Verdrag tot invoering van een eenvormige wet op cheques, Genève, 19-03-1931

Geraadpleegd op 29-03-2024.
Geldend van 01-07-1934 t/m heden

Verdrag tot invoering van een eenvormige wet op cheques

Authentiek : EN

Convention providing a uniform law for cheques

The President of the German Reich; the Federal President of the Austrian Republic; His Majesty the King of the Belgians; His Majesty the King of Denmark and Iceland; the President of the Polish Republic, for the Free City of Danzig; the President of the Republic of Ecuador; His Majesty the King of Spain; the President of the Republic of Finland; the President of the French Republic; the President of the Hellenic Republic; His Serene Highness the Regent of the Kingdom of Hungary; His Majesty the King of Italy; His Majesty the Emperor of Japan; Her Royal Highness the Grand Duchess of Luxemburg; the President of the United States of Mexico; His Serene Highness the Prince of Monaco; His Majesty the King of Norway; Her Majesty the Queen of the Netherlands; the President of the Polish Republic; the President of the Portuguese Republic; His Majesty the King of Roumania; His Majesty the King of Sweden; the Swiss Federal Council; the President of the Czechoslovak Republic; the President of the Turkish Republic; His Majesty the King of Yugoslavia,

Being desirous of avoiding the difficulties caused by differences in the laws of countries in which cheques circulate, and of thus giving more security and stimulus to international trade relations,

Have appointed as their plenipotentiaries:

The President of the German Reich:

M. Leo Quassowski, Ministerial Counsellor in the Reich Ministry of Justice;

Dr. Erich Albrecht, Counsellor of Legation in the Reich Ministry for Foreign Affairs;

Dr. Erwin Pätzold, „Landgerichtsrat” at the Court of Schweidnitz.

The Federal President of the Austrian Republic:

Dr. Guido Strobele, Ministerial Counsellor in the Federal Ministry of Justice.

His Majesty the King of the Belgians:

M. J. de la Vallée Poussin, Honorary Secretary-General of the Ministry of Science and Arts.

His Majesty the King of Denmark and Iceland:

M. Axel Helper, Ministerial Counsellor in the Ministry of Commerce and Industry;

M. Valdemar Eigtved, General Manager of the „Privatbanken”, Copenhagen.

The President of the Polish Republic, for the Free City of Danzig:

M. Józef Sulkowski, Professor at the University of Poznan, Member of the Polish Codification Commission.

The President of the Republic of Ecuador:

Dr. Alejandro Gastelú, Consul at Geneva.

His Majesty the King of Spain:

Professor Francisco Bernis, Secretary-General of the „Consejo Superior Bancario”.

The President of the Republic of Finland:

M. Filip Grönwall, Counsellor of State, Member of the High Administrative Court.

The President of the French Republic:

M. Louis Jean Percerou, Professor in the Faculty of Law of the University of Paris.

The President of the Hellenic Republic:

M. R. Raphaël, Permanent Delegate accredited to the League of Nations;

M. A. Contoumas, First Secretary of the Permanent Delegation accredited to the League of Nations.

His Serene Highness the Regent of the Kingdom of Hungary:

M. Jean Pelényi, Resident Minister, Head of the Royal Delegation accredited to the League of Nations.

His Majesty the King of Italy:

M. Amedeo Giannini, Counsellor of State, First-Class Minister Plenipotentiary;

M. Giovanni Zappalà, Barrister-at-Law, Head of Section in the Ministry of Finance.

His Majesty the Emperor of Japan:

M. Nobutaro Kawashima, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the President of the Hellenic Republic;

M. Ukitsu Tanaka, Judge at the Supreme Court of Japan.

Her Royal Highness the Grand Duchess of Luxemburg:

M. Charles Vermaire, Consul at Geneva.

The President of the United States of Mexico:

M. Antonio Castro-Leal, Observer accredited to the League of Nations.

His Serene Highness the Prince of Monaco:

M. Conrad E. Hentsch, Consul-General of the Principality at Geneva.

His Majesty the King of Norway:

M. C. Stub Holmboe, Advocate at the Supreme Court.

Her Majesty the Queen of the Netherlands:

Dr. J. Kosters, Counsellor at the High Court of Justice, Former Professor at the University of Groningen.

The President of the Polish Republic:

M. Józef Sulkowski, Professor at the University of Poznan, Member of the Polish Codification Commission.

The President of the Portuguese Republic:

Dr. José Caeiro da Matta, Rector of the University of Lisbon, Professor in the Faculty of Laws, Director of the Bank of Portugal, and Deputy Judge at the Permanent Court of International Justice.

His Majesty the King of Roumania:

M. Constantin Antoniade, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary accredited to the League of Nations.

His Majesty the King of Sweden:

Baron Erik Teodor Marks von Würtemberg, President of the Stockholm Court of Appeal, former Minister for Foreign Affairs;

M. L. Birger Ekeberg, Former Minister of Justice, President of the Civil Legislation Commission, Former Counsellor of the Supreme Court;

M. Knut Dahlberg, Former Minister of Agriculture, Director of the Association of Swedish Banks.

The Swiss Federal Council:

Dr. Max Vischer, Barrister-at-Law and Notary, First Secretary of the Swiss Bankers' Association at Basle;

Dr. O. Hulftegger, First Secretary to the Board of the Swiss Commercial and Industrial Union at Zurich.

The President of the Czechoslovak Republic:

Dr. Karel Hermann-Otavsky, Professor at the University of Prague, President of the Codification Commission for Commercial Law in the Ministry of Justice.

The President of the Turkish Republic:

Cemal Hüsnü Bey, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the Swiss Federal Council, Former Minister of Public Instruction.

His Majesty the King of Yugoslavia:

M. I. Choumenkovitch, Minister Plenipotentiary Permanent Delegate accredited to the League of Nations.

Who, having communicated their full powers, found in good and due form, have agreed upon the following provisions:

Article I

The High Contracting Parties undertake to introduce in their respective territories, either in one of the original texts or in their own languages, the Uniform Law forming Annex I of the present Convention.

This undertaking shall, if necessary, be subject to such reservations as each High Contracting Party shall notify at the time of its ratification or accession. These reservations shall be chosen from among those mentioned in Annex II of the present Convention.

The reservations referred to in Articles 9, 22, 27 and 30 of the said Annex II may, however, be made after ratification or accession, provided that they are notified to the Secretary-General of the League of Nations, who shall forthwith communicate the text thereof to the Members of the League of Nations and to the non-member States on whose behalf the present Convention has been ratified or acceded to. Such reservations shall not take effect until the ninetieth day following the receipt by the Secretary-General of the above-mentioned notification.

Each of the High Contracting Parties may, in urgent cases, make use of the reservations contained in Articles 17 and 28 of the said Annex II, even after ratification or accession. In such cases, they must immediately notify direct all other High Contracting Parties and the Secretary-General of the League of Nations. The notification of these reservations shall take effect two days following its receipt by the High Contracting Parties.

Article II

In the territories of each of the High Contracting Parties, the Uniform Law shall not apply to cheques already issued at the time of the coming into force of the present Convention.

Article III

The present Convention, the French and English texts of which shall be equally authentic, shall bear this day's date.

It may be signed thereafter until July 15th, 1931, on behalf of any Member of the League of Nations or non-member State.

Article IV

The present Convention shall be ratified.

The instruments of ratification shall be deposited before September 1st, 1933, with the Secretary-General of the League of Nations, who shall forthwith notify receipt thereof to all the Members of the League of Nations and to the non-member States on whose behalf the present Convention has been signed or acceded to.

Article V

As from July 15th, 1931, any Member of the League of Nations and any non-member State may accede thereto.

Such accession shall be effected by a notification to the Secretary-General of the League of Nations, such notification to be deposited in the archives of the Secretariat.

The Secretary-General shall notify such deposit forthwith to all the Members of the League of Nations and to the non-member States on whose behalf the present Convention has been signed or acceded to.

Article VI

The present Convention shall not come into force until it has been ratified or acceded to on behalf of seven Members of the League of Nations or non-member States, including therein three of the Members of the League permanently represented on the Council.

The date of entry into force shall be the ninetieth day following the receipt by the Secretary-General of the Lague of Nations of the seventh ratification or accession in accordance with the first paragraph of the present Article.

The Secretary-General of the League of Nations, when making the notifications provided for in Articles IV and V, shall state in particular that the ratifications or accessions referred to in the first paragraph of the present Article have been received.

