît la validité de toutes mesures qui seraient prises par l'Albanie pour l'annulation ou la modification des concessions ou des droits particuliers accordés à des ressortissants italiens, à condition que ces mesures interviennent dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

Article 31

L'Italie reconnaît que tous les accords et arrangements intervenus entre l'Italie et les autorités qu'elle avait installées en Albanie entre le 7 avril 1939 et le 3 septembre 1943 sont nuls et non avenus.

Article 32

L'Italie reconnaît la validité de toutes mesures que l'Albanie pourra juger nécessaire de prendre pour confirmer les dispositions ci-dessus ou les mettre à exécution.

SECTION VII. ETHIOPIE

Article 33

l'Italie reconnaît et s'engage à respecter la souveraineté et l'indépendance de l'Etat éthiopien.

Article 34

L'Italie renonce formellement en faveur de l'Ethiopie à tous biens (à l'exception des immeubles normalement occupés par les missions diplomatiques ou consulaires), à tous droits, intérêts et avantages de tout ordre acquis à un moment quelconque en Ethiopie par l'Etat italien, de même qu'à tous les biens semi-publics tels que les définit le premier paragraphe de l'annexe XIV du présent Traité.

L'Italie renonce également à revendiquer tous intérêts spéciaux ou toute influence particulière en Ethiopie.

Article 35

L'Italie reconnaît la validité de toutes les mesures que le Gouvernement éthiopien a prises ou pourra prendre dans l'avenir en vue d'annuler des mesures prises par l'Italie à l'égard de l'Ethiopie, après le 3 octobre 1935, ainsi que leurs effets.

Article 36

Les ressortissants italiens en Ethiopie jouiront du même statut juridique que les ressortissants des autres pays étrangers; toutefois, l'Italie reconnaît la validité de toutes les mesures qui seraient prises par le Gouvernement éthiopien pour l'annulation ou la modification des concessions ou des droits particuliers accordés à des ressortissants italiens, à condition que ces mesures interviennent dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

Article 37

Dans un délai de dix-huit mois à compter de l'entrée en vigueur du présent Traité, l'Italie restituera toutes oeuvres d'art, tous objets religieux, archives et objets de valeur historique, appartenant à l'Ethiopie ou à ses ressortissants, et transportés d'Ethiopie en Italie depuis le 3 octobre 1935.

Article 38

La date à partir de laquelle les dispositions du présent Traité deviendront applicables en ce qui concerne toutes les mesures et faits de toute nature engageant la responsabilité de l'Italie ou de ressortissants italiens à l'égard de l'Ethiopie, est fixée au 3 octobre 1935.

SECTION VIII. ACCORDS INTERNATIONAUX

Article 39

L'Italie s'engage à accepter tous les arrangements qui ont été conclus ou qui pourront être conclus pour la liquidation de la Société des Nations, de la Cour Permanente de Justice Internationale ainsi que de la Commission financière internationale en Grèce.

Article 40

L'Italie renonce à tous droits, à tous titres et à toutes réclamations résultant du régime du Mandat ou des engagements de tout odre résultant de ce régime, ainsi qu'à tous droits spéciaux de l'Etat italien concernant l'un quelconque des territoires sous mandat.

Article 41

L'Italie accepte les dispositions de l'Acte final du 31 août 1945 et de l'accord franco-britannique du même jour sur le statut de Tanger ainsi que toutes les dispositions que les Puissances signataires pourront adopter en vue de donner effet à ces instruments.

Article 42

L'Italie s'engage à accepter tous arrangements qui pourront être conclus par les Puissances Alliées et Associées intéressées pour modifier les traités relatifs au bassin du Congo en vue de les mettre en harmonie avec la Charte des Nations Unies et reconnaîtra la validité de ces arrangements.

Article 43

L'Italie renonce à tous les droits et intérêts qu'elle peut avoir en vertu de l'article 16 du Traité de Lausanne signé le 24 juillet 1923.

SECTION IX. TRAITÉS BILATÉRAUX

Article 44

  • 1 Chacune des Puissances Alliées ou Associées notifiera à l'ltalie, dans un délai de six mois à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité, les traités bilatéraux qu'elle a conclus avec l'Italie antérieurement à la guerre et dont elle désire le maintien ou la remise en vigueur. Toutes dispositions des traités dont il s'agit qui ne seraient pas en conformité avec le présent Traité seront toutefois supprimées.

  • 2 Tous les traités de cette nature qui auront fait l'objet de cette notification seront enregistrés au Secrétariat de l'Organisation des Nations Unies, conformément à l'article 102 de la Charte des Nations Unies.

  • 3 Tous les traités de cette nature qui n'auront pas fait l'objet d'une telle notification seront tenus pour abrogés.

PARTIE III. CRIMINELS DE GUERRE

Article 45

  • 1 L'Italie prendra toutes les mesures nécessaires pour assurer l'arrestation et la livraison en vue de leur jugement:

    • (a) des personnes accusées d'avoir .commis, ordonné des crimes de guerre et des crimes contre la paix ou l'humanité, ou d'en avoir été complices;

    • (b) des ressortissants de toute Puissance Alliée ou Associée accusés d'avoir enfreint les lois de leur pays en commettant des actes de trahison ou en collaborant avec l'ennemi pendant la guerre.

  • 2 A la demande du Gouvernement de l'une des Nations Unies intéressées, l'Italie devra assurer en outre la comparution, comme témoins, des personnes relevant de sa juridiction dont la déposition est nécessaire pour le jugement des personnes visées au paragraphe 1 du présent article.

  • 3 Tout désaccord concernant l'application des dispositions des paragraphes 1 et 2 du présent article sera soumis par tout Gouvernement intéressé aux Ambassadeurs des Etats-Unis d'Amérique, de France, du Royaume-Uni, et de l'Union Soviétique à Rome, qui se mettront d'accord sur le point soulevé.

PARTIE IV. CLAUSES MILITAIRES, NAVALES ET AERIENNES

SECTION I. DURÉE D'APPLICATION

Article 46

Chacune des clauses militaires, navales et aériennes du présent Traité demeurera en vigueur aussi longtemps qu'elle n'aura pas été modifiée, entièrement ou partiellement, par accord entre les Puissances Alliées et Associées et l'Italie, ou, après que l'Italie sera devenue membre de l'Organisation des Nations Unies, par accord entre le Conseil de Sécurité et l'Italie.

SECTION II. LIMITATIONS GÉNÉRALES

Article 47

  • 1

    • (a) Le système des fortifications et des installations militaires permanentes italiennes le long de la frontière franco-italienne, ainsi que leurs armements, seront détruits ou enlevés.

    • (b) Ce système devra être entendu comme comprenant seulement les ouvrages d'artillerie et d'infanterie, qu'ils soient réunis en groupes on qu'ils soient isolés, les casemates et blockhaus de n'importe quel type, les installations protégées pour le personnel, le matériel et les approvisionnements ainsi que les munitions, les observatoires et les téléfériques militaires, quels que soient leur importance et leur état d'entretien ou leur degré d'avancement, que ces constructions soient en métal, en maçonnerie ou en béton, ou qu'elles soient creusées dans le roc.

  • 2 La destruction ou l'enlèvement prévus au paragraphe 1 ci-dessus s'effectueront dans la limite d'une distance de 20 kilomètres, à partir d'un point quelconque de la frontière telle qu'elle est définie par le présent Traité; ils devront être achevés dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 3 La reconstruction de ces fortifications et installations est interdite.

  • 4

    • (a) A l'est de la frontière franco-italienne, la construction des ouvrages suivants est interdite: fortifications permanentes ou peuvent être installées des armes capables de tirer en territoire français ou dans les eaux territoriales françaises; installations militaires permanentes pouvant être utilisées pour conduire ou diriger le tir en territoire français ou dans les eaux territoriales françaises; moyens permanents de ravitaillement et de stockage édifiés uniquement pour l'usage des fortifications et installations ci-dessus.

    • (b) Cette interdiction ne vise pas les autres types de fortifications non permanentes ou les casernements et installations de surface qui sont uniquement destinés à répondre à des nécessités d'ordre intérieur et de défense locale des frontières.

  • 5 Dans une zone côtière de 15 kilomètres de profondeur s'étendant de la frontière franco-italienne jusqu'au méridien 9°30' est, l'Italie ne sera autorisée, ni à établir de nouvelles bases ou installations navales permanentes, ni à développer les bases ou installations existantes. Cette disposition ne fait pas obstacle aux modifications peu importantes des installations navales existantes non plus qu'à leur entretien, pourvu que la capacité de l'ensemble de ces installations ne soit pas accrue.

Article 48

  • 1

    • (a) Toutes fortifications et installations permanentes italiennes existant le long de la frontière italo-yougoslave, y compris leurs armements, seront détruites ou enlevées.

    • (b) Ces fortifications et installations devront être entendues comme comprenant seulement les ouvrages d'artillerie et d'infanterie, qu'ils soient réunis en groupes ou qu'ils soient isolés, les casemates et blockhaus de n'importe quel type, les installations protégées pour le personnel, le matériel et les approvisionnements ainsi que les munitions, les observatoires et les téléfériques militaires, quels que soient leur importance et leur état d'entretien ou leur degré d'avancement, que ces constructions soient en métal, en maçonnerie ou en béton, ou qu'elles soient creusées dans le roc.

  • 2 La destruction ou l'enlèvement prévus au paragraphe 1 ci-dessus s'effectueront dans la limite d'une distance de 20 kilomètres à partir d'un point quelconque de la frontière telle qu'elle est définie par le présent Traité; ils devront être achevés dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 3 La reconstruction de ces fortifications et installations est interdite.

  • 4

    • (a) La construction des ouvrages suivants est interdite à l'ouest de la frontière italo-yougoslave: fortifications permanentes où peuvent être installées des armes capables de tirer en territoire yougoslave ou dans les eaux territoriales yougoslaves, installations militaires permanentes pouvant être utilisées pour conduire ou diriger le tir en territoire yougoslave ou dans les eaux territoriales yougoslaves; moyens permanents de ravitaillement et de stockage édifiés uniquement pour l'usage des fortifications et installations ci-dessus.

    • (b) Cette interdiction ne vise pas les autres types de fortifications non permanentes ou les casernements et installations de surface qui sont uniquement destinés à répondre à des nécessités d'ordre intérieur et de défense locale des frontières.

  • 5 Dans une zone côtière de 15 kilomètres de profondeur s'étendant de la frontière entre l'Italie et la Yougoslavie et entre l'Italie et le Territoire Libre de Trieste jusqu'au parallèle 44°50' nord et dans les îles situées le long de cette zone côtière, l'Italie ne sera autorisée, ni à établir de nouvelles bases ou installations navales permanentes, ni à développer les bases ou installations existantes. Cette disposition ne fait pas obstacle aux modifications peu importantes des installations navales et des bases existantes non plus qu'à leur entretien, pourvu que la capacité de l'ensemble de ces installations et de ces bases ne soit pas accrue.

  • 6 Dans la presqu'île d'Apulie, à l'est du méridien 17°45' est, l'Italie ne sera autorisée ni à construire aucune installation permanente militaire, navale ou d'aviation militaire, ni à développer les installations existantes. Cette disposition ne fait pas obstacle aux modifications peu importantes des installations existantes, non plus qu'à leur entretien, pourvu que la capacité de l'ensemble de ces installations ne soit pas accrue. Toutefois, la construction de casernements pour les forces de sécurité qu'il serait nécessaire d'employer à des missions d'ordre intérieur et à la défense locale des frontières sera autorisée.

Article 49

  • 1 Pantellaria, les îles Pélage (Lampéduse, Lampione et Linosa), ainsi que Pianosa (dans l'Adriatique) seront et demeureront démilitarisées.

  • 2 Leur démilitarisation devra être achevée dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

Article 50

  • 1 En Sardaigne, tous les emplacements permanents d'artillerie de défense des côtes ainsi que leurs armements et toutes les installations navales situées à moins de 30 kilomètres des eaux territoriales françaises seront, soit transférés en Italie continentale, soit démolis dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 2 En Sicile et en Sardaigne, toutes les installations permanentes ainsi que le matériel destinés à l'entretien et au stockage des torpilles, des mines marines et des bombes seront, soit démolis, soit transférés en Italie continentale dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 3 Aucune amélioration, reconstruction ou extension des installations existantes ou des fortifications permanentes de Sicile et de Sardaigne ne sera autorisée; toutefois, sauf dans les zones de la Sardaigne septentrionale définies au paragraphe 1 ci-dessus, il pourra être procédé à l'entretien normal de ces installations ou fortifications permanentes et des armes qui y sont déjà installées.

  • 4 En Sicile et en Sardaigne, il sera interdit à l'Italie de construire aucune installation ou fortification navale, militaire ou d'aviation militaire, à l'exception des casernements des forces de sécurité qu'il serait necessaire d'employer à des missions d'ordre intérieur.

Article 51

L'Italie ne possédera, ne fabriquera ou n'expérimentera: 1° aucune arme atomique, 2º aucun projectile auto-moteur ou dirigé, ni aucun dispositif employé pour le lancement de ces projectiles (autre que torpilles ou dispositifs de lancement de torpilles faisant partie de l'armement normal des navires autorisés par le présent Traité), 3° aucun canon d'une portée supérieure à 50 kilomètres, 4° aucune mine marine ou torpille fonctionnant par mécanisme à influence, 5° aucune torpille humaine.

Article 52

L'acquisition, à l'intérieur ou hors de l'Italie, de matériel de guerre d'origine allemande ou japonaise, ou construit sur des plans allemands ou japonais, ainsi que la fabrication de ce matériel, seront interdites à l'Italie.

Article 53

L'Italie ne devra pas fabriquer ou posséder, à titre public ou privé, de matériel de guerre en excédent ou d'un type différent de celui qui est nécessaire aux forces armées autorisées par les sections IIII, IV et V ci-dessous.

Article 54

Le nombre total des chars lourds et moyens des forces armées italiennes ne pourra être supérieur à 200.

Article 55

En aucun cas, un officier ou sous-officier de l'ancienne milice fasciste ou de l'ancienne armée républicaine fasciste ne pourra être admis à servir avec un grade d'officier ou de sous-officier dans l'armée, la marine ou l'aviation italienne, ainsi que dans les carabiniers, à l'exception de ceux qui auront été réhabilités par l'organisme compétent, conformément à la loi italienne.

SECTION III. LIMITATIONS À IMPOSER À LA MARINE ITALIENNE

Article 56

  • 1 La flotte italienne actuelle sera réduite aux unités énumérées à l'annexe XII A.

  • 2 Des unités supplémentaires, ne figurant pas à l'annexe XII et utilisées dans le but exclusif de draguer les mines, pourront être maintenues jusqu'à la fin de la période de dragage qui sera fixée par la Commission Centrale Internationale de Dragage pour le déblaiement des mines dans les eaux européennes.

  • 3 Dans un délai de deux mois après la fin de ladite période, ceux de ces bâtiments qui auront été prêtés à la marine italienne par d'autres Puissances, seront rendus à ces Puissances, et toutes les autres unités supplémentaires seront désarmées et transformées en vue d'un usage civil.

Article 57

  • 1 L'ltalie prendra les mesures suivantes à l'égard des unités de la marine italienne spécifiées à l'annexe XII B:

    • (a) Lesdites unités devront être mises à la disposition des gouvernements des Etats-Unis d'Amérique, de la France, du Royaume-Uni et de l'Union Soviétique.

    • (b) Les bâtiments de guerre qui doivent être livrés en application de l'alinéa (a) ci-dessus seront entièrement équipés et prêts au matériel pour toute opération, avec tout ce qui est nécessaire à l'emploi des armes, le stock de bord des pièces de rechange au complet, et avec toute la documentation technique nécessaire.

    • (c) La livraison des bâtiments de guerre spécifiés ci-dessus sera effectuée dans un délai de trois mois à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité, sauf dans le cas des navires qui ne peuvent être remis en état en trois mois et pour lesquels le délai de livraison pourra être prorogé par les Quatre Gouvernements.

    • (d) Les stocks de réserve de pièces de rechange et les stocks de réserve de matériel pour l'emploi des armes correspondant aux navires spécifiés ci-dessus devront, autant que possible, être fournis en même temps que les navires.

      Le complément des stocks de réserve de pièces de rechange et des stocks de réserve de matériel pour l'emploi des armes sera fourni en quantités et à des dates qui seront fixées par les Quatre Gouvernements et de toute façon dans un délai maximum d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 2 Les modalités des transferts et livraisons mentionnés ci-dessus seront fixées par une Commission des Quatre Puissances qui sera instituée par un protocole séparé.

  • 3 Au cas où un ou plusieurs des bâtiments mentionnés à l'annexe XII B et devant faire l'objet d'un transfert viendraient à être perdus ou à subir un dommage ne pouvant être réparé avant la date prévue pour le transfert, quelle que soit la cause de la perte ou du dommage, l'Italie s'engage à remplacer ce bâtiment ou ces bâtiments par un tonnage équivalent prélevé sur les bâtiments figurant à l'annexe XII A. Dans ce cas le bâtiment ou les bâtiments de remplacement seront choisis par les Ambassadeurs des Etats-Unis d'Amérique, de France, du Royaume-Uni et de l'Union Soviétique à Rome.

Article 58

  • 1 L'Italie appliquera les mesures suivantes concernant les sous-marins et les bâtiments de guerre hors d'état de servir. Les délais spécifiés doivent s'entendre comme partant de la date d'entrée en vigueur du présent Traité.

    • (a) Les bâtiments de guerre de surface à flot qui ne figurent pas dans l'annexe XII, y compris les bâtiments de guerre en construction à flot, seront détruits ou mis à la ferraille dans un délai de neuf mois;

    • (b) Les bâtiments de guerre en construction sur cale seront détruits ou mis à la ferraille dans un délai de neuf mois;

    • (c) Les sous-marins à flot qui ne figurent pas dans l'annexe XII B seront coulés en pleine mer par plus de 100 brasses de fond dans un délai de trois mois;

    • (d) Les bâtiments de guerre coulés dans les ports italiens et les chenaux d'entrée de ces ports, qui entravent la navigation normale, seront, dans un délai de deux ans, détruits sur place ou pourront être renfloués et, par la suite, détruits ou mis à la ferraille;

    • (e) Les bâtiments de guerre coulés dans les eaux italiennes peu profondes et qui n'entravent pas la navigation normale seront, dans un délai d'un an, mis hors d'état d'être renfloués;

    • (f) Les bâtiments de guerre pouvant être transformés qui ne rentrent pas dans la définition du matériel de guerre et qui ne figurent pas à l'annexe XII pourront être transformés pour des usages civils ou devront être démolis dans un délai de deux ans.

  • 2 L'Italie s'engage à récupérer, avant d'appliquer les mesures d'immersion ou de destruction de navires de guerre et de sous-marins mentionnés dans le précédent paragraphe, le matériel et les pièces détachées qui pourront servir à compléter les stocks de bord et de réserve de pièces de rechange et de matériel qui devront être fournis en vertu du paragraphe 1 de l'article 57 pour tous les navires spécifiés à l'annexe XII B.

    L'Italie pourra également, sous le contrôle des Ambassadeurs des Etats-Unis d'Amérique, de France, du Royaume-Uni et de l'Union Soviétique à Rome, récupérer tout équipement et toute pièce de rechange, n'ayant pas le caractère d'armements, et susceptibles d'être aisément transformés en vue d'un usage civil dans l'économie italienne.

Article 59

  • 1 II ne sera construit, acquis ou remplacé par l'Italie aucun bâtiment de ligne.

  • 2 II ne sera construit, acquis, utilisé ou expérimenté par l'Italie aucun porte-avions, sous-marin ou autre bâtiment submersible, aucune vedette lance-torpilles et aucun type spécialisé de bâtiment d'assaut.

  • 3 Le total des déplacements-types des navires de combat de la flotte italienne autres que les bâtiments de ligne, y compris les navires en construction après la date de leur lancement, ne devra pas dépasser 67.500 tonnes.

  • 4 Le remplacement des navires de combat devra être effectué par l'Italie dans la limite du tonnage indiqué au paragraphe 3. Le remplacement des navires auxiliaires ne sera soumis à aucune restriction.

  • 5 L'Italie s'engage à ne faire l'acquisition ou à n'entreprendre la construction d'aucun navire de combat avant le 1er janvier 1950, sauf au cas où il serait nécessaire de remplacer une unité, autre qu'un bâtiment de ligne, perdue accidentellement et, dans ce cas, le déplacement du nouveau navire ne devrait pas excéder de plus de dix pour cent le déplacement du navire perdu.

  • 6 Les termes utilisés dans le présent article sont, aux fins du présent Traité, définis dans l'annexe XIII A.

Article 60

  • 1 L'effectif total de la marine italienne, non compris le personnel de l'aéronautique navale, ne devra pas dépasser 25.000 officiers et hommes.

  • 2 Pendant la période de dragage des mines telle qu'elle sera fixée par la Commission Centrale Internationale de Dragage pour le déblaiement des mines dans les eaux européennes, l'Italie sera autorisée à employer à cet effet un nombre supplémentaire d'officiers et d'hommes qui ne devra pas dépasser 2.500.

  • 3 L'effectif permanent de la marine en excédent de celui qui est autorisé par le paragraphe 1 sera progressivement réduit aux chiffres et dans les délais indiqués ci-après, les délais devant être comptés à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité:

    • (a) 30.000 dans un délai de six mois;

    • (b) 25.000 dans un délai de neuf mois.

    Deux mois après l'achèvement des opérations de dragage des mines par la marine italienne, le personnel supplémentaire autorisé par le paragraphe 2 devra être licencié ou intégré dans les effectifs indiqués ci-dessus.

  • 4 En dehors des effectifs mentionnés aux paragraphes 1 et 2 et du personnel de l'aéronautique navale autorisé par l'article 65, aucune personne ne devra recevoir, sous aucune forme, d'instruction navale au sens de l'annexe XIII B.

SECTION IV. LIMITATIONS À IMPOSER À L'ARMÉE ITALIENNE

Article 61

L'armée italienne, y compris les gardes-frontières, sera limitée à une force de 185.000 hommes comprenant le personnel de commandement, les unités combattantes et les services et à 65.000 carabiniers; toutefois, l'un ou l'autre de ces deux éléments pourra varier de 10.000 hommes, pourvu que l'effectif global ne dépasse pas 250.000 hommes. L'organisation et l'armement des forces terrestres italiennes ainsi que leur répartition sera l'ensemble du territoire italien seront conçus de manière à répondre exclusivement à des taches de caractère intérieur, aux besoins de la défense locale des frontières italiennes et de la défense anti-aérienne.

Article 62

Le personnel de l'armée italienne en excédent des chiffres autorisés aux termes de l'article 61 ci-dessus sera licencié dans un délai de six mois à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

Article 63

Aucune forme d'instruction militaire, au sens de l'annexe XIII B, ne sera donnée aux personnes ne faisant pas partie de l'armée italienne ou des carabiniers.

SECTION V. LIMITATIONS À IMPOSER À L'AVIATION ITALIENNE

Article 64

  • 1 L'aviation militaire italienne, y compris toute l'aéronautique navale, sera limitée à 200 appareils de combat et de reconnaissance et à 150 avions de transport, de sauvetage en mer, d'instruction (avions-école) et de liaison. Dans ces chiffres totaux seront compris les appareils de réserve. Exception faite des avions de combat et de reconnaissance, aucun appareil ne sera muni d'armement. L'organisation et l'armement de l'aviation italienne ainsi que sa répartition sur le territoire italien seront conçus de manière à répondre uniquement aux tâches de caractère intérieur, aux besoins de la défense locale des frontières italiennes et de la défense contre les attaques aériennes.

  • 2 L'Italie ne possèdera ou n'acquerra aucun avion conçu essentiellement comme bombardier et comportant des dispositifs intérieurs pour le transport des bombes.

Article 65

  • 1 Le personnel de l'aviation militaire italienne, y compris celui de l'aéronautique navale, sera limité à un effectif total de 25.000 hommes comprenant le personnel de commandement, les unités combattantes et les services.

  • 2 Aucune forme d'instruction militaire aérienne, au sens de l'annexe XIII B, ne sera donnée aux personnes ne faisant pas partie de l'aviation militaire italienne.

Article 66

L'aviation militaire italienne en excédent des chiffres autorisés aux termes de l'article 65 ci-dessus sera dissoute dans un délai de six mois à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

SECTION VI. SORT DU MATÉRIEL DE GUERRE

(tel qu'il est défini à l'annexe XIII C)

Article 67

  • 1 Tout le matériel de guerre de provenance italienne, en excédent de celui qui est autorisé pour les forces armées spécifiées aux Sections III, IV et V, sera mis à la disposition des Gouvernements des Etats-Unis d'Amérique, de la France, du Royaume-Uni et de l'Union Soviétique conformément aux instructions que ceux-ci pourront donner à l'Italie.

  • 2 Tout le matériel de guerre de provenance alliée, en excédent de celui qui est autorisé pour les forces armées spécifiées aux Sections III, IV et V, sera mis à la disposition de la Puissance Alliée ou Associée intéressée conformément aux instructions qui seront données par celle-ci à l'Italie.

  • 3 Tout le matériel de guerre de provenance allemande ou japonaise, en excédent de celui qui est autorisé pour les forces armées spécifiées aux Sections III, IV et V, ainsi que tous les projets de provenance allemande ou japonaise, y compris les bleus, prototypes, modèles d'expérience et plans existants, seront mis à la disposition des Quatre Gouvernements conformément aux instructions que ceux-ci pourront donner à l'Italie.

  • 4 L'Italie renonce à tous ses droits sur le matériel de guerre mentionné ci-dessus et se conformera aux dispositions du présent article dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité, sous réserve des dispositions contenues dans les articles 56 à 58 ci-dessus.

  • 5 L'Italie fournira aux Quatre Gouvernements, dans un délai de six mois à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité, des listes de tout le matériel de guerre en excédent.

SECTION VII. ACTION PRÉVENTIVE CONTRE LE RÉARMEMENT DE L'ALLEMAGNE ET DU JAPON

Article 68

L'Italie s'engage à apporter son entière collaboration aux Puissances Alliées et Associées en vue de mettre l'Allemagne et le Japon dans l'impossibilité de prendre, hors des territoires allemand et japonais, des mesures tendant à leur réarmement.

Article 69

L'Italie s'engage à n'autoriser, sur le territoire italien, ni l'emploi, ni la formation de techniciens, y compris le personnel de l'aviation militaire ou civile, qui sont ou ont été des ressortissants de l'Allemagne ou du Japon.

Article 70

L'Italie s'engage à n'acquérir ou fabriquer aucun avion civil de modèle allemand ou japonais, ou comportant des éléments importants de fabrication ou de conception allemande ou japonaise.

SECTION VIII. PRISONNIERS DE GUERRE

Article 71

  • 1 Les prisonniers de guerre italiens seront rapatriés aussitôt que possible conformément aux arrangements conclus entre chacune des Puissances qui détiennent ces prisonniers et l'Italie.

  • 2 Tous les frais entrainés par le transfert des prisonniers de guerre italiens, y compris les frais de subsistance, depuis leurs centres de rapatriement respectifs, choisis par le Gouvernement de la Puissance Alliée ou Associée intéressée, jusqu'au lieu d'entrée sur le territoire italien, seront à la charge du Governement italien.

SECTION IX. DRAGAGE DES MINES

Article 72

A partir de l'entrée en vigueur du présent Traité, l'Italie sera invitée à devenir membre de la Commission pour la zone méditerranéenne de l'Organisation Internationale de Dragage pour le déblaiement des mines dans les eaux européennes, et elle s'engage à maintenir à la disposition de la Commission Centrale de Dragage des mines la totalité de ses moyens de dragage jusqu'à la fin de la période de dragage d'après-guerre, telle qu'elle sera déterminée par la Commission Centrale.

PARTIE V. RETRAIT DES FORCES ALLIEES

Article 73

  • 1 Toutes les forces armées des Puissances Alliées et Associées seront retirées d'Italie aussitôt que possible et en tout cas dans un délai maximum de quatre-vingt-dix jours à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 2 Tous les biens italiens n'ayant pas fait l'objet d'une indemnisation et qui se trouvent en la possession des forces armées des Puissances Alliées et Associées en Italie à la date d'entrée en vigueur du présent Traité seront restitués au Gouvernement italien dans le même délai de quatre-vingt-dix jours ou donneront lieu à l'attribution d'une indemnité convenable.

  • 3 Tous les avoirs en banque et les sommes en espèces qui seront en la possession des forces armées des Puissances Alliées et Associées au moment de l'entrée en vigueur du présent Traité et qui leur auront été fournis gratuitement par le Gouvernement italien seront restitués à ce Gouvernement dans les mêmes conditions et, s'ils ne le sont pas, le Gouvernement italien sera crédité d'une somme correspondant à leur montant.

PARTIE VI. RECLAMATIONS NEES DE LA GUERRE

SECTION I. RÉPARATIONS

Article 74

  • A Réparations au profit de l'Union des Républiques Soviétiques Socialistes.

    • 1. L'Italie paiera à l'Union Soviétique des réparations pour une valeur de 100.000.000 de dollars des Etats-Unis pendant une période de sept ans, à compter de l'entrée en vigueur du présent Traité. II ne sera pas effectuée pendant les deux premières années de prestations prélevées sur la production industrielle courante.

    • 2. Les livraisons au titre des réparations proviendront des sources suivantes:

      • (a) Une part des installations et de l'outillage industriels italiens destinés à la fabrication du matériel de guerre qui ne sont ni nécessaires aux besoins des effectifs militaires autorisés, ni immédiatement adaptables à des usages civils et qui seront enlevés d'Italie en vertu de l'article 67 du présent Traité;

      • (b) Les avoirs italiens en Roumanie, en Bulgarie et en Hongrie, sous réserve des exceptions spécifiées au paragraphe 6 de l'article 79;

      • (c) La production industrielle courante de l'Italie y compris la production des industries extractives.

    • 3. Les quantités et les catégories de marchandises à livrer feront l'objet d'accords entre le Gouvernement de l'Union Soviétique et le Gouvernement italien; le choix en sera effectué et les livraisons en seront échelonnées de façon à ne pas entraver la reconstruction économique de l'Italie et à ne pas imposer aux autres Puissances Alliées ou Associées des charges supplémentaires. Les accords conclus en vertu de ce paragraphe seront communiqués aux Ambassadeurs des Etats-Unis d'Amérique, de France, du Royaume-Uni et de l'Union Soviétique à Rome.

    • 4. L'Union Soviétique fournira à l'Italie, à des conditions commerciales, les matières premières ou les produits que l'Italie importe normalement et qui sont nécessaires à la production de ces marchandises. Le paiement de ces matières premières ou de ces produits sera effectué en déduisant leur valeur de celle des marchandises livrées à l'Union Soviétique.

    • 5. Les Quatre Ambassadeurs détermineront la valeur des avoirs Italiens qui seront transférés à l'Union Soviétique.

    • 6. La base de calcul pour le règlement prévu au présent article sera le dollar des Etats-Unis à sa parité or au 1er juillet 1946, c'est-à-dire 35 dollars pour une once d'or.

  • B Réparations au profit de I'Albanie, de I'Ethiopie, de la Grèce et de la Yougoslavie.

    • 1. L'Italie paiera des réparations aux Etats suivants:

      • Albanie: pour une valeur de 5.000.000 de dollars des Etats-Unis.

      • Ethiopie: pour une valeur de 25.000.000 de dollars des Etats-Unis.

      • Grèce: pour une valeur de 105.000.000 de dollars des Etats-Unis.

      • Yougoslavie: pour une valeur de 125.000.000 de dollars des Etats-Unis.

      Ces paiements seront effectués pendant une période de sept ans à compter de l'entrée en vigueur du présent Traité. II ne sera pas affectué pendant les deux premières années de prestations prélevées sur la production industrielle courante.

    • 2. Les livraisons au titre des réparations proviendront des sources suivantes:

      • (a) Une part des installations et de l'outillage industriels italiens destinés à la fabrication du matériel de guerre qui ne sont ni nécessaires aux besoins des effectifs militaires autorisés, ni immédiatement adaptables à des usages civils et qui seront enlevés d'Italie en vertu de l'article 67 du présent Traité;

      • (b) La production industrielle courante de l'Italie, y compris les produits des industries extractives;

      • (c) Toutes autres catégories de prestations en capital ou services à l'exclusion des avoirs italiens qui, aux termes de l'article 79 du présent Traité, relèvent de la juridiction des Etats énumérés au paragraphe 1 ci-dessus. Les prestations faites en application du présent paragraphe comprendront les navires à passagers Saturnia et Vulcania, ou l'un des deux, dans le cas où, après évaluation par les Qautre Ambassadeurs, ils seraient demandés dans une période de quatre-vingt dix jours par l'un des Etats énumérés au paragraphe 1 ci-dessus. Les prestations accomplies au titre du présent paragraphe pourront également comprendre des semences.

    • 3. Les quantités et les catégories de marchandises et services a livrer feront l'objet d'accords entre les gouvernements ayant droit à des réparations et le Gouvernement italien; la choix en sera effectué et les livraisons en seront échelonnées de façon à ne pas entraver la reconstruction économique de l'Italie et à ne pas imposer aux autres Puissances Alliées ou Associées des charges supplémentaires.

    • 4. Les Etats ayant droit à des réparations au titre de la production courante fourniront à l'Italie, à des conditions commerciales, les matières premières ou les produits que l'Italie importe normalement et qui seront nécessaires à la production des ces marchandises. Le paiement de ces matières premières ou de ces produits sera effectué en déduisant leur valeur de celle des marchandises livrées.

    • 5. La base de calcul pour le règlement prévu au présent article sera le dollar des Etats-Unis à sa parité or au 1er juillet 1946, c'est-à-dire 35 dollars pour une once d'or.

    • 6. Les réclamations des Etats énumérés au paragraphe 1 de la partie B du présent article, dans la mesure où elles excèdent les montants spécifiés dans ce paragraphe, seront satisfaites à l'aide des actifs italiens placés sous la juridiction respective de ces Etats par l'article 79 du présent Traité.

    • 7.

      • (a) Les Quatre Ambassadeurs coordonneront et contrôleront l'exécution des dispositions de la partie B du présent article. Ils se concerteront avec les chefs des missions diplomatiques à Rome des Etats mentionnés au paragraphe 1 de la partie B et, lorsqu'il y aura lieu, avec le Gouvernement italien et ils donneront conseil aux parties intéressées. Aux fins du présent article, les Quatre Ambassadeurs continueront leurs fonctions jusqu'à l'expiration de la période prévue au paragraphe 1 de la partie B pour les livraisons au titre des réparations.

      • (b) En vue d'éviter les conflits ou les doubles attributions dans la répartition de la production et des ressources italiennes entre les divers Etats ayant droit aux réparations en vertu de la partie B du présent article, les Quatre Ambassadeurs seront informés par tout Gouvernement ayant droit aux réparations en vertu de la partie B du présent article et par le Gouvernement italien de l'ouverture de négociations en vue de conclure un accord, conformément aux dispositions du paragraphe 3 ci-dessus, ainsi que du progrès de ces négociations. Au cas où un différend s'élèverait au cours des négociations, les Quatre Ambassadeurs auront compétence pour décider de toute question qui leur serait soumise par l'un ou l'autre desdits Gouvernements, ou par tout autre Gouvernement ayant droit aux réparations en vertu de la partie B du présent article.

      • (c) Une fois conclus, les accords seront communiqués aux Quatre Ambassadeurs. Ceux-ci pourront recommander qu'un accord qui ne serait pas ou qui aurait cessé d'être en harmonie avec les principes énoncés au paragraphe 3 ou à l'alinéa (b) ci-dessus, soit modifié d'une manière appropriée.

  • C Dispositions spéciales pour livraisons anticipées.

    Aucune disposition de la partie à et de la partie B du présent article ne sera considérée comme excluant pendant les deux premières années les prestations prélevées sur la production courante prévues au paragraphe 2(c) de la partie A et au paragraphe 2(b) de la partie B, si de telles prestations sont faites en exécution d'accords conclus entre le Gouvernement ayant droit aux réparations et le Gouvernement italien.

  • D Réparations au profit d'autres Etats.

    • 1. Les réclamations des autres Puissances Alliées et Associées seront satisfaites sur les actifs italiens soumis à leurs juridictions respectives par l'article 79 du présent Traité.

    • 2. Les réclamations de tout Etat bénéficiant de cessions de territoires en application du présent Traité et qui n'est pas mentionné dans la Partie B du présent article seront satisfaites également par le transfert audit Etat, sans paiement de sa part, des installations et de l'outillage industriels situés dans les territoires cédés, qui servent soit à la distribution de l'eau, soit à la production et à la distribution du gaz et de l'électricité, et qui appartiennent à toute société italienne dont le siège social est situé en Italie ou y est transféré, ainsi que par le transfert de tous autres avoirs de ces sociétés en territoire cédé.

    • 3. La responsabilité résultant d'engagements financiers garantis par des hypothèques, des privilèges et autres charges grevant ces biens, sera assumée par le Gouvernement italien.

  • E Indemnisation pour les biens saisis au titre des réparations.

    Le Gouvernement italien s'engage à indemniser toute personne physique ou morale dont les biens sont saisis par suite de l'application des dispositions du présent article relatives aux réparations.

SECTION II. RESTITUTIONS PAR L'ITALIE

Article 75

  • 1 L'Italie accepte les principes de la Déclaration des Nations Unies du 5 janvier 1943 et restituera dans le plus bref délai possible les biens enlevés du territoire de l'une quelconque des Nations Unies.

  • 2 L'obligation de restituer s'applique à tous les biens identifiables se trouvant actuellement en Italie et qui ont été enlevés, par force ou par contrainte, du territoire de l'une des Nations Unies, par l'une des Puissances de l'Axe, quelles qu'aient été les transactions ultérieures par lesquelles le détenteur actuel de ces biens s'en est assuré la possession.

  • 3 Le Gouvernement italien restituera en bon état les biens visés dans le présent article et prendra à sa charge tous les frais de main d'oeuvre, de matériaux et de transport engages à cet effet en Italie.

  • 4 Le Gouvernement italien coopérera avec les Nations Unies à la recherche et à la restitution des biens soumis à restitution aux termes du présent article et fournira à ses frais toutes les facilités nécessaires.

  • 5 Le Gouvernement italien prendra les mesures nécessaires pour restituer les biens visés dans le présent article qui sont détenus dans un tiers pays par des personnes relevant de la juridiction italienne.

  • 6 La demande de restitution d'un bien sera présentée au Gouvernement italien par le Gouvernement du pays du territoire duquel le bien a été enlevé, étant entendu que le matériel roulant sera considéré comme ayant été enlevé du territoire auquel il appartenait à l'origine. Les demandes devront être présentées dans un délai de six mois à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 7 Il incombera au Gouvernement requérant d'identifier le bien et d'en prouver la propriété et au Gouvernement italien d'apporter la preuve que le bien n'a pas été enlevé par force ou par contrainte.

  • 8 Le Gouvernement italien restituera au Gouvernement de la Nation Unie intéressée tout l'or monétaire ayant fait l'objet de spoliations par l'Italie ou transféré indûment en Italie, ou livrera au Gouvernement de la Nation Unie intéressée une quantité d'or égale en poids et en titre à la quantité enlevée ou indûment transférée. Le Gouvernement italien reconnaît que cette obligation n'est pas affectée par les transferts ou les enlèvements d'or qui ont pu être effectués du territoire italien au profit d'autres Puissances de l'Axe ou d'un pays neutre.

  • 9 Si, dans des cas particuliers, il est impossible à l'Italie d'effectuer la restitution d'objets présentant un intérêt artistique, historique ou archéologique qui font partie du patrimoine culturel de la Nation Unie du territoire de laquelle ces objets ont été enlevés par les ressortissants, les autorités ou les armées italiennes, usant de la force ou de la contrainte, l'Italie s'engage à remettre à la Nation Unie intéressée des objets de même nature ou d'une valeur sensiblement équivalente à celle des objets enlevés, dans la mesure où il est possible de s'en procurer en Italie.

SECTION III. ABANDON DE RÉCLAMATIONS PAR l'ITALIE

Article 76

  • 1 L'Italie renonce, au nom du Gouvernement italien et des ressortissants italiens, à faire valoir contre les Puissances Alliées et Associées, toute réclamation de quelque nature que ce soit résultant directement de la guerre ou de mesures prises par suite de l'existence d'un état de guerre en Europe après le 1erseptembre 1939, que la Puissance Alliée ou Associée intéressée ait été ou non en guerre avec l'Italie à l'époque.

    Sont incluses dans cette renonciation:

    • (a) Les réclamations relatives à des pertes ou dommages subis par suite de l'action des forces armées ou des autorités de Puissances Alliées ou Associées;

    • (b) Les réclamations résultant de la présence, des opérations ou de l'action des forces armées ou des autorités de Puissances Alliées ou Associées sur le territoire italien;

    • (c) Les réclamations portant sur les décisions ou les ordonnances des tribunaux de prises de Puissances Alliées ou Associées, l'Italie acceptant de reconnaitre comme valides et comme ayant force exécutoire toutes les décisions et ordonnances desdits tribunaux de prises rendues au 1erseptembre 1939 ou postérieurement à cette date et concernant les navires italiens, les marchandises italiennes ou le paiement des frais;

    • (d) Les réclamations résultant de l'exercice des droits de belligérance ou de mesures prises en vue de l'exercice de ces droits.

  • 2 Les dispositions du présent article excluront complètement et définitivement toutes réclamations de la nature de celles qui y sont visées, et qui seront dès lors éteintes, quelles que soient les parties intéressées. Le Gouvernement italien accepte de verser en lires une indemnité équitable pour satisfaire les réclamations des personnes qui ont fourni, sur réquisition, des marchandises ou des services aux forces armées de Puissances Alliées ou Associées sur le territoire italien, ainsi que les réclamations portées contre les forces armées de Puissances Alliées ou Associées relatives à des dommages causés sur le territoire italien et ne résultant pas de faits de guerre.

  • 3 L'Italie renonce également, au nom du Gouvernement italien et des ressortissants italiens, à faire valoir des réclamations de la nature de celles qui sont visées au paragraphe 1 du présent article, contre toute Nation Unie qui à rompu les relations diplomatiques avec l'Italie et qui a pris des mesures en coopération avec les Puissances Alliées et Associées.

  • 4 Le Gouvernement italien assumera la pleine responsabilité de toute la monnaie militaire alliée émise en Italie par les autorités militaires alliées, y compris toute la monnaie de cette nature en circulation à la date de l'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 5 La renonciation à laquelle l'Italie souscrit aux termes du paragraphe 1 du présent article s'étend à toutes les réclamations portant sur les mesures prises par l'une quelconque des Puissances Alliées ou Associées à l'égard des navires italiens entre le 1erSeptembre 1939 et la date d'entrée en vigueur du présent Traité, ainsi qu'à toutes les réclamations et créances résultant des conventions sur les prisonniers de guerre actuellement en vigueur.

  • 6 Les dispositions du présent article ne devront pas être considérées comme affectant les droits de propriété sur les câbles sous-marins qui, au début de la guerre, appartenaient au Gouvernement italien ou à des ressortissants italiens. Ce paragraphe ne fera pas obstacle à l'application aux câbles sous-marins de l'article 79 et de l'annexe XIV.

Article 77

  • 1 A dater de l'entrée en vigueur du présent Traité, les biens en Allemagne de l'Etat et des ressortissants italiens ne seront plus considérés comme biens ennemis et toutes les restrictions résultant de leur caractère ennemi seront levées.

  • 2 Les biens identifiables de l'Etat et des ressortissants italiens que les forces armées ou les autorités allemandes ont enlevés, par force ou par contrainte, du territoire italien et emportés en Allemagne après le 3 septembre 1948, donneront lieu à restitution.

  • 3 Le rétablissement des droits de propriété ainsi que la restitution des biens italiens en Allemagne seront effectués conformément aux mesures qui seront arrêtées par les Puissances occupant l'Allemagne.

  • 4 Sans préjudice de ces dispositions et de toutes autres qui seraient prises en faveur de l'Italie et des ressortissants italiens par les Puissances occupant l'Allemagne, l'Italie renonce, en son nom et au nom des ressortissants italiens, à toutes réclamations contre l'Allemagne et les ressortissants allemands, qui n'étaient pas réglées au 8 mai 1945, à l'exception de celles qui résultent de contrats et d'autres obligations qui étaient en vigueur ainsi que de droits qui étaient acquis avant le 1erseptembre 1939. Cette renonciation sera considérée comme s'appliquant aux créances, à toutes les réclamations de caractère intergouvernemental relatives à des accords conclus au cours de la guerre et à toutes les réclamations portant sur des pertes ou des dommages survenus pendant la guerre.

  • 5 L'Italie s'engage à prendre toutes les mesures nécessaires pour faciliter les transferts des biens allemands se trouvant en Italie, qui pourront être décidés par celles des Puissances occupant l'Allemagne qui ont le pouvoir de disposer des biens allemands se trouvant en Italie.

PARTIE VII. BIENS, DROITS ET INTERETS

SECTION I. BIENS DES NATIONS UNIES EN ITALIE

Article 78

  • 1 Pour autant qu'elle ne l'a pas déjà fait, l'Italie rétablira tous les droits et intérêts légaux en Italie des Nations Unies et de leurs ressortissants, tels qu'ils existaient au 10 juin 1940, et restituera à ces Nations Unies et à leurs ressortissants tous les biens leur appartenant en Italie dans l'état où ils se trouvent actuellement.

  • 2 Le Gouvernement italien restituera tous les biens, droits et intérêts visés au présent article, libres de toutes hypothèques et charges quelconques dont ils auraient pu être grevés du fait de la guerre, et sans que la restitution donne lieu à la perception d'aucune somme de la part du Gouvernement italien. Le Gouvernement italien annulera toutes mesures, y compris les mesures de saisie, de séquestre ou de contrôle, prises par lui à l'égard des biens des Nations Unies entre le 10 juin 1940 et la date d'entrée en vigueur du présent Traité. Dans le cas où le bien n'aurait pas été restitué dans les six mois à compter de la date d'entrée en vigueur du présent Traité, la demande devra être présentée aux autorités italiennes dans un délai maximum de douze mois à compter de cette même date, sauf dans les cas où le demandeur serait en mesure d'établir qu'il lui à été impossible de présenter sa demande dans ce délai.

  • 3 Le Gouvernement italien annulera les transferts portant sur des biens, droits et intérêts de toute nature appartenant à des ressortissants des Nations Unies, lorsque ces transferts résultent de mesures de force ou de contrainte prises au cours de la guerre par les Gouvernements des Puissances de l'Axe ou par leurs organes.

  • 4

    • (a) Le Gouvernement italien sera responsable de la remise en parfait état des biens restitués à des ressortissants des Nations Unies en vertu du paragraphe 1 du présent article. Lorsqu'un bien ne pourra être restitué ou que, du fait de la guerre, le ressortissant d'une Nation Unie aura subi une perte par suite d'une atteinte ou d'un dommage causé à un bien en Italie, le Gouvernement italien indemnisera le propriétaire en versant une somme en lires jusqu'à concurrence des deux tiers de la somme nécessaire à la date du paiement, pour permettre au bénéficiaire, soit d'acheter un bien équivalent, soit de compenser la perte ou le dommage subi. En aucun cas, les ressortissants des Nations Unies ne devront être l'objet d'un traitement moins favorable en matière d'indemnité que le traitement accordé aux ressortissants italiens.

    • (b) Les ressortissants des Nations Unies qui détiennent directement ou indirectement des parts d'intérêts dans des sociétés ou associations qui ne possèdent pas la nationalité des Nations Unies, au sens du paragraphe 9 (a) du présent article, mais qui ont subi une perte par suite d'atteintes ou de dommages causés à leurs biens en Italie recevront une indemnité conformément à l'alinéa (a) ci-dessus. Cette indemnité sera calculée en fonction de la perte ou du dommage total subi par la société ou l'association, et son montant par rapport au total de la perte ou du dommage subi aura la même proportion que la part d'intérêts détenue par les dits ressortissants par rapport au capital global de la société ou association en question.

    • (c) L'indemnité sera versée, nette de tous prélèvements, impôts ou autres charges. Elle pourra être librement employée en Italie mais sera soumise aux règlements relatifs au contrôle des changes qui pourront, à un moment donné, être en vigueur en Italie.

    • (d) Le Gouvernement italien accordera aux ressortissants des Nations Unies une indemnité en lires, dans la même proportion que celle prévue à l'alinéa (a) ci-dessus pour compenser la perte ou les dommages qui résultent de mesures spéciales prises pendant la guerre à l'encontre de leurs biens et qui ne visaient pas les biens italiens. Cet alinéa ne s'applique pas à un manque à gagner.

  • 5 Tous les frais raisonnables auxquels donnera lieu, en Italie, l'établissement des demandes, y compris l'évaluation des pertes et des dommages, seront à la charge du Gouvernement italien.

  • 6 Les ressortissants des Nations Unies ainsi que leurs biens seront exemptés de tous impôts, contributions ou taxes exceptionnels, auxquels le Gouvernement italien ou une autorité italienne quelconque auraient soumis leurs avoirs en capital en Italie entre le 3 Septembre 1943 et la date d'entrée en vigueur du présent Traité, en vue de couvrir les dépenses résultant de la guerre ou celles qui ont été entraînées par l'entretien des forces d'occupation ou par les réparations à payer à l'une des Nations Unies. Toutes les sommes qui auraient été ainsi perçues seront remboursées.

  • 7 En dépit des transfers de territoires prévus par le présent Traité, l'Italie demeurera responsable des pertes ou des dommages causés, pendant la guerre, aux biens des ressortissants des Nations Unies dans les territoires cédés ou dans le Territoire Libre de Trieste. Les obligations contenues dans les paragraphes 3, 4, 5 et 6 du présent article incomberont également au Gouvernement italien à l'égard des biens des ressortissants des Nations Unies dans les territoires cédés et dans le Territoire Libre de Trieste, mais seulement dans la mesure où il n'en résultera pas de contradiction avec les dispositions du paragraphe 14 de l'annexe X et du paragraphe 14 de l'annexe XIV du présent Traité.

  • 8 Le propriétaire des biens en question et le Gouvernement italien pourront conclure des arrangements qui se substitueront aux dispositions du présent article.

  • 9 Aux fins du présent article:

    • (a) L'expression „ressortissants des Nations Unies” s'applique aux personnes physiques qui sont ressortissants de l'une quelconque des Nations Unies, ainsi qu'aux sociétés ou associations constituées sous le régime des lois de l'une des Nations Unies lors de l'entrée en vigueur du présent Traité, à condition que lesdites personnes physiques, sociétés ou associations aient déjà possédé ce statut le 3 septembre 1943, date de l'armistice avec l'Italie.

      L'expression „ressortissants des Nations Unies” comprend également toutes les personnes physiques et les sociétés ou associations qui, aux termes de la législation en vigueur en Italie pendant la guerre, ont été traitées comme ennemis.

    • (b) Le terme „propriétaire” désigne le ressortissant d'une des Nations Unies, tel qu'il est défini à l'alinéa (a) ci-dessus, qui a un titre légitime au bien en question, et s'applique au successeur du propriétaire, à condition que ce successeur soit aussi ressortissant d'une des Nations Unies au sens de l'alinéa (a). Si le successeur a acheté le bien lorsque celui-ci était déjà endommagé, le vendeur conservera ses droits à l'indemnisation résultant du présent article, sans que les obligations existant entre le vendeur et l'acquéreur, en vertu de la législation interne, en soient affectées.

    • (c) Le terme „biens” désigne tous les biens mobiliers ou immobiliers, corporels ou incorporels, y compris les droits de propriété industrielle, littéraire et artistique, ainsi que tous droits ou intérêts de nature quelconque dans des biens. Sans préjudice des dispositions générales qui précédent, les biens des Nations Unies et de leurs ressortissants comprennent tous les bâtiments de mer et de navigation intérieure avec leurs gréments et leurs équipements, qui appartenaient aux Nations Unies ou à leurs ressortissants ou étaient enregistrés sur le territoire de l'une des Nations Unies ou naviguaient sous le pavillon de l'une des Nations Unies, et qui postérieurement au 10 juin 1940, qu'ils se soient trouvés dans les eaux italiennes ou qu'ils y aient été amenés de force, furent soumis au contrôle des autorités italiennes en tant que biens ennemis, ou cessèrent d'être en Italie, à la libre disposition des Nations Unies ou de leurs ressortissants, du fait de mesures de contrôle prises par les autorités italiennes en relation avec l'existence d'un état de guerre entre certaines des Nations Unies et l'Allemagne.

SECTION II. BIENS ITALIENS SITUÉS SUR LE TERRITOIRE DES PUISSANCES ALLIÉES ET ASSOCIÉES

Article 79

  • 1 Chacune des Puissances Alliées ou Associées aura le droit de saisir, retenir ou liquider tous les biens, droits et intérêts qui, à la date d'entrée en vigueur du présent Traité, se trouvent sur son territoire et appartiennent à l'Italie ou à des ressortissants italiens, et de prendre toute autre disposition en ce qui concerne ces biens, droits et intérêts. Elle aura égalemen le droit d'employer ces biens ou le produit de leur liquidation à telles fins qu'elle pourra désirer, à concurrence du montant de ses réclamations ou de celles de ses ressortissants contre l'Italie ou les ressortissants italiens (y compris les créances), qui n'auront pas été entièrement réglées en vertu d'autres articles du présent Traité. Tous les biens italiens ou le produit de leur liquidation en excédent du montant desdites réclamations seront restitués.

  • 2 La liquidation des biens italiens et les mesures de disposition dont ils feront l'objet devront s'effectuer conformément à la législation de la Puissance Alliée ou Asociée intéressée. En ce qui concerne lesdits biens, le propriétaire italien n'aura pas d'autres droits que ceux que peut lui conférer la législation en question.

  • 3 Le Gouvernement italien s'engage à indemniser les ressortissants italiens dont les biens seront saisis en vertu du présent article et auxquels ces biens ne seront pas restitués.

  • 4 Il ne résulte du présent article aucune obligation, pour l'une quelconque des Puissances Alliées ou Associées, de restituer au Gouvernement ou aux ressortissants italiens des droits de propriété industrielle, ni de faire entrer ces droits dans le calcul des sommes qui pourront être retenues en vertu du paragraphe 1 du présent article. Le Gouvernement de chacune des Puissances Alliées ou Associées aura le droit d'imposer aux droits ou intérêts afférents á la propriété industrielle sur le territoire de cette Puissance Alliée ou Associée, acquis par le Gouvernement italien ou ses ressortissants avant l'entrée en vigueur du présent Traité, telles limitations, conditions ou restrictions que le Gouvernement de la Puissance Alliée ou Associée intéressée pourra considérer comme nécessaires dans l'intérêt national.

  • 5

    • (a) Les câbles sous-marins italiens reliant des points situés en territoire yougoslave seront réputés propriété italienne en Yougoslavie, même si une certaine partie de ces câbles se trouve en dehors des eaux territoriales yougoslaves.

    • (b) Les câbles sous-marins italiens reliant un point situé sur le territoire d'une Puissance Alliée ou Associée et un point situé en territoire italien seront réputés propriété italienne au sens du présent article en ce qui concerne les installations terminales ou les parties de câbles se trouvant dans les eaux territoriales de cette Puissance Alliée ou Associée.

  • 6 Les biens visés au paragraphe 1 du présent article seront considérés comme comprenant les biens italiens qui ont fait l'objet de mesures de contrôle en raison de l'état de guerre existant entre l'Italie et la Puissance Alliée ou Associée dans la juridiction de laquelle les biens sont situés, mais ne comprendront pas:

    • (a) Les biens du Gouvernement italien utilisés pour les besoins des missions diplomatiques ou consulaires;

    • (b) Les biens appartenant à des institutions religieuses ou à des institutions philanthropiques privées et servant exclusivement à des fins religieuses ou philanthropiques;

    • (c) Les biens des personnes physiques qui sont des ressortissants italiens et sont autorisées á résider, soit sur le territoire du pays où sont situés ces biens, soit sur le territoire de l'une quelconque des Nations Unies, autres que les biens italiens qui, à un moment quelconque au cours de la guerre, ont fait l'objet de mesures qui ne s'appliquaient pas d'une manière générale aux biens des ressortissants italiens résidant sur le territoire en question;

    • (d) Les droits de propriété nés depuis la reprise des relations commerciales et financières entre les Puissances Aliées et Associées et l'Italie, ou nés de transactions entre le Gouvernement d'une Puissance Alliée ou Associée et l'Italie depuis le 3 septembre 1943;

    • (e) Les droits de propriété littéraire et artistique;

    • (f) Les biens des ressortissants italiens, situés dans les territoires cédés, auxquels s'appliqueront les dispositions de l'annexe XIV;

    • (g) Exception faite des avoirs visés au paragraphe 2 (b) de la partie A et au paragraphe 1 de la partie D de l'article 74, les biens des personnes physiques résidant dans les territoires cédés ou dans le Territoire Libre de Trieste, qui n'exercent pas le droit d'option pour la nationalité italienne que leur confère le présent Traité, ainsi que les biens des sociétés ou associations dont le siège social est situé dans les territoires cédés ou dans le Territoire Libre de Trieste, à condition que ces sociétés ou associations ne soient ni la propriété de personnes résidant en Italie, ni contrôlées par elles. Dans les cas prévus au paragraphe 2 (b) de la partie A et au paragraphe 1 de la partie D de l'article 74, la question de l'indemnisation sera réglée conformément aux dispositions de la partie E de cet article.

SECTION III. DÉCLARATION DES PUISSANCES ALLIÉES ET ASSOCIÉES AU SUJET DE LEURS RÉCLAMATIONS

Article 80

Les Puissances Alliées et Associées déclarent que les droits qui leur sont attribués par les articles 74 et 79 du présent Traité couvrent toutes leurs réclamations et celles de leurs ressortissants pour pertes ou dommages résultant de faits de guerre y compris les mesures prises à la faveur de l'occupation de leur territoire, imputables à l'Italie et survenues en dehors du territoire italien, à l'exception cependant des réclamations fondées sur les articles 75 et 78.

SECTION IV. DETTES

Article 81

  • 1 L'existence de l'état de guerre ne doit pas être considérée en soi comme affectant l'obligation d'acquitter les dettes pécuniaires résultant d'obligations et de contrats qui étaient en vigueur et de droits qui étaient acquis avant l'existence de l'état de guerre, dettes qui étaient devenues exigibles avant l'entrée en vigueur du présent Traité et qui sont dues, soit par le Gouvernement ou les ressortissants italiens au Gouvernement ou aux ressortissants de l'une des Puissances Alliées on Associées, soit par le Gouvernement ou les ressortissants d'une des Puissances Alliées ou Associées au Gouvernement ou aux ressortissants italiens.

  • 2 Sauf disposition expressément contraire du présent Traité, aucune clause de ce Traité ne devra être interprétée comme affectant les rapports de débiteurs à créanciers résultant de contrats conclus avant la guerre soit par le Gouvernement soit par des ressortissants italiens.

PARTIE VIII. RELATIONS ECONOMIQUES GENERALES

Article 82

  • 1 En attendant la conclusion de traités ou d'accords commerciaux entre l'une quelconque des Nations Unies et l'Italie, le Gouvernement italien devra, pendant les dix-huit mois qui suivront l'entrée en vigueur du présent Traité, accorder à chacune des Nations Unies qui, en fait, accordent par voie de réciprocité un traitement analogue à l'Italie dans ces domaines, le traitement suivant:

    • (a) Pour tout ce qui concerne les droits et redevances à l'importation ou à l'exportation, l'imposition à l'intérieur du pays des marchandises importées, et tous les règlements qui s'y rapportent, les Nations Unies bénéficieront de la clause inconditionnelle de la nation la plus favorisée;

    • (b) L'Italie ne pratiquera, à tous autres égards, aucune discrimination arbitraire au détriment des marchandises en provenance ou à destination du territoire d'une Nation Unie par rapport aux marchandises analogues en provenance ou à destination du territoire de toute autre Nation Unie ou de tout autre pays étranger;

    • (c) Les ressortissants des Nations Unies y compris les personnes morales bénéficieront du traitement national et de celui de la nation la plus favorisée pour tout ce qui a trait au commerce, à l 'industrie, à la navigation et aux autres formes d'activité commerciale en Italie. Ces dispositions ne s'appliqueront pas à l'aviation commerciale;

    • (d) L'Italie n'accordera à aucun pays de droit exclusif ou préférentiel en ce qui concerne l'exploitation des services aériens commerciaux pour les transports internationaux; elle offrira des conditions d'égalité à toutes les Nations Unies pour l'obtention de droits en matière de transports aériens commerciaux internationaux sur le territoire italien, y compris le droit d'atterrir à des fins de ravitaillement et de réparation, et, en ce qui concerne l'exploitation des services aériens commerciaux pour les transports internationaux, elle accordera à toutes les Nations Unies, suivant le principe de la réciprocité et de la non-discrimination, le droit de survoler le territoire italien sans escale. Ces dispositions n'affecteront pas les intérêts de la défense nationale de l'Italie.

