Verdrag inzake de regeling van aangelegenheden voortspruitende uit de oorlog en de bezetting, Bonn, 26-05-1952

Geraadpleegd op 29-03-2024.
Geldend van 06-09-1955 t/m heden

Verdrag inzake de regeling van aangelegenheden voortspruitende uit de oorlog en de bezetting

Authentiek : EN

CHAPTER FIVE. External Restitution

Article 1

  • 1 Upon the entry into force of the present Convention, the Federal Republic shall establish, staff and equip an administrative agency which shall, as provided in this Chapter and the Annex thereto, search for, recover and restitute jewellery, silverware and antique furniture (where individual articles are of substantial value), and cultural property, if such articles or cultural property were, during the occupation of any territory, removed therefrom by the forces or authorities of Germany or its Allies or their individual members (whether or not pursuant to orders) after acquisition by duress (with or without violence), by larceny, by requisitioning or by other forms of dispossession by force.

  • 2 In the case of cultural property which was present in the country concerned prior to the date applicable to that country, as specified in Article 5 of this Chapter, restitution shall also be made

    • (a) if it was acquired by way of gift made under direct or indirect pressure or in consideration of the official position of the recipient;

    • (b) if it was acquired by way of purchase, unless it had been brought into the country concerned for the purpose of sale.

  • 3 In the case of jewellery, silverware or antique furniture, restitution may be denied if it is established that the property concerned was removed after acquisition from the original owner for value by way of a regular commercial transaction, even if payment was made in occupation currency.

  • 4 The term “cultural property” shall comprise movable goods of religious, artistic, documentary, scholary or historic value, or of equivalent importance, including objects customarily found in museums, public or private collections, libraries or historic archives. The term “antique” shall mean property which upon the entry into force of the present Convention is one hundred or more years old. The term “substantial value” shall mean a value of not less than 200,000 French francs at the 1 January 1951 purchasing power.

  • 5 The agency referred to in paragraph 1 of this Article will give information on matters dealt with by it to the Three Powers or their representatives on request and submit quarterly reports on its activity. The records of the agency shall be preserved until otherwise agreed.

Article 2

  • 1 Restitution pursuant to Article 1 of this Chapter may be requested from the Federal Government only by the Government of the State from the territory of which the property was removed. The Federal Government may reject a restitution request if such request has already been rejected as not well founded by the appropriate agency of one of the Three Powers, except in a case where evidence which could not previously be presented is adduced.

  • 2 Restitution of jewellery, silverware or antique furniture may only be claimed from the Federal Government if a pertinent request has been lodged with an agency of any of the Three Powers prior to the entry into force of the present Convention. In the case of cultural property, no new claim for restitution may be filed after 8 May 1956. Where, in any particular case, the investigations of the German agency referred to in Article 1 of this Chapter with respect to claimed property have been unsuccessful or where they have not led to the discovery of the claimed property by 8 May 1957, and where further investigations are unlikely to be successful, the agency shall discontinue the proceedings. Such a decision may be appealed from by the party concerned to the Arbitral Commission on Property, Rights and Interests in Germany pursuant to Article 7. If, after such discontinuance, the claimed property is identified, the restitution proceedings may be reopened.

  • 3 Claims filed with an agency of any of the Three Powers and not finally disposed of prior to the entry into force of the present Convention and falling within the scope of the provisions of Article 1 of this Chapter and this Article shall be referred by the Power concerned to the German agency referred to in Article 1. They shall be acted upon by the German agency as though filed directly with it by the claimant Government.

  • 4 Submission of a claim for restitution pursuant to Article 1 of this Chapter on behalf of any person or entity shall preclude such submission pursuant to Article 3; likewise, action for restitution pursuant to Article 3 shall preclude submission of a claim for restitution pursuant to Article 1.

Article 3

  • 1 Notwithstanding provisions of German law to the contrary, any person who, or whose predecessor in title, during the occupation of a territory, has been dispossessed of his property by larceny or by duress (with or without violence) by the forces or authorities of Germany or its Allies, or their individual members (whether or not pursuant to orders), shall have a claim against the present possessor of such property for its restitution, subject, however, to:

    • (a) reimbursement by the claimant to the defendant for expenditures, which have enhanced the value of the property, made after its acquisition;

    • (b) payment by the claimant of the value of any consideration received by him or his predecessor in title, which shall be treated in the same manner as German assets existing at the date of removal in the country from which the property was removed.

    No such claim shall exist if the present possessor has possessed the property bona fide for ten years or until 8 May 1956, whichever is later.

  • 2 Any claim to restitution pursuant to paragraph 1 of this Article may be brought before a German court on or before 8 May 1956 or before the expiration of ten years during which the possessor possessed the property bona fide, whichever is later, by any national or resident of a State which has acceded to the Charter of the Arbitral Commission on Property, Rights and Interests in Germany.

  • 3 No restitution claim may be asserted, if, prior to the entry into force of the present Convention, a request by a Government on behalf of the claimant for restitution of the property concerned was rejected as not well founded by an agency of one of the Three Powers, except in a case where evidence which could not previously be presented is adduced.

Article 4

  • 1 If property to be restituted has, after identification in Germany, either been utilized or consumed in Germany before return to the claimant or been destroyed, stolen or otherwise disposed of before receipt by the claimant Government or by an appropriate agency of one of the Three Powers for despatch to the claimant, the Federal Republic shall compensate claimants who would otherwise be entitled to restitution under Article 1 or 3 of this Chapter, or who, at the entry into force of the present Convention, have had their claims for restitution approved by one of the Three Powers.

  • 2 The German agency referred to in Article 1 of this Chapter shall, upon application by the claimant otherwise entitled to restitution, render a decision on the compensation claim in respect of property the restitution of which could have been requested under Articles 1 and 2. The court stipulated in Article 3 shall, upon suit brought by the claimant otherwise entitled to restitution, render a decision on the compensation claim in respect of property the restitution of which could have been requested under Article 3, provided that the plaintiff is a national or a resident of a State which has acceded to the Charter of the Arbitral Commission on Property, Rights and Interests in Germany. The filing of the application and the bringing of the suit must take place not later than one year after the entry into force of the present Convention or one year after notification to the claimant that the property is not available for restitution, whichever is later.

  • 3 Notwithstanding the provisions of paragraph 2 of this Article, claims falling within the scope of paragraph 1 filed with an agency of any of the Three Powers before the entry into force of the present Convention may either be referred by that Power to the German agency referred to in Article 1 of this Chapter or be filed with that agency by the claimant Government. All claims under this paragraph shall be referred to or filed with the agency not later than six months after the entry into force of the present Convention and shall be decided by it.

  • 4 The German agency referred to in Article 1 of this Chapter shall recognize claims for restitution which have been approved by any of the Three Powers prior to the entry into force of the present Convention. The agency shall also accept as conclusive a certificate by any one of the Three Powers that the property which was the subject of the claim had not been received by an appropriate agency of that Power for despatch to the claimant.

  • 5 Compensation pursuant to this Article shall be awarded in the amount of the replacement value of the property concerned as of the date of the award.

Article 5

  • 1 The provisions of this Chapter shall apply in respect of the following countries as of the respective date set forth below:

    Country

    Date

    Austria ...................................................

    12 March 1938

    Czechoslovakia ......................................

    1 April 1939

    Poland ..................................................

    1 September 1939

    Denmark ...............................................

    9 April 1940

    Norway .................................................

    9 April 1940

    Belgium ................................................

    10 May 1940

    Luxembourg ..........................................

    10 May 1940

    Netherlands ...........................................

    10 May 1940

    France ..................................................

    17 May 1940

    Greece .................................................

    28 October 1940

    Yugoslavia ............................................

    6 April 1941

    Union of Soviet Socialist Republics ..........

    22 June 1941

    Italy ......................................................

    3 September 1943

    Rumania ...............................................

    12 September 1944

    Finland .................................................

    19 September 1944

    Bulgaria ................................................

    28 October 1944

    Hungary .................................................

    20 January 1945

  • 2 The provisions of this Chapter shall cover public and private property which was removed from territories referred to in paragraph 1 of this Article.

Article 6

If the Federal Republic concludes with any other Power, on matters within the scope of this Chapter, arrangements more favourable to such other Power than the corresponding provisions of this Chapter, the benefits of such new arrangements shall automatically be extended to all powers benefiting from those provisions.

Article 7

  • 1 The Signatory States hereby establish an Arbitral Commission on Property, Rights and Interests in Germany, which shall function in accordance with the provisions of its Charter annexed to the present Convention.

  • 2 Upon application of the party concerned, any final decision (Endentscheidung) by the German agency pursuant to Articles 1, 2 or 4 of this Chapter, or by a German court pursuant to Articles 3 or 4, shall be subject to review by the Arbitral Commission on Property, Rights and Interests in Germany.

  • 3 Application to the Commission shall be submitted by the party concerned within thirty days after service of such decision. If the German agency or the German court does not render a decision within one year after submission of the claim, the claimant may submit his claim directly to the Commission within thirty days following the expiration of the one year period.

  • 4 In any case submitted to it, the Commission may itself render a final decision in regard to such case or may remand it to the German agency or to the German court with such instructions as the Commission deems necessary or appropriate.

  • 5 The judgments of the Commission shall be final and binding on the authorities and courts of the Signatory States and other States acceding to its Charter.

ANNEX TO CHAPTER FIVE

Section 1

  • 1 The Federal Government shall establish the administrative agency provided for in paragraph 1 of Article 1 of the foregoing Chapter as a Federal Higher Authority (Bundesoberbehörde).

  • 2 All German courts and authorities shall render the Federal Higher Authority legal and other official assistance pursuant to Article 35 of the Basic Law.

Section 2

  • 1 Applications for restitution pursuant to Articles 1 and 2 of the foregoing Chapter, with the exception of those specified in paragraph 3 of Article 2, shall include

    • (a) a description of the property restitution of which is demanded;

    • (b) when possible, identification of the person possessing such property at the time of filing of the application;

    • (c) a description of the facts on which the restitution claim is based.

  • 2 Certified copies of the documents supporting the restitution claim shall be attached to the application or shall be subsequently submitted.