Article VII

Every ratification or accession effected after the entry into force of the Convention in accordance with Article VI shall take effect on the ninetieth day following the date of receipt thereof by the Secretary-General of the League of Nations.

Article VIII

Except in urgent cases the present Convention may not be denounced before the expiry of two years from the date on which it has entered into force in respect of the Member of the League or non-member State denouncing it; such denunciation shall take effect as from the ninetieth day following the receipt by the Secretary-General of the notification addressed to him.

Every denunciation shall be immediately communicated by the Secretary-General of the League of Nations to all other High Contracting Parties.

In urgent cases a High Contracting Party which denounces the Convention shall immediately notify direct all other High Contracting Parties, and the denunciation shall take effect two days after the receipt of such notification by the said High Contracting Parties. A High Contracting Party denouncing the Convention in these circumstances shall also inform the Secretary-General of the League of Nations of its decision.

Each denunciation shall take effect only as regards the High Contracting Party on whose behalf it has been made.

Article IX

Every Member of the League of Nations and every non-member State in respect of which the present Convention is in force may forward to the Secretary-General of the League of Nations, after the expiry of the fourth year following the entry into force of the Convention, a request for the revision of some or alle of the provisions of this Convention.

If such request, after bein communicated to the other Members or non-member States between which the Convention is at that time in force, is supported within one year by at least six of them, the Council of the League of Nations shall decide whether a Conference shall be convened for the purpose.

Article X

The High Contracting Parties may declare at the time of signature, ratification or accession, that it is not their intention in accepting the present Convention to assume any liability in respect of all or any of their colonies, protectorates or territories under suzerainty or mandate, in which case the present Convention shall not be applicable to the territories mentioned in such declaration.

The High Contracting Parties may at any time subsequently inform the Secretary-General of the League of Nations that they intend to apply the present Convention to all or any of their territories referred to in the declaration provided for in the preceding paragraph. In this case, the Convention shall apply to the territories, referred to in the notification, ninety days after its receipt by the Secretary-General of the League of Nations.

They further reserve the right to denounce it, in accordance with the conditions of Article VIII, on behalf of all or any of their colonies, protectorates or territories under suzerainty or mandate.

Article XI

The present Convention shall be registered by the Secretary-General of the League Nations as soon as it comes into force.

IN FAITH WHEREOF the above-mentioned Plenipotentiaries have signed the present Convention.

DONE at Geneva, the nineteenth day of March, one thousand nine hundred and thirty-one, in a single copy, which shall be deposited in the archives of the Secretariat of the League of Nations, and of which authenticated copies shall be delivered to all Members of the League of Nations and non-member States represented at the Conference.

ANNEX I. Uniform law on cheques.

Chapter I. — The Drawing and Form of a Cheque.

Article 1

A cheque contains:

  • 1. the term „cheque” inserted in the body of the instrument and expressed in the language employed in drawing up the instrument;

  • 2. an unconditional order to pay a determinate sum of money;

  • 3. the name of the person who is to pay (drawee);

  • 4. a statement of the place where payment is to be made;

  • 5. a statement of the date when and the place where the cheque is drawn;

  • 6. the signature of the person who draws the cheque (drawer).

Article 2

An instrument in which any of the requirements mentioned in the preceding article is wanting is invalid as a cheque, except in the cases specified in the following paragraphs:

In the absence of special mention, the place specified beside the name of the drawee is deemed to be the place of payment. If several places are named beside the name of the drawee, the cheque is payable at the first place named.

In the absence of these statements, and of any other indication, the cheque is payable at the place where the drawee has his principal establishment.

A cheque which does not specify the place at which it was drawn is deemed to have been drawn in the place specified beside the name of the drawer.

Article 3

A cheque must be drawn on a banker holding funds at the disposal of the drawer and in conformity with an agreement, express or implied, whereby the drawer is entitled to dispose of those funds by cheque. Nevertheless, if these provisions are not complied with, the instrument is still valid as a cheque.

Article 4

A cheque cannot be accepted. A statement of acceptance on a cheque shall be disregarded.

Article 5

A cheque may be made payable:

  • to a specified person with or without the express clause „to order”, or

  • to a specified person, with the words „not to order” or equivalent words, or

  • to bearer.

A cheque made payable to a specified person with the words „or to bearer”, or any equivalent words, is deemed to be a cheque to bearer.

A cheque which does not specify the payee is deemed to be a cheque to bearer.

Article 6

A cheque may be drawn to the drawer's own order.

A cheque may be drawn for account of a third person.

A cheque may not be drawn on the drawer himself unless it is drawn by one establishment on another establishment belonging to the same drawer.

Article 7

Any stipulation concerning interest which may be embodied in the cheque shall be disregarded.

Article 8

A cheque may be payable at the domicile of a third person either in the locality where the drawee has his domicile or in another locality provided always that such third person is a banker.

Article 9

Where the sum payable by a cheque is expressed in words and also in figures, and there is any discrepancy, the sum denoted by the words is the amount payable.

Where the sum payable by a cheque is expressed more than once in words or more thans once in figures, and there is any discrepancy, the smaller sum is the sum payable.

Article 10

If a cheque bears signatures of persons incapable of binding themselves by a cheque, or forged signatures, or signatures of fictitious persons, or signatures which for any other reason cannot bind the persons who signed the cheque or on whose behalf it was signed, the obligations of the other persons who have signed it are none the less valid.

Article 11

Whosoever puts his signature on a cheque as representing a person for whom he had no power to act is bound himself as a party to the cheque and, if he pays, has the same rights as the person for whom he purported to act. The same rule applies to a representative who has exceeded his powers.

Article 12

The drawer guarantees payment. Any stipulation by which the drawer releases himself from this guarantee shall be disregarded.

Article 13

If a cheque which was incomplete when issued has been completed otherwise than in accordance with the agreements entered into, the non-observance of such agreements may not be set up against the holder unless he has acquired the cheque in bad faith or, in acquiring it, has been guilty of gross negligence.

Chapter II. — Negotiation.

Article 14

A cheque made payable to a specified person, with or without the express clause „to order”, may be transferred by means of endorsement.

A cheque made payable to a specified person, in which the words „not to order” or any equivalent expression have been inserted, can only be transferred according to the form and with the effects of an ordinary assignment.

A cheque may be endorsed even to the drawer or to any other party to the cheque. These persons may re-endorse the cheque.

Article 15

An endorsement must be unconditional. Any condition to which it is made subject shall be disregarded.

A partial endorsement is null and void.

An endorsement by the drawee is also null and void.

An endorsement „to bearer” is equivalent to an endorsement in blank.

An endorsement to the drawee has the effect only of a receipt, except in the case where the drawee has several establishments and the endorsement is made in favour of an establishment other than that on which the cheque has been drawn.

Article 16

An endorsement must be written on the cheque or on a slip affixed thereto (allonge). It must be signed by the endorser.

The endorsement may leave the beneficiary unspecified or may consist simply of the signature of the endorser (endorsement in blank). In the latter case the endorsement, to be valid, must be written on the back of the cheque or on the slip attached thereto (allonge).

Article 17

An endorsement transfers all the rights arising out of a cheque. If the endorsement is in blank, the holder may:

  • (1) fill up the blank either with his own name or with the name of some other person;

  • (2) re-endorse the cheque in blank or to some other person;

  • (3) transfer the cheque to a third person without filling up the blank and without endorsing it.

Article 18

In the absence of any contrary stipulation, the endorser guarantees payment.

He may prohibit any further endorsement; in this case he gives no guarentee to the persons to whom the cheque is subsequently endorsed.

Article 19

The possessor of an endorsable cheque is deemed to be the lawful holder if he establishes his title to the cheque through an uninterrupted series of endorsements, even if the last endorsement is in blank. In this connection cancelled endorsements shall be disregarded. When an endorsement in blank is followed by another endorsement, the person who signed this last endorsement is deemed to have acquired the cheque by the endorsement in blank.

Article 20

An endorsement on a cheque to bearer renders the endorser liable in accordance with the provisions governing the right of recourse; but it does not convert the instrument into a cheque to order.

Article 21

Where a person has, in any manner whatsoever, been dispossessed of a cheque (wheter it is a cheque to bearer or an endorsable cheque to which the holder establishes his right in the manner mentioned in Article 19), the holder into whose possession the cheque has come is not bound to give up the cheque unless he has acquired it in bad faith or unless in acquiring it he has been guilty of gross negligence.

