Verdrag betreffende jaarlijks verlof met behoud van loon van zeevarenden, Genève, 29-10-1976

Geraadpleegd op 19-04-2024.
Geldend van 12-11-1981 t/m heden

Verdrag betreffende jaarlijks verlof met behoud van loon van zeevarenden

Authentiek : EN

Convention concerning Annual Leave with Pay for Seafarers

The General Conference of the International Labour Organisation,

Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office and having met in its Sixty-second Session on 13 October 1976, and

Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to revision of the Paid Vacations (Seafarers) Convention (Revised), 1949 (No. 91), in the light of, but not necessarily restricted to, the Holidays with Pay Convention (Revised), 1970 (No. 132), which is the second item on the agenda of the session, and

Having determined that these proposals shall take the form of an international Convention,

adopts this twenty-ninth day of October of the year one thousand nine hundred and seventy-six the following Convention, which may be cited as the Seafarers' Annual Leave with Pay Convention, 1976:

Article 1

The provisions of this Convention, in so far as they are not otherwise made effective by means of collective agreements, arbitration awards, court decisions, statutory wage-fixing machinery, or in such other manner consistent with national practice as may be appropriate under national conditions, shall be given effect by national laws or regulations.

Article 2

  • 1 This Convention applies to all persons who are employed as seafarers.

  • 2 For the purpose of this Convention, the term “seafarer” means a person who is employed in any capacity on board a sea-going ship registered in a territory for which the Convention is in force, other than-

    • (a) a ship of war;

    • (b) a ship engaged in fishing or in operations directly connected therewith or in whaling or similar pursuits.

  • 3 National laws or regulations shall determine, after consultation with the organisations of shipowners and seafarers concerned, where such exist, which ships are to be regarded as sea-going ships for the purpose of this Convention.

  • 4 Each Member which ratifies this Convention may, after consultation with the organisations of employers and workers concerned, where such exist, extend its application, with the modifications rendered necessary by the conditions of the industry, to the persons excluded from the definition of seafarers by paragraph 2, subparagraph (b), of this Article, or to certain categories thereof.

  • 5 Each Member which extends the application of this Convention in pursuance of paragraph 4 of this Article at the time of ratifying it shall specify in a declaration appended to its ratification the categories to which the application is extended and the modifications, if any, rendered necessary.

  • 6 Each member which has ratified this Convention may further subsequently notify the Director-General of the International Labour Office, by a declaration, that it extends the application of the Convention to categories beyond those, if any, specified at the time of ratification.

  • 7 In so far as necessary, measures may be taken by the competent authority of through the appropriate machinery in a country, after consultation with the organisations of shipowners and seafarers concerned, where such exist, to exclude from the application of this Convention limited categories of persons employed on board seagoing ships.

  • 8 Each Member which ratifies this Convention shall list, in the first report on the application of the Convention submitted under article 22 of the Constitution of the International Labour Organisation, any categories which may have been excluded in pursuance of paragraphs 3 and 7 of this Article, giving the reasons for such exclusion, and shall state in subsequent reports the position of its law and practice in respect of the categories excluded and the extent to which effect has been given or is proposed to be given to the Convention in respect of such categories.

Article 3

  • 1 Every seafarer to whom this Convention applies shall be entitled to annual leave with pay of a specified minimum length.

  • 2 Each Member which ratifies this Convention shall specify the length of the annual leave in a declaration appended to its ratification.

  • 3 The leave shall in no case be less than 30 calendar days for one year of service.

  • 4 Each Member which has ratified this Convention may subsequently notify the Director-General of the International Labour Office, by a further declaration, that it specifies annual leave longer than that specified at the time of ratification.

Article 4

  • 1 A seafarer whose length of service in any year is less than that required for the full entitlement prescribed in the preceding Article shall be entitled in respect of that year to annual leave with pay proportionate to his length of service during that year.

  • 2 The expression “year” in this Convention shall mean the calendar year or any other period of the same length.

Article 5

  • 1 The manner in which the length of service is calculated for the purpose of leave entitlement shall be determined by the competent authority or through the appropriate machinery in each country.

  • 2 Under conditions to be determined by the competent authority or through the appropriate machinery in each country, service off articles shall be counted as part of the period of service.

  • 3 Under conditions to be determined by the competent authority or through the appropriate machinery in each country, absence from work to attend an approved maritime vocational training course or for such reasons beyond the control of the seafarer concerned as illness, injury or maternity shall be counted as part of the period of service.