Section 3

  • 1 Applications for compensation pursuant to Article 4 of the foregoing Chapter, with the exception of those specified in paragraph 3 of that Article, shall include

    • (a) a description of the property in respect of which compensation is demanded;

    • (b) information relating to the identification in Germany of such property;

    • (c) information relating to the utilization, consumption, destruction, theft or disposal of such property;

    • (d) notice of the amount claimed;

    • (e) information concerning any other matters on which the claim is based.

  • 2 Certified copies of the documents supporting the compensation claim shall be attached to the application or shall be subsequently submitted.

Section 5

  • 1 The Federal Higher Authority shall conduct the necessary investigations. For this purpose it may on its own motion (von Amts wegen) take evidence by accelerated procedure; in particular, it may hear witnesses, experts and the persons whose rights are affected by the restitution or cause their hearing before a court. Where a hearing under oath appears necessary, such oath shall be sworn before a court. The Federal Higher Authority shall be authorized to accept statements in lieu of oaths (eidesstattliche Versicherungen).

  • 2 In addition to the applying Government, all persons shall be considered parties concerned whose rights would be affected by the restitution.

  • 3 The parties concerned shall be afforded an opportunity to state their views. They may be represented by agents or counsel. They shall be notified of the dates of the hearings ordered for the purpose of interrogations pursuant to the second sentence of paragraph 1 of this Section and may attend these hearings. The documents filed by a party concerned shall be transmitted to the other parties.

Section 6

Where realization of the restitution claim appears to be endangered, the Federal Higher Authority shall order the necessary interim measures to be taken for safeguarding the property.

Section 7

Decisions of the Federal Higher Authority shall state in writing the reasons on which they are based and shall be served upon the parties concerned.

Section 8

  • 1 The Federal Higher Authority shall take all measures required for the restitution. Where necessary the Federal Higher Authority shall order that property to be restituted shall be expropriated in favour of the Federal Republic, which will forward (zuleiten) it to the restitution claimant.

  • 2 The nature and amount of the compensation to persons affected by the expropriation shall be fixed by a Federal law.

  • 3 Where the Federal Higher Authority allows a claim under Article 4 of the foregoing Chapter, it shall fix the amount of the compensation to be paid by the Federal Republic.

CHAPTER TEN. Foreign Interests in Germany

Article 1

  • 1 Insofar as this has not already been done, the Federal Republic will take all steps necessary to ensure that the nations, persons and companies referred to in paragraph 3 of this Article shall be able to secure the return of their property in its present condition, and the restoration of their rights and interests, in the Federal territory to the extent to which such property, rights or interests suffered discriminatory treatment. The property, rights and interests of the nations, persons and companies referred to in paragraph 3 shall be freed by the Federal Republic from all encumbrances and charges of any kind to which they may have become subject as a result of discriminatory treatment. No costs shall be imposed either in connection with the return or restoration or with the removal of encumbrances or charges. Equitable conditions may, however, be imposed to prevent the unjust enrichment of any nation, person or company referred to in paragraph 3.

  • 2 On the entry into force of the present Convention, the Federal Republic shall establish, and give adequate publicity to, the procedure described in the Annex to this Chapter for the filing and consideration of claims based on the provisions of this Article and for the satisfaction of awards based on such claims. Such claims shall be filed within twelve months from the establisment of such procedure. The Federal Republic shall also make available, so far as possible, all information concerning the administration by custodians of property, rights or interests to any interested party who may request it.

  • 3 The following shall be entitled to claim under the provisions of this Article:

    • (a) United Nations and their nationals,

    • (b) the successors of such nationals, and

    • (c) companies organized under German law in which United Nations nationals own participation,

    provided that such nationals or, except in the case of direct successors by inheritance or testamentary disposition, their successors were United Nations nationals at the date of the discriminatory treatment.

  • 4 The term “discriminatory treatment” as used in this Article shall mean action of all kinds applied between 1 September 1939 and 8 May 1945 to any property, rights or interests, as a result of any exceptional measures which were not applicable generally to all non-German property, rights or interests, and giving rise to prejudice, deprivation or impairment without the free consent of the interested parties and without adequate compensation. Anything done or omitted under the German Ordinance on the Treatment of Enemy Properties of 15 January 1940 or any amendment thereto, or any other regulations having a similar purpose, may be held to amount to discriminatory treatment, even though within the scope of such Ordinance, amendments or regulations, where it appears that

    • (a) injury to foreign property, rights or interests resulted therefrom; and

    • (b) the injury inflicted could have been avoided without infringing such Ordinance, amendments or regulations.

  • 5 The provisions of this Article are not applicable to claims which are dealt with under Chapters Three and Four of the present Convention.

  • 6 The provisions of this Article are not intended to cover compensation for loss or damage to property, rights or interests due to discriminatory treatment or resulting indirectly or directly from the war by any other means, but shall not affect the right of any of the United Nations to advance during negotiation for a peace settlement any claim for compensation of this nature with respect to its own or its nationals' property, rights or interests.

Article 2

Insofar as they affect foreign creditors of German debtors, the Federal laws on periods of limitation (including preclusion and prescription) of 28 December 1950 and 30 March 1951 (Gesetz über den Ablauf der durch Kriegs- oder Nachkriegsvorschriften gehemmten Fristen und Gesetz zur Erganzung des Gesetzes iiber den Ablauf der durch Kriegs- oder Nachkriegsvorschriften gehemmten Fristen, Bundesgesetzblatt 1950 Seite 821 und 1951 Teil I Seite 213) together with Allied High Commission Law No. 67 on the same subject, shall be maintained in force. This legislation shall be reviewed by the Federal Republic in agreement with the other Signatory States on the basis of the provisions of the Agreement on German External Debts, concluded in London on 27 February 1953, in so far as this legislation involves claims dealt with in that Agreement.

Article 3

Without prejudice to the terms of the final peace settlement with Germany, the United Nations and their nationals shall enjoy, on the same basis as German nationals residing in the Federal territory, such compensation for war damage relating to property located in the Federal territory as may be provided by the Federal Republic or any of its Lander, but not Integration Aid (Eingliederungshilfe) or Housing Aid (Wohnraumhilfe).

Article 4

The Federal Republic reaffirms that under German law the state of war shall not in itself be regarded as affecting obligations to pay pecuniary debts arising out of obligations and contracts which existed, and rights which were acquired, before the commencement of the state of war.

Article 5

Any United Nations national, or the successor of such a national who is also a United Nations national, shall have the right to institute, within one year from the entry into force of the present Convention, an action for the revision of any judgment delivered by a German Court between 1 September 1939 and 8 May 1945 in any proceeding in which such national was a party and was physically, morally or legally unable to make adequate presentation of his case.

Article 6

  • 1 Pending a final settlement of claims against Germany arising out of the war, the persons defined in paragraph 2 of this Article, and their property, shall be exempt from any exceptional taxes, levies or imposts, the incidence of which is in fact on property, imposed for the specific purpose of meeting charges arising out of the war or out of reparation or restitution to any of the United Nations.

  • 2 Where any such tax, levy or impost is levied only partly for the purposes described in paragraph 1 of this Article, the exemption to be granted shall in principle be proportionate to the part of such taxes, levies or imposts imposed for these purposes. In the particular cases of the levies prescribed by the legislation of the Bizonal Economic Council and by the corresponding legislation of the Lander of Rhineland-Palatinate, Baden and Württemberg-Hohenzollern, concerning Immediate Aid (Soforthilfe) and by the Law on Equalisation of Burdens of 14 August 1952 (Bundesgesetzblatt I Seite 446), the persons and property described in the following provisions of this Article shall be exempted, to the extent provided, from payments falling due in the six-year period from 1 April 1949 to 31 March 1955 as Immediate Aid levies, and as the property levy under the Equalisation of Burdens:

    • (a) natural persons who were nationals of any of the United Nations on the currency reform date (21 June 1948), and companies, associations of persons and trusts (Körperschaften, Personenvereinigungen und Vermögensmassen), which are independently liable for taxation under German law, organized under the laws of one of the United Nations, shall, if subject to unlimited tax liability, be exempted in respect of all property owned by them both on 21 June 1948 and on 8 May 1945 or, if subject to limited tax liability, in respect of all property owned by them in the Federal Republic or Berlin (West). Citizens of any territorial entity or nation referred to in sub-paragraph (c) of Article 1 of Allied High Commission Law No. 54 shall enjoy the same exemption if they had the nationality of any of the United Nations at any time between 1 September 1939 and 21 June 1948;

    • (b) companies organized under German law, which are independently liable for taxation, in which the natural persons or companies, associations of persons or trusts described in subparagraph (a) of this paragraph owned on 21 June 1948 and on 8 May 1945, directly or through the medium of other companies, a shareholding interest of at least 85 per cent, shall be exempted in proportion to such shareholding interest;

    • (c) natural persons who do not qualify for exemption under sub-paragraph (a) of this paragraph and who claim or have claimed restitution or compensation pursuant to the legislation referred to in sub-paragraph (a) of paragraph 1 of Article 1 of Chapter Three of the present Convention shall be exempted on the first DM 150,000 in value or amount of property of any kind which has been or will be transferred to them under orders, decisions or recorded agreements pursuant to such legislation which would be taxable under the provisions concerning Immediate Aid levies or the property levy under the Equalisation of Burdens;

    • (d) the exemptions prescribed in sub-paragraphs (a) to (c) inclusive of this paragraph shall not become inoperative on the ground that the property concerned has devolved upon other persons on or after 21 June 1948.

  • 3 For the purposes of sub-paragraph (a) of paragraph 2 of this Article, property which the owner on 21 June 1948 did not own on 8 May 1945 shall be deemed to have been owned by him on 8 May 1945 if

    • (a) the property was owned on 8 Mai 1945 by a person (of any nationality), from whom he acquired it through succession on death (by one or a series of inheritances or testamentary dispositions); or

    • (b) he acquired the property after 8 May 1945 in exchange for other property owned by him on that date (for example, through purchase); or

    • (c) the property concerned is restituted property of any kind, without limitation as to the value or amount, referred to in sub-paragraph (c) of paragraph 2 of this Article.

  • 4 For the purposes of sub-paragraph (b) of paragraph 2 of this Article, the provisions of paragraph 3 of this Article shall be applicable mutatis mutandis.