  • 2 Les engagements ci-dessus pris par l'Italie doivent s'entendre sous réserve des exceptions usuelles des traités de commerce conclus par l'Italie avant la guerre; les dispositions relatives à la réciprocité accordée par chacune des Nations Unies doivent s'entendre sous réserve des exceptions usuelles des traités de commerce conclus par celle-ci.

PARTIE IX. REGLEMENT DES DIFFERENDS

Article 83

  • 1 Tous les différends qui pourront s'élever à propos de l'application des articles 75 et 78, ainsi que des annexes XIV, XV, XVI et XVII, partie B, du présent Traité, seront soumis à une commission de conciliation, composée d'un représentant du Gouvernement de la Nation Unie intéressée et d'un représentant du Gouvernement italien, agissant sur un pied d'égalité. Si un règlement n'est pas intervenu dans les trois mois qui suivront la date à laquelle le différend a été soumis à la commission de conciliation, l'un ou l'autre Gouvernement pourra demander l'adjonction à la commission d'un tiers membre choisi, d'un commun accord, entre les deux Gouvernements, parmi les ressortissants d'un Etat tiers. A défaut d'accord dans un délai de deux mois, entre les deux Gouvernements, sur le choix de ce membre, ces Gouvernements s'adresseront aux Ambassadeurs des Etats-Unis d'Amérique, de France, du Royaume-Uni et de l'Union Soviétique, qui désigneront le tiers membre de la commission. Si les Ambassadeurs ne parviennent pas à se mettre d'accord dans le délai d'un mois sur la désignation du tiers membre, l'une ou l'autre partie pourra demander au Secrétaire Général de l'Organisation des Nations Unies de procéder à cette désignation.

  • 2 Lorsqu'une commission de conciliation sera constituée en application du paragraphe 1, elle aura compétence pour connaître de tous les différends qui pourront s'élever par la suite entre la Nation Unie intéressée et l'Italie au sujet de l'application ou de l'interprétation des articles 75 et 78, ainsi que des annexes XIV, XV, XVI et XVII, partie B, du présent Traité, et elle remplira les fonctions qui lui sont dévolues par ces dispositions.

  • 3 Chaque commission de conciliation établira elle-même sa procédure, en adoptant des règles conformes à la justice et à l'équité.

  • 4 Chaque Gouvernement paiera les honoraires du membre de la commission de conciliation qu'il nomme et de tout agent qu'il pourra désigner pour le représenter devant la commission. Les honoraires du tiers membre seront fixés par accord spécial entre les Gouvernements intéressés, et ces honoraires, ainsi que les dépenses communes de chaque commission, seront payés par moitié par les deux Gouvernements.

  • 5 Les parties s'engagent à ce que leurs autorités fournissent directement à la commission de conciliation toute l'aide que sera en leur pouvoir.

  • 6 La décision de la majorité des membres de la commission sera considérée comme décision de la commission et acceptée par les parties comme définitive et obligatoire.

PARTIE X. CLAUSES ECONOMIQUES DIVERSES

Article 84

Les articles 75, 78, 82 et l'annexe XVII du présent Traité s'appliqueront aux Puissances Alliées et Associées et à celles des Nations Unies qui ont rompu les relations diplomatiques avec l'Italie, ou avec qui l'Italie a rompu les relations diplomatiques. Ces articles et cette annexe s'appliqueront également à l'Albanie et à la Norvège.

Article 85

Les dispositions des annexes VIII, X, XIV, XV, XVI et XVII ainsi que celles des autres annexes seront considérées comme faisant partie intégrante du présent Traité, et auront la même valeur et les mêmes effets.

PARTIE XI. CLAUSES FINALES

Article 86

  • 1 Pendant une période qui n'excédera pas dix-huit mois à partir de l'entrée en vigueur du présent Traité, les Ambassadeurs des Etats-Unis d'Amérique, de France, du Royaume-Uni et de l'Union Soviétique à Rome, agissant de concert, représenteront les Puissances Alliées et Associées pour traiter avec le Gouvernement italien de toutes questions relatives à l'exécution et à l'interprétation du présent Traité.

  • 2 Les Quatre Ambassadeurs donneront au Gouvernement italien les conseils, avis techniques et éclaircissements qui pourront être nécessaires pour assurer l'exécution rapide et efficace du présent Traité, aussi bien dans sa lettre que dans son esprit.

  • 3 Le Gouvernement italien fournira aux Quatre Ambassadeurs toutes les informations nécessaires et toute l'aide dont ils pourront avoir besoin dans l'accomplissement des tâches que leur sont dévolues par le présent Traité.

Article 87

  • 1 Exception faite des cas pour lesquels une autre procédure est expressément prévue par un article du présent Traité, tout différend relatif à l'interprétation ou à l'exécution de ce Traité, qui n'a pas été réglé par voie de négociations diplomatiques directes, sera soumis aux Quatre Ambassadeurs, agissant comme il est prévu à l'article 86, mais, en pareil cas, les Ambassadeurs ne seront pas tenus par les délais fixés dans ledit article. Tout différend de cette nature qu'ils n'auraient pas encore réglé dans un délai de deux mois sera, sauf si les parties au différend conviennent l'une et l'autre d'un autre mode de règlement, soumis, à la requête de l'une ou l'autre des parties, à une commission composée d'un représentant de chaque partie et d'un tiers membre choisi d'un commun accord entre les deux parties parmi les ressortissants d'un pays tiers. A défaut d'accord dans un délai d'un mois entre les deux parties au sujet de la désignation de ce tiers membre, l'une ou l'autre partie pourra demander au Secrétaire Général des Nations Unies de procéder à cette désignation.

  • 2 La décision prise par la majorité des membres de la commission sera considérée comme décision de la commission et acceptée par les parties comme définitive et obligatoire.

Article 88

  • 1 Tout membre de l'Organisation des Nations Unies, en guerre avec l'Italie et qui n'est pas signataire du présent Traité, ainsi que l'Albanie, peut accéder au Traité et sera considéré, dès son accession, comme Puissance Associée pour l'application du Traité.

  • 2 Les instruments d'accession seront déposés près le Gouvernement de la République Française et prendront effet dès leur dépôt.

Article 89

Les dispositions du présent Traité ne conféreront aucun droit ni bénéfice à aucun Etat désigné dans le préambule du Traité comme l'une des Puissances Alliées ou Associées ou à ses nationaux, jusqu'à ce que cet Etat devienne partie au Traité par le dépôt de son instrument de ratification.

Article 90

Le présent Traité, dont les textes français, anglais et russe feront foi, devra être ratifié par les Puissances Alliées et Associées. Il devra également être ratifié par l'Italie. Il entrera en vigueur immédiatement après le dépôt des ratifications par les Etats-Unis d'Amérique, la France, le RoyaumeUni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord et l'Union des Républiques Soviétiques Socialistes. Les instruments de ratification seront, dans le plus bref délai possible, déposés près le Gouvernement de la République Française.

En ce qui concerne chacune des Puissances Alliées ou Associées dont l'instrument de ratification sera déposé ultérieurement, le Traité entrera en vigueur à la date du dépôt. Le présent Traité sera déposé dans les archives du Gouvernement de la République Française, qui en remettra à chacun des Etats signataires une copie certifiée conforme.

En foi de quoi, les Plénipotentiaires soussignés ont apposé leurs signatures et leurs cachets au bas du présent Traité.

Fait à Paris, le dix février, mille neuf cent quarante-sept, en langue française, anglaise, russe et italienne.

ANNEXE I. CARTES

(voir recueil séparé)
  • A — Frontières de l'Italie (article 1)

  • B — Frontière franco-italienne (article 2)

  • C — Frontière italo-yougoslave (article 3)

  • D — Frontières du Territoire Libre de Trieste (articles 4 et 22)

  • E — Zones maritimes délimitées à l'article 11 du présent Traité.

ANNEXE II. FRONTIERE FRANCO-ITALIENNE

Description détaillée des sections de la frontière correspondant aux modifications prévues à l'article 2

Col du Petit Saint-Bernard

Référence: Carte au 20.000° — Ste Foy Tarentaise Nos 1-2

La nouvelle frontière suit un tracé qui débouche de l'arête rocheuse de Lancebranlette, puis, descendant vers l'est, suit la ligne de partage des eaux jusqu'au point coté 2180, d'où il passe à la Colonna Joux (2188). De là, suivant toujours la ligne de partage des eaux, le tracé remonte sur la Costa del Belvedere dont il suit les affleurements rocheux, gravit le Mt Belvedere dont il contourne le sommet, laissant ce dernier en territoire français à 120 mètres de la frontière, et rejoint par les cotes 2570, 2703, le Bella Valetta et la cote 2746, l'ancienne frontière au Mt Valaisan.

Plateau du Mont Cenis

Référence: Cartes au 20.000° de Lanslebourg Nos. 5-6 et 7-8 et de Mont d'Ambin Nos. 1-2

La nouvelle frontière suit un tracé qui quitte I'ancienne frontière au Mt Tour, suit vers l'ouest la limite administrative figurant sur la carte, s'engage dans le T. Vitoun dès qu'il le rencontre sur sa branche nord et descend son cours jusqu'à la Rocca della Toretta.

Longeant ensuite la ligne d'affleurements rocheux, il aboutit au torrent venant de l'Alpe Lamet et descend avec lui jusqu'à la base de l'escarpement rocheux qu'il longe pendant 800 m. environ jusqu'au thalweg en un point situé à environ 200 m. au nord de la cote 1805.

Il chemine ensuite au sommet des arrachements qui dominent Ferrera Cenisio à 300 m. environ et continuant vers l'ouest, il rencontre la route qui contourne à l'est le Rue Paradise à 400 m. à l'ouest de la boucle (1854) pour I'abandonner aussitôt et s'infléchir en direction du sud.

Il coupe la route de Bar Cenisia à 100 m. environ du sud-est du refuge 5, traverse le thalweg en direction du lac S. Giorgio, suit sensiblement la courbe 1900 jusqu'à hauteur de la cote 1907, vient longer au sud le lac d'Arpon et rejoint l'arête rocheuse sur laquelle il se maintient en direction du sud-ouest jusqu'au confluent des torrents issus du glacier du Bard (Chiaccajo di Bard), en un point situé à 1400 m. environ du sud-ouest du lac d'Arpon.

De là, s'infléchissant vers le sud, il suit approximativement la courbe 2500, passe à la cote 2579 puis, longeant la courbe 2600, il arrive au lac della Vecchia et vient retrouver, à la limite administrative marquée sur la carte à 700 m. environ du sud-est du lac, le chemin de Pso d'Avanza qui le conduit le long des escarpements rocheux à l'ancienne frontière, à mi-distance entre le Col de la Vecchia et le Col de Clapier.

Mont-Thabor

Référence: Carte au 20.000° de Névache Nos. 1-2, 5-6 et 7-8

De la cime de la Planette au Rochet de Guion (Cima des Sueur)

La nouvelle frontière suit un tracé qui se détache de l'ancienne frontière à la Cime de la Planette et, se dirigeant vers le sud, suit la crête, par les cotes 2980, 3178, la Rca Bernaude (3228), les cotes 2842, 2780, 2877, le Pso della Gallina (2671), les cotes 2720, 2806 et la Pta Quattre Sorelle (2700).

Descendant la croupe est de cette pointe, le tracé laisse en territoire français le point coté 2420, d'où il rejoint et suit à l'est le chemin conduisant aux constructions situées à 200 m. environ de la cote 2253, ce chemin et ces constructions étant laissés en territoire français. Il s'engage ensuite dans un thalweg passant à 300 m. environ au nord-est de la cote 1915 d'où il gagne l'extrémité nord-ouest du bassin qui, dans la Vallée Etroite (Valle Stretta), alimente les installations hydroélectriques de Sette Fontane, laissant ce bassin et ces installations en territoire italien. Contournant le bassin per le sud, il atteint le carrefour de routes de la cote 1499.

II emprunte ensuite le chemin qui épouse, à la lisière du bois, la courbe 1500 et qui le conduit à la Comba della Gorgia aux environs de la courbe 1580; il remonte ensuite le thalweg vers la cote 1974 et rejoint le bord des escarpements du rocher de la Sueur jalonné par les cotes 2272, 2268, 2239, 2266, 2267, bord sur lequel il se maintient jusqu'à sa rencontre avec l'ancienne frontière, la crête du rocher et le chemin qui la longe restant en territoire français.

Chaberton

Référence: Carte au 20.000° de Briançon Nos. 3-4

La nouvelle frontière suit un tracé qui quitte l'ancienne frontière à la cote 3042 (au nord de la cote 3070 et au nord de la pointe des Trois Scies) et emprunte l'arête rocheuse jusqu'à la Croce del Vallonetto.

De la Croce del Vallonetto, il s'infléchit vers le sud et le long de l'arête rocheuse, rejoint la route du Chaberton au point où celle-ci pénètre dans le cirque du Clot des Morts.

Franchissant cette route et le thalweg qui la borde, le tracé suit approximativement pendant 1250 m. la courbe 2300 qui suit sur le terrain vers le sud-est une série d'affleurements rocheux et d'éboulis, puis il coupe en ligne droite le versant est du Mont Chaberton, atteint un point situé à 400 m. environ à l'ouest de la cote 2160, laissant en territoire français la recette intermédiaire du téléférique qui se trouve en cet endroit.

De là, il se dirige en ligne droite, à travers une série de barres rocheuses et de ravins escarpés, vers la position non figurée sur la carte de la Fontaine des Chamois près de la cote 2228 (1,4 km. environ nord-est de Clavières), qu'il contourne par l'est en suivant la deuxième boucle de la route joignant cette position à la caserne fortifiée du Chaberton (sur la route de Cézanne (Cesana) à Clavières), laissant les ouvrages fortifiés de la Fontaine des Chamois en territoire français.

Ensuite, longeant d'abord en direction du Sud la limite de commune marquée sur la carte et ensuite la barre rocheuse à 400 mètres environ au nord de la route Clavières-Cézanne (Cesana), il s'infléchit vers le sud-ouest, passant au bas des falaises rocheuses à une distance de ces dernières suffisante pour permettre la construction d'une route à double circulation.

Contournant ainsi par le nord le village de Clavières, laissé en territoire italien, il rencontre le Rio Secco à 200 m. environ en amont du pont de Clavières et descend son cours, puis celui de la Doire Ripaire (Doria Riparia) jusqu'à la route de Clavières au Val Gimont, laissé à l'Italie, route qu'il suit jusqu'au pont sur le Gimont.

Remontant le cours de celui-ci sur environ 300 m., le tracé l'abandonne pour suivre le chemin muletier qui le conduit à la recette supérieure du téléférique de Clavières (Col du Mont Fort du Boeuf) qu'il laisse en territoire français. Il rejoint ensuite par la crête la frontière actuelle au Mont la Plane, borne frontière 251. La route de la vallée du Gimont est laissée en territoire italien.

Vallées Supérieures de la Tinée, de la Vésubie et de la Roya

  • — Des Cime de Colla Longa à la Cima di Mercantour

    Références: Carte au 20.000°: St. Etienne de Tinée Nos. 3-4 et 7-8 les Trois Ponts Nos. 5-6

    La nouvelle frontière suit un tracé qui se détache de l'ancienne frontière aux Cime de Golla Longa et, se dirigeant vers l'est en suivant la ligne de partage des eaux, longe la crête rocheuse en passant par les cotes 2719, 2562, le Cle di Seccia, atteint à la cote 2760 la Testa dell'Autaret, passe à la cote 2672, au Cle della Guercia (2456) et par les cotes 2640, 2693, 2689, atteint les Rocche di Saboulé dont il longe l'arête nord.

    Suivant la crête, il arrive par les cotes 2537, 2513, le Pso del Lausfer (2461) et la cote 2573, à la Testa Auta del Lausfer (2578) d'où il s'infléchit vers le sud jusqu'à la Testa Colla Auta en passant par la Cima del Lausfer (2544) et laissant le point coté à l'Italie.

    De là, par la cote 2484 et en suivant le chemin de crête, laissé en territoire français, par les cotes 2240 et 2356, il traverse le Paso di S. Anna, passé par les cotes 2420 et 2407, et atteint un point situé à environ 80 m. au sud du point coté 2378 (Cima Moravacciera).

    Suivant le chemin de crête laissé en territoire français, il passé par la Testa Ga del Caval et la cote 2331 laissées en territoire français, puis abandonnant le chemin, il se maintient sur la crête de la Testa dell'Adreck (2475) et par le Cle della Lombarda et la cote 2556 atteint la Cima della Lombarda (2801).

    S'infléchissant vers le sud-est, il s'engage alors sur la crête rocheuse et, par le Pso di Peania, la Cima di Vermeil, la cote 2720 laissée en territoire français, la Testa Cba Grossa (2792) le Pso del Lupo (2730) et la cote 2936, il atteint le Mt. Malinvern.

    Ensuite en direction du sud par les cotes 2701, 2612 et la Cima di Tavels (2802), puis en direction de l'est, par la cote 2823, il atteint la Testa del Claus (2889).

    S'infléchissant alors en direction générale du sud-est, il traverse le Passo delle Portette, passe à la cote 2814, à la Testa delle Portette, à la cote 2868, à la Testa Margiola (2831), au Cairo di Prefouns (2840), au Passo del Prefouns (2620), à la Testa di Tablasses (2861), au Passo di Bresses (2794), à la Testa di Bresses (2830), et, par la Cima di Fremamorta (2731), le Cle Fremamorta, la cote 2625, la cote 2675 et la cote 2539, la Cima di Pagari (2686), la Cima di Naucetas (2706), les cotes 2660 et 2673, le Cle di Ciriegia (2581), il atteint la Cima di Mercantour (2775).

  • — de La Cima di Mercantour au Mt Clapier

    Références: Carte au 20.000°: les Trois Ponts Nos 5-6 et le 20.000° italien Madonna delle Finestre

    De la Cima di Mercantour, par la cote 2705, le Cle Mercantour (2611), la Cima Ghilie (2998), les cotes 2939 et 2955, la Testa della Rovina (2981), les cotes 2844 et 2862, le Paso della Rovina, le Caire dell'Agnel (2935, 2867, 2784), la Cima del Caire Agnel (2830), la Cima Mallariva (2860), la Cima Cairas (2831), la Cima Cougourda (2881, 2921), la Cima dei Gaisses (2896), les cotes 2766, 2824, la Cima del Lombard (2842), les cotes 2831, 2717, 2591, 2600 et 2582, la Boccia Forno, la Cima delle Finestre (2657), le Col delle Finestre, les cotes 2634, 2686 et 2917, il atteint la Cima dei Gelas (3143), puis par la cote 3070 la Cima della Maledia (3601), longe le sentier du Passo del Pagari (2819) puis la limite de commune marquée sur la carte, arrive au Passo di Mt. Clapier (2827) et contourne le Mt Clapier (3045) par le nord et l'est en suivant la limite administrative tracée sur la carte.

  • — du Mt Glapier au col de Tende

    Références: 20.000° italien de Madonna delle Finestre et Colle di Tenda

    Du Mt Clapier, le tracé, suivant la limite administrative marquée sur la carte par les cotes 2915, 2887 et 2562, le Passo dell'Agnel et la cote 2679, atteint la Cima dell'Agnel (2775).

    Se dirigeant vers l'est et suivant toujours la limite administrative marquée sur la carte par les cotes 2845 et 2843 des Rce dell'Agnel, il atteint la Cima della Scandeiera (2706) et traverse le Colle del Sabbione (2332), passé aux cotes 2373, 2226, 2303 et 2313, à la Cima del Sabbione (2610), à la cote 2636, à la Pta Peirafica, aux cotes 2609, 2585, 2572 et 2550 et atteint la Rca dell'Abiso (2755).

    Se maintenant toujours sur la limite administrative marquée sur la carte jusqu'a l'est de la cote 2360, puis suivant le bord des affleurements rocheux au nord du Rne Pian Misson d'où il gagne le chemin qui passe au Mt Becco Rosso, et qu'il suit au nord des cotes 2181, 2116 et 1915, jusqu'à la route qu'il longe pendant 1 kilomètre environ en direction du nord, pour reprendre le chemin ci-dessus jusqu'au Colle di Tenda. Les chemins et la portion de route précités sont laissés en territoire français.

  • — du Col de Tende à la Cima Missun

    Références: 20.000° italien de Tenda et Certosa di Pesio

    Du col de Tende, le tracé, laissant le chemin en territoire français passé à la cote 1887 et à la cote 2206, abandonne ce chemin pour suivre sur la crête la limite administrative marquée sur la carte, et par la cote 2262 arrive à la Cima del Becco (2300).

    S'orientant vers le nord, le long de la limite administrative marquée sur la carte, il passe au col della Perla (2086), suit le chemin qui longe l'arête rocheuse de la Cima del Cuni jusqu'au col della Boaira, où il l'abandonne pour s'engager sur la crête, en direction du nord. Il laisse ledit chemin en territoire français.

    Longeant ensuite l'arête rocheuse, il passe à la cote 2275, atteint la Testa Ciaudon (2386), longe les escarpements rocheux, franchit la Colla Piana (2219) et arrive à la cote 2355 du Mt delle Carsene, laissé à la France, il longe l'arête rocheuse nord de ce mont par la Pta Straldi (2375), les cotes 2321 et 2305 jusqu'au Paso Scarason, puis fait un crochet vers le nord jusqu'à la cote 2352 où il rencontre la limite administrative marquée sur la carte qu'il suit jusqu'à la Pta Marguareis (2651) par les cotes 2510 et 2532.

    S'infléchissant alors vers le sud, il suit la crête, passe par la cote 2585, et descendant le long de l'arête rocheuse, il aboutit au Colle del Lago dei Signori.

    Suivant ensuite le chemin de crête, laissé en territoire français, puis la crête elle-même, il atteint la Cima di Pertega (2402), descend le long de l'arête rocheuse jusqu'au Colle delle Vecchie (2106), d'où il suit jusqu'au Mt Bertrand en passant par les cotes 2190, 2162, la Cima del Vescove (2257) et la Cima Di Velega (2366), le chemin de crête qu'il laisse en territoire français.

    Du Mt Bertrand (2481), il longe la limite administrative marquée sur la carte jusqu'à la Colla Rossa où il retrouve le chemin de crête qu'il longe par les cotes 2179 et 2252, jusqu'à la Cima Missun (2356) dont il contourne le sommet par l'est, en continuant à suivre le même chemin, ce chemin étant laissé en territoire français.

  • — de la Cima Missun au Col de Pegairole

    Références: Carte au 20.000° de Point de Lugo Nos 1-2 et 5-6

    Le long de ce même chemin de crête, le tracé traverse la Colla Cravirora et passe à l'est de la cote 2265 à la Pta Farenga. Il abandonne le chemin pour contourner à l'est la Cima Ventosa, retrouve le chemin du Passo di Tanarello, laissant à la France les constructions qui le bordent; longe le Mt Tanarello, traverse le Passo Basera (2038), contourne le Mt Saccarello, qu'il laisse à environ 300 m. à l'ouest et, suivant l'arête rocheuse puis le chemin jusqu'au Passo di Collardente, il aborde la crête qui conduit au Mont Collardente en laissant à la France la cote 1762 à hauteur de laquelle il longe un chemin laissé en terrioire italien, atteint le Mt Collardente en laissant à la France le chemin qui le traverse et qu'il suivra par la Bassa di Sanson à l'est et au sud de la cote 1769 jusqu'aux constructions (500 m. environ à l'est) de la Testa della Nava (1934) laissées en territoire français.

    Abandonnant le chemin à hauteur de ces constructions, il rejoint par la crête le chemin de crête de la Testa della Nava, laissé en territoire français, et le suit jusqu'aux constructions au sud-est de la Cima di Marta ou Mt Vacche qu'il contourne par l'est.

    De là, le long du chemin de crête, laissé en territoire français, il contourne le Mt Ceriana, abandonne le chemin pour atteindre le Mt Grai (2014) et vient le rejoindre au col (1875) pour contourner avec lui la Cima della Valetta et le Mt Pietravecchia jusqu'à l'arête rocheuse.

    Il traverse ensuite la Gola dell'Incisa, rejoint le long de la crête par la cote 1759 le Mt Torraggio (1972) puis la Cima di Logambon, la Gola del Corvo, contourne le Mt Bauso et le Mt Lega (1552, 1563, et 1556) et descend par la crête jusqu'au Passo di Muratone.

    Le long du chemin de crête, laissé en territoire français, il passe au Mt Scarassan, au sud du Mt Battolino, au sud de la cote 1358 et atteint la Cla Pegairole.

  • — de la Cla Pegairole au Mont Mergo

    Références: Cartes au 20.000° de Pointe de Lugo Nos 5-6, San Remo Nos. 1-2 et Menton Nos 3-4

    De la Cla Pegairole, le tracé suit la limite administrative marquée sur la carte, laissant Cisterne à la France, gravit le mont Simonasso, descend jusqu'au col, s'engage sur le chemin de Margheria-Suan qu'il laisse en territoire français, les chalets demeurant en territoire italien.

    Longeant toujours ce chemin, laissé en territoire français, il passe à l'est de la Testa d'Alpe, à la Fontana dei Draghi, aux sources de la cote 1406, à la cote 1297, longe à l'est la Colla Sgora, passe aux cotes 1088, 1016 et 1026, franchit l'arête rocheuse du mont Colombin, suit la limite de canton marquée sur la carte par la Cima di Reglie (846 et 858) abandonne cette limite de canton en direction du sud-ouest pour descendre la crête de la Serra dell'Arpetta (543, 474 et 416) jusqu'au thalweg de la Roya dont il franchit le cours à 200 m. environ au nord-ouest du pont de Fanghetto.

    Le tracé remonte ensuite le thalweg de la Roya jusqu'en un point situé à 350 m. environ dudit pont. Quittant en ce point la Roya, il prend une direction sud-ouest jusqu'à la cote 566. De ce point, il s'oriente vers l'ouest jusqu'à sa rencontre avec le ravin, qui descend vers Olivetta; il suit le ravin jusqu'à, la route, laissant en territoire italien les habitations situées sur cette route, remonte le V. di Trono sur 200 m. environ, puis se dirige vers la cote 410 jusqu'au chemin d'Olivetta à San Cirolamo. De là, après avoir suivi ce chemin sur 100 m. environ vers le sud-est, il reprend la direction générale du sud-ouest jusqu'à la cote 403, longeant à une vingtaine de mètres au sud le chemin marqué sur la carte à partir de la cote 403, il suit la crête de la Pta Becche jusqu'à la cote 379, puis, s'orientant de nouveau vers le sud-ouest, il traverse le T. Bevera, se dirigeant, en suivant le thalweg, vers le Mont Mergo, dont il contourne par le sud, à 50 mètres environ, le sommet (686), laissé en territoire français, et rejoint la présente frontière en un point situé à 100 mètres environ au sud-ouest dudit sommet.

ANNEXE III. Garanties relatives au Mont Cenis et à la région de Tende-la Brigue

(voir article 9)

A. — Garanties que la France devra donner à l'Italie à l'occasion de la Cession du plateau du Mont Cenis

I. Garanties relatives à la fourniture d'eau prélevée dans le lac du Mont Cenis pour la production d'énergie hydro-électrique

  • a) La France réglera le volume de l'eau du lac du Mont Cenis déversée dans les conduites souterraines qui alimentent les centrales hydro-électriques de Gran Scala, de Venaus et de Mompantero de manière à fournir à ces centrales la quantité d'eau dont l'Italie pourra avoir besoin, selon le débit qui sera nécessaire à ce pays.

  • b) La France réparera, maintiendra en bon état de marche et, suivant les nécessités, renouvellera toutes les installations nécessaires pour fournir l'eau et en régler le débit conformément au paragraphe a), pour autant que ces installations seront situées en territoire français.

  • c) La France informera l'Italie, à la demande de celle-ci, du volume d'eau existant dans le lac du Mont Cenis et lui fournira à ce sujet tous autres renseignements de manière à permettre à l'Italie de déterminer en quelle quantité et suivant quel débit l'eau doit être déversée dans lesdites conduites souterraines.

  • d) La France appliquera les dispositions ci-dessus en observant une juste économie et facturera à l'Italie les frais effectivement engagés.

II. Garanties relatives à l'énergie électrique produite par la centrale hydro-électrique de Gran Scala

  • a) La France exploitera la centrale hydro-électrique de Gran Scala de façon à produire (sous réserve du contrôle de l'approvisionnement en eau prévu dans la garantie I) les quantités d'électricité dont l'Italie pourra avoir besoin à la cadence nécessaire à ce pays, une fois que seront couverts les besoins locaux (besoins qui ne devront pas dépasser de façon substantielle les besoins actuels) de la région avoisinant Gran Scala située en territoire français.

  • b) La France exploitera l'usine élévatrice d'eau adjacente à la centrale de Gran Scala de façon à refouler l'eau dans le lac du Mont Cenis dans la mesure et au moment où l'Italie en aura besoin.

  • c) La France réparera, maintiendra en bon état de marche et, suivant les nécessités, renouvellera toutes les installations constituant la centrale hydro-électrique de Gran Scala et l'usine élévatrice ainsi que la ligne et l'appareillage de transport de force reliant la centrale de Gran Scala à la frontière franco-italienne.

  • d) La France assurera, par la ligne reliant Gran Scala à la frontière franco-italienne, le transport du courant correspondant aux besoins susmentionnés de l'Italie et elle livrera ce courant à l'Italie au point où la ligne de transport de force franchit la frontière pour pénétrer en territoire italien.

  • e) La France maintiendra le voltage et la fréquence du courant fourni conformément aux dispositions ci-dessus à un niveau correspondant aux demandes que l'Italie pourra raisonnablement formuler.

  • f) La France prendra avec l'Italie des dispositions en vue de rétablissement d'une liaison téléphonique entre Gran Scala et l'Italie et restera en communication avec l'Italie afin d'assurer que l'exploitation de la centrale de Gran Scala, de l'usine élévatrice et de la ligne de transport de force, soit conforme aux garanties énoncées ci-dessus.

  • g) Le prix que devra facturer la France, et que devra payer l'Italie, pour le courant produit par la centrale hydro-électrique de Gran Scala qui sera mis à la disposition de l'Italie (une fois que seront couverts les besoins locaux indiqués plus haut), sera identique au prix facturé en France pour la fourniture de quantités analogues d'électricité d'origine hydro-électrique en territoire français, aux environs du Mont Cenis ou dans d'autres régions où les conditions sont comparables.

III. Durée d'application des garanties

Sauf s'il en est autrement convenu entre la France et l'Italie, ces garanties resteront perpétuellement en vigueur.

IV. Commission technique de surveillance

Une Commission technique de surveillance franco-italienne composée en nombre égal de membres français et italiens sera créée pour surveiller et faciliter l'exécution des clauses de garantie ci-dessus dont le but est d'assurer à l'Italie des facilités identiques à celles dont elle disposait en ce qui concerne l'énergie hydro-électrique et l'eau fournies par le lac du Mont Cenis avant la cession de cette région à la France. Il entrera également dans le rôle de la Commission technique de surveillance de coopérer avec les services techniques français compétents pour s'assurer que la sécurité des vallées inférieures n'est pas mise en danger.

B. — Garanties que la France devra donner à l'Italie à l'occasion de la cession à la France de la Région de Tende-la Brigue

  • 1. Garantie permettant d'assurer à l'Italie l'énergie électrique produite par les deux alternateurs à 16⅔ périodes de la centrale hydro-électrique de San Dalmazzo et l'énergie électrique à 50 périodes produite par les centrales hydro-électriques de Le Mesce, San Dalmazzo et Confine en plus de la quantité de courant provenant de ces usines que peut être nécessaire à la France pour alimenter les régions de Sospel, Menton et Nice jusqu'à la reconstruction totale des centrales hydro-électriques détruites de Breil et de Fontan, étant entendu que cette quantité ira en diminuant à mesure des progrès de la reconstruction de ces centrales, que cette quantité ne dépassera pas une puissance de 5.000 kilowatts et 3.000.000 de kilowatts-heure par mois et que, si la reconstruction de ces centrales ne se heurte pas à des difficultés particulières, les travaux devraient être terminés à la fin de 1947 au plus tard.

    • a) La France exploitera lesdites usines de façon à produire (sous réserve des limitations qui peuvent être imposées par le volume d'eau utilisable et compte tenu, autant qu'il est raisonnablement possible, des besoins des usines situées en aval) des quantités d'électricité à une cadence correspondant aux besoins de l'Italie, premièrement, en courant à 16⅔ périodes, pour les chemins de fer italiens de Ligurie et du Piémont méridional, et deuxièmement en courant à 50 périodes pour les usages généraux, une fois que seront couverts les besoins de la France pour Sospel, Menton et Nice, comme il est dit ci-dessus, ainsi que les besoins locaux de la région avoisinant San Dalmazzo;

    • b) La France réparera, maintiendra en bon état de marche, et, suivant les nécessités, renouvellera toutes les installations constituant les centrales hydro-électriques de Le Mesce, San Dalmazzo et Confine ainsi que les lignes et installations de transport de force reliant les centrales de Le Mesce et Confine, d'une part, à celle de San Dalmazzo, d'autre part, et les lignes et installations principales de transport de force allant de la centrale de San Dalmazzo à la frontière franco-italienne;

    • c) La France informera l'Italie, à la demande de celle-ci, du débit de l'eau à Le Mesce et à Confine ainsi que du volume d'eau accumulé à San Dalmazzo et elle fournira tous autres renseignements du même ordre de façon à lui permettre de déterminer ses besoins en courant électrique conformément aux dispositions de l'alinéa a);

    • d) La France assurera, par les lignes principales reliant San Dalmazzo à la frontière franco-itallienne, le transport du courant correspondant aux besoins susmentionnés de l'Italie et elle fournira ce courant à l'Italie aux points où lesdites lignes franchissent la frontière pour pénétrer en territoire italien;

    • e) La France maintiendra le voltage et la fréquence du courant électrique fourni conformément aux dispositions ci-dessus à un niveau correspondant aux besoins réels de l'Italie;

    • f) La France prendra avec l'Italie des dispositions en vu d'établir une liaison téléphonique entre San Dalmazzo et l'Italie et restera en communication avec l'Italie afin d'assurer que l'exploitation desdites centrales hydro-électriques et lignes de transport de force soit conforme aux garanties énoncées ci-dessus.

  • 2. Garantie relative au prix que la France facturera à l'Italie pour le courant mis à la disposition de l'Italie, conformément au paragraphe 1 ci-dessus, jusqu'à ce que les livraisons cessent, conformément au paragraphe 3 ci-après.

    Le prix que la France devra facturer et que l'Italie devra payer pour le courant produit par les centrales hydro-électriques de Le Mesce, San Dalmazzo et Confine qui sera mis à la disposition de l'Italie, une fois que seront couverts les besoins de la France pour Sospel, Menton et Nice, ainsi que les besoins locaux de la région avoisinant San Dalmazzo, conformément aux dispositions de l'alinéa a) de la garantie 1, sera identique au prix facturé en France pour la fourniture de quantités analogues de courant d'origine hydro-électrique en territoire français aux environs de la vallée supérieure de la Roya ou dans d'autres régions où les conditions sont comparables.

  • 3. Garantie selon laquelle la France fournira du courant électrique à l'Italie pendant une période d'une durée raisonnable.

    Sauf s'il en est autrement convenu entre la France et l'Italie, les garanties 1 et 2 resteront en vigueur jusqu'au 31 décembre 1961. Elles cesseront d'être applicables à cette date ou le 31 décembre de I'une quelconque des années suivantes, à condition que l'un des deux pays donne par écrit à l'autre, deux ans à l'avance au moins, avis de son intention d'y mettre un terme.

  • 4. Garantie concernant l'utilisation totale et équitable par la France et par l'Italie des eaux de la Roya et de ses affluents en vue de l'exploitation des ressources hydro-électriques:

    • a) La France exploitera les centrales hydro-électriques de la vallée de la Roya situées en territoire français en tenant compte, autant qu'il est raisonnablement possible, des besoins des centrales situées en aval. La France fera connaitre d'avance à l'Italie le volume d'eau qui, d'apres les prévisions, sera disponible chaque jour et elle fournira tous autres renseignements du même ordre;

    • b) La France et l'Italie élaboreront, par voie de négociations bilatérales, un plan coordonné d'exploitation des ressources hydrauliques de la Roya qui soit acceptable pour les deux parties.

  • 5. Une commission, ou tel autre organisme analogue qu'il pourra être convenu de créer, sera instituée en vue de surveiller l'exécution du plan mentionné à l'alinéa b) de la garantie 4 et de faciliter l'observation des garanties 1 à 4.

ANNEXE IV. Dispositons dont sont convenus à la date du 5 Septembre 1946 les Gouvernements italien et autrichien

(voir article 10)
  • 1. Les habitants de langue allemande de la province de Bolzano et ceux des communes voisines bilingues de la province de Trente jouiront d'une complète égalité de droits vis-à-vis des habitants de langue italienne, dans le cadre de dispositions spéciales destinées à sauvegarder le caractère ethnique et le développement culturel et économique du groupe de langue allemande.

    Conformément aux mesures législatives qui ont été déjà prises ou qui le seront, les ressortissants de langue allemande bénéficieront des garanties suivantes:

    • a) enseignement primaire et secondaire dans leur langue maternelle;

    • b) emploi sur un pied d'égalité des langues allemande et italienne dans les administrations publiques, dans les documents officiels et dans la nomenclature topographique bilingue;

    • c) droit de rétablir les noms de famille allemands italianisés au cours des dernières années;

    • d) égalité de droits pour l'accès aux emplois publics en vue de réaliser une proportion d'emploi plus satisfaisante entre les deux groupes ethniques.

  • 2. Les autorités législatives et exécutives des régions indiquées ci-dessus, bénéficieront d'un régime d'autonomie dont les principes essentiels seront fixés en consultation avec des éléments locaux représentatifs de la population de langue allemande.

  • 3. En vue d'établir des relations de bon voisinage entre l'Italie et l'Autriche, le Gouvernement italien s'engage, après consultation avec le Gouvernement autrichien, et dans le délai d'un an à partir de la signature du présent traité:

    • a) à réviser dans un esprit de large équité le régime des options de nationalité tel qu'il résulte des accords du 21 octobre 1939;

    • b) à conclure un accord stipulant dans des conditions de réciprocité, la validité de certains titres d'études et diplômes universitaires;

    • c) à négocier une convention pour le libre transit des passagers et des marchandises entre le Tyrol septentrional et le Tyrol oriental soit par chemin de fer soit, dans les limites du possible, par route;

    • d) à conclure des accords spéciaux tendant à faciliter un trafic frontalier plus étendu entre l'Autriche et l'Italie ainsi qu'à permettre les échanges locaux de certaines quantités de biens et de produits régionaux.

ANNEXE V. Alimentation en eau de la Commune de Gorizia et de ses environs

(voir article 13)
  • 1. La Yougoslavie assurera en qualité de propriétaire l'entretien et l'exploitation des sources et des installations d'alimentation en eau de Fonte Fredda et de Moncorona, et elle assurera l'alimentation en eau de la partie de la commune de Gorizia qui, aux termes du présent Traité, reste en Italie. L'Italie continuera d'assurer l'entretien et l'exploitation du réservoir et du système d'adduction d'eau qui se trouvent en territoire italien et sont alimentés par les sources mentionnées ci-dessus; elle continuera également de fournir l'eau aux régions situées en territoire yougoslave, qui auront été transférées à la Yougoslavie aux termes du présent Traité, et dont l'alimentation en eau se fait à partir du territoire italien.

  • 2. Les quantités d'eau ainsi procurées correspondront à celles qui ont été habituellement fournies à la région dans le passé. Au cas où les consommateurs de l'un ou l'autre Etat auraient besoin de fournitures supplémentaires d'eau, les deux Gouvernements examineront conjointement la question, en vue de réaliser un accord sur toutes mesures qui pourront être raisonnablement nécessaires pour satisfaire ces besoins. Dans le cas où la quantité d'eau disponible serait réduite pour des causes naturelles, les quantités d'eau provenant des sources d'alimentation précitées, qui seront fournies aux consommateurs se trouvant en Yougoslavie et en Italie, seront réduites pour les uns et les autres au prorata de leur consommation antérieure.

  • 3. Le prix que la commune de Gorizia devra payer à la Yougoslavie pour l'eau mise à sa disposition et le prix que les consommateurs résidant en territoire yougoslave devront payer à la commune de Gorizia seront calculés uniquement sur la base du coût de l'exploitation et de l'entretien du système d'adduction d'eau, ainsi que d'après le montant des nouvelles dépenses d'installation qui pourront être nécessaires pour l'exécution des présentes dispositions.

  • 4. Dans le délai d'un mois après l'entrée en vigueur du présent Traité, la Yougoslavie et l'Italie concluront un accord déterminant les responsabilités respectives qui résultent pour elles des dispositions ci-dessus en fixant les sommes à payer en vertu de ces dispositions. Les deux Gouvernements créeront une Commission mixte chargée de surveiller l'exécution dudit accord.

  • 5. A l'expiration d'une période de dix armées après l'entrée en vigueur du présent Traité, la Yougoslavie et l'Italie procéderont à un nouvel examen des dispositions qui précèdent, en tenant compte de la situation à cette époque, afin de déterminer s'il y à lieu de les réviser, et elles y apporteront toutes modifications et adjonctions dont elles pourront convenir. Tons différends qui pourraient s'élever à la suite de ce nouvel examen, seront réglés suivant la procédure prévue à l'article 87 du présent Traité.

ANNEXE VI. Statut Permanent du Territoire Libre de Trieste

(voir article 21)

Article 1. Etendue du Territoire Libre

Le Territoire Libre de Trieste sera délimité par les frontières qui sont décrites aux articles 4 et 22 du présent Traité et dont le tracé sera établi conformément à l'article 5 du Traité.

Article 2. Intégrité et Indépendance

Le Conseil de Sécurité de l'Organisation des Nations Unies assure l'intégrité et l'indépendance du Territoire Libre. Cette responsabilité implique qu'il a la charge:

  • a. de faire observer les dispositions du Statut Permanent, notamment en ce qui concerne la protection des droits fondamentaux de l'homme;

  • b. de maintenir l'ordre et la sécurité dans le Territoire Libre.

Article 3. Démilitarisation et Neutralité

  • 1 Le Territoire Libre sera démilitarisé et déclaré neutre.

  • 2 Aucune force armée ne sera autorisée dans le Territoire Libre, sauf sur instructions du Conseil de Sécurité.

  • 3 Les formations, exercices et activités paramilitaires seront interdits dans les limites du Territoire Libre.

  • 4 Le Gouvernement du Territoire Libre ne conclura ni ne négociera d'accords ou de conventions militaires avec aucun Etat.

Article 4. Droits de l'Homme et Libertés Fondamentales

La Constitution du Territoire Libre assurera à toute personne relevant de la juridiction du Territoire Libre, sans distinction d'origine ethnique, de sexe, de langue ou de religion, la jouissance des droits de l'homme et des libertés fondamentales, notamment la liberté du culte, la liberté de langage, la liberté d'expression de la pensée par la parole et par l'écrit, la liberté d'enseignement, de réunion et d'association. Les ressortissants du Territoire Libre auront la garantie de conditions égales d'admission aux fonctions publiques.

Article 5. Droits Civils et Politiques

Aucune des personnes ayant acquis la citoyenneté du Territoire Libre ne sera privée de ses droits civils et politiques si ce n'est par décision judiciaire et pour infraction aux lois pénales du Territoire Libre.

Article 6. Citoyenneté

  • 1 Les ressortissants italiens qui étaient domiciliés au 10 juin 1940, dans les limites constituant le Territoire Libre, et leurs enfants nés après cette date, deviendront citoyens du Territoire Libre et jouiront de la plénitude des droits civils et politiques. En devenant citoyens du Territoire Libre, ils perdront leur nationalité italienne.

  • 2 Toutefois, le Gouvernement du Territoire Libre prescrira que les personnes visées au paragraphe 1, qui sont âgées de plus de 18 ans (et les personnes mariées, qu'elles aient ou non atteint cet âge) et dont la langue usuelle est l'italien, auront le droit d'opter pour la nationalité italienne dans un délai de six mois à partir de l'entrée en vigueur de la Constitution, selon les conditions qui seront établies par celle-ci. Toute personne exerçant ce droit d'option sera considérée comme ayant acquis de nouveau la nationalité italienne. L'option du mari n'entraînera pas celle de la femme. Toutefois l'option du père ou, si le père est décédé, celle de la mère, entraînera automatiquement l'option de tous les enfants non mariés âgés de moins de 18 ans.

  • 3 Le Territoire Libre pourra exiger des personnes qui auront exercé leur droit d'option, qu'elles transfèrent leur résidence en Italie dans un délai d'un an à compter de la date à laquelle l'option aura été exercée.

  • 4 Les conditions d'acquisition de la citoyenneté par les personnes non qualifiées pour obtenir la citoyenneté d'origine seront déterminées par l'Assemblée Constituante du Territoire Libre et incrites dans la Constitution. Toutefois, ces conditions devront interdire I'acquisition de la citoyenneté par les personnes ayant appartenu à l'ancienne police fasciste (O.V.R.A.) qui n'auront pas été réhabilitées par les autorités compétentes notamment par les autorités militaires alliées qui avaient la charge d'administrer le territoire en question.

Article 7. Langues Officielles

Les langues officielles du Territoire Libre seront l'italien et le slovène.

La Constitution déterminera les circonstances dans lesquelles le croate pourra être employé comme troisième langue officielle.

Article 8. Drapeau et Armes

Le Territoire Libre aura son drapeau et ses armes. Son drapeau sera le drapeau traditionnel de la ville de Trieste, et ses armes, les armes historiques de celle-ci.

Article 9. Organes du Gouvernement

II sera prévu pour le gouvernement du Territoire Libre un Gouverneur, un Conseil de Gouvernement, une Assemblée populaire élue par le peuple du Territoire Libre et un Corps judiciaire. Leurs pouvoirs respectifs seront exercés conformément aux dispositions du présent Statut et de la Constitution du Territoire Libre.

Article 10. Constitution

  • 1 La Constitution du Territoire Libre sera établie conformément aux principes démocratiques et adoptée par une Assemblée Constituante à la majorité des deux tiers des suffrages exprimés. La Constitution devra être conforme aux dispositions du présent Statut. Elle n'entrera pas en vigueur avant la mise en application du Statut.

  • 2 Si le Gouverneur estime qu'une disposition quelconque de la Constitution proposée par l'Assemblée Constituante, ou un amendement qui serait apporté ultérieurement à la Constitution, se trouvent en contradiction avec le Statut, il pourra s'opposer à leur entrée en vigueur, sous réserve d'en référer au Conseil de Sécurité si l'Assemblée ne partage pas ses vues et n'accepte pas ses recommandations.

Article 11. Nomination du Gouverneur

  • 1 Le Gouverneur sera nommé par le Conseil de Sécurité aprés consultation avec les Gouvernements yougoslave et italien. Il ne devra être resortissant ni de la Yougoslavie, ni de l'Italie, ni du Territoire Libre. Il sera nommé pour une période de cinq ans et son mandat pourra être renouvelé. Ses émoluments et indemnités seront à la charge des Nations Unies.

  • 2 Le Gouverneur pourra habiliter une personne de son choix à exercer ses fonctions lorsqu'il devra s'absenter momentanément, ou ne se trouvera pas en mesure, temporairement, de s'acquitter de ses fonctions.

  • 3 Si le Conseil de Sécurité estime que le Gouverneur a manqué aux devoirs de sa charge, il pourra le suspendre et, sous réserve des garanties appropriées d'enquête, et de faculté pour le Gouverneur d'être entendu, le révoquer. En cas de suspension, de révocation, d'incapacité ou de décès du Gouverneur, le Conseil de Sécurité pourra désigner ou nommer une autre personne qui remplira les fonctions de Gouverneur Provisoire jusqu'à ce que le Gouverneur ne soit plus dans l'incapacité de remplir ses fonctions ou qu'un nouveau Gouverneur ait été nommé.

Article 12. Pouvoir Législatif

Le pouvoir législatif sera exercé par une Assemblée populaire composée d'une seule chambre, élue sur la base de la représentation proportionnelle par les citoyens des deux sexes du Territoire Libre. Les élections à l'Assemblée se feront au suffrage universel, égal pour tous, direct et secret.

Article 13. Conseil de Gouvernement

  • 1 Sous réserve des responsabilités assignées au Gouverneur aux termes du présent Statut, le pouvoir exécutif dans le Territoire Libre sera exercé par un Conseil de Gouvernement formé par l'Assemblée populaire et responsable devant elle.

  • 2 Le Gouverneur aura le droit d'assister à toutes les séances du Conseil de Gouvernement. Il pourra exprimer ses vues sur toute question touchant à ses responsabilités.

  • 3 Lorsque des questions touchant aux responsabilités de leur charge seront examinées par le Conseil de Gouvernement, le Directeur de la Sûreté et le Directeur du Port Franc seront invités à assister aux séances du Conseil et à y exposer leurs vues.

Article 14. Exercice du Pouvoir Judiciaire

Le pouvoir judiciaire dans le Territoire Libre sera exercé par des tribunaux institués conformément à la Constitution et aux lois du Territoire Libre.

Article 15. Liberté et Indépendance du Pouvoir Judiciaire

La Constitution du Territoire Libre devra garantir la liberté et l'indépendance complètes du pouvoir judiciaire et prévoir une instance d'appel.

Article 16. Nomination des Magistrats

  • 1 Le Gouverneur nommera les magistrats en les choisissant parmi les candidats proposés par le Conseil de Gouvernement ou parmi d'autres personnes, aprés consultation du Conseil de Gouvernement, à moins que la Constition ne prévoie un autre mode de nomination aux fonctions judiciaires; sous réserve des garanties qui seront données par la Constitution, le Gouverneur pourra révoquer les magistrats si leur conduite est incompatible avec leurs fonctions judiciaires.

  • 2 L'Assemblée populaire pourra par un vote à la majorité des deux tiers des suffrages exprimés, inviter le Gouverneur à procéder à une enquête sur toute accusation portée contre un membre de la magistrature. Cette accusation, si elle s'avère fondée, pourra entraîner la suspension ou la révocation de l'intéressé.

Article 17. Responsabilité du Gouverneur devant le Conseil de Sécurité

  • 1 Le Gouverneur, en sa qualité de représentant du Conseil de Sécurité, aura la responsabilité de surveiller l'application du présent Statut, notamment en ce qui concerne la protection des droits fondamentaux de l'homme, et d'assurer le maintien de l'ordre public et de la sécurité par le Gouvernement du Territoire Libre, conformément au présent Statut, à la Constitution et aux lois du Territoire Libre.

  • 2 Le Gouverneur présentera au Conseil de Sécurité des rapports annuels sur l'application du Statut et sur l'exercice de ses fonctions.

Article 18. Droits de l'Assemblée

L'Assemblée populaire aura le droit de procéder à l'examen ou à la discussion de toute question concernant les intérêts du Territoire Libre.

Article 19. Législation

  • 1 L'initiative en matière législative appartient aux membres de l'Assemblée populaire, au Conseil de Gouvernement, ainsi qu'au Gouverneur, pour les questions qui, à son avis, concernent les responsabilités du Conseil de Sécurité, telles qu'elles sont définies à l'article 2 du présent Statut.

  • 2 Aucune loi ne pourra entrer en vigueur avant d'avoir été promulguée. La promulgation des lois aura lieu conformément aux dispositions de la Constition du Territoire Libre.

  • 3 Avant d'être promulguée, toute loi adoptée par l'Assemblée devra être présentée au Gouverneur.

  • 4 Si le Gouverneur estime que cette loi est contraire au présent Statut, il pourra, dans les dix jours suivant la présentation qui lui en a été faite, la renvoyer à l'Assemblée avec ses observations et recommandations. Si le Gouverneur ne renvoie pas cette loi dans les dix jours fixés, ou s'il avise l'Assemblée dans le même délai que la loi n'appelle aucune observation ou recommandation de sa part, la loi sera promulguée immédiatement.

  • 5 Si l'Assemblée manifeste son refus de retirer la loi qui a été renvoyée par le Gouverneur ou de l'amender conformément aux observations ou recommandations du Gouverneur, celui-ci, à moins qu'il ne soit prêt à retirer ses observations et recommandations — et dans ce cas la loi sera promulguée sans délai —, soumettra aussitôt la question au Conseil de Sécurité. Le Gouverneur transmettra également sans délai au Conseil de Sécurité, toute communication que l'Assemblée pourrait désirer faire tenir au Conseil à ce sujet.

  • 6 Les lois qui auront été soumises au Conseil de Sécurité en vertu des dispositions du précédent paragraphe ne seront promulguées que sur instructions du Conseil de Sécurité.

Article 20. Droits du Gouverneur en matière de mesures administratives

  • 1 Le Gouverneur peut demander au Conseil de Gouvernement de suspendre l'application des mesures administratives qui, à son avis, sont incompatibles avec ses propres responsabilités qu'elles sont définies dans le présent Statut (contrôle de l'application du Statut; maintien de l'ordre public et de la sécurité; respect des droits de l'homme). En cas d'objection de la part du Conseil de Gouvernement, le Gouverneur peut suspendre l'application de ces mesures administratives et le Gouverneur ou le Conseil de Gouvernement peuvent saisir le Conseil de Sécurité de l'ensemble de la question pour qu'il prenne une décision à ce sujet.

  • 2 Lorsque ses responsabilités, telles qu'elles sont définies par le Statut, se trouvent en jeu, le Gouverneur peut proposer au Conseil de Gouvernement d'adopter toutes mesures d'ordre administratif. Si le Conseil de Gouvernement n'accepte pas ces propositions, le Gouverneur peut, sans préjudice des dispositions de l'article 22 du présent Statut, soumettre la question au Conseil de Sécurité pour décision.

Article 21. Budget

  • 1 Le Conseil de Gouvernement sera chargé de préparer le projet de budget du Territoire Libre, qui comprendra les prévisions de recettes et de dépenses, et de soumettre ce projet à l'Assemblée populaire.

  • 2 Au cas où un exercice budgétaire commencerait sans que le budget ait été dûment adopté par l'Assemblée, les dispositions budgétaires de l'exercice précédent seront appliquées au nouvel exercice budgétaire, jusqu'à ce que le nouveau budget ait été voté.

Article 22. Pouvoirs Spéciaux du Gouverneur

  • 1 Afin d'être en mesure de s'acquitter de ses responsabilités envers le Conseil de Sécurité, conformément au présent Statut, le Gouverneur peut, dans les cas qui à son avis présentent un caractère d'extrême urgence et qui menacent l'indépendance ou l'intégrité du Territoire Libre, l'ordre public ou le respect des droits de l'homme, ordonner directement et faire exécuter les mesures appropriées, sous réserve d'adresser immédiatement au Conseil de Sécurité un rapport à ce sujet. En pareil cas, le Gouverneur peut, s'il le juge nécessaire, prendre la direction des services de la Sûreté.

  • 2 L'Assemblée populaire peut adresser une pétition au Conseil de Sécurité au sujet de tout acte accompli par le Gouverneur dans l'exercice de ceux de ses pouvoirs qui sont visés au paragraphe 1 du présent article.

Article 23. Droit de grâce et de commutation de peine

Le droit de grâce et de commutation de peine appartiendra au Gouverneur et sera exercé par lui conformément aux dispositions qui seront inscrites dans la Constitution.

Article 24. Relations Extérieures

  • 1 Le Gouverneur veillera à ce que la conduite des relations extérieures du Territoire Libre soit conforme aux dispositions du Statut, de la Constitution et des lois du Territoire Libre. A cette fin, le Gouverneur aura le pouvoir de s'opposer à la mise en vigueur de traités ou d'accords intéressant les relations extérieures, qui à son avis sont en contradiction avec le Statut, la Constitution ou les lois du Territoire Libre.

  • 2 Les traités et les accords, ainsi que les exequaturs et les commissions consulaires seront signés conjointement par le Gouverneur et par un représentant du Conseil de Gouvernement.

  • 3 Le Territoire Libre peut ou pourra être partie à des conventions internationales, ou devenir membre d'organisations internationales, à condition que le but de ces conventions ou de ces organisations soit de régler des questions économiques, techniques, culturelles, sociales, ou relatives à la santé publique.

  • 4 Toute union économique ou association d'un caractère exclusif avec un Etat quelconque est incompatible avec le Statut du Territoire Libre.

  • 5 Le Territoire Libre reconnaîtra la pleine valeur du Traité de Paix avec l'Italie et donnera effet aux dispositions de ce Traité qui lui sont applicables. Le Territoire Libre reconnaîtra également la pleine valeur des autres accords ou arrangements qui ont été ou qui Seront conclus par les Puissances Alliées et Associées pour le rétablissement de la paix.

Article 25. Indépendance du Gouverneur et de son personnel

Dans l'accomplissement de leurs devoirs, le Gouverneur et son personnel ne solliciteront ou n'accepteront d'instructions d'aucun Gouvernement ni d'aucune autre autorité, à l'exception du Conseil de Sécurité. Ils s'abstiendront de tout acte incompatible avec leur situation de fonctionnaires internationaux relevant uniquement du Conseil de Sécurité.

Article 26. Nomination et révocation des fonctionnaires administratifs

  • 1 Les nominations aux fonctions publiques dans le Territoire Libre seront faites en tenant compte exclusivement des capacités professionnelles, de la compétence et de l'intégrité des candidats.

  • 2 Les fonctionnaires des organismes administratifs ne seront révoqués que pour incompétence ou faute grave et la révocation ne sera prononcée que sous réserve des garanties appropriées d'enquête et de faculté pour l'intéressé d'être entendu. Ces garanties seront déterminées par la loi.

Article 27. Directeur de la Sûreté

  • 1 Le Conseil de Gouvernement soumet au Gouverneur une liste de candidats pour le poste de Directeur de la Sûreté. La nomination du Directeur est faite par le Gouverneur qui le choisit parmi les candidats qui lui ont été présentés ou parmi d'autres personnes, aprés consultation du Conseil de Gouvernement. Il peut également révoquer le Directeur de la Sûreté après consultation du Conseil de Gouvernement.

  • 2 Le Directeur de la Sûreté ne devra être ressortissant ni de la Yougoslavie ni de l'Italie.

  • 3 Normalement, le Directeur de la Sûreté relève directement du Conseil de Gouvernement et reçoit, pour les questions qui sont de son ressort, les instructions de celui-ci.

  • 4

    • a. Le Gouverneur doit recevoir régulièrement des rapports du Directeur de la Sûreté et conférer avec le Directeur sur toute question qui est du ressort de celui-ci.

    • b. Il doit être mis au courant par le Conseil de Gouvernement des instructions que celui-ci donne au Directeur de la Sûreté et peut exprimer son avis à leur sujet.

Article 28. Force de Police

  • 1 Pour maintenir I'ordre public et la sécurité conformément au Statut, à la Constitution et aux lois du Territoire Libre, le Gouvernement du Territoire Libre aura le droit d'entretenir une force de police et des services de Sûreté.

  • 2 Les membres de la police et des services de Sûreté seront recrutés par le Directeur de la Sûreté et pourront être révoqués par lui.

Article 29. Gouvernement Local

La Constitution du Territoire Libre devra prévoir l'établissement, sur la base de la représentation proportionnelle, d'organes de gouvernement local, selon des principes démocratiques, notamment celui du suffrage universel, égal pour tous, direct et secret.