Article 22

Persons sued on a cheque cannot set up against the holder defences founded on their personal relations with the drawer or with previous holders, unless the holder in acquiring the cheque has knowingly acted to the detriment of the debtor.

Article 23

When an endorsement contains the statement „value in collection” („valeur en recouvrement”, „for collection” („pour encaissement”), „by procuration” („par procuration”), or any other phrase implying a simple mandate, the holder may exercise all rights arising out of the cheque, but he can endorse it only in his capacity as agent.

In this case the parties liable can only set up against the holder defences which could be set up against the endorser.

The mandate contained in an endorsement by procuration does not terminate by reason of the death of the party giving the mandate or by reason of his becoming legally incapable.

Article 24

An endorsement after protest or after an equivalent declaration or after the expiration of the limit of time for presentment operates only as an ordinary assignment.

Failing proof to the contrary, an undated endorsement is deemed to have been placed on the cheque prior to the protest or equivalent declaration or prior to the expiration of the limit of time referred to in the preceding paragraph.

Chapter III. — „Avals”.

Article 25

Payment of a cheque may be guaranteed by an „aval” as to the whole or part of its amount.

This guarantee may be given by a third person other than the drawee, or even by a person who has signed the cheque.

Article 26

An „aval” is given either on the cheque itself or on an „allonge”.

It is expressed by the words „good as aval”, or by any other equivalent formula. It is signed by the giver of the „aval”.

It is deemed to be constituted by the mere signature of the giver of the „aval”, placed on the face of the cheque, except in the case of the signature of the drawer.

An „aval'” must specify for whose account it is given. In default of this, it is deemed to be given for the drawer.

Article 27

The giver of an „aval” is bound in the same manner as the person for whom he has become guarantor.

His undertaking is valid even when the liability which he has guaranteed is inoperative for any reason other than defect of form.

He has, when he pays the cheque, the rights arising out of the cheque against the person guaranteed and against those who are liable to the latter on the cheque.

Chapter IV. — Presentment and Payment.

Article 28

A cheque is payable at sight. Any contrary stipulation shall be disregarded.

A cheque presented for payment before the date stated as the date of issue is payable on the day of presentment.

Article 29

A cheque payable in the country in which it was issued must be presented for payment within eight days.

A cheque issued in a country other than that in which it is payable must be presented within a period of twenty days or of seventy days, according as tho whether the place of issue and the place of payment are situated respectively in the same continent or in different continents.

For the purposes of this article cheques issued in a European country and payable in a country bordering on the Mediterranean or vice versa are regarded as issued and payable in the same continent.

The date from which the above-mentioned periods of time shall begin to run shall be the date stated on the cheque as the date of issue.

Article 30

Where a cheque is drawn in one place and is payable in another having a different calendar, the day of issue shall be construed as being the corresponding day of the calendar of the place of payment.

Article 31

Presentment of a cheque at a clearing house is equivalent to presentment for payment.

Article 32

The countermand of a cheque only takes effect after the expiration of the limit of time for presentment.

If a cheque has not been countermanded, the drawee may pay it even after the expiration of the time limit.

Article 33

Neither the death of the drawer nor his incapacity taking place after the issue of the cheque shall have any effect as regards the cheque.

Article 34

The drawee who pays a cheque may require that it shall be given up to him receipted by the holder.

The holder may not refuse partial payment.

In case of partial payment the drawee may require that the partial payment shall be mentioned on the cheque and that a receipt shall be given to him.

Article 35

The drawee who pays an endorsable cheque is bound to verify the regularity of the series of endorsements, but not the signature of the endorsers.

Article 36

When a cheque is drawn payable in a currency which is not that of the place of payment, the sum payable may, within the limit for the presentment of the cheque, be paid in the currency of the country according to its value on the date of payment. If payment has not been made on presentment, the holder may at his option demand that payment of the amount of the cheque in the currency of the country shall be made according to the rate on the day of presentment or on the day of payment.

The usages of the place of payment shall be applied in determining the value of foreign currency. Nevertheless, the drawer may stipulate that the sum payable shall be calculated according to a rate expressed in the cheque.

The foregoing rules shall not apply to the case in which the drawer has stipulated that payment must be made in a certain specified currency (stipulation for effective payment in a foreign currency).

If the amount of the cheque is specified in a currency having the same denomination but a different value in the country of issue and the country of payment, reference is deemed to be made to the currency of the place of payment.

Chapter V. — Crossed Cheques and Cheques payable in Account.

Article 37

The drawer or holder of a cheque may cross it with the effects stated in the next article hereof.

A crossing takes the form of two parallel lines drawn on the face of the cheque. The crossing may be general or special.

The crossing is general if it consists of the two lines only or if between the lines the term „banker” or some equivalent is inserted; it is special if the name of a banker is written between the lines.

A general crossing may be converted into a special crossing, but a special crossing may not be converted into a general crossing.

The obliteration either of a crossing or of the name of the banker shall be regarded as not having taken place.

Article 38

A cheque which is crossed generally can be paid by the drawee only to a banker or to a customer of the drawee.

A cheque which is crossed specially can be paid by the drawee only to the named banker, or if the latter is the drawee, to his customer. Nevertheless the named banker may procure the cheque to be collected by another banker.

A banker may not acquire a crossed cheque except from one of his customers or from another banker. He may not collect it for the account of other persons than the foregoing.

A cheque bearing several special crossings may not be paid by the drawee except in a case where there are two crossings, one of which is for collection through a clearing-house.

The drawee or banker who fails to observe the above provisions is liable for resulting damage up to the amount of the cheque.

Article 39

The drawer or the holder of a cheque may forbid its payment in cash by writing transversally across the face of the cheque the words „payable in account” („à porter en compte”) or a similar expression.

In such a case the cheque can only be settled by the drawee by means of book-entry (credit in account, transfer from one account to another, set off or clearing-house settlement). Settlement by book-entry is equivalent to payment.

Any obliteration of the words „payable in account” shall be deemed not to have taken place.

The drawee who does not observe the foregoing provisions is liable for resulting damage up to the amount of the cheque.

Chapter VI. — Recourse for Non-Payment.

Article 40

The holder may exercise his right of recourse against the endorsers, the drawer and the other parties liable if the cheque on presentment in due time is not paid, and if the refusal to pay is evidenced:

  • (1) by a formal instrument (protest), or

  • (2) by a declaration dated and written by the drawee on the cheque and specifying the day of presentment, or

  • (3) by a dated declaration made by a clearing-house, stating that the cheque has been delivered in du time and has not been paid.

Article 41

The protest or equivalent declaration must be made before the expiration of the limit of time for presentment.

If the cheque is presented on the last day of the limit of time, the protest may be drawn up or the equivalent declaration made on the first business day following.

Article 42

The holder must give notice of non-payment to his endorser and to the drawer within the four business days which follow the day on which the protest is drawn up or the equivalent declaration is made or, in case of a stipulation retour sans frais, the day of presentment. Every endorser must, within the two business days following the day on which he receives notice, inform his endorser of the notice which he has received, mentioning the names and addresses of those who have given the previous notices and so on through the series until the drawer is reached. The periods mentioned above run from the receipt of the preceding notice.

When, in conformity with the preceding paragraph, notice is given to a person who has signed a cheque, the same notice must be given within the same limit of time to his avaliseur.

Where an endorser either has not specified his address or has specified it in an illegible manner, it is sufficient if notice is given to the endorser preceding him.

The person who must give notice may give it in any form whatever, even by simply returning the cheque.

He must prove that he has given notice within the limit of time prescribed. This time-limit shall be regarded as having been observed if a letter giving the notice has been posted within the said time.

A person who does not give notice within the limit of time prescribed above does not forfeit his rights. He is liable for the damage, if any, caused by his negligence, but the amount of his liability shall not exceed the amount or the cheque.

Article 43

The drawer, an endorser, or an avaliseur may, by the stipulation „retour sans frais”, „sans protêt”, or any other equivalent expression written on the instrument and signed, release the holder from having a protest drawn up or an equivalent declaration made in order to exercise his right of recourse.

This stipulation does not release the holder from presenting the cheque within the prescribed limit of time, or from giving the requisite notices. The burden of proving the non-observance of the limit of time lies on the person who seeks to set it up against the holder.

