Verdrag inzake het recht betreffende het gebruik van internationale waterlopen anders dan voor scheepvaart, New York, 21-05-1997

Geraadpleegd op 28-03-2024.
Geldend van 17-08-2014 t/m heden

Verdrag inzake het recht betreffende het gebruik van internationale waterlopen anders dan voor scheepvaart

Authentiek : EN

Convention on the Law of the Non-Navigational Uses of International Watercourses

The Parties to the present Convention,

Conscious of the importance of international watercourses and the non-navigational uses thereof in many regions of the world,

Having in mind Article 13, paragraph 1 a), of the Charter of the United Nations, which provides that the General Assembly shall initiate studies and make recommendations for the purpose of encouraging the progressive development of international law and its codification,

Considering that successful codification and progressive development of rules of international law regarding non-navigational uses of international watercourses would assist in promoting and implementing the purposes and principles set forth in Articles 1 and 2 of the Charter of the United Nations,

Taking into account the problems affecting many international watercourses resulting from, among other things, increasing demands and pollution,

Expressing the conviction that a framework convention will ensure the utilization, development, conservation, management and protection of international watercourses and the promotion of the optimal and sustainable utilization thereof for present and future generations,

Affirming the importance of international cooperation and goodneighbourliness in this field,

Aware of the special situation and needs of developing countries,

Recalling the principles and recommendations adopted by the United Nations Conference on Environment and Development of 1992 in the Rio Declaration and Agenda 21,

Recalling also the existing bilateral and multilateral agreements regarding the non-navigational uses of international watercourses,

Mindful of the valuable contribution of international organizations, both governmental and non-governmental, to the codification and progressive development of international law in this field,

Appreciative of the work carried out by the International Law Commission on the law of the non-navigational uses of international watercourses,

Bearing in mind United Nations General Assembly resolution 49/52 of 9 December 1994,

Have agreed as follows:

PART I. INTRODUCTION

Article 1. Scope of the present Convention

  • 1 The present Convention applies to uses of international watercourses and of their waters for purposes other than navigation and to measures of protection, preservation and management related to the uses of those watercourses and their waters.

  • 2 The uses of international watercourses for navigation are not within the scope of the present Convention except insofar as other uses affect navigation or are affected by navigation.

Article 2. Use of terms

For the purposes of the present Convention:

  • a) “Watercourse” means a system of surface waters and groundwaters constituting by virtue of their physical relationship a unitary whole and normally flowing into a common terminus;

  • b) “International watercourse” means a watercourse, parts of which are situated in different States;

  • c) “Watercourse State” means a State Party to the present Convention in whose territory part of an international watercourse is situated, or a Party that is a regional economic integration organization, in the territory of one or more whose Member States part of an international watercourse is situated;

  • d) “Regional economic integration organization” means an organization constituted by sovereign States of a given region, to which its member States have transferred competence in respect of matters governed by this Convention and which has been duly authorized in accordance with its internal procedures, to sign, ratify, accept, approve or accede to it.

Article 3. Watercourse agreements

  • 1 In the absence of an agreement to the contrary, nothing in the present Convention shall affect the rights or obligations of a watercourse State arising from agreements in force for it on the date on which it became a party to the present Convention.

  • 2 Notwithstanding the provisions of paragraph 1, parties to agreements referred to in paragraph 1 may, where necessary, consider harmonizing such agreements with the basic principles of the present Convention.

  • 3 Watercourse States may enter into one or more agreements, hereinafter referred to as “watercourse agreements”, which apply and adjust the provisions of the present Convention to the characteristics and uses of a particular international watercourse or part thereof.

  • 4 Where a watercourse agreement is concluded between two or more watercourse States, it shall define the waters to which it applies. Such an agreement may be entered into with respect to an entire international watercourse or any part thereof or a particular project, programme or use except insofar as the agreement adversely affects, to a significant extent, the use by one or more other watercourse States of the waters of the watercourse, without their express consent.

  • 5 Where a watercourse State considers that adjustment and application of the provisions of the present Convention is required because of the characteristics and uses of a particular international watercourse, watercourse States shall consult with a view to negotiating in good faith for the purpose of concluding a watercourse agreement or agreements.

  • 6 Where some but not all watercourse States to a particular international watercourse are parties to an agreement, nothing in such agreement shall affect the rights or obligations under the present Convention of watercourse States that are not parties to such an agreement.

Article 4. Parties to watercourse agreements

  • 1 Every watercourse State is entitled to participate in the negotiation of and to become a party to any watercourse agreement that applies to the entire international watercourse, as well as to participate in any relevant consultations.

  • 2 A watercourse State whose use of an international watercourse may be affected to a significant extent by the implementation of a proposed watercourse agreement that applies only to a part of the watercourse or to a particular project, programme or use is entitled to participate in consultations on such an agreement and, where appropriate, in the negotiation thereof in good faith with a view to becoming a party thereto, to the extent that its use is thereby affected.

PART II. GENERAL PRINCIPLES

Article 5. Equitable and reasonable utilization and participation

  • 1 Watercourse States shall in their respective territories utilize an international watercourse in an equitable and reasonable manner. In particular, an international watercourse shall be used and developed by watercourse States with a view to attaining optimal and sustainable utilization thereof and benefits therefrom, taking into account the interests of the watercourse States concerned, consistent with adequate protection of the watercourse.

  • 2 Watercourse States shall participate in the use, development and protection of an international watercourse in an equitable and reasonable manner. Such participation includes both the right to utilize the watercourse and the duty to cooperate in the protection and development thereof, as provided in the present Convention.

Article 6. Factors relevant to equitable and reasonable utilization

  • 1 Utilization of an international watercourse in an equitable and reasonable manner within the meaning of article 5 requires taking into account all relevant factors and circumstances, including:

    • a) Geographic, hydrographic, hydrological, climatic, ecological and other factors of a natural character;

    • b) The social and economic needs of the watercourse States concerned;

    • c) The population dependent on the watercourse in each watercourse State;

    • d) The effects of the use or uses of the watercourses in one watercourse State on other watercourse States;

    • e) Existing and potential uses of the watercourse;

    • f) Conservation, protection, development and economy of use of the water resources of the watercourse and the costs of measures taken to that effect;

    • g) The availability of alternatives, of comparable value, to a particular planned or existing use.

  • 2 In the application of article 5 or paragraph 1 of this article, watercourse States concerned shall, when the need arises, enter into consultations in a spirit of cooperation.

  • 3 The weight to be given to each factor is to be determined by its importance in comparison with that of other relevant factors. In determining what is a reasonable and equitable use, all relevant factors are to be considered together and a conclusion reached on the basis of the whole.

Article 7. Obligation not to cause significant harm

  • 1 Watercourse States shall, in utilizing an international watercourse in their territories, take all appropriate measures to prevent the causing of significant harm to other watercourse States.

  • 2 Where significant harm nevertheless is caused to another watercourse State, the States whose use causes such harm shall, in the absence of agreement to such use, take all appropriate measures, having due regard for the provisions of articles 5 and 6, in consultation with the affected State, to eliminate or mitigate such harm and, where appropriate, to discuss the question of compensation.

Article 8. General obligation to cooperate

  • 1 Watercourse States shall cooperate on the basis of sovereign equality, territorial integrity, mutual benefit and good faith in order to attain optimal utilization and adequate protection of an international watercourse.

  • 2 In determining the manner of such cooperation, watercourse States may consider the establishment of joint mechanisms or commissions, as deemed necessary by them, to facilitate cooperation on relevant measures and procedures in the light of experience gained through cooperation in existing joint mechanisms and commissions in various regions.

Article 9. Regular exchange of data and information

  • 1 Pursuant to article 8, watercourse States shall on a regular basis exchange readily available data and information on the condition of the watercourse, in particular that of a hydrological, meteorological, hydro- geological and ecological nature and related to the water quality as well as related forecasts.

  • 2 If a watercourse State is requested by another watercourse State to provide data or information that is not readily available, it shall employ its best efforts to comply with the request but may condition its compliance upon payment by the requesting State of the reasonable costs of collecting and, where appropriate, processing such data or information.

  • 3 Watercourse States shall employ their best efforts to collect and, where appropriate, to process data and information in a manner which facilitates its utilization by the other watercourse States to which it is communicated.

Article 10. Relationship between different kinds of uses

  • 1 In the absence of agreement or custom to the contrary, no use of an international watercourse enjoys inherent priority over other uses.

  • 2 In the event of a conflict between uses of an international watercourse, it shall be resolved with reference to articles 5 to 7, with special regard being given to the requirements of vital human needs.

PART III. PLANNED MEASURES

Article 11. Information concerning planned measures

Watercourse States shall exchange information and consult each other and, if necessary, negotiate on the possible effects of planned measures on the condition of an international watercourse.