Article 31. Chemins de fer

Sans préjudice de ses droits de propriété sur les chemins de fer à l'intérieur de ses frontières, et de son contrôle sur leur administration, le Territoire Libre pourra négocier avec la Yougoslavie et l'Italie des accords en vue d'assurer une exploitation rationnelle et économique de ses chemins de fer. De tels accords détermineront la responsabilité de l'exploitation des chemins de fer en direction de la Yougoslavie ou de l'Italie respectivement, ainsi que de l'exploitation de la tête de ligne de Trieste et des portions de voies communes à toutes les lignes. Dans ce dernier cas, l'exploitation pourra être assurée par une Commission spéciale composée de représentants du Territoire Libre, de la Yougoslavie et de l'Italie sous la présidence du représentant du Territoire Libre.

Article 32. Aviation Commerciale

  • 1 Les aéronefs commerciaux immatriculés sur le territoire de l'une quelconque des Nations Unies, qui accorde les mêmes droits sur son territoire aux aéronefs commerciaux immatriculés dans le Territoire Libre, jouiront des droits accordés à l'aviation commerciale dans le trafic international, notamment le droit d'atterrir à des fins de ravitaillement et de réparations, le droit de survoler sans escale le Territoire Libre, et d'utiliser pour les transports aériens les aéroports qui pourront être désignés par les autorités compétentes du Territoire Libre.

  • 2 Ces droits ne seront pas soumis à d'autres restrictions que celles qui sont imposées sur une base de non-discrimination par les lois et les règlements en vigueur dans le Territoire Libre et dans les pays intéressés ou qui résultent du caractère spécial du Territoire Libre, en tant que territoire neutre et démilitarisé.

Article 33. Immatriculation des Navires

  • 1 Le Territoire Libre est habilité à ouvrir des registres en vue de l'immatriculation des navires et bâtiments appartenant soit au Gouvernement du Territoire Libre, soit à des personnes physiques ou à des organisations domiciliées dans le Territoire Libre.

  • 2 A la demande de la Tchécoslovaquie et de la Confédération helvétique, le Territoire Libre ouvrira des registres maritimes spéciaux pour les navires et bâtiments tchécoslovaques et helvétiques. Après la conclusion du Traité de Paix avec la Hongrie et du traité rétablissant l'indépendance de l'Autriche respectivement, le Territoire Libre ouvrira, dans les mêmes conditions, des registres maritimes spéciaux pour les navires et bâtiments hongrois et autrichiens. Les navires et bâtiments inscrits dans ces registres battront pavillon de leurs pays respectifs.

  • 3 En donnant effet aux dispositions ci-dessus, et sous réserve de toute convention internationale qui viendrait à être conclue à cet égard avec la participation du Gouvernement du Territoire Libre, celui-ci pourra établir telles conditions concernant l'immatriculation, le maintien sur les registres ou la radiation, qui empêcheront tous abus auxquels donneraient lieu les facilités ainsi accordées. En ce qui concerne, notamment, les navires et bâtiments immatriculés conformément au paragraphe 1 ci-dessus, l'immatriculation sera limitée aux navires et bâtiments gérés du Territoire Libre et servant régulièrement les besoins ou les intérêts du Territoire. Dans le cas des navires et bâtiments immatriculés conformément au paragraphe 2 ci-dessus, l'immatriculation sera limitée aux navires et bâtiments ayant Trieste pour port d'attache et servant d'une manière régulière et permanente les besoins de leurs pays respectifs par le port de Trieste.

Article 34. Port Franc

II sera créé, dans le Territoire Libre, un port franc qui sera administré conformément aux dispositions d'un Instrument international établi par le Conseil des Ministres des Affaires Etrangères et approuvé par le Conseil de Sécurité. Le texte de cet Instrument figure en annexe au présent Traité (annexe VIII). Le Gouvernement du Territoire Libre mettra en vigueur la législation nécessaire et prendra toutes mesures utiles pour donner effet aux dispositions de cet Instrument.

Article 35. Liberté de Transit

La liberté de transit sera assurée conformément aux conventions internationales usuelles par le Territoire Libre et les Etats par les territoires desquels s'effectue le transit, aux marchandises transportées par chemin de fer entre le Port Franc et les Etats qu'il dessert, sans aucune discrimination et sans droits de douane, ni taxes autres que celles qui seraient perçues à l'occasion de services rendus.

Article 36. Interprétation du Statut

Exception faite des cas pour lesquels une autre procédure est expressément prévue par un article du présent Statut, tout différend relatif à l'interprétation ou à l'exécution du Statut qui n'a pas été réglé par voie de négociations directes, sera, à moins que les parties ne conviennent entre elles d'un autre mode de règlement, soumis, à la demande de l'une ou l'autre des parties, à une commission composée d'un représentant de chacune des parties et d'un tiers membre, choisi d'un commun accord par les deux parties parmi les ressortissants d'un pays tiers. A défaut d'accord dans le délai d'un mois entre les deux parties au sujet de la désignation du tiers membre, l'une ou l'autre partie pourra demander au Secrétaire Général des Nations Unies de procéder à cette désignation. La décision de la majorité des membres da la commission sera considérée comme décision de la commission et acceptée par les parties comme définitive et obligatoire.

Article 37. Modification du Statut

Le présent Statut constitue le Statut Permanent du Territoire Libre, sous réserve de toute modification que le Conseil de Sécurité pourra y apporter ultérieurement. L'Assemblée populaire pourra, à la suite d'un vote pris à la majorité des deux tiers des suffrages exprimés, adresser des pétitions au Conseil de Sécurité en vue de la modification du Statut.

Article 38. Entrée en vigueur du Statut

Le présent Statut entrera en vigueur à la date qui sera fixée par le Conseil de Sécurité des Nations Unies.

ANNEXE VII. Instrument relatif au régime provisoire du Territoire Libre de Trieste

(voir article 21)

Les dispositions du présent Instrument s'appliqueront à l'administration du Territoire Libre de Trieste en attendant la mise en application du Statut Permanent.

Article 1

Le Gouverneur entrera en fonctions dans le Territoire Libre le plus tôt possible après l'entrée en vigueur du présent Traité de Paix. Jusqu'à l'entrée en fonctions du Gouverneur, le Territoire Libre continuera d'être administré par les Commandements militaires alliés agissant chacun dans leur zone respective.

Article 2

Dès son entrée en fonctions dans le Territoire Libre, le Gouverneur aura le pouvoir de constituer un Conseil Provisoire de Gouvernement dont il choisira les membres, après consultation des Gouvernements yougoslave et italien, parmi des personnes domicilées dans le Territoire Libre. Le Gouverneur aura le droit de modifier la composition du Conseil Provisoire de Gouvernement chaque fois qu'il le jugera nécessaire. Le Gouverneur et le Conseil Provisoire de Gouvernement exerceront leurs fonctions de la manière prescrite par les dispositions du Statut Permanent, à mesure que ces dispositions s'avéreront applicables et pour autant que celles du présent Instrument ne s'y substituent pas. De la même façon, toutes les autres dispositions du Statut Permanent seront applicables pendant la durée du régime provisoire, à mesure que ces dispositions s'avéreront applicables et pour autant que celles du présent Instrument ne s'y substituent pas.

Dans ses actes, le Gouverneur sera guidé surtout par le souci des besoins et du bien-être de la population.

Article 3

Le siège du Gouvernement sera établi à Trieste. Le Gouverneur adressera ses rapports directement au Président du Conseil de Sécurité et, par son entremise, fournira au Conseil tous renseignements nécessaires sur l'administration du Territoire Libre.

Article 4

Le premier devoir du Gouverneur sera de veiller au maintien de l'ordre public et de la sécurité. Il nommera, à titre provisoire, un Directeur de la Sûreté qui réorganisera et dirigera les forces de police et les services de Sûreté.

Article 5

  • a) Dès l'entrée en vigueur du présent Traité, l'effectif des troupes stationnées dans le Territoire Libre ne dépassera pas 5.000 hommes pour le Royaume-Uni, 5.000 hommes pour les Etats-Unis d'Amérique et 5.000 hommes pour la Yougoslavie.

  • b) Ces troupes seront mises à la disposition du Gouverneur pendant une période de quatre vingt dix jours à partir de son entrée en fonctions dans le Territoire Libre. Dès la fin de cette période, ces troupes cesseront d'être à la disposition du Gouverneur et seront rétirées du Territoire dans un délai complémentaire de quarante cinq jours, à moins que le Gouverneur n'avise le Conseil de Sécurité qu'il estime nécessaire, dans l'intérêt du Territoire, de maintenir ces troupes, en totalité ou en partie. Dans cette dernière hypothèse, les troupes requises par le Gouverneur seront maintenues pendant quarante cinq jours au plus, aprés que le Gouverneur aura avisé le Conseil de Sécurité que l'ordre intérieur dans le Territoire peut être assuré par les Services de Sûreté sans l'aide de troupes étrangères.

  • c) Les opérations de retrait prévues au paragraphe b) devront s'effectuer de manière à maintenir autant que possible la proportion prévue au paragraphe a) entre les troupes des trois Puissances intéressées.

Article 6

Le Gouverneur aura le droit, à tout moment, de demander de l'aide aux Commandants en chef de ces contingents et cette aide lui sera donnée sans delai. Dans tous les cas où ce sera possible, le Gouverneur consultera les Commandants militaires intéressés avant de donner ses instructions, mais il ne s'immiscera pas dans les dispositions d'ordre militaire prises à l'égard des forces armées dans l'exécution de ses instructions. Chaque Commandant en chef a le droit de communiquer, par rapport, à son Gouvernement les instructions qu'il aura reçues du Gouverneur, et il informera le Gouverneur du contenu de ces rapports. Le Gouvernement intéressé aura le droit de refuser que ses troupes participent à l'opération en question et il informera le Conseil de Sécurité de son refus.

Article 7

Les dispositions nécessaires relatives aux lieux de stationnement, à l'administration et à l'approvisionnement des contingents militaires fournis par le Royaume-Uni, les Etats-Unis d'Amérique et la Yougoslavie, seront fixées par accord entre le Gouverneur et les Commandants en chef de ces contingents.

Article 8

Le Gouverneur sera chargé d'organiser, en consultation avec le Conseil Provisoire de Gouvernement, l'élection des membres de l'Assemblée Constituante dans les conditions prescrites par le Statut pour les élections à l'Assemblée Populaire.

Les élections auront lieu, au plus tard, quatre mois aprés l'entrée en fonctions du Gouverneur. Dans le cas où il serait techniquement impossible de procéder aux élections dans ce délai, le Gouverneur en référera au Conseil de Sécurité.

Article 9

Le Gouverneur établira le budget provisoire ainsi que les programmes provisoires d'exportations et d'importations, en consultation avec le Conseil Provisoire de Gouvernement et il s'assurera que les dispositions appropriées sont prises par le Conseil Provisoire de Gouvernement pour la gestion des finances du Territoire Libre.

Article 10

Les lois et règlements existants resteront en vigueur, à moins qu'ils ne soient abrogés ou que leur application ne soit suspendue par le Gouverneur, et jusqu'à ce qu'ils le soient. Le Gouverneur aura le droit de modifier les lois et règlements existants ainsi que d'édicter de nouvelles lois et de nouveaux règlements, en accord avec la majorité du Conseil Provisoire de Gouvernement. Ces lois et règlements modifiés, ces nouvelles lois et ces nouveaux règlements ainsi que les actes du Gouverneur abrogeant les lois et règlements ou suspendant leur application seront valables à moins qu'ils ne soient modifiés, rapportés ou remplacés par des décisions de l'Assemblée Populaire ou du Conseil de Gouvernement, agissant dans leurs domaines respectifs aprés l'entrée en vigueur de la Constitution, et jusqu'à ce qu'ils le soient.

Article 11

Jusqu'à l'établissement d'un régime monétaire séparé pour le Territoire Libre, la lire italienne continuera d'être la monnaie légale dans le Territoire Libre. Le Gouvernement italien fournira au Territoire Libre les moyens de change étranger et les instruments monétaires qui lui sont nécessaires, dans des conditions qui ne seront pas moins favorables que celles qui sont appliquées en Italie.

L'Italie et le Territoire Libre concluront un accord pour donner effet aux dispositions ci-dessus et pour prévoir tout règlement qui pourrait être nécessaire entre les deux Gouvernements.

ANNEXE VIII. Instrument relatif au Port Franc de Trieste

(voir article 21)

Article 1

  • 1 Pour garantir que le commerce international ainsi que la Yougoslavie, l'ltalie et les Etats d'Europe centrale puissent utiliser, dans des conditions d'égalité, le port et les facilités de transit de Trieste, selon les coutumes en usage dans les autres ports francs du monde:

    • a) il sera créé dans le Territoire Libre de Trieste, un port franc de douanes, dont les limites sont fixées par les dispositions de l'article 3 du présent Instrument ou seront établies conformément auxdites dispositions;

    • b) les marchandises passant par le Port Franc de Trieste bénéficieront de la liberté de transit dans les conditions prévues à l'article 16 du présent Instrument.

  • 2 Le régime international du Port Franc sera déterminé par les dispositions du présent Instrument.

Article 2

  • 1 Le Port Franc sera constitué en établissement public du Territoire Libre et administré comme tel. Il aura la pleine capacité d'une personne morale et fonctionnera conformément aux dispositions du présent Instrument.

  • 2 Tous les biens italiens d'Etat et parastataux, se trouvant dans les limites du Port Franc, qui, aux termes du présent Traité seront acquis par le Territoire Libre, seront transférés sans paiement au Port Franc.

Article 3

  • 1 La zone du Port Franc comprendra la superficie et les installations des zones franches du port de Trieste dans leurs limites de 1939.

  • 2 La création dans le Port Franc de zones spéciales relevant de la juridiction exclusive d'un Etat, quel qu'il soit, est incompatible avec le statut du Territoire Libre et celui du Port Franc.

  • 3 Toutefois, en vue de satisfaire les besoins particuliers de la navigation yougoslave et italienne dans l'Adriatique, le Directeur du Port Franc, à la demande des Gouvernements yougoslave ou italien, et sur avis conforme de la Commission Internationale prevue à l'article 21, pourra réserver aux navires de commerce battant pavillon de l'un ou l'autre de ces deux Etats l'usage exclusif de postes à quai dans certaines parties de la zone du Port Franc.

  • 4 Dans le cas où il serait nécessaire d'agrandir la zone du Port Franc, cet agrandissement pourra être effectué, sur proposition du Directeur du Port Franc, par décision du Conseil de Gouvernement, d'accord avec l'Assemblée populaire.

Article 4

Sauf dispositions contraires du présent Instrument, les lois et règlements en vigueur dans le Territoire Libre seront applicables aux personnes et aux biens dans les limites du Port Franc, et les autorités chargées de leur application dans le Territoire Libre exerceront leurs fonctions dans lesdites limites.

Article 5

  • 1 Les navires de commerce et les marchandises de tous pays jouiront sans restriction du droit d'accès au Port Franc pour chargement et déchargement, tant en ce qui concerne les marchandises en transit que les marchandises à destination ou en provenance du Territoire Libre.

  • 2 Les autorités du Territoire Libre ne percevront sur ces marchandises, à l'occasion de leur importation, de leur exportation ou de leur transit par le Port Franc, ni droits de douane ni taxes autres que celles qui seraient perçues à l'occasion de services rendus.

  • 3 Toutefois, en ce qui concerne les marchandises importées par le Port Franc aux fins de consommation dans les limites du Territoire Libre ou exportées de ce Territoire par le Port Franc, les lois et règlements en vigueur en la matière dans le Territoire Libre seront appliqués.

Article 6

L'entreposage, l'emmagasinage, l'examen, le triage, l'emballage et le réemballage, et les activités similaires qui ont été exercées de façon coutumière dans les zones franches du port de Trieste, seront autorisées dans le Port Franc conformément à la réglementation générale établie par le Directeur du Port Franc.

Article 7

  • 1 Le Directeur du Port Franc pourra également autoriser le traitement primaire des marchandises dans les limites du Port Franc.

  • 2 Les autres activités industrielles seront autorisées dans les limites du Port Franc pour les entreprises qui existaient dans les zones franches du port de Trieste avant l'entrée en vigueur du Présent Instrument. Le Conseil de Gouvernement pourra, sur la proposition du Directeur du Port Franc, permettre l'installation de nouvelles entreprises industrielles dans les limites du Port Franc.

Article 8

Les autorités du Territoire Libre seront autorisées à procéder à des inspections à l'intérieur du Port Franc, dans la mesure qui leur sera nécessaire pour faire respecter les règlements douaniers ou autres établis dans le Territoire Libre en vue d'empêcher la contrebande.

Article 9

  • 1 Il appartiendra aux autorités du Territoire Libre de fixer et de percevoir les droits de port dans le Port Franc.

  • 2 Le Directeur du Port Franc fixera le montant de toutes les redevances afférentes à l'utilisation des installations et des services du Port Franc. Ces redevances devront être raisonnables et correspondre aux frais d'exploitation, d'administration, d'entretien et de développement du Port Franc.

Article 10

II ne sera admis, pour la fixation et la perception dans le Port Franc du montant des droits de port et des autres redevances prévues à l'article 9, ainsi que pour la fourniture des services et l'utilisation des installations du Port Franc, aucune mesure discriminatoire fondée sur la nationalité des navires, la propriété des marchandises ou sur tout autre motif.

Article 11

La circulation de toutes personnes à l'entrée et à la sortie de la zone du Port Franc sera soumise à telle réglementation qui sera établie par les autorités du Territoire Libre. Toutefois cette réglementation sera établie de manière à ne pas gêner indûment la circulation à l'entrée et à la sortie du Port Franc des personnes, quelle que soit leur nationalité, qui exercent dans la zone du Port Franc une activité légitime.

Article 12

Les règlements généraux et spéciaux en vigueur dans le Port Franc, ainsi que les barêmes des redevances à percevoir dans le Port Franc, devront être rendus publics.

Article 13

La navigation côtière et le cabotage intérieur dans les limites du Territoire Libre seront régis par la réglementation édictée par les autorités du Territoire Libre, les dispositions du présent Instrument étant considérées comme n'imposant à ces autorités aucune restriction à cet égard.

Article 14

Les mesures de protection sanitaire ainsi que les dispositions relatives à la lutte contre les maladies des animaux et des végètaux, en ce qui concerne les navires et les cargaisons, seront appliquées dans les limites du Port Franc par les autorités du Territoire Libre.

Article 15

Les autorités du Territoire Libre seront tenues de fournir au Port Franc l'eau, le gaz, la lumière et l'énergie électriques, les communications, les installations d'assainissement et autres services publics, ainsi que d'y assurer la police et la protection contre l'incendie.

Article 16

  • 1 La liberté de transit sera assurée, conformément aux conventions internationales usuelles, par le Territoire Libre et les Etats, par le territoire desquels s'effectue le transit, aux marchandises transportées par chemin de fer entre le Port Franc et les Etats qu'il dessert, sans aucune discrimination et sans droits de douane ni taxes autres que celles qui seraient perçues a l'occasion de services rendus.

  • 2 Le Territoire Libre et les Etats qui assument les obligations résultant du présent Instrument et sur le territoire desquels ce trafic se fait en transit dans l'une ou l'autre direction, feront tout ce qui est en leur pouvoir pour faciliter à tous égards et dans toute la mesure possible la rapidité et la bonne marche de ce trafic à un prix raisonnable; ils n'adopteront, à l'égard du mouvement des marchandises à destination et en provenance du Port Franc, aucune mesure discriminatoire en matière de tarifs, de services et de règlements douaniers, sanitaires, de police ou autres.

  • 3 Les Etats qui assument les obligations résultant du présent Instrument ne prendront aucune mesure réglementaire ou tarifaire qui détournerait artificiellement le trafic du Port Franc au profit d'autres ports maritimes. Les mesures prises par le Gouvernement yougoslave en vue d'aménager le trafic vers les ports de la Yougoslavie méridionale ne seront pas considérées comme des mesures visant à détourner artificiellement le trafic.

Article 17

Le Territoire Libre et les Etats qui assument les obligations résultant du présent Instrument accorderont dans leurs territoires respectifs et sur une base de non-discrimination, la liberté des communications postales, télégraphiques et téléphoniques, conformément aux conventions internationales usuelles, entre la zone du Port Franc et tout pays, pour toute communication en provenance ou à destination de la zone du Port Franc.

Article 18

  • 1 Le Port Franc sera administré par le Directeur du Port Franc qui le représentera en tant que personne morale. Le Conseil de Gouvernement présentera au Gouverneur une liste de candidats qualifiés pour le poste de Directeur du Port Franc. Le Gouverneur nommera le Directeur en le choisissant parmi les candidats qui lui ont été présentés, après consultation du Conseil de Gouvernement. En cas de désaccord, la question sera soumise au Conseil de Sécurité. Le Gouverneur pourra également révoquer le Directeur sur recommandation de la Commission Internationale ou du Conseil de Gouvernement.

  • 2 Le Directeur ne devra être ressortissant ni de la Yougoslavie, ni de l'Italie.

  • 3 Tous les autres agents du Port Franc seront nommés par le Directeur. Pour toutes les nominations d'agents, la préférence devra être donnée aux ressortissants du Territoire Libre.

Article 19

Le Directeur du Port Franc, sous réserve des dispositions du présent Instrument, prendra toutes mesures raisonnables et nécessaires pour administrer, exploiter, entretenir et développer le Port Franc et en faire un port fonctionnant de façon satisfaisante et apte à faire face rapidement à tout le trafic. En particulier, il sera responsable de l'exécution des travaux portuaires de toute nature dans le Port Franc, il dirigera l'exploitation des installations portuaires et du reste de l'équipement du port, il fixera, conformément aux lois du Territoire Libre, les conditions de travail dans le Port Franc et il contrôlera également l'exécution dans le Port Franc des ordres et règlements des autorités du Territoire Libre relatifs à la navigation.

Article 20

  • 1 Le Directeur du Port Franc édictera tels règlements généraux et spéciaux qu'il jugera nécessaires dans l'exercice des fonctions qui lui sont dévolues aux termes de l'article précédent.

  • 2 Il établira le budget autonome du Port Franc; ce budget sera approuvé et géré conformément à la législation qui sera établie par l'Assemblée populaire du Territoire Libre.

  • 3 Le Directeur du Port Franc présentera un rapport annuel sur le fonctionnement du Port Franc au Gouverneur et au Conseil de Gouvernement du Territoire Libre. Une copie de ce rapport sera transmise à la Commission Internationale.

Article 21

  • 1 Il sera créé une Commission Internationale du Port Franc, ci-après dénommée „la Commission Internationale,” composée d'un représentant du Territoire Libre et de chacun des Etats suivants: Etats-Unis d'Amérique, France, Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord, Union des Républiques Soviétiques Socialistes, République Fédérative Populaire de Yougoslavie, Italie, Pologne, Tchécoslovaquie, Suisse, Autriche, Hongrie, à condition que l'Etat en question ait assumé les obligations résultant du présent Instrument.

  • 2 Le représentant du Territoire Libre sera président permanent de la Commission Internationale. En cas de partage des voix, celle du président sera prépondérante.

Article 22

La Commission Internationale aura le droit de procéder à des du Port Franc. Ses locaux et ses activités ne relèveront de la juridiction d'aucune autorité locale. Les membres et les fonctionnaires de la Commission Internationale bénéficieront, dans le Territoire Libre, de tels privilèges et immunités qui seront nécessaires au libre exercice de leurs fonctions. La Commission Internationale organisera son secrétariat, décidera de sa procédure et établira son budget. Les dépenses communes de la Commission Internationale seront réparties équitablement entre les Etats qui y sont représentés selon les proportions acceptées par eux en Commission Internationale.

Article 23

La Commission Internationale aura le droit de procéder à des enquêtes et à des études sur toutes questions concernant l'exploitation, l'utilisation et l'administration du Port Franc ou les aspects techniques du transit entre le Port Franc et les Etats qu'il dessert, y compris l'unification des méthodes suivies pour assurer du trafic. La Commission Internationale agira soit de sa propre initiative, soit lorsque de telles questions auront été portées à son attention par tout Etat ou par le Territoire Libre ou par le Directeur du Port Franc. La Commission Internationale fera connaître son sentiment ou ses recommandations sur ces questions à l'Etat ou aux Etats intéressés, ou au Territoire Libre, ou au Directeur du Port Franc. Ces recommandations seront examinées et les mesures nécessaires seront prises. Toutefois, si le Territoire Libre ou l'Etat ou les Etats intéressés considèrent que ces mesures seraient incompatibles avec les dispositions du présent Instrument, la question pourra, à la demande du Territoire Libre ou de l'un quelconque des Etats intéressés, être réglée selon la procédure prévue à l'article 24.

Article 24

Tout différend relatif à l'interprétation ou à l'exécution du présent Instrument, qui ne sera pas réglé par voie de négociations directes, devra, à moins que les parties conviennent entre elles d'un autre mode de règlement, être soumis, à la demande de l'une ou l'autre partie, à une commission composée d'un représentant de chacune der parties et d'un tiers membre choisi par accord entre les deux parties parmi des ressortissants de pays tiers. Si, dans le délai d'un mois, les deux parties ne parviennent pas à se mettre d'accord sur la désignation du tiers membre, l'une ou l'autre des parties pourra demander au Secrétaire Général des Nations Unies de procéder à sa nomination. La décision de la majorité des membres sera considérée comme décision de la Commission et acceptée par les parties comme définitive et obligatoire.

Article 25

Des propositions d'amendements au présent Instrument pourront être présentées au Conseil de Sécurité par le Conseil de Gouvernement du Territoire Libre ou par trois au moins des Etats représentés à la Commission Internationale. Tout amendement approuvé par le Conseil de Sécurité prendra effet à la date fixée par celui-ci.

Article 26

Aux fins du présent Instrument, un Etat sera considéré comme ayant assumé les obligations résultant dudit Instrument s'il est partie au Traité de Paix avec l'Italie ou s'il a notifié au Gouvernement de la République Française qu'il assumait ces obligations.

ANNEXE IX. Dispositions techniques relatives au Territoire Libre de Trieste

(voir article 21)
  • A. Alimentation en eau de la région nord-ouest de l'Istrie

    La Yougoslavie continuera à alimenter la région du nord-ouest de l'Istrie qui est située à l'intérieur des frontières du Territoire Libre de Trieste, en eau provenant de la source de San Giovanni de Pinguente au moyen du système d'alimentation en eau du Quieto, et en eau provenant de la source de Santa Maria del Risano au moyen du système d'alimentation en eau du Risano, sans que les quantités d'eau fournies puissent dépasser sensiblement celles qui étaient normalement mises à la disposition de la région; cette eau sera fournie selon le volume et le débit que le Territoire Libre pourra demander, en restant toutefois dans les limites imposées par les conditions naturelles. La Yougoslavie assurera l'entretien des canalisations d'eau, des réservoirs, des pompes, des dispositifs d'épuration et des autres installations se trouvant eu territoire yougoslave, qui pourrait être nécessaire pour satisfaire à cette obligation. Une dérogation temporaire aux obligations précitées devra être accordée à la Yougoslavie pour lui permettre d'effectuer les réparations nécessaires aux installations d'alimentation en eau endommagées du fait de la guerre. Le Territoire Libre paiera, pour l'eau ainsi fournie, un prix raisonnable représentant sa participation, évaluée proportionellement selon la quantité d'eau consommée dans le Territoire Libre, au montant total des frais d'exploitation et d'entretien des systèmes d'alimentation en eau du Quieto et du Risano. Au cas où le Territoire Libre aurait besoin à l'avenir de fournitures supplémentaires d'eau, la Yougoslavie s'engage à étudier la question avec les autorités du Territoire Libre et à prendre en accord avec elles telles mesures raisonnables qui seront nécessaires pour satisfaire à ces besoins.

  • B. Fourniture du courant électrique

    • 1. La Yougoslavie et l'Italie maintiendront l'alimentation actuelle en courant électrique du Territoire Libre de Trieste en fournissant à ce Territoire l'électricité en des quantités et à une cadence correspondant à ses besoins. Les quantités de courant fournies ne devront pas nécessairement, au début, dépasser sensiblement celles qui étaient normalement mises à la disposition de la région englobée dans le Territoire Libre, mais l'Italie et la Yougoslavie fourniront, à la demande du Territoire Libre, des quantités de courant qui iront en augmentant avec ses besoins, à condition que toute demande dépassant 20 % de la quantité fournie normalement au Territoire Libre par les différentes sources d'alimentation en courant fasse l'objet d'un accord entre las Gouvernements intéréssés.

    • 2. Le prix que facturera la Yougoslavie ou l'ltalie et que paiera le Territoire Libre pour le courant électrique qui lui sera fourni ne sera pas supérieur au prix compté en Yougoslavie ou en Italie pour la fourniture de quantités analogues d'électricité d'origine hydraulique produite par les mêmes sources de courant situées en territoire yougoslave ou italien.

    • 3. La Yougoslavie, l'Italie et le Territoire Libre échangeront, de façon permanente, les renseignements relatifs au débit et à l'importance des réserves d'eau ainsi qu'à la production du courant électrique intéressant les centrales qui alimentent l'ancien district italien de la Vénétie Julienne, afin que chacune des trois parties soit en mesure de fixer ses besoins.

    • 4. La Yougoslavie, l'Italie et le Territoire Libre maintiendront en bon état de marche toutes les centrales électriques, lignes de transport de force, sous-stations et autres installations nécessaires pour assurer l'alimentation continue de l'ancien district italien de la Vénétie Julienne en courant électrique.

    • 5. La Yougoslavie devra garantir que les installations de production d'énergie actuelles et futures de l'Isonzo (Soca) seront exploitées de telle sorte que les quantités d'eau dont l'Italie pourra avoir besoin périodiquement pour irriguer la région comprise entre Gorizia et la côte de l'Adriatique au sud-ouest de cette ville, puissent être prélevées dans l'Isonzo (Soca). L'Italie ne pourra pas revendiquer le droit d'utiliser l'eau de l'Isonzo (Soca) en plus grande quantité ou dans des conditions plus favorables qu'elle ne le faisait habituellement dans le passé.

    • 6. La Yougoslavie, l'Italie et le Territoire Libre devront négocier en commun une convention acceptable pour toutes les parties et conforme aux dispositions ci-dessus, en vue du maintien de l'exploitation du réseau électrique qui dessert l'ancien district italien de la Vénétie Julienne. Une commission mixte dans laquelle les trois Gouvernements seront représentés sur un pied d'égalité sera instituée pour surveiller l'exécution des obligations découlant des dispositions des paragraphes 1 à 5 ci-dessus.

    • 7. A l'expiration d'une période de dix ans à partir de la date d'entrée en vigueur du présent Traité, la Yougoslavie, l'Italie et le Territoire Libre soumettront à un nouvel examen les dispositions qui précèdent, en tenant compte des conditions qui existeront à ce moment, en vue de déterminer celles des obligations ci-dessus qui, le cas échéant, ne seraient plus nécessaires et y apporteront telles modifications, suppressions ou adjonctions dont les parties intéressées pourront convenir. Tous différends qui pourront s'élever à la suite de ce nouvel examen, seront réglés selon la procédure indiquée à l'article 87 du présent Traité.

  • C. Dispositions tendant à faciliter les échanges frontaliers

    Dans le mois qui suivra l'entrée en vigueur du présent Traité, des négociations seront engagées entre la Yougoslavie et le Territoire Libre de Trieste, ainsi qu'entre l'Italie et le Territoire Libre de Trieste en vue de conclure des arrangements tendant à faciliter le mouvement, d'un côté à l'autre des frontières, entre le Territoire Libre et les régions limitrophes yougoslaves et italiennes, des denrées alimentaires et des marchandises d'autres catégories qui ont fait normalement l'objet d'échanges locaux entre ces régions, à condition qu'il s'agisse de denrées ou de marchandises récoltées, produites ou manufacturées dans les territoires respectifs. Ces échanges pourront être facilités par des mesures appropriées, notamment en exemptant de droit et redevances de douanes et de toutes taxes à l'exportation ou à l'importation les produits en question, à concurrence de quantités ou de valeurs fixées d'un commun accord lorsque lesdits échanges ont un caractére local.

ANNEXE X. Dispositions économiques et financières concernant le Territoire Libre de Trieste

  • 1. Le Territoire Libre de Trieste recevra, sans paiement, les biens italiens d'Etat ou parastataux situés dans le Territoire Libre.

    Au sens de la présente annexe, sont considérés comme biens d'Etat ou parastataux: les biens et propriétés de l'Etat italien, des collectivités publiques locales, des établissements publics et des sociétés et associations qui sont propriété publique ainsi que les biens et propriétés ayant appartenu au parti fasciste ou à des organisations auxiliaires de ce parti.

  • 2. Tous les transferts de biens italiens d'Etat ou de biens italiens parastataux au sens du paragraphe 1 ci-dessus qui ont été effectués après le 3 septembre 1943, seront considérés comme nuls et non avenus. Toutefois, cette disposition ne s'appliquera pas aux opérations légales correspondant à l'activité courante des organismes d'Etat ou parastataux, dans la mesure où il s'agit de la vente, dans des conditions normales, de marchandises que ces organismes produisent ou vendent habituellement en exécution d'arrangements commerciaux normaux ou dans le cours normal d'activités administratives de caractère public.

  • 3. Les câbles sous-marins appartenant à l'Etat italien ou à des organisations parastatales italiennes tomberont sous le coup des dispositons du paragraphe 1, pour ce qui concerne les installations terminales et les parties des câbles se trouvant dans les eaux territoriales du Territoire Libre.

  • 4. L'Italie remettra au Territoire Libre toutes les archives et tous les documents appropriés présentant un caractère administratif ou un intérêt historique, qui se rapportent au Territoire Libre ou à des biens transférés en exécution du paragraphe 1 de la présente annexe. Le Territoire Libre remettra à la Yougoslavie tous les documents présentant le même caractère ou le même intérêt qui se rapportent au territoire cédé à la Yougoslavie en exécution du présent Traité, et il remettra à l'Italie tous les documents de même caractère ou intérêt, qui se rapportent au territoire italien et qui peuvent se trouver dans le Territoire Libre.

    La Yougoslavie se déclaré prête à remettre au Territoire Libre toutes les archives et tous les documents de caractère administratif se rapportant à l'administration du Territoire Libre et nécessaires à cette seule fin, de la nature de ceux qui étaient habituellement détenus avant le 3 septembre 1943 par les autorités locales de la juridiction desquelles relevait la région qui fait maintenant partie du Territoire Libre.

  • 5. Le Territoire Libre ne sera tenu de fournir aucune contribution pour le service de la Dette publique italienne, mais il devra assumer les obligations de l'Etat italien à l'égard des porteurs de titres de cette Dette qui seront soit des personnes physiques qui maintiendront leur résidence dans le Territoire Libre soit des personnes morales qui y conserveront leur siège social ou leur principal établissement, pour autant que ces obligations correspondront à la partie de cette Dette dont les titres ont été émis avant le 10 juin 1940 et qui est imputable à des travaux publics et des services administratifs civils dont ledit Territoire a bénéficié mais qui n'est imputable ni directement ni indirectement à des buts militaires.

    Toutes justifications pourront être demandées aux porteurs sur l'origine de ces titres.

    L'Italie et le Territoire Libre détermineront, par des arrangements, la partie de la Dette publique italienne qui est visée dans le présent paragraphe et les méthodes à appliquer pour l'exécution de ces dispositions.

  • 6. Le régime futur des dettes extérieures gagées par des privilèges grevant les biens ou revenus du Territoire Libre sera déterminé par de nouveaux accords qui seront conclus par les parties intéressées.

  • 7. L'Italie et le Territoire Libre régleront par des arrangements spéciaux les conditions dans lesquelles seront transférées à des organisations analogues du Territoire Libre les obligations des organisations d'assurances sociales italiennes publiques ou privées à l'égard des habitants du Territoire Libre, ainsi qu'une part proportionnelle de réserves accumulées par lesdites organisations.

    Des arrangements analogues conclus entre le Territoire Libre et l'Italie ainsi qu'entre le Territoire Libre et la Yougoslavie, régleront également les obligations des organisations d'assurances sociales publiques ou privées dont le siège social est situé dans le Territoire Libre, à l'égard des titulaires de polices ou des cotisants résidant respectivement en Italie ou sur un territoire cédé à la Yougoslavie en exécution du présent Traité.

    Le Territoire Libre et la Yougoslavie régleront également par des arrangements analogues les obligations des organisations d'assurances sociales publiques ou privées dont le siège social est situé dans le territoire cédé Yougoslavie en exécution du présent Traité, à l'égard des titulaires de polices ou des cotisants qui résident dans le Territoire Libre.

  • 8. L'Italie restera tenue d'assurer le paiement des pensions civiles ou militares acquises à la date d'entrée en vigueur du présent du présent Traité au service de l'Etat italien ou de collectivités publiques italiennes, municipales ou locales, par des personnes qui reçoivent la citoyenneté du Territoire Libre en vertu du présent Traité; cette obligation s'étend aux droits à pension non encore échus. L'Italie et le Territoire Libre régleront par des arrangements les conditions dans lesquelles cette obligation sera remplie.

  • 9. Les biens, droits et intérêts des ressortissants italiens qui ont établi leur domicile dans le Territoire Libre aprés le 10 juin 1940 et ceux des personnes qui optent pour la nationalité italienne en vertu des dispositions du Statut du Territoire Libre de Trieste seront, pendant une période de trois ans à partir de la date d'entrée en vigueur du présent Traité, respectés dans la même mesure que les biens, droits et intérêts des ressortissants du Territoire Libre en général, à condition qu'ils aient été légalement acquis.

    Les biens, droits et intérêts des autres ressortissants italiens et ceux des personnes morales, de nationalité italienne, qui sont situés dans le Territoire Libre, pourvu qu'ils aient été légalement acquis, ne seront soumis qu'a telles dispositons législatives qui pourront être éventuellement appliquées d'une manière générale aux biens des personnes physiques et morales de nationalité étrangère.

  • 10. Les personnes qui opteront pour la nationalité italienne et qui établiront leur résidence en Italie seront autorisées, après acquittement des dettes ou impositions dont elles pourraient être redevables dans le Territoire Libre, à emporter avec elles leurs biens meubles et à transférer les fonds qu'elles possédent, à condition que ces biens et ces fonds aient été légalement acquis. Le transfert des biens ne sera frappé d'aucun droit d'exportation ou d'importation. Ces personnes seront autorisées en outre à vendre leurs biens meubles et immeubles dans les mêmes conditions que les ressortissants du Territoire Libre.

    Le transfert des biens en Italie s'effectuera à des conditions qui ne seront pas en contradiction avec la Constitution du Territoire Libre et d'une manière qui sera fixée par accord entre l'Italie et le Territoire Libre. Les conditions et délais dans lesquels s'effectuera le transfert des fonds, y compris produit des ventes, seront également fixés par accord.

  • 11. Les biens, droits et intérêts existant en Italie à la date d'entrée en vigueur du présent Traité qui appartenaient à d'anciens ressortissants italiens résidant dans le Territoire Libre et devenus ressortissants du Territoire Libre en vertu du présent Traité, seront respectés par l'Italie, dans la même mesure que les biens, droits et intérêts des ressortissants italiens d'une façon générale, pendant une période de trois ans à partir de la date d'entrée en vigueur du présent Traité.

    Ces personnes seront autorisées à effectuer le tranfert et la liquidation de leurs biens, droits et intérêts dans les conditions prévues au paragraphe 10 ci-dessus.

  • 12. Les sociétés constituées conformément à la législation italienne et dont le siège social est situé dans le Territoire Libre, qui désirent transférer leur siège social en Italie ou en Yougoslavie, devront également être traitées conformément aux dispositions du paragraphe 10 de la présente annexe, à condition que plus de cinquante pour cent du capital de la société appartienne à des personnes résidant normalement en dehors du Territoire Libre ou à des personnes qui transfèrent leur domicile en Italie ou en Yougoslavie.

  • 13. Les dettes des personnes résidant en Italie ou sur un territoire cédé à la Yougoslavie envers des personnes résidant dans le Territoire Libre ou celles des personnes résidant dans le Territoire Libre envers des personnes résidant en Italie ou sur un territoire cédé à la Yougoslavie, ne seront pas affectées par la cession. L'Italie, la Yougoslavie, et le Territoire Libre s'engagent à faciliter le règlement de ces obligations. Aux fins du présent paragraphe, le terme „personnes” s'applique aux personnes morales.

  • 14. Les biens situés dans le Territoire Libre appartenant à l'une quelconque des Nations Unies ou à ses ressortissants qui n'auraient pas encore été libérés du séquestre ou des mesures de contrôle auxquels ils ont été soumis par l'Italie, ni restitués à leur propriétaires, seront restitués dans l'état ou ils se trouvent actuellement.

  • 15. L'Italie restituera les biens qui ont été illégalement enlevés du Territoire Libre après le 3 septembre 1943 et emportés en Italie. L'exécution de cette obligation sera régie par les paragraphes 2, 3, 4, 5 et 6 de l'article 75, sauf en ce qui concerne les biens faisant l'objet d'autres dispositions de la présente annexe.

    Les dispositions des paragraphes 1, 2, 5 et 6 de l'article 75, s'appliqueront à la restitution par le Territoire Libre des biens enlevés, pendant la guerre, du territoire de l'une quelconque des Nations Unies.

  • 16. L'Italie restituera au Territoire Libre, dans le plus bref délai possible, tous navires détenus par l'Etat ou par des ressortissants italiens, qui, au 3 septembre 1943, appartenaient soit à des personnes physiques résidant dans le Territoire Libre et qui acquièrent la citoyenneté du Territoire Libre en vertu du présent Traité, soit à des personnes morales de nationalité italienne qui ont et conserveront leur siège social dans le Territoire Libre, exception faite des navires qui ont fait l'objet d'une vente effectuée de bonne foi.

  • 17. Des accords seront conclus entre l'Italie et le Territoire Libre, ainsi qu'entre la Yougoslavie et le Territoire Libre, en vue de répartir d'une manière juste et équitable les biens de toute collectivité publique locale existante dont le territoire se trouve divisé par une frontière établie en vertu du présent Traité, et en vue d'assurer le maintien au profit des habitants de ceux des services communaux qui ne sont pas expressément visés par d'autres dispositions du Traité.

    Des accords analogues seront conclus pour répartir d'une manière juste et équitable le matériel roulant et autre matériel de chemin de fer, ainsi que l'outillage des bassins et des ports et les bateaux affectés à leur service; des accords régleront également toutes autres questions d'ordre économique en suspens qui ne sont pas visées par la présente annexe.

  • 18. Les citoyens du Territoire Libre continueront, en dépit du transfert de souveraineté et de tout changement de nationalité qui en résultera, de jouir de tous les droits de propriété industrielle, littéraire et artistique en Italie auxquels ils pouvaient prétendre sous le régime de la législation en vigueur en Italie lors du transfert.

    Le Territoire Libre reconnaîtra les droits de propriété industrielle, littéraire et artistique qui existaient dans le Territoire Libre sous le régime des lois italiennes en vigueur au moment du transfert, ou qui devront être rétablis ou restitués conformément à la partie A de l'annexe XV du présent Traité, et il donnera effet à ces droits. Lesdits droits resteront en vigueur dans le Territoire Libre pendant la période durant laquelle ils seraient restés en vigueur sous le régime des lois italiennes.

  • 19. Tout différend qui pourra s'élever à propos de l'exécution des dispositions de la présente annexe, sera réglé de la manière prévue à l'article 83 du présent Traité.

  • 20. Les paragraphes 1, 3 et 5 de l'article 76, l'article 77, le paragraphe 3 de l'article 78, l'article 81, la partie A de l'annexe XV, l'annexe XVI et la partie B de l'annexe XVII s'appliqueront au Territoire Libre de Trieste de la même manière qu'à l'Italie.

ANNEXE XI. Déclaration commune des Gouvernements des Etats-Unis d'Amérique, de la France, du Royaume-Uni et de l'Union Soviétique au sujet des possessions territoriales italiennes en Afrique

(voir article 23)
  • 1. Les Gouvernements des Etats-Unis d'Amérique, de la France, du Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord et de l'Union des Républiques Soviétiques Socialistes conviennent de déterminer, par une décision prise en commun, dans un délai d'un an à partir de l'entrée en vigueur du Traité de Paix avec l'Italie portant la date du 10 février 1947, le sort définitif des possessions territoriales de l'Italie en Afrique, sur lesquelles l'ltalie renonce à tous ses droits et titres en vertu de l'article 23 du présent Traité.

  • 2. Les Quatre Puissances régleront le sort définitif des territoires en question et procéderont aux ajustements appropriés de leurs frontières, en tenant compte des aspirations et du bienêtre des habitants, ainsi que des exigences de la paix et de la sécurité, et en prenant en considération les vues des autres Gouvernements intéressés.

  • 3. Si les Quatre Puissances ne peuvent se mettre d'accord sur le sort de l'un quelconque de ces territoires dans un délai d'un an à partir de la date d'entrée en vigueur du Traité de Paix avec l'Italie, la question sera soumise à l'Assemblée générale des Nations Unies pour que celle-ci fasse une recommandation à son sujet, et les Quatre Puissances conviennent d'accepter cette recommandation et de prendre les mesures appropriées pour la mettre à exécution.

  • 4. Les Suppléants des Ministres des Affaires Etrangères poursuivront l'examen de la question du sort des anciennes colonies italiennes en vue de soumettre au Conseil des Ministres des Affaires Etrangères leurs recommandations sur la question. En outre, ils enverront des commissions d'enquête dans telle ou telle des anciennes colonies italiennes afin de leur fournir les éléments nécessaires sur cette question et d'établir quelles sont les vues des habitants.

ANNEXE XII

(voir article 56)

Les noms des bâtiments qui figurent à la présente annexe sont ceux qui étaient en usage dans la Marine italienne le 1er juin 1946.

  • A. Liste des bâtiments que l'ltalie pourra conserver.

    Principaux bâtiments de combat

    • Bâtiments de ligne

    • Andrea Doria, Caio Duilio.

      Croiseurs

    • Luigi di Savoia Duca degli Abruzzi, Giuseppe Garibaldi, Raimondo Montecuccoli, Luigi Cadorna.

      Destroyers

    • Carabiniere, Granatiere, Grecale, Nicoloso da Recco.

      Torpilleurs

    • Giuseppe Cesare Abba, Aretusa, Calliope, Giacinto Carini, Cassiopea, Clio, Nicola Fabrizi, Ernesto Giovannini, Libra, Monzambano, Antonio Mosto, Orione, Orsa, Eosalino Pilo, Sagittario, Sirio

      Corvettes

    • Ape, Baionetta, Chimera, Cormorano, Danaide, Driade, Penice, Flora, Folaga, Gabbiano, Gru, Ibis, Minerva, Pellicano, Pomona, Scimittara, Sfinge, Sibillia, Urania.

      Plus une corvette à renflouer, à terminer ou à construire.

    • Petits bâtiments de combat

      Dragueurs de mines R.D.

    • Nos 20, 32, 34, 38, 40, 41, 102, 103, 104, 105, 113, 114, 129, 131, 132, 133, 134, 148, 149 ainsi que 16 bâtiments du type YMS fournis par les Etats-Unis d'Amérique.

    • Vedettes

    • VAS Nos 201, 204, 211, 218, 222, 224, 233, 235

    • Bâtiments Auxiliaires

      Pétroliers d'escadre

    • Nettuno, Lete.

    • Bateaux-citernes

    • Arno, Frigido, Mincio, Ofanto, Oristano, Pescara, Po, Sesia, Simeto, Stura, Tronto, Vipacco.

    • Remorqueurs (grands)

    • Abbazia, Asinara, Atlante, Capraia, Chioggia, Emilio, Gagliardo, Gorgona, Licosa, Lilibeo, Linosa, Mestre, Piombino, Porto Empedocle, Porto Fossone, Porto Pisano, Porto Rose, Porto Recanati, San Pietro, San Vito, Ventimiglia.

    • Remorqueurs (petits)

    • Argentario, Astico, Cordevole, Generale Pozzi, Irene, Passero, Porto Rosso, Porto Vecchio, San Bartolomeo, San Benedetto, Tagliamento, N 1, N 4, N 5, N 9, N 22, N 26, N 27, N 32, N 47, N 52, N 53, N 78, N 96, N 104, RLN 1, RLN 3, RLN 9, RLN 10.

    • Bateau-école

    • Amerigo Vespucci.

    • Transports

    • Amalia Messina, Montegrappa, Tarantola.

    • Ravitailleur

    • Giuseppe Miraglia.

    • Navire-atelier

    • Antonio Pacinotti (navire-ravitailleur de sous-marin, à transformer).

    • Navires hydrographes

    • Azio (mouilleur de mines, à transformer), Cherso.

    • Bateau pour le service des phares

    • Buffoluto.

    • Câblier

    • Rampino.

  • B. Liste des bâtiments à mettre à la dispositions des Gouvernements des Etats-Unis d'Amérique, de la France, du Royaume-Uni et de l'Union Soviétique

    Principaux bâtiments de combat

  • Bâtiments de ligne

  • Giulio Cesare, Italia, Vittorio Veneto.

  • Croiseurs

  • Emmauele Filiberto Duca d'Aosta, Pompeo Magno, Atillo Regolo, Eugenio di Savoia, Scipione Africano.

  • Aviso

  • Eritrea

  • Destroyers

  • Artigliere, Fuciliere, Legionario, Mitragliere, Alfredo Oriani, Augusto Riboty, Velite.

  • Torpilleurs

  • Aliseo, Animoso, Ardimentoso, Ariete, Fortunale, Indomito.

  • Sous-marins

  • Alagi, Atropo, Dandolo, Giada, Marea, Nichelio, Platino, Vortice.

  • Petits bâtiments de combat

  • Vedettes lance-torpilles

  • Ms Nos 11, 24, 31, 35, 52, 53, 54, 55, 61, 65, 72, 73, 74, 75.

  • MAS Nos 433, 434, 510, 514, 516, 519, 520, 521, 523, 538, 540, 543, 545, 547, 562.

  • ME Nos 38, 40, 41.

  • Dragueurs de mines

  • RD Nos 6, 16, 21, 25, 27, 28, 29.

  • Canonnière

  • Illyria.

  • Vedettes

  • VAS Nos 237, 240, 241, 245, 246, 248.

  • Unités de débarquement

  • MZ Nos 713, 717, 722, 726, 728, 729, 737, 744, 758, 776, 778, 780, 781, 784, 800, 831.

  • Bâtiments auxiliaires

  • Pétroliers

  • Prometeo, Stige, Tarvisio, Urano.

  • Bateau-citernes

  • Anapo, Atemo, Basento, Bisagno, Dalmazia, Idria, Isarco, Istria, Liri, Metauro, Polcevera, Sprugola, Timavo, Tirso.

  • Remorqueurs (grands)

  • Arsachena, Basiluzzo, Capo d'Istria, Carbonara, Cefalu, Ercole, Gaeta, Lampedusa, Lipari, Liscanera, Marechiaro, Mesco, Molara, Nereo, Porto Adriano, Porto Conte, Porto Quieto, Porto Torres, Porto Tricase, Procida, Promontore, Rapallo, Salvore, San Angelo, San Antioco, San Remo, Talamone, Taormina, Teulada, Tifeo, Vado, Vigoroso.

  • Remorqueurs (petits)

  • Generale Valfre, Licata, Noli, Volosca, N 2, N 3, N 23, N 24, N 28, N 35, N 36, N 37, N 80, N 94.

  • Navire ravitailleur

  • Anteo.

  • Bateau école

  • Cristoforo Colombo.

  • Mouilleur de mines auxiliaire

  • Fasana.

  • Transports

  • Giuseppe Messina, Montecucco, Panigaglia.

ANNEXE XIII. DÉFINITIONS

  • A. Termes navals

    (voir article 59)

    • Déplacement-type

    • Le déplacement-type d'un bâtiment de surface est le déplacement du bâtiment achevé, avec son équipage complet, ses machines et chaudières, prêt à prendre la mer, ayant tout son armement et toutes ses munitions, ses installations, équipements, vivres, eau douce pour l'équipage, approvisionnements divers, outillages et rechanges de toute nature qu'il doit emporter en temps de guerre, mais sans combustible et sans eau de réserve pour l'alimentation des machines et chaudières.

      Le déplacement-type est exprimé en tonnes de 1.016 kilogrammes (2.240 lbs.).

    • Bâtiment de combat

    • Un bâtiment de combat, quel que soit son déplacement, est:

      • 1) Soit un navire spécialement construit ou adapté pour être une unité combattante dans les opérations navales, amphibies ou aéro-navales;

      • 2) Soit un navire qui possède une des caractéristiques suivantes:

        • a) Etre armé d'un canon de calibre supérieur à 120 millimètres (4'',7);

        • b) Etre armé de plus de 4 canons d'un calibre supérieur à 76 millimètres (3'') ;

        • c) Etre conçu ou équipé pour lancer des torpilles ou mouiller des mines;

        • d) Etre équipé d'appareils destinés au lancement de projectiles dirigés ou propulsés;

        • e) Etre conçu pour être protégé par des plaques de blindage de plus de 25 millimètres (1'') d'épaisseur;

        • f) Etre conçu ou aménagé principalement pour mettre en action des aéronefs en mer;

        • g) Etre équipé de plus de deux appareils à lancer les aéronefs;

        • h) Etre conçu pour atteindre une vitesse supérieure à vingt noeuds s'il porte un canon d'un calibre supérieur à 76 millimètres (3'').

        Un navire de combat de la sous-catégorie 1) cesse d'être considéré comme tel à partir de la vingtième année qui suit son entrée en service à condition qu'il soit démuni de toutes ses armes.

    • Bâtiment de ligne

    • Un bâtiment de ligne est un bâtiment de combat autre qu'un porte-aéronefs dont le déplacement-type est supérieur à 10.000 tonnes ou qui porte un canon d'un calibre supérieur à 203 millimètres (8'').

    • Bâtiment porte-aéronefs

    • Un bâtiment porte-aéronefs est un bâtiment de combat qui, quel que soit son déplacement, est conçu ou aménagé principalement pour transporter et mettre en action des aéronefs.

    • Sous-marins

    • Un sous-marin est un bâtiment conçu pour naviguer au dessous de la surface de la mer.

    • Types Spécialisés de bâtiments d'assaut

    • Ce sont:

      • 1) Tous les types de bâtiments spécialement conçus ou adaptés pour des opérations amphibies;

      • 2) Tous les types de petits bâtiments spécialement conçus ou adaptés pour porter une charge explosive ou incendiaire pour l'attaque des navires ou des ports.

    • Vedette lance-torpilles

    • Une vedette lance-torpilles est un navire déplaçant moins de 200 tonnes, ayant une vitesse supérieure à 25 noeuds et pouvant utiliser des torpilles.

  • B. Instruction militaire, aérienne et navale

    (voir articles 60, 63, et 65)

    • 1. L'instruction militaire est définie comme suit: l'étude et la pratique de l'emploi de tous armements spécialement destinés ou adaptés à des fins militaires et des dispositifs d'instruction s'y rapportant, l'étude et l'exécution de tous exercices ou manoeuvres utilisés dans l'enseignement ou la pratique des évolutions exécutées par les forces au combat, et l'étude méthodique de la tactique, de la statégie et du travail d'état-major.

    • 2. L'instruction militaire aérienne est définie comme suit: l'étude et la pratique de l'emploi de tous armements spécialement destinés ou adaptés aux fins d'une aviation militaire et des dispositifs d'instruction s'y rapportant; l'étude et la pratique de toutes manoeuvres spéciales, y compris le vol en formation, exécutées par des avions dans l'accomplissement d'une mission aérienne militaire, et l'étude méthodique de la tactique aérienne, de la stratégie et du travail d'état-major.

    • 3. L'instruction navale est définie comme comprenant les matières suivantes: l'organisation générale, l'étude et la pratique de l'emploi des bâtiments de guerre ou des installations navales ainsi que l'étude ou l'utilisation de tous appareils et dispositifs d'entrainement qui s'y rapportent et qui sont en usage pour la conduite de la guerre navale, à l'exception de ceux qui sont normalement employés à des fins civiles; en outre, l'enseignement, la pratique et l'étude méthodique de la tactique navale, de la stratégie et du travail d'état-major, y compris l'exécution de toutes les opérations et manoeuvres qui ne sont pas nécessaires à l'emploi pacifique des navires.

  • C. Définition et liste du matériel de guerre

    (voir article 67)

    Le terme „matériel de guerre” aux fins du présent Traité s'applique à toutes les armes et munitions et à tout le matériel spécialement conçus et adaptés à des fins de guerre, qui sont énumérés ci-dessous.

    Les Puissances Alliées et Associées se réservent le droit d'amender périodiquement la liste, en la modifiant ou en la complétant, pour tenir compte des faits nouveaux qui pourront se produire dans le domaine de la science.

    • Catégorie I.

      • 1. Fusils, carabines, revolvers et pistolets de type militaire; canons de rechange pour ces armes et autres pièces détachées non aisément adaptables à un usage civil.

      • 2. Mitrailleuses, fusils de guerre automatiques ou à répétition et pistolets mitrailleurs; canons de rechange pour ces armes et autres pièces détachées non aisément adaptables à un usage civil; affûts de mitrailleuses.

      • 3. Canons, obusiers, mortiers, canons spéciaux pour l'aviation, canons sans culasse ou sans recul et lance-flammes; canons de rechange pour ces armes et autres pièces détachées non aisément adaptables à un usage civil; affûts mobiles et supports fixes pour ces armes.

      • 4. Lance-fusées; mécanismes de lancement et de contrôle pour projectiles auto-moteurs et dirigés; supports pour ces appareils.

      • 5. Projectiles auto-moteurs et dirigés, projectiles, fusées, munitions et cartouches, chargés ou vides, pour les armes énumérées aux alinéas 1à 4 ci-dessus, ainsi que fusées, étoupilles ou appareils servant à les faire exploser ou fonctionner, non compris les amorçages nécessaires pour les besoins civils.

      • 6. Grenades, bombes, torpilles, mines, grenades sous-marines (charges de profondeur) et matériel et charges incendiaires, chargés ou vides; tous dispositifs permettant de les faire exploser ou fonctionner, non compris les amorçages nécessaires pour les besoins civils.

      • 7. Baïonnettes.

    • Catégorie II.

      • 1. Véhicules de combat blindés; trains blindés qui techniquement ne peuvent être transformés en vue d'usages civils.

      • 2. Véhicules mécaniques ou auto-moteurs pour toutes les armes énumérées dans la catégorie I; chassis ou carrosseries militaires de types spéciaux, autres que ceux qui sont énumérés à l'alinéa 1 ci-dessus.

      • 3. Blindages de plus de 3 pouces d'épaisseur, employés dans la guerre à des usages de protection.

    • Catégorie III.

      • 1. Système de pointage et de calcul pour le contrôle du tir, comprenant les appareils régleurs de tir et les appareils d'enregistrement; instruments de direction du tir; hausses de canon; viseurs de bombardement; régleurs de fusées; calibres pour la vérification des canons et des instruments de contrôle du tir.

      • 2. Matériel de pontage d'assaut, bâtiments d'assaut et d'attaque.

      • 3. Dispositifs pour ruses de guerre, dispositifs d'éblouissement et pièges.

      • 4. Equipement militaire du personnel des forces armées de caractère spécialisé, qui n'est pas aisément adaptable à des usages civils.

    • Catégorie IV

      • 1. Navires de guerre de toutes classes, y compris les navires transformés et les embarcations conçus ou prévus pour leur service et leur appui, qui techniquement ne sont pas transformables en vue d'usages civils, ainsi que les armes, blindages, munitions, avions ou tout autre équipement, matériel, machines et installations, qui ne sont pas utilisés en temps de paix sur d'autres bateaux que les navires de guerre.

      • 2. Bâtiments de débarquement et véhicules ou matériel amphibies de toute nature; bâtiments d'assaut ou matériel d'assaut de tout type, ainsi que catapultes ou autres appareils dé mise à l'eau ou de lancement d'avions, fusées, armes propulsées, ou tout autre projectile, instrument ou système avec ou sans équipage et qu'ils soient guidés ou non.

      • 3. Navires, engins, armes, systèmes ou appareils de toute sorte, qu'ils soient submersibles ou semi-submersibles, y compris les estacades spécialement conçues pour la défense des ports, à l'exception du matériel nécessaire pour la récupération, le sauvetage et autres usages civils, ainsi que tout l'équipement, tous les accessoires, les pièces détachées, les dipositifs d'expérimentation ou d'instruction, les instruments ou les installations, qui peuvent être spécialement conçus en vue de la construction, du contrôle, de l'entretien ou du logement de ces navires, engins, armes, systèmes ou appareils.

