Verdrag inzake het voorkomen van staatloosheid met betrekking tot statenopvolging, Straatsburg, 19-05-2006

Geraadpleegd op 28-03-2024.
Geldend van 01-10-2011 t/m heden

Verdrag inzake het voorkomen van staatloosheid met betrekking tot statenopvolging

Authentiek : EN

Convention on the avoidance of statelessness in relation to State succession

Preamble

The member States of the Council of Europe and the other States signatory to this Convention,

Considering that the avoidance of statelessness is one of the main concerns of the international community in the field of nationality;

Noting that State succession remains a major source of cases of statelessness;

Recognising that the European Convention on Nationality (ETS No. 166), opened for signature in Strasbourg on 6 November 1997, contains only general principles and not specific rules on nationality in case of State succession;

Bearing in mind that, with regard to statelessness in relation to State succession, other international instruments either do not have a binding character or do not address some important issues;

Convinced that for the reasons above there is a need for a comprehensive international instrument on State succession and the avoidance of statelessness which should be interpreted and applied, bearing in mind the principles of the European Convention on Nationality;

Taking into account Recommendation No. R (99) 18 of the Committee of Ministers on the Avoidance and Reduction of Statelessness, as well as the practical experience gained in recent years with regard to State succession and statelessness;

Having regard to other binding international instruments, namely the United Nations Conventions relating to the Status of Stateless Persons and on the Reduction of Statelessness, and the Vienna Conventions on Succession of States in respect of Treaties and on Succession of States in respect of State Property, Archives and Debts;

Having also regard to the draft articles on nationality of natural persons in relation to the succession of States, prepared by the United Nations International Law Commission, contained in the Annex to the United Nations General Assembly Resolution 55/153 of 2001 as well as the Declaration of the European Commission for Democracy through Law (Venice Commission) on the Consequences of State Succession for the Nationality of Natural Persons;

Building upon, but without prejudice to, the general principles established in the international instruments and documents mentioned above, by adding specific rules applicable to the particular situation of statelessness in relation to State succession;

In order to give effect to the principles established in the European Convention on Nationality that everyone has the right to a nationality and that the rule of law and human rights, including the prohibition of arbitrary deprivation of nationality and the principle of non-discrimination, must be respected in order to avoid statelessness,

Have agreed as follows:

Article 1. Definitions

For the purposes of this Convention:

  • a) „State succession” means the replacement of one State by another in the responsibility for the international relations of territory;

  • b) „State concerned” means the predecessor State or the successor State, as the case may be;

  • c) „Statelessness” means the situation where a person is not considered as a national by any State under the operation of its internal law;

  • d) „Habitual residence” means a stable factual residence;

  • e) „Person concerned” means every individual who, at the time of the State succession, had the nationality of the predecessor State and who has or would become stateless as a result of the State succession.

Article 2. Right to a nationality

Everyone who, at the time of the State succession, had the nationality of the predecessor State and who has or would become stateless as a result of the State succession has the right to the nationality of a State concerned, in accordance with the following articles.

Article 3. Prevention of statelessness

The State concerned shall take all appropriate measures to prevent persons who, at the time of the State succession, had the nationality of the predecessor State, from becoming stateless as a result of the succession.

Article 4. Non-discrimination

When applying this Convention, States concerned shall not discriminate against any person concerned on any ground such as sex, race, colour, language, religion, political or other opinion, national or social origin, association with a national minority, property, birth or other status.

Article 5. Responsibility of the successor State

  • 1 A successor State shall grant its nationality to persons who, at the time of the State succession, had the nationality of the predecessor State, and who have or would become stateless as a result of the State succession if at that time:

    • a) they were habitually resident in the territory which has become territory of the successor State, or

    • b) they were not habitually resident in any State concerned but had an appropriate connection with the successor State.

  • 2 For the purpose of paragraph 1, sub-paragraph b, an appropriate connection includes inter alia:

    • a) a legal bond to a territorial unit of a predecessor State which has become territory of the successor State;

    • b) birth on the territory which has become territory of the successor State;

    • c) last habitual residence on the territory of the predecessor State which has become territory of the successor State.