  • 5 Where payments made under the provisions of the Immediate Aid by natural persons, companies, associations of persons and trusts entitled to exemption under paragraph 2 of this Article exceed amounts of the property levy falling due for the same period taking into account the provisions of paragraph 2, the overpayment shall, not later than three months after the effective date of the notice of assessment issued by the German tax office concerning the property levy, be either refunded or set off against liabilities due for payment or which become due within three months thereafter.

  • 6 In cases in which natural persons, companies, associations of persons or trusts enjoy exemption from the property levy by virtue of this Article, the annual amount to be paid in respect of the property levy for the period after the expiration of the exemption period shall not, either because of this exemption or because of the nonpayment of the property levy or the Immediate Aid levy, be higher than the annual amount which would be payable by non-exempted natural persons, companies, associations of persons or trusts who have paid the Immediate Aid levy in full. If in computing the property levy the Immediate Aid levy is to be set off in the manner proposed in the draft law submitted to the Bundestag (Bundestag Document No. 3300), that is, by deduction of the Immediate Aid levy from the total liability for the property levy, then in cases where the Immediate Aid levy has not been imposed, three times the basic annual payment under the property levy is to be deducted from the total liability; the basic annual payment shall for this purpose be the amount resulting from the application of the annual contribution rates to the total liability.

  • 7 In computing the liability for the purposes of any other levy under the Equalization of Burdens Law, natural persons, companies, associations of persons and trusts enjoying the exemptions under this Article shall be treated as though they had paid the full amount of the property levy.

  • 8 In cases under sub-paragraph (b) of paragraph 2 of this Article both the company, and any shareholder who believes the company should be exempted with respect to his participation, shall be entitled to all legal remedies available.

Article 7

In order to protect the interests of Foreign nationals, the following legislation shall be maintained in force:

  • (a) in the field of Monetary Reform legislation:

    • (i) Deleted.

    • (ii) Allied High Commission Laws No. 57 (Status of Certain Financial Institutions under Currency Reform Legislation) and No. 65 (Third Amendment of Legislation Concerning Monetary Reform) which supplement, amend and interpret the Conversion Laws;

  • (b) Deleted.

  • (c) in other fields:

    • (i) Deleted.

    • (ii) Deleted.

    • (iii) Allied High Commission Law No. 34 on Application of Land Reform to the Property of Non-German Nationals, as amended by Allied High Commission Laws Nos 50, 60, 64 and 72; these laws shall, however, be deemed to be further amended as follows:

      • (1) the period of one year commencing on the date of acquisition provided for in paragraph 2 of Article 2 of Law No. 34 shall, in respect of an acquisition by inheritance or testamentary disposition, apply only to an acquisition which has taken place prior to 31 December 1952;

      • (2) an owner of land, whose possession of non-German nationality was in dispute and who for this reason was not in a position to dispose of his land prior to 29 February 1952 pursuant to paragraph 1 of Article 2 of Allied High Commission Law No. 34, may within a period of one year commencing on the date on which it was or will be established that he did not possess German nationality, dispose of his land;

      • (3) owners of land who were of German as well as of non-German nationality shall within the meaning of these laws, be deemed to be non-German nationals, if at any time between 1 September 1939 and 8 May 1945 their property was subject to any of the provisions of the German Ordinance on the Treatment of Enemy Properties of 15 January 1940 or any amendment thereto, or any other regulations having a similar purpose. In such case disposition of the land shall be permissible until 31 December 1952.

Article 8

  • 1 Allied High Commission Law No. 8 on Industrial, Literary and Artistic Property Rights of Foreign Nations and Nationals, as amended by Allied High Commission Laws Nos. 30, 39, 41 and 66, together with the First and Second Implementing Ordinances under Allied High Commission Law No. 8 of 8 May 1950 and 9 November 1950 (Bundesgesetzblatt Seite 357 und Seite 785), shall be maintained in force.

  • 2 However, the provisions of Allied High Commission Law No. 8, as amended, governing the settlement of disputes arising out of the application of that Law, shall be deemed to be amended as follows:

    • (a) an appeal may be taken to the Arbitral Commission on Property, Rights and Interests in Germany referred to in Article 12 of this Chapter from any decision of last instance of the Patent Office or of its Grand Senate or from any decision in the first instance of the regular courts, in accordance with the provisions of Article 12 of this Chapter and the Charter of the Arbitral Commission.

    • (b) the powers of the Occupation Authorities under the last sentence of Article 2 and paragraph 3 of Article 7 of Law No. 8 shall lapse.

Article 9

  • 1 For the purposes of this Chapter, the term “United Nations” shall have the same meaning as in Allied High Commission Law No. 54, which is maintained in force for those purposes.

  • 2 For the purposes of this Chapter, the term “United Nations nationals” shall, except as otherwise herein provided, mean:

    • (a) natural persons who are nationals of any of the United Nations. Natural persons who have the nationality of one of the United Nations and also German nationality shall be deemed to be exclusively nationals of the United Nations if, at any time between 1 September 1939 and 8 May 1945, their property in Germany was subject to any of the provisions of the German Ordinance on the Treatment of Enemy Properties of 15 January 1940 or any amendment thereto, or any other regulations having a similar purpose, unless it was exempted therefrom by specific permission of the Reich Minister of Justice;

    • (b) juristic persons or associations of persons established under the laws of one of the United Nations.

Article 10

If the Federal Republic concludes with any other Power, on matters within the scope of Articles 1 to 9 inclusive of this Chapter, arrangements more favourable to such other Power than the corresponding provisions of those Articles, the benefits of such new arrangements shall automatically be extended to all Powers benefiting from the corresponding provisions of those Articles.

Article 11

In the expectation that such a policy will be applied by such Nations toward the Federal Republic, the Federal Republic declares its intention to pursue a general policy of non-discrimination toward the United Nations and their nationals and toward the property, rights and interests of such Nations and nationals, and in general to accord national and most-favoured nation treatment in matters affecting such Nations and nationals and their property, rights and interests in the field of establishment and navigation. The Federal Republic further declares its readiness to enter into treaties with the United Nations based on these principles.

Article 12

  • 1 The following decisions may be appealed to the Arbitral Commission on Property, Rights and Interests in Germany, referred to in Article 7 of Chapter Five of the present Convention, in accordance with the provisions of its Charter, upon application to the Commission by the party concerned within thirty days after the service thereof:

    • (a) decisions under Article 1 of this Chapter of the Federal Higher Authority referred to in the Annex thereto;

    • (b) decisions of an administrative court of first instance in regard to discriminatory treatment under Article 3;

    • (c) decisions of German courts of first instance (regular courts, administrative courts, finance courts or other courts) relating to the application of Articles 2, 4 and 5;

    • (d) decisions of the finance courts of first instance under Article 6;

    • (e) decisions of the regular courts of first instance in contentious or non-contentious matters under Article 7;

    • (f) decisions of the last instance of the German Patent Office or its Grand Senate under Allied High Commission Law No. 8 or decisions of the regular courts of first instance under that Law pursuant to Article 8.

    Appeals under the last sentence of Article 2 and paragraph 3 of Article 7 of Allied High Commission Law No. 8, pending on the entry into force of the present Convention before the Patent Appeal Board established by Regulation No. 1 under Law No. 8 (amended), are hereby transferred to the Arbitral Commission and shall be dealt with by it in the same manner as appeals under this Article.

    Appeal to the Arbitral Commission pursuant to sub-paragraphs (b) to (f) inclusive of this paragraph shall not bar the continuance of proceedings before the German courts and authorities on other issues in dispute. If, however, the Commission deems it necessary in order to protect the interests of a party to the proceeding it may order the stay of further proceedings before the German courts or authorities pending the Commission's decision on the question referred to it.

  • 2 If the party affected by a decision referred to in sub-paragraphs (b) to (f) inclusive of paragraph 1 of this Article appeals from the decision to a German court instead of appealing to the Arbitral Commission, such party may not appeal thereafter to the Arbitral Commission against the decision of the German court of higher instance on points on which he could have appealed to the Arbitral Commission. If, in a decision referred to in sub-paragraphs (b) to (f) inclusive of paragraph 1, the requirements for an appeal to the Arbitral Commission did not exist, but if a German court of higher instance renders a decision which in the opinion of the party concerned violates the Articles of this Chapter referred to in paragraph 1, such party may appeal from the decision of the higher German court to the Arbitral Commission.

  • 3 The Commission shall also be authorized to render a decision in any case referred to in paragraph 1 of this Article where the appropriate German court or authority has not rendered a final decision within one year following submission to it and where the party concerned submits the matter for the decision of the Commission within thirty days after the expiration of that year.

  • 4 In any case referred to in paragraphs 1, 2 or 3 of this Article, the Commission may render a final decision or may remand the case to the court or authority concerned, with such instructions as the Commission deems necessary or appropriate.

  • 5 Decisions and instructions of the Commission shall be final and binding on all German courts and authorities.

ANNEX TO CHAPTER TEN

Section 1

  • 1 The Federal Government shall establish a Federal Higher Authority (Bundesoberbehörde) to receive, to consider and to decide on applications for return and restoration under paragraph 2 of Article 1 of the foregoing Chapter. The Federal Government may issue regulations for carrying out the provisions of this Annex.

  • 2 All German courts and authorities shall render the Federal Higher Authority legal and other official assistance pursuant to Article 35 of the Basic Law.

Section 2

  • 1 Applications for return or restoration shall be made in writing, or by oral statement to be recorded, to the Federal Higher Authority.

  • 2 Applications shall include

    • (a) first name, last name and address of the claimant and of his predecessor in title when applicable;

    • (b) description of the discriminatory measure and of the property, rights or interests affected by it;

    • (c) nationality of the claimant and of his predecessor in title, when applicable, at the time of the discriminatory measure.

  • 3 Applications shall, if possible, include information concerning the person to whom the property, rights or interests were transferred, and concerning the person holding the property, rights or interests at the time of filing of the application.

  • 4 Furthermore, all information and documents available to the claimant which refer to the property, rights or interests and to the discriminatory measure taken in respect of the property, rights or interests shall be attached to the application in the original or in a certified copy. On request, the original shall be submitted.

Section 3

Proceedings before the Federal Higher Authority shall be free of charge, except where frivolous or obviously unfounded applications are involved.