    • Catégorie V.

      • 1. Aéronefs montés ou démontés, plus lourds ou plus légers que l'air, conçus ou adaptés en vue du combat aérien par l'emploi de mitrailleuses, de lance-fusées, d'artillerie, ou en vue du transport ou du lancement de bombes, ou qui sont pourvus de l'un quelconque des dispositifs figurant à l'alinéa 2 ci-dessous, ou qui, du fait de leur conception ou de leur construction, peuvent être aisément munis de l'un de ces dispositifs.

      • 2. Supports et bâtis pour canons aériens, lance-bombes, porte-torpilles et dispositifs de largage de bombes ou de torpilles, tourelles et coupoles pour canons.

      • 3. Equipement spécialement conçu pour troupes aéroportées et utilisé seulement par ces troupes.

      • 4. Catapultes ou systèmes de lancement pour avions embarqués, avions terrestres ou hydravions; appareils de lancement de projectiles volants.

      • 5. Ballons de barrage.

    • Catégorie VI.

      Tous produits asphyxiants, mortels toxiques ou susceptibles de mettre hors de combat, destinés à des fins de guerre ou fabriqués en quantités qui excédent les besoins civils.

    • Catégorie VII

      Propulseurs, explosifs, matériel pyrotechnique ou gaz liquéfiés, destinés à la propulsion, l'explosion, la charge, le remplissage du matériel de guerre décrit dans les catégories ci-dessus, ou à tout usage en liaison avec ce matériel, qui ne sont pas utilisables à des fins civiles ou qui sont fabriqués en quantités qui excédent les besoins civils.

    • Catégorie VIII

      Installations et outillages industriels spécialement conçus en vues de la production et de la conservation des produits et du matériel énumérés dans les catégories ci-dessus et qui ne peuvent pas être techniquement transformés à des fins civiles.

  • D. Définition des termes „démilitarisation” et „démilitarisé''

    (voir articles 11, 14, 49 et article 3 de l'annexe VI )

    Aux fins du présent Traité les termes „démilitarisation” et „démilitarisé” doivent s'entendre comme interdisant, sur le territoire et dans les eaux territoriales en cause, toutes installations et fortifications navales, militaires ou d'aviation militaire ainsi que leurs armements, les obstacles artificiels, militaires, navals ou aériens, l'utilisation de bases par des unités militaires, navales ou d'aviation militaire ou le stationnement permanent ou temporaire de ces mêmes unités; l'instruction militaire sous toutes ses formes et la fabrication du matériel de guerre. Cette interdiction ne vise pas le personnel de sécurité intérieure limité en nombre à l'exécution de tâches de caractère intérieur et pourvu d'armes qui peuvent être transportées et servies par une seule personne, ainsi que l'instruction militaire nécessaire à un tel personnel.

ANNEXE XIV. Dispositons économiques et financières relatives aux territoires cédés

  • 1. L'Etat successeur recevra sans paiement les biens italiens d'Etat ou parastataux situés sur le territoire cédé en vertu du présent Traité, ainsi que toutes les archives et tous les documents appropriés d'ordre administratif ou d'intérêt historique concernant le territoire en question ou se rapportant à des biens qui ont été transférés en exécution du présent paragraphe.

    Au sens de la présente annexe, sont considérés comme biens d'Etat ou parastataux: les biens et propriétés de l'Etat italien, des collectivités publiques locales, des établissements publics et des sociétés et associations qui sont propriété publique ainsi que les biens et propriétés ayant appartenu au Parti Fasciste ou à des organisations auxiliaires de ce Parti.

  • 2. Tous les transferts de biens italiens d'Etat ou de biens italiens parastataux au sens du paragraphe 1 ci-dessus, qui ont été effectués aprés le 3 septembre 1943, seront considérés comme nuls et non avenus. Toutefois cette disposition ne s'appliquera pas aux opérations légales relatives à l'activité courante des organismes d'Etat ou parastataux dans la mesure où il s'agit de la vente, dans des conditions normales, de marchandises que ces organismes produisent ou vendent habituellement en exécution d'arrangements commerciaux normaux ou dans le cours normal d'activités administratives de caractère public.

  • 3. Les câbles sous-marins italiens qui relient des points du territoire cédé, ou qui relient un point du territoire cédé à un point d'un autre territoire de l'Etat successeur, seront considérés comme des biens italiens situés dans le territoire cédé, en dépit du fait que certaines parties de ces câbles peuvent se trouver hors des eaux territoriales. Les câbles sous-marins italiens reliant un point du territoire cédé à un point se trouvant en dehors de la juridiction de l'Etat successeur, seront considérés comme des biens italiens situés dans le territoire cédé, pour ce qui concerne les installations terminales et les parties de câbles se trouvant dans les eaux territoriales du territoire cédé.

  • 4. Le Gouvernement italien remettra à l'Etat successeur tous les objets présentant un intérêt artistique, historique ou archéologique qui font partie du patrimoine culturel du territoire cédé et qui, lorsque le territoire dont il s'agit se trouvait sous la domination italienne, en ont été enlevés sans paiement et sont détenus par le Gouvernement italien ou par des institutions publiques italiennes.

  • 5. L'Etat successeur procédera à l'échange contre sa propre monnaie des signes monétaires italiens détenus sur le territoire cédé par des personnes physiques qui y maintiendront leur résidence ou par des personnes morales qui continueront d'y exercer leur activité. Toutes justifications pourront être demandées aux détenteurs sur l'origine des fonds présentés à la conversion.

  • 6. Le Gouvernement de l'Etat successeur ne sera tenu de fournir aucune contribution pour le service de la Dette publique italienne, mais il devra assumer les obligations de l'Etat italien à l'égard des porteurs de titres de cette Dette qui seront, soit des personnes physiques qui maintiendront leur résidence dans le territoire cédé, soit des personnes morales qui y conserveront leur siège social ou leur principal établissement, pour autant que ces obligations correspondront à la partie de cette Dette dont les titres ont été émis avant le 10 juin 1940 et qui est imputable à des travaux publics et des services administratifs civils dont ledit territoire a bénéficié, mais qui n'est imputable ni directement ni indirectement à des buts militaires.

    Toutes justifications pourront être demandées aux porteurs sur l'origine des titres.

    L'Etat successeur et l'Italie détermineront par des arrangements la partie de la Dette publique italienne qui est visée dans le présent paragraphe et les méthodes à appliquer pour l'exécution des ces dispositions.

  • 7. L'Etat successeur et l'Italie régleront par des arrangements spéciaux les conditions dans lesquelles seront transférées à des organisations analogues de l'Etat successeur les obligations des organisations d'assurances sociales italiennes publiques ou privées à l'égard des habitants du territoire cédé, ainsi qu'une part proportionnelle des réserves accumulées par lesdites organisations.

    L'Etat successeur et l'Italie régleront également par des arrangements analogues les obligations des organisations d'assurances sociales, publiques ou privées, dont le siège social est situé dans le territoire cédé, à l'égard des titulaires de polices ou des cotisants qui résident en Italie.

  • 8. L'Italie restera tenue d'assurer le paiement des pensions civiles ou militaires acquises, à la date d'entrée en vigueur du présent Traité, au service de l'Etat italien ou de collectivités publiques, municipales ou locales, par des personnes qui reçoivent la nationalité de l'Etat successeur en vertu du présent Traité; cette obligation s'étend aux droits à pension non encore échus. L'Etat successeur et l'Italie régleront par des arrangements les conditions dans lesquelles l'Italie s'aquittera de cette obligation.

  • 9. Les biens, droits et intérêts des ressortissants italiens résidant d'une façon permanente dans les territoires cédés à la date d'entrée en vigueur du présent Traité, seront respectés dans la même mesure que ceux des ressortissants de l'Etat successeur, à condition qu'ils aient été légalement acquis.

    Les biens, droits et intérêts des autres ressortissants italiens et ceux des personnes morales de nationalité italienne qui sont situés dans le territoire cédé, pourvu qu'ils aient été légalement acquis, ne seront soumis qu'à, telles dispositions législatives qui pourront être éventuellement appliquées d'une manière générale aux biens des personnes physiques et morales de nationalité étrangère.

    Ces biens, droits et intérêts ne seront sujets ni à être retenus, ni à être liquidés en vertu de l'article 79 du présent Traité; ils seront restitués à leurs propriétaires libérés des effets de toutes mesures de cette nature et de toute autre mesure de transfert, d'administration forcée ou de séquestre prise au cours de la période s'étendant entre le 3 septembre 1943 et la date d'entrée en vigueur du présent Traité.

  • 10. Les personnes qui opteront pour la nationalité italienne et qui établiront leur résidence en Italie seront autorisées, aprés acquittement des dettes ou impositions dont elles pourraient être redevables sur le territoire cédé, à emporter avec elles leurs biens meubles et à transférer les fonds qu'elles possèdent à condition que ces biens et ces fonds aient été légalement acquis. Le transfert des biens ne sera frappé d'aucun droit d'exportation ou d'importation. En outre, ces personnes seront autorisées à vendre leurs biens meubles et immeubles dans les mêmes conditions que les ressortissants de l'Etat successeur.

    Le transfert des biens en Italie s'effectuera aux conditions et dans les limites convenues entre l'Etat successeur et l'ltalie. Les conditions et détails dans lesquels s'effectuera le transfert des fonds, y compris le produit des ventes, seront également fixés par accord.

  • 11. Les biens, droits et intérêts existant en Italie à la date d'entrée en vigueur du présent Traité qui appartenaient à d'anciens ressortissants italiens, résidant dans les territoires cédés et qui sont devenus ressortissants d'un autre pays en vertu du présent Traité, seront respectés par l'ltalie dans la même mesure que les biens, droits et intérêts les ressortissants des Nations Unies d'une façon générale.

    Ces personnes seront autorisées à effectuer le transfert et la liquidation de leurs biens, droits et intérêts dans les conditions prévues au paragraphe 10 ci-dessus.

  • 12. Les sociétés constituées conformément à la législation italienne et dont le siège social est situé dans le territoire cédé, qui désirent transférer leur siège social en Italie, devront également être traitées conformément aux dispositions du paragraphe 10 de la présente annexe, à condition que plus de cinquante pour cent du capital de la société appartienne à des personnes résidant normalement en dehors du territoire cédé ou à des personnes qui, en vertu du présent Traité, optent pour la nationalité italienne et transfèrent leur domicile en Italie, à condition que la société exerce son activité en majeure partie hors du territoire cédé.

  • 13. Les dettes des personnes résidant en Italie envers des personnes résidant dans le territoire cédé ou celles des personnes résidant dans le territoire cédé envers des personnes résidant en Italie ne seront pas affectées par la cession. L'Etat successeur et l'Italie s'engagent à faciliter le règlement de ces obligations. Aux fins du présent paragraphe, le terme „personnes” s'applique aux personnes morales.

  • 14. Les biens situés dans le territoire cédé appartenant à l'une quelconque des Nations Unies ou à ses ressortissants qui n'auraient pas encore été libérés du séquestre ou des mesures de contrôle auxquels ils ont été soumis par l'Italie, ni restitués à leurs propriétaires, seront restitués dans l'état où ils se trouvent actuellement.

  • 15. Le Gouvernement italien reconnait que l'accord de Brioni, en date du 10 août 1942, est nul et non avenu. Il s'engage à participer avec les autres signataires de l'accord de Rome, en date du 29 mars 1923, à toutes négociations ayant pour objet d'introduire dans ses dispositions des modifications nécessaires en vue d'assurer un règlement équitable des annuités qu'il prévoit.

  • 16. L'Italie restituera les biens qui ont été illégalement enlevés des territoires cédés après le 3 septembre 1943 et transférés en Italie. Sauf disposition contraire de la présente annexe, l'exécution de cette obligation sera régie par les paragraphes 2, 3, 4, 5 et 6 de l'article 75.

  • 17. L'Italie restituera à l'Etat successeur, dans les plus brefs délais possibles, tous navires détenus par l'Etat ou par des ressortissants italiens, qui, au 3 septembre 1943, appartenaient soit à des personnes physiques résidant sur le territoire cédé et qui acquièrent la nationalité de l'Etat successeur en vertu du présent Traité, soit à, des personnes morales de nationalité italienne qui ont et conserveront leur siège social sur le territoire cédé, exception faite des navires qui ont fait l'objet d'une vente effectuée de bonne foi.

  • 18. Les Etats successeurs et l'Italie concluront des accords répartissant d'une manière juste et équitable les biens de toute collectivité publique locale existante dont le territoire se trouve divisé par une frontière établie en vertu du présent Traité et assurant le maintien de ceux des services communaux nécessaires aux habitants qui ne sont pas expressément visés par d'autres dispositions du Traité.

    Des accords analogues seront conclus pour répartir, d'une manière juste et équitable, le matériel roulant et autre matériel de chemin de fer, ainsi que l'outillage des bassins et des ports et les bateaux affectés à leur service; des accords règleront également toutes autres questions d'ordre économique en suspens qui ne sont pas visées par la présente annexe.

  • 19. Les dispositions de la présente annexe ne seront pas applicables aux anciennes colonies italiennes. Les dispositions économiques et financières qui leur seront appliquées seront incluses dans les arrangements qui, aux termes de l'article 23 du présent traité, régleront le sort de ces territoires.

ANNEXE XV. Dispositions spéciales concernant certaines catégories de biens

  • A. Propriété industrielle, littéraire et artistique.

    • 1.

      • a. Un délai d'un an à compter de la date d'entrée en vigueur du présent Traité sera accordé aux Puissances Alliées et Associées et à leurs ressortissants sans paiement de droits de prorogation ou autres sanctions quelconques, en vue de leur permettre d'accomplir tous les actes nécessaires pour l'obtention ou la conservation en Italie des droits de propriété industrielle, littéraire ou artistique, qui n'ont pu être accomplis par suite de l'existence de l'état de guerre.

      • b. Les Puissances Alliées et Associées ou leurs ressortissants, qui auront fait, sur le territoire de l'une quelconque des Puissances Alliées ou Associées, une demande, soit pour l'obtention d'un brevet ou l'enregistrement d'un modèle d'utilité au plus tôt douze mois avant l'ouverture des hostilités avec l'Italie ou au cours de celles-ci, soit pour l'enregistrement d'un dessin industriel, d'un modèle ou d'une marque de fabrique au plus tôt six mois avant l'ouverture des hostilités avec l'Italie ou au cours de celles-ci, auront le droit, pendant une période de douze mois à compter de la date d'entrée en vigueur du présent Traité, de demander des droits correspondants en Italie, avec un droit de priorité fondé sur le dépôt antérieur de leur demande sur le territoire de cette Puissance Alliée ou Associée.

      • c. Il sera accordé à chacune des Puissances Alliées ou Associées et à ses ressortissants, à partir de la date d'entrée en vigueur du présent Traité, un délai d'un an pendant lequel ils pourront engager des poursuites en Italie contre les personnes physiques ou morales auxquelles serait imputé un empiétement illégal sur leurs droits de propriété industrielle, littéraire ou artistique entre la date de l'ouverture des hostilités et celle de l'entrée en vigueur du présent Traité.

    • 2. Il ne sera pas tenu compte de la période comprise entre l'ouverture des hostilités et l'expiration du dix-huitième mois qui suivra la date d'entrée en vigueur du présent Traité dans la détermination de la période pendant laquelle un brevet d'invention doit être exploité, ou pendant laquelle un modèle ou une marque de fabrique doit être utilisé.

    • 3. Il ne sera pas tenu compte de la période comprise entre l'ouverture des hostilités et la date d'entrée en vigueur du présent Traité dans le calcul de la durée normale de validité des droits de propriété industrielle, littéraire et artistique qui étaient en vigueur en Italie à l'ouverture des hostilités ou qui seront reconnus ou établis dans les conditions prévues à la partie à de la présente annexe, et qui appartiennent à l'une des Puissances Alliées ou Associées ou à ses ressortissants. La durée normale de validité de ces droits sera, par conséquent, considérée comme automatiquement prolongée en Italie, d'une nouvelle période correspondant à celle qui aura été ainsi exclue du décompte.

    • 4. Les dispositions précédentes concernant les droits en Italie des Puissances Alliées et Associées et de leurs ressortissonts, devront également s'appliquer aux droits de l'Italie et de ses ressortissants dans les territoires des Puissances Alliées et Associées. Toutefois, aucune de ces dispositions ne donnera à l'Italie ou à ses ressortissants droit à un traitement plus favorable sur le territoire de l'une des Puissances Alliées ou Associées que celui qui est accordé, dans les mêmes cas, par cette Puissance a l'une quelconque des autres Nations Unies ou à ses ressortissants; l'Italie ne sera pas non plus tenue, en vertu de ces dispositions, d'accorder à l'une des Puissances Alliées ou Associées ou à ses ressortissants, un traitement plus favorable que celui dont l'Italie ou ses ressortissants bénéficient sur le territoire de cette Puissance relativement aux matières auxquelles s'appliquent les précédentes dispositions.

    • 5. Les tiers résidant sur le territoire de l'une quelconque des Puissances Alliées ou Associées ou sur le territoire italien, qui, avant la date d'entrée en vigueur du présent Traité, ont acquis de bonne foi des droits de propriété industrielle, littéraire ou artistique se trouvant en opposition avec des droits rétablis en vertu de la partie A de la présente annexe ou avec des droits obtenus grâce à la priorité qui leur est accordée en vertu des présentes dispositions, ou qui, de bonne foi, ont fabriqué, publié, reproduit, utilisé ou vendu l'objet de ces droits, seront autorisés a continuer d'exerces les droits qu'ils avaient acquis de bonne foi et à poursuivre ou reprendre la fabrication, la publication, la reproduction, l'utilisation ou la vente qu'ils avaient entreprises de bonne foi, sans s'exposer à des poursuites pour empiétement.

      L'autorisation sera donnée en Italie, sous la forme d'une licence sans exclusivité qui sera accordée à des conditions à fixer par entente entre les parties intéressées, ou, à défaut d'entente, par la commission de conciliation constituée en vertu de l'article 83 du présent Traité. Toutefois, dans les territoires de chacune des Puissances Alliées ou Associées, les tiers de bonne foi bénéficieront de la protection qui est accordée, dans les cas analogues, aux tiers de bonne foi dont les droits sont en opposition avec ceux de ressortissants des autres Puissances Alliées et Associées.

    • 6. Aucune disposition de la partie A de la présente annexe ne devra être interprétée comme donnant à l'Italie ou à ses ressortissants sur le territoire de l'une quelconque des Puissances Alliées ou Associées, des droits à des brevets ou à des modèles d'utilité pour des inventions relatives à un article quelconque expressément désigné dans la définition du matériel de guerre figurant à l'annexe XIII du présent Traité, inventions qui ont été faites ou au sujet desquelles des demandes d'enregistrement ont été déposées par l'Italie ou par l'un de ses ressortissants, en Italie ou sur le territoire d'une autre Puissance de l'Axe ou sur un territoire occupé par les forces de l'Axe, pendant le temps où le territoire en question se trouvait sous le contrôle des forces ou des autorités des Puissances de l'Axe.

    • 7. L'Italie accordera également le bénéfice des dispositions précédentes de la présente annexe aux Nations Unies, autres que les Puissances Alliées et Associées, dont les relations diplomatiques avec l'Italie ont été rompues pendant la guerre et qui s'engageront à accorder à l'Italie les avantages conférés à ce pays en vertu desdites dispositions.

    • 8. Aucune disposition de la partie A de la présente annexe ne doit s'entendre comme étant en contradiction avec les articles 78, 79 et 81 du présent Traité.

  • B. Assurances.

    • 1. Exception faite des restrictions s'appliquant aux assureurs en général, il ne sera fait aucun obstacle à la reprise par les assureurs qui sont ressortissants des Nations Unies de leurs anciens portefeuilles.

    • 2. Si un assureur, ressortissant d'une des Nations Unies, désire reprendre son activité professionnelle en Italie et s'il a valeur des dépôts de garantie ou des réserves exigées en Italie des entreprises d'assurances pour l'exercice de leur activité a diminué du fait de la perte ou de la dépréciation des titres qui les constituaient, le Gouvernement italien s'engage à accepter, pendant une période de dix-huit mois, ce qu'il reste de ces titres comme satisfaisant entièrement aux prescriptions légales concernant les dépôts et les réserves.

ANNEXE XVI. Contrats, prescription, effets de commerce

  • A. Contrats.

    • 1. Sauf exceptions énoncées dans les paragraphes 2 et 3 ci-dessous, tout contrat ayant nécessité pour son exécution des rapports entre des parties qui sont devenues ennemies au sens de la partie D de la présente annexe, sera tenu pour résilié depuis le moment ou l'une quelconque des parties est devenue un ennemi. Toutefois, cette résiliation s'entendra sans préjudice des dispositions de l'article 81 du présent Traité; elle ne relèvera pas non plus l'une quelconque des parties au contrat de l'obligation de reverser les sommes perçues à titre d'avances ou d'acomptes et pour lesquelles la partie intéressée n'a pas fourni de contre-partie.

    • 2. Nonobstant les dispositions du paragraphe 1 ci-dessus, les stipulations de tout contrat qui pourront être dissociées et dont l'exécution ne nécessitait pas de rapports entre les parties qui sont devenues ennemies au sens de la partie D de la présente annexe, ne seront pas résiliées et demeureront en vigueur sans préjudice des droits énoncés à l'article 79 du présent Traité. Si les stipulations d'un contrat ne peuvent pas être ainsi dissociées, le contrat sera tenu comme étant intégralement résilié. Les dispositions qui précédent s'entendent sous réserve de l'application des lois, ordonnances et règlements nationaux édictés par telle des Puissances Alliées ou Associées de la juridiction de laquelle relève le contrat ou l'une quelconque des parties au contrat, et sous réserve des stipulations du contrat.

    • 3. Aucune disposition de la partie A de la présente annexe ne sera considérée comme annulant les transactions légalement effectuées conformément à un contrat passé entre ennemis, si ces transactions ont été exécutées avec l'autorisation du Gouvernement d'une des Puissances Alliées ou Associées.

    • 4. Nonobstant les dispositions qui précédent, les contrats d'assurance et de réassurance feront l'objet de conventions distinctes entre le Gouvernement de la Puissance Alliée ou Associée intéressée et le Gouvernement italien.

  • B. Prescription.

    • 1. Tous les délais de prescription ou de limitation du droit d'engager ou de poursuivre une action judicidaire ou du droit de prendre des mesures conservatoires dans les rapports juridiques intéressant des personnes ou des biens, mettant en cause des ressortissants des Nations Unies et des ressortissants italiens qui, en raison de l'état de guerre, n'ont pas pu engager ou poursuivre une action judiciaire, ou accomplir les formalités nécessaires pour sauvegarder leurs droits, que ces délais aient commencé à courir avant ou après l'ouverture des hostilités, seront considérés comme ayant été suspendus pendant la durée de la guerre sur le territoire italien d'une part, et sur le territoire de celles Nations Unies qui, conformément au principe de la réciprocité, accordent à l'Italie le bénéfice des dispositions du présent paragraphe, d'autre part. Ces délais commenceront à courir dès la date d'entrée en vigueur du présent Traité. Les dispositions du présent paragraphe s'appliqueront aux délais fixés pour le dépôt des coupons d'intérêts ou de dividendes ou pour le dépôt, en vue du remboursement, des valeurs sorties au tirage ou remboursables pour tout autre motif.

    • 2. Lorsqu'en raison de l'inexécution d'un acte ou de l'omission d'une formalité quelconque pendant la guerre, des mesures d'exécution ont été prises sur le territoire italien au préjudice d'un ressortissant d'une Nation Unie, le Gouvernement italien rétablira les droits lésés. Si le rétablissement de ces droits est impossible ou devait être inéquitable, le Gouvernement italien fera le nécessaire pour que l'intéressé reçoive telle compensation qui en I'occurence paraîtra juste et équitable.

  • C. Effets de commerce.

    • 1. Dans les relations entre ennemis, aucun effet de commerce souscrit avant la guerre ne sera considéré comme n'étant plus valable pour la seule raison qu'il n'a pas été présenté à l'acceptation ou à l'encaissement dans les délais prescrits, ou que le tireur ou l'endosseur n'a pas été advisé dans ces délais que l'effet en question n'a pas été accepté ou payé, ou qu'il n'a pas été protesté dans lesdits délais, ou qu'une formalité quelconque a été omise pendant la guerre.

    • 2. Si le délai au cours duquel un effet de commerce aurait dû être présenté à l'acceptation ou à l'encaissement, ou dans lequel un avis de non-acceptation ou de non-paiement aurait dû être donné au tireur ou à l'endosseur, ou durant lequel l'effet aurait dû être protesté, est arrivé à expiration pendant la guerre, et si la partie qui aurait dû présenter ou protester l'effet ou aviser défaut d'acceptation ou du défaut de paiement a omis de le faire pendant la guerre, il sera accordé un délai de trois mois au moins, à partir de la date d'entrée en vigueur du présent Traité, pendant lequel il sera possible de présenter ou de protester ledit effet ou de donner avis de son d'acceptation ou de son défaut de paiement.

    • 3. Si une personne s'est obligée, soit avant, soit pendant la guerre, au paiement d'un effet de commerce, à la suite d'un engagement pris envers elle, par une autre personne devenue ultérieurement ennemie, celle-ci reste tenue, malgré l'ouverture des hostilités, de garantir la première des conséquences de son obligation.

  • D. Dispositions spéciales.

    • 1. Aux fins de la présente annexe, les personnes physiques ou morales seront considérées comme étant devenues ennemies à partir de la date où tout commerce entre elles est devenu illégal, aux termes des lois, ordonnances ou règlements auxquels ces personnes ou le contrat étaient soumis.

    • 2. Etant donné le système juridique des Etats-Unis d'Amérique, les dispositions de cette annexe ne s'appliqueront pas aux relations entre les Etats-Unis d'Amérique et l'Italie.

ANNEXE XVII. Tribunaux de prises et Jugements

  • A. Tribunaux de prises.

    • 1. Chacune des Puissances Alliées ou Associées se réserve le droit d'examiner, conformément à une procédure qu'elle fixera, toutes décisions et ordonnances des Tribunaux de prises italiens rendues à la suite de procès mettant en cause les droits de propriété de ses ressortissants et de recommander au Gouvernement italien de faire procéder à la révision de celles de ces décisions ou ordonnances qui pourraient n'être pas conformes au droit international.

    • 2 Le Gouvernement italien s'engage à communiquer copie de tous les documents et pièces de ces procès, y compris les décisions prises et les ordonnances rendues, à accepter toutes recommandations formulées à la suite de l'examen de ces procès et à donner effet à ces recommandations.

  • B. Jugements.

    Le Gouvernement italien prendra les mesures nécessaires pour permettre aux ressortissants de l'une quelconque des Nations Unies, à tout moment dans un délai d'un an à compter de la date d'entrée en vigueur du présent Traité, d'intenter devant les autorités italiennes compétentes une action en révision de tout jugement rendu par un tribunal italien entre le 10 juin 1940 et la date d'entrée en vigueur du présent Traité dans tout procés dans lequel le ressortissant d'une des Nations Unies n'a pas été à même d'exposer sa cause d'une manière satisfaisante, soit en qualité de demandeur, soit en qualité de défendeur. Le Gouvernement italien prendra les mesures nécessaires pour que, lorsqu'un ressortissant d'une des Nations Unies a subi un préjudice du fait de tout jugement de cette nature, ce ressortissant soit rétabli dans la situation où il se trouvait avant le prononcé du jugement ou reçoive telle compensation qui pourra, en la circonstance, être juste et équitable. L'expression „ressortissants des Nations Unies” comprend les sociétés ou associations organisées ou constituées conformément à la législation de l'une quelconque des Nations Unies.

En foi de quoi, les Plénipotentiaires soussignés ont apposé leurs signatures et leurs cachets au bas du présent Traité.

Fait à Paris, le dix février mil neuf cent quarante-sept, en langues française, anglaise, russe et italienne.

Vertaling : NL

De Verenigde Staten van Amerika, China, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk van Groot-Britannië en Noord-Ierland, de Unie van Socialistische Sowjet-Republieken, Australië, België, de Wit-Russische Socialistische Sowjet-Republiek, Brazilië, Canada, Ethiopië, Griekenland, India, Nieuw-Zeeland, Nederland, Polen, Tsjechoslowakije, de Socialistische Sowjet Republiek Oekraïne, de Unie van Zuid-Afrika, de Federatieve Volksrepubliek Zuidslavië, hieronder aangeduid als „de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden”, enerzijds en Italië anderzijds;

Overwegende, dat Italië, onder het fascistische regime, partij is geworden bij het driemogendhedenverdrag met Duitsland en Japan, dat het een aanvalsoorlog heeft ontketend en dientengevolge de oorlogstoestand in het leven heeft geroepen met alle Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en met andere Verenigde Naties, en dat het zijn deel draagt in de verantwoordelijkheid voor de oorlog;

Overwegende, dat tengevolge van de overwinningen der Geallieerde strijdkrachten en met bijstand van de democratische elementen uit het Italiaanse volk, het fascistische regime in Italië op 25 Juli 1943 omvergeworpen is, en dat Italië, nadat het onvoorwaardelijk gecapituleerd had, op 3 en 29 September van hetzelfde jaar wapenstilstandsvoorwaarden heeft ondertekend;

Overwegende, dat na voornoemde wapenstilstand Italiaanse strijdkrachten, zowel van de Regering als van het verzet, een werkzaam aandeel hebben genomen in de oorlog tegen Duitsland, en Italië op 13 October 1943 aan Duitsland de oorlog heeft verklaard en aldus mede-oorlogvoerende is geworden in de oorlog tegen Duitsland;

Overwegende, dat de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en Italië een vredesverdrag wensen te sluiten, dat in overeenstemming met de beginselen van het recht kwesties zal regelen, die nog hangende zijn tengevolge van de hierboven vermelde feiten en de basis zal vormen van onderlinge vriendschappelijke betrekkingen, aldus de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden in staat stellende het verzoek van Italië te ondersteunen om lid te worden van de Verenigde Naties en tevens toe te treden tot ieder verdrag, dat gesloten is onder de auspiciën van de Verenigde Naties;

Zijn mitsdien overeengekomen de oorlogstoestand voor geëindigd te verklaren en met dit doel het onderhavige Vredesverdrag te sluiten, en hebben derhalve de Ondergetekende Gevolmachtigden aangewezen, die, na overlegging van hun volmachten, in juiste en behoorlijke vorm bevonden, de volgende voorwaarden hebben aangenomen:

DEEL I. TERRITORIALE BEPALINGEN

PARAGRAAF I. GRENZEN

Artikel 1

Behoudens de wijzigingen, vervat in de artikelen 2, 3, 4, 11 en 22, blijven de grenzen van Italië zoals die waren op 1 Januari 1938. Het verloop van deze grenzen is aangegeven op de kaarten, gevoegd bij dit verdrag (bijlage I). In geval van afwijking tussen de beschrijvende tekst en de kaarten, is de tekst beslissend.

Artikel 2

De op 1 Januari 1938 bestaande grens tussen Italië en Frankrijk wordt gewijzigd als volgt:

  • 1. Kleine St. Bernard Pas.

    De nieuwe grens volgt de waterscheiding, afwijkende van de bestaande grens op een punt ongeveer 2 km ten Noord-Westen van het Hospitium, kruist de weg ongeveer 1 km ten Noord-Oosten van het Hospitium en verenigt zich ongeveer 2 km ten Zuid-Oosten van het Hospitium met de bestaande grens.

  • 2. Mont Cenis Plateau.

    De nieuwe grenslijn verlaat de bestaande grens ongeveer 3 km ten Noord-Westen van de Rochemelon bergtop, kruist de weg ongeveer 4 km ten Zuid-Oosten van het Hospitium en verenigt zich ongeveer 4 km ten Noord-Oosten van de Mont d'Ambin met de bestaande grens.

  • 3. Mont Thabor-Chaberton.

    • a. In het Mont Thabor gebied verlaat de nieuwe grenslijn de bestaande grens ongeveer 5 km ten Oosten van Mont Thabor, loopt dan in Zuid-Oostelijke richting om zich ongeveer 3 km ten Westen van de Pointe de Charra met de bestaande grens te verenigen.

    • b. In het Chaberton gebied verlaat de grenslijn de bestaande grens ongeveer 3 km ten Noord-Noordwesten van Chaberton, trekt hier Oostelijk omheen, kruist vervolgens de weg op ongeveer 1 km van de bestaande grens, waarbij zij zich weder aansluit op een punt ongeveer 2 km ten Zuid-Oosten van het dorp Montgenèvre.

  • 4. Boven-dalen van de Tinée, de Vésube en de Roya.

    De bestaande grens bij Colla Langa verlatend, volgt de nieuwe grens de waterscheiding langs de Mont Clapier, Col de Tenda, de Mont Marguareis, vanwaar zij naar het Zuiden afbuigt langs de Mont Saccarello, de Mont Vacchi, de Mont Pietravecchia, de Mont Lega tot aan een punt ongeveer 100 m van de bestaande grens bij Colla Pegairolle, ongeveer 5 km ten Noord-Oosten van Breil; vervolgens loopt zij in Zuid-Westelijke richting en verenigt zich ongeveer 100 m ten Zuid-Westen van de Mont Mergo met de bestaande grens.

  • 5 De gedetailleerde beschrijving van deze grensgedeelten, waarop de wijzigingen, vervat in lid 1, 2, 3 en 4 van dit artikel, van toepassing zijn, is neergelegd in bijlage II van dit Verdrag, en de kaarten, waarop deze beschrijving betrekking heeft, maken deel uit van bijlage I.

Artikel 3

De grens tussen Italië en Zuidslavië wordt vastgesteld als volgt:

  • 1. De nieuwe grens volgt een lijn, die begint bij het punt, waar de op 1 Januari 1938 bestaande grenzen van Oostenrijk, Italië en Zuidslavië samenkomen en in Zuidelijke richting loopt langs de Zuidslavisch-Italiaanse grens van 1938 tot aan het punt, waar die grens zich verenigt met de bestuursgrens tussen de Italiaanse provincies Friuli (Udine) en Gorizia;

  • 2. Van dit punt valt de grenslijn samen met voornoemde provinciale grens tot een punt ongeveer 0,5 km ten Noorden van het dorp Mernico in de Iudrio vallei;

  • 3. Van dit punt op de grens tussen de Italiaanse provincies Priuli en Gorizia loopt de lijn in Oostelijke richting tot een punt op ongeveer 0,5 km ten Westen van het dorp Vercoglia di Cosbana en vervolgens in Zuidelijke richting tussen het Quarnizzo dal en het Cosbana dal tot een punt op ongeveer 1 km ten Zuid-Westen van het dorp Fleana, nadat de grenslijn een zodanige bocht heeft gemaakt, dat zij de Recca kruist op een punt ongeveer 1,5 km ten Oosten van de Iudrio, waarbij zij de weg van Cosbana via Nebola naar Castel Dobra Oostelijk laat liggen;

  • 4. De grens zet zich dan voort naar het Zuid-Oosten onmiddellijk ten Zuiden van de weg tussen de punten 111 en 172, vervolgens langs de punten 57 en 122 ten Zuiden van de weg van Vipulzano naar Uclanzi om ongeveer 100 m ten Oosten van punt 122 die weg te kruisen en naar het Noorden om te buigen in de richting van een punt op 350 m ten Zuid-Oosten van punt 266 gelegen;

  • 5. Ongeveer 0,5 km ten Noorden van het dorp San Floriano lopend, zet de grens zich voort in Oostelijke richting tot Mont Sabotino (punt 610) en laat het dorp Poggio San Valentino Noordelijk liggen;

  • 6. Van Mont Sabotino loopt de grens in Zuidelijke richting, kruist de Isonzo (Soca) bij de stad Salcano, die op Zuidslavisch gebied blijft, vanwaar zij vlak langs de Westzijde van de spoorweg van Canale d'Isonzo naar Montespino loopt tot een punt ongeveer 750 m ten Zuiden van de weg van Gorizia naar Aisovizza gelegen;

  • 7. Van de spoorweg buigt de grens naar het Zuid-Westen, laat de stad San Pietro op Zuidslavisch gebied en het Hospitium en de daaraan grenzende weg op Italiaans grondgebied liggen en kruist op ongeveer 700 m van het station Gorizia S. Marco de spoorweglijn, die bovengenoemde spoorweg met die van Sagrado naar Cormons verbindt; zij loopt vervolgens langs het kerkhof te Gorizia, hetwelk op Italiaans gebied blijft, loopt tussen de grote weg No. 55 van Gorizia naar Triëst, welke weg Italiaans blijft, en het kruispunt bij punt 54, terwijl de steden Vertoiba en Merna op Zuidslavisch gebied blijven en bereikt een punt ongeveer bij punt 49 gelegen;

  • 8. Van hier gaat de grens in Zuidelijke richting over het Karstplateau ongeveer 1 km ten Oosten van de grote weg No. 55 en laat het dorp Opacchiasella Oostelijk en het dorp Iamiano Westelijk liggen;

  • 9. Van een ongeveer 1 km ten Oosten van Iamiano gelegen punt volgt de nieuwe lijn de grens tussen de provincies Gorizia en Triëst tot aan een punt ongeveer 2 km ten Noord-Oosten van het dorp San Giovanni en ongeveer 0,5 km ten Noord-Westen van punt 208, waar de grenzen van Zuidslavië, Italië en het Vrije Gebied van Triëst samenkomen.

De kaart, waarop deze beschrijving betrekking heeft, maakt deel uit van bijlage I.

Artikel 4

De grens tussen Italië en het Vrije Gebied van Triëst wordt vastgesteld als volgt:

  • 1. Zij begint bij een punt, gelegen aan de grens tussen de provincies Gorizia en Triëst, ongeveer 2 km ten Noord-Oosten van het dorp San Giovanni en ongeveer 0,5 km ten Noord-Westen van punt 208, waar de grenzen van Zuidslavië, Italië en het Vrije Gebied van Triëst samenkomen; zij loopt dan in Zuid-Westelijke richting tot een punt aan de grote weg No. 14 en ongeveer 1 km ten Noord-Oosten van de plaats, waar de grote wegen No. 55 en No. 14 samenkomen, welke wegen onderscheidenlijk van Gorizia en Monfalcone naar Triëst lopen;

  • 2. De grens gaat dan in Zuidelijke richting tot een punt in de Golf van Panzano, op gelijke afstand van Punta Sdobba aan de mond van de Isonzo (Soca) en van Castello Vecchio in Duino, ongeveer 3,3 km ten Zuiden van het punt, waar zij de kust verlaat, dat ongeveer 2 km ten Noord-Westen van de stad Duino gelegen is;

  • 3. Van hier naar de volle zee lopend, volgt de grens een lijn, getrokken op gelijke afstand van de Italiaanse kust en die van het Vrije Gebied van Triëst.

De kaart, waarop deze beschrijving betrekking heeft, maakt deel uit van bijlage I.

Artikel 5

  • 1 Het juiste beloop van de in de artikelen 2, 3, 4 en 22 van dit Verdrag bepaalde nieuwe grenzen zal ter plaatse definitief worden vastgesteld door Grens-Commissies, samengesteld uit vertegenwoordigers der twee betrokken Regeringen.

  • 2 Deze Commissies zullen, onmiddellijk na het van kracht worden van dit Verdrag, hun werkzaamheden beginnen en deze zo spoedig mogelijk, in ieder geval binnen een tijdsverloop van zes maanden, voltooien.

  • 3 Alle aangelegenheden, waaromtrent deze Commissies het niet eens kunnen worden, zullen worden voorgelegd aan de Ambassadeurs te Rome van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Sowjet-Unie, die, overeenkomstig de procedure in artikel 86 bepaald, op een wijze te hunner keuze een definitieve regeling zullen treffen, zo nodig door het benoemen van een onpartijdige derde Commissaris.

  • 4 De kosten van de Grenscommissies worden gelijkelijk door de twee betrokken Regeringen gedragen.

  • 5 Voor de definitieve vaststelling ter plaatse van de in de artikelen 3, 4 en 22 bepaalde grenzen zijn de Commissarissen gemachtigd 0,5 km af te wijken van de in dit Verdrag aangewezen lijn, teneinde de grens aan plaatselijke geographische en economische toestanden aan te passen, op voorwaarde evenwel, dat geen dorp of stad van meer dan 500 inwoners, noch een belangrijke spoorweg of grote weg, noch een voorname bron van water- of electriciteitsvoorziening geplaatst wordt onder een ander gezag dan dat, hetwelk het gevolg is van de in dit Verdrag bepaalde grensregelingen.

PARAGRAAF II. FRANKRIJK (Bijzondere bepalingen)

Artikel 6

Het vroegere Italiaanse gebied, gelegen aan de Franse zijde van de Frans-Italiaanse grens, zoals deze wordt omschreven in artikel 2, wordt door Italië afgestaan aan Frankrijk, dat hierover de volledige souvereiniteit verkrijgt.

Artikel 7

Door de Italiaanse Regering worden aan de Franse Regering overgedragen alle historische zowel als bestuurs-archieven, welke, daterend uit de tijd vóór 1860, betrekking hebben op het gebied, hetwelk bij het Verdrag van 24 Maart 1860 en de Conventie van 23 Augustus 1860 aan Frankrijk werden afgestaan.

Artikel 8

  • 1 De Italiaanse Regering zal aan de Franse Regering haar medewerking verlenen tot de eventuele totstandkoming van een spoorwegverbinding tussen Briançon en Modane, via Bardonnèche.

  • 2 De Italiaanse Regering zal, vrij van douanerechten, zonder visitatie, paspoortencontrôle of enige andere formaliteit, het spoorwegvervoer in beide richtingen toestaan van passagiers en goederen welke, om van het ene punt in Frankrijk naar het andere te gaan, op Italiaans gebied van deze verbindingslijn gebruik maken; zij zal de nodige maatregelen treffen om het passeren van de Franse treinen, welke van die verbindingslijn gebruik maken, op de voornoemde voorwaarden van vrijdom en zonder ongemotiveerde vertraging te verzekeren.

  • 3 De beide Regeringen zullen te gelegener tijd de nodige overeenkomsten treffen.

Artikel 9

  • 1 Plateau van de Mont Cenis.

    Ten einde Italië inzake de hydro-electrische energie- en watervoorziening uit het meer van de Mont Cenis dezelfde faciliteiten te verschaffen, als waarover het beschikte vóór de afstand van deze streek aan Frankrijk, zal Italië van Frankrijk door middel van een bilateraal verdrag de technische garanties ontvangen, welke in bijlage III zijn aangegeven.

  • 2 De streek Tenda—Briga

    Om te voorkomen, dat Italië een verminderde levering van electrische energie verkrijgt, vergeleken bij die, welke voortkwam uit bronnen in de streek Tenda—Briga vóór de afstand van deze streek aan Frankrijk, zal Italië van Frankrijk door middel van een bilateraal verdrag de technische garanties ontvangen, welke in bijlage III zijn aangegeven.

PARAGRAAF III. OOSTENRIJK (Bijzondere bepalingen)

Artikel 10

  • 1 Italië zal met Oostenrijk regelingen treffen om het vrije passagiers- en goederenverkeer tussen Noord- en Oost-Tirol te verzekeren, of zal bestaande regelingen op dit gebied bevestigen.

  • 2 De Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden hebben nota genomen van de regelingen (waarvan de tekst in bijlage IV is vervat), waarover de Oostenrijkse en Italiaanse Regeringen op 5 September 1946 overeenstemming hebben verkregen.

PARAGRAAF IV. FEDERATIEVE VOLKSREPUBLIEK ZUIDSLAVIË (Bijzondere bepalingen)

Artikel 11

  • 1 Italië staat af aan Zuidslavië in volle souvereiniteit het gebied, gelegen tussen de in de artikelen 3 en 22 omschreven nieuwe grenzen van Zuidslavië en de op 1 Januari 1938 bestaande Italiaans-Zuidslavische grens, alsmede de gemeente Zara en alle eilanden en naburige eilandjes in de hieronder omschreven gebieden.

    • a. Het gebied begrensd:

      • in het Noorden door de breedte-cirkel 42° 50' noorderbreedte;

      • in het Zuiden door de breedte-cirkel 42° 42' noorderbreedte;

      • in het Oosten door de meridiaan 17° 10' oosterlengte;

      • in het Westen door de meridiaan 16° 25' oosterlengte.

    • b. Het gebied begrensd:

      • in het Noorden door een lijn, die loopt door Porto del Quieto op gelijke afstand van de kustlijn van het Vrije Gebied van Triëst en van Zuidslavië en vandaar naar het punt 45° 15' noorderbreedte 13° 24' oosterlengte;

      • in het Zuiden door de breedte-cirkel 44° 23' noorderbreedte;

      • in het Westen door een lijn , die de volgende punten verbindt:

        • (1) 45° 15' noorderbreedte — 13° 24' oosterlengte;

        • (2) 44° 51' noorderbreedte — 13° 37' oosterlengte;

        • (3) 44° 23' noorderbreedte — 14° 18' 30'' oosterlengte;

        in het Oosten door de westkust van Istrië, de eilanden en het vaste land van Zuidslavië.

      Een kaart van deze gebieden maakt deel uit van bijlage I.

  • 2 Italië staat af aan Zuidslavië in volle souvereiniteit het eiland Pelagosa met de omliggende eilandjes. Het eiland Pelagosa zal gedemilitariseerd blijven.

    Italiaanse vissers zullen op Pelagosa en in de naburige wateren dezelfde rechten genieten als die, welke de Zuidslavische vissers genoten vóór 6 April 1941.

Artikel 12

  • 1 Italië zal aan Zuidslavië teruggeven alle voorwerpen van artistieke, historische, wetenschappelijke, opvoedkundige of godsdienstige aard (met inbegrip van alle akten, handschriften, documenten en bibliografisch materiaal), alsmede bestuursarchieven (dossiers, registers, plannen en documenten van welke aard ook), welke tussen 4 November 1918 en 2 Maart 1924 als gevolg van de Italiaanse bezetting werden weggevoerd uit de gebieden, welke door de op 12 November 1920 te Rappallo en 27 Januari 1924 te Rome getekende Verdragen aan Zuidslavië werden afgestaan. Italië zal eveneens alle voorwerpen teruggeven, vallende onder voornoemde categorieën, welke uit die gebieden werden verwijderd door de Italiaanse Wapenstilstandscommissie, die na de Eerste Wereldoorlog in Wenen zetelde.

  • 2 Italië zal aan Zuidslavië teruggeven alle voorwerpen, welke onder de in lid 1 van dit artikel genoemde categorieën vallen, juridisch als publiek eigendom zijn te beschouwen en na 4 November 1918 zijn weggevoerd uit het gebied, dat krachtens dit Verdrag aan Zuidslavië is afgestaan, alsmede de voorwerpen, betrekking hebbende op voornoemd gebied, welke Italië van Oostenrijk of Hongarije verkreeg bij de Vredesverdragen, 10 September 1919 te St. Germain en 4 Juni 1920 te Trianon getekend en krachtens de Conventie tussen Oostenrijk en Italië, die op 4 Mei 1920 te Wenen getekend werd.

  • 3 Mocht Italië in bijzondere gevallen niet in staat zijn de in lid 1 en 2 van dit artikel omschreven voorwerpen aan Zuidslavië terug te geven, dan zal het aan Zuidslavië voorwerpen van dezelfde aard en van ongeveer dezelfde waarde leveren, voor zover zulke voorwerpen in Italië verkrijgbaar zijn.

Artikel 13

De watervoorziening van de gemeente Gorizia en omgeving wordt geregeld in overeenstemming met de bepalingen vervat in bijlage V.

PARAGRAAF V. GRIEKENLAND (Bijzondere bepalingen)

Artikel 14

  • 1 Italië staat de volgende eilanden van de Dodekanesos in volle souvereiniteit aan Griekenland af, te weten:

    Astropalia, Rhodos, Kharki, Scarpanto, Casso, Tilos, Nisuros, Kalymnos, Leros, Patmos, Lipso, Symi, Kos en Castellorizo, alsmede de omliggende eilandjes.

  • 2 Deze eilanden worden en blijven gedemilitariseerd.

  • 3 De procedure en technische voorwaarden betreffende de overdracht van deze eilanden aan Griekenland zullen worden bepaald bij overeenkomst tussen de Regeringen van het Verenigd Koninkrijk en Griekenland, terwijl een regeling zal worden getroffen, welke voorziet in het terugtrekken van vreemde troepen binnen 90 dagen na het van kracht worden van dit Verdrag.

DEEL II. POLITIEKE BEPALINGEN.

PARAGRAAF I. ALGEMENE BEPALINGEN

Artikel 15

[Vervalt op nader te bepalen datum; bekendgemaakt in 1952. Zie het overzicht van wijzigingen]

Italië zal alle nodige maatregelen treffen om aan alle aan het Italiaanse Gezag onderworpen personen, ongeacht hun ras, geslacht, taal of godsdienst het genot te verzekeren van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, met inbegrip van de vrijheid van meningsuiting, van drukpers en publicatie, van godsdienst, van politieke overtuiging en van vereniging.

Artikel 16

[Vervalt op nader te bepalen datum; bekendgemaakt in 1952. Zie het overzicht van wijzigingen]

Italië zal zich er van onthouden Italiaanse burgers met inbegrip van leden der Italiaanse strijdkrachten te vervolgen of te molesteren alleen op grond van het feit, dat zij gedurende het tijdvak van 10 Juni 1940 tot aan de inwerkingtreding van dit Verdrag hun sympathie hebben betuigd met, of handelingen hebben verricht ter ondersteuning van, de zaak der Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden.

Artikel 17

[Vervalt op nader te bepalen datum; bekendgemaakt in 1952. Zie het overzicht van wijzigingen]

Italië, dat overeenkomstig artikel 30 van de Wapenstilstandsovereenkomst maatregelen heeft genomen om de fascistische organisaties in Italië te ontbinden, verbindt zich de wederoprichting van dergelijke politieke, militaire of semi-militaire organisaties, welke ten doel hebben het volk zijn democratische rechten te ontnemen, op Italiaans gebied niet toe te laten.

Artikel 18

[Vervalt op nader te bepalen datum; bekendgemaakt in 1952. Zie het overzicht van wijzigingen]

Italië verbindt zich de volle waarde te erkennen van de Vredesverdragen met Roemenië, Bulgarije, Hongarije en Finland, alsmede van andere overeenkomsten of regelingen, welke door de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden ten opzichte van Duitsland, Japan en Oostenrijk zijn aangegaan of zullen worden aangegaan voor het herstel van de vrede.

PARAGRAAF II. NATIONALITEIT (Burgerlijke en staatkundige rechten)

Artikel 19

  • 1 Italiaanse burgers, die op 10 Juni 1940 hun woonplaats hadden in een gebied, hetwelk krachtens dit Verdrag door Italië aan een andere Staat is afgestaan, alsmede hun kinderen, die na die datum geboren zijn, worden, behoudens hetgeen in het volgend lid bepaald is, burgers van de Staat, waaraan het gebied is overgegaan, met het volle genot van de burgerlijke en staatkundige rechten van die Staat, overeenkomstig de wetgeving, die binnen drie maanden na het van kracht worden van dit Verdrag door die Staat te dien einde zal worden afgekondigd. Nadat zij burgers van die Staat zijn geworden, verliezen zij hun Italiaanse nationaliteit.

  • 2 De Regering van de Staat, waaraan het gebied is overgegaan, zal binnen drie maanden na het van kracht worden van dit Verdrag de nodige wettelijke maatregelen nemen, ten einde alle in het eerste lid genoemde personen boven de leeftijd van achttien jaar (of gehuwde personen, die al of niet die leeftijd bereikt hebben), wier gewone spreektaal Italiaans is, het recht toe te kennen binnen de tijd van een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag de Italiaanse nationaliteit te kiezen. Een ieder, die aldus gekozen heeft, zal de Italiaanse nationaliteit behouden en niet beschouwd worden de nationaliteit te hebben verworven van de Staat, waaraan het gebied is overgegaan. De keuze van de man houdt niet in de keuze van de echtgenote. De keuze van alle ongehuwde kinderen beneden de leeftijd van achttien jaar wordt automatisch bepaald door de keuze van de vader of, indien de vader overleden is, door die van de moeder.

  • 3 De Staat, waaraan het gebied is overgegaan, kan eisen, dat zij, die van het recht van keuze gebruik maken, zich binnen een jaar na de dag, waarop zij deze keuze hebben gedaan, in Italië vestigen.

  • 4 De Staat, waaraan het gebied is overgegaan, zal overeenkomstig zijn fundamentele wetten aan alle binnen dit gebied verblijvende personen, ongeacht hun ras, geslacht, taal of godsdienst, het genot verzekeren van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, met inbegrip van de vrijheid van meningsuiting, van drukpers en publicatie, van godsdienst, van politieke overtuiging en van vereniging.

Artikel 20

  • 1 Binnen de tijd van een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag kunnen Italiaanse burgers boven de leeftijd van achttien jaar (of gehuwde personen, die al of niet van die leeftijd zijn), van wie een der Zuidslavische talen (Servisch, Kroatisch of Sloweens) de gewone spreektaal is en die hun woonplaats op Italiaans grondgebied nebben, na indiening van een verzoek bij de Zuidslavische diplomatieke of consulaire vertegenwoordiger in Italië, de Zuidslavische nationaliteit verkrijgen, wanneer de Zuidslavische autoriteiten hun verzoek inwilligen.

  • 2 In die gevallen zal de Zuidslavische Regering langs diplomatieke weg aan de Italiaanse Regering de lijsten doen toekomen van de personen, die op die wijze de Zuidslavische nationaliteit hebben verworven. Op de dag, waarop deze lijsten officieel worden medegedeeld, verliezen de daarop genoemde personen hun Italiaanse nationaliteit.

  • 3 De Italiaanse Regering kan eisen, dat die personen zich binnen één jaar na de dag, waarop voornoemde lijst officieel is medegedeeld, in Zuidslavië vestigen.

  • 4 De regeling in lid 2 van artikel 19, betreffende de gevolgen, welke de nationaliteitskeuze voor echtgenoten en kinderen heeft, is eveneens van toepassing op de in dit artikel bedoelde personen.

  • 5 De bepalingen, vervat in lid 10 van bijlage XIV van dit Verdrag met betrekking tot de overdracht van de bezittingen van personen, die de Italiaanse nationaliteit hebben gekozen, zijn eveneens van toepassing op de overdracht van bezittingen van personen, die ingevolge de bepalingen van dit artikel de Zuidslavische nationaliteit kiezen.

PARAGRAAF III. HET VRIJE GEBIED VAN TRIËST

Artikel 21

  • 1 Ingevolge dit artikel wordt ingesteld het Vrije Gebied van Triëst, gevormd door het gebied tussen de Adriatische Zee en de grenzen, die in de artikelen 4 en 22 van dit Verdrag omschreven zijn. Het Vrije Gebied van Triëst wordt erkend door de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden, alsmede door Italië, welke overeenkomen, dat de onaantastbaarheid en onafhankelijkheid van dit gebied door de Veiligheidsraad der Verenigde Naties gewaarborgd zullen worden.

  • 2 De Italiaanse souvereiniteit over het gebied, dat het in lid 1 van dit artikel omschreven Vrije Gebied van Triëst vormt, zal bij het van kracht worden van dit Verdrag ophouden te bestaan.

  • 3 Na de beëindiging van de Italiaanse souvereiniteit over het betrokken gebied zal het Vrije Gebied van Triëst bestuurd worden volgens de bepalingen van een Regeling voor het voorlopige bewind, vastgesteld door de Raad van Ministers van Buitenlandse Zaken en goedgekeurd door de Veiligheidsraad. Die Regeling blijft van kracht tot de datum, welke de Veiligheidsraad zal bepalen voor de in werking treding van het Permanente Statuut, dat door de Veiligheidsraad zal moeten worden goedgekeurd. Vanaf die datum zullen voor het Vrije Gebied de bepalingen van dit Permanente Statuut gelden. De tekst van het Permanente Statuut, zowel als van de Regeling voor het voorlopig bewind, zijn opgenomen in bijlage VI en VII.

  • 4 Het Vrije Gebied van Triëst wordt niet beschouwd als afgestaan gebied in de zin van artikel 19 en van bijlage XIV van dit Verdrag.

  • 5 Italië en Zuidslavië verbinden zich aan het Vrije Gebied van Triëst de in bijlage IX omschreven garanties te geven.

Artikel 22

De grens tussen Zuidslavië en het Vrije Gebied van Triëst wordt vastgesteld als volgt:

  • 1. De nieuwe grenslijn begint bij een punt aan de grens tussen de provincies Gorizia en Triëst, ongeveer 2 km ten Noord-Oosten van het dorp San Giovanni en ongeveer 0,5 km ten Noord-Westen van punt 208, waar de grenzen van Zuidslavië, Italië en het Vrije Gebied van Triëst samen komen, en volgt de provinciale grens tot de Mont Lanaro (punt 546) en van hier in Zuid-Oostelijke richting tot de Mont Cocusso (punt 672), via punt 461, Meducia (punt 475), Monte dei Pini (punt 476) en punt 407, vervolgens kruist zij de grote weg No. 58 van Triëst naar Sesana op ongeveer 3,3 km ten Zuid-Westen van deze laatste stad, terwijl zij de dorpen Vogliano en Orle Oostelijk en het dorp Zolla ongeveer 0,4 km Westelijk laat liggen.

  • 2. Van de Mont Cocusso loopt de lijn dóór in Zuid-Oostelijke richting, terwijl zij het dorp Grozzana in het Westen laat liggen, tot aan de Mont Goli (punt 621), loopt dan in Zuid-Westelijke richting, kruist bij punt 455 de weg van Triëst naar Cosina en bij punt 485 de spoorweg, loopt langs de punten 416 en 326, laat de dorpen Beca en Castel op Zuidslavisch gebied liggen en kruist op ongeveer 100 m ten Zuid-Oosten van Opso de weg van Opso naar Gabrovizza d'Istria; vervolgens kruist zij de rivier de Risano en de weg van Villa Decani naar Risano op een punt ongeveer 350 m ten Westen van laatstgenoemd dorp, terwijl zij het dorp Rosario en de weg van Risano naar San Sergio op Zuidslavisch gebied laat; van hier loopt de lijn langs de punten 285 en 354 tot het kruispunt op ongeveer 1 km ten Noord-Oosten van punt 362.

  • 3. Van hier loopt de lijn tot een punt ongeveer 0,5 km ten Oosten van het dorp Cernova, kruist de rivier de Dragogna ongeveer 1 km ten Noorden van dit dorp, terwijl zij de dorpen Bucciai en Truscolo Westelijk en het dorp Tersecco Oostelijk laat liggen; vervolgens loopt zij in Zuid-Westelijke richting naar de Zuid-Oostkant van de weg, die de dorpen Cernova en Chervoi verbindt, verlaat deze weg ongeveer 0,8 km ten Oosten van het dorp Cucciani, vanwaar zij in een hoofdzakelijk Zuid-Zuid-Westelijke richting lopend, de Mont Braico op ongeveer 0,4 km ten Oosten en het dorp Sterna Filaria ongeveer 0,4 km ten Westen passeert, en de weg van dit laatste dorp naar Piemont Oostelijk laat liggen; vervolgens passeert zij de stad Piemont ongeveer 0,4 km ten Westen daarvan en de stad Castagna ongeveer 0,5 km ten Oosten en bereikt de rivier Quieto op een punt ongeveer 1,6 km ten Zuid-Westen van de stad Castagna.

  • 4. Van hier volgt de grens de verbeterde voornaamste vaargeul van de Quieto tot aan haar monding en loopt door Porto del Quieto naar de volle zee, waarbij zij een lijn volgt, die op gelijke afstand is getrokken van de kustlijn van het Vrije Gebied van Triëst en die van Zuidslavië.

De kaart, waarop deze beschrijving betrekking heeft, maakt deel uit van bijlage I .

PARAGRAAF IV. ITALIAANSE KOLONIËN

Artikel 23

  • 1 Italië ziet af van alle rechten en aanspraken op de Italiaanse grondgebieden in Afrika, te weten Libië, Eritrea en Italiaans Somaliland.

  • 2 In afwachting van de definitieve bestemming zal het tegenwoordig bestuur over deze gebieden gehandhaafd blijven.