Article 6. Responsibility of the predecessor State

A predecessor State shall not withdraw its nationality from its nationals who have not acquired the nationality of a successor State and who would otherwise become stateless as a result of the State succession.

Article 7. Respect for the expressed will of the person concerned

A successor State shall not refuse to grant its nationality under Article 5 paragraph 1, sub-paragraph b, where such nationality reflects the expressed will of the person concerned, on the grounds that such a person can acquire the nationality of another State concerned on the basis of an appropriate connection with that State.

Article 8. Rules of proof

  • 1 A successor State shall not insist on its standard requirements of proof necessary for the granting of its nationality in the case of persons who have or would become stateless as a result of State succession and where it is not reasonable for such persons to meet the standard requirements.

  • 2 A successor State shall not require proof of non-acquisition of another nationality before granting its nationality to persons who were habitually resident on its territory at the time of the State succession and who have or would become stateless as a result of the State succession.

Article 9. Facilitating the acquisition of nationality by stateless persons

A State concerned shall facilitate the acquisition of its nationality by persons lawfully and habitually residing on its territory who, despite Articles 5 and 6, are stateless as a result of the State succession.

Article 10. Avoiding statelessness at birth

A State concerned shall grant its nationality at birth to a child born following State succession on its territory to a parent who, at the time of State succession, had the nationality of the predecessor State if that child would otherwise be stateless.

Article 11. Information to persons concerned

States concerned shall take all necessary steps to ensure that persons concerned have sufficient information about rules and procedures with regard to the acquisition of their nationality.

Article 12. Procedural guarantees

When applying this Convention, the State concerned shall ensure that in the framework of the procedures relating to nationality:

  • a) the relevant applications be processed within a reasonable time;

  • b) the relevant decisions contain reasons in writing and be open to an administrative or judicial review in conformity with its internal law;

  • c) the fees be reasonable and not an obstacle for applicants.

Article 13. Settlement by international agreement

States concerned shall endeavour to regulate matters relating to nationality, especially with a view to avoiding statelessness, where appropriate by international agreement.

Article 14. International co-operation

  • 1 In order to adopt appropriate measures to avoid statelessness arising from State succession, States concerned shall co-operate among themselves, including by providing information with regard to the operation of their relevant internal law.

  • 2 For the same purpose as that mentioned in paragraph 1, States concerned shall also co-operate:

    • a) with the Secretary General of the Council of Europe and the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) and,

    • b) where appropriate, with other States and international organisations.

Article 15. Application of this Convention

  • 1 This Convention applies in respect of a State succession which has occurred after its entry into force.

  • 2 A State concerned may, however, declare by notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe at the time of expressing its consent to be bound by this Convention, or, at any time thereafter, that it will also apply the provisions of this Convention to a State succession occurring before the entry into force of this Convention.

  • 3 If several States concerned make a declaration, as set out in paragraph 2, in respect of the same State succession, this Convention will apply between the States making such declaration.

Article 16. Effects of this Convention

  • 1 The provisions of this Convention shall not prejudice the provisions of internal law and binding international instruments which are already in force or may come into force, under which more favourable rights are or would be accorded to individuals on the avoidance of statelessness.

  • 2 This Convention does not prejudice the application of:

    • a) the European Convention on Nationality, in particular its Chapter VI relating to State succession and nationality;

    • b) other binding international instruments in so far as such instruments are compatible with this Convention,

    in the relationship between the States Parties bound by these instruments.

Article 17. Settlement of disputes

Any dispute concerning the interpretation or application of this Convention shall primarily be settled through negotiation.

Article 18. Signature and entry into force

  • 1 This Convention shall be open for signature by the member States of the Council of Europe and the non-member States which have participated in its elaboration. Such States may express their consent to be bound by:

    • a) signature without reservation as to ratification, acceptance or approval; or

    • b) signature subject to ratification, acceptance or approval, followed by ratification, acceptance or approval.

    Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary General of the Council of Europe.

  • 2 This Convention shall enter into force, for all States having expressed their consent to be bound by the Convention, on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date on which three member States of the Council of Europe have expressed their consent to be bound by this Convention in accordance with the provisions of the preceding paragraph.

  • 3 In respect of any State which subsequently expresses its consent to be bound by it, the Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of signature or of the deposit of its instrument of ratification, acceptance or approval.