Article 12. Notification concerning planned measures with possible adverse effects

Before a watercourse State implements or permits the implementation of planned measures which may have a significant adverse effect upon other watercourse States, it shall provide those States with timely notification thereof. Such notification shall be accompanied by available technical data and information, including the results of any environmental impact assessment, in order to enable the notified States to evaluate the possible effects of the planned measures.

Article 13. Period for reply to notification

Unless otherwise agreed:

  • a) A watercourse State providing a notification under article 12 shall allow the notified States a period of six months within which to study and evaluate the possible effects of the planned measures and to communicate the findings to it;

  • b) This period shall, at the request of a notified State for which the evaluation of the planned measures poses special difficulty, be extended for a period of six months.

Article 14. Obligations of the notifying State during the period for reply

During the period referred to in article 13, the notifying State:

  • a) Shall cooperate with the notified States by providing them, on request, with any additional data and information that is available and necessary for an accurate evaluation; and

  • b) Shall not implement or permit the implementation of the planned measures without the consent of the notified States.

Article 15. Reply to notification

The notified States shall communicate their findings to the notifying State as early as possible within the period applicable pursuant to article 13. If a notified State finds that implementation of the planned measures would be inconsistent with the provisions of articles 5 of 7, it shall attach to its finding a documented explanation setting forth the reasons for the finding.

Article 16. Absence of reply to notification

  • 1 If, within the period applicable pursuant to article 13, the notifying State receives no communication under article 15, it may, subject to its obligations under articles 5 and 7, proceed with the implementation of the planned measures, in accordance with the notification and any other data and information provided to the notified States.

  • 2 Any claim to compensation by a notified State which has failed to reply within the period applicable pursuant to article 13 may be offset by the costs incurred by the notifying State for action undertaken after the expiration of the time for a reply which would not have been undertaken if the notified State had objected within that period.

Article 17. Consultations and negotiations concerning planned measures

  • 1 If a communication is made under article 15 that implementation of the planned measures would be inconsistent with the provisions of articles 5 or 7, the notifying State and the State making the communication shall enter into consultations and, if necessary, negotiations with a view to arriving at an equitable resolution of the situation.

  • 2 The consultations and negotiations shall be conducted on the basis that each State must in good faith pay reasonable regard to the rights and legitimate interests of the other State.

  • 3 During the course of the consultations and negotiations, the notifying State shall, if so requested by the notified State at the time it makes the communication, refrain from implementing or permitting the implementation of the planned measures for a period of six months unless otherwise agreed.

Article 18. Procedures in the absence of notification

  • 1 If a watercourse State has reasonable grounds to believe that another watercourse State is planning measures that may have a significant adverse effect upon it, the former State may request the latter to apply the provisions of article 12. The request shall be accompanied by a documented explanation setting forth its grounds.

  • 2 In the event that the State planning the measures nevertheless finds that it is not under an obligation to provide a notification under article 12, it shall so inform the other State, providing a documented explanation setting forth the reasons for such finding. If this finding does not satisfy the other State, the two States shall, at the request of that other State, promptly enter into consultations and negotiations in the manner indicated in paragraphs 1 and 2 of article 17.

  • 3 During the course of the consultations and negotiations, the State planning the measures shall, if so requested by the other State at the time it requests the initiation of consultations and negotiations, refrain from implementing or permitting the implementation of those measures for a period of six months unless otherwise agreed.

Article 19. Urgent implementation of planned measures

  • 1 In the event that the implementation of planned measures is of the utmost urgency in order to protect public health, public safety or other equally important interests, the State planning the measures may, subject to articles 5 and 7, immediately proceed to implementation, notwithstanding the provisions of article 14 and paragraph 3 of article 17.

  • 2 In such case, a formal declaration of the urgency of the measures shall be communicated without delay to the other watercourse States referred to in article 12 together with the relevant data and information.

  • 3 The State planning the measures shall, at the request of any of the States referred to in paragraph 2, promptly enter into consultations and negotiations with it in the manner indicated in paragraphs 1 and 2 of article 17.

PART IV. PROTECTION, PRESERVATION AND MANAGEMENT

Article 20. Protection and preservation of ecosystems

Watercourse States shall, individually and, where appropriate, jointly, protect and preserve the ecosystems of international watercourses.

Article 21. Prevention, reduction and control of pollution

  • 1 For the purpose of this article, “pollution of an international watercourse” means any detrimental alteration in the composition or quality of the waters of an international watercourse which results directly or indirectly from human conduct.

  • 2 Watercourse States shall, individually and, where appropriate, jointly, prevent, reduce and control the pollution of an international watercourse that may cause significant harm to other watercourse States or to their environment, including harm to human health or safety, to the use of the waters for any beneficial purpose or to the living resources of the watercourse. Watercourse States shall take steps to harmonize their policies in this connection.

  • 3 Watercourse States shall, at the request of any of them, consult with a view to arriving at mutually agreeable measures and methods to prevent, reduce and control pollution of an international watercourse, such as:

    • a) Setting joint water quality objectives and criteria;

    • b) Establishing techniques and practices to address pollution from point and non-point sources;

    • c) Establishing lists of substances the introduction of which into the waters of an international watercourse is to be prohibited, limited, investigated or monitored.

Article 22. Introduction of alien or new species

Watercourse States shall take all measures necessary to prevent the introduction of species, alien or new, into an international watercourse which may have effects detrimental to the ecosystem of the watercourse resulting in significant harm to other watercourse States.

Article 23. Protection and preservation of the marine environment

Watercourse States shall, individually and, where appropriate, in cooperation with other States, take all measures with respect to an international watercourse that are necessary to protect and preserve the marine environment, including estuaries, taking into account generally accepted international rules and standards.

Article 24. Management

  • 1 Watercourse States shall, at the request of any of them, enter into consultations concerning the management of an international watercourse, which may include the establishment of a joint management mechanism.

  • 2 For the purpose of this article, “management” refers, in particular, to:

    • a) Planning the sustainable development of an international watercourse and providing for the implementation of any plans adopted; and

    • b) Otherwise promoting the rational and optimal utilization, protection and control of the watercourse.

Article 25. Regulation

  • 1 Watercourse States shall cooperate, where appropriate, to respond to needs or opportunities for regulation of the flow of the waters of an international watercourse.

  • 2 Unless otherwise agreed, watercourse States shall participate on an equitable basis in the construction and maintenance or defrayal of the costs of such regulation works as they may have agreed to undertake.

  • 3 For the purposes of this article, “regulation” means the use of hydraulic works or any other continuing measure to alter, vary or otherwise control the flow of the waters of an international watercourse.

Article 26. Installations

  • 1 Watercourse States shall, within their respective territories, employ their best efforts to maintain and protect installations, facilities and other works related to an international watercourse.

  • 2 Watercourse States shall, at the request of any of them which has reasonable grounds to believe that it may suffer significant adverse effects, enter into consultations with regard to:

    • a) The safe operation and maintenance of installations, facilities or other works related to an international watercourse; and

    • b) The protection of installations, facilities or other works from wilful or negligent acts or the forces of nature.

PART V. HARMFUL CONDITIONS AND EMERGENCY SITUATIONS

Article 27. Prevention and mitigation of harmful conditions

Watercourse States shall, individually and, where appropriate, jointly, take all appropriate measures to prevent or mitigate conditions related to an international watercourse that may be harmful to other watercourse States, whether resulting from natural causes or human conduct, such as flood or ice conditions, water-borne diseases, siltation, erosion, saltwater intrusion, drought or desertification.

Article 28. Emergency situations

  • 1 For the purposes of this article, “emergency” means a situation that causes, or poses an imminent threat of causing, serious harm to watercourse States or other States and that results suddenly from natural causes, such as floods, the breaking up of ice, landslides or earthquakes, or from human conduct, such as industrial accidents.

  • 2 A watercourse State shall, without delay and by the most expeditious means available, notify other potentially affected States and competent international organizations of any emergency originating within its territory.

  • 3 A watercourse State within whose territory an emergency originates shall, in cooperation with potentially affected States and, where appropriate, competent international organizations, immediately take all practicable measures necessitated by the circumstances to prevent, mitigate and eliminate harmful effects of the emergency.

  • 4 When necessary, watercourse States shall jointly develop contingency plans for responding to emergencies, in cooperation, where appropriate, with other potentially affected States and competent international organizations.

PART VI. MISCELLANEOUS PROVISIONS

Article 29. International watercourses and installations in time of armed conflict

International watercourses and related installations, facilities and other works shall enjoy the protection accorded by the principles and rules of international law applicable in international and non-international armed conflict and shall not be used in violation of those principles and rules.