If the stipulation is written by the drawer, it is operative in respect of all persons who have signed the cheque: if it is written by an endorser or an avaliseur, it is operative only in respect of such endorser or avaliseur. If, in spite of the stipulation written by the drawer, the holder has the protest drawn up or the equivalent declaration made, he must bear the expenses thereof. When the stipulation emanates from an endorser or avaliseur, the costs of the protest or equivalent declaration, if drawn up or made, may be recovered from all the persons who have signed the cheque.

Article 44

All the persons liable on a cheque are jointly and severally bound to the holder.

The holder has the right to proceed against all these persons individually or collectively without being compelled to observe the order in which they have become bound.

The same right is possessed by any person signing the cheque who has taken it up and paid it.

Proceedings against one of the parties liable do not prevent proceedings against the others, even though such other parties may be subsequent to the party first proceeded against.

Article 45

The holder may claim from the party against whom he exercises his right of recourse;

  • (1) the unpaid amount of the cheque;

  • (2) interest at the rate of six per cent as from the date of presentment;

  • (3) the expenses of the protest or equivalent declaration, and of the notices given as wel as other expenses.

Article 46

A party who takes up and pays a cheque can recover from the parties liable to him;

  • (1) the entire sum which he has paid;

  • (2) interest on the said sum calculated at the rate of six per cent, as from the day on which he made payment;

  • (3) any expenses which he has incurred.

Article 47

Every party liable against whom a right of recourse is, or may be, exercised, can require against payment, that the cheque shall be given up to him with the protest or equivalent declaration and a receipted account.

Every endorser who has taken up and paid a cheque may cancel his own endorsement and those of subsequent endorsers.

Article 48

Should the presentment of the cheque or the drawing up of the protest or the making of the equivalent declaration within the prescribed limits of time be prevented by an insurmountable obstacle (legal prohibition (prescription légale) by any State or other case of vis major), these limits of time shall be extended.

The holder is bound to give notice without delay of the case of vis major to his endorser and to make a dated and signed declaration of this notice, on the cheque or on an allonge; in other respects, the provisions of Article 42 shall apply.

When vis major has terminated, the holder must without delay present the cheque for payment and, if need be, procure a protest to be drawn up or an equivalent declaration made.

If vis major continues to operate beyond 15 days after the date on which the holder, even before the expiration of the time limit for presentment, has given notice of vis major to his endorser, recourse may be exercised and neither presentment nor a protest nor an equivalent declaration shall be necessary.

Facts which are purely personal to the holder or to the person whom he has entrusted with the presentment of the cheque or the drawing up of the protest or the making of the equivalent declaration are not deemed to constitute cases of vis major.

Chapter VII. — Parts of a Set.

Article 49

With the exception of bearer cheques, any cheque issued in one country and payable in another or payable in a separate part overseas of the same country or vice versa, or issued and payable in the same or in different parts overseas of the same country, may be drawn in a set of indentical parts. When a cheque is in a set of parts, each part must be numbered in the body of the instrument, failing which each part is deemed to be a separate cheque.

Article 50

Payment made on one part operates as a discharge, even though there is no stipulation that such payment shall render the other parts of no effect.

An endorser who has negotiated parts to different persons and also the endorsers subsequent to him are liable on all the parts bearing their signatures, which have not been given up.

Chapter VIII. — Alterations.

Article 51

In case of alteration of the text of a cheque, parties who have signed subsequent to the alteration are bound according to the terms of the altered text; parties who have signed before the alteration are bound according to the terms of the original text.

Chapter IX. — Limitations of Actions.

Article 52

Actions of recourse by the holder against the endorsers, the drawer and the other parties liable are barred after six months as from the expiration of the limit of time fixed for presentment.

Actions of recourse by the different parties liable for the payment of a cheque against other such parties are barred after six months as from the day on which the party liable has paid the cheque or the day on which he was sued thereon.

Article 53

Interruption of the period of limitation is only effective against the person in respect of whom the period has been interrupted.

Chapter X. — General Provisions.

Article 54

In the present law the word „banker” includes the persons or institutions assimilated by the law to bankers.

Article 55

The presentment of protest of a cheque may only take place on a business day.

When the last day of the limit of time prescribed by the law for performing any act relating to a cheque, and particularly for presentment or for the drawing up of a protest or the making of an equivalent declaration, is a legal holiday, the limit of time is extended until the first business day which follows the expiration of that time. Intermediate holidays are included in computing limits of time.

Article 56

The limits of time stipulated in the present law shall not include the day on which the period commences.

ANNEX II

Article 1

Each of the High Contracting Parties may prescribe that the obligation to insert in cheques drawn in his territory the term „cheque”, as laid down in Article 1, 1 of the Uniform Law, and the obligation stipulated in No. 5 of the said article to state the place where the cheque was drawn, shall not apply until six months after the entry into force of the present Convention.

Article 2

Each of the High Contracting Parties may, as regards undertakings entered into in respect of cheques in his own territory, determine in what manner an actual signature may be replaced by an authentic declaration written on the cheque which evidences the consent of the party who should have signed.

Article 3

By way of derogation from Article 2, paragraph 3, of the Uniform Law, each of the High Contracting Parties may prescribe that a cheque which does not specify the place of payment shall be regarded as payable at the place where it was drawn.

Article 4

Each of the High Contracting Parties reserves the right, with regard to cheques issued and payable in his territory, to decide that instruments drawn on persons other than bankers or persons or institutions assimilated by the law to bankers, shall not be valid as cheques.

Each of the High Contracting Parties also reserves the right to embody Article 3 of the Uniform Law in his national law in the form and in the terms best suited to the use he may make of the provisions of the preceding paragraph.

Article 5

Each of the High Contracting Parties may determine the moment at which the drawer must have funds available with the drawee.

Article 6

Each of the High Contracting Parties may provide that a drawee may write on the cheque a statement of certification, confirmation, visa, or other equivalent declaration, provided that such declaration shall not operate as an acceptance, and may also determine the legal effects thereof.

Article 7

By way of derogation from Articles 5 and 14 of the Uniform Law, each of the High Contracting Parties reserves the right to prescribe, as regards cheques payable in his territory, and marked „not transferable”, that a cheque of this description may be paid only to the holder who has received it thus marked.

Article 8

Each of the High Contracting Parties reserves the right to determine whether, apart from the cases referred to in Article 6 of the Uniform Law, a cheque may be drawn on the drawer himself.

Article 9

By way of derogation from Article 6 of the Uniform Law, each of the High Contracting Parties, whether as a general rule he allows cheques to be drawn on the drawer himself (Article 8 of the present Annex), or whether he allows such cheques to be drawn only in the case of businesses with several establishments (Article 6 of the Uniform Law), reserves the right to prohibit the issue of cheques of this kind to bearer.

Article 10

By way of derogation from Article 8 of the Uniform Law, each of the High Contracting Parties reserves the right to allow a cheque to be made payable at the domicile of a third person other than a banker.

Article 12

Each of the High Contracting Parties reserves the right not to apply Article 21 of the Uniform Law so far as bearer cheques are concerned.

Article 13

By way of derogation from Article 26 of the Uniform Law, each of the High Contracting Parties has the right to decide that an „aval” may be given in his territory by a separate instrument specifying the place in which the instrument has been executed.

Article 14

Each of the High Contracting Parties reserves the right to prolong the time-limit provided for in the first paragraph of Article 29 of the Uniform Law and to fix the limits of time for presentment as regards the territories under his sovereignty or authority.

Each of the High Contracting Parties, by way of derogation from Article 29, paragraph 2, of the Uniform Law, reserves the right to prolong the time-limits provided for in the said paragraph for cheques issued and payable in different continents or in different countries in a continent other than Europe.

Two or more of the High Contracting Parties may agree, as regards cheques issued and payable in their respective territories, to modify the time-limits provided for in Article 29, paragraph 2, of the Uniform Law.

Article 15

For the purpose of giving effect to Article 31 of the Uniform Law, each of the High Contracting Parties may determine the institutions which according to his national law are to be regarded as clearing-houses.

Article 16

By way of derogation from Article 32 of the Uniform Law, each of the High Contracting Parties reserves the right in regard to cheques payable in his territory:

  • (a) to allow the countermand of a cheque even before the expiration of the limit of the time for presentment;

  • (b) to prohibit the countermand of a cheque even after the expiration of the limit of time for presentment.