Article 6

The following shall not be counted as part of the minimum annual leave with pay prescribed in Article 3, paragraph 3, of this Convention:

  • (a) public and customary holidays recognised as such in the country of the flag, whether or not they fall during the annual leave with pay;

  • (b) periods of incapacity for work resulting from illness, injury or maternity, under conditions to be determined by the competent authority or through the appropriate machinery in each country;

  • (c) temporary shore leave granted to a seafarer while on articles;

  • (d) compensatory leave of any kind, under conditions to be determined by the competent authority or through the appropriate machinery in each country.

Article 7

  • 1 Every seafarer taking the annual leave envisaged in this Convention shall receive in respect of the full period of that leave at least his normal remuneration (including the cash equivalent of any part of that remuneration which is paid in kind), calculated in a manner to be determined by the competent authority or through the appropriate machinery in each country.

  • 2 The amounts due in pursuance of paragraph 1 of this Article shall be paid to the seafarer concerned in advance of the leave, unless otherwise provided by national laws or regulations or in an agreement applicable to him and the employer.

  • 3 A seafarer who leaves or is discharged from the service of his employer before he has taken annual leave due to him shall receive in respect of such leave due to him the remuneration provided for in paragraph 1 of this Article.

Article 8

  • 1 The division of the annual leave with pay into parts, or the accumulation of such annual leave due in respect of one year together with a subsequent period of leave, may be authorised by the competent authority or through the appropriate machinery in each country.

  • 2 Subject to paragraph 1 of this Article and unless otherwise provided in an agreement applicable to the employer and the seafarer concerned, the annual leave with pay prescribed by this Convention shall consist of an uninterrupted period.

Article 9

In exceptional cases, provision may be made by the competent authority or through the appropriate machinery in each country for the substitution for annual leave due in virtue of this Convention of a cash payment at least equivalent to the remuneration provided for in Article 7.

Article 10

  • 1 The time at which the leave is to be taken shall, unless it is fixed by regulation, collective agreement, arbitration award or other means consistent with national practice, be determined by the employer after consultation and, as far as possible, in agreement with the seafarer concerned or his representatives.

  • 2 No seafarer shall be required without his consent to take annual leave due to him at a place other than that where he was engaged or recruited, whichever is nearer his home, except under the provisions of a collective agreement or of national laws or regulations.

  • 3 If a seafarer is required to take his annual leave from a place other than that permitted by paragraph 2 of this Article, he shall be entitled to free transportation to the place where he was engaged or recruited, whichever is nearer his home, and subsistence and other costs directly involved in his return there shall be for the account of the employer; the travel time involved shall not be deducted from the annual leave with pay due to the seafarer.

Article 11

Any agreement to relinquish the right to the minimum annual leave with pay prescribed in Article 3, paragraph 3, or - except as provided, exceptionally, in pursuance of Article 9 of this Convention - to forgo such leave, shall be null and void.

Article 12

A seafarer taking annual leave shall be recalled only in cases of extreme emergency, with due notice.

Article 13

Effective measures appropriate to the manner in which effect is given to the provisions of this Convention shall be taken to ensure the proper application and enforcement of regulations or provisions concerning annual leave with pay, by means of adequate inspection or otherwise.

Article 14

This Convention revises the Paid Vacations (Seafarers) Convention (Revised), 1949.

Article 15

The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration.

Article 16

  • 1 This Convention shall be binding only upon those Members of the International Labour Organisation whose ratifications have been registered with the Director-General.

  • 2 It shall come into force twelve months after the date on which the ratifications of two Members have been registered with the Director-General.

  • 3 Thereafter, this Convention shall come into force for any Member twelve months after the date on which its ratification has been registered.

Article 17

  • 1 A Member which has ratified this Convention may denounce it after the expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into force, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until one year after the date on which it is registered.

  • 2 Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the year following the expiration of the period of ten years mentioned in the preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this Article, will be bound for another period of ten years and, thereafter, may denounce this Convention at the expiration of each period of ten years under the terms provided for in this Article.

Article 18

  • 1 The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organisation of the registration of all ratifications and denunciations communicated to him by the Members of the Organisation.

  • 2 When notifying the Members of the Organisation of the registration of the second ratification communicated to him, the Director-General shall draw the attention of the Members of the Organisation to the date upon which the Convention will come into force.