Article 30. Indirect procedures

In cases where there are serious obstacles to direct contacts between watercourse States, the States concerned shall fulfil their obligations of cooperation provided for in the present Convention, including exchange of data and information, notification, communication, consultations and negotiations, through any indirect procedure accepted by them.

Article 31. Data and information vital to national defence or security

Nothing in the present Convention obliges a watercourse State to provide data or information vital to its national defence or security. Nevertheless, that State shall cooperate in good faith with the other watercourse States with a view to providing as much information as possible under the circumstances.

Article 32. Non-discrimination

Unless the watercourse States concerned have agreed otherwise for the protection of the interests of persons, natural or juridical, who have suffered or are under a serious threat of suffering significant transboundary harm as a result of activities related to an international watercourse, a watercourse State shall not discriminate on the basis of nationality or residence or place where the injury occurred, in granting to such persons, in accordance with its legal system, access to judicial or other procedures, or a right to claim compensation or other relief in respect of significant harm caused by such activities carried on in its territory.

Article 33. Settlement of disputes

  • 1 In the event of a dispute between two or more Parties concerning the interpretation or application of the present Convention, the Parties concerned shall, in the absence of an applicable agreement between them, seek a settlement of the dispute by peaceful means in accordance with the following provisions.

  • 2 If the Parties concerned cannot reach agreement by negotiation requested by one of them, they may jointly seek the good offices of, or request mediation or conciliation by, a third party, or make use, as appropriate, of any joint watercourse institutions that may have been established by them or agree to submit the dispute to arbitration or to the International Court of Justice.

  • 3 Subject to the operation of paragraph 10, if after six months from the time of the request for negotiations referred to in paragraph 2, the Parties concerned have not been able to settle their dispute through negotiation or any other means referred to in paragraph 2, the dispute shall be submitted, at the request of any of the parties to the dispute, to impartial fact-finding in accordance with paragraphs 4 to 9, unless the Parties otherwise agree.

  • 4 A Fact-finding Commission shall be established, composed of one member nominated by each Party concerned and in addition a member not having the nationality of any of the Parties concerned chosen by the nominated members who shall serve as Chairman.

  • 5 If the members nominated by the Parties are unable to agree on a Chairman within three months of the request for the establishment of the Commission, any Party concerned may request the Secretary-General of the United Nations to appoint the Chairman who shall not have the nationality of any of the parties to the dispute or of any riparian State of the watercourse concerned. If one of the Parties fails to nominate a member within three months of the initial request pursuant to paragraph 3, any other Party concerned may request the Secretary-General of the United Nations to appoint a person who shall not have the nationality of any of the parties to the dispute or of any riparian State of the watercourse concerned. The person so appointed shall constitute a single-member Commission.

  • 6 The Commission shall determine its own procedure.

  • 7 The Parties concerned have the obligation to provide the Commission with such information as it may require and, on request, to permit the Commission to have access to their respective territory and to inspect any facilities, plant, equipment, construction or natural feature relevant for the purpose of its inquiry.

  • 8 The Commission shall adopt its report by a majority vote, unless it is a single-member Commission, and shall submit that report to the Parties concerned setting forth its findings and the reasons therefor and such recommendations as it deems appropriate for an equitable solution of the dispute, which the Parties concerned shall consider in good faith.

  • 9 The expenses of the Commission shall be borne equally by the Parties concerned.

  • 10 When ratifying, accepting, approving or acceding to the present Convention, or at any time thereafter, a Party which is not a regional economic integration organization may declare in a written instrument submitted to the Depositary that, in respect of any dispute not resolved in accordance with paragraph 2, it recognizes as compulsory ipso facto and without special agreement in relation to any Party accepting the same obligation:

    • a) Submission of the dispute to the International Court of Justice; and/or

    • b) Arbitration by an arbitral tribunal established and operating, unless the parties to the dispute otherwise agreed, in accordance with the procedure laid down in the annex to the present Convention.

    A Party which is a regional economic integration organization may make a declaration with like effect in relation to arbitration in accordance with subparagraph (b).

PART VII. FINAL CLAUSES

Article 34. Signature

The present Convention shall be open for signature by all States and by regional economic integration organizations from 21 May 1997 until 20 May 2000 at the United Nations Headquarters in New York.

Article 35. Ratification, acceptance, approval or accession

  • 1 The present Convention is subject to ratification, acceptance, approval or accession by States and by regional economic integration organizations. The instruments of ratification, acceptance, approval or accession shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.

  • 2 Any regional economic integration organization which becomes a Party to this Convention without any of its member States being a Party shall be bound by all the obligations under the Convention. In the case of such organizations, one or more of whose member States is a Party to this Convention, the organization and its member States shall decide on their respective responsibilities for the performance of their obligations under the Convention. In such cases, the organization and the member States shall not be entitled to exercise rights under the Convention concurrently.

  • 3 In their instruments of ratification, acceptance, approval or accession, the regional economic integration organizations shall declare the extent of their competence with respect to the matters governed by the Convention. These organizations shall also inform the Secretary-General of the United Nations of any substantial modification in the extent of their competence.

Article 36. Entry into force

  • 1 The present Convention shall enter into force on the ninetieth day following the date of deposit of the thirty-fifth instrument of ratification, acceptance, approval or accession with the Secretary-General of the United Nations.

  • 2 For each State or regional economic integration organization that ratifies, accepts or approves the Convention or accedes thereto after the deposit of the thirty-fifth instrument of ratification, acceptance, approval or accession, the Convention shall enter into force on the ninetieth day after the deposit by such State or regional economic integration organization of its instrument of ratification, acceptance, approval or accession.

  • 3 For the purposes of paragraphs 1 and 2, any instrument deposited by a regional economic integration organization shall not be counted as additional to those deposited by States.

Article 37. Authentic texts

The original of the present Convention, of which the Arabic, Chinese, English, French, Russian and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned plenipotentiaries, being duly authorized thereto, have signed this Convention.

DONE at New York, this 21st day of May one thousand nine hundred and ninety-seven.

Annex ARBITRATION

Article 1

Unless the parties to the dispute otherwise agree, the arbitration pursuant to article 33 of the Convention shall take place in accordance with articles 2 to 14 of the present annex.

Article 2

The claimant party shall notify the respondent party that it is referring a dispute to arbitration pursuant to article 33 of the Convention. The notification shall state the subject matter of arbitration and include, in particular, the articles of the Convention, the interpretation or application of which are at issue. If the parties do not agree on the subject matter of the dispute, the arbitral tribunal shall determine the subject matter.

Article 3

  • 1 In disputes between two parties, the arbitral tribunal shall consist of three members. Each of the parties to the dispute shall appoint an arbitrator and the two arbitrators so appointed shall designate by common agreement the third arbitrator, who shall be the Chairman of the tribunal. The latter shall not be a national of one of the parties to the dispute or of any riparian State of the watercourse concerned, nor have his or her usual place of residence in the territory of one of these parties or such riparian State, nor have dealt with the case in any other capacity.

  • 2 In dispute between more than two parties, parties in the same interest shall appoint one arbitrator jointly by agreement.

  • 3 Any vacancy shall be filled in the manner prescribed for the initial appointment.

Article 4

  • 1 If the Chairman of the arbitral tribunal has not been designated within two months of the appointment of the second arbitrator, the President of the International Court of Justice shall, at the request of a party, designate the Chairman within a further two-month period.

  • 2 If one of the parties to the dispute does not appoint an arbitrator within two months of receipt of the request, the other party may inform the President of the International Court of Justice, who shall make the designation within a further two-month period.

Article 5

The arbitral tribunal shall render its decisions in accordance with the provisions of this Convention and international law.

Article 6

Unless the parties to the dispute otherwise agree, the arbitral tribunal shall determine its own rules of procedures.

Article 7

The arbitral tribunal may, at the request of one of the Parties, recommend essential interim measures of protection.

Article 8

  • 1 The parties to the dispute shall facilitate the work of the arbitral tribunal and, in particular, using all means at their disposal, shall:

    • a) Provide it with all relevant documents, information and facilities; and

    • b) Enable it, when necessary, to call witnesses or experts and receive their evidence.

  • 2 The parties and the arbitrators are under an obligation to protect the confidentiality of any information they receive in confidence during the proceedings of the arbitral tribunal.

Article 9

Unless the arbitral tribunal determines otherwise because of the particular circumstances of the case, the costs of the tribunal shall be borne by the parties to the dispute in equal shares. The tribunal shall keep a record of all its costs, and shall furnish a final statement thereof to the parties.

Article 10

Any Party that has an interest of a legal nature in the subject matter of the dispute which may be affected by the decision in the case, may intervene in the proceedings with the consent of the tribunal.

Article 11

The tribunal may hear and determine counterclaims arising directly out of the subject matter of the dispute.