Furthermore, each of the High Contracting Parties may determine the measures to be taken in case of the loss or theft of a cheque, and may regulate the legal consequences thereof.

Article 17

Each of the High Contracting Parties may, if he deems it necessary, in exceptional circumstances connected with the rate of exchange of the currency of his country, derogate from the stipulation contained in Article 36 of the Uniform Law for effective payment in foreign currency as regards cheques payable in his territory. The above rule may also be applied as regards the issue in the national territory of cheques payable in foreign currency.

Article 18

Each of the High Contracting Parties reserves the right, by way of derogation from Articles 37, 38, and 39 of the Uniform Law, to recognise in his national law only crossed cheques or only cheques payable in account. Nevertheless, crossed cheques and cheques payable in account issued abroad and payable in the territory of each of the High Contracting Parties shall be treated as cheques payable in account and as crossed cheques respectively.

Each of the High Contracting Parties may also determine the wording which, under its national law, shall indicate that the cheque is a cheque payable in account.

Article 19

The question whether the holder has special rights to the cover and the consequences of these rights remain outside the scope of the Uniform Law.

The same applies to any other question concerning the legal relations on the basis of which the cheque is issued.

Article 20

Each of the High Contracting Parties reserves the right not to make it a condition for the exercise of the right of recourse against the drawer that the cheque must be presented and the protest drawn up or an equivalent declaration made within due time, and to determine the effects of this recourse.

Article 21

Each of the High Contracting Parties reserves the right to prescribe, as regards cheques payable in his territory, that the declaration of the refusal of payment stipulated in Articles 40 and 41 of the Uniform Law as a condition of the preservation of the right of recourse must in each and every case take the form of a protest to the exclusion of any equivalent declaration.

Each of the High Contracting Parties may also prescribe that the declarations provided for in Nos. 2 and 3 of Article 40 of the Uniform Law must be entered in a public register within the limit of time fixed for the protest.

Article 22

By way of derogation from Article 42 of the Uniform Law, each of the High Contracting Parties may maintain or introduce the following system of notification by the public official— viz., that when drawing up the protest the notary or official who under the national law is authorised to draw up the protest is required to give notice in writing to the persons liable on the cheque whose addresses are specified in the cheque or are known to the public official drawing up the protest, or are specified by the persons demanding the protest. The expenses of such notice shall be added to the expenses of the protest.

Article 23

Each of the High Contracting Parties may prescribe, as regards cheques which are both issued and payable in his territory, that the rate of interest mentioned in Article 45, No. 2 and in Article 46, No. 2 of the Uniform Law may be replaced by the legal rate in force in his territory.

Article 24

By way of derogation from Article 45 of the Uniform Law, each of the High Contracting Parties reserves the right to insert in his national law a rule prescribing that the holder may claim from the party against whom he is exercising his right of recourse a commission the amount of which shall be determined by that law.

By way of derogation from Article 46 of the Uniform Law, the same applies to a person who, having taken up and paid the cheque, claims the amount from the parties liable to him.

Article 25

Each of the High Contracting Parties is free to decide that, in the event of forfeiture of rights or limitation of actions, proceedings may be taken in his territory against a drawer who has not provided cover or against a drawer or endorser who has made an inequitable gain (condictiones).

Article 26

It is for the legislation of each of the High Contracting Parties to determine the causes of interruption or suspension of limitation in the case of actions on cheques which are brought before his Courts.

The other High Contracting Parties may determine the conditions under which they will recognise such causes. The same applies to the effect of an action as a means of indicating the commencement of the period of limitation laid down in Article 52, paragraph 2 of the Uniform Law.

Article 27

Each of the High Contracting Parties may prescribe that certain business days shall be assimilated to legal holidays as regards the limit of time for presentment and all acts relating to cheques.

Article 28

Each of the High Contracting Parties may enact exceptional measures of a general nature relating to the postponement of payment and to the limits of time for conservatory measures in relation to recourse (actes conservatoires des recours).

Article 29

For the purpose of giving effect to the Uniform Law, it is within the competence of each of the High Contracting Parties to determine what persons are to be regarded as bankers and what persons or institutions are, in view of the nature of their activities, to be assimilated to bankers.

Article 30

Each of the High Contracting Parties reserves the right to exclude the application of the Uniform Law in whole or in part in regard to postal cheques, and in regard to the special cheques of the banks of issue or of public revenue offices or of public credit institutions, in so far as the instruments mentioned above are subject to special regulations.

Article 31

Each of the High Contracting Parties undertakes to recognise the provisions adopted by every other High Contracting Party in virtue of Articles 1 to 13, 14, paragraphs 1 and 2, 15 and 16, 18 to 25, 27, 29 and 30 of the present Annex.

Protocol to the Convention providing a Uniform Law for Cheques.

At the time of signing the Convention of this day's date providing a Uniform Law for cheques, the undersigned, duly authorised, have agreed upon the following provisions:

A.

The Members of the League of Nations and the non-member States which may not have been able to deposit their ratifications of the said Convention before September 1st, 1933, undertake to forward within fifteen days from that date a communication to the Secretary-General of the League of Nations informing him of their situation as regards ratification.

B.

If on November 1st, 1933, the conditions laid down in Article VI, paragraph I, for the entry into force of the Convention are not fulfilled, the Secretary-General of the League of Nations shall convene a meeting of the Members of the League and the non-member States on whose behalf the Convention has been signed or acceded to.

The purpose of this meeting shall be to examine the situation and any measures to be taken to meet it.

C.

The High Contracting Parties shall communicate to each other, immediately upon their coming into force, the legislative measures taken by them in execution of the Convention in their respective territories.

IN FAITH WHEREOF the Plenipotentiaries have signed the present Protocol.

DONE at Geneva, the nineteenth day of March, one thousand nine hundred and thirty-one, in a single copy, which shall be deposited in the archives of the Secretariat of the League of Nations, and of which authenticated copies shall be delivered to all Members of the League of Nations and non-member States represented at the Conference.

Vertaling : NL

Verdrag tot invoering van een eenvormige wet op chèques.

(Opsomming van Staatshoofden.)

Verlangend de moeilijkheden te voorkomen, waartoe de verscheidenheid van de wetgevingen der landen, waar chèques moeten circuleeren, aanleiding geeft, en dus de zekerheid en de snelheid der betrekkingen van den internationalen handel te bevorderen,

Hebben als hun Gevolmachtigden aangewezen:

(Lijst van Gevolmachtigden.)

Die, na elkander hun in goeden en behoorlijken vorm bevonden volmachten te hebben medegedeeld, omtrent de volgende bepalingen zijn overeengekomen:

Artikel I

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen verbindt zich om de eenvormige wet, vervat in Bijlage I van dit Verdrag, binnen haar grondgebied in te voeren, hetzij in een der oorspronkelijke teksten, hetzij in haar landstaal.

Deze verbintenis zal, indien daartoe aanleiding bestaat, beperkt worden door zoodanige voorbehouden als ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen op het tijdstip van bekrachtiging of toetreding zal aangeven. Deze voorbehouden moeten worden gekozen uit de in Bijlage II van dit Verdrag vermelde.

Echter kunnen de voorbehouden, bedoeld bij de artikelen 9, 22, 26 en 27 van genoemde Bijlage II worden gemaakt na de bekrachtiging of de toetreding, mits daarvan wordt kennis gegeven aan den Secretaris-Generaal van den Volkenbond, die van den tekst dier voorbehouden onmiddellijk kennis zal geven aan de Leden van den Volkenbond en aan de Staten niet-Leden, ten wier name dit Verdrag zal zijn bekrachtigd of ten wier name de toetreding zal hebben plaats gehad. Zoodanige voorbehouden zullen niet van kracht zijn vóór den negentigsten dag, volgende op de ontvangst der bovengenoemde kennisgeving door den Secretaris-Generaal van den Volkenbond.

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen kan, in geval van dringende noodzakelijkheid, na bekrachtiging of toetreding, gebruik maken van de voorbehouden, bedoeld bij de artikelen 17 en 28 van genoemde Bijlage II. In deze gevallen zal zij daarvan rechtstreeks en onmiddellijk kennis geven aan alle andere Verdragsluitende Partijen en aan den Secretaris-Generaal van den Volkenbond. De kennisgeving van die voorbehouden zal van kracht worden twee dagen na ontvangst van die kennisgeving door de Hooge Verdragsluitende Partijen.