Article 19

The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all ratifications and acts of denunciation registered by him in accordance with the provisions of the preceding Articles.

Article 20

At such times as it may consider necessary the Governing Body of the International Labour Office shall present to the General Conference a report on the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on the agenda of the Conference the question of its revision in whole or in part.

Article 21

  • 1 Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention in whole or in part, then, unless the new Convention otherwise provides-

    • (a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure involve the immediate denunciation of this Convention, notwithstanding the provisions of Article 17 above, if and when the new revising Convention shall have come into force;

    • (b) as from the date when the new revising Convention comes into force this Convention shall cease to be open to ratification by the Members.

  • 2 This Convention shall in any case remain in force in its actual form and content for those Members which have ratified it but have not ratified the revising Convention.

Article 22

The English and French versions of the text of this Convention are equally authoritative.

The foregoing is the authentic text of the Convention duly adopted by the General Conference of the International Labour Organisation during its Sixty-second Session which was held at Geneva and declared closed the twenty-ninth day of October 1976.

IN FAITH WHEREOF we have appended our signatures this eleventh day of November 1976.

The President of the Conference,

(sd.) MODOLV HAREIDE

The Director-General of the International Labour Office,

(sd.) FRANCIS BLANCHARD

Vertaling : NL

Verdrag betreffende jaarlijks verlof met behoud van loon van zeevarenden

De Algemene Conferentie van de Internationale Arbeidsorganisatie,

Bijeengeroepen te Genève door de Raad van Beheer van het Internationaal Arbeidsbureau, en aldaar bijeengekomen in haar tweeënzestigste zitting op 13 oktober 1976,

Besloten hebbende tot het aannemen van bepaalde voorstellen met betrekking tot de herziening van het Verdrag betreffende vakantie met behoud van loon van zeelieden (herzien), 1949 (Nr. 91), gezien in het licht van, doch niet noodzakelijkerwijs beperkt tot het Verdrag betreffende vakantie met behoud van loon (herzien), 1970 (Nr. 132), welk onderwerp als tweede punt op de agenda van de Zitting voorkomt,

Besloten hebbende, dat deze voorstellen de vorm van een internationaal Verdrag dienen te krijgen,

aanvaardt lieden, de negenentwintigste oktober negentienhonderdzesenzeventig, het volgende Verdrag, dat kan worden aangehaald als Verdrag betreffende jaarlijks verlof met behoud van loon van zeevarenden, 1976.

Artikel 1

De bepalingen van dit Verdrag moeten worden uitgevoerd krachtens nationale wetten of regelingen, voor zover hieraan niet op andere wijze uitvoering is gegeven door collectieve arbeidsovereenkomsten, scheidsrechterlijke of rechterlijke uitspraken, wettelijk voorgeschreven procedures voor de vaststelling van het loon, of op zodanige andere wijze als verenigbaar is met nationale gebruiken of dienstig is in verband met nationale omstandigheden.

Artikel 2

  • 1 Dit Verdrag is van toepassing op allen die werkzaam zijn als zeevarenden.

  • 2 In dit Verdrag wordt met „zeevarende” bedoeld, een ieder die in enigerlei functie werkzaam is aan boord van een zeeschip dat is teboekgesteld in een gebied ten aanzien waarvan dit Verdrag van kracht is, behalve:

    • a) een oorlogsschip;

    • b) een schip dat wordt gebruikt voor de visvangst of daarmee direct verband houdende werkzaamheden of voor de walvisvangst of soortgelijke doeleinden.

  • 3 In nationale wetten of regelingen wordt, na raadpleging van de betrokken organisaties van reders en zeevarenden, voorzover deze bestaan, bepaald welke schepen moeten worden beschouwd als zeeschepen in de zin van dit Verdrag.

  • 4 Elk Lid dat dit Verdrag bekrachtigt, kan na raadpleging van de betrokken werkgevers- en werknemersorganisaties, voorzover deze bestaan, de werkingssfeer - met de wijzigingen die noodzakelijk zijn als gevolg van omstandigheden in de bedrijfstak - uitbreiden tot personen die van de definitie van zeevarende in het tweede lid, letter b), van dit artikel zijn uitgezonderd, of tot bepaalde categorieën daarvan.