Article 12

Decisions both on procedure and substance of the arbitral tribunal shall be taken by a majority vote of its members.

Article 13

If one of the parties to the dispute does not appear before the arbitral tribunal or fails to defend its case, the other party may request the tribunal to continue the proceedings and to make its award. Absence of a party or a failure of a party to defend its case shall not constitute a bar to the proceedings. Before rendering its final decision, the arbitral tribunal must satisfy itself that the claim is well founded in fact and law.

Article 14

  • 1 The tribunal shall render its final decision within five months of the date on which it is fully constituted unless it finds it necessary to extend the time limit for a period which should not exceed five more months.

  • 2 The final decision of the arbitral tribunal shall be confined to the subject matter of the dispute and shall state the reasons on which it is based. It shall contain the names of the members who have participated and the date of the final decision. Any member of the tribunal may attach a separate or dissenting opinion to the final decision.

  • 3 The award shall be binding on the parties to the dispute. It shall be without appeal unless the parties to the dispute have agreed in advance to an appellate procedure.

  • 4 Any controversy which may arise between the parties to the dispute as regards the interpretation or manner of implementation of the final decision may be submitted by either party for decision to the arbitral tribunal which rendered it.

Vertaling : NL

Verdrag inzake het recht betreffende het gebruik van internationale waterlopen anders dan voor scheepvaart

De Partijen bij dit Verdrag,

Zich bewust van het belang van internationale waterlopen en van hun gebruik voor andere doeleinden dan voor scheepvaart in tal van regio's ter wereld.

Indachtig artikel 13, eerste lid, letter a) van het Handvest van de Verenigde Naties, waarin wordt bepaald dat de Algemene Vergadering het initiatief neemt tot studies en aanbevelingen doet ten behoeve van de progressieve ontwikkeling en de codificatie van het internationaal recht,

Overwegende dat een geslaagde codificatie en progressieve ontwikkeling van de internationale rechtsregels waarin het gebruik van waterlopen anders dan voor scheepvaart wordt geregeld, zou bijdragen aan de bevordering en de uitvoering van de in de artikelen 1 en 2 van het Handvest vervatte doelstellingen en beginselen,

Rekening houdend met de problemen waardoor tal van internationale waterlopen worden getroffen en die, onder meer, voortvloeien uit de toegenomen vraag en vervuiling,

De overtuiging uitsprekend dat een kaderverdrag het mogelijk maakt de internationale waterlopen te gebruiken, te ontwikkelen, te behouden, te beheren en te beschermen en het optimale en duurzame gebruik daarvan voor de huidige en toekomstige generaties te bevorderen,

Bevestigend het belang van internationale samenwerking en goed nabuurschap op dit gebied,

Zich bewust van de bijzondere situatie en behoeften van ontwikkelingslanden,

In herinnering roepend de bij de Conferentie van de Verenigde Naties inzake Milieu en Ontwikkeling van 1992 in de Verklaring van Rio en Agenda 21 aangenomen beginselen en aanbevelingen,

Eveneens in herinnering roepend de bilaterale en multilaterale akkoorden inzake het gebruik van internationale waterlopen anders dan voor scheepvaart,

Gelet op de waardevolle bijdrage van zowel gouvernementele als niet-gouvernementele internationale organisaties aan de codificatie en progressieve ontwikkeling van het internationaal recht op dit gebied,

Erkentelijk voor de werkzaamheden van de Commissie inzake het internationaal recht aangaande het recht met betrekking tot het gebruik van internationale waterlopen anders dan voor scheepvaart,

Indachtig resolutie 49/52 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 9 december 1994,

Zijn het volgende overeengekomen:

DEEL I. INLEIDING

Artikel 1. Toepassingsgebied van dit Verdrag

  • 1 Dit Verdrag is van toepassing op het gebruik van internationale waterlopen en de wateren daarvan anders dan voor scheepvaart en op maatregelen ten behoeve van bescherming, behoud en beheer die samenhangen met het gebruik van deze waterlopen en de wateren daarvan.

  • 2 Het gebruik van internationale waterlopen voor scheepvaart behoort niet tot het toepassingsgebied van dit Verdrag, tenzij ander gebruik invloed heeft op de scheepvaart of het andere gebruik beïnvloed wordt door de scheepvaart.

Artikel 2. Gebezigde uitdrukkingen

Voor de toepassing van dit Verdrag wordt verstaan onder:

  • a. „Waterloop”, een stelsel van oppervlaktewateren en grondwateren die op grond van hun fysieke verbondenheid een eenheid vormen en doorgaans op een gemeenschappelijk eindpunt uitkomen;

  • b. „Internationale waterloop”, een waterloop waarvan de delen zich in verschillende Staten bevinden;

  • c. „Waterloopstaat”, een Staat die Partij is bij dit Verdrag en op het grondgebied waarvan zich een deel van een internationale waterloop bevindt of een Partij die een regionale organisatie voor economische integratie is en op het grondgebied van een of meer van haar lidstaten zich een deel van een internationale waterloop bevindt;

  • d. „Regionale organisatie voor economische integratie”, een organisatie opgericht door soevereine Staten van een bepaalde regio, waaraan de lidstaten ervan de bevoegdheid ten aanzien van aangelegenheden die door dit Verdrag worden beheerst, hebben overgedragen en die in overeenstemming met haar interne procedures naar behoren gemachtigd is dit Verdrag te ondertekenen, te bekrachtigen, te aanvaarden, goed te keuren of hiertoe toe te treden.

Artikel 3. Waterloopovereenkomsten

  • 1 Bij gebreke van een andersluidende overeenkomst, doet geen enkele bepaling in dit Verdrag afbreuk aan de rechten of verplichtingen van een Waterloopstaat op grond van overeenkomsten die van kracht zijn op de datum waarop een Waterloopstaat partij is geworden bij dit Verdrag.

  • 2 Onverminderd het bepaalde in het eerste lid, kunnen de partijen bij de in het eerste lid bedoelde overeenkomsten, indien nodig, overwegen deze overeenkomsten af te stemmen op de basisbeginselen van dit Verdrag.

  • 3 Waterloopstaten kunnen een of meerdere overeenkomsten sluiten, hierna te noemen „Waterloopovereenkomsten”, waarin de bepalingen van dit Verdrag worden toegepast op en aangepast aan de kenmerken en het gebruik van een specifieke internationale waterloop of een deel daarvan.

  • 4 Indien een Waterloopovereenkomst wordt gesloten tussen twee of meerdere Waterloopstaten, wordt hierin bepaald op welke wateren de overeenkomst van toepassing is. Een dergelijke overeenkomst kan worden gesloten voor een volledige internationale waterloop of elk gedeelte daarvan, of voor een specifiek project of programma, of voor een specifiek gebruik, voor zover deze overeenkomst geen aanzienlijke nadelige gevolgen heeft voor het gebruik van de wateren van de waterloop door een of meerdere Waterloopstaten, zonder hun uitdrukkelijke instemming.

  • 5 Indien een Waterloopstaat van mening is dat aanpassing en toepassing van de bepalingen van dit Verdrag vereist is vanwege de kenmerken en het gebruik van een specifieke internationale waterloop, voeren de Waterloopstaten overleg teneinde te goeder trouw te onderhandelen met het doel een Waterloopovereenkomst of Waterloopovereenkomsten te sluiten.

  • 6 Indien sommige, maar niet alle, Waterloopstaten van een specifieke internationale waterloop partij zijn bij een overeenkomst, doet geen enkele bepaling van een dergelijke overeenkomst afbreuk aan de rechten of verplichtingen van Waterloopstaten ingevolge dit Verdrag die geen partij zijn bij een dergelijke overeenkomst.

Artikel 4. Partijen bij Waterloopovereenkomsten

  • 1 Elke Waterloopstaat heeft het recht deel te nemen aan de onderhandelingen over elke Waterloopovereenkomst die van toepassing is op de gehele internationale waterloop en bij een dergelijke overeenkomst partij te worden, alsook deel te nemen aan elk overleg terzake.

  • 2 Een Waterloopstaat waarvan het gebruik van de internationale waterloop aanzienlijke nadelige gevolgen kan ondervinden van de uitvoering van een voorgestelde Waterloopovereenkomst die uitsluitend van toepassing is op een deel van de waterloop of op een specifiek project, programma of gebruik, heeft het recht deel te nemen aan de onderhandelingen over een dergelijke overeenkomst en, indien van toepassing, te goeder trouw deel te nemen aan de onderhandelingen daarover, teneinde daarbij partij te worden, voor zover zijn gebruik daardoor wordt beïnvloed.