Article 19. Accession

  • 1 After the entry into force of this Convention, the Committee of Ministers of the Council of Europe may invite any non-member State of the Council of Europe which has not participated in its elaboration to accede to this Convention.

  • 2 In respect of any acceding State, this Convention shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of deposit of the instrument of accession with the Secretary General of the Council of Europe.

Article 20. Reservations

  • 2 Any reservation made by a State in pursuance of paragraph 1 shall be formulated at the time of signature or upon the deposit of its instrument of ratification, acceptance, approval or accession.

  • 3 Any State may wholly or partly withdraw a reservation it has made in accordance with paragraph 1 by means of a declaration addressed to the Secretary General of the Council of Europe which shall become effective as from the date of its receipt.

Article 21. Denunciation

  • 1 Any State Party may at any time denounce this Convention by means of a notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe.

  • 2 Such denunciation shall become effective on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of receipt of notification by the Secretary General.

Article 22. Notifications

The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of the Council of Europe, any Signatory, any Party and any other State which has acceded to this Convention of:

  • a) any signature;

  • b) the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or accession;

  • c) any date of entry into force of this Convention in accordance with Articles 18 and 19 of this Convention;

  • d) any reservation and withdrawal of reservations made in pursuance of the provisions of Article 20 of this Convention;

  • e) any notification or declaration made under the provisions of Articles 15 and 21 of this Convention;

  • f) any other act, notification or communication relating to this Convention.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorised thereto, have signed this Convention.

DONE at Strasbourg, this 19th day of May 2006, in English and in French, both texts being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council of Europe shall transmit certified copies to each member State of the Council of Europe, to each non-member State having participated in the elaboration of this Convention and to any State invited to accede to this Convention.

Vertaling : NL

Verdrag inzake het voorkomen van staatloosheid met betrekking tot statenopvolging

Preambule

De lidstaten van de Raad van Europa en de andere staten die dit Verdrag hebben ondertekend,

Overwegend dat het voorkomen van staatloosheid een van de belangrijkste zorgen van de internationale gemeenschap op het gebied van nationaliteit is;

Vaststellend dat statenopvolging een van de belangrijkste oorzaken van gevallen van staatloosheid is;

Erkennend dat het Europees Verdrag inzake nationaliteit (ETS nr. 166) dat op 6 november 1997 te Straatsburg werd opengesteld voor ondertekening uitsluitend algemene beginselen bevat en geen specifieke regels inzake nationaliteit in het geval van statenopvolging;

Indachtig het feit dat andere internationale instrumenten inzake staatloosheid met betrekking tot statenopvolging ofwel niet bindend zijn ofwel bepaalde belangrijke kwesties niet regelen;

Overtuigd dat er op grond van de voornoemde redenen een allesomvattend internationaal instrument inzake statenopvolging en het voorkomen van staatloosheid nodig is dat indachtig de beginselen van het Europees Verdrag inzake nationaliteit wordt uitgelegd en toegepast;

Rekening houdend met richtlijn nr. R (99) 18 van het Comité van Ministers inzake het voorkomen en beperken van staatloosheid alsmede de ervaringen die de afgelopen jaren in de praktijk zijn opgedaan met statenopvolging en staatloosheid;

Gelet op andere bindende internationale instrumenten, namelijk de Verdragen van de Verenigde Naties betreffende de status van staatlozen en tot beperking der staatloosheid en de Verdragen van Wenen inzake statenopvolging met betrekking tot verdragen en inzake statenopvolging met betrekking tot staatseigendom, archieven en schulden;

Voorts gelet op de ontwerpartikelen inzake de nationaliteit van natuurlijke personen met betrekking tot statenopvolging, opgesteld door de VN-Commissie voor Internationaal Recht, vervat in de Bijlage bij Resolutie 55/153 van 2001 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, alsmede de verklaring van de Europese Commissie voor de democratie door middel van het recht (Commissie van Venetië) inzake de gevolgen van statenopvolging voor de nationaliteit van natuurlijke personen;

Voortbouwend op, maar onverminderd de algemene beginselen vastgesteld in de bovengenoemde internationale instrumenten en documenten door specifieke regels toe te voegen die in het bijzonder van toepassing zijn op de situatie van staatloosheid met betrekking tot statenopvolging;