  • 5 Elk Lid dat de werkingssfeer van dit Verdrag krachtens het vierde lid van dit artikel op het tijdstip van de bekrachtiging uitbreidt, geeft in een verklaring, die bij de akte van bekrachtiging wordt gevoegd, aan op welke categorieën het van toepassing wordt verklaard en van de eventueel noodzakelijke wijzigingen daarop.

  • 6 Elk Lid dat dit Verdrag heeft bekrachtigd, kan voorts nadien de Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau door middel van een verklaring mededelen, dat het Verdrag van toepassing wordt verklaard op meer categorieën dan waarop het op het tijdstip van bekrachtiging van toepassing werd verklaard.

  • 7 Voorzover nodig, kunnen door het bevoegde gezag of de daartoe aangewezen organen in elk land, na raadpleging van de betrokken organisaties van reders en zeevarenden, voorzover deze bestaan, maatregelen worden genomen om beperkte categorieën van werknemers, die werkzaam zijn aan boord van zeeschepen, van de toepassing van dit Verdrag uit te sluiten.

  • 8 Elk Lid dat dit Verdrag bekrachtigd, is gehouden in het eerste verslag over de toepassing van dit Verdrag, ingediend volgens artikel 22 van het Statuut van de Internationale Arbeidsorganisatie, alle categorieën te vermelden welke eventueel zijn uitgesloten krachtens het derde en zevende lid van dit artikel, en wel met redenen omkleed, en dient in volgende verslagen een stand van zaken te geven van de wetten en gebruiken ten aanzien van de uitgesloten categorieën, en de mate waarin uitvoering is gegeven of zal worden gegeven aan het Verdrag ten aanzien van deze categorieën.

Artikel 3

  • 1 Elke zeevarende op wie dit Verdrag van toepassing is, heeft recht op een jaarlijks betaald verlof van een voorgeschreven minimumduur.

  • 2 Elk Lid dat dit Verdrag bekrachtigd, dient de jaarlijkse verlofduur te vermelden in een verklaring, gehecht aan zijn akte van bekrachtiging.

  • 3 Dit verlof mag in geen geval minder dan 30 kalenderdagen bedragen.

  • 4 Elk Lid dat dit Verdrag heeft bekrachtigd, kan nadien door een volgende verklaring de Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau mededelen, dat het een langer jaarlijks verlof heeft vastgesteld dan op het tijdstip van de bekrachtiging werd vermeld.

Artikel 4

  • 1 Een zeevarende die in enig jaar korter in dienst is geweest dan nodig is om volledige rechten te doen gelden als in het voorgaande artikel bepaald, heeft voor dat jaar recht op een jaarlijks verlof met behoud van loon evenredig aan de duur van het dienstverband gedurende dat jaar.

  • 2 Met de uitdrukking „jaar” in dit Verdrag wordt bedoeld het kalenderjaar of een ander tijdvak van dezelfde duur.

Artikel 5

  • 1 De wijze waarop de duur van het dienstverband voor het vaststellen van het recht op verlof wordt berekend, dient door het bevoegde gezag of door de daartoe aangewezen organen in elk land te worden bepaald.

  • 2 Op voorwaarden vast te stellen door het bevoegde gezag of door de daartoe aangewezen organen in elk land, dient de dienst verricht zonder dat is gemonsterd, te worden gerekend als deel uitmakend van de diensttijd.

  • 3 Op voorwaarden vast te stellen door het bevoegde gezag of door de daartoe aangewezen organen in elk land, dient werkverzuim vanwege het bijwonen van een goedgekeurde beroepsopleidingscursus op zeevaartgebied of om redenen die buiten de macht van de betrokken zeevarende liggen zoals ziekte, ongeval of zwangerschap, te worden gerekend als deel uitmakend van de diensttijd.

Artikel 6

Niet als deel uitmakend van het minimum jaarlijks verlof met behoud van loon als voorgeschreven in artikel 3, derde lid, van dit Verdrag woeden gerekend:

  • a) officieel erkende en gebruikelijke vakantiedagen als zodanig erkend in de vlaggestaat, al of niet vallend in het jaarlijks verlof met behoud van loon;

  • b) arbeidsongeschiktheid als gevolg van ziekte, ongeval of zwangerschap, op voorwaarden vast te stellen door het bevoegde gezag of door de daartoe aangewezen organen in elk land;

  • c) tijdelijk verlof om aan wal te gaan, verleend aan een zeevarende die is gemonsterd;

  • d) enigerlei verlof ter compensatie, op voorwaarden vast te stellen door het bevoegde gezag of door de daartoe aangewezen organen in elk land.