DEEL II. ALGEMENE BEGINSELEN

Artikel 5. Redelijk en billijk gebruik en redelijke en billijke participatie

  • 1 De Waterloopstaten gebruiken een internationale waterloop op hun onderscheiden grondgebieden op redelijke en billijke wijze. Een internationale waterloop wordt in het bijzonder door de Waterloopstaten gebruikt en ontwikkeld met het oog op het bereiken van een optimaal en duurzaam gebruik en voordeel daarvan, rekening houdend met de belangen van de betrokken Waterloopstaten en verenigbaar met een behoorlijke bescherming van de waterloop.

  • 2 De Waterloopstaten participeren op redelijke en billijke wijze in het gebruik, de ontwikkeling en de bescherming van een internationale waterloop. Deze participatie omvat zowel het recht op gebruik van de waterloop als de plicht samen te werken bij de bescherming en ontwikkeling daarvan, zoals bepaald in dit Verdrag.

Artikel 6. Factoren terzake van redelijk en billijk gebruik

  • 1 Voor een redelijk en billijk gebruik van een internationale waterloop in de zin van artikel 5, dient rekening te worden gehouden met alle factoren en omstandigheden terzake, waaronder:

    • a. de geografische, hydrografische, hydrologische, klimatologische, ecologische en andere factoren van natuurlijke aard;

    • b. de sociale en economische behoeften van de betrokken Waterloopstaten;

    • c. de bevolking die in elke Waterloopstaat afhankelijk is van de waterloop;

    • d. de effecten van het gebruik van de waterlopen in een Waterloopstaat op andere Waterloopstaten;

    • e. het bestaande en mogelijke gebruik van de waterloop;

    • f. het behoud, de bescherming, de ontwikkeling en het economisch gebruik van de waterrijkdommen van de waterloop en de kosten van maatregelen die daartoe zijn getroffen;

    • g. de aanwezigheid van alternatieven, van vergelijkbare waarde, voor een specifiek voorzien of bestaand gebruik.

  • 2 Bij de toepassing van artikel 5 of van het eerste lid van dit artikel, treden de desbetreffende Waterloopstaten, indien nodig, in overleg in een geest van samenwerking.

  • 3 Het gewicht dat aan elke factor dient te worden toegekend, wordt bepaald door het belang daarvan in verhouding tot het belang van andere factoren terzake. Om vast te stellen wat billijk en redelijk gebruik is, dienen alle relevante factoren gezamenlijk te worden bestudeerd en dient een conclusie te worden getrokken op basis van alle factoren tezamen.

Artikel 7. Verplichting geen aanzienlijke schade te veroorzaken

  • 1 Bij het gebruik van een internationale waterloop op hun grondgebied nemen de Waterloopstaten alle passende maatregelen om te voorkomen dat aanzienlijke schade wordt veroorzaakt bij andere Waterloopstaten.

  • 2 Indien bij een andere Waterloopstaat desondanks aanzienlijke schade wordt veroorzaakt, nemen de Staten wier gebruik deze schade heeft veroorzaakt, bij gebreke van een overeenkomst inzake dit gebruik, alle gepaste maatregelen, naar behoren rekening houdend met de bepalingen van de artikelen 5 en 6 en in overleg met de getroffen Staat, teneinde deze schade weg te nemen of te verminderen en, indien van toepassing, eventuele schadevergoeding te bespreken.

Artikel 8. Algemene verplichting tot samenwerking

  • 1 De Waterloopstaten werken samen op basis van soevereine gelijkheid, territoriale integriteit, wederzijds voordeel en goede trouw teneinde een optimaal gebruik en een behoorlijke bescherming van de internationale waterloop te bewerkstelligen.

  • 2 Bij het vaststellen van de wijze van samenwerking, kunnen de Waterloopstaten, indien zij dit nodig achten, overwegen gezamenlijke mechanismen of commissies in te stellen ter vergemakkelijking van de samenwerking op het gebied van maatregelen en procedures terzake, in het licht van de ervaringen die zijn opgedaan door samenwerking in bestaande gezamenlijke mechanismen en commissies in verschillende regio's.

Artikel 9. Regelmatige uitwisseling van gegevens en informatie

  • 1 Ingevolge artikel 8 wisselen Waterloopstaten regelmatig direct beschikbare gegevens en informatie uit over de toestand van de waterloop, met name die van hydrologische, meteorologische, hydrogeologische en ecologische aard en met betrekking tot de kwaliteit van het water, alsmede de daarmee samenhangende voorspellingen.

  • 2 Indien een Waterloopstaat een andere Waterloopstaat verzoekt gegevens of informatie te verstrekken die niet direct beschikbaar zijn respectievelijk is, stelt deze Staat alles in het werk om aan het verzoek te voldoen, maar kan hij voor het voldoen van het verzoek als voorwaarde stellen dat de verzoekende Staat redelijke kosten betaalt voor het verzamelen en, indien van toepassing, het verwerken van dergelijke gegevens of informatie.

  • 3 De Waterloopstaten stellen alles in het werk om gegevens en informatie te verzamelen en, indien van toepassing, te verwerken op een wijze die het gebruik ervan door de andere Waterloopstaten aan wie deze gegevens en informatie worden verstrekt, vergemakkelijkt.

Artikel 10. Verhouding tussen verschillende soorten gebruik

  • 1 Bij gebreke van een andersluidende overeenkomst of andere gewoonte, heeft geen enkel gebruik van een internationale waterloop op zich voorrang op ander gebruik daarvan.

  • 2 In het geval van conflicterend gebruik van een internationale waterloop, wordt het conflict opgelost met inachtneming van de artikelen 5 tot en met 7, waarbij in het bijzonder aandacht wordt geschonken aan de vereisten van vitale menselijke behoeften.

DEEL III. GEPLANDE MAATREGELEN

Artikel 11. Informatie inzake geplande maatregelen

De Waterloopstaten wisselen informatie uit en plegen overleg met elkaar en onderhandelen, indien nodig, over de mogelijke effecten van geplande maatregelen op de toestand van een internationale waterloop.

Artikel 12. Kennisgeving van geplande maatregelen die mogelijk nadelige gevolgen hebben

Voordat een Waterloopstaat geplande maatregelen die aanzienlijke nadelige gevolgen kunnen hebben voor andere Waterloopstaten, uitvoert of de uitvoering ervan toestaat, doet hij hiervan tijdige kennisgeving aan die Staten. Een dergelijke kennisgeving gaat vergezeld van beschikbare technische gegevens en informatie, met inbegrip van de resultaten van eventuele milieu-effectrapportages, teneinde de in kennis gestelde Staten in staat te stellen de mogelijke gevolgen van de geplande maatregelen te evalueren.

Artikel 13. Antwoordtermijn voor de kennisgeving

Tenzij anders wordt overeengekomen:

  • a. geeft elke Waterloopstaat die ingevolge artikel 12 een kennisgeving doet, de Staten waaraan de kennisgeving is gericht een termijn van zes maanden voor de bestudering en evaluatie van de eventuele nadelige gevolgen van de geplande maatregelen en voor het mededelen van hun conclusies aan hem;

  • b. wordt deze termijn op verzoek van een Staat waaraan de kennisgeving is gericht en waarvoor de evaluatie van de geplande maatregelen een bijzonder probleem oplevert, verlengd met een termijn van zes maanden.

Artikel 14. Verplichtingen van de kennisgevende Staat gedurende de antwoordtermijn

Gedurende de in artikel 13 bedoelde termijn:

  • a. werkt de kennisgevende Staat samen met de Staten waaraan de kennisgeving is gericht door hun, op verzoek, alle voor een nauwgezette evaluatie nodige en beschikbare aanvullende gegevens en informatie te verstrekken; en

  • b. voert de kennisgevende Staat de geplande maatregelen niet uit, en staat hij evenmin toe dat deze worden uitgevoerd, zonder de instemming van de Staten waaraan de kennisgeving is gericht.

Artikel 15. Antwoord op de kennisgeving

De Staten die een kennisgeving hebben ontvangen doen de kennisgevende Staat zo spoedig mogelijk, binnen de ingevolge artikel 13 geldende termijn, hun conclusies toekomen. Indien een Staat die een kennisgeving heeft ontvangen van mening is dat uitvoering van de geplande maatregelen onverenigbaar zou zijn met de bepalingen van artikel 5 of 7, doet hij deze conclusie vergezeld gaan van een gedocumenteerde toelichting waarin de redenen voor de conclusie worden vermeld.

Artikel 16. Geen antwoord op de kennisgeving

  • 1 Indien de kennisgevende Staat, binnen de ingevolge artikel 13 geldende termijn, geen mededeling ingevolge artikel 15 ontvangt, kan hij, onverminderd zijn verplichtingen ingevolge de artikelen 5 en 7, overgaan tot de uitvoering van de geplande maatregelen, in overeenstemming met de kennisgeving en alle andere gegevens en informatie die zijn verstrekt aan de Staten waaraan de kennisgeving is gericht.