Section 4

  • 1 The Federal Higher Authority shall on its own motion (von Amts wegen) conduct the necessary investigations. For this purpose it may take evidence, in particular hear witnesses, experts and the parties concerned or cause their hearing before a court. Where a hearing under oath appears necessary, such oath shall be sworn before a court. The Federal Higher Authority shall be authorized to accept statements in lieu of oaths (eidesstattliche Versicherungen).

  • 2 In addition to the claimants, all persons shall be considered parties concerned whose rights would be affected by the return or restoration.

  • 3 The parties concerned shall be afforded an opportunity to state their views. They may be represented by agents or counsel. They shall be notified of the dates of the hearings ordered for the purpose of interrogation, pursuant to the second sentence of paragraph 1 of this section, and may attend these hearings. The documents filed by a party concerned shall be transmitted to the other parties.

Section 5

Where realization of the return or restoration claim appears to be endangered, the Federal Higher Authority shall order the necessary interim measures to be taken for safeguarding the property, rights or interests.

Section 6

The Federal Higher Authority shall use its good offices to bring about an amicable settlement between the parties concerned. A compromise reached by the parties shall be recorded.

Section 7

Decisions of the Federal Higher Authority shall state in writing the reasons upon which they are based and shall be served upon the parties concerned.

Section 8

  • 1 The Federal Higher Authority shall take all measures required for the return and restoration or shall determine which measures shall be taken by the authority competent in the circumstances of the case.

  • 2 The Federal Higher Authority shall, in particular, be empowered to order, where necessary for the purpose of return or restoration, expropriation in favour of the Federal Republic, which shall effect the return or restoration. The nature and amount of the compensation to persons affected by the expropriation shall be fixed by a Federal law.

Vertaling : NL

HOOFDSTUK VIJF. Buitenlandse restitutie

Artikel 1

  • 1 Bij de inwerkingtreding van dit Verdrag zal de Bondsrepubliek een administratief bureau instellen, uitrusten en van personeel voorzien, welk bureau uit hoofde van de bepalingen van dit Hoofdstuk en de daarbij behorende Bijlage juwelen, zilverwerk en antieke meubelen (indien elk afzonderlijk voorwerp een grote waarde vertegenwoordigt) en culturele goederen opspoort, terugvordert en restitueert indien dergelijke voorwerpen en culturele goederen tijdens de bezetting van enig gebied daaruit werden weggevoerd door de strijdkrachten of autoriteiten van Duitsland of zijn bondgenoten of de individuele leden daarvan (al dan niet op bevel), nadat zij door middel van dwang werden verkregen (met of zonder geweld), door diefstal, door vordering of door andere vormen van gedwongen onteigening.

  • 2 In het geval van culturele goederen welke in het betrokken land vóór de datum welke van toepassing is op dat land zoals in artikel 5 van dit Hoofdstuk is gespecificeerd aanwezig waren, vindt restitutie ook plaats

    • (a) indien zij werden verkregen als een onder directe of indirecte dwang gedane gift of om redenen van de officiële positie van de ontvanger;

    • (b) indien zij werden verkregen door middel van aankoop, tenzij de goederen het land waren binnengebracht met het doel ze te verkopen.

  • 3 Waar het betreft juwelen, zilverwerk of antieke meubelen, kan restitutie geweigerd worden indien is komen vast te staan dat de betrokken goederen werden weggevoerd nadat zij van de oorspronkelijke eigenaar verkregen waren als tegenwaarde in het kader van een gewone handelstransactie, zelfs indien de betaling geschiedde in bezettingsbetaalmiddelen.

  • 4 De uitdrukking „culturele goederen” omvat roerende goederen van godsdienstige, kunstzinnige, documentaire, wetenschappelijke of historische waarde, of van overeenkomstige betekenis, waaronder begrepen voorwerpen welke gewoonlijk in musea, openbare of particuliere verzamelingen, bibliotheken of historische archieven aangetroffen worden. De uitdrukking „antiek” omvat goederen welke bij de inwerkingtreding van dit Verdrag tenminste honderd jaar oud zijn. Met de uitdrukking „aanzienlijke waarde” wordt bedoeld een waarde van tenminste 200.000 Franse francs van de koopkracht op 1 Januari 1951.

  • 5 Het in lid 1 van dit artikel bedoelde bureau zal op verzoek van de Drie Mogendheden of haar vertegenwoordigers inlichtingen verstrekken aangaande door dit bureau behandelde zaken en brengt elke drie maanden rapport uit over zijn werkzaamheden. Het archief van dit bureau wordt bewaard totdat anders wordt overeengekomen.

Artikel 2

  • 1 Restitutie volgens artikel 1 van dit Hoofdstuk kan slechts aan de Bondsregering worden verzocht door de Regering van de Staat uit welks grondgebied de goederen werden weggevoerd. De Bondsregering kan een verzoek om restitutie verwerpen indien zulk een verzoek reeds als niet gegrond door de bevoegde instantie van een der Drie Mogendheden is afgewezen, uitgezonderd in gevallen waar bewijsmateriaal wordt aangevoerd dat voordien niet kon worden voorgelegd.

  • 2 Restitutie van juwelen, zilverwerk of antieke meubelen kan slechts dan aan de Bondsregering worden verzocht indien een daartoe strekkend verzoek is ingediend bij een instantie van een der Drie Mogendheden vóór de inwerkingtreding van dit Verdrag. Waar het culturele goederen betreft, kan geen nieuw verzoek worden ingediend na 8 Mei 1956. Indien in een bepaald geval de naspeuringen van het in artikel 1 van dit Hoofdstuk bedoelde Duitse bureau met betrekking tot opgeëiste goederen zonder succes zijn gebleven of indien zij op 8 Mei 1957 nog niet hebben geleid tot het ontdekken van de opgeëiste goederen en indien verdere naspeuringen hoogstwaarschijnlijk geen succes zullen opleveren staakt het bureau zijn bemoeiingen. Tegen een dergelijke beslissing kan door de betrokken partij krachtens artikel 7 beroep worden aangetekend bij de Scheidsrechterlijke Commissie voor goederen, rechten en belangen in de Bondsrepubliek Duitsland. Indien, nadat de naspeuringen gestaakt zijn, de opgeëiste goederen worden geïdentificeerd, kan de zaak wederom in behandeling worden genomen.

  • 3 Bij een instantie van een der Drie Mogendheden ingediende eisen tot restitutie welke vóór de inwerkingtreding van dit Verdrag niet geheel zijn afgehandeld en welke vallen binnen de bepalingen van artikel 1 van dit Hoofdstuk en van dit artikel, worden door de betrokken Mogendheid verwezen naar het in artikel 1 bedoelde Duitse bureau. Het Duitse bureau behandelt deze eisen alsof zij door de eisende Regering rechtstreeks bij dit bureau waren ingediend.

  • 4 Voorlegging van een eis tot restitutie krachtens artikel 1 van dit Hoofdstuk ten behoeve van enige persoon of rechtspersoon sluit voorlegging krachtens artikel 3 uit; op dezelfde wijze sluit een krachtens artikel 3 ondernomen actie tot restitutie een eis tot restitutie krachtens artikel 1 uit.

Artikel 3

  • 1 Ongeacht bepalingen in het Duitse recht van tegengestelde strekking, heeft elke persoon aan wie, of aan wiens rechtsvoorganger, tijdens de bezetting van een gebied goederen door diefstal of onder dwang (met of zonder geweld) door de strijdkrachten of de autoriteiten van Duitsland of zijn Bondgenoten of individuele leden daarvan zijn ontnomen (al dan niet op bevel) tegenover de huidige bezitter van die goederen aanspraak op restitutie, onder de volgende voorwaarden:

    • (a) vergoeding door de eiser aan de beklaagde van de kosten welke zijn gemaakt ter verhoging van de waarde van de goederen nadat deze werden verkregen;

    • (b) betaling door de eiser van de waarde van elke door hem of zijn rechtsvoorganger ontvangen vergoeding, welke op dezelfde wijze zal worden behandeld als Duitse activa welke zich op de datum van wegvoering in het land bevonden waaruit de goederen werden weggevoerd.

    Een dergelijke aanspraak bestaat niet indien de huidige bezitter de goederen tien jaar lang of tenminste tot 8 Mei 1956 te goeder trouw in zijn bezit heeft gehad.

  • 2 Elke eis tot restitutie krachtens lid 1 van dit artikel kan vóór 8 Mei 1956 of vóór het verstrijken van de tien jaar gedurende welke de bezitter de goederen te goeder trouw heeft bezeten, al naar gelang welk tijdstip later ligt, voor een Duits gerechtshof gebracht worden door elke onderdaan of ingezetene van een Staat welke is toegetreden tot het Statuut van de Scheidsrechterlijke Commissie voor goederen, rechten en belangen in de Bondsrepubiek Duitsland.

  • 3 Geen aanspraak op restitutie kan worden gemaakt indien, vóór de inwerkingtreding van dit Verdrag, een verzoek door een Regering ten behoeve van de eiser tot restitutie van de desbetreffende goederen door een instantie van een der Drie Mogendheden als niet-gegrond werd verworpen, uitgezonderd in gevallen waar bewijsmateriaal wordt aangevoerd dat voordien niet kon worden voorgelegd.

Artikel 4

  • 1 Indien te restitueren goederen, nadat zij in Duitsland zijn geïdentificeerd, in Duitsland zijn gebruikt of verbruikt voordat zij aan de eiser werden teruggegeven of vernietigd werden, gestolen of op andere wijze van de hand werden gedaan voordat zij door de eisende Regering of door een bevoegde instantie van één van de Drie Mogendheden voor verzending naar de eiser werden ontvangen, verleent de Bondsrepubliek schadevergoeding aan eisers die anders krachtens artikel 1 of 3 van dit Hoofdstuk recht zouden hebben gehad op restitutie of wier aanspraken bij het inwerkingtreden van dit Verdrag door een van de Drie Mogendheden zijn goedgekeurd.