Artikel II

De eenvormige wet zal binnen het grondgebied van ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen niet van toepassing zijn op chèques, welke reeds getrokken waren op het oogenblik van de inwerkingtreding van dit Verdrag.

Artikel III

Dit Verdrag, waarvan de Fransche en Engelsche teksten beide authentiek zijn, zal de dagteekening van heden dragen.

Het zal tot 15 Juli 1931 kunnen worden onderteekend namens ieder Lid van den Volkenbond en iederen Staat niet-Lid.

Artikel IV

Dit Verdrag zal worden bekrachtigd.

De oorkonden van bekrachtiging zullen vóór den 1sten September 1933 worden nedergelegd bij den Secretaris-Generaal van den Volkenbond, die van de ontvangst onmiddellijk mededeeling zal doen aan alle Leden van den Volkenbond en aan alle Staten niet-Leden, in wier naam dit Verdrag is onderteekend, of in wier naam daartoe is toegetreden.

Artikel V

Van 15 Juli 1931 af zal ieder Lid van den Volkenbond en iedere Staat niet-Lid tot dit Verdrag kunnen toetreden. Deze toetreding zal geschieden door een kennisgeving aan den Secretaris-Generaal van den Volkenbond, die haar zal nederleggen in de archieven van het Secretariaat.

De Secretaris-Generaal zal van de nederlegging onmiddellijk kennis geven aan alle Leden van den Volkenbond en aan Staten niet-Leden, die dit Verdrag hebben onderteekend, of die daartoe zijn toegetreden.

Artikel VI

Dit Verdrag treedt eerst in werking, wanneer de bekrachtiging of de toetreding zal hebben plaats gehad namens zeven Leden van den Volkenbond of Staten niet-Leden, waaronder drie permanente Leden van den Volkenbondsraad.

De datum van inwerkingtreding zal zijn de negentigste dag, volgende op de ontvangst door den Secretaris-Generaal van den Volkenbond van de zevende bekrachtiging of toetreding, overeenkomstig het eerste lid van dit artikel.

De Secretaris-Generaal van den Volkenbond zal, bij het doen der kennisgevingen, bedoeld bij de artikelen IV en V, in het bijzonder doen blijken, dat de bekrachtigingen of toetredingen, bij het eerste lid van dit artikel bedoeld, verkregen zijn.

Artikel VII

Iedere bekrachtiging of toetreding, welke zal geschieden na de inwerkingtreding van het Verdrag overeenkomstig artikel VI, zal van kracht zijn te rekenen vanaf den negentigsten dag, volgende op den datum van haar ontvangst door den Secretaris-Generaal van den Volkenbond.

Artikel VIII

Behoudens in geval van dringende noodzakelijkheid kan dit Verdrag niet worden opgezegd voor het einde van een termijn van twee jaren, te rekenen vanaf den datum zijner inwerkingtreding voor het Lid van den Volkenbond of voor den Staat niet-Lid, die tot opzegging overgaat; deze opzegging zal van kracht worden te rekenen van af den negentigsten dag, volgende op de ontvangst door den Secretaris-Generaal van de tot hem gerichte kennisgeving.

Iedere opzegging zal onmiddellijk door den Secretaris-Generaal van den Volkenbond worden medegedeeld aan alle andere Hooge Verdragsluitende Partijen.

De Hooge Verdragsluitende Partij, die in de gevallen van dringende noodzakelijkheid opzegt, zal daarvan rechtstreeks en onmiddellijk mededeeling doen aan alle andere Hooge Verdragsluitende Partijen, en de opzegging zal van kracht worden twee dagen na de ontvangst van de mededeeling door genoemde Hooge Verdragsluitende Partijen. De Hooge Verdragsluitende Partij, welke aldus opzegt, zal van haar besluit eveneens mededeeling doen aan den Secretaris-Generaal van den Volkenbond.

Iedere opzegging zal slechts van kracht zijn voor de Hooge Verdragsluitende Partijen, namens welke zij zal hebben plaats gehad.

Artikel IX

Ieder Lid van den Volkenbond en iedere Staat niet-Lid, voor wien dit Verdrag van kracht is, zal na het einde van het vierde jaar, volgende op de inwerkingtreding van dit Verdrag, een verzoek kunnen richten tot den Secretaris-Generaal van den Volkenbond, strekkende tot herziening van enkele of van alle bepalingen van dit Verdrag.

Indien een zoodanig verzoek na mededeeling aan de andere Leden van den Volkenbond of Staten niet-Leden, voor wie het Verdrag alsdan van kracht zal zijn, binnen den termijn van een jaar wordt gesteund door tenminste zes van hen, zal de Raad van den Volkenbond beslissen of er reden is te dien einde een Conferentie samen te roepen.

Artikel X

De Hooge Verdragsluitende Partijen kunnen op het oogenblik van onderteekening, bekrachtiging of toetreding verklaren, dat zij door de aanvaarding van dit Verdrag geen verplichting op zich wenschen te nemen ten aanzien van alle of eenige van haar koloniën, protectoraten of gebieden, die onder haar suzereiniteit of mandaat zijn geplaatst; in dat geval zal dit Verdrag niet van toepassing zijn op de gebieden, die in een zoodanige verklaring zijn genoemd.

De Hooge Verdragsluitende Partijen kunnen later ten allen tijde ter kennis van den Secretaris-Generaal van den Volkenbond brengen, dat zij wenschen, dat dit Verdrag van toepassing zal zijn op alle of eenige gebieden, die in de verklaring, bedoeld in het voorgaande lid, zijn genoemd. In dat geval zal het Verdrag van toepassing zijn op de gebieden, die in deze mededeeling worden genoemd, negentig dagen na de ontvangst daarvan door den Secretaris-Generaal van den Volkenbond.

Evenzoo kunnen de Hooge Verdragsluitende Partijen dit Verdrag, overeenkomstig artikel VIII, opzeggen ten aanzien van alle of eenige van haar koloniën, protectoraten of gebieden, die onder haar suzereiniteit of mandaat zijn geplaatst.

Artikel XI

Dit Verdrag zal door den Secretaris-Generaal van den Volkenbond onmiddellijk bij zijn inwerkingtreding worden geregistreerd.

TEN BLIJKE WAARVAN de bovengenoemde Gevolmachtigden dit Verdrag hebben onderteekend.

GEDAAN te Genève, den negentienden Maart negentienhonderd een en dertig, in één enkel exemplaar, dat zal worden nedergelegd in de archieven van het Secretariaat van den Volkenbond en waarvan de voor eensluidend gewaarmerkte afschriften zullen worden toegezonden aan alle Leden van den Volkenbond en aan alle Staten niet-Leden, die ter Conferentie vertegenwoordigd zijn geweest.

BIJLAGE I. Eenvormige wet op chèques.

HOOFDSTUK I. Van de uitgifte en den vorm van de chèque.

Artikel 1

De chèque behelst:

  • 1°. de benaming „chèque”, opgenomen in den tekst zelf en uitgedrukt in de taal, waarin de titel is gesteld;

  • 2°. de onvoorwaardelijke opdracht tot betaling van een bepaalde som;

  • 3°. den naam van dengene, die betalen moet (betrokkene);

  • 4°. de aanwijzing van de plaats, waar de betaling moet geschieden;

  • 5°. de vermelding van de dagteekening, alsmede van de plaats, waar de chèque is getrokken;

  • 6°. de handteekening van dengene, die de chèque uitgeeft (trekker).

Artikel 2

De titel, waarin ééne der vermeldingen, in het voorgaande artikel aangegeven, ontbreekt, geldt niet als chèque, behoudens in de hieronder genoemde gevallen.

Bij gebreke van een bijzondere aanwijzing, wordt de plaats, aangegeven naast den naam van den betrokkene, geacht te zijn de plaats van betaling. Indien meerdere plaatsen zijn aangegeven naast den naam van den betrokkene, is de chèque betaalbaar op de eerstaangegevene plaats.

Bij gebreke van die aanwijzingen of van iedere andere aanwijzing, is de chèque betaalbaar in de plaats, waar het hoofdkantoor van den betrokkene is gevestigd.

De chèque, welke niet de plaats aanwijst, waar zij is getrokken, wordt geacht te zijn onderteekend in de plaats, aangegeven naast den naam des trekkers.