  • 2 Elke eis tot schadevergoeding ingediend door een Staat die een kennisgeving heeft ontvangen en die niet binnen de ingevolge artikel 13 toepasselijke termijn wordt beantwoord, mag worden verminderd met de kosten die de kennisgevende Staat heeft gemaakt met betrekking tot maatregelen die zijn getroffen na het verstrijken van de antwoordtermijn en die niet zouden zijn gemaakt indien de Staat die een kennisgeving heeft ontvangen binnen die termijn bezwaar had gemaakt.

Artikel 17. Overleg en onderhandelingen inzake geplande maatregelen

  • 1 Indien ingevolge artikel 15 wordt medegedeeld dat uitvoering van de geplande maatregelen onverenigbaar zou zijn met de bepalingen van artikel 5 of 7, voeren de kennisgevende Staat en de Staat die de mededeling heeft gedaan overleg en, indien nodig, onderhandelingen teneinde te komen tot een redelijke oplossing van de situatie.

  • 2 Het overleg en de onderhandelingen worden gevoerd volgens het beginsel dat elke Staat te goeder trouw de rechten en legitieme belangen van de andere Staat op billijke wijze in acht dient te nemen.

  • 3 Gedurende het overleg en de onderhandelingen onthoudt de kennisgevende Staat zich, op verzoek van de Staat waaraan de kennisgeving is gericht op het tijdstip waarop de mededeling wordt gedaan, van de uitvoering of het toestemming geven voor uitvoering van de geplande maatregelen gedurende een periode van zes maanden, tenzij anders wordt overeengekomen.

Artikel 18. Procedures bij gebreke van kennisgeving

  • 1 Indien een Waterloopstaat redelijke gronden heeft om aan te nemen dat een andere Waterloopstaat maatregelen plant die aanzienlijke nadelige gevolgen voor hem hebben, kan de eerstgenoemde Staat aan de laatstgenoemde Staat verzoeken de bepalingen van artikel 12 toe te passen. Het verzoek dient vergezeld te gaan van een gedocumenteerde toelichting waarin de gronden uiteen worden gezet.

  • 2 In het geval dat de Staat die de maatregelen plant niettemin concludeert dat hij niet verplicht is een kennisgeving te doen ingevolge artikel 12, brengt hij de andere Staat hiervan op de hoogte, waarbij hij een gedocumenteerde toelichting verstrekt waarin de redenen van deze conclusie uiteen worden gezet. Indien deze conclusie niet ten genoegen van de andere Staat is, gaan beide Staten, op verzoek van deze andere Staat, onverwijld over tot overleg en onderhandelingen op de in artikel 17, eerste en tweede lid, bedoelde wijze.

  • 3 Gedurende het overleg en de onderhandelingen onthoudt de Staat die de maatregelen plant, op verzoek van de andere Staat op het tijdstip dat hij om de aanvang van het overleg en de onderhandelingen verzoekt, zich van de uitvoering of het toestemming geven voor uitvoering van die geplande maatregelen gedurende een periode van zes maanden, tenzij anders wordt overeengekomen.

Artikel 19. Spoedige uitvoering van geplande maatregelen

  • 1 In het geval dat de uitvoering van geplande maatregelen uiterst spoedeisend is voor de bescherming van de volksgezondheid, de openbare veiligheid of andere belangen van gelijke importantie, kan de Staat die de maatregelen plant, onder voorbehoud van de artikelen 5 en 7, onmiddellijk overgaan tot de uitvoering daarvan, onverminderd de bepalingen van artikel 14 en van artikel 17, derde lid.

  • 2 In een dergelijk geval wordt onverwijld een formele verklaring van het spoedeisende karakter van de maatregelen, vergezeld van de gegevens en informatie terzake, verstrekt aan de andere in artikel 12 bedoelde Waterloopstaten.

  • 3 De Staat die de maatregelen plant, treedt op verzoek van een van de in het tweede lid bedoelde Staten onverwijld, op de in artikel 17, eerste en tweede lid, bedoelde wijze in overleg en onderhandeling met deze Staat.

DEEL IV. BESCHERMING, BEHOUD EN BEHEER

Artikel 20. Bescherming en behoud van ecosystemen

De Waterloopstaten zorgen individueel en, indien van toepassing, gezamenlijk, voor de bescherming en het behoud van de ecosystemen van internationale waterlopen.

Artikel 21. Voorkoming, vermindering en beheersing van verontreiniging

  • 1 Voor de toepassing van dit artikel wordt verstaan onder „verontreiniging van een internationale waterloop”, elke schadelijke verandering van de samenstelling of de kwaliteit van de wateren van een internationale waterloop die direct of indirect het gevolg zijn van menselijke activiteiten.

  • 2 De Waterloopstaten zorgen individueel en, indien van toepassing, gezamenlijk, voor de voorkoming, vermindering en beheersing van de verontreiniging van een internationale waterloop die mogelijk aanzienlijke schade veroorzaakt aan andere Waterloopstaten of aan hun milieu, met inbegrip van nadelige gevolgen voor de gezondheid of de veiligheid van de mens, het gebruik van de wateren voor nuttige doeleinden of voor de biologische rijkdommen van de waterloop. De Waterloopstaten nemen maatregelen om hun beleid terzake te harmoniseren.

  • 3 De Waterloopstaten plegen, op verzoek van een van hen, overleg teneinde te komen tot wederzijds aanvaardbare maatregelen en methoden ter voorkoming, vermindering en beheersing van de verontreiniging van een internationale waterloop, zoals:

    • a. het vaststellen van gemeenschappelijke doelstellingen en criteria betreffende de waterkwaliteit;

    • b. het ontwikkelen van technieken en praktijken om verontreiniging vanuit puntbronnen en diffuse bronnen aan te pakken;

    • c. het opstellen van lijsten van stoffen waarvan het lozen in de wateren van internationale waterlopen dient te worden verboden, beperkt, bestudeerd of gecontroleerd.

Artikel 22. Introductie van vreemde of nieuwe soorten

De Waterloopstaten nemen alle nodige maatregelen om de introductie in een internationale waterloop van vreemde of nieuwe soorten die mogelijk nadelige effecten op het ecosysteem van de waterloop kunnen hebben en uiteindelijk aanzienlijke schade kunnen veroorzaken aan andere Waterloopstaten, te voorkomen.

Artikel 23. Bescherming en behoud van het mariene milieu

De Waterloopstaten nemen individueel en, indien van toepassing, in samenwerking met andere Staten, alle maatregelen met betrekking tot een internationale waterloop die nodig zijn voor de bescherming en het behoud van het mariene milieu, met inbegrip van de mondingen, rekening houdend met algemeen aanvaarde internationale regels en normen.

Artikel 24. Beheer

  • 1 De Waterloopstaten plegen, op verzoek van een van hen, overleg inzake het beheer van een internationale waterloop, eventueel met inbegrip van de instelling van een gezamenlijk beheermechanisme.

  • 2 Voor de toepassing van dit artikel wordt onder „beheer” in het bijzonder verstaan:

    • a. het plannen van de duurzame ontwikkeling van een internationale waterloop en het zorgdragen voor de uitvoering van eventueel aangenomen plannen; en

    • b. het anderszins bevorderen van het op rationele en optimale wijze gebruiken, beschermen van en toezicht houden op de waterloop.

Artikel 25. Regulering

  • 1 De Waterloopstaten werken indien van toepassing samen om te reageren op behoeften aan of kansen voor het reguleren van de waterstromen van een internationale waterloop.

  • 2 Tenzij anders wordt overeengekomen participeren de Waterloopstaten op basis van redelijkheid in de bouw en het onderhoud of in de financiering van eventuele reguleringswerken waarvan zij de verrichting zijn overeengekomen.

  • 3 Voor de toepassing van dit artikel wordt verstaan onder „regulering”, het gebruik van hydraulische werken of elke andere blijvende maatregel teneinde de waterstromen van een internationale waterloop te wijzigen, te laten variëren of op andere wijze te beïnvloeden.

Artikel 26. Inrichtingen

  • 1 De Waterloopstaten stellen, binnen hun onderscheiden grondgebieden, alles in het werk om inrichtingen, voorzieningen en andere werken die verband houden met een internationale waterloop in stand te houden en te beschermen.

  • 2 Op verzoek van een Waterloopstaat die redelijke gronden heeft om aan te nemen dat hij aanzienlijke nadelige gevolgen zal ondervinden, gaan de Waterloopstaten over tot overleg met betrekking tot:

    • a. de veilige exploitatie en het onderhoud van inrichtingen, voorzieningen of andere werken die verband houden met een internationale waterloop; en

    • b. de bescherming van inrichtingen, voorzieningen of andere werken tegen opzet of nalatigheid of natuurkrachten.