  • 2 Het in artikel 1 van dit Hoofdstuk bedoelde Duitse bureau doet, op aanvraag van de eiser die anders recht zou hebben op restitutie, een uitspraak ten aanzien van de eis tot vergoeding met betrekking tot goederen waarvan de restitutie verzocht had kunnen worden krachtens artikel 1 en 2. Het in artikel 3 bedoelde gerechtshof doet, indien door de eiser die anders recht zou hebben op restitutie een proces wordt begonnen, een uitspraak ten aanzien van de eis tot vergoeding met betrekking tot goederen waarvan de restitutie verzocht had kunnen worden krachtens artikel 3, mits de klager een onderdaan of een ingezetene is van een Staat welke is toegetreden tot het Statuut van de Scheidsrechterlijke Commissie voor goederen, rechten en belangen in de Bondsrepubliek Duitsland. Het indienen van de aanvraag en het beginnen van het proces mogen niet later geschieden dan één jaar na inwerkingtreding van dit Verdrag of één jaar nadat de eiser bericht heeft ontvangen dat de goederen niet beschikbaar zijn, al naar gelang welk tijdstip later ligt.

  • 3 Ongeacht de bepalingen van lid 2 van dit artikel, kunnen bij een instantie van een der Drie Mogendheden vóór de inwerkingtreding van dit Verdrag ingediende eisen welke vallen binnen het kader van lid 1, door die Mogendheid worden verwezen naar het in artikel 1 van dit Hoofdstuk bedoelde Duitse bureau of bij dat bureau worden ingediend door de eisende Regering. Alle eisen krachtens dit lid worden verwezen naar of ingediend bij het bureau niet later dan zes maanden na de inwerkingtreding van dit Verdrag; dit bureau beslist ten aanzien van deze eisen.

  • 4 Het in artikel 1 van dit Hoofdstuk bedoelde Duitse bureau erkent eisen tot restitutie welke door een der Drie Mogendheden zijn goedgekeurd vóór de inwerkingtreding van dit Verdrag. Het bureau aanvaardt ook als bewijs een verklaring door een der Drie Mogendheden dat de goederen welke het onderwerp waren van de eis niet door een bevoegde instantie van die Mogendheid voor verzending naar de eiser waren ontvangen.

  • 5 Vergoeding krachtens dit artikel wordt toegekend tot een bedrag gebaseerd op de vervangingswaarde van de betrokken goederen op de datum van toekenning.

Artikel 5

  • 1 De bepalingen van dit Hoofdstuk gelden voor de volgende landen van de daarnaast vermelde data af:

    Land

    Datum

    Oostenrijk ...................................................

    12 Maart 1938

    Tsjechoslowakije ..........................................

    1 April 1939

    Polen ...........................................................................

    1 September 1939

    Denemarken ...............................................

    9 April 1940

    Noorwegen .................................................

    9 April 1940

    België ........................................................

    10 Mei 1940

    Luxemburg .................................................

    10 Mei 1940

    Nederland ..................................................

    10 Mei 1940

    Frankrijk ....................................................

    17 Mei 1940

    Griekenland ...............................................

    28 October 1940

    Zuidslavië ..................................................

    6 April 1941

    de Unie van Socialistische Sowjet Republieken ..........................................

    22 Juni 1941

    Italië ..........................................................

    3 September 1943

    Roemenië ..................................................

    12 September 1944

    Finland ......................................................

    19 September 1944

    Bulgarije ...................................................

    28 October 1944

    Hongarije ..................................................

    20 Januari 1945

  • 2 De bepalingen van dit Hoofdstuk hebben betrekking op openbare en particuliere goederen welke uit in lid 1 van dit artikel bedoelde gebieden werden weggevoerd.

Artikel 6

Indien de Bondsrepubliek met enige andere Mogendheid inzake aangelegenheden welke binnen het kader van dit Hoofdstuk vallen regelingen treft welke voor die andere Mogendheid gunstiger zijn dan de overeenkomstige bepalingen van dit Hoofdstuk, worden de voordelen van die nieuwe regelingen automatisch tot alle Mogendheden waarvoor de bepalingen van dit Hoofdstuk gelden uitgebreid.

Artikel 7

  • 1 De Ondertekenende Staten stellen hierbij in een Scheidsrechterlijke Commissie voor goederen, rechten en belangen in de Bondsrepubliek Duitsland, welke optreedt overeenkomstig de bepalingen van haar Statuut, hetwelk aan dit Verdrag is toegevoegd.

  • 2 Op verzoek van de betrokken partij is elke eindbeslissing (Endentscheidung) door het Duitse bureau krachtens artikel 1, 2 of 4 van dit Hoofdstuk genomen, of door een Duits gerechtshof genomen krachtens artikel 3 of 4, onderhevig aan herziening door de Scheidsrechterlijke Commissie voor goederen, rechten en belangen in de Bondsrepubliek Duitsland.

  • 3 Het verzoek aan de Commissie wordt door de betrokken partij binnen dertig dagen na de betekening van die beslissing gedaan. Indien het Duitse bureau of het Duitse gerechtshof niet binnen één jaar nadat de eis werd ingediend een uitspraak heeft gedaan, kan de eiser zijn eis rechtstreeks aan de Commissie voorleggen binnen dertig dagen na het verstrijken van het tijdvak van een jaar.

  • 4 In elk aan haar voorgelegd geval, kan de Commissie zelf een eindbeslissing nemen met betrekking tot zulk een geval of kan het naar het Duitse bureau of het Duitse gerechtshof terugverwijzen vergezeld van die instructies welke de Commissie noodzakelijk of gepast acht.

  • 5 De uitspraken van de Commissie zijn definitief en bindend voor de autoriteiten en de gerechtshoven van de Ondertekenende Staten en de andere Staten welke tot haar Statuut toetreden.

BIJLAGE BIJ HOOFDSTUK VIJF

Afdeling 1

  • 1 De Bondsregering stelt het in lid 1 van artikel 1 van het voorgaande hoofdstuk bedoelde administratieve bureau in als de Hogere Bondsautoriteit (Bundesoberbehörde).

  • 2 Alle Duitse gerechtshoven en autoriteiten verlenen de Hogere Bondsautoriteit rechtskundige en andere officiële bijstand ingevolge artikel 35 van de „Basic Law”.

Afdeling 2

  • 1 Aanvragen om restitutie ingevolge de artikelen 1 en 2 van het voorgaande Hoofdstuk, met uitzondering van die welke zijn genoemd in lid 3 van artikel 2, omvatten:

    • (a) een beschrijving van de goederen waarvan restitutie wordt verlangd;

    • (b) indien mogelijk, een aanduiding van de persoon welke de goederen in zijn bezit heeft op het ogenblik dat de aanvraag wordt ingediend;

    • (c) een beschrijving van de feiten waarop de aanspraak op restitutie is gebaseerd.

  • 2 Gewaarmerkte afschriften van de documenten welke de aanspraak op restitutie ondersteunen worden aan de aanvraag gehecht of worden nadien overgelegd.

Afdeling 3

  • 1 Aanvragen om schadevergoeding ingevolge artikel 4 van het voorgaande hoofdstuk, met uitzondering van die welke zijn genoemd in lid 3 van dat artikel, omvatten:

    • (a) een beschrijving van de goederen ten aanzien waarvan schadevergoeding wordt verlangd;

    • (b) inlichtingen betreffende de identificering in Duitsland van dergelijke goederen;

    • (c) inlichtingen betreffende het gebruik, verbruik, de vernietiging, diefstal of verkoop van dergelijke goederen;

    • (d) aanduiding van het geëiste bedrag;

    • (e) inlichtingen betreffende alle andere aangelegenheden waarop de aanspraak is gebaseerd.

  • 2 Gewaarmerkte afschriften van de documenten welke de eis tot schadevergoeding ondersteunen worden aan de aanvraag gehecht of worden nadien overgelegd.

Afdeling 5

  • 1 De Hogere Bondsautoriteit verricht de noodzakelijke naspeuringen. Tot dit doel kan zij uit eigen beweging (von Amts wegen) door middel van een versnelde procedure bewijsmateriaal verzamelen; in het bijzonder kan zij getuigen, deskundigen en de personen wier rechten door de restitutie worden aangetast, horen of deze personen voor een rechtbank doen horen. Indien een verhoor onder ede noodzakelijk blijkt, wordt de eed afgelegd voor een rechtbank. De Hogere Bondsautoriteit is gemachtigd een verklaring te accepteren in plaats van een eed (eides-stattliche Versicherungen).

  • 2 Naast de aanvragende Regering worden al die personen als betrokken partijen beschouwd wier rechten door de restitutie zouden worden aangetast.

  • 3 De betrokken partijen worden in de gelegenheid gesteld hun inzichten kenbaar te maken. Zij kunnen worden vertegenwoordigd door gemachtigden of rechtskundige adviseurs. Zij worden in kennis gesteld van de data van de vastgestelde verhoren in verband met de ondervragingen ingevolge de tweede zin van lid 1 van deze Afdeling en kunnen deze verhoren bijwonen. De door de betrokken partij ingediende documenten worden aan de andere partijen doorgezonden.

Afdeling 6

Indien verwezenlijking van de eis tot restitutie gevaar blijkt te lopen, geeft de Hogere Bondsautoriteit opdracht tot het nemen van de noodzakelijke tussentijdse maatregelen voor de beveiliging van de goederen.

Afdeling 7

In de beslissingen van de Hogere Bondsautoriteit worden schriftelijk de redenen vermeld waarop zij zijn gebaseerd. Deze beslissingen worden aan de betrokken partijen betekend.

Afdeling 8

  • 1 De Hogere Bondsautoriteit neemt alle voor de restitutie noodzakelijke maatregelen. Indien nodig beveelt de Hogere Bondsautoriteit dat de te restitueren goederen worden onteigend ten gunste van de Bondsrepubliek welke de goederen doet toekomen (zuleiten) aan de persoon die restitutie eist.

  • 2 De aard en het bedrag van de schadevergoeding aan personen die door de onteigening worden benadeeld, worden door een Bondswet vastgesteld.

  • 3 Indien de Hogere Bondsautoriteit een in artikel 4 van het voorgaande Hoofdstuk bedoelde eis inwilligt, stelt zij het schadevergoedingsbedrag vast dat door de Bondsrepubliek moet worden betaald.