Artikel 7

  • 1 Elke zeevarende die het verlof als bedoeld in dit Verdrag opneemt, dient over de gehele periode van dat verlof ten minste zijn normale loon te ontvangen (inclusief de waarde in baar geld van enig deel van dat loon dat in natura wordt uitgekeerd) berekend op een wijze vast te stellen door het bevoegde gezag of door de daartoe aangewezen organen in elk land.

  • 2 De krachtens het eerste lid van dit artikel verschuldigde bedragen dienen vóór het verlof aan de betrokken zeevarende te worden uitgekeerd, tenzij anders bepaald in nationale wetten of regelingen of in een overeenkomst die op hem en de werkgever van toepassing is.

  • 3 Een zeevarende die de dienst van de werkgever verlaat of wordt ontslagen voordat hij het hem toekomende jaarlijkse verlof heeft genoten, moet voor dit hem toekomende verlof de in het eerste lid van dit artikel bedoelde beloning ontvangen.

Artikel 8

  • 1 Het opnemen van het jaarlijks verlof met behoud van loon in gedeelten of het voegen van jaarlijks verlof over enig jaar bij een later verlof, kan door het bevoegde gezag of door de daartoe aangewezen organen in elk land worden goedgekeurd.

  • 2 Onverminderd het bepaalde in het eerste lid van dit artikel en tenzij anders bepaald in een overeenkomst die van toepassing is op de betrokken werkgever en zeevarende, dient het jaarlijks verlof met behoud van loon, zoals in dit Verdrag omschreven, uit een ononderbroken tijdvak te bestaan.

Artikel 9

In uitzonderingsgevallen kunnen het bevoegde gezag of de daartoe aangewezen organen in elk land bepalen dat het jaarlijks verlof, waarop krachtens dit Verdrag aanspraak kan worden gemaakt, kan worden vervangen door een bedrag in baar geld dat op zijn minst gelijk is aan het loon als bedoeld in artikel 7.

Artikel 10

  • 1 Het tijdvak waarin het verlof moet worden opgenomen dient, tenzij dit is vastgelegd in een voorschrift, collectieve arbeidsovereenkomst, scheidsrechterlijke uitspraak of op enigerlei andere wijze in overeenstemming met het nationale gebruik, te worden bepaald door de werkgever na raadpleging van en voorzover mogelijk in overeenstemming met de betrokken zeevarende of diens vertegenwoordigers.

  • 2 Een zeevarende kan niet worden verplicht zonder zijn toestemming het hem toekomende jaarlijks verlof in een andere plaats op te nemen dan waar hij werd aangemonsterd of aangeworven - naar gelang welke plaats het dichtst bij de woonplaats ligt - tenzij krachtens bepalingen in een collectieve arbeidsovereenkomst of in nationale wetten of regelingen.

  • 3 Indien een zeevarende genoodzaakt is zijn jaarlijks verlof aan te vangen in een andere plaats dan die toegestaan in het tweede lid van dit artikel, heeft hij recht op kosteloos vervoer naar de plaats waar hij is aangemonsterd of werd aangeworven - naar gelang welke plaats het dichtst bij zijn woonplaats ligt -; verblijfs- en andere kosten die rechtstreeks verband houden met zijn terugkeer daarheen komen voor rekening van de werkgever; de reistijd wordt niet afgetrokken van het jaarlijks verlof met behoud van loon, waarop de zeevarende recht heeft.

Artikel 11

Elke overeenkomst om afstand te doen van het recht op het minimum jaarlijks verlof met behoud van loon als voorgeschreven in artikel 3, derde lid, of - behalve in de uitzonderingsgevallen bedoeld in artikel 9 van dit Verdrag - het niet opnemen van een dergelijk verlof, is nietig.

Artikel 12

Een zeevarende die zijn jaarlijks verlof geniet, wordt slechts in gevallen van uiterste noodzaak teruggeroepen, en wel na tijdige kennisgeving.

Artikel 13

Er moeten doeltreffende maatregelen worden genomen, aangepast aan de wijze waarop uitvoering wordt gegeven aan de bepalingen van dit Verdrag, om een juiste toepassing en handhaving van de voorschriften of bepalingen betreffende jaarlijks verlof met behoud van loon, door voldoende controle of anderszins, te waarborgen.