Ter verwezenlijking van de in het Europees Verdrag inzake nationaliteit vastgelegde beginselen dat eenieder recht heeft op een nationaliteit en de rechtsstaat en mensenrechten, met inbegrip van het verbod op willekeurige ontneming van de nationaliteit en het beginsel van non-discriminatie, dienen te worden geëerbiedigd teneinde staatloosheid te voorkomen,

Zijn het volgende overeengekomen:

Artikel 1. Begripsomschrijvingen

Voor de toepassing van dit Verdrag:

  • a. wordt verstaan onder „statenopvolging” de vervanging van de ene staat door de andere staat in de verantwoordelijkheid voor de internationale betrekkingen van een grondgebied;

  • b. wordt verstaan onder „betrokken staat” de voorgangerstaat of de opvolgerstaat, al naar gelang van het geval;

  • c. wordt verstaan onder „staatloosheid” de situatie waarin een persoon door geen enkele staat onder toepassing van zijn interne recht wordt aangemerkt als onderdaan;

  • d. wordt verstaan onder „gewone verblijfplaats” een duurzaam feitelijk verblijf;

  • e. wordt verstaan onder „betrokken persoon” iedere natuurlijke persoon die op het tijdstip van statenopvolging de nationaliteit heeft van de voorgangerstaat en staatloos is of zou worden ten gevolge van deze statenopvolging.

Artikel 2. Recht op een nationaliteit

Iedere natuurlijke persoon die op het tijdstip van de statenopvolging de nationaliteit van de voorgangerstaat heeft en ten gevolge van de statenopvolging staatloos is of zou worden, heeft in overeenstemming met de volgende artikelen recht op de nationaliteit van een van de betrokken staten.

Artikel 3. Voorkomen van staatloosheid

De betrokken staat neemt alle passende maatregelen teneinde te voorkomen dat personen die op het tijdstip van de statenopvolging de nationaliteit van de voorgangerstaat hebben ten gevolge van de statenopvolging staatloos worden.

Artikel 4. Non-discriminatie

Bij de toepassing van dit Verdrag maken de betrokken staten geen onderscheid tussen de betrokken personen op welke grond dan ook, zoals geslacht, ras, kleur, taal, godsdienst, politieke of andere mening, nationale of maatschappelijke afkomst, het behoren tot een nationale minderheid, vermogen, geboorte of andere status.

Artikel 5. Verantwoordelijkheid van de opvolgerstaat

  • 1 Een opvolgerstaat verleent zijn nationaliteit aan personen die op het tijdstip van de statenopvolging de nationaliteit hadden van de voorgangerstaat en die ten gevolge van de statenopvolging staatloos zijn geworden of zouden worden, indien zij op dat tijdstip:

    • a. hun gewone verblijf hadden op het grondgebied dat grondgebied is geworden van de opvolgerstaat, of

    • b. niet hun gewone verblijf hadden in een van de betrokken staten, maar wel voldoende band met de opvolgerstaat.

  • 2 Voor de toepassing van het eerste lid, onderdeel b, wordt onder voldoende band onder meer verstaan:

    • a. een juridische band met een territoriale eenheid van een voorgangerstaat die grondgebied van de opvolgerstaat is geworden;

    • b. geboren zijn op het grondgebied dat grondgebied van de opvolgerstaat is geworden;

    • c. laatste gewone verblijfplaats op het grondgebied van de voorgangerstaat dat grondgebied van de opvolgerstaat is geworden.

Artikel 6. Verantwoordelijkheid van de voorgangerstaat

Een voorgangerstaat kan onderdanen die niet de nationaliteit van een opvolgerstaat hebben verkregen en ten gevolge van de statenopvolging staatloos zouden worden niet hun nationaliteit ontnemen.

Artikel 7. Eerbiediging van de wil zoals kenbaar gemaakt door de betrokken persoon

Een opvolgerstaat weigert niet zijn nationaliteit te verlenen ingevolge artikel 5, eerste lid, onderdeel b, wanneer deze nationaliteit overeenkomt met de wil zoals kenbaar gemaakt door de betrokken persoon op grond van het feit dat deze persoon de nationaliteit van een andere betrokken staat kan verwerven vanwege voldoende band met die staat.