HOOFDSTUK TIEN. Buitenlandse belangen in Duitsland

Artikel 1

  • 1 Voor zover dit niet reeds is gebeurd, zal de Bondsrepubliek alle maatregelen treffen welke nodig zijn om te verzekeren dat de in lid 3 van dit artikel bedoelde staten, personen en maatschappijen teruggave van hun goederen in hun huidige toestand en herstel van hun rechten en belangen in het grondgebied der Bondsrepubliek kunnen verkrijgen voor zover deze goederen, rechten of belangen aan een discriminerende behandeling onderworpen waren. De goederen, rechten en belangen van de in lid 3 bedoelde staten, personen en maatschappijen worden door de Bondsrepubliek bevrijd van alle belemmeringen en lasten van elke aard waaraan zij als gevolg van een discriminerende behandeling eventueel onderworpen zijn. Geen kosten worden in rekening gebracht, noch in verband met de teruggave of het herstel van rechten en belangen, noch in verband met het wegnemen van belemmeringen of lasten. Billijke voorwaarden kunnen echter worden opgelegd om de onrechtvaardige verrijking van enigerlei in lid 3 bedoelde staat, persoon of maatschappij tegen te gaan.

  • 2 Bij de inwerkingtreding van dit Verdrag stelt de Bondsrepubliek de in de Bijlage bij dit Hoofdstuk omschreven procedure voor het indienen en behandelen van op de bepalingen van dit artikel gebaseerde eisen tot schadevergoeding en voor de voldoening van op deze eisen gebaseerde beslissingen vast en geeft hieraan behoorlijke openbaarheid. De Bondsrepubliek stelt ook, voor zover dit mogelijk is, alle gegevens omtrent het beheer uitgeoefend door beheerders van goederen, rechten of belangen ter beschikking aan iedere belanghebbende partij welke hierom verzoekt.

    De volgende rechtspersonen en personen kunnen aanspraken doen gelden krachtens de bepalingen van dit artikel:

    • (a) leden der Verenigde Naties en hun onderdanen,

    • (b) de rechtsopvolgers van die onderdanen, en

    • (c) krachtens het Duitse recht georganiseerde maatschappijen waarin onderdanen van leden der Verenigde Naties aandelen bezitten,

    mits zulke onderdanen of hun rechtsopvolgers, met uitzondering van directe rechtsopvolgers krachtens erfenis of testamentaire beschikking, onderdanen van leden der Verenigde Naties waren op het ogenblik waarop de discriminerende behandeling plaats vond.

  • 4 De uitdrukking „discriminerende behandeling”, zoals deze in dit artikel wordt gebruikt, betekent maatregelen van allerlei aard welke tussen 1 September 1939 en 8 Mei 1945 zijn toegepast op enigerlei goederen, rechten of belangen als gevolg van buitengewone niet algemeen op alle niet-Duitse goederen, rechten en belangen van toepassing zijnde bepalingen welke schade, verlies of benadeling ten gevolge hadden zonder de vrijwillige toestemming van de belanghebbende partijen en zonder betaling van toereikende schadevergoeding. Elk handelen of nalaten krachtens de Duitse beschikking inzake de behandeling van vijandelijke eigendommen van 15 Januari 1940 of enige wijziging op deze beschikking, of enige andere regeling welke een zelfde doel beoogde, kan worden beschouwd als een discriminerende behandeling, zelfs indien zulk een handelen of nalaten binnen het kader lag van die beschikking, wijziging of regeling, indien blijkt dat

    • (a) buitenlandse goederen, rechten of belangen er schade door hebben geleden; en

    • (b) deze schade voorkomen had kunnen worden zonder inbreuk te maken op die beschikking, wijziging of regeling.

  • 5 De bepalingen van dit artikel gelden niet voor eisen tot schadevergoeding behandeld in de Hoofdstukken Drie en Vier van dit Verdrag.

  • 6 Onder de bepalingen van dit artikel valt niet schadevergoeding voor verlies van of schade aan goederen, rechten of belangen, veroorzaakt door een discriminerende behandeling of indirect of direct op enigerlei andere wijze het gevolg van de oorlog, doch tasten niet het recht van een lid van de Verenigde Naties aan om tijdens onderhandelingen over een vredesregeling enigerlei eis tot schadevergoeding van dien aard in te dienen met betrekking tot zijn eigen goederen, rechten of belangen of die van zijn onderdanen.

Artikel 2

Voor zover zij betrekking hebben op buitenlandse schuldeisers van Duitse schuldenaren, blijven de Bondswetten inzake uitsluitings- en verjaringstijdvakken van 28 December 1950 en 30 Maart 1951 (Gesetz über den Ablauf der durch Kriegs- oder Nachkriegsvorschriften gehemmten Fristen und Gesetz zur Ergänzung des Gesetzes über den Ablauf der durch Kriegs- oder Nachkriegsvorschriften gehemmten Fristen, Bundesgesetzblatt 1950 Seite 821 und 1951 Teil I Seite 213) alsmede Wet No. 67 van de Geallieerde Hoge Commissie inzake dezelfde materie van kracht. Deze wetgeving wordt door de Bondsrepubliek in overeenstemming met de andere ondertekenende staten herzien op basis van de bepalingen van de Overeenkomst inzake Duitse buitenlandse schulden, gesloten te Londen op 27 Februari 1953, voor zover deze wetgeving betrekking heeft op eisen tot schadevergoeding welke in die Overeenkomst worden behandeld.

Artikel 3

Ongeacht de bepalingen van de uiteindelijke vredesregeling met Duitsland, genieten de leden der Verenigde Naties en hun onderdanen, op dezelfde basis als Duitse onderdanen die op het grondgebied van de Bondsrepubliek wonen, die vergoeding voor oorlogsschade met betrekking tot goederen welke zich op het grondgebied der Bondsrepubliek bevinden als door de Bondsrepubliek of een van haar „Länder” kunnen worden verschaft, doch geen Integratiehulp (Eingliederungshilfe) of Huisvestingshulp (Wohnraumhilfe).

Artikel 4

De Bondsrepubliek bevestigt dat volgens het Duitse recht de staat van oorlog op zichzelf niet de verplichting aantast tot betaling van geldschulden welke voortvloeien uit verplichtingen en contracten welke bestonden vóór het begin van de staat van oorlog, noch de rechten welke vóór dat tijdstip werden verworven.

Artikel 5

Iedere onderdaan van een lid der Verenigde Naties of de rechtsopvolger van zulk een onderdaan die ook onderdaan van een lid der Verenigde Naties is heeft het recht om binnen een jaar van de inwerkingtreding van dit Verdrag af een proces te beginnen voor de herziening van een door een Duits gerechtshof tussen 1 September 1939 en 8 Mei 1945 gedane uitspraak in enigerlei proces waarbij zulk een onderdaan partij was en physiek, zedelijk of wettelijk niet in staat was zijn zaak behoorlijk te behartigen.

Artikel 6

  • 1 In afwachting van een definitieve regeling van de vorderingen op Duitsland welke voortvloeien uit de oorlog, zijn de in lid 2 van dit artikel omschreven personen en hun goederen vrijgesteld van bijzondere belastingen, heffingen of zakelijke belastingen welke daadwerkelijk op de goederen drukken en welke worden opgelegd met de vooropgezette bedoeling daaruit onkosten te bestrijden welke voortvloeien uit de oorlog of uit herstelbetalingen of restituties aan enig lid der Verenigde Naties.

  • 2 In de gevallen waarin zodanige belasting, heffing of zakelijke belasting slechts gedeeltelijk wordt geheven voor de in lid 1 van dit artikel omschreven doeleinden, wordt de vrijstelling in beginsel verleend in verhouding tot het deel van zodanige belastingen, heffingen of zakelijke belastingen dat voor die doeleinden wordt geheven. In de bijzondere gevallen van de heffingen voorgeschreven door de wetgeving van de Bizonale Economische Raad en door de overeenkomstige wetgeving van de „Länder” Rheinland-Pfalz, Baden en Württemberg-Hohenzollern inzake onmiddellijke hulp (Soforthilfe) en door de Wet inzake een gelijkmatige verdeling van lasten van 14 Augustus 1952 (Bundesgesetzblatt I Seite 446), zijn de in de volgende bepalingen van dit artikel omschreven personen en goederen, tot een aldaar vastgestelde grens, vrijgesteld van betalingen welke dienden te geschieden in de periode van 6 jaar van 1 April 1949 tot 31 Maart 1955 als heffingen inzake onmiddellijke hulp en als vermogensheffing krachtens de gelijkmatige verdeling van lasten:

    • (a) natuurlijke personen die op de datum van de geldsanering (21 Juni 1948) onderdaan waren van enig lid der Verenigde Naties, en maatschappijen, verenigingen van personen en trusts (Körperschaften, Personenvereinigungen und Vermögensmassen) welke, onafhankelijk, onderworpen zijn aan belastingheffing krachtens het Duitse recht en welke zijn opgericht overeenkomstig de wetten van een der leden van de Verenigde Naties, worden, indien zij aan een onbeperkte belastingplicht zijn onderworpen, vrijgesteld ten aanzien van alle hun toebehorende goederen in de Bondsrepubliek of Berlijn (West). Onderdanen van elke in art. 1 (c) van Wet No. 54 van de Geallieerde Hoge Commissie bedoelde gebiedseenheid of staat genieten dezelfde vrijstelling indien zij op enig ogenblik tussen 1 September 1939 en 21 Juni 1948 de nationaliteit bezaten van een der leden van de Verenigde Naties;

    • (b) maatschappijen welke zijn opgericht overeenkomstig het Duitse recht en welke, onafhankelijk, onderworpen zijn aan belastingheffing en waarin natuurlijke personen of maatschappijen, verenigingen van personen of trusts als omschreven in lid 2 (a) van dit artikel, zowel op 21 Juni 1948 als op 8 Mei 1945, rechtstreeks of door middel van andere maatschappijen, een aandelenbelang hadden van ten minste 85 procent, worden vrijgesteld naar verhouding van dit aandelenbelang;

    • (c) natuurlijke personen die niet overeenkomstig de bepalingen van lid 2 (a) voor vrijstelling in aanmerking komen en die in het kader van de in lid 1 (a) van artikel 1 van Hoofdstuk Drie van dit Verdrag aanspraak maken op of aanspraak hebben gemaakt op restitutie of schadevergoeding, worden vrijgesteld voor de eerste 150.000 DM van de waarde of van het bedrag van alle vermogenswaarden welke aan hen zijn of zullen worden overgedragen ingevolge rechtsgeldige beslissingen of geregistreerde overeenkomsten in het kader van zodanige wetgevingen en welke aan belastingheffing onderworpen zouden zijn overeenkomstig de bepalingen betreffende heffingen inzake onmiddellijke hulp of overeenkomstig de vermogensheffing krachtens de gelijkmatige verdeling van lasten;

    • (d) de in (a) tot en met (c) van dit lid voorgeschreven vrijstellingen treden niet buiten werking op grond van het feit dat de betrokken goederen op of na 21 Juni 1948 op andere personen zijn overgegaan.