DEEL V. SCHADELIJKE OMSTANDIGHEDEN EN NOODSITUATIES

Artikel 27. Voorkoming en vermindering van schadelijke omstandigheden

De Waterloopstaten nemen individueel en, indien van toepassing, gezamenlijk alle passende maatregelen teneinde omstandigheden met betrekking tot een internationale waterloop die schadelijk kunnen zijn voor andere Waterloopstaten, te voorkomen of te verminderen, ongeacht of deze omstandigheden zijn ontstaan door natuurlijke oorzaken of menselijke activiteiten, zoals overstromingen of ijsvorming, via water overdraagbare ziekten, verslibbing, erosie, verzilting, droogte of woestijnvorming.

Artikel 28. Noodsituaties

  • 1 Voor de toepassing van dit artikel wordt verstaan onder „noodsituatie”, een situatie die ernstige schade berokkent of dreigt te berokkenen aan de Waterloopstaten of andere Staten en die plotseling door een natuurlijke oorzaak ontstaat, zoals overstromingen, kruiend ijs, aardverschuivingen of aardbevingen, of door menselijke activiteiten, zoals industriële ongelukken.

  • 2 Elke Waterloopstaat doet de andere Staten die mogelijk kunnen worden getroffen alsmede de bevoegde internationale organisaties onverwijld en met behulp van de snelste, beschikbare middelen kennisgeving van elke noodsituatie die zich binnen zijn grondgebied voordoet.

  • 3 Elke Waterloopstaat binnen wiens grondgebied zich een noodsituatie voordoet, neemt onmiddellijk, in samenwerking met de Staten die mogelijk kunnen worden getroffen en, indien van toepassing, met de bevoegde internationale organisaties, alle in de gegeven omstandigheden nodige, praktisch uitvoerbare maatregelen teneinde de schadelijke gevolgen van de noodsituatie te voorkomen, te verzachten en weg te nemen.

  • 4 Indien nodig ontwikkelen de Waterloopstaten gezamenlijk noodplannen om het hoofd te bieden aan noodsituaties, indien van toepassing in samenwerking met andere mogelijk bedreigde Staten en met de bevoegde internationale organisaties.

DEEL VI. DIVERSE BEPALINGEN

Artikel 29. Internationale waterlopen en installaties ten tijde van gewapende conflicten

Internationale waterlopen en bijbehorende installaties, de voorzieningen en andere werken genieten de bescherming die wordt toegekend door de beginselen en regels van het internationale recht die van toepassing zijn op internationale en niet-internationale gewapende conflicten en worden niet gebruikt in strijd met deze beginselen en regels.

Artikel 30. Indirecte procedures

In het geval dat ernstige obstakels directe contacten tussen Waterloopstaten in de weg staan, vervullen de betrokken Staten hun in dit Verdrag voorziene verplichtingen tot samenwerking, met inbegrip van de uitwisseling van gegevens en informatie, kennisgeving, mededeling, overleg en onderhandelingen, door middel van een door hen aanvaarde indirecte procedure.

Artikel 31. Gegevens en informatie die van vitaal belang zijn voor de landsverdediging of de nationale veiligheid

Geen enkele bepaling in dit Verdrag verplicht een Waterloopstaat ertoe gegevens of informatie te verstrekken die van vitaal belang zijn voor zijn landsverdediging of nationale veiligheid. Niettemin werkt deze Staat te goeder trouw samen met de andere Waterloopstaten teneinde zo veel mogelijk informatie te verstrekken als de omstandigheden toelaten.

Artikel 32. Non-discriminatie

Tenzij de betrokken Waterloopstaten anderszins zijn overeengekomen voor de bescherming van de belangen van natuurlijke personen of rechtspersonen die aanzienlijke grensoverschrijdende schade ondervinden of dreigen te ondervinden als gevolg van activiteiten die verband houden met een internationale waterloop, maakt een Waterloopstaat bij de verlening, in overeenstemming met zijn rechtsstelsel, van toegang aan deze personen tot gerechtelijke of andere procedures, of tot een recht op schadevergoeding of een andere tegemoetkoming met betrekking tot een aanzienlijke schade die door dergelijke activiteiten op zijn grondgebied is veroorzaakt, geen onderscheid op grond van de nationaliteit of woonplaats of plaats waar de schade is geleden.

Artikel 33. Beslechting van geschillen

  • 1 In geval van een geschil tussen twee of meer Partijen over de uitlegging of toepassing van dit Verdrag, trachten de betrokken Partijen, bij gebreke van een toepasselijke overeenkomst tussen hen, het geschil langs vreedzame weg op te lossen, in overeenstemming met de volgende bepalingen.

  • 2 Indien de betrokken Partijen geen overeenstemming kunnen bereiken door middel van door een van hen verzochte onderhandelingen, kunnen zij gezamenlijk de goede diensten inroepen van een derde partij, of deze partij verzoeken op te treden ter bemiddeling of verzoening, of, naar gelang van het geval, zich richten tot een eventueel door hen ingestelde gezamenlijke waterloopinstantie, of besluiten het geschil te onderwerpen aan arbitrage of voor te leggen aan het Internationale Gerechtshof.

  • 3 Onverminderd de toepassing van het tiende lid, wordt het geschil, indien de betrokken Partijen na een termijn van zes maanden te rekenen vanaf de datum van het in het tweede lid bedoelde verzoek om onderhandeling, hun geschil niet hebben geregeld door middel van onderhandeling of door enig ander in het tweede lid bedoeld middel, op verzoek van een van de partijen bij het geschil, onderworpen aan een onpartijdig onderzoek, in overeenstemming met het vierde tot en met het negende lid, tenzij de Partijen anders overeenkomen.

  • 4 Er wordt een onderzoekscommissie ingesteld, bestaande uit een lid benoemd door elke betrokken Partij en daarnaast een lid dat niet de nationaliteit heeft van een van de betrokken Partijen, dat wordt gekozen door de benoemde leden en optreedt als voorzitter.

  • 5 Indien de door de Partijen benoemde leden binnen een termijn van drie maanden, te rekenen vanaf het verzoek tot instelling van de Commissie er niet in slagen overeenstemming te bereiken over een voorzitter, kan elke betrokken Partij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties verzoeken een voorzitter te benoemen, die noch de nationaliteit heeft van een van de partijen bij het geschil, noch van een van de oeverstaten van de betrokken waterloop. Indien een van de Partijen nalaat een lid te benoemen binnen een termijn van drie maanden, te rekenen vanaf het initiële verzoek uit hoofde van het derde lid, kan elke andere betrokken Partij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties verzoeken een persoon te benoemen die noch de nationaliteit van een van de partijen bij het geschil heeft, noch van een van de oeverstaten van de betrokken waterloop. De aldus benoemde persoon is het enige lid van de Commissie.

  • 6 De Commissie stelt zelf haar procedure vast.

  • 7 De betrokken Partijen zijn verplicht de Commissie de informatie waarom zij kan verzoeken te verstrekken en, op verzoek, de Commissie toe te staan hun respectieve grondgebied te betreden en voorzieningen, inrichtingen, apparatuur, constructies of natuurlijke kenmerken die voor haar onderzoek van belang zijn, te inspecteren.

  • 8 De Commissie neem haar rapport aan bij meerderheid van stemmen, tenzij zij slechts een lid telt, en legt dit rapport voor aan de betrokken Partijen met de vermelding van haar met redenen omklede conclusies en de door haar passend geachte maatregelen met het oog op een redelijke oplossing van het geschil; de betrokken Partijen nemen een en ander te goeder trouw in overweging.

  • 9 De uitgaven van de Commissie worden gelijkelijk door de betrokken Partijen gedragen.

  • 10 Een Partij die geen regionale organisatie voor economische integratie is, kan bij de bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring van of toetreding tot dit Verdrag, of te allen tijde daarna, in een aan de Depositaris gerichte schriftelijke akte verklaren dat zij, ten aanzien van enig geschil dat niet in overeenstemming met het tweede lid is opgelost, ipso facto en zonder bijzondere overeenkomst waarbij een van de Partijen dezelfde verplichting aanvaardt, als verplicht erkent:

    • a. voorlegging van het geschil aan het Internationale Gerechtshof; en/of

    • b. arbitrage door een scheidsgerecht dat wordt ingesteld en functioneert, tenzij de partijen bij het geschil anders zijn overeengekomen, in overeenstemming met de in de bijlage bij dit Verdrag uiteengezette procedure.

    Een Partij die een regionale organisatie voor economische integratie is, kan een verklaring met dezelfde strekking afleggen met betrekking tot arbitrage, overeenkomstig onderdeel b).