Artikel 8. Regels betreffende bewijzen

  • 1 In het geval van personen die ten gevolge van statenopvolging staatloos worden of zouden worden past de opvolgerstaat zijn standaardregels betreffende bewijzen voor het verlenen van zijn nationaliteit niet toe, indien van deze personen redelijkerwijs niet verlangd kan worden dat zij voldoen aan de standaardregels.

  • 2 Een opvolgerstaat verlangt geen bewijs omtrent het niet-verkrijgen van een andere nationaliteit alvorens personen zijn nationaliteit te verlenen die op het tijdstip van de statenopvolging op zijn grondgebied hun gewone verblijf hadden en ten gevolge van deze statenopvolging staatloos worden of zouden worden.

Artikel 9. Vergemakkelijken van het verkrijgen van een nationaliteit door staatloze personen

Een betrokken staat vergemakkelijkt het verkrijgen van zijn nationaliteit door personen die hun wettige en gewone verblijf hebben op zijn grondgebied en in weerwil van de artikelen 5 en 6 ten gevolge van de statenopvolging staatloos zijn geworden.

Artikel 10. Voorkomen van staatloosheid bij de geboorte

Een betrokken staat verleent zijn nationaliteit bij de geboorte aan een kind dat na de statenopvolging op zijn grondgebied wordt geboren uit een ouder, die op het tijdstip van de statenopvolging de nationaliteit van de voorgangerstaat had, indien dit kind anders staatloos zou worden.

Artikel 11. Informatie aan betrokken personen

De betrokken staten nemen alle noodzakelijke maatregelen teneinde te waarborgen dat de betrokken personen beschikken over voldoende informatie over de regels en procedures omtrent de verkrijging van hun nationaliteit.

Artikel 12. Procedurele waarborgen

Bij de toepassing van dit Verdrag waarborgt de betrokken staat dat in het kader van de procedures met betrekking tot nationaliteit:

  • a. de desbetreffende aanvragen binnen een redelijke termijn worden behandeld;

  • b. de desbetreffende besluiten schriftelijk met redenen worden omkleed en in overeenstemming met zijn interne recht openstaan voor bestuursrechtelijke of gerechtelijke toetsing;

  • c. de tarieven redelijk zijn en geen beletsel vormen voor de aanvragers.

Artikel 13. Regeling bij internationaal verdrag

De betrokken staten streven ernaar kwesties op het gebied van nationaliteit, in het bijzonder teneinde staatloosheid te vermijden, waar nodig via internationale verdragen te regelen.

Artikel 14. Internationale samenwerking

  • 1 Voor het aannemen van passende maatregelen om staatloosheid ten gevolge van statenopvolging te voorkomen, werken de betrokken staten met elkaar samen, onder andere door informatie te verschaffen met betrekking tot het functioneren van hun desbetreffende interne recht.

  • 2 Met hetzelfde doel als omschreven in het eerste lid, werken de betrokken staten voorts samen:

    • a. met de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa en de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen (UNHCR) en,

    • b. in voorkomend geval met andere staten en internationale organisaties.

Artikel 15. Toepassing van dit Verdrag

  • 1 Dit Verdrag is van toepassing op een statenopvolging die plaatsvindt na de inwerkingtreding ervan.

  • 2 Een betrokken staat kan evenwel bij kennisgeving aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa ten tijde van zijn instemming door dit Verdrag te worden gebonden of op enig tijdstip daarna, verklaren de bepalingen van dit Verdrag eveneens toe te passen op een statenopvolging die plaatsvindt voor de inwerkingtreding van dit Verdrag.

  • 3 Indien meerdere betrokken staten een verklaring als bedoeld in het tweede lid afleggen ter zake van dezelfde statenopvolging, is dit Verdrag van toepassing tussen de staten die deze verklaring afleggen.

Artikel 16. Gevolgen van dit Verdrag

  • 1 De bepalingen van dit Verdrag doen geen afbreuk aan de bepalingen van intern recht en bindende internationale instrumenten die reeds van kracht zijn of van kracht kunnen worden en krachtens welke aan natuurlijke personen gunstiger rechten ter voorkoming van staatloosheid zijn of zouden worden toegekend.