  • 3 De definitieve bestemming van deze gebieden zal binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag gemeenschappelijk door de Regeringen van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Sowjet-Unie geregeld worden volgens de aanwijzingen, vervat in de gemeenschappelijke verklaring, welke deze Regeringen op 10 Februari 1947 hebben afgelegd en welke is opgenomen in bijlage XI.

PARAGRAAF V. BIJZONDERE BELANGEN VAN CHINA

Artikel 24

Italië doet ten gunste van China afstand van alle voorrechten en voordelen, welke voortvloeien uit de bepalingen van het Slotprotocol, hetwelk 7 September 1901 te Peking getekend werd, met inbegrip van alle aanhangsels, nota's en documenten ter aanvulling daarvan, en aanvaardt de annulering, ten opzichte van Italië, van voornoemd protocol, aanhangsels, nota's en documenten. Italië ziet tevens af van elke aanspraak op schadevergoeding op grond daarvan.

Artikel 25

Italië aanvaardt de vernietiging van de overeenkomst, afgesloten met de Chinese Regering, krachtens hetwelk de Italiaanse Concessie van Tientsin werd verkregen, en verbindt zich aan de Chinese Regering alle eigendommen en archieven, welke aan het bestuur van genoemde concessie behoren, over te dragen.

Artikel 26

Italië doet ten gunste van China afstand van alle rechten, welke aan Italië verleend waren met betrekking tot de Internationale Concessies van Shanghai en Amoy, en verbindt zich de administratie en de contrôle van die Concessies aan China over te dragen.

PARAGRAAF VI. ALBANIË

Artikel 27

Italië erkent de souvereiniteit en onafhankelijkheid van de Staat Albanië en verbindt zich die te eerbiedigen.

Artikel 28

Italië erkent, dat het eiland Saseno deel uitmaakt van het grondgebied van Albanië en doet afstand van alle aanspraken daarop.

Artikel 29

Italië doet ten gunste van Albanië officieel afstand van alle eigendommen (met uitzondering van de gebouwen, waarin de diplomatieke en consulaire missies gewoonlijk verblijven), rechten, concessies, belangen en voordelen van welke aard ook in Albanië, welke aan de Italiaanse Staat of aan Italiaanse semi-officiële instellingen behoren. Italië doet eveneens afstand van alle aanspraken op bijzondere belangen of invloed in Albanië, welke ingevolge de aanval van 7 April 1939 of krachtens vóór die datum gesloten verdragen of overeenkomsten verkregen werden.

De economische bepalingen van dit Verdrag, welke de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden kunnen doen gelden, zijn van toepassing op de andere Italiaanse eigendommen en de andere economische betrekkingen tussen Albanië en Italië.

Artikel 30

Italiaanse onderdanen in Albanië zullen dezelfde rechtspositie hebben als de onderdanen van andere landen; Italië erkent evenwel de rechtsgeldigheid van alle maatregelen, welke door Albanië getroffen worden om de aan Italiaanse onderdanen verleende concessies en bijzondere rechten teniet te doen of te wijzigen, mits die maatregelen binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag genomen worden.

Artikel 31

Italië erkent, dat alle overeenkomsten en regelingen, welke het getroffen heeft met de door Italië tussen 7 April 1939 en 3 September 1943 in Albanië benoemde autoriteiten, van nul en generlei waarde zijn.

Artikel 32

Italië erkent de rechtsgeldigheid van alle maatregelen, welke Albanië nodig mocht achten te treffen ter bevestiging of uitvoering der bovenstaande bepalingen.

PARAGRAAF VII. ETHIOPIË

Artikel 33

Italië erkent de souvereiniteit en onafhankelijkheid van de Staat Ethiopië en verbindt zich die te eerbiedigen.

Artikel 34

Italië doet ten gunste van Ethiopië officieel afstand van alle eigendommen (met uitzondering van de gebouwen, waarin de diplomatieke en consulaire missies gewoonlijk verblijven), rechten, concessies, belangen en voordelen, van welke aard ook, welke te eniger tijd door Italië in Ethiopië verkregen zijn, alsmede van alle semi-officiële eigendommen, omschreven in lid 1 van bijlage XIV van dit Verdrag.

Italië doet eveneens afstand van alle aanspraken op bijzondere belangen of invloed in Ethiopië.

Artikel 35

Italië erkent de rechtsgeldigheid van alle maatregelen, welke de Regering van Ethiopië heeft genomen of zal nemen, teneinde de maatregelen, welke Italië ten opzichte van Ethiopië na 3 October 1935 getroffen heeft, alsmede de gevolgen van die maatregelen, teniet te doen.

Artikel 36

Italiaanse onderdanen in Ethiopië zullen dezelfde rechtspositie hebben als de onderdanen van andere landen; Italië erkent evenwel de rechtsgeldigheid van alle maatregelen, welke door de Regering van Ethiopië getroffen worden om de aan Italiaanse onderdanen verleende concessies en bijzondere rechten teniet te doen of te wijzigen, mits die maatregelen binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag genomen worden.

Artikel 37

Binnen achttien maanden na het van kracht worden van dit Verdrag zullen alle kunstwerken, voorwerpen van godsdienstige aard, archieven en voorwerpen van historische waarde, welke aan Ethiopië of zijn burgers behoren en na 3 October 1935 uit Ethiopië naar Italië zijn weggevoerd, door Italië worden teruggegeven.

Artikel 38

Als datum, met ingang waarvan de bepalingen van dit Verdrag zullen worden toegepast ten aanzien van alle maatregelen en feiten, van welke aard ook, waarbij de verantwoordelijkheid van Italië of van Italiaanse burgers ten opzichte van Ethiopië betrokken is, wordt bepaald 3 October 1935.

PARAGRAAF VIII. INTERNATIONALE OVEREENKOMSTEN

Artikel 39

Italië verbindt zich alle regelingen te aanvaarden, welke zijn of zullen worden overeengekomen voor de liquidatie van de Volkenbond, het Permanente Hof van Internationale Justitie, alsmede voor de Internationale Financiële Commissie in Griekenland.

Artikel 40

Italië doet afstand van alle rechten, aanspraken en vorderingen, welke voortvloeien uit het mandatenstelsel of uit verbintenissen voortvloeiend uit dit stelsel, alsmede van alle bijzondere rechten van de Italiaanse Staat met betrekking tot enig mandaatgebied.

Artikel 41

Italië aanvaardt de bepalingen van de Slotacte van 31 Augustus 1945 en van de Frans-Britse Overeenkomst van dezelfde datum, betreffende het Statuut van Tanger, alsmede alle bepalingen, welke door de Mogendheden, die het Verdrag ondertekenen, mochten worden getroffen, om aan deze Acten uitvoering te geven.

Artikel 42

Italië verbindt zich alle regelingen te aanvaarden, welke door de betrokken Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden getroffen mochten worden tot wijziging van de Verdragen, betreffende het Congo-bekken, teneinde deze in overeenstemming te brengen met het Handvest der Verenigde Naties; het erkent de geldigheid dezer regelingen.

Artikel 43

Italië doet afstand van alle rechten en belangen, welke het mocht hebben krachtens artikel 16 van het op 24 Juli 1923 getekende Verdrag van Lausanne.

PARAGRAAF IX. BILATERALE VERDRAGEN

Artikel 44

  • 1 Elk der Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden zal, binnen zes maanden na het van kracht worden van dit Verdrag, Italië er van in kennis stellen, welke van haar voor-oorlogse bilaterale verdragen met Italië zij wenst te bestendigen of te doen herleven. Alle bepalingen van genoemde verdragen, welke met dit Verdrag niet in overeenstemming zijn, zullen echter komen te vervallen.

  • 2 Al dergelijke verdragen, waarvan op deze wijze kennis is gegeven, worden overeenkomstig artikel 102 van het Handvest der Verenigde Naties op het Secretariaat van de Verenigde Naties ingeschreven.

  • 3 Al dergelijke verdragen, waarvan geen kennis is gegeven in bovengenoemde zin, zullen worden beschouwd als te zijn vervallen.

DEEL III. OORLOGSMISDADIGERS

Artikel 45

  • 1 Italië zal de nodige maatregelen treffen voor de aanhouding en uitlevering ter berechting van:

    • a. personen, beschuldigd oorlogsmisdaden of misdaden tegen de vrede en de mensheid te hebben bedreven, tot het bedrijven daarvan opdracht te hebben gegeven of daaraan medeplichtig te zijn geweest;

    • b. onderdanen van een Geallieerde en Geassocieerde Mogendheid, beschuldigd de wetten van hun land te hebben geschonden door het plegen van verraad of het verlenen van medewerking aan de vijand tijdens de oorlog.

  • 2 Op verzoek van de betrokken Regering van een der Verenigde Naties zal Italië eveneens de verschijning als getuigen moeten waarborgen van binnen zijn rechtsgebied verblijvende personen, wier verklaringen noodzakelijk zijn voor de berechting van de in lid 1 van dit artikel bedoelde personen.

  • 3 Alle geschillen omtrent de toepassing van de bepalingen in lid 1 en 2 van dit artikel zullen door ieder van de betrokken Regeringen worden voorgelegd aan de Ambassadeurs te Rome van de Sowjet-Unie, de Verenigde Staten van Amerika, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk, die omtrent de gerezen moeilijkheden een accoord zullen treffen.

DEEL IV. MILITAIRE, MARINE- EN LUCHTVAARTBEPALINGEN

PARAGRAAF I. GELDIGHEIDSDUUR

Artikel 46

Alle militaire, marine- en luchtvaartbepalingen van dit Verdrag zullen van kracht blijven, tot zij door een overeenkomst tussen de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en Italië geheel of gedeeltelijk gewijzigd zijn, of, nadat Italië Lid is geworden van de Verenigde Naties, door een overeenkomst tussen de Veiligheidsraad en Italië.

PARAGRAAF II. ALGEMENE BEPERKINGEN

Artikel 47

  • 1

    • a. Het stelsel van Italiaanse vaste versterkingen en militaire installaties, alsmede hun bewapening, langs de Frans-Italiaanse grens zal vernietigd of verwijderd worden.

    • b. Onder dit stelsel zijn slechts te verstaan de afzonderlijke of groepsgewijs verenigde artillerie- en infanterie-versterkingswerken, alle soorten kazematten en bunkers, de versterkte onderkomens voor personeel, materieel, voorraden zowel als de munitie, de waarnemingsposten en de militaire kabelbanen, ongeacht hun betekenis en hun staat van onderhoud of hun constructie-stadium, en ongeacht of deze constructies van metaal, metselwerk of beton zijn, dan wel uit de rotsen zijn gehouwen.

  • 2 De in lid 1 bedoelde vernietiging of verwijdering strekt zich uit over een afstand van niet meer dan 20 km van de grenslijn, zoals die in dit Verdrag omschreven is, en moet binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag voltooid zijn.

  • 3 De wederopbouw van deze versterkingen en installaties is verboden.

  • 4

    • a. Ten Oosten van de Frans-Italiaanse grens is de constructie van de volgende werken verboden: vaste versterkingen, waar wapenen kunnen worden opgesteld, waarmede Frans grondgebied en Franse territoriale wateren kunnen worden beschoten; vaste militaire installaties, welke gebruikt kunnen worden om het vuur te leiden of te richten op Frans grondgebied of Franse territoriale wateren; alsmede vaste aanvoer- en opslaginstallaties, uitsluitend opgericht ten gebruike van voornoemde versterkingen en installaties.

    • b. Dit verbod omvat niet de andere soorten van niet-vaste versterkingen of bovengrondse kazernes en installaties, welke slechts bestemd zijn gebruikt te worden, indien binnenlandse aangelegenheden of de plaatselijke verdediging van de grenzen zulks vereisen.

  • 5 Het is Italië niet geoorloofd in een kuststreek van 15 km diepte, zich uitstrekkende van de Frans-Italiaanse grens tot de meridiaan van 9° 30' oosterlengte, nieuwe marine-bases of vaste marine-installaties op te richten, noch bestaande inrichtingen van die aard uit te breiden. Dit verbod vormt geen beletsel voor onbelangrijke wijzigingen of het onderhoud van bestaande marine-installaties, mits de gezamenlijke capaciteit van die installaties hierdoor geen uitbreiding ondergaat.

Artikel 48

  • 1

    • a. Alle langs de Italiaans-Zuidslavische grens bestaande Italiaanse vaste versterkingen en militaire installaties, alsmede hun bewapening, moeten vernietigd of verwijderd worden.

    • b. Onder deze versterkingen en installaties zijn slechts te verstaan de afzonderlijke of groepsgewijs verenigde artillerie- en infanterie-versterkingswerken, alle soorten kazematten en bunkers, de versterkte onderkomens voor personeel, materieel, voorraden munitie, de waarnemingsposten en de militaire kabelbanen, ongeacht hun betekenis en hun staat van onderhoud of hun constructie-stadium, en ongeacht of deze constructies van metaal, metselwerk of beton zijn, dan wel uit de rotsen zijn gehouwen.

  • 2 De in lid 1 bedoelde vernietiging of verwijdering strekt zich uit over een afstand van niet meer dan 20 km van de grens, zoals die in dit Verdrag omschreven is, en moet binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag voltooid zijn.

  • 3 De wederopbouw van deze versterkingen en installaties is verboden.

  • 4

    • a. Ten Westen van de Italiaans-Zuidslavische grens is de constructie van de volgende werken verboden: vaste versterkingen, waar wapenen kunnen worden opgesteld, waarmede Zuidslavisch grondgebied of Zuidslavische territoriale wateren kunnen worden beschoten; vaste militaire installaties, welke gebruikt kunnen worden om het vuur te leiden of te richten op Zuidslavisch grondgebied of Zuidslavische territoriale wateren; alsmede vaste aanvoer- en opslaginstallaties, uitsluitend opgericht ten gebruike van voornoemde versterkingen en installaties.

    • b. Dit verbod omvat niet de andere soorten van niet-vaste versterkingen of bovengrondse kazernes en installaties, welke slechts bestemd zijn gebruikt te worden, indien binnenlandse aangelegenheden of de plaatselijke verdediging van de grenzen zulks vereisen.

  • 5 Het is Italië niet geoorloofd in een kuststrook van 15 km diepte, zich uitstrekkende van de Italiaans-Zuidslavische grens en die tussen Italië en het Vrije Gebied van Triëst tot op 44° 50' noorderbreedte, noch op de voor deze kuststrook gelegen eilanden, nieuwe marine-bases of vaste marine-installaties op te richten of bestaande inrichtingen van die aard uit te breiden. Dit verbod vormt geen beletsel voor onbelangrijke wijzigingen of het onderhoud van bestaande marine-installaties en bases, mits de gezamenlijke capaciteit van die installaties en bases hierdoor geen uitbreiding ondergaat.

  • 6 Het is Italië niet geoorloofd op het schiereiland Apulië ten Oosten van 17°45' oosterlengte nieuwe vaste militaire land-, -zee- of luchtmachtinstallaties op te richten of bestaande installaties van die aard uit te breiden. Dit verbod vormt geen beletsel voor onbelangrijke wijzigingen of het onderhoud van bestaande installaties, mits hun gezamenlijke capaciteit hierdoor geen uitbreiding ondergaat. Het bouwen van kazernes voor de veiligheidstroepen voor zover deze nodig zijn met betrekking tot binnenlandse aangelegenheden en de plaatselijke verdediging van de grenzen is echter geoorloofd.

Artikel 49

  • 1 Pantellaria, de Pelagese eilanden (Lampedusa, Lampione en Linosa), alsmede Pianosa (in de Adriatische Zee) worden en blijven gedemilitariseerd.

  • 2 Deze demilitarisatie moet binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag voltooid zijn.

Artikel 50

  • 1 Alle vaste kustverdedigingsartillerie-stellingen en haar bewapening op Sardinië, alsmede alle marine-installaties op dit eiland, welke zich binnen de afstand van 30 km van de Franse territoriale wateren bevinden, moeten binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag naar het vasteland van Italië overgebracht of vernietigd worden.

  • 2 Alle vaste installaties en materiaal ten dienste van het onderhoud en berging van torpedo's, zeemijnen en bommen, gelegen op Sicilië en Sardinië, moeten binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag vernietigd of naar het vaste land van Italië overgebracht worden.

  • 3 Verbeteringen aan, verbouwing of uitbreiding van bestaande installaties of vaste versterkingen op Sicilië en Sardinië, zijn verboden; evenwel kan behoudens in de in lid 1 hierboven omschreven gedeelten van Noord-Sardinië een normaal onderhoud van aldaar reeds bestaande installaties of vaste versterkingen en hun bewapening plaats vinden.

  • 4 Het is Italië niet geoorloofd op Sicilië en Sardinië militaire land-, zee- of luchtmachtinstallaties of versterkingen te bouwen, met uitzondering van kazernes voor veiligheidstroepen, voorzover deze nodig zijn met betrekking tot binnenlandse aangelegenheden.

Artikel 51

Het is Italië niet geoorloofd de volgende bewapeningen te bezitten, te vervaardigen of daarmede proeven te nemen:

  • 1. atoomwapenen;

  • 2. zich zelf voortbewegende of bestuurde projectielen, alsmede de installaties om deze af te schieten (behalve torpedo's en torpedo-lanceerinrichtingen, die de normale bewapening vormen van oorlogsschepen, welke bij dit Verdrag zijn toegestaan);

  • 3. kanonnen met een draagwijdte van meer dan 30 km;

  • 4. zeemijnen en torpedo's, welke niet door contact, doch door invloeden van buiten af tot ontploffing komen;

  • 5. torpedo's, die bemand kunnen worden.

Artikel 52

De aanschaffing in of buiten Italië van oorlogsmaterieel van Duitse of Japanse oorsprong, of naar Duitse of Japanse ontwerpen vervaardigd, zowel als de vervaardiging daarvan, zijn aan Italië verboden.

Artikel 53

Het vervaardigen en het bezit van staatswege of door particulieren van oorlogsmateriaal van een verschillend type en boven de hoeveelheid van dat, hetwelk benodigd is voor de troepen, welke hieronder in de paragrafen III, IV en V worden toegestaan, is Italië verboden.

Artikel 54

Het totale aantal zware en middelzware tanks van het Italiaanse leger mag niet meer dan 200 bedragen.

Artikel 55

In geen geval mogen officieren of onderofficieren van de vroegere Fascistische Militie of van het vroegere Fascistische Republikeinse Leger de rang van officier of onderofficier bekleden bij het Italiaanse Leger, de Italiaanse Marine, Luchtmacht of Carabinieri, met uitzondering van die personen, die, overeenkomstig de Italiaanse wet, door het bevoegde orgaan gezuiverd zijn.

PARAGRAAF III. BEPERKINGEN VAN DE ITALIAANSE MARINE

Artikel 56

  • 1 De tegenwoordige Italiaanse vloot zal beperkt worden tot de in bijlage XII A opgesomde eenheden.

  • 2 Extra eenheden, welke niet in bijlage XII voorkomen en uitsluitend voor het vegen van mijnen gebruikt worden, mogen ook verder voor dit doel gebruikt worden tot de tijd van het mijnenvegen is afgelopen, welke door de Internationale Centrale Commissie voor de Mijnopruiming in de Europese Wateren bepaald zal worden.

  • 3 Binnen twee maanden na het einde van die tijd zullen de schepen, welke door andere Mogendheden aan de Italiaanse Marine zijn uitgeleend, aan die Mogendheden worden teruggegeven, terwijl alle andere extra eenheden ontwapend en voor burgerlijk gebruik omgebouwd moeten worden.

Artikel 57

  • 1 Met de in bijlage XII B nader omschreven eenheden der Italiaanse Marine zal Italië handelen als volgt:

    • a. Deze eenheden zullen ter beschikking worden gesteld van de Regeringen van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Sowjet-Unie.

    • b. Oorlogsschepen, welke ingevolge lid a hierboven moeten worden overgedragen, zullen volledig uitgerust en gebruiksklaar moeten zijn, met alles, wat dient tot het gebruik der wapens, inclusief alle bijbehorende reserve-onderdelen en alle vereiste technische gegevens.

    • c. De overdracht van voornoemde oorlogsschepen zal geschieden binnen drie maanden na het van kracht worden van dit Verdrag, behalve ten aanzien van die schepen, die niet binnen drie maanden in de vereiste staat kunnen worden gebracht en waarvoor de opleveringstermijn door de vier Regeringen kan worden verlengd.

    • d. Voor zover dat mogelijk is, zal een reservevoorraad van onderdelen en bewapeningsonderdelen voor genoemde schepen tegelijk met de schepen worden geleverd.

      Een aanvullende reservevoorraad van onderdelen en bewapeningsonderdelen zal worden geleverd tot een hoeveelheid en op data door de vier Regeringen te bepalen, in ieder geval uiterlijk binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag.

  • 2 De wijze, waarop bovengenoemde overdracht en levering moet geschieden, zal geregeld worden door een Commissie van de Vier Mogendheden, welke door middel van een afzonderlijk protocol wordt ingesteld.

  • 3 In geval van verlies of beschadiging, door welke oorzaak ook, van één of meerdere der in bijlage XII B voor overdracht aangewezen schepen, welke voor de overeengekomen datum niet hersteld kunnen worden, verbindt Italië zich deze te vervangen door een schip of schepen van hetzelfde tonnage vermeld op de lijst in bijlage XII A. In dit laatste geval zullen de Ambassadeurs van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Sowjet-Unie te Rome het schip of de schepen ter vervanging uitkiezen.

Artikel 58

  • 1 Met onderzeeërs en onklare oorlogsschepen zal Italië als volgt handelen: de tijdslimiet, binnen welke de hierna te noemen handelingen moeten geschieden, wordt geacht te zijn ingegaan bij het van kracht worden van dit Verdrag.

    • a. De niet in bijlage XII opgesomde, vlot zijnde bovenwater oorlogsbodems, met inbegrip van in aanbouw zijnde te water gelaten oorlogsschepen, moeten binnen negen maanden vernietigd of gesloopt worden.

    • b. De in aanbouw zijnde oorlogsschepen, welke op de helling liggen, moeten binnen negen maanden vernietigd of gesloopt worden.

    • c. De niet in bijlage XII B opgesomde vlot zijnde onderzeeërs moeten binnen drie maanden op een diepte van meer dan 600 voet in volle zee tot zinken worden gebracht.

    • d. Oorlogsschepen, welke in Italiaanse havens of toegangswegen tot die havens tot zinken zijn gebracht en de normale scheepvaart belemmeren, moeten binnen twee jaar ter plaatse worden vernietigd of wel geborgen en vervolgens vernietigd of gesloopt worden.

    • e. Oorlogsschepen, welke in ondiepe Italiaanse wateren tot zinken zijn gebracht, doch de normale scheepvaart niet belemmeren, moeten binnen een jaar in zodanige toestand worden gebracht, dat zij niet meer geborgen kunnen worden.

    • f. De niet in bijlage XII voorkomende oorlogsschepen, welke omgebouwd kunnen worden en niet als oorlogsmaterieel zijn aan te merken, mogen voor burgerlijke doeleinden worden omgebouwd of moeten binnen twee jaar worden vernietigd.

  • 2 Italië verbindt zich, alvorens over te gaan tot het doen zinken of vernietigen van de in het vorig lid genoemde oorlogsschepen en onderzeeërs, het materieel en de onderdelen te bergen, welke kunnen dienen tot aanvulling van de materieel- en onderdelenvoorraden aan boord en de reservevoorraden, welke ingevolge lid 1 van Artikel 57 voor alle in bijlage XII B omschreven schepen geleverd moeten worden.

  • 3 Het materieel en de onderdelen, welke niet als oorlogsmaterieel zijn aan te merken en gemakkelijk geschikt zijn te maken ten gebruike van het Italiaanse bedrijfsleven, mogen door Italië geborgen worden onder toezicht van de Ambassadeurs van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Sowjet-Unie te Rome.

Artikel 59

  • 1 Italië mag geen slagschip bouwen, aanschaffen of vervangen.

  • 2 Italië mag geen vliegtuigmoederschip, geen onderzeeër of ander onderzeevaartuig, geen motor-torpedoboot en geen gespecialiseerd type van aanvalsvaartuig bouwen, verkrijgen, gebruiken of proeven daarmede nemen.

  • 3 De totale standaard-tonnage van de oorlogsschepen der Italiaanse Marine, uitgezonderd slagschepen, met inbegrip van in aanbouw zijnde schepen, nadat zij te water zijn gelaten, mag niet meer dan 67.500 ton bedragen.

  • 4 Bij de vervanging van oorlogsschepen zal Italië zich moeten houden aan de in lid 3 genoemde tonnagelimiet. De vervanging van hulpschepen is niet aan een beperking onderworpen.

  • 5 Italië verbindt zich geen enkel oorlogsschip vóór 1 Januari 1950 aan te schaffen of op stapel te zetten, behalve wanneer het nodig zou zijn een schip, geen slagschip zijnde, hetwelk door een ongeluk vergaan is, te vervangen, in welk geval de tonnage van het nieuwe schip ten hoogste tien percent meer mag bedragen dan de tonnage van het verloren schip.

  • 6 De in dit artikel gebezigde termen zijn, voor de toepassing van dit Verdrag, omschreven in bijlage XIII A.

Artikel 60

  • 1 De totale sterkte van het Italiaans Marinepersoneel, met uitzondering van het Marine-luchtvaartpersoneel, mag het getal van 25.000 officieren en manschappen niet overschrijden.

  • 2 Gedurende het tijdvak, dat voor het vegen van mijnen wordt vastgesteld door de Internationale Centrale Commissie voor de Mijnopruiming in de Europese Wateren, wordt Italië voor dit doel bovendien nog een aantal officieren en manschappen tot een gezamenlijk maximum van 2500 toegestaan.

  • 3 Het vaste personeel van de Marine, dat het in lid 1 toegestane totaal te boven gaat, zal geleidelijk tot onderstaande sterkte verminderd worden, waarbij de ondervermelde termijnen worden geacht te zijn ingegaan bij het van kracht worden van dit Verdrag:

    • a. Tot 30.000 man binnen zes maanden;

    • b. Tot 25.000 man binnen negen maanden.

    Twee maanden nadat het vegen van mijnen door de Italiaanse Marine beëindigd zal zijn, moet het krachtens lid 2 toegestane meerdere personeel ontslagen of in bovengenoemde sterkten worden opgenomen.

  • 4 Behalve het personeel, dat valt onder de krachtens lid 1 en 2 toegestane sterkte, of dat behoort tot de Marine-luchtvaartdienst en waarvan de sterkte krachtens artikel 65 wordt toegestaan, mag niemand in enigerlei vorm een marine-opleiding in de zin van bijlage XIII B ontvangen.

PARAGRAAF IV. BEPERKINGEN VAN HET ITALIAANSE LEGER

Artikel 61

Het Italiaanse Leger, met inbegrip van de Grenswacht, moet beperkt worden tot een sterkte van 185.000 man, met inbegrip van de staven, de gevechtstroepen en de verzorgingstroepen, alsmede 65.000 Carabinieri. Beide categorieën mogen 10.000 man verschillen, mits de totale sterkte van 250.000 man niet overschreden wordt. De organisatie en bewapening van de Italiaanse strijdkrachten te land, zowel als haar verdeling over Italië, zullen uitsluitend bestemd zijn voor binnenlandse aangelegenheden, de plaatselijke verdediging van de Italiaanse grenzen en de luchtverdediging.

Artikel 62

Het Italiaanse Leger moet, in zover het de sterkte te boven gaat, toegestaan krachtens art. 61, binnen zes maanden na het van kracht worden van dit Verdrag ontbonden worden.

Artikel 63

Personen, die geen deel uitmaken van het Italiaanse Leger of de Carabinieri, mogen in generlei vorm een militaire opleiding in de zin van bijlage XIII B ontvangen.

PARAGRAAF V. BEPERKING VAN DE ITALIAANSE LUCHTMACHT

Artikel 64

  • 1 De Italiaanse Luchtmacht, met inbegrip van de Marineluchtmacht, moet beperkt worden tot een sterkte van 200 gevechts- en verkenningsvliegtuigen, alsmede 150 transportvliegtuigen, vliegtuigen voor redding ter zee, opleidingsvliegtuigen (les-type) en verbindingsvliegtuigen. De reservevliegtuigen zijn in deze totalen begrepen. Behalve de gevechts- en verkenningsvliegtuigen, mogen de vliegtuigen niet bewapend zijn. De organisatie en bewapening van de Italiaanse Luchtmacht, zowel als haar verdeling over Italië, zullen uitsluitend bestemd zijn voor binnenlandse aangelegenheden, de plaatselijke verdediging van de Italiaanse grenzen en de verdediging tegen luchtaanvallen.

  • 2 Italië mag geen enkel vliegtuig bezitten of verkrijgen, dat in de eerste plaats als bommenwerper is ontworpen en een inwendige inrichting heeft voor het transport van bommen.

Artikel 65

  • 1 De sterkte van het personeel van de Italiaanse Luchtmacht met inbegrip van het Marine-luchtvaartpersoneel, moet beperkt worden tot een totaal van 25 000, met inbegrip van de staven, de gevechtstroepen en verzorgingstroepen.

  • 2 Personen, die geen deel uitmaken van de Italiaanse Luchtmacht, mogen in generlei vorm een militaire luchtvaartopleiding in de zin van bijlage XIII B ontvangen.

Artikel 66

De Italiaanse Luchtmacht moet, in zover zij de sterkte, toegestaan krachtens art. 65, te boven gaat, binnen zes maanden na het van kracht worden van dit Verdrag ontbonden worden.

PARAGRAAF VI. BESTEMMING VAN HET OORLOGSMATERIEEL

(Als omschreven in Bijlage XIII C)

Artikel 67

  • 1 Al het Italiaanse oorlogsmaterieel buiten hetgeen is toegestaan voor de strijdkrachten, gespecificeerd in de paragrafen III, IV en V, moet ter beschikking worden gesteld van de Regeringen van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Sowjet-Unie, overeenkomstig de instructies, door haar aan Italië te geven.

  • 2 Al het oorlogsmaterieel van Geallieerde oorsprong, boven hetgeen voor de in de paragrafen III, IV en V gespecificeerde strijdkrachten is toegestaan, zal ter beschikking worden gesteld van de betrokken Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid, overeenkomstig de door haar aan Italië te geven instructies.

  • 3 Al het oorlogsmaterieel van Duitse of Japanse oorsprong boven hetgeen voor de in paragrafen III, IV en V gespecificeerde strijdkrachten is toegestaan, alsmede alle Duitse en Japanse plannen, blauwdrukken, prototypen, proefmodellen en ontwerpen, moeten ter beschikking worden gesteld van de Vier Regeringen overeenkomstig de eventueel door haar aan Italië te geven instructies.

  • 4 Italië doet afstand van alle rechten op bovengenoemd oorlogsmaterieel en moet binnen een jaar na het van kracht worden van dit Verdrag de bepalingen van dit artikel uitvoeren, onder voorbehoud van hetgeen bepaald is in de artt. 56—58.

  • 5 Italië moet binnen zes maanden na het van kracht worden van dit Verdrag aan de Vier Regeringen lijsten verschaffen van het oorlogsmaterieel boven hetgeen is toegestaan.

PARAGRAAF VII. VOORKOMING VAN DUITSE EN JAPANSE HERBEWAPENING

Artikel 68

Italië verbindt zich aan de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden zijn volledige medewerking te verlenen, teneinde Duitsland en Japan de mogelijkheid te ontnemen buiten Duits en Japans gebied pogingen tot herbewapening in het werk te stellen.

Artikel 69

Italië verbindt zich geen toestemming te verlenen aan technici, met inbegrip van militair of burgerlijk luchtvaartpersoneel, die de Duitse of Japanse nationaliteit bezitten of bezeten hebben om op Italiaans grondgebied tewerkgesteld, of opgeleid te worden.

Artikel 70

Italië verbindt zich geen enkel burgervliegtuig van Duits of Japans model of hetwelk belangrijke door Duitsland of Japan vervaardigde of ontworpen onderdelen bevat, aan te schaffen of te vervaardigen.

PARAGRAAF VIII. KRIJGSGEVANGENEN

Artikel 71

  • 1 De Italiaanse krijgsgevangenen zullen zo spoedig mogelijk gerepatrieerd worden overeenkomstig de regelingen, getroffen tussen elk der Mogendheden, die hen gevangen houdt, en Italië.

  • 2 Alle kosten, met inbegrip van onderhoudskosten, verbonden aan het vervoer van Italiaanse krijgsgevangenen van de verzamelpunten, gekozen door de Regering van de betrokken Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid, naar het punt, waar zij het Italiaans grondgebied betreden, zullen door de Italiaanse Regering gedragen worden.

PARAGRAAF IX. MIJNOPRUIMING

Artikel 72

Bij het van kracht worden van dit Verdrag zal Italië worden uitgenodigd deel uit te maken van de Middellandse Zee-Commissie van de Internationale Organisatie voor Mijnopruiming in de Europese Wateren; het verbindt zich tot het einde van de na-oorlogse periode, welke door de Centrale Commissie voor Mijnopruiming bepaald wordt, alle beschikbare middelen voor mijnopruiming ter beschikking van de Centrale Commissie te stellen.

DEEL V. TERUGTREKKING VAN DE GEALLIEERDE TROEPEN

Artikel 73

  • 1 Alle strijdkrachten van de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden zullen zo spoedig mogelijk uit Italië worden teruggetrokken; in ieder geval niet later dan 90 dagen na het van kracht worden van dit Verdrag.

  • 2 Alle Italiaanse goederen, waarvoor geen vergoeding is gegeven en welke, bij het van kracht worden van dit Verdrag, in het bezit zijn van de Geallieerde en Geassocieerde strijdkrachten, zullen binnen dezelfde termijn van 90 dagen aan de Italiaanse Regering worden teruggegeven of wel vergoed worden.

  • 3 Alle bank- en kassaldi, welke bij het van kracht worden van dit Verdrag in handen zijn van de Geallieerde en Geassocieerde strijdkrachten en welke de Italiaanse Regering zonder vergoeding verschaft had, zullen op overeenkomstige wijze worden gerestitueerd of de Italiaanse Regering zal daarvoor worden gecrediteerd.

DEEL VI. OORLOGSVORDERINGEN.

PARAGRAAF I. HERSTELBETALINGEN

Artikel 74

  • A. Herstelbetalingen aan de Unie van Socialistische Sowjet-Republieken.

    • 1. Italië zal de Sowjet-Unie herstelbetalingen doen ten bedrage van $ 100 000 000 gedurende een periode van zeven jaar, te rekenen vanaf het van kracht worden van dit Verdrag. Leveringen uit de lopende industriële productie zullen in de eerste twee jaar niet geschieden.

    • 2. Herstelbetalingen zullen geschieden uit de volgende bronnen:

      • a. Een deel van de Italiaanse industriële installaties en uitrustingen voor het vervaardigen van oorlogsmateriaal, welke noch voor de behoeften van de toegestane militaire troepenmacht nodig zijn, noch onmiddellijk voor burgerlijke doeleinden bruikbaar te maken zijn en ingevolge art. 67 van dit Verdrag uit Italië verwijderd zullen worden;

      • b. Het Italiaanse bezit in Roemenië, Bulgarije en Hongarije, behoudens de in lid 6 van art. 79 genoemde uitzonderingen;

      • c. De Italiaanse lopende industriële productie met inbegrip van de productie der extractieve bedrijven.

    • 3. De hoeveelheden en soorten der te leveren goederen zullen geregeld worden door overeenkomsten tussen de Regeringen van de Sowjet-Unie en Italië; de keuze dezer goederen en het afleveringsprogramma mogen het economisch herstel van Italië niet belemmeren en de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden geen extra lasten opleggen. De krachtens dit lid gesloten overeenkomsten zullen ter kennis gebracht worden van de Ambassadeurs van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Sowjet-Unie te Rome.

    • 4. De Sowjet-Unie zal Italië op handelsvoorwaarden de grondstoffen en producten leveren, welke Italië gewoon is in te voeren en welke voor de productie van voornoemde goederen nodig zijn. De betaling van deze grondstoffen en producten zal verrekend worden door hun waarde in mindering te brengen van die der aan de Sowjet-Unie geleverde goederen.

    • 5. De vier Ambassadeurs zullen de waarde bepalen van het aan de Sowjet-Unie over te dragen Italiaanse bezit.

    • 6. Als berekenings-basis voor de betaling, welke in dit artikel is bepaald, geldt de Amerikaanse dollar met de goud-pariteit op 1 Juli 1946, te weten $ 35 voor een ons goud.

  • B. Herstelbetalingen aan Albanië, Ethiopië, Griekenland en Zuidslavië.

    • 1. Italië zal herstelbetalingen doen aan de volgende Staten:

      Albanië tot een waarde van .....

      $ 5 000 000

      Ethiopië tot een waarde van .....

      $ 25 000 000

      Griekenland tot een waarde van .....

      $ 105 000 000

      Zuidslavië tot een waarde van .....

      $ 125 000 000

      Deze betalingen zullen geschieden gedurende een periode van zeven jaar, te rekenen vanaf het van kracht worden van dit Verdrag. Leveringen uit de lopende industriële productie zullen in de eerste twee jaar niet geschieden.

    • 2. Herstelbetalingen zullen geschieden uit de volgende bronnen:

      • a. Een deel van de Italiaanse industriële installaties en uitrustingen voor het maken van oorlogsmaterieel, welke noch voor de behoeften van de toegestane militaire troepenmacht nodig zijn, noch onmiddellijk voor burgerlijke doeleinden bruikbaar zijn te maken en ingevolge art. 67 van dit Verdrag uit Italië verwijderd zullen worden;

      • b. De Italiaanse lopende industriële productie met inbegrip van de productie der extractieve bedrijven;

      • c. Alle andere categorieën van kapitaalgoederen en diensten, met uitzondering van het Italiaanse bezit, hetwelk krachtens art. 79 van dit Verdrag onder de rechtsbevoegdheid der in lid 1 voornoemde Staten valt. Tot de leveringen, welke krachtens dit lid geschieden, zullen de passagiersschepen Saturnia en Vulcania behoren, of wel één daarvan, in het geval, dat die schepen, nadat hun waarde door de vier Ambassadeurs bepaald is, door een der in lid 1 genoemde Staten binnen 90 dagen worden gevorderd. Herstelleveringen kunnen ook geschieden in de vorm van zaden.

    • 3. De hoeveelheden en soorten van de te leveren goederen en te verrichten diensten zullen worden geregeld door overeenkomsten tussen de tot het ontvangen van herstelbetalingen gerechtigde Regeringen en de Italiaanse Regering; de keuze dezer goederen en het afleveringsprogramma mogen het economische herstel van Italië niet belemmeren en de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden geen extra lasten opleggen.

    • 4. De Staten, die recht hebben op herstelbetalingen uit de lopende productie, zullen aan Italië op handelsvoorwaarden de grondstoffen of fabrikaten leveren, die Italië gewoonlijk importeert en die nodig zijn voor de productie van die waren, en betaling van deze grondstoffen of fabrikaten zal plaats vinden door hun waarden af te trekken van die van de geleverde waren.

    • 5. Als berekenings-basis voor de betaling, welke in dit artikel bepaald is, geldt de Amerikaanse dollar met de goudpariteit van 1 Juli 1946, te weten $ 35 voor een ons goud.

    • 6. De vorderingen van de in lid 1, deel B, van dit artikel genoemde Staten, welke de in dat lid gespecificeerde bedragen te boven gaan, zullen worden voldaan uit het Italiaanse bezit, hetwelk krachtens art. 79 van dit Verdrag onder de rechtsbevoegdheid van de onderscheiden Staten valt.

    • 7.

      • a. De vier Ambassadeurs zullen zich belasten met de coördinatie van en het toezicht op de uitvoering van de bepalingen van deel B van dit artikel. Zij zullen overleg plegen met de hoofden van de Diplomatieke Missies te Rome van de in lid 1, deel B, genoemde Staten en, indien de omstandigheden zulks vereisen, met de Italiaanse Regering en zij zullen de belanghebbende partijen van advies dienen. De vier Ambassadeurs zullen, voor de toepassing van dit artikel, die functies blijven waarnemen, tot aan het einde van de in lid 1, deel B, bepaalde periode voor de herstelleveringen.

      • b. Teneinde te vermijden, dat zich tussen de verschillende Staten, welke krachtens deel B van dit artikel recht hebben op herstelbetalingen, conflicten voordoen of wel dubbele toewijzigen uit de Italiaanse productie en hulpbronnen geschieden, zullen de onderscheiden Regeringen, welke krachtens deel B van dit artikel tot het ontvangen van herstelbetalingen gerechtigd zijn, en de Italiaanse Regering de vier Ambassadeurs van het openen van onderhandelingen voor een overeenkomst, als bedoeld in lid 3, alsmede van het verloop van die onderhandelingen in kennis stellen. Mochten zich tijdens die onderhandelingen moeilijkheden voordoen, dan zijn de vier Ambassadeurs bevoegd een beslissing te nemen ten aanzien van alle kwesties, die hun voorgelegd worden door een der genoemde Regeringen of wel door een andere Regering, welke krachtens deel B van dit artikel tot het ontvangen van herstelbetalingen gerechtigd is.

      • c. De vier Ambassadeurs zullen van het sluiten van overeenkomsten in kennis worden gesteld. De vier Ambassadeurs kunnen voorstellen, dat een overeenkomst, welke niet in overeenstemming is of heeft opgehouden in overeenstemming te zijn met de in lid 3 of lid 7, sub 6, genoemde beginselen, dienovereenkomstig gewijzigd zal worden.

  • C. Bijzondere bepaling voor vervroegde leveringen.

    Ten aanzien van de leveringen uit de lopende industriële productie, bedoeld in sectie A, lid 2c en sectie B, lid 2b, zal niets in sectie A of B van dit artikel geacht worden leveringen gedurende de eerste twee jaar uit te sluiten, indien die leveringen plaats hebben ter uitvoering van overeenkomsten tussen de tot het ontvangen van herstelbetalingen gerechtigde Regering en de Italiaanse Regering.

  • D. Herstelbetalingen aan andere Staten.

    • 1. Vorderingen van de andere Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden zullen voldaan worden uit het Italiaanse bezit, hetwelk krachtens art. 79 van dit Verdrag onder hun onderscheiden rechtsbevoegdheid valt.

    • 2. De vorderingen van de Staten, waaraan krachtens dit Verdrag Italiaans grondgebied is toegewezen en die niet in deel B van dit artikel vermeld zijn, zullen ook voldaan worden door de overdracht aan die Staten, zonder betaling hunnerzijds, van industriële installaties en uitrustingen welke zich in de afgestane gebieden bevinden en welke dienen voor de watervoorziening, de productie en voorziening van gas en electriciteit en die het eigendom zijn van een Italiaanse Maatschappij, welker zetel zich in Italië bevindt of naar Italië overgeplaatst wordt, voorts door de overdracht van alle andere eigendommen van dergelijke maatschappijen in de afgestane gebieden.

    • 3. De verantwoordelijkheid voor financiële verplichtingen, welke gedekt zijn door hypotheek, voorrechten en andere lasten, welke op die eigendommen drukken, wordt door de Italiaanse Regering overgenomen.

  • E. Vergoeding voor eigendommen, in beslag genomen voor herstelbetalingen.

    De Italiaanse Regering verbindt zich tot schadeloosstelling van alle natuurlijke of rechtspersonen, wier eigendommen, ingevolge dit artikel, in beslag genomen worden.

PARAGRAAF II. TERUGGAVE DOOR ITALIË

Artikel 75

  • 1 Italië aanvaardt de beginselen van de Verklaring der Verenigde Naties van 5 Januari 1943 en zal binnen de kortst mogelijke tijd de goederen, welke uit het gebied van enig Lid der Verenigde Naties zijn weggevoerd, teruggeven.

  • 2 Deze verplichting tot teruggave geldt voor alle zich thans in Italië bevindende herkenbare goederen, welke door een der As-Mogendheden met geweld of onder dwang uit het gebied van een der Verenigde Naties zijn weggevoerd, onverschillig op welke wijze deze goederen vervolgens in het bezit zijn gekomen van de tegenwoordige houder.

  • 3 De Italiaanse Regering moet de in dit artikel bedoelde goederen in goede staat teruggeven en zal alle daarmede verband houdende kosten dragen voor arbeidsloon, materiaal en transport in Italië.

  • 4 De Italiaanse Regering zal haar medewerking verlenen aan de Verenigde Naties bij de opsporing en teruggave van de goederen, welke ingevolge dit artikel teruggegeven moeten worden, en zal te dien einde voor haar rekening alle mogelijke faciliteiten verlenen.

  • 5 De Italiaanse Regering zal de nodige maatregelen nemen voor de teruggave van de in dit artikel bedoelde goederen, welke personen, die onder Italiaanse rechtsbevoegdheid vallen, in andere landen onder zich hebben.

  • 6 Vorderingen tot teruggave van goederen zullen bij de Italiaanse Regering worden ingediend door de Regering van het land, uit welks grondgebied de goederen werden weggevoerd, waarbij moet worden aangenomen, dat rollend materiaal beschouwd moet worden als te zijn weggevoerd uit het land, waaraan het oorspronkelijk toebehoorde. Vorderingen tot teruggave moeten binnen zes maanden na het van kracht worden van dit Verdrag worden ingediend.

  • 7 Op de Regering, die de vordering indient, rust de plicht de goederen te identificeeren en de eigendomsrechten te bewijzen, terwijl de bewijslast, dat de goederen niet met geweld of onder dwang zijn weggevoerd, op de Italiaanse Regering rust.

  • 8 De Italiaanse Regering moet aan de Regering van de betrokken Verenigde Natie al het gemunte goud teruggeven, hetwelk door Italië geroofd werd of onrechtmatig naar Italië werd weggevoerd, of wel aan de Regering van de betrokken Verenigde Natie een hoeveelheid goud leveren van hetzelfde gewicht en hetzelfde gehalte als het geroofde of onrechtmatig weggevoerde goud. De Italiaanse Regering erkent, dat aan deze verplichting niet wordt afgedaan door het feit van een eventuele overbrenging of wegvoering van goud uit Italië ten gunste van een andere As-Mogendheid of een neutraal land.

  • 9 Mocht het Italië in bijzondere gevallen niet mogelijk zijn zorg te dragen voor de teruggave van voorwerpen van artistieke, historische of archaeologische waarde, welke behoren tot het culturele erfdeel der Verenigde Natie, uit welker gebied de voorwerpen door de Italiaanse onderdanen, autoriteiten of strijdkrachten met geweld of onder dwang zijn weggevoerd, dan moet Italië aan de betrokken Verenigde Natie voorwerpen van dezelfde soort en ongeveer dezelfde waarde als van de weggevoerde voorwerpen doen toekomen, voor zover zulke voorwerpen in Italië verkrijgbaar zijn.

PARAGRAAF III. AFSTAND VAN AANSPRAKEN VAN ITALIË

Artikel 76

  • 1 Italië doet afstand van alle aanspraken van welke aard ook, welke de Italiaanse Regering of Italiaanse onderdanen tegenover de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden zouden kunnen doen gelden als een direct gevolg van de oorlog of van handelingen in verband met het bestaan van een staat van oorlog in Europa na 1 September 1939, onverschillig of de Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid alsdan al dan niet met Italië in oorlog was. Hieronder vallen:

    • a. Aanspraken wegens verlies of schade geleden tengevolge van verrichtingen van de strijdkrachten of autoriteiten der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden;

    • b. Aanspraken, voortspruitend uit de tegenwoordigheid, krijgsverrichtingen of handelingen van de strijdkrachten of autoriteiten der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden op Italiaans grondgebied;

    • c. Aanspraken, welke betrekking hebben op de besluiten of beschikkingen van de prijsgerechten van de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden; Italië verbindt zich alle besluiten en beschikkingen, welke die prijsgerechten op of na 1 September 1939 hebben uitgevaardigd, betreffende Italiaanse schepen en goederen of betaling van kosten, als geldig en bindend te erkennen;

    • d. Aanspraken, voortspruitend uit de uitoefening van de rechten der oorlogvoerenden of uit maatregelen, welke de uitoefening van die rechten ten doel hebben.

  • 2 De bepalingen van dit artikel zullen volledig en definitief alle daarin beoogde en diensvolgens vervallen aanspraken uitsluiten, welke ook de partijen mogen zijn, welke daarbij zijn betrokken. De Italiaanse Regering verplicht zich een billijke schadevergoeding in lires te betalen aan hen, die, krachtens vordering, goederen hebben verschaft aan of diensten hebben verricht voor de strijdkrachten der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden op Italiaans gebied, alsmede aan hen, die vorderingen hebben op de strijdkrachten der Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden wegens op Italiaans gebied geleden schade, welke niet door oorlogshandelingen ontstaan is.

  • 3 Italië doet eveneens in naam van de Italiaanse Regering en de Italiaanse onderdanen afstand van alle aanspraken, als bedoeld in lid 1 van dit artikel, tegenover die Verenigde Natie, welke de diplomatieke betrekkingen met Italië heeft verbroken en in samenwerking met de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden maatregelen heeft genomen.

  • 4 De Italiaanse Regering zal volledige verantwoordelijkheid aanvaarden voor alle Geallieerde militaire betaalmiddelen, welke door de Geallieerde militaire autoriteiten in Italië in omloop zijn gebracht, alsmede voor het militaire geld, dat bij het van kracht worden van dit Verdrag in omloop is.

  • 5 De aanspraken, waarvan Italië krachtens lid 1 van dit artikel afstand doet, omvatten al die aanspraken, welke voortspruiten uit de maatregelen, welke tussen 1 September 1989 en het van kracht worden van dit Verdrag door een der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden ten opzichte van Italiaanse schepen genomen zijn, alsmede alle aanspraken en schuldvorderingen, voortvloeiende uit de Verdragen betreffende krijgsgevangenen, welke thans van kracht zijn.

  • 6 De bepalingen van dit artikel worden niet geacht de eigendomsrechten aan te tasten ten aanzien van de onderzeese kabels, welke bij het uitbreken van de oorlog het eigendom waren van de Italiaanse Regering of Italiaanse onderdanen. De toepassing van artikel 79 en bijlage XIV op onderzeese kabels wordt door dit lid echter niet verhinderd.

Artikel 77

  • 1 De eigendommen van Italië en Italiaanse onderdanen in Duitsland zullen vanaf het van kracht worden van dit Verdrag niet langer als vijandelijk bezit beschouwd worden, terwijl alle beperkingen, waaraan die eigendommen als zodanig onderworpen waren, worden opgeheven.

  • 2 Herkenbare eigendommen van Italië of Italiaanse onderdanen, welke met geweld of onder dwang door de Duitse strijdkrachten of autoriteiten uit Italiaans gebied na 3 September 1943 naar Duitsland werden weggevoerd, komen in aanmerking voor teruggave.

  • 3 Herstel van eigendomsrechten en teruggave van Italiaanse eigendommen in Duitsland zullen plaats hebben overeenkomstig de maatregelen, door de Mogendheden, die Duitsland bezetten, te nemen.

  • 4 Behoudens deze maatregelen en alle andere te nemen door de Mogendheden, die Duitsland bezetten, ten gunste van Italië en Italiaanse onderdanen, doet Italië in naam van zich zelf en van de Italiaanse onderdanen afstand van alle op 8 Mei 1945 bestaande vorderingen op Duitsland en Duitse onderdanen, behalve van die, welke zijn ontstaan uit overeenkomsten en andere verbintenissen, alsmede rechten, welke vóór 1 September 1939 waren aangegaan of verkregen. Deze afstand wordt geacht eveneens van toepassing te zijn op alle schuldvorderingen, alle inter-gouvernementale vorderingen, voortvloeiende uit overeenkomsten, gesloten tijdens de oorlog en alle vorderingen wegens verlies of schade gedurende de oorlog ontstaan.

  • 5 Italië verbindt zich alle nodige maatregelen te treffen, teneinde de overdracht te vergemakkelijken van Duits bezit in Italië, welke mogelijkerwijs zullen worden voorgeschreven door die bezettende Mogendheden in Duitsland, die de bevoegdheid hebben over dat bezit te beschikken.

DEEL VII. BEZITTINGEN, RECHTEN EN BELANGEN

PARAGRAAF I. BEZITTINGEN DER VERENIGDE NATIES IN ITALIË

Artikel 78

  • 1 Italië zal, voor zover het zulks nog niet gedaan heeft, alle wettige rechten en belangen in Italië van de Verenigde Naties en hun onderdanen, zoals die op 10 Juni 1940 bestonden, herstellen en zal alle zich in Italië bevindende bezittingen van de Verenigde Naties en haar burgers teruggeven in de toestand, waarin zij zich thans bevinden.

  • 2 De Italiaanse Regering verbindt zich tot de teruggave van alle in dit artikel bedoelde bezittingen, rechten en belangen, vrij van hypotheken of enigerlei lasten, waarmede zij tengevolge van de oorlog bezwaard mochten zijn en zonder de berekening door de Italiaanse Regering van kosten in verband met de teruggave. De Italiaanse Regering zal alle maatregelen annuleren, met inbegrip van maatregelen van beslaglegging, sequestratie of toezicht, welke tussen 10 Juni 1940 en het van kracht worden van dit Verdrag ten aanzien van de bezittingen van de Verenigde Naties door haar genomen zijn. Ingeval bezittingen niet binnen zes maanden na het van kracht worden van dit Verdrag zijn teruggegeven, moeten zij uiterlijk binnen twaalf maanden na het van kracht worden van dit Verdrag bij de Italiaanse autoriteiten worden opgevraagd, behalve in die gevallen, waarin de aanvrager in staat is aan te tonen, dat de aanvrage niet binnen die termijn kon worden ingediend.

  • 3 De Italiaanse Regering zal de overdracht van alle bezittingen, rechten en belangen van elke aard van onderdanen van de Verenigde Naties annuleren, wanneer die overdracht het gevolg was van geweld of dwang door de Regeringen der As-Mogendheden of hun organen tijdens de oorlog uitgeoefend.

  • 4

    • a. De Italiaanse Regering is er voor verantwoordelijk, dat de bezittingen, welke krachtens lid 1 van dit artikel aan de onderdanen van de Verenigde Naties worden teruggegeven, in volledig goede staat worden gebracht. Wanneer enig bezit niet teruggegeven kan worden of wanneer een onderdaan van de Verenigde Naties tengevolge van de oorlog nadeel zal hebben geleden tengevolge van een aantasting van of schade toegebracht aan een bezitting in Italië, dan zal hij van de Italiaanse Regering een schadevergoeding in lires ontvangen ten bedrage van tweederde van het bedrag, hetwelk op de datum van betaling nodig is om een gelijksoortig goed te kopen of om het verlies of de geleden schade goed te maken. In geen geval mogen onderdanen van de Verenigde Naties inzake schadevergoeding minder gunstig behandeld worden dan Italiaanse onderdanen.

    • b. Onderdanen van de Verenigde Naties, die direct of indirect deelgerechtigd zijn in maatschappijen of verenigingen, welke niet de nationaliteit bezitten van de Verenigde Naties in de zin van lid 9a van dit artikel, doch die verlies hebben geleden tengevolge van aantasting van of schade toegebracht aan hun bezittingen in Italië, zullen een schadevergoeding overeenkomstig lid 4a ontvangen. Deze schadevergoeding zal berekend worden naar het totale verlies of de totale schade, welke door de maatschappij of vereniging geleden is en zal in dezelfde verhouding staan tot dat verlies of die schade als de belangen van die onderdanen zich verhouden tot het totale kapitaal van de maatschappij of vereniging.

    • c. De schadevergoeding zal vrij van enige heffing, belasting of andere lasten worden uitgekeerd. Zij kan vrijelijk in Italië gebruikt worden, doch zal onderworpen zijn aan de bepalingen op vreemde deviezen, welke te eniger tijd in Italië van kracht kunnen zijn.

    • d. De Italiaanse Regering zal aan onderdanen van de Verenigde Naties een schadevergoeding in lires toekennen in dezelfde verhouding als die bedoeld sub a om hen schadeloos te stellen voor verlies of schade als gevolg van bijzondere, tijdens de oorlog op hun bezittingen toegepaste maatregelen, aan welke Italiaanse bezittingen niet onderworpen waren. Dit lid is niet van toepassing op winstderving.

  • 5 Alle redelijke onkosten welke in Italië voortvloeien uit het vaststellen van vorderingen, het schatten van verlies of schade, daarbij inbegrepen, zullen door de Italiaanse Regering gedragen worden.

  • 6 Onderdanen van de Verenigde Naties, alsmede hun bezittingen zullen worden ontheven van buitengewone belastingen, heffingen en rechten, welke door de Italiaanse Regering of Italiaanse autoriteiten tussen 3 September 1943 en het van kracht worden van dit Verdrag hun vermogen in Italië belast mochten hebben met het bijzondere doel om de oorlogskosten te bestrijden of wel om de kosten voor de bezettingstroepen of de herstelbetalingen aan een Lid der Verenigde Naties te dekken. Alle uit dien hoofde geïnde bedragen moeten worden terugbetaald.

  • 7 Niettegenstaande de in dit Verdrag bepaalde overdracht van gebiedsdelen, blijft Italië verantwoordelijk voor verlies of schade, welke gedurende de oorlog aan bezittingen, toebehorend aan onderdanen der Verenigde Naties, in afgestaan gebied of het Vrije Gebied van Triëst zijn toegebracht. De in lid 3, 4, 5 en 6 van dit artikel vervatte verplichtingen zullen ook op de Italiaanse Regering rusten met betrekking tot bezittingen toebehorend aan onderdanen der Verenigde Naties in afgestane gebieden en in het Vrije Gebied van Triëst, doch slechts voor zover zulks niet in strijd zou zijn met de bepalingen vervat in lid 14 van bijlage X en lid 14 van bijlage XIV van dit Verdrag.

  • 8 De eigenaar van bedoelde bezittingen en de Italiaanse Regering kunnen een regeling treffen ter vervanging van de bepalingen van dit Artikel.

  • 9 Voor de toepassing van dit Artikel geldt het volgende:

    • a. De term „onderdanen van de Verenigde Naties” is van toepassing op natuurlijke personen, die de nationaliteit van een der Verenigde Naties bezitten, rechtspersonen of verenigingen, die bij het van kracht worden van dit Verdrag krachtens de wetten van een der Verenigde Naties opgericht waren, mits die natuurlijke personen, rechtspersonen of verenigingen deze status reeds bezaten op 3 September 1943, de datum van de wapenstilstand met Italië.

      De term „onderdanen van de Verenigde Naties” omvat tevens alle personen, rechtspersonen of verenigingen, die krachtens de in Italië tijdens de oorlog geldende wetten als vijanden behandeld werden.

    • b. Met de term „eigenaar” is bedoeld de onderdaan van een der Verenigde Naties, in de sub a omschreven betekenis, die wettige aanspraak op de bezitting in kwestie kan doen gelden en sluit tevens in de opvolger van de eigenaar, mits de opvolger eveneens een onderdaan van de Verenigde Naties is in de zin van dit lid, sub a. Als de opvolger de bezitting heeft gekocht, toen zij reeds beschadigd was, zal de verkoper zijn aan dit artikel ontleende recht op schadevergoeding behouden, zonder dat de krachtens de interne wetgeving bestaande verplichtingen tussen koper en verkoper daardoor worden beïnvloed.

    • c. Met de term „bezitting” zijn bedoeld alle roerende of onroerende goederen, al of niet stoffelijk, waaronder begrepen de rechten betreffende industriële, letterkundige of artistieke eigendom, alsmede alle mogelijke rechten en belangen inzake goederen. Onverminderd de bovenstaande algemene bepalingen, omvatten de bezittingen der Verenigde Naties en. hun onderdanen alle zee- en binnenschepen met inbegrip van hun tuigage en uitrusting, welke het eigendom waren van de Verenigde Naties of hun onderdanen, ofwel in een land van de Verenigde Naties geregistreerd waren, ofwel de vlag van een der Verenigde Naties voerden en welke na 10 Juni 1940, onverschillig of zij zich in de Italiaanse wateren bevonden of wel met geweld daarheen waren gevoerd, als vijandelijk bezit onder het toezicht der Italiaanse autoriteiten werden gesteld, of wel in Italië niet meer ter vrije beschikking stonden van de Verenigde Naties of hun onderdanen tengevolge van controlemaatregelen, welke, in verband met het bestaan van een staat van oorlog tussen enige leden van de Verenigde Naties en Duitsland, door de Italiaanse autoriteiten genomen waren.