DEEL III. SLOTBEPALINGEN

Artikel 34. Ondertekening

Dit Verdrag staat van 21 mei 1997 tot en met 20 mei 2000 op het hoofdkwartier van de Verenigde Naties te New York open voor ondertekening voor alle Staten en regionale organisaties voor economische integratie.

Artikel 35. Bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding

  • 1 Dit Verdrag is onderworpen aan bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding door de Staten en regionale organisaties voor economische integratie. De akten van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding dienen te worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.

  • 2 Iedere regionale organisatie voor economische integratie die Partij wordt bij dit Verdrag zonder dat een van haar lidstaten Partij is, is gebonden door alle verplichtingen krachtens dit Verdrag. Indien een of meer lidstaten van een dergelijke organisatie Partij bij dit Verdrag zijn, beslissen de organisatie en haar lidstaten over hun onderscheiden verantwoordelijkheden ten aanzien van de nakoming van hun verplichtingen krachtens het Verdrag. In dat geval mogen de organisatie en de lidstaten niet tegelijkertijd rechten krachtens dit Verdrag uitoefenen.

  • 3 In hun akten van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding geven de regionale organisaties voor economische integratie de reikwijdte aan van hun bevoegdheid ten aanzien van de aangelegenheden die onder het Verdrag vallen. Deze organisaties stellen de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties eveneens op de hoogte van iedere wezenlijke verandering in de reikwijdte van hun bevoegdheid.

Artikel 36. Inwerkingtreding

  • 1 Dit Verdrag treedt in werking op de negentigste dag na de datum van de nederlegging van de vijfendertigste akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.

  • 2 Ten aanzien van elke Staat of regionale organisatie voor economische integratie die het Verdrag bekrachtigt, aanvaardt, goedkeurt of hiertoe toetreedt na de nederlegging van de vijfendertigste akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, treedt het Verdrag in werking op de negentigste dag na de datum van nederlegging door die Staat of regionale organisatie voor economische integratie van zijn of haar akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding.

  • 3 Voor de toepassing van het eerste en tweede lid wordt een door een regionale organisatie voor economische integratie nedergelegde akte niet meegeteld naast akten die zijn nedergelegd door de Staten.

Artikel 37. Authentieke teksten

Het originele exemplaar van dit Verdrag, waarvan de Arabische, de Chinese, de Engelse, de Franse, de Russische en de Spaanse tekst gelijkelijk authentiek zijn, wordt nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekende gevolmachtigden, hiertoe naar behoren gemachtigd, dit Verdrag hebben ondertekend.

GEDAAN te New York, de eenentwintigste mei negentienhonderdzevenennegentig.

Bijlage ARBITRAGE

Artikel 1

Tenzij de partijen bij een geschil anders besluiten, wordt tot de in artikel 33 van het Verdrag bedoelde arbitrage overgegaan in overeenstemming met de artikelen 2 tot en met 14 van deze bijlage.

Artikel 2

De eisende partij geeft de gedaagde partij er kennis van dat zij overeenkomstig artikel 33 van het Verdrag een geschil onderwerpt aan arbitrage. In de kennisgeving wordt het voorwerp van arbitrage vermeld en met name de artikelen van het Verdrag waarvan de uitlegging of de toepassing het voorwerp van het geschil vormen. Indien de partijen geen overeenstemming bereiken over het voorwerp van het geschil, bepaalt het scheidsgerecht het voorwerp van het geschil.

Artikel 3

  • 1 In geval van een geschil tussen twee partijen bestaat het scheidsgerecht uit drie leden. Elke partij bij het geschil benoemt een arbiter; de twee aldus benoemde arbiters wijzen in onderlinge overeenstemming de derde arbiter aan, die als voorzitter van het scheidsgerecht optreedt. De derde arbiter mag geen onderdaan van een van de partijen bij het geschil noch van een oeverstaat van de betrokken waterloop zijn, noch mag hij of zij zijn of haar gewone verblijfplaats op het grondgebied van een van die partijen of van een dergelijke oeverstaat hebben, noch in een andere hoedanigheid reeds bij de zaak betrokken zijn geweest.

  • 2 In geval van een geschil tussen meer dan twee partijen, benoemen de partijen die hetzelfde belang hebben met gezamenlijke instemming een arbiter.

  • 3 In vacante posten wordt voorzien volgens de procedure die geldt voor de initiële benoeming.

Artikel 4

  • 1 Indien de voorzitter van het scheidsgerecht niet is aangewezen binnen twee maanden na de benoeming van de tweede arbiter, wijst de President van het Internationale Gerechtshof, op verzoek van een partij, binnen een volgend tijdvak van twee maanden de voorzitter aan.

  • 2 Indien een van de partijen bij het geschil niet binnen een maand nadat zij het verzoek daartoe heeft ontvangen, een arbiter heeft benoemd, kan de andere partij dit mededelen aan de President van het Internationale Gerechtshof, die binnen een volgend tijdvak van twee maanden de voorzitter aanwijst.

Artikel 5

Het scheidsgerecht neemt zijn beslissingen in overeenstemming met de bepalingen van dit Verdrag en met het internationale recht.

Artikel 6

Tenzij de partijen bij het geschil anders besluiten, stelt het scheidsgerecht zijn eigen procedureregels vast.

Artikel 7

Op verzoek van een van de Partijen kan het scheidsgerecht essentiële tussentijdse maatregelen ter bescherming aanbevelen.

Artikel 8

  • 1 De partijen bij het geschil vergemakkelijken het werk van het scheidsgerecht en gebruiken in het bijzonder alle middelen die hun ter beschikking staan om:

    • a. het scheidsgerecht alle nodige documenten, informatie en faciliteiten te verstrekken; en

    • b. het scheidsgerecht indien nodig in staat te stellen getuigen of deskundigen op te roepen en verklaringen van hen te verkrijgen.

  • 2 De partijen en de arbiters zijn verplicht de vertrouwelijkheid van de informatie die zij gedurende de procedure van het scheidsgerecht in vertrouwen ontvangen, te beschermen.

Artikel 9

Tenzij het scheidsgerecht anders bepaalt vanwege de bijzondere omstandigheden van de zaak, worden de kosten van het scheidsgerecht in gelijke delen gedragen door de partijen bij het geschil. Het scheidsgerecht houdt een overzicht van al zijn kosten bij, en verstrekt de partijen daarvan een eindopgave.

Artikel 10

Iedere Partij die een belang ten aanzien van het recht heeft bij de aangelegenheid die het voorwerp van het geschil is, en waarvoor de beslissing van het scheidsgerecht in de zaak gevolgen kan hebben, kan zich met de instemming van het scheidsgerecht voegen in de procedure.

Artikel 11

Het scheidsgerecht kan tegeneisen die rechtstreeks voortkomen uit de aangelegenheid die het voorwerp van het geschil is, horen en hierover beslissen.

Artikel 12

De beslissingen van het scheidsgerecht worden, zowel ten aanzien van de vorm als ten aanzien van de inhoud, genomen bij meerderheid van de stemmen van zijn leden.

Artikel 13

Indien een van de partijen bij het geschil niet voor het scheidsgerecht verschijnt of nalaat haar zaak te verdedigen, kan de andere partij het scheidsgerecht verzoeken de procedure voort te zetten en uitspraak te doen. Het feit dat een partij niet verschijnt of nalaat haar zaak te verdedigen, vormt geen belemmering voor de voortzetting van de procedure. Voordat het scheidsgerecht zijn definitieve beslissing neemt, moet het er van overtuigd zijn dat de eis feitelijk en juridisch gegrond is.

Artikel 14

  • 1 Het scheidsgerecht neemt zijn definitieve beslissing binnen vijf maanden na de datum waarop het volledig was ingesteld, tenzij het het noodzakelijk acht deze termijn te verlengen met een nieuw tijdvak van ten hoogste vijf maanden.

  • 2 De definitieve beslissing van het scheidsgerecht is beperkt tot het voorwerp van het geschil en gaat vergezeld van een uiteenzetting van de gronden. De definitieve beslissing omvat de namen van de leden die hebben deelgenomen aan de beraadslagingen en de datum van de definitieve beslissing. Leden van het scheidsgerecht mogen hun afzonderlijke of afwijkende opinie voegen bij de definitieve beslissing.

  • 3 De uitspraak is bindend voor de partijen bij het geschil. Tegen de uitspraak is geen beroep mogelijk, tenzij de partijen bij het geschil van tevoren een beroepsprocedure zijn overeengekomen.

  • 4 Ieder conflict dat tussen de partijen bij het geschil kan ontstaan betreffende de uitlegging of wijze van tenuitvoerlegging van de definitieve uitspraak kan door elk van de partijen worden voorgelegd aan het scheidsgerecht dat de uitspraak heeft gedaan.

Naar boven