  • 3 In lid 2 (a) van dit artikel wordt een persoon die op 21 Juni 1948 wel, doch op 8 Mei 1945 geen eigenaar was van bepaalde goederen, geacht op 8 Mei 1945 eigenaar van deze goederen te zijn geweest indien -

    • (a) de goederen op 8 Mei 1945 het eigendom waren van een persoon (onverschillig van welke nationaliteit) van wie hij de goederen verkreeg door erfopvolging (door een of een opeenvolging van overervingen of testamentaire beschikkingen); of

    • (b) hij de goederen na 8 Mei 1945 verwierf in ruil voor andere goederen welke zijn eigendom waren op die datum (bijvoorbeeld door koop); of

    • (c) de betrokken goederen gerestitueerde goederen van enigerlei aard zijn zonder beperking ten aanzien van de waarde of het bedrag als bedoeld in lid 2 (c) van dit artikel.

  • 4 Voor de doeleinden van lid 2 (b) van dit artikel zijn de bepalingen van lid 3 van dit artikel mutatis mutandis van kracht.

  • 5 Indien betalingen verricht overeenkomstig de bepalingen van de onmiddellijke hulp door natuurlijke personen, maatschappijen, verenigingen van personen en trusts rechthebbende op vrijstelling krachtens lid 2 van dit artikel, uitgaan boven de voor diezelfde periode vervallende bedragen van de vermogensheffing waarbij rekening wordt gehouden met de bepalingen van lid 2, wordt het teveel betaalde niet later dan drie maanden na de vervaldatum van de door het Duitse belastingkantoor ten aanzien van de vermogensheffing opgelegde aanslag hetzij terugbetaald of verrekend met betalingsverplichtingen welke zijn vervallen of binnen drie maanden daarna zullen vervallen.

  • 6 In gevallen waarin natuurlijke personen, maatschappijen, verenigingen van personen of trusts krachtens dit artikel vrijstelling van vermogensheffing genieten, is het jaarlijkse bedrag dat moet worden betaald met betrekking tot de vermogensheffing voor de periode na de afloop van de vrijstelling niet, noch vanwege deze vrijstelling noch vanwege het niet betalen van de vermogensheffing of de heffing inzake onmiddellijke hulp, hoger dan het jaarlijkse bedrag dat betaald moet worden door niet-vrijgestelde natuurlijke personen, maatschappijen, verenigingen van personen of trusts die de heffing inzake onmiddellijke hulp ten volle hebben betaald. Indien bij de berekening van de vermogensheffing de heffing inzake onmiddellijke hulp dient te worden gecompenseerd op de wijze voorgesteld in het aan de Bundestag (Bundestag Document No. 3300) voorgestelde wetsontwerp, dat wil zeggen door de heffing inzake onmiddellijke hulp af te trekken van het totaal verschuldigde bedrag uit hoofde van de vermogensheffing, dan wordt in gevallen waarin geen heffing inzake onmiddellijke hulp is opgelegd driemaal het jaarlijkse basis bedrag uit hoofde van de vermogensheffing afgetrokken van het totaal verschuldigde bedrag; het jaarlijkse basis bedrag is voor dit doel het bedrag dat ontstaat door de jaarlijkse belastingtarieven toe te passen op het totaal verschuldigde bedrag.

  • 7 Bij de berekening van het verschuldigde bedrag voor alle andere heffingen uit hoofde van de wet inzake een gelijkmatige verdeling van lasten worden natuurlijke personen, maatschappijen, verenigingen van personen en trusts welke de vrijstellingen genieten krachtens dit artikel, behandeld alsof zij het volle bedrag der vermogensheffing hadden betaald.

  • 8 In gevallen bedoeld in lid 2 (a) van dit artikel hebben zowel de maatschappij en iedere aandeelhouder die van mening is dat de maatschappij dient te worden vrijgesteld, recht op alle beschikbare rechtsmiddelen.

Artikel 7

Ten einde de belangen van buitenlandse onderdanen te beschermen, blijven de volgende wetgevingen van kracht:

  • (a) op het gebied van de wetgeving inzake de munthervorming:

    • (i) vervallen.

    • (ii) de wetten van de Geallieerde Hoge Commissie No. 57 (Status van bepaalde financiële instellingen krachtens de wetgeving inzake de geldsanering) en No. 65 (Derde wijziging van de wetgeving inzake de munthervorming) welke de Herwaarderingswetten aanvullen, wijzigen en uitleggen;

  • (b) vervallen;

  • (c) op andere gebieden:

    • (i) vervallen.

    • (ii) vervallen.

    • (iii) Wet No. 34 van de Geallieerde Hoge Commissie inzake de toepassing van de ruilverkaveling op eigendommen van niet-Duitse onderdanen, als gewijzigd bij de wetten Nos. 50, 60, 64 en 72 van de Geallieerde Hoge Commissie: deze wetten worden echter geacht verder als volgt te zijn gewijzigd:

      • (1) het tijdvak van een jaar beginnend op de datum van verwerving als bedoeld in lid 2 van artikel 2 van Wet No. 34, is, voor wat betreft een verwerving door overerving of een testamentaire beschikking, slechts van toepassing op een verwerving welke heeft plaats gevonden voor 31 December 1952;

      • (2) een landeigenaar ten aanzien van wie betwist werd dat hij een niet-Duitse nationaliteit bezat en die derhalve niet in de gelegenheid was zijn land voor 29 Februari 1952 van de hand te doen ingevolge lid 1 van artikel 2 van Wet No. 34 van de Geallieerde Hoge Commissie, kan binnen een tijdvak van een jaar beginnend op de datum waarop kwam of is komen vast te staan dat hij niet de Duitse nationaliteit bezat, zijn land van de hand doen;

      • (3) landeigenaars die zowel de Duitse als een niet-Duitse nationaliteit bezaten worden binnen het kader van deze wetten geacht niet-Duitse onderdanen te zijn indien hun eigendommen te eniger tijd tussen 1 September 1939 en 8 Mei 1945 onderworpen waren aan de bepalingen van de Duitse beschikking inzake de behandeling van vijandelijke eigendommen van 15 Januari 1940 of enige wijziging op deze beschikking, of enige andere regeling welke een zelfde doel beoogde. In een zodanig geval is het tot 31 December 1952 geoorloofd het land van de hand te doen.

Artikel 8

  • 1 Wet No. 8 van de Geallieerde Hoge Commissie inzake de industriële, litteraire en artistieke eigendomsrechten van buitenlandse mogendheden en onderdanen, als gewijzigd bij de wetten No. 30, 39, 41 en 66 van de Geallieerde Hoge Commissie alsmede de eerste en tweede uitvoeringsbeschikking krachtens wet No. 8 van de Geallieerde Hoge Commissie van 8 Mei 1950 en 9 November 1950 (Bundesgesetzblatt Seite 357 und Seite 785) blijven van kracht.

  • 2 De bepalingen van wet No. 8 van de Geallieerde Hoge Commissie, als gewijzigd, tot regeling van geschillen welke voortvloeien uit de toepassing van die wet, worden echter geacht als volgt te zijn gewijzigd:

    • (a) tegen een beslissing in hoger beroep van het Octrooibureau of zijn Grote Senaat of tegen een beslissing in eerste aanleg van de gewone gerechtshoven kan overeenkomstig de bepalingen van artikel 12 van dit Hoofdstuk en het Statuut van de Scheidsrechterlijke Commissie in beroep worden gegaan bij de in artikel 12 van dit Hoofdstuk genoemde Scheidsrechterlijke Commissie voor goederen, rechten en belangen in de Bondsrepubliek Duitsland;

    • (b) de bevoegdheden van de Bezettingsautoriteiten ingevolge de laatste zin van artikel 2 en lid 3 van artikel 7 van Wet No. 8 vervallen.

Artikel 9

  • 1 In dit Hoofdstuk heeft de uitdrukking „Leden der Verenigde Naties” dezelfde betekenis als in Wet No. 54 van de Geallieerde Hoge Commissie welke voor dit doel van kracht blijft.

  • 2 Behalve wanneer anders is bepaald betekent in dit Hoofdstuk de uitdrukking „onderdanen van leden van de Verenigde Naties”:

    • (a) natuurlijke personen die onderdaan zijn van enig lid der Verenigde Naties. Natuurlijke personen die de nationaliteit bezitten van enig lid der Verenigde Naties en tevens de Duitse nationaliteit worden geacht uitsluitend onderdanen van een lid van de Verenigde Naties te zijn indien hun eigendommen in Duitsland te eniger tijd tussen 1 September 1939 en 8 Mei 1945 onderworpen waren aan een van de bepalingen van de Duitse beschikking inzake de behandeling van vijandelijke eigendommen van 15 Januari 1940 of enige wijziging op die beschikking, of enige andere regeling welke eenzelfde doel beoogde tenzij zodanig eigendom daarvan was vrijgesteld uit hoofde van een speciale toestemming van de Minister van Justitie van het „Reich”;

    • (b) rechtspersonen of verenigingen van personen opgericht krachtens de wetten van de leden der Verenigde Naties.

Artikel 10

Indien de Bondsrepubliek met enige andere Mogendheid inzake onderwerpen welke vallen binnen het kader van de artikelen 1 tot en met 9 van dit Hoofdstuk regelingen treft welke voor een zodanige Mogendheid gunstiger zijn dan de overeenkomstige bepalingen van die artikelen, worden de voordelen van zulke nieuwe regelingen automatisch uitgestrekt tot alle Mogendheden welke van de overeenkomstige bepalingen van die artikelen genieten.