PARAGRAAF II. ITALIAANSE BEZITTINGEN OP HET GRONDGEBIED VAN DE GEALLIEERDE EN GEASSOCIEERDE MOGENDHEDEN

Artikel 79

  • 1 Ieder der Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden heeft het recht over te gaan tot inbeslagneming, terughouding of liquidatie van alle aan Italië of Italiaanse onderdanen toebehorende bezittingen, rechten en belangen, welke zich bij het van kracht worden van dit Verdrag binnen haar gebied bevinden en andere maatregelen ten opzichte van die bezittingen te treffen. Zij heeft voorts het recht elk dier bezittingen of de opbrengst daarvan voor de door haar gewenste doeleinden aan te wenden tot het bedrag van haar vorderingen of die van haar onderdanen op Italië of Italiaanse onderdanen (met inbegrip, van schuldvorderingen), welke nog niet geheel voldaan zijn uit hoofde van andere artikelen van dit Verdrag. Alle Italiaanse bezittingen, of de opbrengst daarvan, waarvan de waarde die van voornoemde vorderingen te boven gaat, zullen worden teruggegeven.

  • 2 De liquidatie van Italiaanse bezittingen en de maatregelen ter beschikking daarover worden uitgevoerd overeenkomstig de bij de betrokken Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid geldende wet. De aan die wet ontleende rechten zijn de enige, welke de Italiaanse eigenaar ten opzichte van bedoelde bezittingen kan doen gelden.

  • 3 De Italiaanse Regering verbindt zich de Italiaanse onderdanen, wier bezittingen krachtens de bepalingen van dit artikel in beslag zijn genomen en hun niet zijn teruggegeven, schadeloos te stellen.

  • 4 Aan dit artikel kan geen verplichting voor de Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden worden ontleend om rechten betreffende de industriële eigendom aan de Italiaanse Regering of aan Italiaanse onderdanen terug te geven of wel die rechten mede te rekenen bij de vaststelling van de bedragen, welke krachtens lid 1 van dit artikel kunnen worden teruggehouden.

    De Regering van elke Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid heeft het recht aan de rechten en belangen, met betrekking tot de industriële eigendom op het gebied van die Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid, welke voor het van kracht worden van dit Verdrag door de Italiaanse Regering of Italiaanse onderdanen zijn verkregen, zodanige voorwaarden en beperkingen te verbinden als de Regering van de betrokken Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid in het belang van het land nodig zal achten.

  • 5

    • a. Italiaanse onderzeese kabels, welke punten op Zuidslavisch gebied verbinden, worden, zelfs indien zij gedeeltelijk buiten de territoriale wateren van Zuidslavië liggen, als Italiaans bezit in Zuidslavië beschouwd.

    • b. Italiaanse onderzeese kabels, welke een punt binnen het gebied van een der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden met een punt binnen Italiaans gebied verbinden, worden in de zin van dit artikel als Italiaans bezit beschouwd voor wat betreft de eindinstallaties en de gedeelten van de kabels, welke binnen de territoriale wateren van die Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid liggen.

  • 6 De in lid 1 van dit artikel voornoemde bezittingen, worden geacht Italiaans bezit te omvatten, dat onder toezicht heeft gestaan tengevolge van de staat van oorlog tussen Italië en de Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid, onder wier rechtsbevoegdheid die bezittingen vallen.

    Daaronder zijn evenwel niet begrepen:

    • a. De eigendommen van de Italiaanse Regering, gebruikt voor diplomatieke of consulaire doeleinden;

    • b. De eigendommen van godsdienstige instellingen of particuliere weldadigheidsinstellingen, welke uitsluitend voor godsdienstige of weldadigheidsdoeleinden gebruikt worden;

    • c. De bezittingen van natuurlijke personen, zijnde Italiaanse onderdanen, wien het veroorloofd is binnen het gebied te wonen van het land, waarin die bezittingen zich bevinden, of wel elders te wonen binnen het gebied van de Verenigde Naties, behalve de Italiaanse bezittingen, welke op enigerlei tijdstip tijdens de oorlog onderworpen waren aan maatregelen, welke niet algemeen van toepassing waren op de bezittingen van Italiaanse onderdanen, die binnen dat gebied woonden;

    • d. Eigendomsrechten, welke zijn ontstaan sedert de hervatting van de commerciële en financiële betrekkingen tussen de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en Italië, of wel na 3 September 1943 zijn voortgesproten uit transacties tussen de Regering van een der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden en Italië;

    • e. Rechten op letterkundige en artistieke eigendom;

    • f. Aan Italiaanse onderdanen toebehorende bezittingen in afgestane gebiedsdelen, waarop de bepalingen van bijlage XIV van toepassing zijn;

    • g. Met uitzondering van het bezit bedoeld in artikel 74, deel A, lid 2 b en sectie D, lid 1, de bezittingen van natuurlijke personen, die wonen in de afgestane gebiedsdelen of in het Vrije Gebied van Triëst en die geen gebruik hebben gemaakt van de bij dit Verdrag geboden gelegenheid om de Italiaanse nationaliteit te kiezen, alsmede de bezittingen van verenigingen of maatschappijen, die hun zetel hebben in afgestane gebieden of in het Vrije Gebied van Triëst, mits die verenigingen of maatschappijen niet het eigendom zijn van of bestuurd worden door in Italië wonende personen. In de gevallen, bedoeld in artikel 74, deel A, lid 2 b en deel D, lid 1 wordt de kwestie van schadevergoeding geregeld door artikel 74 deel E.

PARAGRAAF III. VERKLARING VAN DE GEALLIEERDE EN GEASSOCIEERDE MOGENDHEDEN MET BETREKKING TOT HUN VORDERINGEN

Artikel 80

De Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden verklaren, dat in de hun bij artikel 74 en 79 van dit Verdrag toegekende rechten alle vorderingen zijn begrepen, welke zij of hun onderdanen kunnen doen gelden wegens verlies of schade tengevolge van oorlogshandelingen, met inbegrip van de maatregelen, die het gevolg waren van de bezetting van hun gebied aan Italië te wijten zijn en buiten Italiaans gebied zijn toegebracht, met uitzondering van de vorderingen, welke gegrond zijn op de artikelen 75 en 78.

PARAGRAAF IV. SCHULDEN.

Artikel 81

  • 1 Het bestaan van de staat van oorlog mag niet op zichzelf gericht worden iets af te doen aan de verplichting tot betaling van schulden, voortvloeiende uit verplichtingen en overeenkomsten, welke reeds bestonden, en rechten, welke reeds verkregen waren vóór het bestaan van de staat van oorlog, welke schulden vóór het van kracht worden van dit Verdrag opeisbaar werden en verschuldigd zijn door de Italiaanse Regering of Italiaanse onderdanen aan de Regering of onderdanen van een der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden, of wel door de Regering of onderdanen van een der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden verschuldigd zijn aan de Italiaanse Regering of Italiaanse onderdanen.

  • 2 Behoudens in die gevallen, waarin dit Verdrag uitdrukkelijk het tegendeel bepaalt, mag geen enkele bepaling daarin worden uitgelegd als een aantasting van de betrekkingen tussen debiteuren en crediteuren, welke ontstonden uit overeenkomsten, welke vóór de oorlog door de Italiaanse Regering of door Italiaanse onderdanen zijn afgesloten.

DEEL VIII. ALGEMENE ECONOMISCHE BETREKKINGEN

Artikel 82

  • 1 In afwachting van het afsluiten van handelsverdragen of overeenkomsten tussen een der Verenigde Naties en Italië, moet de Italiaanse Regering gedurende de tijd van achttien maanden na het van kracht worden van dit Verdrag de volgende behandeling toestaan aan de Verenigde Naties, die in feite op voet van wederkerigheid dezelfde behandeling op dit gebied aan Italië toekennen:

    • a. In alle aangelegenheden betreffende in- en uitvoerrechten en -heffingen, binnenlandse belastingen op ingevoerde goederen en desbetreffende regelingen zullen de Verenigde Naties onvoorwaardelijk meest begunstiging genieten;

    • b. In geen ander opzicht mag Italië willekeurige discriminatie toepassen ten nadele van goederen, afkomstig van of bestemd voor een der Verenigde Naties of een ander vreemd land ten aanzien van overeenkomstige goederen afkomstig van of bestemd voor enige andere Verenigde Natie of enig ander vreemd land;

    • c. Onderdanen der Verenigde Naties met inbegrip van rechtspersonen, moeten nationale behandeling en meestbegunstiging genieten op het gebied van handel, nijverheid, scheepvaart of enige andere vorm van commerciële activiteit in Italië. Deze bepalingen zijn niet van toepassing op de commerciële luchtvaart;

    • d. Italië mag geen enkel land exclusieve voorkeurrechten toestaan ten aanzien van de exploitatie van commerciële luchtlijnen in het internationale verkeer; het moet alle Verenigde Naties gelijke gelegenheid bieden om rechten te verkrijgen met betrekking tot het internationale commerciële luchtvaartverkeer op Italiaans grondgebied, met inbegrip van het recht om te landen met het doel om brandstof en proviand in te nemen of herstellingen uit te voeren; voorts moet het met betrekking tot de exploitatie van commerciële luchtlijnen in het internationale verkeer aan alle Verenigde Naties op voet van wederkerigheid en zonder discriminatie het recht toekennen om over Italiaans gebied te vliegen zonder te landen. Deze bepalingen mogen geen inbreuk maken op de belangen van de nationale verdediging van Italië.

  • 2 Bovenstaande verplichtingen, waartoe Italië zich verbindt, moeten verstaan worden als te zijn onderworpen aan de gebruikelijke uitzonderingen, welke voorkomen in de door Italië voor de oorlog gesloten handelsverdragen, en de bepalingen met betrekking tot de door elk van de Verenigde Naties verleende wederkerigheid moeten verstaan worden als te zijn onderworpen aan de gebruikelijke uitzonderingen, welke voorkomen in de door die Staat gesloten handelsverdragen.

DEEL IX. REGELING VAN GESCHILLEN

Artikel 83

  • 1 Alle geschillen, welke bij de tenuitvoerlegging van de bepalingen van de artikelen 75 en 78 en de bijlagen XIV, XV, XVI en XVII, deel B van dit Verdrag mochten rijzen, moeten worden voorgelegd aan een Verzoenings-Commissie, bestaande uit een vertegenwoordiger van de Regering der betrokken Verenigde Natie en een vertegenwoordiger van de Italiaanse Regering, die op voet van gelijkheid zullen staan. Mocht binnen drie maanden, nadat het geschil aan de Verzoenings-Commissie is voorgelegd, geen overeenstemming zijn bereikt, dan kan ieder der beide Regeringen verzoeken om een derde lid, dat in onderling overleg door de beide Regeringen uit onderdanen van een ander land gekozen moet worden, aan de Commissie toe te voegen. Als de beide Regeringen binnen twee maanden geen overeenstemming bereiken omtrent de keuze van een derde lid der Commissie, dan zullen de Regeringen zich wenden tot de Ambassadeurs te Rome van de Sowjet-Unie, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten van Amerika en Frankrijk, die een derde lid van de Commissie zullen benoemen. Mochten de Ambassadeurs er niet in slagen het binnen een maand eens te worden omtrent de benoeming van een derde lid, dan kunnen beide partijen de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties verzoeken zich met die benoeming te belasten.

  • 2 Als een Verzoenings-Commissie, ingevolge lid 1 van dit artikel, is ingesteld, is zij bevoegd alle geschillen te beslechten, welke daarna tussen de betrokken Verenigde Natie en Italië zouden rijzen bij de toepassing of de uitlegging van artikel 75 en 78 en de annexen XIV, XV, XVI en XVII, sectie B van dit Verdrag, en verricht zij de functies, welke haar krachtens die bepalingen zijn opgedragen.

  • 3 Iedere Verzoenings-Commissie bepaalt haar eigen werkwijze en stelt daarbij naar recht en billijkheid regelen.

  • 4 De beide Regeringen betalen elk het honorarium van het door haar benoemde Commissielid of de door haar aangewezen vertegenwoordiger in de Commissie. Het honorarium van het derde lid wordt in onderling overleg vastgesteld door de betrokken Regeringen, die elk de helft van dit honorarium en van de gewone onkosten der Commissie betalen.

  • 5 Beide partijen verplichten zich door hun autoriteiten direct aan de Verzoenings-Commissie de bijstand te doen verlenen, waartoe zij in staat zijn.

  • 6 De uitspraak van de meerderheid der leden van de Commissie wordt beschouwd als de uitspraak van de Commissie en wordt door beide partijen als beslissend en bindend beschouwd.

DEEL X. DIVERSE ECONOMISCHE BEPALINGEN

Artikel 84

Artikel 75, 78 en 82, alsmede annex XVII van dit Verdrag zijn van toepassing op de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en die leden der Verenigde Naties, die de diplomatieke betrekkingen met Italië hebben verbroken of waarmede Italië de diplomatieke betrekkingen heeft verbroken. Deze artikelen en dit annex zijn eveneens van toepassing op Albanië en op Noorwegen.

Artikel 85

De bepalingen van de annexen VIII, X, XIV, XV, XVI en XVII, zowel als die der andere annexen worden geacht dezelfde waarde en betekenis te hebben als dit Verdrag, waarvan zij een onafscheidelijk deel vormen.

DEEL XI. SLOTCLAUSULES

Artikel 86

  • 1 Gedurende een periode van ten hoogste achttien maanden na het van kracht worden van dit Verdrag zullen de Ambassadeurs te Rome van de Sowjet-Unie, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten van Amerika en Frankrijk, gezamenlijk optredend, de Geallieerde Mogendheden vertegenwoordigen bij de behandeling met de Italiaanse Regering van alle aangelegenheden betreffende de uitvoering en uitlegging van dit Verdrag.

  • 2 De Vier Ambassadeurs zullen de Italiaanse Regering de raad, het technisch advies en de voorlichting verstrekken, welke nodig mochten zijn om de snelle en doelmatige ten uitvoerlegging van dit Verdrag, zowel naar de letter als naar de geest, te verzekeren.

  • 3 De Italiaanse Regering zal de Vier Ambassadeurs alle inlichtingen en bijstand verschaffen, welke zij bij de vervulling van de taak, die hun door dit Verdrag wordt opgelegd, kunnen nodig hebben.

Artikel 87

  • 1 Behalve in die gevallen, waarin door een of meer artikelen van dit Verdrag een andere procedure is voorgeschreven, zal elk geschil betreffende de uitlegging of uitvoering van dit Verdrag, dat niet door directe diplomatieke onderhandelingen is opgelost, volgens artikel 86 aan de Vier Ambassadeurs worden voorgelegd, in elk geval de Ambassadeurs echter niet aan de in dat artikel voorgeschreven tijdslimiet gebonden zullen zijn. Al dergelijke geschillen, welke zij niet binnen twee maanden tijds hebben opgelost, worden, tenzij partijen onderling overeenkomen, het geschil op een andere wijze te regelen, op verzoek van een der bij het geschil betrokken partijen verwezen naar een Commissie, bestaande uit een vertegenwoordiger van elke partij en een derde lid, dat in onderling overleg door beide partijen uit de onderdanen van een derde land gekozen wordt. Mochten de partijen er niet in slagen binnen een maand een derde lid te benoemen, dan zal elk der partijen de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties kunnen verzoeken zich met die benoeming te belasten.

  • 2 De uitspraak van de meerderheid der leden van de Commissie wordt beschouwd als de uitspraak van de Commissie en wordt door beide partijen als beslissend en bindend aanvaard.

Artikel 88

  • 1 De met Italië in oorlog zijnde Leden van de Verenigde Naties, die dit Verdrag niet ondertekend hebben, alsmede Albanië, kunnen tot dit Verdrag toetreden en worden, voor de toepassing van dit Verdrag, na hun toetreding als een Geassocieerde Mogendheid beschouwd.

  • 2 De akten van toetreding moeten bij de Regering van de Franse Republiek nedergelegd worden en zijn van kracht vanaf de nederlegging.

Artikel 89

Door de bepalingen van dit Verdrag worden aan geen der Staten, welke in de Preambule als een der Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden zijn aangeduid, of aan zijn onderdanen enige rechten of voordelen toegekend, alvorens die Staat door de nederlegging van de akte van bekrachtiging tot het Verdrag is toegetreden.

Artikel 90

Dit Verdrag, waarvan de Franse, Engelse en Russische tekst authentiek zijn, zal door de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden bekrachtigd moeten worden. Het zal ook door Italië moeten worden bekrachtigd. Onmiddellijk na de nederlegging van de akten van bekrachtiging door de Unie van Sowjet Socialistische Republieken, het Verenigd Koninkrijk van Groot-Britannië en Noord-Ierland, de Verenigde Staten van Amerika en Frankrijk, treedt het in werking. De akten van bekrachtiging moeten binnen de kortst mogelijke tijd bij de Regering van de Franse Republiek nedergelegd worden.

Voor de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheid, wier akte van bekrachtiging daarna nedergelegd is, wordt het Verdrag van kracht op de datum, waarop die akte nedergelegd is. Dit Verdrag zal worden nedergelegd in het archief der Regering van de Franse Republiek, die aan alle Staten ondertekenaars een gewaarmerkt afschrift zal doen toekomen.

Ten blijke waarvan de ondergetekende gevolmachtigden dit Verdrag ondertekend en daaraan hun zegel gehecht hebben.

Gedaan in de Franse, Engelse, Russische en Italiaanse taal te Parijs op de tiende Februari negentienhonderdzevenenveertig.

BIJLAGE I. KAARTEN

(zie afzonderlijke atlas)
  • A — Grenzen van Italië (artikel 1).

  • B — Frans-Italiaanse grens (artikel 2).

  • C — Italiaans-Zuidslavische grens (artikel 3).

  • D — Grenzen van het Vrije Gebied van Triëst (artikel 4 en 22).

  • E — Zeegebieden waarvan de begrenzing is aangegeven in artikel XII van dit Verdrag.

BIJLAGE II. FRANS-ITALIAANSE GRENS

Gedetailleerde beschrijving der grensgedeelten, waarop de wijzigingen, vervat in artikel 2, van toepassing zijn.

Kleine St. Bernard Pas

Verwijzing: Kaart op schaal van 1 : 20.000 — Ste Foy Tarentaise No. 1—2

De nieuwe grens begint bij de rotsachtige berggraat van Lancebranlette, daalt in Oostelijke richting, volgt dan de waterscheiding tot punt 2180 en loopt van hier naar Colonna Joux (punt 2188). Zij blijft de waterscheiding volgen om te stijgen naar de Costa del Belvedere, waarvan zij de rotsachtige oneffenheden volgt, loopt om de top heen, welke zij op Frans gebied laat liggen op 120 meter van de grenslijn, zet zich dan voort langs de punten 2570, 2703, langs Bella Valetta en punt 2746 om zich bij de Mont Valaisan met de oude grens te verenigen.

Mont Cenis Plateau

Verwijzing: Kaarten op schaal van 1 : 20.000 van Lanslebourg No. 5—6 en 7—8 en van de Mont d'Ambin No. 1—2

De nieuwe grenslijn verlaat de oude grens bij de Mont Tour, loopt in Westelijke richting samen met de bestuursgrens, aangegeven op de kaart, volgt de rivier T. Vitoun van het punt waar de lijn de Noordelijke zijtak van deze rivier ontmoet, en volgt de loop hiervan bergafwaarts tot de Rocca della Toretta.

Vervolgens loopt de grens langs de lijn van rotsachtige oneffenheden om de bergstroom komende van de Alp Lamet te bereiken, en volgt dan bergafwaarts deze stroom tot aan de voet van de rotsachtige en steile helling, zet zich hierlangs voort over ongeveer 800 meter tot aan de thalweg op een punt ongeveer 200 meter Noordelijk van punt 1805.

Vervolgens loopt de grenslijn over de rand der aardverschuivingen die op ongeveer 300 meter boven Ferrera Cenisio liggen, zet zich dan voort in Westelijke richting en sluit zich aan bij de weg die in Oostelijke richting om de Rue Paradiso trekt, op 400 meter Westelijk van de bocht (1854), om hiervan onmiddellijk weer af te wijken en in Zuidelijke richting af te buigen.

De nieuwe grens kruist de weg van Bar Cenisia op een punt ongeveer 100 meter Zuid-Oostelijk van de berghut 5, kruist vervolgens de thalweg in de richting van het meer S. Giorgio, volgt ongeveer de hoogtelijn 1900 tot bij punt 1907, loopt langs de Zuid-oever van het meer van Arpon en verenigt zich met de rotsige bergkam, die zij blijft volgen in Zuid-Westelijke richting tot de samenvloeiing der bergstromen die haar oorsprong nemen in de gletscher van Bard (Chiaccajo di Bard), op een punt gelegen ongeveer 1400 meter Zuid-Westelijk van het meer van Arpon.

Vandaar uit buigt de grens naar het Zuiden, volgt ongeveer de hoogtelijn 2500, passeert het punt 2579, bereikt langs de hoogtelijn 2600 het meer della Vecchia en verenigt zich, bij de bestuursgrens, aangegeven op de kaart op ongeveer 700 meter ten Zuid-Oosten van het meer, met de weg naar Pso d'Avanza, die haar langs de rotsachtige en steile hellingen naar de vroegere grens leidt, halverwege de Col de la Vecchia en de Col de Clapier.

Mont-Thabor

Verwijzing: Kaart op schaal van 1 : 20.000 van Névache Nos. 1—2, 5—6 en 7—8

Van de Cime de la Planette tot aan de Rocher de Guion (Cima des Sueur)

De nieuwe grenslijn scheidt zich bij de Cime de la Planette van de vroegere grens af, loopt in Zuidelijke richting en volgt de bergkam langs de punten 2980, 3178, de Ria Bernaude (3228), de punten 2842, 2780, 2877, langs Pso della Gallina (2671), de punten 2720, 2806 en de Pta Quattre Sorelle (2700).

Vanaf dit punt de Oostelijke berghelling afdalend, laat de nieuwe grenslijn het punt, genummerd 2420, op Frans grondgebied liggen, verenigt zich vandaar uit met de weg die zij aan de Oostzijde volgt en die heenleidt naar de gebouwen, welke gelegen zijn op een afstand van ongeveer 200 meter van punt 2253, waarbij deze weg en deze gebouwen op Frans grondgebied blijven. De nieuwe grens volgt nu een thalweg, die ongeveer 300 meter ten Noord-Oosten van punt 1915 loopt, vanwaar zij het Noord-Westelijk uiteinde van het bekken bereikt, dat in de Vallée Stroite (Valle Stretta), de hydro-electrische installaties van Sette Fontane van water voorziet, waarbij het bekken en de installaties op Italiaans grondgebied blijven. De nieuwe grens trekt Zuidelijk hier omheen en bereikt het kruispunt van wegen bij punt 1499.

Vervolgens volgt de nieuwe grenslijn de weg die zich bij de zoom van het woud bij de hoogtelijn 1500 aansluit en die de grens leidt naar de Comba della Gorgia in de omgeving van de hoogtelijn 1580; daarna stijgt zij langs de thalweg naar punt 1974, en sluit zich aan bij de rand van de steile hellingen van de rots la Sueur, die bepaald wordt door de punten 2272, 2268, 2239, 2266, 2267; zij blijft over deze rand lopen, totdat zij stuit op de vroegere grenslijn, waarbij de rotskam en de weg die hierlangs loopt, op Frans gebied blijven.

Chaberton

Verwijzing: Kaart op schaal van 1 : 20 000 van Briançon. Nos. 3—4

De nieuwe grenslijn verlaat de oude grens bij punt 3042 (ten Noorden van punt 3070 en ten Noorden van het punt Trois Scies) en volgt de rotskam tot aan de Croce del Vallonetto.

Vanaf de Croce del Vallonetto buigt de nieuwe grens naar het Zuiden en de rotskam volgend, verenigt zij zich met de weg naar de Chaberton, op het punt waar deze uitkomt op de met bergen omringde dalkom van de Clot des Morts.

De nieuwe grens steekt deze weg over, evenals de hierlangs lopende thalweg, volgt over ongeveer 1250 meter de hoogtelijn 2300, die in het terrein in Zuid-Oostelijke richting een reeks rotsige oneffenheden en ingestorte rotspartijen volgt, snijdt vervolgens in rechte lijn de Oostelijke helling van de Mont Chaberton en bereikt een punt, ongeveer 400 meter ten Westen van punt 2160, waarbij de tussenpijler van de luchtkabelbaan, die zich op die plaats bevindt, op Frans gebied blijft.

Van daaruit loopt de grens in rechte lijn over een reeks rotswanden en diepe ravijnen naar de versterking, welke niet op de kaart van de Fontaine des Chamois aangegeven is en welke dicht bij punt 2228 gelegen is (ongeveer 1,4 km ten Noord-Oosten van Clavières); hier trekt zij Oostwaarts omheen, volgt de tweede bocht van de weg, die deze versterking verbindt met de versterkte kazerne van Chaberton (op de weg van Cézanne (Cesana) naar Clavières), waarbij de versterkingen van de Fontaine des Chamois op Frans grondgebied blijven.

De nieuwe grenslijn blijft eerst in Zuidelijke richting de op de kaart aangegeven gemeentegrens volgen, loopt daarna langs de rotswand op ongeveer 400 meter ten Noorden van de weg Clavières— Cézanne (Cesana), buigt dan naar het Zuid-Westen, loopt onder langs de rotsen op voldoende afstand om de aanleg van een weg met tweerichtingsverkeer mogelijk te maken.

De grens trekt Noordwaarts om het dorp Clavières heen, dat op Italiaans grondgebied blijft, en ontmoet de Rio Secco op ongeveer 200 meter stroomopwaarts van de brug van Clavières, volgt haar loop stroomafwaarts en vervolgens die van de Doire Ripaire (Doria Riparia) tot aan de weg van Clavières naar de Val Gimont, dat Italiaans blijft, en volgt die weg tot aan de brug over de Gimont.

De grenslijn blijft ongeveer 300 meter stroomopwaarts de rivier volgen, verlaat deze en volgt het muildierenpad, dat leidt naar het hoogste pijler van de luchtkabelbaan van Clavières (Col du Mont Fort du Boeuf), dat op Frans grondgebied blijft. Over de rotskam verenigt zij zich bij de Mont la Plane met de bestaande grens, bij grenspaal 251. De weg van het dal van Gimont blijft op Italiaans grondgebied.

Bovendalen van de Tinée, de Vésubie en de Roya

  • 1º. Van de Cime de la Colla Longa tot aan de Cime di Mercantour.

    Verwijzingen: Kaart op schaal van 1 : 20.000

    St. Etienne de Tinée nos. 3—4 en 7—8, Trois Ponts nos. 5—6

    De nieuwe grenslijn scheidt zich van de vroegere grens af bij de Cime de Colla Longa, loopt in Oostelijke richting langs de waterscheiding, volgt de rotskam via de punten 2719, 2562 en de Cle di Seccia. Bij punt 2760 bereikt zij de Testa dell'Autaret, loopt naar punt 2672 en Cle della Guercia (2456) en bereikt langs de punten 2640, 2693, 2689, de Rocche di Saboulé, waarvan zij de noordelijke kam volgt.

    De bergkam volgend, bereikt de grenslijn langs de punten 2537, 2513, de Pso del Lausfer (2461) en punt 2573, de Testa Auta del Lausfer (257S), vanwaar zij naar het Zuiden buigt tot aan de Testa Costa Auta, terwijl zij de Cima del Lausfer (2544) passeert, waarbij het laatstgenoemde punt op Italiaans grondgebied blijft. Vandaar uit, langs punt 2484 de weg op de bergkam, die op Frans grondgebied blijft, volgend en verder langs de punten 2240 en 2356, steekt de grens de Paso di S. Anna over en via de punten 2420 en 2407 bereikt zij een punt, gelegen op ongeveer 80 meter ten Zuiden van punt 2378 (Cima Moravacciera).

    De grens volgt de weg op de bergkam, die op Frans grondgebied blijft en trekt langs de Testa Ga del Caval en punt 2331, die eveneens op Frans grondgebied blijven, verlaat vervolgens de weg om de bergkam van de Testa dell'Adreck (2475) te blijven volgen totdat zij langs de Cle della Lombarda een punt 2556, de Cima della Lombarda (2801) bereikt.

    Zij buigt af naar het Zuid-Oosten, verenigt zich met de rotsige bergkam en bereikt via de Pso di Peania, de Cima di Vermeil, punt 2720, dat op Frans grondgebied blijft, de Testa Cba Grossa (2792), de Pso del Lupo (2730) en via punt 2936 de Mt. Malinvern.

    Vervolgens loopt zij in Zuidelijke richting langs de punten 2701, 2612 en de Cima di Tavels (2802), daarna in Oostelijke richting langs punt 2823, tot aan de Testa del Claus (2889).

    De nieuwe grenslijn buigt vervolgens in hoofdzaak in Zuid-Oostelijke richting af, steeks de Passo della Portette over, passeert punt 2814, de Testa della Portette, punt 2868, de Testa Margiola (2831), de Cairo di Prefouns (2840), de Passo del Prefouns (2620), de Testa di Tablasses (2851), de Passo di Bresses (2794), de Testa di Bresses (2830) en via de Cima di Fremamorta (2731), de Cle Fremamorta, de punten 2625, 2675, 2539, de Cima di Pagari (2686), de Cima di Naucetas (2706) de punten 2660 en 2673 en de Cle di Ciriegia (2581), bereikt zij de Cima di Mercantour (2775).

  • van de Cima di Mercantour tot aan de Mt Clapier.

    Verwijzingen: Kaart op schaal van 1 : 20 000: Trois Ponts nos. 5—6 en de Italiaanse kaart op schaal van 1 : 20 000 Madonna delle Finestre.

    Vanaf de Cima di Mercantour, langs punt 2705, de Cle Mercantour (2611), de Cima Ghilie (2998), de punten 2939 en 2955, de Testa della Rovina (2981), de punten 2844 en 2862, de Paso della Rovina, de Caire dell' Agnel (2935, 2867, 2784), de Cima del Caire Agnel (2830), de Cima Mallariva (2860), de Cima Cairas (2831), de Cima Cougourda (2881, 2921), de Cima dei Gaisses (2896), de punten 2766, 2824, de Cima del Lombard (2842), de punten 2831, 2717, 2591, 2600 en 2582, de Boccia Forno, de Cima delle Finestre (2657), de Col delle Finestre, de punten 2634, 2686 en 2917, bereikt de grenslijn de Cima dei Gelas (3143), vervolgens via punt 3070 de Cima della Maledia (3106), loopt zij langs het voetpad van de Passo del Pagari (2819), daarna volgt zij de op de kaart aangegeven gemeentegrens, bereikt de Passo di Mt. Clapier (2827) en trekt langs de Noord- en Oostkant van de Mt. Clapier (3045), terwijl zij de op de kaart aangegeven bestuursgrens blijft volgen.

  • van de Mt Clapier tot aan de Col de Tende.

    Verwijzingen: Italiaanse kaart op schaal van 1 : 20 000 van Madonna delle Finestre en Colle di Tenda.

    Van de Mt Clapier volgt de grenslijn de op de kaart aangegeven bestuursgrens langs de punten 2915, 2887 en 2562, de Passo dell' Agnel en punt 2679, en bereikt de Cima dell' Agnel (2775).

    Daarna volgt zij in Oostelijke richting, de bestuursgrens op de kaart aangegeven met behulp van de punten 2845 en 2843 van de Rce dell' Agnel, en bereikt zij de Cima della Scandeiera (2706); zij trekt over de Colle del Sabbione (2332) en passeert de punten 2373, 2226, 2303 en 2313, de Cima del Sabbione (2610), punt 2636, de Pta Peirafica, de punten 2609, 2585, 2572 en 2550 tot aan de Rca dell'Abiso (2755).

    De grenslijn blijft de op de kaart aangegeven bestuursgrens volgen tot Oostelijk van punt 2360, daarna loopt zij langs de rand van de rotsachtige oneffenheden ten Noorden van de Rne Pian Misson, vanwaar zij de weg bereikt die de Mt Becco Rosso passeert en die zij Noordelijk van de punten 2881, 2116 en 1915 blijft volgen. Bij de hoofdweg aangekomen, volgt zij deze over een lengte van ongeveer een kilometer in Noordelijke richting, waarna zij zich weer bij de hierboven gelegen weg aansluit tot aan de Colle di Tenda. Bovengenoemde wegen, evenals het gedeelte van de grote weg, blijven op Frans grondgebied.

  • van de Col de Tende tot aan de Cima Missun

    Verwijzingen: Italiaanse kaart op schaal 1 : 20 000 van Tenda Certosa di Pesio.

    De weg op Frans grondgebied latend, loopt de grenslijn van de col de Tende langs het punt 1887 en het punt 2206, verlaat hierop deze weg om langs de rand van de bergkam de op de kaart aangegeven bestuursgrens te volgen en bereikt via het punt 2262 de Cima del Becco (2300).

    Zij begeeft zich in Noordelijke richting, langs de op de kaart aangegeven bestuursgrens, passeert de col della Perla (2086) en volgt de weg langs de rotsgraat van de Cima del Cuni tot aan de col della Boaira, die zij verlaat om de bergkam in Noordelijke richting te volgen. Voornoemde weg laat zij op Frans grondgebied liggen.

    De rotskam volgend, loopt de grenslijn via het punt 2275, bereikt de Testa Ciaudon (2386), loopt langs de steile rotshellingen, trekt over de Colla Piana (2219) en bereikt het punt 2355 van de Mt delle Carsene, welke aan Frankrijk blijft; daarna volgt zij de Noordelijke kam van deze berg langs de Pta Straldi (2375), de punten 2321 en 2305 tot aan de Paso Scarason, waarna zij in Noordelijke richting een bocht beschrijft tot aan het punt 2352, waar zij zich met de of de kaart aangegeven bestuursgrens verenigt en deze volgt langs de punten 2510 en 2532 tot aan de Pta Marguareis (2651).

    Vervolgens buigt de grenslijn naar het Zuiden, volgt de bergkam, loopt langs het punt 2585 en, de rotskam afdalend, bereikt zij de Colle del Lago dei Signori.

    Zij volgt de weg van de bergkam, die op Frans grondgebied is gebleven, en daarna de bergkam zelf volgend, bereikt zij de Cima di Pertega (2402), daalt af langs de rotskam tot aan de Colle delle Vecchie (2106), vanwaar zij tot aan de Mt Bertrand, langs de punten 2190, 2162, de Cima del Vescove (2257) en de Cima Di Velega (2366), de weg van de bergkam volgt, die zij op Frans grondgebied laat liggen. Van de Mt Bertrand (2481) volgt de grenslijn de op de kaart aangegeven bestuursgrens tot aan de Colla Rossa, waarop zij zich weer met de weg van de bergkam verenigt, die zij langs de punten 2179 en 2252 blijft volgen tot aan de Cima Missun (2356). Zij trekt Oostwaarts om de top heen en volgt dezelfde weg, terwijl deze op Frans grondgebied is gebleven.

  • van de Cima Missun tot aan de Col de Pegairole

    Verwijzingen: kaart op schaal van 1 : 20 000 van Point du Lugo nos. 1—2 en 5—6.

    Dezelfde weg van de bergkam volgend, trekt de grenslijn over de Colla Cravirora en komt Oostelijk van het punt 2265, langs de Pta Farenga. Zij verlaat de weg, trekt Oostwaarts om de Cima Ventosa heen, verenigt zich weer met de weg van de Passo di Tanarello en laat de hierlangs liggende bouwwerken aan Frankrijk; vervolgens loopt zij langs de Mt Tanarello, trekt over de Passo Basera (2038) en om de Mt Saccarello heen, welke laatste zij ongeveer 300 meier Westwaarts laat liggen, vervolgens de rotskam en daarna de weg tot aan de Passo di Collardente volgend, bereikt zij de bergkam, die naar de Mt Collardente leidt, terwijl zij het punt 1762 aan Frankrijk laat. Op deze hoogte volgt de grenslijn een op Italiaans grondgebied gebleven weg, bereikt de Mt Collardente, terwijl zij aan Frankrijk de weg laat, die hier overheen leidt en die zij Oostelijk door de Bassa di Sanson en ten Zuiden van het punt 1769 blijft volgen, tot aan de bouwwerken, die ongeveer 500 meter Oostelijk van de Testa della Nava (1934) gelegen zijn en op Frans grondgebied zijn gebleven. De grenslijn verlaat de weg ter hoogte van deze bouwwerken en via de bergkam verenigt zij zich weer met de weg van de bergkam van de Testa della Nava, welke weg op Frans grondgebied is gebleven en welke zij volgt tot aan de bouwwerken ten Zuid-Oosten van de Cima di Marta of Mt Vacche, waar zij Oostwaarts omheen trekt.

    Van daaruit, langs de weg van de bergkam, die op Frans grondgebied blijft, trekt de grenslijn om de Mt Ceriana heen, verlaat de weg om de Mt Grai (2014) te bereiken en verenigt zich opnieuw met de weg bij de pas (1875) om gezamenlijk om de Cima della Valetta en de Mt Pietravecchia heen te trekken tot aan de rotskam.

    Hierop kruist de grenslijn de Gola dell' Incisa, blijft dan weer de bergkam volgen langs het punt 1759, de Mt Toraggio (1972), langs de Cima di Logambon en de Gola del Corvo, trekt om de Mt Bauso en de Mt Lega (1552, 1563 en 1556) heen, en daalt vervolgens de bergkam af tot aan de Passo di Muratone.

    De weg van de bergkam volgend, die op Frans grondgebied is gebleven, loopt de grenslijn langs de Mt Scarassan, en Zuidelijk langs de Mt Battolino en het punt 1358 en bereikt de Cla Pegairole.

  • Van de Cla Pegairole tot aan de Mont Mergo

    Verwijzingen: Kaarten op schaal 1 : 20.000 van Pointe de Lugo Nos. 5—6, San Remo Nos. 1—2 en Menton Nos. 3—4,

    Van de Cla Pegairole, volgt de grenslijn de op de kaart aangegeven bestuursgrens, laat Cisterne op Frans gebied liggen, klimt langs de Mt Simonasso omhoog en daalt dan weer tot aan de bergpas, verenigt zich met de weg van Margheria—Suan, die zij op Frans grondgebied laat, terwijl de chalets op Italiaans grondgebied blijven.

    Deze weg steeds volgend, die op Frans grondgebied is gebleven, loopt de grenslijn Oostelijk van de Testa d'Alpe langs de Fontana dei Draghi, langs de bronnen van het punt 1406 en langs het punt 1297, loopt Oostelijk langs de Colla Sgora, komt langs de ponten 1088, 1016 en 1026, trekt over de rotskam van de Mt Colombin, volgt de grens van het kanton, op de kaart aangegeven door de Cima di Reelie (846 en 858), verlaat vervolgens deze kantongrens en trekt in Zuid-Westelijke richting om de bergkam van Serra dell' Arpetta (543,474 en 416) af te dalen tot aan de thalweg van de Roya, die zij ongeveer 200 meter Noord-Westelijk van de brug van Faughetto overtrekt.

    Vervolgens loopt de grenslijn langs de thalweg van de Roya omhoog, tot aan een punt, op ongeveer 350 meter van voornoemde brug gelegen. De Roya bij dit punt verlatend, loopt zij in Zuid-Westelijke richting tot aan het punt 566. Vanaf dit punt gaat zij Westwaarts tot aan het ravijn, welk afdaalt naar Olivetta; zij volgt het ravijn tot aan de weg, terwijl zij de woningen aan deze weg gelegen, op Italiaans grondgebied laat liggen. Vervolgens klimt de grenslijn ongeveer 200 meter langs de V. di Trono omhoog, begeeft zich dan naar het punt 410 tot aan de weg van Olivetta naar San Cirolamo.

    Vandaar uit, na de weg ongeveer 100 meter in Zuid-Oostelijke richting te hebben gevolgd, herneemt de grenslijn een hoofdzakelijk Zuid-Westelijke richting tot aan het punt 403, terwijl zij, op ongeveer 20 meter ten zuiden daarvan de op de kaart aangegeven weg volgt. Van het punt 403 af, volgt zij de bergkam van de Pta Becche tot aan het punt 379, daarna zich opnieuw in Zuid-Westelijke richting begevend, kruist zij de T. Bevera en volgt de thalweg naar de Mont Mergo, trekt ongeveer 50 meter Zuidwaarts om de top (686) heen, die op Frans grondgebied blijft en verenigt zich met de bestaande grens op een punt, dat ongeveer 100 meter ten Zuid-Westen van voornoemde top gelegen is.

BIJLAGE III. Garanties betrekking hebbende op de Mont Cenis en het gebied van Tende-la Brigue

(zie artikel 9)

A. Garanties die Frankrijk aan Italië zal moeten geven in geval van overdracht van het Mont Cenis Plateau

I. Garanties in verband met de levering van water, onttrokken aan het meer van Mont Cenis, voor het opwekken van hydro-electrische energie

  • a) Frankrijk zal het watervolume van het meer van Mont Cenis, uitgestort in de ondergrondse pijpleidingen, die de hydro-electrische centrales van Gran Scala, van Venaus en van Mompantero van water voorzien, op zodanige wijze regelen, dat het deze centrales die hoeveelheid water zal verschaffen, waaraan Italië behoefte kan hebben, overeenkomstig het voor dit land benodigde verbruik.

  • b) Frankrijk zal alle installaties, voor de watervoorziening van node, herstellen, in goede bedrijfsstaat houden en zo nodig vernieuwen en het verbruik van het water regelen, overeenkomstig paragraaf a), voor zover deze installaties zich op Frans grondgebied zullen bevinden.

  • c) Frankrijk zal Italië op zijn verzoek inlichten omtrent de hoeveelheid water, die zich in het meer van Mont Cenis bevindt, en zal alle andere, hiermee in verband staande inlichtingen verstrekken, ten einde Italië in staat te stellen te bepalen, welke hoeveelheid en naar rato van welk verbruik het water in de voornoemde ondergrondse pijpleidingen moet worden gestort.

  • d) Frankrijk zal de hierboven genoemde bepalingen toepassen, daarbij rekening houdend met een rechtvaardig beheer en het zal hierbij aan Italië de werkelijke kosten in rekening brengen.

II. Garanties betrekking hebbende op de electrische energie, voortgebracht door de hydro-electrische centrale van Gran Scala

  • a) Frankrijk zal de hydro-electrische centrale van Gran Scala op zodanige wijze exploiteren (onder voorbehoud van de contrôle op de watervoorziening, zoals bepaald in Garantie I), dat het die hoeveelheden electriciteit zal opbrengen, die Italië voor zijn land nodig kan hebben, nadat zal zijn voldaan aan de plaatselijke behoefte (die de bestaande behoefte niet wezenlijk zal mogen overtreffen) van het gebied, dat grenst aan Gran Scala en Frankrijk toebehoort.

  • b) Frankrijk zal het pompstation, grenzend aan de centrale van Gran Scala op zodanige wijze exploiteren, dat het water in het meer van Mont Cenis terugstroomt, naar gelang en op het ogenblik, dat Italië hieraan behoefte zal hebben.

  • c) Frankrijk zal alle installaties van de hydro-electrische centrale van Gran Scala en het pompstation herstellen, in goede bedrijfsstaat houden en zo nodig vernieuwen, evenals de electrische leiding en de installaties van het energietransport, die de centrale van Gran Scala met de Frans-Italiaanse grens verbinden.

  • d) Frankrijk zal door middel van de electrische leiding, die Gran Scala met de Frans-Italiaanse grens verbindt, het energietransport verzekeren, naar gelang Italië, zoals reeds vermeld, hieraan behoefte heeft en het zal deze electrische stroom aan Italië afleveren op het punt waar de leiding over de grens komt en Italiaans grondgebied bereikt.

  • e) Frankrijk zal de voltage en de wisselstroomfrequentie, volgens bovengenoemde bepalingen geleverd, op een peil houden, dat overeenkomt met de eisen, die Italië redelijkerwijs zal kunnen stellen.

  • f) Frankrijk zal met Italië regelingen treffen voor de aanleg van een telefoonverbinding tussen Gran Scala en Italië en zal met Italië in verbinding blijven, ten einde de exploitatie te verzekeren van de centrale van Gran Scala, van het pompstation en van de electrische leiding, overeenkomstig de hierboven genoemde garanties.

  • g) De prijs, die Frankrijk in rekening zal moeten brengen en Italië zal moeten betalen voor de electrische stroom, voortgebracht door de hydro-electrische centrale van Gran Scala en die ter beschikking van Italië gesteld zal worden (nadat aan de plaatselijke behoefte, hierboven vermeld, zal zijn voldaan), zal gelijk zijn aan de prijs, in Frankrijk in rekening gebracht voor de levering van dezelfde hoeveelheden hydro-electrische energie op Frans grondgebied, in de omgeving van Mont Cenis of in andere gebieden, waar de omstandigheden soortgelijk zijn.

III. Duur van de toepassing der garanties.

Behoudens andere afspraken tussen Frankrijk en Italië, zullen deze garanties voortdurend van kracht blijven.

IV. Technische Commissie van Toezicht.

Er zal een Frans-Italiaanse technische commissie van toezicht, bestaande uit een gelijk aantal Franse en Italiaanse leden ingesteld worden om toe te zien en te bevorderen, dat de reeds genoemde garantieclausules worden nagekomen, die ten doel hebben Italië dezelfde faciliteiten te verzekeren, als waarover het beschikte in verband met de levering van hydro-electrische energie en water uit het meer van Mont Cenis, vóór de overdracht van dit gebied aan Frankrijk. De technische commissie van toezicht zal eveneens tot taak hebben om samen te werken met de bevoegde Franse technische diensten om er zich van te overtuigen, dat de veiligheid der beneden-dalen niet in gevaar wordt gebracht.

B. Garanties die Frankrijk aan Italië zal moeten geven in geval van overdracht aan Frankrijk van het gebied van Tende-la Brigue.

  • 1. Garantie, welke Italië verzekert van de electrische energie, opgewekt door de twee wisselstroomdynamo's van 16⅔ perioden van de hydro-electrische centrale van San Dalmazzo en van de electrische energie van 50 perioden, opgewekt door de hydro-electrische centrales van Le Mesce, San Dalmazzo en Confine, afgezien nog van de hoeveelheid electrische stroom uit deze fabrieken afkomstig, die Frankrijk nodig zal kunnen hebben voor de gebieden van Sospel, Menton en Nice, totdat de bij Breil en Fontan vernietigde hydro-electrische centrales weer volledig opgebouwd zijn, met dien verstande, dat die hoeveelheid zal afnemen, naar mate de wederopbouw van deze centrales vordert, dat die hoeveelheid noch 5.000 kilowatt noch 3.000.000 kilowatt uur per maand mag overschrijden en dat, indien men bij de wederopbouw van deze centrales niet op bijzondere moeilijkheden stuit, de werkzaamheden uiterlijk eind 1947 voltooid zouden moeten zijn.

    • a) Frankrijk zal voornoemde fabrieken op zodanige wijze exploiteren, dat het (onder voorbehoud van de eventuele beperkingen, door het beschikbare volume water opgelegd, en rekening houdend, voor zover dat redelijkerwijs mogelijk is, met de behoefte van de stroomafwaarts gelegen fabrieken), die hoeveelheid electriciteit zal voortbrengen, waaraan Italië behoefte heeft, ten eerste met een frequentie van 16⅔ perioden voor de Italiaanse Spoorwegen van Ligurië en van Zuidelijk Piëmont, en ten tweede met een frequentie van 50 perioden voor algemeen gebruik, nadat voor Frankrijk, zoals hierboven reeds vermeld, zal zijn voorzien in de behoefte van Sospel, Menton en Nice, evenals in de plaatselijke behoefte van het aan San Dalmazzo grenzende gebied;

    • b) Frankrijk zal alle installaties van de hydro-electrische centrales van Le Mesce, San Dalmazzo en Confine herstellen, in goede bedrijfsstaat houden en, zo nodig vernieuwen, evenals de electrische leidingen en de installaties van het energietransport, die de centrale van Le Mesce en van Confine enerzijds, met die van San Dalmazzo anderzijds, verbinden en ook de hoofdleidingen en installaties van de centrale naar de Frans-Italiaanse grens;

    • c) Frankrijk zal Italië, op zijn verzoek, op de hoogte houden van het waterverbruik te Le Mesce en Confine, evenals van het volume water, dat bij San Dalmazzo voorradig is en het zal, in verband hiermede alle andere inlichtingen verstrekken, opdat Italië zal kunnen vaststellen hoeveel electrische stroom het nodig heeft, overeenkomstig de bepalingen van paragraaf a);

    • d) Frankrijk zal door middel van de electrische hoofdleidingen die San Dalmazzo met de Frans-Italiaanse grens verbinden, het energietransport verzekeren, overeenkomstig de voor Italië reeds genoemde benodigde hoeveelheid en het zal Italië deze stroom leveren, op de punten waar genoemde leidingen de grens overschrijden en Italiaans grondgebied bereiken.

    • e) Frankrijk zal het voltage en de wisselstroomfrequentie, volgens de hierboven genoemde bepalingen geleverd, op een peil houden, dat overeenkomt met de werkelijke behoefte van Italië.

    • f) Frankrijk zal met Italië regeringen treffen met het oog op de aanleg van een telefoonverbinding tussen San Dalmazzo en Italië en het zal met Italië in verbinding blijven, ten einde de exploitatie van genoemde hydro-electrische centrales en energietransportleidingen, overeenkomstig de hierboven vermelde garanties, te verzekeren.

  • 2. Garantie betrekking hebbende op de prijs, die Frankrijk aan Italië in rekening zal brengen voor de aan Italië beschikbaar gestelde electrische stroom, overeenkomstig lid 1 (hiervoor vermeld), totdat deze leveringen ophouden, overeenkomstig lid 3 (hierna vermeld). De prijs, welke Frankrijk in rekening zal moeten brengen en Italië zal moeten betalen voor de electriciteit, voortgebracht door de hydro-electrische centrales van Le Mesce, San Dalmazzo en Confine, en welke ter beschikking van Italië zal worden gesteld nadat in Frankrijks behoefte voor Sospel, Menton en Nice zal zijn voorzien, evenals in de plaatselijke behoeften van het aan Dalmazzo grenzende gebied, overeenkomstig de bepalingen van paragraaf a van Garantie I, zal gelijk zijn aan het bedrag, dat in Frankrijk in rekening wordt gebracht, voor de levering van dezelfde hoeveelheid hydro-electrische stroom op Frans grondgebied in de omgeving van het bovendal van de Roya of in andere gebieden, waar de omstandigheden soortgelijk zijn.

  • 3. Garantie volgens welke Frankrijk electrische stroom aan Italië zal leveren voor een periode van redelijke duur.

    Behoudens andere afspraken tussen Frankrijk en Italië, zullen de garanties 1 en 2 tot 31 December 1961 van kracht blijven; zij zullen na die datum of na 31 December van de daarop volgende jaren niet meer van toepassing zijn, onder voorwaarde, dat een der beide landen, minstens twee jaar tevoren, de ander schriftelijk bericht, dat het voornemens is hieraan een einde te maken.

  • 4. Garantie in verband met algehele en rechtvaardige gebruikmaking door Frankrijk en Italië, van het water van de Roya en van de zijrivieren, met het oog op de exploitatie van hydro-electrische hulpbronnen:

    • a) Frankrijk zal de hydro-electrische centrales van het Roya-dal, die zich op Frans grondgebied bevinden, exploiteren, terwijl het, voor zover dat redelijkerwijs mogelijk is, rekening zal houden met de behoefte van de stroomafwaarts gelegen centrales. Frankrijk zal Italië van te voren op de hoogte stellen van het volume water, dat naar schatting, iedere dag beschikbaar zal zijn en het zal alle andere inlichtingen verstrekken, die hiermee in verband staan.

    • b) Frankrijk en Italië zullen door wederzijdse onderhandelingen gezamenlijk een voor beide partijen aannemelijk plan uitwerken ter exploitatie van de hydrauliscihe hulpbronnen van de Roya.

  • 5. Er zal een commissie, of ander soortgelijk lichaam, dat alsnog met gezamenlijke instemming gevormd kan worden, ingesteld worden, om toezicht te houden op de uitvoering van het in paragraaf b genoemde plan van garantie 4 en om de nakoming der garantiën 1–4 te vergemakkelijken.

BIJLAGE IV. Bepalingen waarover overeenstemming is bereikt op 5 September 1946 tussen de Italiaanse en Oostenrijkse Regeringen

(zie artikel 10)
  • 1. De Duits sprekende bewoners van de provincie Bolzano en die van de naburige tweetalige gemeenten van de provincie Trente, zullen ten opzichte van de Italiaans sprekende bewoners volkomen dezelfde rechten genieten, binnen het kader van bijzondere bepalingen, welke ten doel hebben, het volkskarakter en de culturele en economische ontwikkeling van de Duits sprekende bevolking te beschermen.

    Overeenkomstig de wettelijke bepalingen, die reeds uitgevaardigd zijn of nog uitgevaardigd worden, zullen de Duits sprekende onderdanen de volgende garanties krijgen:

    • a) lager en middelbaar onderwijs in hun moedertaal;

    • b) gebruik van de Duitse en Italiaanse taal op voet van gelijkheid bij de openbare bestuurslichamen, in officiële stukken en in de tweetalige topografische index;

    • c) het recht om Duitse familienamen weer aan te nemen, die in de loop der laatste jaren veritaliaanst waren;

    • d) gelijke benoembaarheid tot openbare ambten, ten einde een betere verhouding tussen de ambtenaren uit beide volksgroepen te bereiken.

  • 2. De wetgevende en uitvoerende autoriteiten van de hierboven aangeduide gebieden, zullen recht van zelfbestuur hebben, waarvan de grondbeginselen vastgelegd zullen worden in overleg met plaatselijke vertegenwoordigers van de Duits sprekende bevolking.

  • 3. Ten einde een goede verstandhouding als buren tussen Italië en Oostenrijk tot stand te brengen, verbindt de Italiaanse Regering zich, na overleg te hebben gepleegd met de Oostenrijkse Regering en binnen een jaar na ondertekening van dit Verdrag:

    • a) het stelsel van de nationaliteitskeuze, resultaat van de verdragen van 21 October 1939, op onbekrompen en rechtvaardige wijze te herzien;

    • b) op basis van wederkerigheid tot overeenstemming te komen, wat betreft de geldigheid van bepaalde universitaire titels en getuigschriften;

    • c) een verdrag tot stand te brengen voor vrij vervoer van passagiers en goederen tussen Noord en Oost Tirol, zowel per spoor, als voor zover mogelijk, langs de weg.

    • d) bijzondere overeenkomsten te sluiten om een uitgebreider grensverkeer tussen Oostenrijk en Italië te bevorderen en om de plaatselijke ruilhandel van bepaalde hoeveelheden gewestelijke goederen en producten toe te staan.

BIJLAGE V. Watervoorziening van de gemeente Gorizia en omstreken

(zie artikel 13)
  • 1. In de hoedanigheid van eigenaar, zal Zuidslavië het onderhoud en de exploitatie van de bronnen en de installaties voor de watervoorziening van Fonte Fredda en Moncorona verzekeren, evenals de watervoorziening van dat deel van de gemeente Gorizia, dat luidens de bewoordingen van dit Verdrag, in Italië blijft. Italië zal het onderhoud en de exploitatie van het reservoir en van het waterleidingstelsel die zich op Italiaans grondgebied bevinden en door de hierboven genoemde bronnen gevoed worden, blijven verzekeren; het zal eveneens water blijven leveren aan de gebieden in Zuidslavië die, luidens de bewoordingen van dit Verdrag, aan dit land zullen zijn overgedragen en waarvan de watervoorziening van Italië uit wordt geregeld.

  • 2. Het zal dezelfde hoeveelheid water zijn die, op deze wijze verschaft, gewoonlijk vroeger aan dit gebied geleverd werd. In het geval, dat de verbruikers van een der beide Staten een extra-hoeveelheid water nodig mochten hebben, zullen de beide Regeringen de kwestie gezamenlijk onderzoeken om een overeenkomst tot stand te brengen in zake al die maatregelen, die redelijkerwijs nodig zullen kunnen zijn om in deze behoefte te voorzien. Indien de beschikbaar gestelde hoeveelheid water tijdelijk door een natuurlijke oorzaak zou verminderen, dan zal de hoeveelheid water, afkomstig van de hierboven genoemde bronnen en bestemd voor verbruikers in Zuidslavië en in Italië, voor beide landen verminderd worden, naar verhouding van hun vroegere verbruik.

  • 3. De prijs, welke de gemeente Gorizia aan Zuidslavië zal moeten betalen voor het beschikbaar gestelde water en de prijs, welke de verbruikers op Zuidslavisch grondgebied aan de gemeente Gorizia zullen moeten betalen, zal uitsluitend berekend worden op grond van exploitatiekosten en onderhoud van het waterleidingstelsel, en op grond van de nieuwe installatiekosten, welke nodig zullen kunnen zijn om de genoemde bepalingen ten uitvoer te brengen.

  • 4. Zuidslavië en Italië zullen, binnen een maand na het van kracht worden van dit Verdrag, een overeenkomst sluiten om hun respectievelijke verantwoordelijkheden te regelen, die voortspruiten uit bovengenoemde bepalingen en om het bedrag vast te stellen, dat zij krachtens die bepalingen, zullen moeten betalen.

    De twee Regeringen zullen een gemengde Commissie in het leven roepen teneinde toezicht uit te oefenen op de uitvoering van bovengenoemde overeenkomst.

  • 5. Na verloop van een periode van tien jaar na het van kracht worden van het tegenwoordige Verdrag, zullen Zuidslavië en Italië, rekening houdend met de toestand die op dat ogenblik heerst, tot een hernieuwd onderzoek van bovengenoemde bepalingen overgaan, ten einde vast te stellen, of deze zouden moeten worden herzien en zij zullen al datgene wijzigen of toevoegen naar gelang zij hierover tot overeenstemming zijn gekomen. Alle geschillen welke zouden kunnen rijzen ten gevolge van dit hernieuwde onderzoek, zullen geregeld worden, overeenkomstig de procedure, bedoeld in artikel 87 van dit Verdrag.

BIJLAGE VI. Permanent Statuut van het Vrije Gebied van Triëst

(zie artikel 21)

Artikel 1. Uitgestrektheid van het Vrije Gebied

Het Vrije Gebied van Triëst zal bepaald worden door de grenzen, omschreven in artikel 4 en 22 van dit Verdrag en de grenslijn hiervan, zal vastgesteld worden, overeenkomstig artikel 5 van het Verdrag.

Artikel 2. Onschendbaarheid en Onafhankelijkheid

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, verzekert de onschendbaarheid en de onafhankelijkheid van het Vrije Gebied. Deze verantwoordelijkheid houdt in, dat de Raad er op zal toezien, dat:

  • a) de bepalingen van het Permanente Statuut zullen worden nagekomen, in het bijzonder wat betreft de bescherming der fundamentele rechten van de mens;

  • b) de orde en veiligheid van het Vrije Gebied gehandhaafd zullen worden.

Artikel 3. Demilitarisatie en Neutraliteit

  • 1 Het Vrije Gebied zal gedemilitariseerd en neutraal verklaard worden.

  • 2 Geen enkele gewapende macht zal, behalve op voorschrift van de Veiligheidsraad, op het Vrije Gebied worden toegestaan.

  • 3 Oprichting, oefeningen en iedere activiteit van semi-militaire organisaties, zullen binnen de grenzen van het Vrije Gebied worden verboden.

  • 4 De Regering van het Vrije Gebied zal met geen enkele Staat overeenkomsten of millitaire verdragen sluiten, noch hierover onderhandelen.

Artikel 4. Rechten van de Mens en Fundamentele Vrijheden

De Grondwet van het Vrije Gebied zal aan alle personen, die onder de wetgeving van het Vrije Gebied vallen, ongeacht hun ras, geslacht, taal of godsdienst, het genot verzekeren van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in het bijzonder de vrijheid van godsdienst, taal, meningsuiting in woord en geschrift, onderwijs en het recht van vereniging en vergadering. De onderdanen van het Vrije Gebied zal gelijke benoembaarheid tot openbare ambten verzekerd worden.

Artikel 5. Burgerlijke en Politieke Rechten

De burgerlijke en politieke rechten zullen aan geen enkel persoon, die het burgerrecht van het Vrije Gebied van Triëst verkregen heeft, ontnomen worden, tenzij bij rechterlijke beslissing wegens inbreuk op de strafwetten van het Vrije Gebied.