Artikel 3

De chèque moet worden getrokken op eenen bankier, die fonds onder zich heeft ter beschikking van den trekker, en krachtens een uitdrukkelijke of stilzwijgende overeenkomst, volgens welke de trekker het recht heeft door middel van chèque over dat fonds te beschikken. In geval van niet-inachtneming van die voorschriften blijft de titel echter als chèque geldig.

Artikel 4

De chèque kan niet worden geaccepteerd. Eene vermelding van acceptatie, op de chèque gesteld, wordt voor niet geschreven gehouden.

Artikel 5

De chèque kan betaalbaar worden gesteld:

  • aan een met name genoemden persoon, met of zonder uitdrukkelijke clausule: „aan order”;

  • aan een met name genoemden persoon, met de clausule: „niet aan order”, of een soortgelijke clausule;

  • aan toonder.

De chèque, betaalbaar gesteld aan een met name genoemden persoon, met de vermelding: „of aan toonder”, of een soortgelijke uitdrukking, geldt als chèque aan toonder.

De chèque zonder vermelding van den nemer geldt als chèque aan toonder.

Artikel 6

De chèque kan aan de order van den trekker luiden.

De chèque kan worden getrokken voor rekening van eenen derde.

De chèque kan niet worden getrokken op den trekker zelf, behalve wanneer het betreft eene chèque, getrokken tusschen verschillende kantoren van een zelfden trekker.

Artikel 8

De chèque kan betaalbaar zijn aan de woonplaats van eenen derde, hetzij de plaats, waar de betrokkene zijn domicilie heeft, hetzij een andere plaats, mits echter de derde een bankier zij.

Artikel 9

De chèque, waarvan het bedrag voluit in letters en tevens in cijfers is geschreven, geldt, in geval van verschil, ten beloope van de som, voluit in letters geschreven.

De chèque, waarvan het bedrag meermalen is geschreven, hetzij voluit in letters, hetzij in cijfers, geldt, in geval van verschil, slechts ten beloope van de kleinste som.

Artikel 10

Indien de chèque handteekeningen bevat van personen, die onbekwaam zijn zich door middel van eene chèque te verbinden, valsche handteekeningen of handteekeningen van verdichte personen, of handteekeningen, welke, onverschillig om welke andere reden, de personen, die die handteekeningen hebben geplaatst of in wier naam zulks is geschied, niet kunnen verbinden, zijn de verbintenissen der andere personen, wier handteekeningen op de chèque voorkomen, desniettemin geldig.

Artikel 11

Ieder, die zijne handteekening op eene chèque plaatst als vertegenwoordiger van eenen persoon, voor wien hij niet de bevoegdheid had te handelen, is zelf krachtens de chèque verbonden, en heeft, betaald hebbende, dezelfde rechten, als de beweerde vertegenwoordigde zou hebben gehad. Hetzelfde geldt ten aanzien van den vertegenwoordiger, die zijne bevoegdheid heeft overschreden.

Artikel 12

De trekker staat in voor de betaling. Elke clausule, waarbij hij deze verplichting uitsluit, wordt voor niet geschreven gehouden.

Artikel 13

Indien eene chèque, onvolledig ten tijde der uitgifte, is volledig gemaakt in strijd met de aangegane overeenkomsten, kan de niet-naleving van die overeenkomsten niet worden tegengeworpen aan den houder, tenzij deze de chèque te kwader trouw heeft verkregen of hem grove schuld bij de verkrijging te wijten is.

HOOFDSTUK II. Van de overdracht.

Artikel 14

De chèque, die betaalbaar is gesteld aan een met name genoemden persoon met of zonder uitdrukkelijke clausule: „aan order”, kan door middel van endossement worden overgedragen.

De chèque, die betaalbaar is gesteld aan een met name genoemden persoon met de clausule: „niet aan order”, of een soortgelijke clausule, kan slechts worden overgedragen in den vorm en met de gevolgen van een gewone cessie.

Het endossement kan worden gesteld zelfs ten voordeele van den trekker of van iederen anderen chèqueschuldenaar. Deze personen kunnen de chèque opnieuw endosseeren.

Artikel 15

Het endossement moet onvoorwaardelijk zijn. Elke daarin opgenomen voorwaarde wordt voor niet geschreven gehouden.

Het gedeeltelijke endossement is nietig.

Eveneens is nietig het endossement van den betrokkene.

Het endossement aan toonder geldt als endossement in blanco.

Het endossement aan den betrokkene geldt slechts als kwijting, behoudens wanneer de betrokkene meer kantoren heeft en wanneer het endossement is gesteld ten voordeele van een ander kantoor dan dat, waarop de chèque is getrokken.

Artikel 16

Het endossement moet gesteld worden op de chèque of op een vastgehecht blad (verlengstuk). Het moet worden onderteekend door den endossant.

Het endossement kan den geëndosseerde onvermeld laten, of bestaan uit de enkele handteekening van den endossant (endossement in blanco). In het laatste geval moet het endossement om geldig te zijn, op de rugzijde van de chèque of op het verlengstuk worden gesteld.

Artikel 17

Door het endossement worden alle uit de chèque voortvloeiende rechten overgedragen:

Indien het endossement in blanco is, kan de houder:

  • 1°. het blanco invullen, hetzij met zijn eigen naam, hetzij met den naam van een anderen persoon;

  • 2°. de chèque wederom in blanco of aan een anderen persoon endosseeren;

  • 3°. de chèque aan eenen derde overgeven, zonder het blanco in te vullen, en zonder haar te endosseeren.

Artikel 18

Tenzij het tegendeel bedongen is, staat de endossant in voor de betaling.

Hij kan een nieuw endossement verbieden; in dat geval staat hij tegenover de personen, aan wie de chèque later is geëndosseerd, niet in voor de betaling.

Artikel 19

Hij, die een door endossement overdraagbare chèque onder zich heeft, wordt beschouwd als de rechtmatige houder, indien hij van zijn recht doet blijken door een ononderbroken reeks van endossementen, zelfs indien het laatste endossement in blanco is gesteld. De doorgehaalde endossementen worden te dien aanzien voor niet geschreven gehouden. Wanneer een endossement in blanco door een ander endossement is gevolgd, wordt de onderteekenaar van dit laatste geacht, de chèque door het endossement in blanco verkregen te hebben.

Artikel 20

Een op eene chèque aan toonder voorkomend endossement maakt den endossant verantwoordelijk overeenkomstig de bepalingen betreffende het recht van regres; het maakt overigens den titel niet tot eene chèque aan order.

Artikel 21

Indien iemand, op welke wijze dan ook, het bezit van de chèque heeft verloren, is de houder, in wiens handen de chèque zich bevindt, niet verplicht de chèque af te geven, tenzij hij deze te kwader trouw heeft verkregen, of hem grove schuld bij de verkrijging te wijten is en zulks onverschillig of het betreft eene chèque aan toonder, dan wel een voor endossement vatbare chèque, ten aanzien van welke de houder op de wijze in artikel 19 voorzien van zijn recht doet blijken.

Artikel 22

Zij, die uit hoofde van de chèque worden aangesproken, kunnen de verweermiddelen, gegrond op hun persoonlijke verhouding tot den trekker of tot vroegere houders, niet aan den houder tegenwerpen, tenzij deze bij de verkrijging van de chèque desbewust ten nadeele van den schuldenaar heeft gehandeld.

Artikel 23

Wanneer het endossement de vermelding bevat: „waarde ter incasseering”, „ter incasso”, „in lastgeving” of eenige andere vermelding, met zich brengend een bloote opdracht tot inning, kan de houder alle uit de chèque voortvloeiende rechten uitoefenen, maar hij kan deze niet anders endosseeren dan bij wege van lastgeving.

De chèqueschuldenaren kunnen in dat geval aan den houder slechts de verweermiddelen tegenwerpen, welke aan den endossant zouden kunnen worden tegengeworpen.

De opdracht, vervat in een incasso-endossement, eindigt niet door den dood of door de latere onbekwaamheid van den lastgever.

Artikel 24

Het endossement, na het protest of de daarmede gelijkstaande verklaring, of na het einde van den aanbiedingstermijn op de chèque gesteld, heeft slechts de gevolgen eener gewone cessie.

Behoudens tegenbewijs, wordt het endossement zonder dagteekening geacht te zijn gesteld vóór het protest of de daarmede gelijkstaande verklaringen, of vóór het verstrijken van den in het voorgaande lid bedoelden termijn.