Artikel 11

In de verwachting dat een dergelijke gedragslijn door zodanige naties zal worden gevolgd ten aanzien van de Bondsrepubliek, verklaart de Bondsrepubliek dat zij het voornemen heeft een algemene niet-discriminerende politiek te volgen tegenover de leden der Verenigde Naties en hun onderdanen en tegenover de goederen, eigendommen en belangen van zodanige naties en onderdanen, en, in het algemeen, nationale en meestbegunstigingsbehandeling toe te kennen in kwesties waarbij zodanige naties en onderdanen en hun goederen, rechten en belangen op het gebied van vestiging en scheepvaart zijn betrokken. De Bondsrepubliek verklaart zich verder bereid met leden van de Verenigde Naties verdragen aan te gaan welke op deze beginselen zijn gebaseerd.

Artikel 12

  • 1 Tegen de volgende beslissingen kan beroep worden aangetekend bij de Scheidsrechterlijke Commissie voor goederen, rechten en belangen in de Bondsrepubliek Duitsland, bedoeld in artikel 7 van Hoofdstuk Vijf van dit Verdrag, overeenkomstig de bepalingen van haar Statuut, na een binnen dertig dagen na de betekening van een zodanige beslissing door de betrokken partij tot de Commissie gerichte aanvraag:

    • (a) beslissingen krachtens artikel 1 van dit Hoofdstuk van de in de daarbijbehorende bijlage genoemde Hogere Bondsautoriteit;

    • (b) beslissingen in eerste aanleg van een administratieve rechtbank met betrekking tot een discriminerende behandeling krachtens artikel 3;

    • (c) beslissingen van Duitse gerechtshoven in eerste aanleg (gewone gerechtshoven, administratieve rechtbanken, economische rechtbanken of andere rechtbanken) welke betrekking hebben op de toepassing van de artikelen 2, 4 en 5;

    • (d) beslissingen van economische rechtbanken in eerste aanleg krachtens artikel 6;

    • (e) beslissingen van de gewone gerechtshoven in eerste aanleg ten aanzien van kwesties al of niet van chicaneuze aard krachtens artikel 7;

    • (f) beslissingen in hoger beroep van het Duitse Octrooibureau of zijn Grote Senaat krachtens Wet No. 8 van de Geallieerde Hoge Commissie of beslissingen van de gewone gerechtshoven in hoger beroep krachtens die Wet ingevolge artikel 8.

    Beroepen ingevolge de laatste zin van artikel 2 en lid 3 van artikel 7 van Wet No. 8 van de Geallieerde Hoge Commissie welke op het ogenblik van inwerkingtreden van dit Verdrag aanhangig zijn bij de Raad van Beroep van het Octrooibureau ingesteld bij Verordening No. 1 krachtens Wet No. 8 (als gewijzigd) worden hierbij overgedragen aan de Scheidsrechterlijke Commissie en worden door deze Commissie behandeld op dezelfde wijze als beroepen ingevolge dit artikel.

    Beroepen bij de Scheidsrechterlijke Commissie ingevolge (b) tot en met (f) van dit lid verhinderen niet dat de procedure voor Duitse gerechtshoven of autoriteiten in verband met andere in het geding zijnde kwesties wordt voortgezet. Indien de Commissie zulks echter, met het oog op het beschermen van de belangen van een partij bij het geding, noodzakelijk oordeelt kan zij bevelen het proces voor de Duitse gerechtshoven of autoriteiten te staken in afwachting van de beslissing van de Commissie inzake de aan haar voorgelegde kwestie.

  • 2 Indien de partij welke wordt benadeeld door een beslissing als bedoeld in (b) tot en met (f) van lid 1 van dit artikel tegen deze beslissing in beroep gaat bij een Duits gerechtshof in plaats van de Scheidsrechterlijke Commissie, kan die partij daarna niet meer in beroep gaan bij de Scheidsrechterlijke Commissie tegen de beslissing van het Duitse hof van beroep voor wat betreft punten ten aanzien waarvan zij bij de Scheidsrechterlijke Commissie in beroep had moeten gaan. Indien in een beslissing bedoeld in (b) tot en met (f) van lid 1 de vereisten voor een beroep op de Scheidsrechterlijke Commissie niet aanwezig waren, doch indien een Duits hof van beroep een uitspraak doet welke naar de mening van de betrokken partij inbreuk maakt op de artikelen van dit Hoofdstuk bedoeld in lid 1, kan die partij tegen de beslissing van het hogere Duitse hof in beroep gaan bij de Scheidsrechterlijke Commissie.

  • 3 De Commissie heeft eveneens de bevoegdheid een beslissing te nemen in elke kwestie bedoeld in lid 1 van dit artikel waarin een daarvoor in aanmerking komend Duits gerechtshof of autoriteit geen definitieve beslissing heeft genomen binnen een jaar nadat de kwestie aan dat gerechtshof of die autoriteit werd voorgelegd, en indien de betrokken partij de kwestie binnen dertig dagen na het verstrijken van dat jaar ter beslissing aan de Commissie voorlegt.

  • 4 In elk der in de leden 1, 2 of 3 van dit artikel bedoelde gevallen kan de Commissie een definitieve uitspraak doen of de zaak terugverwijzen naar het betrokken gerechtshof of de betrokken autoriteit met die aanwijzingen welke de Commissie noodzakelijk of passend zal oordelen.

  • 5 Beslissingen en aanwijzingen van de Commissie zijn definitief en bindend voor alle Duitse gerechtshoven en autoriteiten.

BIJLAGE BIJ HOOFDSTUK TIEN

Betreffende de Hogere Bondsautoriteit inzake buitenlandse belangen

Afdeling 1

  • 1 De Bondsregering stelt een Hogere Bondsautoriteit (Bundesoberbehörde) in voor het ontvangen, overwegen en het nemen van beslissingen ten aanzien van aanvragen voor teruggave en herstel overeenkomstig lid 2 van artikel 1 van het voorgaande Hoofdstuk. De Bondsregering kan voorschriften uitvaardigen voor de tenuitvoerlegging van de bepalingen van deze Bijlage.

  • 2 Alle Duitse gerechtshoven en autoriteiten verlenen de Hogere Bondsautoriteit rechtskundige en andere officiële bijstand overeenkomstig artikel 35 van de “Basic Law”.

Afdeling 2

  • 1 Aanvragen voor teruggave of herstel worden bij de Hogere Bondsautoriteit schriftelijk ingediend of door middel van een mondelinge verklaring waarvan een proces-verbaal wordt opgemaakt.

  • 2 De aanvragen omvatten:

    • (a) voornaam, familienaam en adres van de eiser en in voorkomende gevallen, van zijn rechtsvoorganger;

    • (b) een beschrijving van de discriminerende maatregel en van door deze maatregel getroffen goederen, rechten of belangen;

    • (c) de nationaliteit van de eiser en, in voorkomende gevallen, van zijn rechtsvoorganger ten tijde van de discriminerende maatregel.

  • 3 Aanvragen dienen, indien mogelijk, inlichtingen te bevatten betreffende de persoon aan wie de goederen, rechten of belangen werden overgedragen en betreffende de persoon die de goederen, rechten of belangen in zijn bezit heeft op het ogenblik waarop de aanvraag wordt ingediend.

  • 4 Verder zullen alle inlichtingen en documenten waarover de eiser beschikt en welke betrekking hebben op de goederen, rechten of belangen en op de discriminerende maatregel welke ten aanzien van de goederen, rechten of belangen werd genomen, in origineel of in een gewaarmerkt afschrift aan de aanvraag worden gehecht. Op verzoek wordt het origineel overgelegd.

Afdeling 3

Procedures voor de Hogere Bondsautoriteit geschieden gratis, behalve indien het lichtvaardige aanvragen betreft of aanvragen waarvan duidelijk is dat zij ongegrond zijn.

Afdeling 4

  • 1 De Hogere Bondsautoriteit verricht uit eigen beweging (von Amts wegen) de noodzakelijke naspeuringen. Tot dit doel kan zij bewijsmateriaal verzamelen; in het bijzonder kan zij getuigen, deskundigen en de betrokken partijen horen of voor een rechtbank doen horen. Indien een verhoor onder ede noodzakelijk blijkt, wordt de eed afgelegd voor een rechtbank. De Hogere Bondsautoriteit is gemachtigd een verklaring te accepteren in plaats van een eed (eidesstattliche Versicherungen).

  • 2 Naast de eisers worden al die personen als betrokken partijen beschouwd wier rechten door de teruggave of het herstel zouden worden aangetast.

  • 3 De betrokken partijen worden in de gelegenheid gesteld hun inzichten kenbaar te maken. Zij kunnen worden vertegenwoordigd door gemachtigden of rechtskundige adviseurs. Zij worden in kennis gesteld van de data van de verhoren welke zijn gelast in verband met de ondervragingen ingevolge de tweede zin van lid 1 van deze Afdeling en zij kunnen deze verhoren bijwonen. De door de betrokken partij ingediende documenten worden aan de andere partijen doorgezonden.

Afdeling 5

Indien verwezenlijking van de eis tot teruggave of herstel gevaar blijkt te lopen geeft de Hogere Bondsautoriteit opdracht tot het nemen van de noodzakelijke tussentijdse maatregelen voor de beveiliging van de goederen, rechten of belangen.

Afdeling 6

De Hogere Bondsautoriteit stelt zijn goede diensten ter beschikking voor het bereiken van een minnelijke schikking tussen de betrokken partijen. Van een tussen de partijen bereikt compromis wordt proces-verbaal opgemaakt.

Afdeling 7

In de beslissingen van de Hogere Bondsautoriteit worden schriftelijk de redenen vermeld waarop zij zijn gebaseerd. Deze beslissingen worden aan de betrokken partijen betekend.

Afdeling 8

  • 1 De Hogere Bondsautoriteit neemt alle voor de teruggave en het herstel noodzakelijke maatregelen of zij beslist welke maatregelen dienen te worden genomen door de autoriteit welke volgens de omstandigheden van de kwestie bevoegd is.

  • 2 De Hogere Bondsautoriteit heeft in het bijzonder de bevoegdheid om, indien zulks voor de teruggave of het herstel noodzakelijk is, onteigening te bevelen ten gunste van de Bondsrepubliek welke dan de teruggave of het herstel verricht. De aard en het bedrag van de schadevergoeding aan personen die door de onteigening worden benadeeld, worden door een Bondswet vastgesteld.

Naar boven