Artikel 6. Burgerrecht

  • 1 De Italiaanse onderdanen, welke op 10 Juni 1940 hun domicilie hadden binnen de grenzen van het Vrije Gebied, alsmede hun kinderen, die na die datum geboren zijn, zullen onderdanen van het Vrije Gebied worden met het volle genot van de burgerlijke en politieke rechten. Nadat zij burgers van het Vrije Gebied geworden zijn, zullen zij hun Italiaanse nationaliteit verliezen.

  • 2 De Regering van het Vrije Gebied zal er evenwel in voorzien, dat alle in lid 1 genoemde personen, boven de leeftijd van 18 jaar (en gehuwde personen, die al of niet die leeftijd hebben bereikt) en wier gewone spreektaal het Italiaans is, het recht zullen verkrijgen om de Italiaanse nationaliteit te kiezen, binnen een periode van zes maanden na het van kracht worden van de Grondwet, volgens de door haar bepaalde voorwaarden. Een ieder, die aldus gekozen heeft, zal beschouwd worden als hebbende opnieuw de Italiaanse nationaliteit verkregen. De keuze van de man houdt niet de keuze van de echtgenote in. De keuze van alle ongehuwde kinderen, beneden de leeftijd van 18 jaar, zal echter automatisch bepaald worden door de keuze van de vader, of indien de vader overleden is, door die van de moeder.

  • 3 Het Vrije Gebied zal kunnen eisen, dat zij, die van het recht van keuze gebruik zullen hebben gemaakt, zich binnen een jaar na de dag waarop zij dit recht hebben uitgesproken, in Italië zullen vestigen.

  • 4 De voorwaarden tot verkrijging van het burgerrecht (citoyenneté) door personen, die niet bevoegd zijn het oorspronkelijk burgerrecht (citoyenneté d'origine) te verkrijgen, zullen door de Constituerende Vergadering van het Vrije Gebied bepaald worden en in de Grondwet worden opgenomen. Deze voorwaarden zullen echter de verkrijging tot burgerrecht aan die personen moeten verbieden, welke tot de vroegere fascistische politie (O.V.R.A.) behoord hebben en welke niet in hun vroegere rechten hersteld zijn door de bevoegde autoriteiten en in het bijzonder door de geallieerde militaire autoriteiten, aan wie het beheer van het betreffende grondgebied was opgedragen.

Artikel 7. Officiële talen

De officiële talen van het Vrije Gebied zullen het Italiaans en het Slovenisch zijn.

De Grondwet zal bepalen in welke gevallen het Kroatisch als derde officiële taal gevoerd mag worden.

Artikel 8. Vlag en Wapenschild

Het Vrije Gebied zal zijn eigen vlag en wapenschild hebben. De vlag zal de traditionele vlag van de stad Triëst zijn en het wapen het historische wapen van deze stad.

Artikel 9. Regeringsorganen

Er zal voor de regering van het Vrije Gebied een Gouverneur aangesteld worden, een Regeringsraad, een Volksvergadering, door het volk van het Vrije Gebied gekozen, en een Rechtsprekend Lichaam. Hun respectievelijke bevoegdheden zullen zij uitoefenen, krachtens de bepalingen van dit Statuut en van de Grondwet van het Vrije Gebied.

Artikel 10. Grondwet

  • 1 De Grondwet van het Vrije Gebied zal op democratische grondbeginselen berusten en zal met een meerderheid van 2/3 van de uitgebrachte stemmen, door een Constituerende Vergadering worden aangenomen. De Grondwet zal in overeenstemming moeten zijn met de bepalingen van dit Statuut. Zij zal pas van kracht worden na de toepassing van het Statuut.

  • 2 Indien de Gouverneur een of andere bepaling van de Grondwet, door de Constituerende Vergadering voorgesteld, of een amendement dat later in de Grondwet zou zijn aangebracht, in tegenstelling acht met het Statuut, zal hij zich kunnen verzetten tegen het van kracht worden hiervan, onder voorbehoud, dat hij hierover verslag uitbrengt aan de Veiligheidsraad, voor het geval de Vergadering zijn meningen niet deelt en zijn aanbevelingen niet aanvaardt.

Artikel 11. Benoeming van de Gouverneur

  • 1 De Gouverneur zal door de Veiligheidsraad benoemd worden, na overleg met de Zuidslavische en Italiaanse Regering. Hij zal noch de Zuidslavische, noch de Italiaanse nationaliteit mogen bezitten, noch burger van het Vrije Gebied mogen zijn. Hij zal voor een periode van vijf jaar benoemd worden en zijn mandaat zal verlengd kunnen worden. Zijn tractement en toelage zullen door de Verenigde Naties bekostigd worden.

  • 2 De Gouverneur zal zelf iemand kunnen uitkiezen, aan wie hij de bevoegdheid kan verlenen om zijn functie waar te nemen in het geval dat hij gedurende enige tijd afwezig zou moeten zijn of tijdelijk niet in staat zou zijn zijn functie uit te oefenen.

  • 3 Indien de Veiligheidsraad van oordeel is, dat de Gouverneur de verplichtingen van zijn ambt niet is nagekomen, kan hij hem schorsen, onder voorbehoud van behoorlijke garanties van onderzoek, en de gelegenheid voor de Gouverneur, om zich te doen horen, en hem uit zijn ambt te ontslaan. In geval van schorsing, ontslag, onbekwaamheid of overlijden van de Gouverneur, zal de Veiligheidsraad een ander persoon kunnen aanwijzen of benoemen, die de functie van Plaatsvervangend Gouverneur zal vervullen, totdat de Gouverneur weer in staat is zijn functie te hervatten of totdat een nieuwe Gouverneur zal zijn benoemd.

Artikel 12. Wetgevende Macht

De wetgevende macht zal uitgeoefend worden door een Volksvergadering, die slechts uit een kamer bestaat en op basis van evenredige vertegenwoordiging, door de burgers van beide sexe van het Vrije Gebied gekozen is. De verkiezingen voor de Volksvergadering zullen volgens algemeen, voor allen gelijk, rechtstreeks en geheim stemrecht gehouden worden.

Artikel 13. Regeringsraad

  • 1 Onder voorbehoud van de verantwoordelijkheid, luidens de bewoordingen van dit Statuut aan de Gouverneur toegekend, zal de uitvoerende macht in het Vrije Gebied uitgeoefend worden door een Regeringsraad, die gevormd wordt door de Volksvergadering en aan haar verantwoording verschuldigd is.

  • 2 De Gouverneur zal het recht hebben alle zittingen van de Regeringsraad bij te wonen. Hij zal zijn mening kunnen uiten over iedere kwestie die zijn verantwoordelijkheid raakt.

  • 3 Wanneer er door de Regeringsraad kwesties in behandeling zullen worden genomen, die de ambtsverantwoordelijkheid van het Hoofd van de Openbare Veiligheid en de Directeur van de Vrijhaven raken, zullen deze laatsten uitgenodigd worden de zittingen van de Raad bij te wonen en hun meningen uiteen te zetten.

Artikel 14. Uitoefening van de Rechterlijke Macht

De rechterlijke macht in het Vrije Gebied zal uitgeoefend worden door tribunalen, die ingesteld zijn overeenkomstig de Grondwet en de wetten van het Vrije Gebied.

Artikel 15. Vrijheid en Onafhankelijkheid van de Rechterlijke Macht

De Grondwet van het Vrije Gebied zal volledige vrijheid en onafhankelijkheid van de rechterlijke macht moeten garanderen en voorzien in een beroepsinstantie.

Artikel 16. Benoeming der leden van de Rechterlijke Macht

  • 1 De Gouverneur zal de leden van de rechterlijke macht benoemen, na deze gekozen te hebben uit de door de Regeringsraad gestelde candidaten of uit een groep andere mensen, en na raadpleging van de Regeringsraad, tenzij de Grondwet op andere wijze in de benoeming tot de rechterlijke functie voorziet; onder voorbehoud van de garanties, welke door de Grondwet zullen worden gegeven, zal de Gouverneur de leden van de rechterlijke macht kunnen ontslaan, indien hun gedrag onverenigbaar is met hun rechterlijke functie.

  • 2 De Volksvergadering kan bij een stemming met 2/3 meerderheid van de uitgebrachte stemmen, de Gouverneur uitnodigen, een onderzoek in te stellen naar iedere beschuldiging, uitgebracht tegen een van de leden der rechterlijke macht. Indien deze beschuldiging gegrond blijkt te zijn, zal zij schorsing of ontslag van de betrokkene met zich mee kunnen brengen.

Artikel 17. Verantwoordelijkheid van de Gouverneur tegenover de Veiligheidsraad

  • 1 In zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de Veiligheidsraad, zal de Gouverneur verantwoordelijk zijn voor de controle op de toepassing van dit Statuut, in het bijzonder wat betreft de bescherming van de fundamentele rechten van de mens, en hij zal moeten verzekeren, dat de openbare orde en veiligheid door de Regering van het Vrije Gebied gehandhaafd blijven, overeenkomstig dit Statuut, de Grondwet en de wetten van het Vrije Gebied.

  • 2 De Gouverneur zal aan de Veiligheidsraad jaarlijkse rapporten uitbrengen over de toepassing van het Statuut en over de uitoefening van zijn functie.

Artikel 18. Rechten van de Volksvergadering

De Volksvergadering zal het recht hebben over te gaan tot onderzoek of bespreking van iedere aangelegenheid de belangen van het Vrije Gebied betreffende.

Artikel 19. Wetgeving

  • 1 In zake de wetgeving behoort het recht van initiatief toe aan de leden van de Volksvergadering en de Regeringsraad, evenals aan de Gouverneur, voor die aangelegenheden, welke naar zijn mening de verantwoordelijkheid van de Veiligheidsraad betreffen, zoals bepaald in artikel 2 van dit Statuut.

  • 2 Geen enkele wet zal van kracht kunnen worden, alvorens zij afgekondigd is. De afkondiging der wetten zal geschieden, overeenkomstig de bepalingen van de Grondwet van het Vrije Gebied.

  • 3 Vóór de afkondiging zal iedere door de Volksvergadering aangenomen wet aan de Gouverneur worden voorgelegd.

  • 4 Indien de Gouverneur deze wet in strijd acht met het tegenwoordige Statuut, zal hij binnen tien dagen nadat deze wet hem is voorgelegd, deze, vergezeld van zijn op- en aanmerkingen aan de Volksvertegenwoordiging terugsturen. Indien de Gouverneur deze wet niet binnen de vastgestelde tien dagen terugstuurt, of indien hij, binnen hetzelfde tijdsbestek, de Volksvertegenwoordiging bericht, dat deze wet geen enkele op- of aanmerking zijnerzijds behoeft, zal deze onmiddellijk afgekondigd worden.

  • 5 Indien de Volksvergadering weigering te kennen geeft de door de Gouverneur teruggezonden wet in te trekken of deze te wijzigen, overeenkomstig de toelichtende en aanbevelende memorie van de Gouverneur, zal deze laatste, tenzij hij bereid mocht zijn zijn bezwaren in te trekken — en in dat geval zal de wet zonder uitstel afgekondigd worden — de aangelegenheid dadelijk aan de Veiligheidsraad voorleggen. De Gouverneur zal eveneens zonder uitstel iedere mededeling aan de Veiligheidsraad overbrengen, waarvan de Volksvergadering de Raad op de hoogte zou willen stellen.

  • 6 De wetten, die aan de Veiligheidsraad zullen zijn voorgelegd, krachtens de bepalingen van de vorige paragraaf, zullen slechts op bevel van de Veiligheidsraad afgekondigd worden.

Artikel 20. Rechten van de Gouverneur in zake bestuursmaatregelen

  • 1 De Gouverneur kan de Regeringsraad verzoeken de toepassing van bestuursmaatregelen te schorsen, welke naar zijn mening onverenigbaar zijn met zijn eigen verantwoordelijkheid, zoals deze bepaald is in het Statuut (contrôle op de toepassing van het Statuut; handhaving van de openbare orde en veiligheid; eerbied voor de rechten van de mens). Voor het geval de Regeringsraad bezwaren opwerpt, kan de Gouverneur de toepassing van deze bestuursmaatregelen schorsen en de Gouverneur of de Regeringsraad kunnen de aangelegenheid in haar geheel aan de Veiligheidsraad voorleggen, opdat deze hierover een beslissing neme.

  • 2 Wanneer zijn verantwoordelijkheid hierbij betrokken is, zoals deze door het Statuut is bepaald, kan de Gouverneur de Regeringsraad voorstellen elke bestuursmaatregel te nemen. Indien de Regeringsraad deze voorstellen niet aanvaardt, kan de Gouverneur, onverminderd de bepalingen van artikel 22 van dit Statuut, de aangelegenheid ter beslissing aan de Veiligheidsraad voorleggen.

Artikel 21. Begroting

  • 1 De Regeringsraad zal belast zijn met de voorbereiding van het begrotingsontwerp van het Vrije Gebied van de inkomsten en uitgaven en zal dit ontwerp aan de Volksvergadering moeten voorleggen.

  • 2 In het geval dat men een begrotingsperiode begint, zonder dat de begroting zoals het behoort door de Volksvergadering is aangenomen, zullen de begrotingsbepalingen van de voorafgaande periode toegepast worden op de nieuwe begrotingsperiode, totdat de nieuwe begroting zal zijn aangenomen.

Artikel 22. Bijzondere bevoegdheden van de Gouverneur

  • 1 Ten einde in staat te zijn zich overeenkomstig het Statuut te kwijten van zijn plichten tegenover de Veiligheidsraad, kan de Gouverneur in gevallen, die naar zijn mening uiterst dringend zijn en die de onafhankelijkheid of onaantastbaarheid van het Vrije Gebied en de openbare orde of de eerbied voor de rechten van de mens bedreigen, onmiddellijk daartoe geëigende maatregelen afkondigen en ten uitvoer laten brengen, onder voorbehoud, hierover onmiddellijk verslag uit te brengen aan de Veiligheidsraad. In een dergelijk geval, kan de Gouverneur, zo hij dit nodig acht, de leiding nemen van de Veiligheidsdiensten.

  • 2 De Volksvergadering kan een verzoekschrift indienen bij de Veiligheidsraad, ten aanzien van iedere handeling van de Gouverneur bij de uitoefening van zijn rechten, bedoeld in lid 1 van dit artikel.

Artikel 23. Recht van gratie en van vermindering van straf

Het recht van gratie en van vermindering van straf, zal de Gouverneur toebehoren en zal door hem uitgeoefend worden, overeenkomstig de bepalingen, die in de Grondwet zullen worden opgenomen.

Artikel 24. Buitenlandse betrekkingen

  • 1 De Gouverneur zal er zorg voor dragen, dat de buitenlandse betrekkingen van het Vrije Gebied onderhouden zullen worden, overeenkomstig de bepalingen in het statuut van de Grondwet en de wetten van het Vrije Gied. De Gouverneur zal te dien einde het recht hebben zich te verzetten tegen het van kracht worden van verdragen of overeenkomsten, betreffende buitenlandse betrekkingen, die, naar zijn mening in strijd zijn met het Statuut, de Grondwet of de wetten van het Vrije Gebied.

  • 2 De verdragen en overeenkomsten, evenals erkenningen van en benoemingen tot consuls zullen door de Gouverneur en door een vertegenwoordiger van de Regeringsraad gezamenlijk ondertekend worden.

  • 3 Het Vrije Gebied zal partij kunnen zijn van internationale verdragen of kan lid worden van internationale organisaties, mits het doel van deze verdragen of organisaties zal zijn de economische, technische, culturele en sociale aangelegenheden te regelen, evenals die, welke betrekking hebben op de openbare gezondheid.

  • 4 Elke economische unie of elk economisch verbond, van exclusief karakter, met enige Staat, is onverenigbaar met het Statuut van het Vrije Gebied.

  • 5 Het Vrije Gebied zal de volle waarde van het Vredesverdrag met Italië erkennen en zal uitvoering geven aan die bepalingen van het Verdrag, welke voor dit Gebied van toepassing zijn. Het Vrije Gebied zal eveneens de volle waarde erkennen van andere overeenkomsten of regelingen, waartoe door de Geallieerde en Geassociëerde Mogendheden besloten is of besloten zal worden tot herstel van de vrede.

Artikel 25. Onafhankelijkheid van de Gouverneur en zijn Staf

In de uitoefening van hun functie, zullen de Gouverneur en zijn staf van geen enkele Regering of andere autoriteit, met uitzondering van de Veiligheidsraad aanwijzingen vragen of aannemen. Zij zullen zich van iedere handeling, die onverenigbaar is met hun positie van internationaal ambtenaar, onthouden en zijn uitsluitend verantwoordelijk aan de Veiligheidsraad.

Artikel 26. Benoeming en ontslag van Bestuursambtenaren

  • 1 De benoeming tot openbare betrekkingen in het Vrije Gebied zal uitsluitend geschieden op grond van bekwaamheid, bevoegdheid en onkreukbaarheid van de candidaten.

  • 2 De ambtenaren van de bestuurslichamen zullen slechts wegens onbevoegdheid of grove schuld ontslagen worden en dit ontslag zal slechts gegeven worden, onder voorbehoud van behoorlijke garanties van onderzoek en de mogelijkheid van de betrokkene om zich te doen horen, welke garanties bij de wet worden vastgesteld.

Artikel 27. Hoofd van de Veiligheid

  • 1 De Regeringsraad legt de Gouverneur een lijst voor van candidaten voor de betrekking van Hoofd van de Veiligheid. De benoeming van Hoofd van de Veiligheid geschiedt door de Gouverneur die deze na raadpleging van de Regeringsraad kiest uit de hem voorgestelde candidaten of uit andere personen. Hij kan eveneens, na raadpleging van de Regeringsraad, het Hoofd van de Veiligheid ontslaan.

  • 2 Het Hoofd van de Veiligheid zal noch de Zuidslavische, noch de Italiaanse nationaliteit mogen bezitten.

  • 3 Het Hoofd van de Veiligheid staat gewoonlijk onder het onmiddellijk Gezag van de Regeringsraad van wie hij aanwijzingen krijgt voor de aangelegenheden, welke onder zijn bevoegdheid vallen.

  • 4

    • a. De Gouverneur moet geregeld rapporten van het Hoofd van de Veiligheid ontvangen en met hem die aangelegenheden bespreken, welke onder de bevoegdheid van genoemd Hoofd vallen.

    • b. Hij moet door de Regeringsraad op de hoogte worden gesteld van de aanwijzingen, welke deze aan het Hoofd van de Veiligheid geeft en kan hierover zijn mening uiten.

Artikel 28. Politiemacht

  • 1 Ter handhaving van de openbare orde en veiligheid overeenkomstig het Statuut, de Grondwet en de wetten van het Vrije Gebied, zal de Regering van het Vrije Gebied het recht hebben een politiemacht en Veiligheidsdiensten te onderhouden.

  • 2 De leden van de politie en van de Veiligheidsdiensten zullen door het Hoofd van de Veiligheid in dienst worden genomen en zullen door hem kunnen worden ontslagen.

Artikel 29. Plaatselijke Regering

De Grondwet van het Vrije Gebied zal, op basis van evenredige vertegenwoordiging, moeten voorzien in de oprichting van plaatselijke regeringsorganen volgens democratische beginselen, in het bijzonder die betreffende het algemeen, voor allen gelijk, rechtstreeks en geheim stemrecht.

Artikel 31. Spoorwegen

Het Vrije Gebied zal, onverminderd zijn eigendomsrecht van de spoorwegen binnen zijn grenzen, en zijn contrôle op het beheer hiervan, met Zuidslavië en Italië overeenkomsten kunnen sluiten om een redelijke en economische exploitatie van zijn spoorwegen te verzekeren. Dergelijke overeenkomsten zullen de verantwoordelijkheid bepalen voor de exploitatie van de spoorlijnen, respectievelijk in de richting van Zuidslavië of van Italië, evenals voor de exploitatie van het beginpunt van de spoorlijn van Triëst en voor de gemeenschappelijk in gebruik zijnde delen van de lijnen. In dat laatste geval, zal de exploitatie verzekerd kunnen worden door een bijzondere commissie, bestaande uit vertegenwoordigers van het Vrije Gebied, Zuidslavië en Italië, onder het voorzitterschap van de vertegenwoordiger van het Vrije Gebied.

Artikel 32. Commerciële Luchtvaart

  • 1 De handelsvliegtuigen, ingeschreven op het grondgebied van een lid van de Verenigde Naties, die dezelfde rechten op haar grondgebied toekent aan de in het Vrije Gebied ingeschreven handelsvliegtuigen, zullen van die rechten genieten, welke aan de internationale commerciële luchtvaart zijn toegekend, in het bijzonder van het recht om te landen voor het innemen van brandstof en proviand of voor herstellingswerkzaamheden, van het recht om, zonder tussenlanding, het Vrije Gebied over te vliegen en om voor het luchtverkeer gebruik te maken van de vliegvelden, welke door de bevoegde autoriteiten van het Vrije Gebied zullen kunnen worden aangewezen.

  • 2 Deze rechten zullen aan geen andere beperkingen onderworpen zijn dan aan die, welke zonder discriminatie door de van kracht zijnde wetten en reglementen in het Vrije Gebied en in de betrokken landen zijn opgelegd of die voortspruiten uit het bijzondere karakter van het Vrije Gebied, zijnde neutraal en gedemilitariseerd.

Artikel 33. Inschrijving der Schepen

  • 1 Het Vrije Gebied is bevoegd registers te openen voor de inschrijving van schepen en vaartuigen, die toebehoren aan de Regering van het Vrije Gebied of aan natuurlijke personen of organisaties, die hun domicilie in het Vrije Gebied hebben.

  • 2 Op verzoek van de regeringen van Tsjecho-Slowakije en Zwitserland, zal het Vrije Gebied speciale scheepsregisters openen voor Tsjechoslowaakse en Zwitserse schepen en vaartuigen. Na de sluiting onderscheidenlijk van het Vredesverdrag met Hongarije en het verdrag voor het herstel van Oostenrijks onafhankelijkheid, zal het Vrije Gebied onder dezelfde voorwaarden speciale scheepsregisters openen voor Hongaarse en Oostenrijkse schepen en vaartuigen. De schepen en vaartuigen, in deze registers ingeschreven zullen de vlag van hun respectievelijke landen voeren.

  • 3 De Regering van het Vrije Gebied zal, uitvoering gevend aan bovengenoemde bepalingen en onder voorbehoud van elk internationaal verdrag, dat dienaangaande en met haar deelname zou worden gesloten, zodanige voorwaarden kunnen stellen voor de inschrijving en handhaving in of de doorhaling uit de registers, dat deze ieder misbruik, waartoe de aldus toegestane faciliteiten aanleiding mochten geven, zullen verhinderen. In het bijzonder wat betreft de schepen en vaartuigen, ingeschreven overeenkomstig lid 1 hierboven, zal de inschrijving beperkt worden tot die schepen en vaartuigen, welke door het Vrije Gebied beheerd worden en die geregeld diensten verrichten in het belang van het Vrije Gebied. Voor de schepen en vaartuigen, die overeenkomstig lid 2 zijn ingeschreven, zal de inschrijving beperkt worden tot die schepen en vaartuigen, welke Triëst tot thuishaven hebben en die respectievelijk regelmatig en blijvend, diensten voor hun land verrichten door de haven van Triëst.

Artikel 34. Vrijhaven

In het Vrije Gebied zal een vrijhaven geschapen worden, welke zal worden beheerd overeenkomstig de bepalingen van een Internationale Regeling, welke opgemaakt is door de Raad van Ministers van Buitenlandse Zaken en goedgekeurd door de Veiligheidsraad. De tekst van deze regeling komt als bijlage voor in dit Verdrag (Bijlage VIII). De Regering van het Vrije Gebied zal de daartoe geëigende wetgeving in werking doen treden en zal alle maatregelen treffen, nodig voor de tenuitvoerlegging van deze regeling.

Artikel 35. Vrijheid van Transito Vervoer

Door het Vrije Gebied en de Staten door wier gebied het vervoer plaats vindt, zal, overeenkomstig de gebruikelijke internationale bepalingen, de vrijheid van transito-vervoer verzekerd worden van die goederen, welke per spoor tussen de Vrijhaven en de Staten, welke aan deze spoorlijn liggen, vervoerd worden, zonder discriminatie, zonder douanerechten of andere belastingen dan die welke voor verleende diensten geheven zouden worden.

Artikel 36. Uitlegging van het Statuut

Behalve in die gevallen, waarin door een artikel van dit Statuut een andere procedure uitdrukkelijk is voorzien, zal elk geschil betreffende de uitlegging of de uitvoering van het Statuut, dat niet door rechtstreekse onderhandelingen is opgelost, tenzij de partijen onderling een andere wijze van regeling overeenkomen, op verzoek van een der partijen voorgelegd worden aan een commissie bestaande uit een vertegenwoordiger van elke partij en een derde lid, dat in gemeenschappelijk overleg door beide partijen uit de onderdanen van een derde land gekozen wordt. Mochten de partijen er niet in slagen binnen een maand een derde lid te benoemen, dan zal elk der partijen de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties kunnen verzoeken, zich met die benoeming te belasten. De uitspraak van de meerderheid der leden van de Commissie zal als de uitspraak van de Commissie worden beschouwd en door beide partijen als beslissend en bindend worden geacht.

Artikel 37. Wijziging van het Statuut

Dit Statuut houdt in het Permanente Statuut van het Vrije Gebied, onder voorbehoud van iedere wijziging, die de Veiligheidsraad hier later in zal kunnen aanbrengen. De Volksvergadering zal na een stemming met 2/3 meerderheid van de uitgebrachte stemmen een verzoekschrift om wijziging van het Statuut bij de Veiligheidsraad kunnen indienen.

Artikel 38. Van kracht worden van het Statuut

Dit Statuut zal van kracht worden op de datum, welke zal worden vastgesteld door de Veiligheidsraad der Verenigde Naties.

BIJLAGE VII. Regeling betreffende het voorlopig bewind van het Vrije Gebied van Triëst

(zie artikel 21)

De bepalingen van deze regeling zullen van toepassing zijn op het beheer van het Vrije Gebied van Triëst, in afwachting van de inwerkingtreding van het Permanente Statuut.

Artikel 1

De Gouverneur zal, zo spoedig mogelijk na het van kracht worden van het Vredesverdrag, in het Vrije Gebied in functie treden. Tot aan het in functie treden van de Gouverneur, zal het Vrije Gebied bestuurd blijven door de Geallieerde militaire bevelhebbers, die ieder in hun respectievelijke sector optreden.

Artikel 2

Met het aanvaarden van zijn functie in het Vrije Gebied zal de Gouverneur het recht hebben, uit door hem gekozen personen, die hun domicilie in het Vrije Gebied hebben, en na raadpleging van de Zuidslavische en Italiaanse Regeringen, een Voorlopige Regeringsraad samen te stellen. De Gouverneur zal zo dikwijls hij zulks nodig acht, gerechtigd zijn de samenstelling van de Voorlopige Regeringsraad te wijzigen. De Gouverneur en de Voorlopige Regeringsraad zullen hun functie uitoefenen, overeenkomstig de bepalingen van het Permanente Statuut, naar gelang deze van toepassing blijken te zijn en voor zover zij niet door de bepalingen van deze regeling worden vervangen. Gelijkerwijs zullen alle andere bepalingen van het Permanente Statuut voor de duur van het voorlopig bewind van toepassing zijn, naar gelang zij toepasselijk blijken te zijn en voor zover de bepalingen van deze regeling hier niet in voorzien. De Gouverneur zal zich in zijn handelingen voornamelijk laten leiden door de zorg voor de behoeften en het welzijn van de bevolking.

Artikel 3

De zetel van de Regering zal in Triëst gevestigd zijn.

De Gouverneur zal zijn rapporten rechtstreeks uitbrengen aan de President van de Veiligheidsraad, en zal, door zijn bemiddeling, de Raad alle nodige inlichtingen verschaffen over het bestuur van het Vrije Gebied.

Artikel 4

De eerste plicht van de Gouverneur zal zijn zorg te dragen voor de handhaving van de openbare orde en veiligheid. Hij zal een voorlopig Hoofd van Politie benoemen, die de politiemacht en de Veiligheidsdiensten zal reorganiseren en leiden.

Artikel 5

  • a) Na het van kracht worden van dit Verdrag zal de sterkte van de gestationneerde troepen in het Vrije Gebied niet het getal van 5000 man voor het Verenigd Koninkrijk, 5000 man voor de Verenigde Staten van Amerika, en 5000 man voor Zuidslavië overschrijden.

  • b) Deze troepen zullen ter beschikking van de Gouverneur worden gesteld voor een periode van negentig dagen, nadat hij in het Vrije Gebied in functie is getreden. Na verloop van die periode, zullen deze troepen niet langer ter beschikking van de Gouverneur staan, en zij zullen, binnen een daarbij aansluitende periode van vijf en veertig dagen, uit het Gebied teruggetrokken worden, tenzij de Gouverneur de Veiligheidsraad bericht, dat hij het in het belang van het Gebied nodig acht deze troepen geheel of gedeeltelijk aan te houden. In het laatste geval, zullen de door de Gouverneur gevorderde troepen, gedurende ten hoogste vijf en veertig dagen aangehouden worden, na het tijdstip waarop de Gouverneur de Veiligheidsraad zal hebben bericht, dat de Veiligheidsdiensten, zonder hulp van vreemde troepen de inwendige orde en rust van het Gebied kunnen verzekeren.

  • c) Het terugtrekken van de troepen, zoals voorzien in lid b), zal op zodanige wijze moeten geschieden, dat de verhouding tussen de troepen van de drie betrokken Mogendheden, voorzien in lid a), zoveel mogelijk gehandhaafd blijft.

Artikel 6

De Gouverneur zal te allen tijde het recht hebben de hulp van de bevelhebbers van deze contingenten in te roepen en die hulp zal hem onverwijld verleend worden. De Gouverneur zal, zo mogelijk voor ieder geval de betrokken militaire bevelhebbers raadplegen, alvorens zelf aanwijzingen te geven, maar in de uitvoering van die aanwijzingen zal hij zich niet bemoeien met de militaire maatregelen, die ten opzichte van de gewapende macht genomen zijn. Iedere hoofdbevelhebber heeft het recht om aan zijn Regering rapport uit te brengen over de aanwijzingen die hij van de Gouverneur zal hebben ontvangen en hij zal de Gouverneur van de inhoud van deze rapporten op de hoogte stellen. De Regering, die hierbij betrokken is, zal het recht hebben te weigeren, dat haar troepen deelnemen aan de onderhavige operatie en zal de Veiligheidsraad van haar weigering op de hoogte stellen.

Artikel 7

Er zullen de nodige bepalingen vastgesteld worden wat betreft de garnizoenen, de administratie en voorziening van de militaire contingenten, na overeenstemming van de Gouverneur en de bevelhebbers van deze contingenten, die door het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten van Amerika en Zuidslavië beschikbaar zijn gesteld.

Artikel 8

De Gouverneur zal, in overleg met de Voorlopige Regeringsraad, belast zijn met de organisatie van de verkiezingen der leden van de Constituerende Vergadering, overeenkomstig de voorwaarden, die voor de verkiezingen van de Volksvergadering door het Statuut zijn voorgeschreven.

De verkiezingen zullen ten laatste vier maanden na het in functie treden van de Gouverneur plaats vinden. In het geval, dat het om technische redenen niet mogelijk zou zijn, de verkiezingen binnen dit tijdsbestek te houden, zal de Gouverneur hierover verslag uitbrengen aan de Veiligheidsraad.

Artikel 9

De Gouverneur zal, in overleg met de Voorlopige Regeringsraad, de voorlopige begroting vaststellen, evenals de voorlopige programma's voor de in- en uitvoer, en zal zich er van vergewissen, dat de nodige maatregelen betreffende het beheer der financiën van het Vrije Gebied, door de Voorlopige Regeringsraad genomen worden.

Artikel 10

De bestaande wetten en reglementen zullen van kracht blijven, tenzij deze afgeschaft of door de Gouverneur geschorst worden. De Gouverneur zal het recht hebben de bestaande wetten en reglementen te wijzigen, alsook nieuwe wetten en reglementen uit te vaardigen, in overeenstemming met de meerderheid van de Voorlopige Regeringsraad. Deze gewijzigde wetten en reglementen, deze nieuwe wetten en reglementen, alsook de handelingen van de Gouverneur, die de wetten en reglementen afschaft of schorst, zullen geldig zijn, tenzij deze gewijzigd, ingetrokken of vervangen zijn, bij besluit van de Volksvergadering of van de Regeringsraad, die ieder op eigen terrein optreden na het van kracht worden der Grondwet.

Artikel 11

In afwachting van de instelling van een afzonderlijk muntstelsel voor het Vrije Gebied, zal de Italiaanse lire het wettige betaalmiddel blijven in het Vrije Gebied.

De Italiaanse Regering zal het Vrije Gebied van de nodige buitenlandse betaalmiddelen en deviezen voorzien, op voorwaarden die niet minder gunstig zullen zijn dan die welke in Italië van kracht zijn.

Italië en het Vrije Gebied zullen een overeenkomst sluiten om uitvoering te geven aan bovengenoemde bepalingen en om regelingen tussen beide Regeringen, die nodig zouden kunnen zijn, te ontwerpen.

BIJLAGE VIII. Regeling betreffende de Vrijhaven van Triëst

(zie artikel 21)

Artikel 1

  • 1 Om de internationale handel en het gebruik van de haven en de faciliteiten voor het transitovervoer van Triëst, overeenkomstig de gebruiken in andere vrijhavens van de wereld, aan Zuidslavië, Italië en de Staten van Midden-Europa op voet van gelijkheid te verzekeren:

    • a) zal er in het Vrije Gebied van Triëst een douane-vrije haven worden opgericht, waarvan de grenzen zijn of zullen worden vastgesteld door de bepalingen van artikel 3 van deze regeling;

    • b) zullen de goederen, die door de Vrijhaven van Triëst komen, vrij transitovervoer genieten, volgens de voorwaarden, voorzien in artikel 16 van deze regeling.

  • 2 Het internationale bewind van de Vrijhaven zal vastgesteld worden door de bepalingen van deze regeling.

Artikel 2

  • 1 De Vrijhaven zal als openbare instelling van het Vrije Gebied worden opgericht en als zodanig worden bestuurd; zij zal volledige rechtspersoonlijkheid hebben en dienst doen overeenkomstig de bepalingen van deze regeling.

  • 2 Alle Italiaanse staats- en semi-staatseigendommen, welke zich binnen het gebied van de Vrijhaven bevinden en, luidens de bepalingen van dit Verdrag, door het Vrije Gebied zijn verkregen, zullen zonder betaling naar de Vrijhaven worden overgebracht.

Artikel 3

  • 1 De Vrijhaven zal het gebied en de installaties omvatten van de vrije gebieden van de haven van Triëst binnen de grenzen van 1939.

  • 2 Het instellen van bijzondere zones in de Vrijhaven, die uitsluitend vallen onder de rechtsbevoegdheid van welke Staat ook, is onverenigbaar met het Statuut van het Vrije Gebied en dat van de Vrijhaven.

  • 3 Ten einde evenwel aan de bijzondere behoeften van de Zuidslavische en Italiaanse scheepvaart in de Adriatische Zee te voldoen, zal de Directeur van de Vrijhaven, op verzoek van de Zuidslavische of Italiaanse Regering en op gelijkluidend advies van de Internationale Commissie, bedoeld in artikel 21, het uitsluitend gebruik van ligplaatsen in bepaalde delen van het gebied der Vrijhaven, kunnen bestemmen voor de handelsschepen die de vlag van een dezer beide Staten voeren.

  • 4 In het geval dat het noodzakelijk mocht zijn het gebied van de Vrijhaven te vergroten, zal dit geschieden op voorstel van de Directeur der Vrijhaven, bij besluit van de Regeringsraad en met instemming van de Volksvertegenwoordiging.

Artikel 4

Behoudens strijdige bepalingen van deze regeling, zullen de in het Vrije Gebied van kracht zijnde wetten en reglementen van toepassing zijn op personen en goederen binnen het genoemde gebied van de Vrijhaven, en de autoriteiten, belast met de toepassing hiervan, zullen hun functie binnen het genoemde gebied uitoefenen.

Artikel 5

  • 1 Handelsschepen en goederen uit alle landen zullen onbelemmerde toegang hebben tot de Vrijhaven voor het laden en lossen, zowel wat betreft de transito-goederen, als de goederen met bestemming voor of afkomstig uit het Vrije Gebied.

  • 2 Met de in- en uitvoer of het transito-vervoer van goederen via de Vrijhaven, zullen de autoriteiten van het Vrije Gebied noch douanerechten, noch andere belastingen heffen, dan die welke voor verleende diensten geheven worden.

  • 3 Op die goederen evenwel, welke door de Vrijhaven zijn ingevoerd voor verbruiksdoeleinden binnen het Vrije Gebied, of die van dit Gebied door de Vrijhaven zijn uitgevoerd, zullen de desbetreffende wetten en reglementen, die in het Vrije Gebied van kracht zijn, toegepast worden.

Artikel 6

Het opslaan van waren in entrepôt of in pakhuizen, onderzoeken, sorteren, inpakken en alle soortgelijke werkzaamheden, die gewoonlijk in de vrije zones van de haven van Triëst worden uitgevoerd, zullen in de Vrijhaven worden toegestaan, overeenkomstig het algemene reglement, dat is vastgesteld door de Directeur der Vrijhaven.

Artikel 7

  • 1 De Directeur van de Vrijhaven zal eveneens de eerste bewerking van goederen binnen het gebied der Vrijhaven kunnen toestaan.

  • 2 Andere industriële werkzaamheden zullen binnen het gebied der Vrijhaven aan die ondernemingen worden toegestaan, welke reeds voor het van kracht worden van deze Regeling in de Vrije Gebieden van de haven van Triëst bestonden. Op voorstel van de Directeur der Vrijhaven, zal de Regeringsraad de vestiging van nieuwe industriële ondernemingen binnen het gebied der Vrijhaven kunnen toestaan.

Artikel 8

De autoriteiten van het Vrije Gebied zullen het recht hebben in de Vrijhaven, voor zover dit nodig is, contrôle uit te oefenen, opdat de douane- of andere in het Vrije Gebied ingestelde reglementen worden nagekomen, ten einde de smokkelhandel te verhinderen.

Artikel 9

  • 1 De autoriteiten van het Vrije Gebied zullen bevoegd zijn de havenrechten vast te stellen en te heffen.

  • 2 De Directeur van de Vrijhaven zal het bedrag van alle retributies vaststellen, voor het gebruik van de haveninstallaties en de diensten der Vrijhaven. Deze retributies zullen redelijk moeten zijn en moeten overeenkomen met de kosten voor de exploitatie, het beheer, onderhoud en de ontwikkeling van de Vrijhaven.

Artikel 10

Voor de vaststelling en heffing in de Vrijhaven van havenrechten en andere retributies bedoeld in artikel 9, alsmede voor het verlenen van diensten en het gebruik van de installaties der Vrijhaven, zal er geen enkele discriminerende maatregel op grond van de nationaliteit der schepen, het eigendom der goederen, of om enige andere reden worden toegestaan.

Artikel 11

Bij het binnenkomen en het verlaten van het gebied der Vrijhaven, zal al het passagiersverkeer zijn onderworpen aan een regeling, welke door de autoriteiten van het Vrije Gebied is vastgesteld. Deze regeling zal echter op zodanige wijze worden vastgesteld, dat het verkeer naar en van de Vrijhaven van personen van welke nationaliteit ook, die in het gebied der Vrijhaven wettelijk geoorloofde bezigheden uitoefenen, niet op onredelijke wijze belemmerd wordt.

Artikel 12

De algemene en bijzondere reglementen, die in de Vrijhaven gelden alsmede de tarieven van de te heffen retributies, zullen gepubliceerd moeten worden.

Artikel 13

De kustvaart en de binnenvaart binnen het Vrije Gebied, zal beheerst worden overeenkomstig de regelingen, uitgevaardigd door de autoriteiten van het Vrije Gebied, terwijl de bepalingen van deze regeling beschouwd zullen worden als aan deze autoriteiten in dit opzicht geen enkele beperking opleggend.

Artikel 14

De maatregelen ter bescherming van de gezondheid, alsmede bepalingen ter bestrijding van dieren- en plantenziekten, met betrekking tot schepen en ladingen, zullen worden toegepast binnen de Vrijhaven door de autoriteiten van het Vrije Gebied.

Artikel 15

De autoriteiten van het Vrije Gebied zullen gehouden zijn aan de Vrijhaven water, gas, licht en electriciteit, aansluitingen en reinigingsinstallaties te leveren, en andere openbare diensten te verlenen, alsmede voor politie en brandweer te zorgen.

Artikel 16

  • 1 Het transitovervoer zal, overeenkomstig de gebruikelijke internationale verdragen, door het Vrije Gebied en de Staten, door wier gebied het vervoer plaats vindt, verzekerd worden aan die goederen, welke per spoor tussen de Vrijhaven en de Staten, die daar aldus mee in verbinding staan, vervoerd worden, zonder enige discriminatie, zonder douanerechten of andere belastingen, dan die welke voor verleende diensten geheven zouden worden.

  • 2 Het Vrije Gebied en de Staten, die de verplichtingen, voortvloeiende uit deze regeling op zich nemen en op wier gebied dit transitovervoer in beide richtingen plaats vindt, zullen al het mogelijke doen om in ieder opzicht de snelheid en de goede gang van zaken van dit verkeer tegen een redelijke prijs te bevorderen; aangaande het vervoer van goederen naar of van de Vrijhaven, zullen zij geen enkele discriminerende maatregel nemen op het gebied van tarieven, of van diensten en reglementen de douane, gezondheidszorg, politie of dergelijke betreffend.

  • 3 De Staten, die de verplichtingen, voortvloeiende uit deze regeling, op zich nemen, zullen geen enkele maatregel nemen, betreffende reglementen of tarieven, die het verkeer van de Vrijhaven op kunstmatige wijze zou kunnen verleggen ten bate van andere zeehavens. De door de Zuidslavische Regering genomen maatregelen om het verkeer naar de havens van Zuidelijk Zuid-Slavië te regelen, zullen niet als maatregelen worden beschouwd, bedoeld om het verkeer op kunstmatige wijze te verleggen.

Artikel 17

Het Vrije Gebied en de Staten, die de verplichtingen, voortvloeiende uit deze regeling op zich nemen, zullen in hun respectievelijke gebieden en zonder discriminatie de vrijheid van post-, telegraaf- en telefoonverbindingen, overeenkomstig de gewone internationale verdragen, tussen het gebied van de Vrijhaven en elk ander land toestaan voor al het verkeer van of naar het gebied van de Vrijhaven.

Artikel 18

  • 1 De Vrijhaven zal beheerd worden door de Directeur der Vrijhaven, die haar als rechtspersoon zal vertegenwoordigen. De Regeringsraad zal de Gouverneur een lijst voorleggen van candidaten, die in aanmerking komen voor de betrekking van Directeur der Vrijhaven. De Gouverneur zal de Directeur benoemen, na deze gekozen te hebben uit de aan hem voorgestelde candidaten en na raadpleging van de Regeringsraad. In geval van meningsverschil, zal de aangelegenheid aan de Veiligheidsraad worden voorgelegd. De Gouverneur zal eveneens, op aanbeveling van de Internationale Commissie of van de Regeringsraad, de Directeur kunnen ontslaan.

  • 2 De Directeur zal noch de Zuidslavische, noch de Italiaanse nationaliteit mogen bezitten.

  • 3 Alle andere beambten van de Vrijhaven zullen door de Directeur benoemd worden. Er zal voor alle benoemingen van personeel voorkeur gegeven worden aan de onderdanen van het Vrije Gebied.

Artikel 19

Onder voorbehoud van de bepalingen van deze regeling, zal de Directeur der Vrijhaven alle redelijke en nodige maatregelen nemen voor het beheer, de exploitatie, het onderhoud en de ontwikkeling van de Vrijhaven en er een goed functionnerende haven van maken, die in staat is op snelle wijze al het verkeer te verwerken. Hij zal in het bijzonder verantwoordelijk zijn voor de uitvoering in de Vrijhaven van havenwerken van allerlei soort, hij zal de exploitatie van de haveninstallaties en de verdere havenuitrusting leiden; hij zal, overeenkomstig de wetten van het Vrije Gebied, de arbeidsvoorwaarden in de Vrijhaven bepalen, en zal eveneens toezien op de uitvoering binnen de Vrijhaven van de besluiten en reglementen van de autoriteiten van het Vrije Gebied betreffende de scheepvaart.

Artikel 20

  • 1 De Directeur van de Vrijhaven zal zodanige algemene en bijzondere bepalingen uitvaardigen, welke hij nodig acht bij de uitvoering van zijn functie, die hem is opgedragen luidens de bewoordingen van het vorige artikel.

  • 2 Hij zal de zelfstandige begroting van de Vrijhaven vaststellen; deze begroting zal goedgekeurd en beheerd worden overeenkomstig de wetgeving, die wordt vastgesteld door de Volksvergadering van het Vrije Gebied.

  • 3 De Directeur van de Vrijhaven zal aan de Gouverneur en de Regeringsraad van het Vrije Gebied, een jaarlijks rapport uitbrengen over de functionnering van de haven. Er zal een afschrift van dit rapport aan de Internationale Commissie worden toegezonden.

Artikel 21

  • 1 Er zal een Internationale Commissie voor de Vrijhaven opgericht worden, hierna „de Internationale Commissie” genoemd, die bestaat uit een vertegenwoordiger van het Vrije Gebied en van elk der volgende Staten: de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, de Unie van de Socialistische Sowjet-Republieken, de Federale Volksrepubliek van Zuidslavië, Italië, Polen, Tsjecho-Slowakije, Zwitserland, Oostenrijk, Hongarije, op voorwaarde, dat de betreffende Staat de verplichtingen, voortvloeiende uit deze regeling, op zich genomen heeft.

  • 2 De vertegenwoordiger van het Vrije Gebied zal permanent voorzitter van de Internationale Commissie zijn. In geval van verdeeldheid van stemmen, zal de stem van de voorzitter beslissend zijn.

Artikel 22

De Internationale Commissie zal haar zetel hebben binnen de grenzen van de Vrijhaven. Haar lokalen en werkzaamheden zullen niet onder de rechtsbevoegdheid vallen van enige plaatselijke autoriteit. De leden en ambtenaren van de Internationale Commissie zullen in het Vrije Gebied van de voorrechten en immuniteiten genieten, welke nodig zijn voor de vrije uitoefening van hun functie. De Internationale Commissie zal haar eigen secretariaat organiseren, de beslissing hebben over haar procedure en haar begroting vaststellen. De gemeenschappelijke uitgaven van de Internationale Commissie zullen op billijke wijze verdeeld worden tussen de Staten die vertegenwoordigd zijn, volgens de verhoudingen, die zij in de Internationale Commissie hebben aanvaard.

Artikel 23

De Internationale Commissie zal gerechtigd zijn om tot het onderzoek of de bestudering over te gaan van alle aangelegenheden betreffende de exploitatie, het gebruik en het beheer van de Vrijhaven of van de technische aspecten van het transito-vervoer tussen de Vrijhaven en de Staten, waarheen dit vervoer plaats vindt, waarbij inbegrepen de standaardisering van voor het verkeer gebruikte methodes.

De Internationale Commissie zal optreden hetzij ambtshalve, hetzij wanneer deze aangelegenheden onder haar aandacht zullen zijn gebracht door enige Staat, door het Vrije Gebied of door de Directeur van de Vrijhaven. De Internationale Commissie zal haar gevoelen of aanbevelingen betreffende deze aangelegenheden aan de belanghebbende Staat of Staten, aan het Vrije Gebied, of aan de Directeur van de Vrijhaven te kennen geven.

Deze aanbevelingen zullen in beschouwing worden genomen en de nodige maatregelen zullen worden getroffen. Indien evenwel het Vrije Gebied of de belanghebbende Staat of Staten deze maatregelen onverenigbaar achten met de bepalingen van deze regeling, zal de aangelegenheid, op verzoek van het Vrije Gebied of van een der belanghebbende Staten, geregeld kunnen worden overeenkomstig de procedure, bepaald in artikel 24.

Artikel 24

Elk geschil, betreffende de uitleg of de uitvoering van deze regeling, dat niet door rechtstreekse onderhandelingen wordt opgelost, zal, tenzij de partijen onderling een andere wijze van oplossing overeenkomen, op verzoek van een der bij het geschil betrokken partijen, verwezen worden naar een Commissie, bestaande uit een vertegenwoordiger van elke partij en een derde lid, dat in gemeenschappelijk overleg door beide partijen uit de onderdanen van een derde land gekozen wordt. Mochten de partijen er niet in slagen binnen een maand een derde lid te benoemen, dan zal elk der partijen de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties kunnen verzoeken zich met die benoeming te belasten. De uitspraak van de meerderheid der leden van de Commissie zal beschouwd worden als de uitspraak van de Commissie en zal door beide partijen beslissend en bindend worden geacht.

Artikel 25

Voorstellen van wijziging van deze regeling zullen aan de Veiligheidsraad kunnen worden voorgelegd door de Regeringsraad van het Vrije Gebied of door minstens drie van de Staten, vertegenwoordigd in de Internationale Commissie. Elke wijziging, die goedgekeurd is door de Veiligheidsraad, zal van kracht worden op de door de Veiligheidsraad vastgestelde datum.

Artikel 26

In de zin van deze regeling, zal een Staat beschouwd worden de verplichtingen van genoemde regeling op zich te hebben genomen, als hij partij is bij het Vredesverdrag met Italië of als hij bij de Regering der Franse Republiek te kennen heeft gegeven deze verplichtingen op zich te nemen.

BIJLAGE IX. Technische Bepalingen betreffende het Vrije Gebied van Triëst

(zie artikel 21)
  • A. Watervoorziening van het Noord-Westelijk gedeelte van Istrië.

    Zuid-Slavië zal, door het water afkomstig van de bron van San Giovanni de Pinguente èn door middel van het watervoorzieningsstelsel van Quieto, evenals door het water afkomstig van de bron van Santa Maria del Risano en door middel van het watervoorzieningsstelsel van Risano, het Noord-Westelijk gedeelte van Istrië, dat binnen de grenzen van het Vrije Gebied van Triëst gelegen is, van water blijven voorzien, zonder dat de aldus geleverde hoeveelheid water, op noemenswaardige wijze die hoeveelheid, welke gewoonlijk ter beschikking van het gebied werd gesteld, mag overschrijden; dit water zal geleverd worden, volgens het volume en verbruik, waarom het Vrije Gebied zal vragen, doch dit zal binnen de grenzen moeten blijven, welke door de natuurlijke omstandigheden worden gesteld.

    Zuid-Slavië zal het onderhoud verzekeren van de kanalen, reservoirs, pompen, zuiverings- en andere installaties, die zich op Zuidslavisch grondgebied bevinden, voor zover dit nodig is om aan die verplichting te voldoen. Een tijdelijke afwijking van voornoemde verplichtingen zal aan Zuid-Slavië moeten worden toegestaan, opdat de nodige herstellingswerkzaamheden, aan door de oorlog beschadigde watervoorzieningsinstallaties zullen kunnen worden uitgevoerd. Het Vrije Gebied zal voor het aldus geleverde water, een redelijke prijs betalen, die zijn aandeel, geschat naar verhouding van de hoeveelheid water, die gebruikt is in het Vrije Gebied, vertegenwoordigt in het totale bedrag van de exploitatiekosten en die van het onderhoud van de watervoorzieningsstelsels van Quieto en Risano. In het geval dat het Vrije Gebied in de toekomst een extra levering water nodig mocht hebben, verbindt Zuid-Slavië zich om deze kwestie met de autoriteiten van het Vrije Gebied te bestuderen en om in gezamenlijk overleg die maatregelen te nemen, welke voor deze behoeften nodig zijn.

  • B. Levering van electrische stroom.

    • 1. Zuid-Slavië en Italië zullen de bestaande electriciteitsvoorziening van het Vrije Gebied van Triëst onderhouden door aan dit gebied electriciteit te leveren in hoeveelheden en met een regelmaat, waaraan het behoefte heeft. De geleverde hoeveelheid electrische stroom zal in het begin niet noodzakelijk op noemenswaardige wijze die hoeveelheid behoeven te overschrijden, welke gewoonlijk ter beschikking wordt gesteld van de streek, omvat door het Vrije Gebied, maar Italië en Zuid-Slavië zullen, op verzoek van het Vrije Gebied, naar gelang de behoefte stijgt, een toenemende hoeveelheid electrische stroom leveren, op voorwaarde, dat elk verzoek om en vermeerdering van meer dan 20 % boven de gewone hoeveelheid, door de verschillende voedingsbronnen aan het Vrije Gebied geleverd, het onderwerp uitmaakt van een overeenkomst tussen de betrokken Regeringen.

    • 2. De prijs, die Zuid-Slavië of Italië in rekening zal brengen en die het Vrije Gebied zal betalen voor de hem geleverde electrische stroom, zal niet hoger zijn dan de in Zuid-Slavië of Italië berekende prijs voor de levering van een even grote hoeveelheid elctriciteit van hydraulische oorsprong, voortgebracht door dezelfde electriciteitsbronnen, die op Zuidslavisch of Italiaans grondgebied gelegen zijn.

    • 3. Zuid-Slavië, Italië en het Vrije Gebied zullen elkaar voortdurend op de hoogte houden omtrent het verbruik van het water, de grootte van de aanwezige voorraad, evenals van de productie van electrische stroom, met betrekking tot de centrales, die het vroegere Italiaanse gebied van Vénétie Julienne van stroom voorzien, opdat ieder der drie partijen in de gelegenheid zal zijn zijn behoefte vast te stellen.

    • 4. Zuid-Slavië, Italië en het Vrije Gebied zullen alle electrische centrales, leidingen, bijstations en andere installaties, die nodig zijn om het vroegere Italiaanse gebied van Vénétie Julienne voortdurend van electrische stroom te voorzien, in goede bedrijfsstaat houden.

    • 5. Zuid-Slavië zal moeten garanderen, dat de bestaande en toekomstige installaties voor de voortbrenging van electrische stroom van de Isonzo (Soca) op zodanige wijze zullen worden geëxploiteerd, dat de hoeveelheid water, waaraan Italië van tijd tot tijd behoefte zal kunnen hebben om het gebied, liggende tussen Gorizia en de Adriatische kust, ten Zuid-Westen van deze stad te irrigeren, aan de Isonzo (Soca) onttrokken kan worden. Italië zal niet het recht kunnen opeisen om het water van de Isonzo (Soca) in grotere hoeveelheden of in gunstiger omstandigheden te gebruiken, dan het vroeger gewoon was te doen.

    • 6. Zuid-Slavië, Italië en het Vrije Gebied zullen in gezamenlijk overleg een voor alle partijen aannemelijk verdrag moeten sluiten, overeenkomstig bovengenoemde bepalingen, voor het onderhoud en de exploitatie van het electrische net, dat voorziet in de behoefte van het vroegere Italiaanse gebied van Vénétie Julienne. Er zal een gemengde commissie ingesteld worden waarin de drie Regeringen op voet van gelijkheid vertegenwoordigd zijn, om toe te zien dat de verplichtingen, voortvloeiende uit de bepalingen van bovengenoemde leden 1 tot en met 5, worden nagekomen.

    • 7. Na verloop van een periode van tien jaar, vanaf de datum van het van kracht worden van dit Verdrag, zullen Zuid-Slavië, Italië en het Vrije Gebied, rekening houdend met de op dat ogenblik heersende omstandigheden, voorgaande bepalingen herzien, om vast te stellen, welke van de voornoemde verplichtingen bij geval niet meer nodig zouden zijn en om datgene te wijzigen, af te schaffen of toe te voegen, waartoe de betrokken partijen zouden kunnen besluiten. Elk geschil, dat ten gevolge van dit hernieuwde onderzoek zou kunnen rijzen, zal geregeld worden volgens de procedure, bepaald in artikel 87 van dit Verdrag.

  • C. Bepalingen ter bevordering van plaatselijk grensverkeer.

    Binnen een maand na het van kracht worden van dit Verdrag, zullen Zuid-Slavië en het Vrije Gebied van Triëst, evenals Italië en het Vrije Gebied van Triëst onderhandelingen aanknopen om regelingen te treffen, die ten doel hebben om tussen het Vrije Gebied en de aangrenzende Zuid-Slavische en Italiaanse gebieden het wederzijdse grensverkeer van etenswaren en andere soorten goederen te bevorderen, welke gewoonlijk tussen deze gebieden plaatselijk verhandeld werden, op voorwaarde, dat deze etenswaren of andere goederen in de onderscheiden gebieden geoogst, voortgebracht of vervaardigd zijn. Deze handel zal bevorderd kunnen worden door daartoe geëigende maatregelen, met name door de betreffende producten van douanerechten en van alle in- en uitvoerbelastingen vrij te stellen, tot aan hoeveelheden of bedragen, welke bij overeenkomst worden vastgesteld, wanneer deze handel een plaatselijk karakter draagt.

BIJLAGE X. Economische en Financiële Bepalingen betreffende het Vrije Gebied van Triëst

  • 1. Het Vrije Gebied van Triëst zal zonder betaling de Italiaanse staats- of semi-staatseigendommen ontvangen, welke zich op het Vrije Gebied bevinden.

    In deze bijlage wordt onder staats- of semi-staatseigendommen verstaan: de roerende en onroerende goederen van de Italiaanse Staat, van plaatselijke publiekrechtelijke lichamen, openbare instellingen, verenigingen en maatschappijen, die publiek eigendom zijn, evenals de roerende en onroerende goederen, die behoord hebben aan de fascistische partij of aan haar nevenorganisaties.

  • 2. Elke overdracht van Italiaanse staats- of semi-staatseigendommen, zoals bedoeld in lid 1, die na 3 September 1943 heeft plaats gevonden, zal van nul en gener waarde worden geacht. Deze bepaling zal echter niet van toepassing zijn op wettige handelingen, welke verband houden met de gangbare werkzaamheden van staats- of semistaatsorganen, voor zover hier sprake is van de verkoop, onder normale omstandigheden, van goederen, die deze organen gewoonlijk voortbrengen of verkopen bij de uitvoering van normale handelsovereenkomsten of in de normale loop van bestuurswerkzaamheden van openbaar karakter.

  • 3. De onderzeese kabels, welke toebehoren aan de Italiaanse Staat of aan Italiaanse semi-staatsorganisaties, zullen onder de bepalingen vallen van lid 1, voor zover de eindpunten en kabelgedeelten in de territoriale wateren van het Vrije Gebied liggen.

  • 4. Italië zal het Vrije Gebied alle nodige archieven en documenten teruggeven, welke een administratief karakter dragen of van historisch belang zijn, en welke betrekking hebben op het Vrije Gebied of op goederen, die overgedragen zijn, overeenkomstig lid 1 van deze bijlage. Het Vrije Gebied zal Zuid-Slavië alle documenten van hetzelfde karakter of belang teruggeven, welke betrekking hebben op het gebied, dat met dit Verdrag aan Zuid-Slavië is afgestaan, en het zal Italië alle documenten van hetzelfde karakter of belang teruggeven, welke betrekking hebben op Italiaans grondgebied en welke zich in het Vrije Gebied bevinden.

    Zuid-Slavië verklaart zich bereid om het Vrije Gebied alle archieven en documenten van administratief karakter terug te geven, welke betrekking hebben op het beheer van het Vrije Gebied, waarvoor zij uitsluitend benodigd zijn, en welke van dezelfde aard zijn als de documenten, die voor 3 September 1943 gewoonlijk in handen waren van de plaatselijke autoriteiten, onder wier rechtsbevoegdheid de streek valt, die thans deel uitmaakt van het Vrije Gebied.