  • 2 Dit Verdrag doet geen afbreuk aan de toepassing van:

    in de betrekkingen tussen de staten die partij zijn en door deze instrumenten zijn gebonden.

Artikel 17. Regeling van geschillen

Elk geschil met betrekking tot de uitlegging of toepassing van dit Verdrag wordt primair door onderhandeling geregeld.

Artikel 18. Ondertekening en inwerkingtreding

  • 1 Dit Verdrag staat open voor ondertekening door de lidstaten van de Raad van Europa en de niet-lidstaten die hebben deelgenomen aan de opstelling ervan. Deze staten kunnen hun instemming te worden gebonden tot uitdrukking brengen door:

    • a. ondertekening zonder voorbehoud ten aanzien van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring; of

    • b. ondertekening onder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, gevolgd door bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.

    De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa.

  • 2 Dit Verdrag treedt in werking, voor alle staten die hun instemming door het Verdrag te worden gebonden tot uitdrukking hebben gebracht, op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum waarop drie lidstaten van de Raad van Europa hun instemming door het Verdrag te worden gebonden tot uitdrukking hebben gebracht overeenkomstig de bepalingen van het vorige lid.

  • 3 Met betrekking tot iedere staat die later zijn instemming door dit Verdrag te worden gebonden tot uitdrukking brengt, treedt het Verdrag in werking op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum van ondertekening of van de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.

Artikel 19. Toetreding

  • 1 Na de inwerkingtreding van dit Verdrag, kan het Comité van Ministers van de Raad van Europa iedere staat die geen lid is van de Raad van Europa en die niet heeft deelgenomen aan de opstelling van dit Verdrag, uitnodigen tot dit Verdrag toe te treden.

  • 2 Met betrekking tot iedere toetredende staat treedt dit Verdrag in werking op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum van nederlegging van de akte van toetreding bij de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa.

Artikel 20. Voorbehouden

  • 2 Voorbehouden gemaakt door een staat op grond van het eerste lid worden geformuleerd op het tijdstip van ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding.

  • 3 Elke staat kan een krachtens het eerste lid gemaakt voorbehoud geheel of gedeeltelijk intrekken door middel van een aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa gerichte verklaring, die van kracht wordt op de datum van ontvangst ervan.

Artikel 21. Opzegging

  • 1 Iedere staat die partij is kan dit Verdrag te allen tijde opzeggen door middel van een kennisgeving gericht aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa.

  • 2 Deze opzegging wordt van kracht op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een periode van drie maanden na de datum van ontvangst van de kennisgeving door de Secretaris-Generaal.

Artikel 22. Kennisgevingen

De Secretaris-Generaal van de Raad van Europa stelt de lidstaten van de Raad van Europa, elke ondertekenaar, elke partij en elke andere staat die is toegetreden tot dit Verdrag in kennis van:

  • a. iedere ondertekening;

  • b. de nederlegging van iedere akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding;

  • c. iedere datum van inwerkingtreding van dit Verdrag overeenkomstig de artikelen 18 en 19 van dit Verdrag;

  • d. ieder voorbehoud en iedere intrekking van voorbehouden gemaakt ingevolge de bepalingen van artikel 20 van dit Verdrag;

  • e. iedere kennisgeving of verklaring ingevolge de bepalingen van de artikelen 15 en 21 van dit Verdrag;

  • f. iedere andere handeling, kennisgeving of mededeling met betrekking tot dit Verdrag.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Verdrag hebben ondertekend.

GEDAAN te Straatsburg op 19 mei 2006, in de Engelse en de Franse taal, zijnde beide teksten gelijkelijk authentiek, in een enkel exemplaar, dat zal worden nedergelegd in het archief van de Raad van Europa. De Secretaris-Generaal van de Raad van Europa doet voor eensluidend gewaarmerkte afschriften toekomen aan iedere lidstaat van de Raad van Europa, de niet-lidstaten die hebben deelgenomen aan de opstelling van dit Verdrag en iedere staat die is uitgenodigd tot dit Verdrag toe te treden.

Naar boven