Artikel 14

Dit Verdrag herziet het Verdrag betreffende de vakantie met behoud van loon van zeelieden (herzien) 1949.

Artikel 15

De officiële bekrachtigingen van dit Verdrag worden medegedeeld aan de Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau en door hem geregistreerd.

Artikel 16

  • 1 Dit Verdrag is slechts bindend voor de Leden van de Internationale Arbeidsorganisatie die hun bekrachtigingen door de Directeur-Generaal hebben doen registreren.

  • 2 Het treedt in werking twaalf maanden nadat de bekrachtigingen van twee Leden door de Directeur-Generaal zijn geregistreerd.

  • 3 Vervolgens treedt dit Verdrag voor ieder Lid in werking twaalf maanden na de datum waarop zijn bekrachtiging is geregistreerd.

Artikel 17

  • 1 Ieder Lid dat dit Verdrag heeft bekrachtigd, kan het opzeggen na afloop van een termijn van tien jaren na de datum van zijn inwerkingtreding door middel van een aan de Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau gerichte en door deze geregistreerde verklaring. De opzegging wordt eerst van kracht een jaar nadat zij is geregistreerd.

  • 2 Ieder Lid dat dit Verdrag heeft bekrachtigd en binnen een jaar na afloop van de termijn van tien jaren, bedoeld in het vorige lid, geen gebruik maakt van de bevoegdheid tot opzegging, voorzien in dit artikel, is voor een nieuwe termijn van tien jaren gebonden en kan daarna dit Verdrag opzeggen na afloop van elke termijn van tien jaren onder de voorwaarden voorzien in dit artikel.

Artikel 18

  • 1 De Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau stelt alle Leden van de Internationale Arbeidsorganisatie in kennis van de registratie van alle bekrachtigingen en opzeggingen die hem door de Leden van de Organisatie zijn medegedeeld.

  • 2 Bij kennisgeving aan de Leden van de Organisatie van de tweede hem medegedeelde bekrachtiging vestigt de Directeur-Generaal de aandacht van de Leden van de Organisatie op de datum, waarop dit Verdrag in werking treedt.

Artikel 19

De Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau doet aan de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties mededeling ter registratie overeenkomstig het bepaalde in artikel 102 van het Handvest der Verenigde Naties, van de volledige bijzonderheden omtrent alle bekrachtigingen en opzeggingen die hij overeenkomstig de bepalingen van de voorgaande artikelen heeft geregistreerd.

Artikel 20

De Raad van Beheer van het Internationaal Arbeidsbureau brengt, telkens wanneer deze dit noodzakelijk acht, aan de Algemene Conferentie verslag uit over de toepassing van dit Verdrag en onderzoekt of het wenselijk is een gehele of gedeeltelijke herziening van dit Verdrag op de agenda van de Conferentie te plaatsen.

Artikel 21

  • 1 Indien de Conferentie een nieuw Verdrag aanneemt, houdende gehele of gedeeltelijke herziening van dit Verdrag, zal, tenzij het nieuwe Verdrag anders bepaalt:

    • a) de bekrachtiging door een Lid van het nieuwe Verdrag, houdende herziening, ipso jure onmiddellijk opzegging van het onderhavige Verdrag ten gevolge hebben, niettegenstaande het bepaalde in artikel 17, onder voorbehoud evenwel, dat het nieuwe Verdrag, houdende herziening, in werking is getreden;

    • b) met ingang van de datum, waarop het nieuwe Verdrag, houdende herziening, in werking is getreden, het onderhavige Verdrag niet langer door de Leden kunnen worden bekrachtigd.

  • 2 Het onderhavige Verdrag blijft in elk geval naar vorm en inhoud van kracht voor de Leden, die het hebben bekrachtigd en die het nieuwe Verdrag, houdende herziening, niet bekrachtigen.

De voorgaande tekst is de authentieke tekst van het Verdrag, naar behoren aangenomen door de Algemene Conferentie van de Internationale Arbeidsorganisatie tijdens haar tweeënzestigste zitting, welke werd gehouden te Genève en voor gesloten werd verklaard op de negenentwintigste oktober 1976.

TEN BLIJKE WAARVAN wij onze handtekening hebben geplaatst op de elfde november 1976.

De Voorzitter van de Conferentie,

(w.g.) MODOLV HAREIDE

De Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau,

(w.g.) FRANCIS BLANCHARD

Naar boven