  • 5. Het Vrije Gebied zal niet gehouden zijn enige bijdrage te leveren voor betaling van de Italiaanse staatsschuld, maar het zal de verplichtingen op zich moeten nemen van de Italiaanse staat tegenover de houders van schuldbewijzen, hetzij deze natuurlijke personen zijn, die blijven wonen in het Vrije Gebied, hetzij deze rechtspersonen zijn, die er hun zetel of hun hoofdkantoor aanhouden, voor zover deze verplichtingen overeenkomen met dat gedeelte van deze schuld, waarvan de effecten voor 10 Juni 1940 zijn uitgegeven, en hetwelk bestemd kan worden voor openbare werken en burgerlijke bestuursdiensten, ten behoeve van genoemd Gebied, maar hetwelk niet direct of indirect voor militaire doeleinden bestemd kan worden. Volledige bewijzen, betreffende de herkomst dezer effecten, zullen aan de houders kunnen worden gevraagd.

    Italië en het Vrije Gebied zullen bij overeenkomst het deel van de openbare Italiaanse schuld, bedoeld in dit lid, en de toe te passen methoden voor de uitvoering dezer bepalingen vaststellen.

  • 6. De toekomstige regeling van de buitenlandse schulden, verzekerd door de voorrechten, drukkend op de eigendommen of op de inkomsten van het Vrije Gebied, zal bepaald worden door nieuwe overeenkomsten tussen de belanghebbende partijen.

  • 7. Italië en het Vrije Gebied zullen bij bijzondere overeenkomst de voorwaarden regelen, waarop de verplichtingen van openbare of particuliere Italiaanse sociale-verzekeringsinstellingen ten opzichte van de bewoners van het Vrije Gebied, evenals een evenredig deel der gekweekte reserves van genoemde instellingen, aan soortgelijke instellingen van het Vrije Gebied, zullen worden overgedragen.

    Dergelijke overeenkomsten tussen het Vrije Gebied en Italië, en tussen het Vrije Gebied en Zuid-Slavië, zullen eveneens de verplichtingen regelen der openbare of particuliere sociale verzekeringsinstellingen, wier zetel in het Vrije Gebied gevestigd is, ten opzichte van houders van polissen of van contribuerenden, die onderscheidenlijk wonen in Italië of in het bij de uitvoering van dit Verdrag, aan Zuid-Slavië afgestane gebied. Het Vrije Gebied en Zuid-Slavië zullen eveneens bij soortgelijke overeenkomst de verplichtingen regelen der openbare of particuliere sociale verzekeringsinstellingen, wier zetel ligt in het, bij de uitvoering van dit Verdrag, aan Zuid-Slavië afgestane gebied, ten opzichte van houders van polissen of van contribuerenden, die wonen in het Vrije Gebied.

  • 8. Italië zal gehouden zijn de uitbetaling te waarborgen van burgerlijke of militaire pensioenen, ten tijde van de inwerkingtreding van dit Verdrag, in dienst van de Italiaanse staat of Italiaanse gemeentelijke of plaatselijke publiekrechtelijke lichamen, verkregen door personen die, krachtens dit Verdrag, het burgerrecht van het Vrije Gebied verkrijgen; deze verplichting sluit eveneens de nog niet vervallen pensioenrechten in Italië en het Vrije Gebied zullen bij overeenkomst de voorwaarden regelen, waaronder aan deze verplichting zal worden voldaan.

  • 9. Eigendommen, rechten en belangen van Italiaanse onderdanen, die zich na 10 Juni 1940 in het Vrije Gebied hebben gevestigd en van personen, die de Italiaanse nationaliteit hebben gekozen krachtens de bepalingen van het Statuut van het Vrije Gebied, zullen gedurende een periode van 3 jaar van het in werking treden van dit Verdrag af, in dezelfde mate geëerbiedigd worden als de eigendommen, rechten en belangen van onderdanen van het Vrije Gebied in het algemeen, mits zij wettig verkregen zijn.

    Eigendommen, rechten en belangen in het Vrije Gebied van andere Italiaanse onderdanen en van rechtspersonen van Italiaanse nationaliteit, zullen, mits zij wettig verkregen zijn, slechts aan die wettige bepalingen onderworpen zijn, welke mogelijk, in het algemeen, kunnen worden toegepast op het eigendom van natuurlijke en rechtspersonen van vreemde nationaliteit.

  • 10. Personen, die de Italiaanse nationaliteit kiezen en zich in Italië vestigen, zullen, na afbetaling van aan het Vrije Gebied te betalen schulden of belastingen, gerechtigd zijn hun roerende goederen mee te nemen en de fondsen, die zij bezitten, over te maken, mits die goederen en fondsen wettig verkregen zijn. Er zullen generlei uit- of invoerrechten geheven worden op de overbrenging van deze goederen. Deze personen zullen bovendien bevoegd zijn hun roerende en onroerende goederen onder dezelfde voorwaarden te verkopen, als de onderdanen van het Vrije Gebied.

    De overbrenging van goederen in Italië, zal onder voorwaarden geschieden, welke niet in strijd zijn met de Grondwet van het Vrije Gebied en volgens een bij overeenkomst tussen Italië en het Vrije Gebied vastgestelde wijze. De voorwaarden en termijnen voor de overbrenging van de fondsen, met inbegrip van de opbrengst van de verkoop der goederen, zullen bij overeenkomst worden bepaald.

  • 11. Eigendommen, rechten en belangen, welke in Italië bestaan bij het van kracht worden van dit Verdrag en toebehoorden aan vroegere Italiaanse onderdanen, die in het Vrije Gebied woonden en onderdanen van het Vrije Gebied zijn geworden, krachtens dit Verdrag, zullen gedurende een periode van 3 jaar van het van kracht worden van dit Verdrag af, in dezelfde mate door Italië geëerbiedigd worden als de eigendommen, rechten en belangen van Italiaanse onderdanen in het algemeen.

    Deze personen zullen bevoegd zijn hun eigendommen, rechten en belangen over te dragen en te liquideren, onder de voorwaarden, voorzien in paragraaf 10 hierboven vermeld.

  • 12. De verenigingen, welke overeenkomstig de Italiaanse wetgeving zijn opgericht, wier zetel in het Vrije gebied gevestigd is, en die deze naar Italië of Zuid-Slavië wensen over te brengen, zullen eveneens behandeld moeten worden, overeenkomstig de bepalingen van lid 10 van deze bijlage, mits meer dan vijftig percent van het kapitaal der vereniging aan personen toebehoort, die gewoonlijk buiten het Vrije Gebied verblijf houden of aan personen, die zich in Italië of Zuid-Slavië vestigen.

  • 13. De schulden van personen, die wonen in Italië of in een aan Zuid-Slavië afgestaan gebied, aan personen, die verblijf houden in het Vrije Gebied of schulden van personen, die verblijf houden in het Vrije Gebied aan personen die verblijf houden in Italië of in een aan Zuid-Slavië afgestaan gebied, zullen niet door de overdracht beïnvloed worden.

    Italië, Zuidslavië en het Vrije Gebied nemen op zich om de regeling dezer verplichtingen te bevorderen. De term „personen” in dit lid gebruikt, is van toepassing op rechtspersonen.

  • 14. De eigendommen in het Vrije Gebied, van enig Lid der Verenigde Naties of van hun onderdanen, welke niet vrij zijn gekomen van het sequester of van de contrôle maatregelen, waaraan zij door Italië onderworpen waren, en welke evenmin aan hun eigenaren zijn teruggegeven, zullen teruggegeven worden in de toestand waarin zij zich thans bevinden.

  • 15. Italië zal de eigendommen teruggeven, welke na 3 September 1943 op onwettige wijze aan het Vrije Gebied ontnomen en naar Italië overgebracht zijn.

    De uitvoering dezer verplichting zal onderworpen zijn aan het gestelde in de leden 2, 3, 4, 5 en 6 van artikel 75, behalve wat de eigendommen betreft, die onder andere bepalingen vallen van deze Bijlage.

    De bepalingen van de leden 1, 2, 5 en 6 van artikel 75, zullen toepasselijk zijn op de teruggave door het Vrije Gebied van gedurende de oorlog weggehaalde eigendommen uit het gebied van enig Lid der Verenigde Naties.

  • 16. Italië zal, binnen de kortst mogelijke tijd, alle schepen in het bezit van de Staat of van Italiaanse onderdanen aan het Vrije Gebied teruggeven, welke op 3 September 1943 hetzij aan natuurlijke personen toebehoorden, die wonen in het Vrije Gebied en het burgerrecht van het Vrije Gebied verkrijgen krachtens dit Verdrag, hetzij aan rechtspersonen van Italiaanse nationaliteit, die hun zetel in het Vrije Gebied hebben en zullen behouden, uitgezonderd de schepen, welke te goeder trouw verkocht zijn.

  • 17. Er zullen overeenkomsten worden gesloten tussen Italië en het Vrije Gebied, evenals tussen Zuid-Slavië en het Vrije Gebied, om een juiste en billijke verdeling tot stand te brengen van de eigendommen van elk bestaand plaatselijk publiekrechtelijk lichaam, welks gebied verdeeld is door een, krachtens dit Verdrag vastgestelde grens en om ten gunste van de bewoners, de instandhouding te verzekeren van die gemeentelijke diensten, waarvoor, in de andere bepalingen van dit Verdrag, geen bijzondere voorzieningen getroffen zijn.

    Soortgelijke overeenkomsten zullen worden gesloten om op juiste en rechtmatige wijze het rollend en andere spoorwegmateriaal, te verdelen, evenals de uitrusting van dokken en havens en de aldaar dienst doende schepen; eveneens zullen bij overeenkomst, alle andere hangende aangelegenheden van economische aard geregeld worden, waarin niet wordt voorzien door de bepalingen van deze bijlage.

  • 18. Ongeacht de overdracht van souvereiniteit en elke nationaliteitsverandering, welke hiervan het gevolg is, zullen de burgers van het Vrije Gebied alle industriële, letterkundige en artistieke eigendomsrechten in Italië blijven genieten, waarop zij aanspraak konden maken onder de wetgeving, welke tijdens de overdracht in Italië van kracht was.

    Het Vrije Gebied zal de industriële, letterkundige en artistieke eigendomsrechten erkennen, en uitvoering aan deze rechten geven, welke in het Vrije Gebied bestonden onder de, tijdens de overdracht geldende Italiaanse wetten, of welke opnieuw gevestigd of teruggegeven zullen worden, overeenkomstig deel A van Bijlage XV van dit Verdrag.

    Genoemde rechten zullen in het Vrije Gebied van kracht blijven gedurende dezelfde periode waarin zij onder de Italiaanse wetgeving van kracht zouden zijn gebleven.

  • 19. Elk geschil, dat bij de uitvoering van de bepalingen van deze bijlage mocht rijzen, zal geregeld worden op de in art. 83 van dit Verdrag bepaalde wijze.

  • 20. De leden 1, 3 en 5 van artikel 76, artikel 77, lid 3 van artikel 78, artikel 81, het deel A van bijlage XV, bijlage XVI en deel B van bijlage X VII zullen op dezelfde wijze toepasselijk zijn op het Vrije Gebied van Triëst, als op Italië.

BIJLAGE XI. Gemeenschappelijke verklaring van de Regeringen van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie, betreffende de Italiaanse territoriale bezittingen in Afrika

(zie artikel 23)
  • 1. De Regeringen van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland en de Unie van Socialistische Sovjet-Republieken komen overeen, om bij gezamenlijk besluit binnen een jaar na het van kracht worden van dit Vredesverdrag met Italië, dat dateert van 10 Februari 1947, de definitieve bestemming te bepalen van Italië's territoriale bezittingen in Afrika, ten opzichte waarvan Italië, krachtens artikel 23 van dit Verdrag, afstand doet van al zijn rechten en aanspraken.

  • 2. De Vier Mogendheden zullen de definitieve bestemming van de betreffende gebieden bepalen en zullen overgaan tot het aanbrengen van gewenste veranderingen van hun grenzen, waarbij zij rekening zullen houden met de wensen en het welzijn der bewoners, evenals met de eisen van vrede en veiligheid, terwijl zij de meningen van andere belanghebbende Regeringen in overweging zullen nemen.

  • 3. Indien de Vier Mogendheden, binnen een jaar na het van kracht worden van het Vredesverdrag met Italië, niet tot overeenstemming kunnen komen over de bestemming van een dezer gebieden, zal de aangelegenheid aan de Algemene Vergadering der Verenigde Naties voorgelegd worden, opdat deze hierover een aanbeveling zal geven en de Vier Mogendheden komen overeen deze aanbeveling te aanvaarden en de benodigde maatregelen te nemen om deze uit te voeren.

  • 4. De plaatsvervangers van de Ministers van Buitenlandse Zaken zullen het onderzoek van de aangelegenheid van het lot van de vroegere Italiaanse koloniën voortzetten, om hun aanbevelingen aangaande deze kwestie aan de Raad van Ministers van Buitenlandse Zaken voor te leggen. Zij zullen bovendien commissies van onderzoek uitzenden naar één of meer van de vroegere Italiaanse koloniën, opdat deze hun de nodige gegevens over de aangelegenheid zullen verstrekken en tevens kunnen vaststellen, welke meningen de bewoners zijn toegedaan.

BIJLAGE XII

(zie artikel 56)

De namen der schepen, die in deze bijlage voorkomen, zijn dezelfde die op 1 Juni 1946, in de Italiaanse Marine gebruikt werden.

  • A. Lijst van schepen die Italië zal kunnen behouden.

    Voornaamste oorlogsschepen

    • Slagschepen

    • Andrea Doria, Caio Duilio.

      Kruisers

    • Luigi di Savoia Duca degli Abruzzi, Giuseppe Garibaldi, Raimondo Montecuccoli, Luigi Cadorna.

      Torpedobootjagers

    • Carabiniere, Granatiere, Grecale, Nicoloso da Recco.

      Torpedoboten

    • Giuseppe Cesare Abba, Aretusa, Calliope, Giacinto Carini, Cassiopea, Clio, Nicola Fabrizi, Ernesto Giovannini, Libra, Monzambano, Antonio Mosto, Orione, Orsa, Rosalino Pilo, Sagittario, Sirio.

      Korvetten

    • Ape, Baionetta, Chimera, Cormorano, Danaide, Driade, Fenice, Flora, Folaga, Gabbiano, Gru, Ibis, Minerva, Pellicano, Pomona, Scimittara, Sfinge, Sibillia, Urania.

      Alsmede een te lichten, te voltooien of te bouwen korvet.

    • Kleine oorlogsschepen

      Mijnenvegers R.D.

    • Nos 20, 32, 34, 38, 40, 41, 102, 103, 104, 105, 113, 114, 129, 131, 132, 133, 134, 148, 149 evenals 16 schepen van het type YMS, door de Verenigde Staten van Amerika geleverd.

    • Snelle Motorboten

    • VAS Nos 201, 204, 211, 218, 222, 224, 233, 235.

    • Hulpschepen

      Vloottankers

    • Nettuno, Lete.

    • Tankschepen

    • Arno, Frigido, Mincio, Ofanto, Oristano, Pescara, Po, Sesia, Simeto, Stura, Tronto, Vipacco.

    • Sleepboten (grote)

    • Abbazia, Asinara, Atlante, Capraia, Chioggia, Emilio, Gagliardo, Gorgona, Licosa, Lilebio, Linosa, Mestre, Piombino, Porto Empedocle, Porto Fossone, Porto Pisano, Posto Rose, Porto Recanati, San Pietro, San Vito, Ventimiglia.

    • Sleepboten (kleine)

    • Argentario, Astico, Cordevole, Generale Pozzi, Irene, Passero, Porto Rosso, Porto Vecchio, San Bartolomeo, San Benedetto, Tagliamento, N 1, N 4, N 5, N 9, N 22, N 26, N 27, N 32, N 47, N 52, N 53, N 78, N 96, N 104, RLN 1, RLN 3, RLN 9, RLN 10.

    • Opleidingsschip

    • Amerigo Vespucci.

    • Transportschepen

    • Amalia Messina, Montegrappa, Tarantola.

    • Voorraadschip

    • Giuseppe Miraglia.

    • Reparatieschip

    • Antonio Pacinotti (om te bouwen onderzeeboot-moederschip).

    • Opnemingsvaartuigen

    • Azio (om te bouwen mijnenlegger), Cherso.

    • Vaartuig voor de vuurtorendienst

    • Buffoluto.

    • Kabellegger

    • Rampino.

  • B. Lijst van schepen ter beschikking te stellen van de Regeringen der Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie

    Voornaamste oorlogsschepen

  • Slagschepen

  • Giulio Cesare, Italia, Vittorio Veneto.

  • Kruisers

  • Emmauele Filiberto Duca d'Aosta, Pompeo Magno, Atillo Regolo, Eugenio di Savoia, Scipione Africano.

  • Flotille Vaartuig

  • Eritrea.

  • Torpedobootjagers

  • Artigliere, Fuciliere, Legionario, Mitragliere, Alfredo Oriani, Augusto Riboty, Velite.

  • Torpedoboten

  • Aliseo, Animoso, Ardimentoso, Ariete, Fortunale, Indomito.

  • Onderzeeboten

  • Alagi, Atropo, Dandolo, Giada, Marea, Nichelio, Platino, Vortice

  • Kleine oorlogsschepen

  • Motor-torpedoboten

  • Ms Nos 11, 24, 31, 35, 52, 53, 54, 55, 61, 65, 72, 73, 74, 75.

  • MAS Nos 433, 434, 510, 514, 516, 519, 520, 521, 523, 538, 540, 543, 545, 547, 562.

  • ME Nos 38, 40, 41.

  • Mijnenvegers

  • RD Nos 6, 16, 21, 25, 27, 28, 29.

  • Kannoneerboot

  • Illyria.

  • Snelle Motorboten

  • VAS Nos 237, 240, 241, 245, 246, 248.

  • Landingsvaartuigen

  • MZ Nos 713, 717, 722, 726, 728, 729, 737, 744, 758, 776, 778, 780, 781, 784, 800, 831.

  • Hulpschepen

  • Tankschepen

  • Prometeo, Stige, Tarvisio, Urano.

  • Watertankschepen

  • Anapo, Aterno, Basento, Bisagno, Dalmazia, Idria, Isarco, Istria, Liri, Metauro, Polcevera, Sprugola, Timavo, Tirso.

  • Sleepboten (grote)

  • Arsachena, Basiluzzo, Capo d'Istria, Carbonara, Cefalu, Ercole, Gaeta, Lampedusa, Lipari, Liscanera, Marechiaro, Mesco, Molara, Nereo, Porto Adriano, Porto Conte, Porto Quieto, Porto Torres, Porto Tricase, Procida, Promontore, Rapallo, Salvore, San Angelo, San Antioco, San Remo, Talamone, Taormina, Teulada, Tifeo, Vado, Vigoroso.

  • Sleepboten (kleine)

  • Generale Valfre, Licata, Noli, Volosca, N 2, N3, N 23, N 24, N 28, N 35, N 36, N 37, N 80, N 94.

  • Voorraadschip

  • Anteo.

  • Opleidingsschip

  • Cristoforo Colombo.

  • Hulpmijnenlegger

  • Fasana.

  • Transportschepen

  • Giuseppe Messina, Montecucco, Panigaglia.

BIJLAGE XIII. OMSCHRIJVINGEN

  • A. Scheepstermen

    (zie artikel 59)

    • Standaard-waterverplaatsing (tonnage)

    • De standaard-waterverplaatsing van een schip is de waterverplaatsing van het volledige schip met zijn hele bemanning, met machines en ketels, zeeklaar, met volledige bewapening en munitie, met installaties, uitrusting, met proviand en drinkwater voor de bemanning, diverse voorraden, gereedschappen en reserve-onderdelen, welke in oorlogstijd medegevoerd moeten worden, maar zonder brandstof aan boord of reserve-voedingwater voor machines en ketels.

      De standaard-waterverplaatsing wordt in tonnen uitgedrukt van 1.016 kg (2.240 lbs.).

    • Oorlogsschip

    • Ongeacht zijn waterverplaatsing is een oorlogsschip:

      • 1) Een schip, dat speciaal gebouwd of aangepast is als gevechtseenheid voor maritieme, amphibische en maritiem-aeroplanische operaties.

      • 2) Een schip, dat een der volgende eigenschappen bezit;

        • a) bewapend met een kanon van een kaliber van meer dan 120 mm (4'',7);

        • b) bewapend met meer dan vier kanons van een kaliber van meer dan 76 mm (3'');

        • c) ontworpen of van uitrusting voorzien voor het lanceren van torpedo's of het leggen van mijnen;

        • d) van uitrusting voorzien om bestuurbare of zichzelf voortbewegende projectielen af te schieten;

        • e) ontworpen orn beschermd te worden door pantserplaten van meer dan 25 mm (1'') dikte;

        • f) hoofdzakelijk ontworpen of ingericht voor het starten van luchtvaartuigen in volle zee;

        • g) uitgerust met meer dan twee installaties voor het afschieten van luchtvaartuigen;

        • h) ontworpen om een grotere snelheid dan twintig knopen te bereiken, indien uitgerust met een kanon van een kaliber van meer dan 76 mm (3'').

        Een oorlogsschip van bij-categorie 1) wordt vanaf het twintigste jaar na zijn indienststelling en op voorwaarde, dat het volledig ontwapend is, niet langer als zodanig beschouwd.

    • Slagschip

    • Een slagschip is een oorlogsschip, geen vliegtuigmoederschip zijnde, wiens standaard-waterverplaatsing meer dan 10 000 ton bedraagt of hetwelk bewapend is met een kanon van een kaliber van meer dan 203 mm (8'').

    • Vliegtuigmoederschip

    • Een vliegtuigmoederschip is een oorlogsschip, dat, ongeacht zijn waterverplaatsing, voornamelijk ontworpen of ingericht is om luchtvaartuigen te transporteren of te starten.

    • Onderzeeboten

    • Een onderzeeboot is een schip, ontworpen voor de vaart onder water.

    • Gespecialiseerde Typen van Aanvalsvaartuigen

      • 1) Alle typen van vaartuigen; speciaal ontworpen of aangepast voor amphibische krijgsoperaties;

      • 2) Alle typen van kleine vaartuigen, speciaal ontworpen of aangepast voor het vervoeren van ontplofbare of brandverwekkende lading voor aanvallen op schepen of havens.

    • Motor-Torpedoboten

    • Een motor-torpedoboot is een boot van een waterverplaatsing van minder dan 200 ton, die een snelheid heeft van meer dan 25 knopen en torpedo's kan afschieten.

  • B. Militaire Opleiding voor Land-, Lucht- en Zeemacht

    (zie artikelen 60, 63 en 65)

    • 1. De militaire opleiding wordt als volgt gedefinieerd: de studie en de practijk van het gebruik van alle wapenen, welke speciaal bestemd of aangepast zijn voor militaire doeleinden en daarmee in verband staande opleidingsinstallaties, de studie en het uitvoeren van alle oefeningen of manoeuvres toegepast in het onderwijs of de practijk van door de strijdkrachten in de oorlog uitgevoerde beweging en de methodische bestudering van de tactiek, de krijgskunde en het stafwerk.

    • 2. De militaire luchtvaartopleiding wordt als volgt gedefinieerd: de studie en de practijk van het gebruik van alle wapenen, speciaal bestemd of aangepast voor militaire luchtvaartdoeleinden en daarmee in verband staande opleidingsinstallaties, de studie en practijk van alle speciale manoeuvres, met inbegrip van formatievluchten, door vliegtuigen uitgevoerd bij het vervullen van een militaire vliegopdracht, en de methodische bestudering van de luchtvaarttactiek, de krijgskunde en het stafwerk.

    • 3. Onder maritieme opleiding wordt verstaan: de algemene organisatie, bestudering en het practisch gebruik van oorlogsschepen of maritieme installaties, evenals de studie of het gebruik van alle, daarmee in verband staande opleidingsinstallaties en toestellen, die gebruikt worden voor de krijgsverrichtingen op zee, met uitzondering van die, welke gewoonlijk ook voor burgerlijke doeleinden worden aangewend; bovendien het onderwijs, de practijk en methodische bestudering van de marinetactiek, de krijgskunde en het stafwerk, waarbij inbegrepen de uitvoering van alle krijgsverrichtingen en manoeuvres, die niet nodig zijn bij een vreedzaam gebruik der schepen.

  • C. Definitie en Lijst van het Oorlogsmaterieel

    (zie artikel 67)

    De term „oorlogsmaterieel”, zoals bedoeld in dit Verdrag, is van toepassing op de wapenen, de munitie en al het materieel, speciaal ontworpen en aangepast voor oorlogsdoeleinden, die hieronder zijn opgesomd.

    De Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden behouden zich het recht voor de lijst van tijd tot tijd te wijzigen of aan te vullen, met het oog op nieuwe feiten die zich op het gebied van de wetenschap kunnen voordoen.

    • Categorie I

      • 1. Geweren, karabijnen, revolvers en pistolen van militair type; reservelopen voor deze wapens en andere losse onderdelen, die zich niet gemakkelijk lenen voor burgerlijk gebruik.

      • 2. Mitrailleurs, automatische of zelfladende militaire geweren en machinepistolen; reservelopen voor deze wapenen en andere losse onderdelen, die zich niet gemakkelijk lenen voor burgerlijk gebruik; mitrailleur affuiten.

      • 3. Kanonnen, houwitsers, mortieren, speciaal geschut voor vliegtuigen, kanonnen zonder kulas of zonder terugloop en vlammenwerpers; reservelopen voor deze wapens en andere losse onderdelen, die zich niet gemakkelijk lenen voor burgerlijk gebruik; beweegbare affuiten en vaste opstellingen voor deze wapenen.

      • 4. Raketgeschut: inrichtingen voor het afschieten en de contrôle op zichzelf-voortbewegende en bestuurbare projectielen; opstellingen voor deze toestellen.

      • 5. Zichzelf voortbewegende en bestuurbare projectielen, projectielen, raketten, patronen en kardoezen, geladen of ongeladen, voor de wapenen in de bovenstaande paragrafen 1 tot 4 opgesomd, evenals ontstekingsbuizen, lonten, of apparaten voor het doen ontploffen of het in werking stellen daarvan, de nodige ontstekingsinrichtingen voor burgerlijk gebruik niet inbegrepen.

      • 6. Granaten, bommen, torpedo's, mijnen, dieptebommen en brandverwekkend materiaal en ladingen, gevuld of leeg, alle middelen om ze te doen ontploffen of in werking te stellen, de nodige lonten voor burgerlijk gebruik niet inbegrepen.

      • 7. Bajonetten.

    • Categorie II

      • 1. Gepantserde gevechtswagens; gepantserde treinen die technisch niet omgebouwd kunnen worden voor burgerlijk gebruik.

      • 2. Mechanische of zichzelf voortbewegende vervoermiddelen voor alle in categorie I opgesomde wapenen; speciale typen militaire chassis of carosserie, anders dan die, welke in paragraaf 1 hierboven opgesomd zijn.

      • 3. Pantserplaten van meer dan drie duim dikte, voor beschermingsdoeleinden in de oorlog gebruikt.

    • Categorie III

      • 1. Richttoestellen en rekentoestellen, waaronder begrepen berekeninstallaties en registreerapparaten ten behoeve van de vuurleiding; vuurleidingstoestellen; richtmiddelen; bommenrichtkijkers; tempeertoestellen; toestellen voor het kalibreren van kanonnen en vuurleidingsinstrumenten.

      • 2 Pontonniersmaterieel, aanvals- en stormboten

      • 3 Middelen voor oorlogslisten, misleiding en valstrikken.

      • 4. Militaire uitrusting van de gewapende macht, van gespecialiseerde aard, zich niet gemakkelijk lenend voor burgerlijk gebruik.

    • Categorie IV

      • 1. Oorlogsschepen van alle klassen, met inbegrip van omgebouwde schepen en boten, ontworpen of bedoeld voor hulpdoeleinden of steun, welke technisch niet te veranderen zijn voor burgerlijk gebruik, evenals wapens, pantseringen, munitie, vliegtuigen of verdere uitrusting, materieel, machines en installaties, welke in vredestijd op geen andere schepen worden gebruikt dan op oorlogsschepen.

      • 2. Alle soorten landingsboten en amphibische voertuigen of materieel; alle soorten aanvalsschepen of -materieel, evenals catapulten of andere toestellen voor het te waterlaten of afschieten van vliegtuigen, raketten, zelfvoortstuwende of andere projectielen, werktuigen of installatie bemand of onbemand, bestuurd of niet.

      • 3. Schepen, vaartuigen, wapenen, inrichtingen of toestellen van allerlei soort, hetzij onder of half onder water, met inbegrip van de versterkingen, speciaal ontworpen voor de verdediging der havens, uitgezonderd het benodigde materieel voor berging, redding en materieel voor andere burgerlijke doeleinden, evenals de hele uitrusting, alle hulpwerktuigen, losse onderdelen, de proefnemings- of opleidingsinstallaties, de werktuigen of installaties, welke speciaal bestemd kunnen worden voor de bouw, het toezicht, het onderhoud of de onderbrenging van deze schepen, vaartuigen, wapenen, inrichtingen of toestellen.

    • Categorie V

      • 1. Gemonteerde of ongemonteerde luchtvaartuigen, zwaarder of lichter dan de lucht, welke speciaal bestemd of aangepast zijn voor luchtgevechten door gebruik van machinegeweren, raketinstallaties en artillerie, voor transport of voor bommenwerpen, of welke uitgerust zijn met een van de installaties, omschreven in lid 2 hieronder vermeld, of welke vanwege hun ontwerp of bouw, gemakkelijk met een van deze installaties uitgerust kunnen worden.

      • 2. Affuiten van vliegtuigkanonnen, bommenrekken, torpedolanceerinrichtingen, inrichtingen voor het afwerpen van bommen en torpedo's, geschutstorens en -koepels.

      • 3. Speciaal bestemde uitrusting voor per lucht vervoerde troepen, welke slechts door deze troepen gebruikt wordt.

      • 4. Catapulten of installaties voor het starten en te water laten van boord-, land- of watervliegtuigen; lanceerinrichtingen voor vliegende projectielen.

      • 5. Versperringsballonnen

    • Categorie VI

      Alle verstikkende middelen, dodelijke vergiften of stoffen welke buiten gevecht stellen, bestemd voor oorlogsdoeleinden of vervaardigd in hoeveelheden, welke de burgerlijke behoefte overschrijden.

    • Categorie VII

      Voortstuwende ladingen, ontplofbare stoffen, pyrotechnisch materiaal, of vloeibare gassen, bestemd voor de voortstuwing, ontploffing, de lading of vulling van het oorlogsmateriaal, dat in de voorgaande categorieën is beschreven of bestemd voor elk gebruik in verband met het oorlogsmateriaal, die niet voor burgerlijke doeleinden gebruikt kunnen worden of in zulke hoeveelheden vervaardigd zijn, dat zij de burgerlijke behoefte te boven gaan.

    • Categorie VIII

      De industriële installaties en uitrustingen, speciaal ontworpen voor de productie en het behoud van het in de voorafgaande categorieën opgesomde materiaal, welke technisch niet om te bouwen zijn voor burgerlijke doeleinden.

  • D. Definitie van de termen „demilitarisatie” en „gedemilitariseerd”

    (zie artikelen 11, 14, 49 en artikel 3 van bijlage VI)

    In dit verdrag worden de termen „demilitarisatie” en „gedemilitariseerd” aldus verstaan, dat zij op het betreffende grondgebied en in de betreffende territoriale wateren verbieden: alle maritieme, militaire of militaire luchtvaartinstallaties en versterkingen, en haar bewapening, haar kunstmatige, militaire, maritieme hindernissen of luchtversperringen, het gebruik van bases door militaire, maritieme of luchtvaarteenheden of de blijvende of tijdelijke stationnering van deze eenheden; de militaire opleiding in al haar vormen en het vervaardigen van oorlogsmateriaal. Dit verbod is niet van toepassing op het binnenlandse veiligheidspersoneel, dat voor het uitvoeren van opdrachten van binnenlands karakter, beperkt van aantal is en van wapenen is voorzien, welke door een enkel persoon gedragen en bediend kunnen worden, en het is evenmin van toepassing op de militaire opleiding, welke voor dergelijk personeel nodig is.

BIJLAGE XIV. Economische en Financiële Bepalingen, betreffende de Afgestane Gebieden

  • 1. De Rechtsopvolgende Staat zal zonder betaling de Italiaanse Staats- of semi- Staatseigendommen ontvangen, welke zich op het krachtens dit Verdrag afgestane gebied bevinden, evenals alle archieven en documenten van administratief karakter of historische waarde, welke betrekking hebben op dit gebied of op de, bij de uitvoering van dit lid, overgedragen eigendommen.

    Onder Staats- en semi-Staatseigendommen wordt in deze bijlage verstaan, roerende en onroerende goederen van de Italiaanse Staat, van plaatselijke publiekrechtelijke lichamen, van openbare instellingen, vennootschappen en verenigingen, welke publiek eigendom zijn, alsmede de roerende en onroerende goederen, welke tot de Fascistische Partij of haar nevenorganisaties hebben behoord.

  • 2. Elke overdracht van Italiaanse Staats- of semi-Staatseigendommen, zoals bedoeld in lid 1 hierboven vermeld, welke na 3 September 1943 heeft plaats gevonden, zal als van nul en gener waarde beschouwd worden. Deze bepaling zal echter niet van toepassing zijn op wettige handelingen, welke verband houden met de gangbare werkzaamheden van Staats- of semi-Staatsorganen, voor zover hier sprake is van de verkoop, onder normale omstandigheden, van goederen, welke deze organen gewoonlijk voortbrengen of verkopen bij de tenuitvoerlegging van normale handelsovereenkomsten, of in de normale loop van bestuurswerkzaamheden van openbare aard.

  • 3. De Italiaanse onderzeese kabels, welke punten of welke een punt in het afgestane gebied met een punt in een ander gebied van de Rechtsopvolgende Staat verbindt, zullen worden beschouwd als Italiaans bezit, dat gelegen is binnen het afgestane gebied, ondanks het feit, dat bepaalde delen van deze kabels zich buiten de territoriale wateren kunnen bevinden. De Italiaanse onderzeese kabels, welke een punt van het afgestane gebied verbinden met een punt, dat buiten de rechtsbevoegdheid van de Rechtsopvolgende Staat valt, zullen worden beschouwd als Italiaans bezit, dat gelegen is binnen het afgestane gebied, wat betreft de eindinstallaties en die gedeelten van de kabels, welke binnen de territoriale wateren van het afgestane gebied liggen.

  • 4. De Italiaanse Regering zal aan de Rechtsopvolgende Staat alle voorwerpen van artistieke, historische of archaeologische waarde teruggeven, welke tot het culturele erfdeel van het afgestane gebied behoren en welke, toen dit gebied zich onder Italiaanse overheersing bevond, zonder betaling zijn weggevoerd en door de Italiaanse Regering of door Italiaanse openbare instellingen zijn vastgehouden.

  • 5. De Rechtsopvolgende Staat zal overgaan tot het wisselen tegen eigen geld, van Italiaanse betaalmiddelen, welke in het afgestane gebied zijn behouden door natuurlijke personen, die daar woonachtig blijven of door rechtspersonen, die er hun werkzaamheden blijven uitoefenen. Volledige bewijzen over de herkomst van de ter uitbetaling aangeboden fondsen, zullen aan de houders gevraagd kunnen worden.

  • 6. De Regering van de Rechtsopvolgende Staat zal niet gehouden zijn enige bijdrage te leveren voor de betaling van de Italiaanse Staatsschuld, maar zij zal de verplichtingen op zich moeten nemen van de Italiaanse Staat tegenover houders van deze schuldbewijzen, hetzij dat het natuurlijke personen zijn, die blijven wonen in het afgestane gebied, hetzij dat het rechtspersonen zijn, die er hun zetel of hun hoofdkantoor aanhouden, voor zover deze verplichtingen overeenkomen met dat gedeelte van deze Schuld, waarvan de effecten voor 10 Juni 1940 zijn uitgegeven en dat bestemd kan worden voor openbare werken en burgerlijke bestuursdiensten, ten behoeve van genoemd gebied, maar dat niet direct of indirect voor militaire doeleinden bestemd kan worden.

    Volledige bewijzen, betreffende de herkomst dezer effecten, zullen aan de houders kunnen worden gevraagd.

    De Rechtsopvolgende Staat en Italië zullen bij overeenkomst het deel vaststellen van de openbare Italiaanse schuld, bedoeld in dit lid, en de toe te passen methoden voor de uitvoering dezer bepalingen.

  • 7. De Rechtsopvolgende Staat en Italië zullen bij bijzondere overeenkomst de voorwaarden regelen, waaronder de verplichtingen van openbare of particuliere Italiaanse sociale verzekeringsinstellingen, ten opzichte van de bewoners van het afgestane gebied, evenals een evenredig deel van de gekweekte reserves der genoemde instellingen, aan soortgelijke instellingen van de Rechtsopvolgende Staat zullen worden overgedragen.

    De Rechtsopvolgende Staat en Italië zullen bij soortgelijke overeenkomsten de verplichtingen regelen van de openbare of particuliere Italiaanse sociale verzekeringsinstellingen, wier zetel in het afgestane gebied ligt, ten opzichte van houders van polissen of van contribuerenden, die in Italië verblijf houden.

  • 8. Italië zal gehouden blijven de uitbetaling van burgerlijke of militaire pensioenen, welke verkregen zijn op de datum van het van kracht worden van dit Verdrag, in dienst van de Italiaanse Staat of van openbare, gemeentelijke of plaatselijke publiekrechtelijke lichamen te verzekeren, door personen, die krachtens dit Verdrag, de nationaliteit van de Rechtsopvolgende Staat verkrijgen; deze verplichting sluit eveneens de nog niet vervallen pensioenrechten in. De Opvolgende Staat en Italië zullen bij overeenkomst de voorwaarden regelen, waaronder Italië aan deze verplichting zal voldoen.

  • 9. De goederen, rechten en belangen van Italiaanse onderdanen, die hun vaste woonplaats hebben in de, bij het van kracht worden van dit Verdrag, afgestane gebieden, zullen in dezelfde mate geëerbiedigd worden als die der onderdanen van de Rechtsopvolgende Staat, mits zij wettig verkregen zijn.

    De goederen, rechten en belangen van andere Italiaanse onderdanen en van rechtspersonen van Italiaanse nationaliteit, zullen, mits zij wettig verkregen zijn, slechts aan die wettelijke bepalingen onderworpen zijn, welke zo mogelijk, in het algemeen kunnen worden toegepast op het eigendom van natuurlijke en rechtspersonen van vreemde nationaliteit.

    Deze goederen, rechten en belangen zullen noch aan retentie onderhevig zijn, noch geliquideerd worden, krachtens artikel 79 van dit Verdrag; zij zullen aan de eigenaren teruggegeven worden, vrij van de gevolgen van alle maatregelen van die aard of van enige andere maatregel van overdracht, gedwongen beheer of sequestratie, welke genomen zijn in de loop van het tijdvak van 3 September 1943 tot de datum van het van kracht worden van dit Verdrag.

  • 10. Personen, die de Italiaanse nationaliteit kiezen en zich in Italië vestigen, zullen, na afbetaling van schulden of belastingen, welke zij in het Vrije Gebied verschuldigd zouden zijn, het recht hebben hun roerende goederen mee te nemen en de fondsen, welke zij bezitten, over te dragen, mits deze goederen en fondsen wettig zijn verkregen. Er zullen generlei uit- of invoerrechten geheven worden op de overbrenging van deze goederen. Deze personen zullen bovendien bevoegd zijn hun roerende en onroerende goederen onder dezelfde voorwaarden te verkopen, als de onderdanen van de Rechtsopvolgende Staat

    De overbrenging der goederen naar Italië zal geschieden op de voorwaarden en binnen de grenzen, welke bij overeenkomst tussen de Rechtsopvolgende Staat en Italië zijn vastgesteld.

    De voorwaarden en andere details, betreffende de overbrenging der fondsen, inclusief de opbrengst van de verkoop der goederen, zullen eveneens bij overeenkomst worden vastgesteld.

  • 11. De goederen, rechten en belangen, welke in Italië bestaan bij het van kracht worden van dit Verdrag, en toebehoren aan vroegere Italiaanse onderdanen, die in de afgestane gebieden wonen en onderdanen van een ander land zijn geworden krachtens dit Verdrag, zullen door Italië in dezelfde mate geëerbiedigd worden als de goederen, rechten en belangen van onderdanen der Verenigde Naties in het algemeen.

    Deze personen zullen bevoegd zijn hun goederen, rechten en belangen over te brengen en te liquideren, onder de voorwaarden, voorzien in lid 10, hierboven vermeld.

  • 12. De vennootschappen, opgericht onder de Italiaanse wetgeving, die hun zetel in het afgestane gebied hebben, en die deze naar Italië wensen over te brengen, zullen eveneens behandeld moeten worden, overeenkomstig de bepalingen van lid 10 van deze bijlage, mits meer dan vijftig percent van het kapitaal van de vennootschap/vereniging aan personen toebehoort, die buiten het afgestane gebied wonen of aan personen, die krachtens dit Verdrag de Italiaanse nationaliteit kiezen en hun domicilie naar Italië verplaatsen, mits de vennootschap voor het grootste gedeelte buiten het afgestane gebied werkzaam is.

  • 13. De schulden van personen, die in Italië verblijf houden aan personen, die in het afgestane gebied wonen, of schulden van personen, die in het afgestane gebied verblijf houden aan personen, die in Italië wonen, zullen niet door de overdracht worden getroffen.

    De Rechtsopvolgende Staat en Italië nemen op zich om de regeling dezer verplichtingen te bevorderen. De term „personen”, in dit lid gebruikt, is van toepassing op rechtspersonen.

  • 14. De goederen in het afgestane gebied van enig Lid der Verenigde Naties of van zijn onderdanen, welke niet vrij zijn gekomen van het sequester of van de contrôlemaatregelen, waaraan zij door Italië onderworpen waren, en welke evenmin aan hun eigenaren zijn teruggegeven, zullen, in de toestand waarin zij zich thans bevinden, teruggegeven worden.

  • 15. De Italiaanse Regering erkent, dat de overeenkomst van Brionië van 10 Augustus 1942, van nul en gener waarde is. Zij verbindt zich om met de andere ondertekenaars der overeenkomst van Rome van 29 Maart 1923, deel te nemen aan alle onderhandelingen, welke ten doel hebben in haar bepalingen de nodige wijzigingen aan te brengen ter verzekering van een billijke regeling der jaarlijkse uitkeringen, waarin zij voorziet.

  • 16. Italië zal de goederen teruggeven, welke na 3 September 1943 op onwettige wijze aan het afgestane gebied ontnomen en naar Italië overgebracht zijn. Behoudens wanneer deze bijlage een andere regeling voorschrijft, zal de toepassing van deze verplichtinig door de leden 2, 3, 4, 5 en 6 van artikel 75 geregeld worden.

  • 17. Italië zal, binnen de kortst mogelijke tijd, alle schepen in het bezit van de Staat of van Italiaanse onderdanen, aan de Rechtsopvolgende Staat teruggegeven, welke op 3 September 1943 toebehoorden, hetzij aan natuurlijke personen, die in het afgestane gebied wonen en krachtens dit Verdrag de nationaliteit van de Rechtsopvolgende Staat verkrijgen, hetzij aan rechtspersonen van Italiaanse nationaliteit, die hun zetel in het afgestane gebied hebben en zullen behouden, uitgezonderd de schepen, welke te goeder trouw verkocht zijn.

  • 18. De Rechtsopvolgende Staten en Italië zullen overeenkomsten sluiten, om op billijke en rechtmatige wijze de goederen te verdelen van elk beslaand, plaatselijk, publiekrechtelijk lichaam, welks gebied verdeeld is door een, krachtens dit Verdrag vastgestelde grens, en om de instandhouding te verzekeren aan die gemeentelijke diensten, welke voor de bewoners benodigd zijn en waarvoor in de andere bepalingen van dit Verdrag geen bijzondere voorzieningen getroffen zijn.

    Soortgelijke overeenkomsten zullen worden gesloten om op juiste en rechtmatige wijze het rollend- en ander spoorwegmateriaal te verdelen, evenals de uitrusting van dokken en havens en vaartuigen, die daarbij dienst doen; en eveneens zullen bij overeenkomst alle andere hangende kwesties van economische aard geregeld worden, welke niet in deze bijlage zijn bedoeld.

  • 19. De bepalingen van deze Bijlage zullen niet van toepassing zijn op de vroegere Italiaanse koloniën. De economische en financiële bepalingen, welke op hen van toepassing zijn, zullen deel uitmaken van de regelingen, welke luidens de bewoordingen van artikel 23 van dit Verdrag, over het lot van deze gebieden zullen beslissen.

BIJLAGE XV. Bijzondere Bepalingen betreffende bepaalde Categorieën van Eigendommen

  • A. Industriële, Letterkundige en Artistieke Eigendommen

    • 1.

      • a. Er zal een termijn van een jaar, te berekenen vanaf de datum van het van kracht worden van dit Verdrag, aan de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en hun onderdanen worden toegestaan, zonder betaling van uitstelheffingen of enige andere sancties, ten einde hen in staat te stellen, de nodige daden te verrichten ter verkrijging, of voor het behoud in Italië, van de industriële, letterkundige of artistieke eigendomsrechten, welke niet verricht hebben kunnen worden ten gevolge van de bestaande staat van oorlog.

      • b. De Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden of hun onderdanen, die op het gebied van enige Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid een aanvraag hebben gedaan, hetzij ter verkrijging van een octrooi of een inschrijving van een gebruiksmodel, op zijn vroegst twaalf maanden voor de opening der vijandelijkheden met Italië of gedurende deze, hetzij voor de inschrijving van een industriële tekening, model of fabrieksmerk, ten hoogste zes maanden voor de opening der vijandelijkheden met Italië, of gedurende deze, zullen gerechtigd zijn, voor de duur van een periode van twaalf maanden, vanaf de datum van het van kracht worden van dit Verdrag, de overeenkomstige rechten in Italië aan te vragen, met een recht van voorrang, gebaseerd op het feit, dat zij reeds vroeger een aanvraag hadden gedaan in het gebied van deze Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid.

      • c. Elk der Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en haar onderdanen, zal gedurende een periode van een jaar, vanaf de datum van het van kracht worden van dit Verdrag, vervolging kunnen instellen in Italië tegen natuurlijke of rechtspersonen, die inbreuk hebben gemaakt op hun industriële, letterkundige en artistieke eigendomsrechten, tussen de datum van het uitbreken der vijandelijkheden en die van het van kracht worden van dit Verdrag.

    • 2. Bij het vaststellen van de periode gedurende welke een octrooirecht moet worden geëxploiteerd of een model of fabrieksmerk moet worden gebruikt, zal de periode vanaf het uitbreken der vijandelijkheden tot aan het einde van de achttiende maand na het van kracht worden van dit Verdrag, niet worden meegeteld.

    • 3. In de berekening van de normale geldigheidsduur van industriële, letterkundige en artistieke eigendomsrechten, welke in Italië golden bij het uitbreken der vijandelijkheden, of welke erkend of gevestigd zullen worden onder de voorwaarden, bedoeld in deel A van deze bijlage, en welke toebehoren aan een van de Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden of aan haar onderdanen, zal geen rekening worden gehouden met de periode tussen het uitbreken der vijandelijkheden en de datum van het van kracht worden van dit Verdrag. De normale geldigheidsduur van deze rechten zal dientengevolge in Italië als automatisch verlengd beschouwd worden, met een nieuwe periode, gelijk aan die, welke niet meegeteld zal zijn.

    • 4. De voorafgaande bepalingen betreffende de rechten in Italië van de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden en hun onderdanen zullen eveneens moeten worden toegepast op de rechten van Italië en zijn onderdanen in de gebieden van de Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden. Geen enkele van deze bepalingen zal echter aan Italië of zijn onderdanen recht geven op een gunstiger behandeling in het gebied van een der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden, dan die, welke in hetzelfde geval door die Mogendheid aan enige andere der Verenigde Naties of haar onderdanen wordt toegestaan; evenmin zal Italië gehouden zijn, krachtens deze bepalingen aan een van de Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden of haar onderdanen, een gunstiger behandeling te geven, dan die, welke Italië of zijn onderdanen genieten op het gebied van die Mogendheid, met betrekking tot de onderwerpen, waarop de voorafgaande bepalingen slaan.

    • 5. Derden, die wonen op het gebied van enige Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid of op Italiaans Gebied en die voor de datum van het van kracht worden van dit Verdrag te goeder trouw industriële, letterkundige of artistieke eigendomsrechten verkregen hebben, welke indruisen tegen de rechten, hersteld krachtens deel A van deze Bijlage, of tegen rechten, welke verkregen zijn krachtens de op grond van deze bepalingen toegestane voorrangen, of welke te goeder trouw het voorwerp van deze rechten hebben vervaardigd, uitgegeven, gereproduceerd, gebruikt of verkocht, zullen toestemming krijgen deze rechten, welke zij te goeder trouw verkregen hadden te blijven uitoefenen, en om de vervaardiging, publicatie, reproductie, het gebruik of de verkoop, die zij te goeder trouw hadden ondernomen, voort te zetten of te hervatten, zonder zich bloot te stellen aan vervolgingen wegens inbreuk.

      Die toestemming zal in Italië gegeven worden in de vorm van een niet-exclusieve vergunning, toegewezen onder die voorwaarden, welke bij overeenkomst tussen de belanghebbende partijen door hen moeten worden vastgesteld, of, bij gebreke van overeenkomst, door de verzoeningscommissie, ingesteld krachtens artikel 83 van dit Verdrag. In de gebieden van elk der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden zullen echter de bona fide derden profiteren van de bescherming, welke in overeenkomstige gevallen wordt gegeven aan bona fide derden, wier rechten indruisen tegen die van de onderdanen der andere Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden.

    • 6. Geen enkele bepaling van deel A van deze bijlage mag in die zin uitgelegd worden, dat zij aan Italië of aan zijn onderdanen in het gebied van enige der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden recht zou geven op octrooi of gebruiksmodellen voor uitvindingen betreffende enig artikel, hetwelk uitdrukkelijk aangeduid is in de omschrijving van het oorlogsmaterieel, opgesomd in bijlage XIII van dit Verdrag, welke uitvindingen gedaan zijn of waarvoor aanvragen ter inschrijving door Italië of een van zijn onderdanen zijn gedaan, in Italië of in het gebied van een andere As-Mogendheid of in een door de As-troepen bezet gebied, gedurende de tijd, dat dit gebied onder het toezicht van de troepen of autoriteiten der As-Mogendheden stond.

    • 7. Italië zal eveneens de voordelen der voorafgaande bepalingen van deze bijlage toekennen aan de Verenigde Naties, geen Geallieerde en Geassocieerde Mogendheden zijnde, wier diplomatieke betrekkingen met Italië gedurende de oorlog verbroken zijn geweest en die zich verbinden aan Italië de voordelen te verlenen, welke krachtens genoemde bepalingen aan dat land worden toegekend.

    • 8. Geen enkele bepaling van deel A van deze bijlage mag uitgelegd worden als zijnde in strijd met artikel 78, 79, en 81 van dit Verdrag.

  • B. Verzekeringen

    • 1. Behoudens beperkingen, opgelegd aan assuradeuren in het algemeen, zal er aan de assuradeuren, die onderdanen van de Verenigde Naties zijn, geen enkele hindernis in de weg gelegd worden voor het wederom verkrijgen van hun vroegere portefeuilles.

    • 2. Indien een assuradeur, die onderdaan is van één der Verenigde Naties, zijn beroepswerkzaamheden in Italië wenst te hervatten, en indien de waarde van de garantiedeposito's of van de reserves, welke in Italië vereist worden van de verzekeringsondernemingen voor het uitoefenen van haar werkzaamheden, verminderd is door het verlies of de waardevermindering van de effecten, welke deze deposito's of reserves uitmaakten, dan verbindt de Italiaanse Regering zich om, voor de duur van achttien maanden, de overgebleven effecten aan te nemen, alsof zij volledig voldeden aan de wettelijke voorschriften betreffende de deposito's en reserves.

BIJLAGE XVI. Overeenkomsten, Verjaringen, Wissels

  • A. Overeenkomsten

    • 1. Behoudens de uitzonderingen in lid 2 en 3 hieronder vermeld, zal elke overeenkomst, voor welker uitvoering contact tussen de partijen, die vijanden zijn in de zin van deel D van deze bijlage, als ontbonden worden beschouwd sedert het tijdstip, waarop enige partij vijand is geworden. Deze ontbinding zal echter geen inbreuk maken op de bepalingen van artikel 81 van dit Verdrag; evenmin zal zij enige partij bij de overeenkomst van de verplichting ontheffen tot terugbetaling der bedragen, welke op voorschot of op afbetaling zijn geïnd en waarvoor de betrokken partij geen tegenprestatie heeft geleverd.

    • 2. Niettegenstaande de bepalingen van lid 1 hierboven, zullen niet vervallen die bedingen uit elke overeenkomst, die zullen kunnen worden afgescheiden, en voor welker uitvoering geen contact tussen de partijen, die vijanden in de zin van deel D van deze Bijlage zijn geworden, nodig is, onverminderd de rechten vermeld in artikel 79 van dit Verdrag. Indien de bedingen van een overeenkomst niet aldus kunnen worden afgescheiden, zal de overeenkomst geacht worden in haar geheel te zijn ontbonden. Het voorafgaande zal onderworpen zijn aan de toepassing van nationale wetten, verordeningen en reglementen, uitgevaardigd door die van de Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden, die rechtsmacht over de overeenkomst of een der partijen heeft, alsmede aan de bepalingen van de overeenkomst.

    • 3. Geen enkele bepaling van deel A van deze bijlage zal beschouwd worden als vernietigende de transacties, welke wettig uitgevoerd zijn, overeenkomstig een tussen vijanden gesloten overeenkomst, indien deze transacties met toestemming van de Regering van een der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden hebben plaats gevonden.

    • 4. Niettegenstaande de voorafgaande bepalingen, zullen de verzekerings- en herverzekeringscontracten het onderwerp uitmaken van afzonderlijke overeenkomsten tussen de Regering van de betrokken Geallieerde of Geassocieerde Mogendheid en de Italiaanse Regering.

  • B. Verjaring

    • 1. Alle termijnen van verjaring of verval van het recht om een rechtshandeling in te stellen of voort te zetten, of van het recht om conservatoire maatregelen te nemen in rechtsverhoudingen betreffende personen of goederen, waarbij onderdanen der Verenigde Naties en Italiaanse onderdanen betrokken zijn, die vanwege de staat van oorlog geen rechtsvordering hebben kunnen instellen of voortzetten, of de nodige formaliteiten tot bewaring hunner rechten hebben kunnen verrichten, ongeacht of deze termijnen vóór of na de opening der vijandelijkheden zijn begonnen, zullen beschouwd worden als zijnde geschorst voor de duur van de oorlog op Italiaans gebied enerzijds, en anderzijds op het gebied van die Verenigde Naties, welke op basis van wederkerigheid, aan Italië toestaan voordeel te hebben van de in dit lid genoemde bepalingen. Deze termijnen zullen beginnen vanaf de datum van het van kracht worden van dit Verdrag. De in dit lid genoemde bepalingen zullen van toepassing zijn op de termijnen, vastgesteld voor het indienen van coupons of dividendbewijzen of, met het oog op de aflossing, voor het indienen van stukken, die uitgeloot zijn, of die om welke andere reden dan ook moeten worden afgelost.

    • 2. Wanneer er gedurende de oorlog vanwege de onuitvoerbaarheid van een handeling of het achterwege laten van de een of andere formaliteit executieve maatregelen zijn genomen op Italiaans gebied, ten nadele van een onderdaan van een der Verenigde Naties, zal de Italiaanse Regering de geschonden rechten herstellen. Indien het herstel van deze rechten niet mogelijk is of onbillijk zou zijn, dan zal de Italiaanse Regering het nodige doen, opdat de belanghebbende onderdaan een zodanige schadeloosstelling krijgt, welke in dit geval rechtvaardig en billijk is.

  • C. Wissels

    • 1. In de betrekkingen tussen vijanden zal geen enkele wissel, welke vóór de oorlog ondertekend is, als niet meer geldig beschouwd worden alleen op grond van het feit, dat deze niet binnen de voorgeschreven termijnen ter acceptatie of incassering is ingediend, of dat de trekker of endossant niet binnen die termijnen in kennis is gesteld, dat de betreffende wissel niet geaccepteerd of betaald is, of dat deze binnen genoemde termijnen niet gecontesteerd is, of dat een of andere formaliteit gedurende de oorlog is weggelaten.

    • 2. Indien gedurende de oorlog de termijn verstreken is, waarbinnen een wissel ter acceptatie of incassering aangeboden had moeten worden, of waarbinnen een bericht van niet-acceptatie of niet-betaling aan de trekker of endossant gegeven had moeten worden, of waarbinnen de wissel gecontesteerd had moeten worden, en indien de partij, die de wissel had moeten aanbieden af contesteren, of die kennis had moeten geven bij gebreke van acceptatie of betaling, dit niet gedurende de oorlog heeft gedaan, dan zal er een termijn worden toegestaan van minstens drie maanden, vanaf de datum van het van kracht worden van dit Verdrag, waarbinnen genoemde wissel aangeboden of gecontesteerd kan worden of kennis kan worden gegeven van zijn niet-acceptatie of niet-betaling.

    • 3. Indien een persoon, hetzij vóór, hetzij tijdens de oorlog de verplichting tot betaling van een wissel op zich heeft genomen, ten gevolge van een overeenkomst, met hem aangegaan door een persoon, die vervolgens een vijand is geworden, zal deze laatste, ondanks de opening der vijandelijkheden, gehouden zijn de eerste schadeloos te stellen voor de gevolgen, voortvloeiende uit zijn verplichting.

  • D. Bijzondere bepalingen

    • 1. In de zin van deze bijlage zullen natuurlijke of rechtspersonen als vijanden worden beschouwd, vanaf de datum, dat alle handel tussen hen onwettig is geworden volgens de wetten, verordeningen of reglementen, waaraan deze personen of de overeenkomst waren onderworpen.

    • 2. Gezien het juridische stelsel der Verenigde Staten van Amerika zullen de bepalingen van deze bijlage niet van toepassing zijn op de betrekkingen tussen de Verenigde Staten van Amerika en Italië.

BIJLAGE XVII. Prijzenhoven en uitspraken

  • A. Prijzenhoven

    • 1. Elk der Geallieerde of Geassocieerde Mogendheden behoudt zich het recht voor, om overeenkomstig een door haar vast te stellen procedure, alle besluiten en beschikkingen der Italiaanse Prijzenhoven te onderzoeken, welke afgekondigd zijn ten gevolge van elk proces, waarbij de eigendomsrechten van haar onderdanen betrokken zijn, en om de Italiaanse Regering aan te raden over te gaan tot de herziening van die besluiten of verordeningen, welke niet met het internationale recht zouden overeenkomen.

    • 2. De Italiaanse Regering verbindt zich om afschriften te verstrekken van alle documenten en stukken van deze processen met inbegrip van de genomen besluiten en gegeven beschikkingen, om alle aanbevelingen aan te nemen, welke ten gevolge van het onderzoek van deze processen gegeven zijn, en om uitvoering te geven aan deze aanbevelingen.

  • B. Uitspraken

    De Italiaanse Regering zal de nodige maatregelen nemen om te allen tijde binnen een termijn van een jaar, te berekenen vanaf de datum van het van kracht worden van dit Verdrag, aan onderdanen van een der Verenigde Naties toestemming te geven om voor de bevoegde Italiaanse autoriteiten een vordering tot revisie in te stellen, van elke uitspraak, dat door een Italiaans gerecht tussen 10 Juni 1940 en de datum van het van kracht worden van dit Verdrag, in enig geding is gewezen, waarbij de onderdaan van een der Verenigde Naties, hetzij in de hoedanigheid van eiser, hetzij in de hoedanigheid van gedaagde, niet in staat is geweest zijn zaak op bevredigende wijze uiteen te zetten. De Italiaanse Regering zal de nodige maatregelen nemen, opdat, wanneer een onderdaan van een der Verenigde Naties nadeel heeft ondervonden van een dergelijke uitspraak, deze onderdaan hersteld zal worden in de toestand, waarin hij zich bevond voor het uitspreken hiervan, of een zodanige schadeloosstelling zal ontvangen als in de gegeven omstandigheden rechtvaardig en billijk kan worden geacht. Onder de uitdrukking, „onderdanen der Verenigde Naties” worden begrepen de vennootschappen of verenigingen, welke georganiseerd of opgericht zijn volgens de wetgeving van welke ook der Verenigde Naties.

Naar boven