HOOFDSTUK III. Van het aval.

Artikel 25

De betaling van de chèque kan zoowel voor haar geheele bedrag als voor een gedeelte daarvan door eenen borgtocht (aval) worden verzekerd.

Deze borgtocht kan door eenen derde, behalve door den betrokkene, of zelfs door iemand, wiens handteekening op de chèque voorkomt, worden gegeven.

Artikel 26

Het aval wordt op de chèque of op een verlengstuk gesteld.

Het wordt uitgedrukt door de woorden: „goed voor aval”, of door een soortgelijke uitdrukking; het wordt door den avalgever onderteekend.

De enkele handteekening van den avalgever, gesteld op de voorzijde van de chèque, geldt als aval, behalve wanneer de handteekening die is van den trekker.

In het aval moet worden vermeld, voor wien het is gegeven. Bij gebreke hiervan wordt het geacht voor den trekker te zijn gegeven.

Artikel 27

De avalgever is op dezelfde wijze verbonden als degene, voor wien het aval is gegeven.

Zijne verbintenis is geldig, zelfs indien, wegens een andere oorzaak dan een vormgebrek de door hem gewaarborgde verbintenis nietig is.

Door te betalen verkrijgt de avalgever de rechten, welke krachtens de chèque kunnen worden uitgeoefend tegen dengene, voor wien het aval is gegeven en tegen degenen, die tegenover dezen krachtens de chèque verbonden zijn.

HOOFDSTUK IV. Van de aanbieding en van de betaling.

Artikel 28

De chèque is betaalbaar op zicht. Elke vermelding van het tegendeel wordt voor niet geschreven gehouden.

De chèque, die ter betaling wordt aangeboden vóór den dag, vermeld als datum van uitgifte, is betaalbaar op den dag van de aanbieding.

Artikel 29

De chèque, die in hetzelfde land uitgegeven en betaalbaar is, moet binnen den termijn van acht dagen ter betaling worden aangeboden.

De chèque, die uitgegeven is in een ander land dan dat, waar zij betaalbaar is, moet worden aangeboden binnen een termijn, hetzij van twintig dagen, hetzij van zeventig dagen, naar gelang de plaats van uitgifte en de plaats van betaling gelegen zijn in hetzelfde of in een ander werelddeel.

Te dien aanzien worden de chèques, uitgegeven in een land in Europa en betaalbaar in een kustland van de Middellandsche Zee of omgekeerd, beschouwd als uitgegeven en betaalbaar in hetzelfde werelddeel.

De bovengenoemde termijnen beginnen te loopen van den dag, op de chèque als datum van uitgifte vermeld.

Artikel 30

De dag van uitgifte van eene chèque, getrokken tusschen twee plaatsen met verschillende tijdrekening, wordt herleid tot den overeenkomstigen dag van de tijdrekening van de plaats van betaling.

Artikel 32

De herroeping van de chèque is slechts van kracht na het einde van den termijn van aanbieding.

Indien geene herroeping plaats heeft, kan de betrokkene zelfs na het einde van dien termijn betalen.

Artikel 33

Noch de dood van den trekker, noch zijn na de uitgifte opkomende onbekwaamheid zijn van invloed op de gevolgen van de chèque.

Artikel 34

De betrokkene, de chèque betalende, kan vorderen, dat hem deze van behoorlijke kwijting van den houder voorzien, wordt uitgeleverd.

De houder mag niet weigeren een gedeeltelijke betaling aan te nemen.

In geval van gedeeltelijke betaling kan de betrokkene vorderen, dat van die betaling op de chèque melding wordt gemaakt en dat hem daarvoor kwijting wordt gegeven.

Artikel 35

De betrokkene, die een door endossement overdraagbare chèque betaalt, is gehouden de regelmatigheid van de reeks van endossementen, maar niet de handteekening der endossanten te onderzoeken.

Artikel 36

Eene chèque, waarvan de betaling is bedongen in ander geld dan dat van de plaats van betaling, kan binnen den termijn van aanbieding worden betaald in het geld van het land volgens zijne waarde op den dag van betaling. Indien de betaling niet heeft plaats gehad bij de aanbieding, kan de houder te zijner keuze vorderen, dat de chèquesom voldaan wordt in het geld van het land volgens den koers, hetzij van den dag van aanbieding, hetzij van den dag van betaling.

De waarde van het vreemde geld wordt bepaald volgens de gebruiken van de plaats van betaling. De trekker kan echter voorschrijven, dat het te betalen bedrag moet worden berekend volgens een in de chèque voorgeschreven koers.

Het bovenstaande is niet van toepassing, indien de trekker heeft voorgeschreven, dat de betaling moet geschieden in een bepaald aangeduid geld (clausule van werkelijke betaling in vreemd geld).

Indien het bedrag van de chèque is aangegeven in geld, hetwelk dezelfde benaming maar een verschillende waarde heeft in het land van uitgifte en in dat van betaling, wordt men vermoed het geld van de plaats van betaling te hebben bedoeld.

HOOFDSTUK V. Van de gekruiste chèque en van de verrekeningschèque.

Artikel 37

De trekker of de houder van eene chèque kan deze kruisen met de in het volgende artikel genoemde gevolgen.

De kruising geschiedt door het plaatsen van twee evenwijdige lijnen op de voorzijde van de chèque. Zij kan algemeen zijn of bijzonder.

De kruising is algemeen, indien zij tusschen de twee lijnen geen enkele aanwijzing bevat, of wel de vermelding: „bankier”, of een soortgelijk woord; zij is bijzonder, indien de naam van eenen bankier voorkomt tusschen de twee lijnen.

De algemeene kruising kan worden veranderd in een bijzondere, maar de bijzondere kruising kan niet worden veranderd in een algemeene.

De doorhaling van de kruising of van den naam van den aangewezen bankier wordt geacht niet te zijn geschied.

Artikel 38

Eene chèque met algemeene kruising kan door den betrokkene slechts worden betaald aan eenen bankier of aan eenen cliënt van den betrokkene.

Eene chèque met bijzondere kruising kan door den betrokkene slechts worden betaald aan den aangewezen bankier of, indien deze de betrokkene is, slechts aan een zijner cliënten. Echter kan de aangewezen bankier de chèque ter incasseering aan een anderen bankier overdragen.

Een bankier mag een gekruiste chèque slechts in ontvangst nemen van een van zijne cliënten of van een anderen bankier. Hij mag haar niet innen voor rekening van andere personen dan deze.

Eene chèque, welke meer dan één bijzondere kruising draagt, mag door den betrokkene slechts worden betaald, indien er niet meer dan twee kruisingen zijn, waarvan de ééne strekt tot inning door eene verrekeningskamer.

De betrokkene of de bankier, die de bovenstaande bepalingen niet naleeft, is verantwoordelijk voor de schade tot beloop van het bedrag van de chèque.

Artikel 39

De trekker, alsmede de houder van eene chèque, kan verbieden, dat deze in baar geld betaald wordt door op de voorzijde in schuinsche richting te vermelden: „in rekening te brengen”, of een soortgelijke uitdrukking op te nemen.

In dat geval mag de chèque den betrokkene slechts aanleiding geven tot eene boeking (rekening-courant, giro of schuldvergelijking). De boeking geldt als betaling.

De doorhaling van de vermelding: „in rekening te brengen” wordt geacht niet te zijn geschied.

De betrokkene, die de bovenstaande bepalingen niet naleeft, is verantwoordelijk voor de schade tot beloop van het bedrag van de chèque.

HOOFDSTUK VI. Van het recht van regres in geval van non-betaling.

Artikel 40

De houder kan zijn recht van regres uitoefenen op de endossanten, den trekker en de andere chèqueschuldenaren, indien de chèque, tijdig aangeboden, niet wordt betaald en indien de weigering van betaling wordt vastgesteld:

  • hetzij door een authentieke akte (protest);

  • hetzij door eene verklaring van den betrokkene, gedagteekend en geschreven op de chèque onder vermelding van den dag van aanbieding;

  • hetzij door een gedagteekende verklaring van eene verrekeningskamer, waarbij vastgesteld wordt, dat de chèque tijdig aangeboden en niet betaald is.

Artikel 41

Het protest of de daarmede gelijkstaande verklaring moet worden gedaan vóór het einde van den termijn van aanbieding.

Indien de aanbieding plaats heeft op den laatsten dag van den termijn, kan het protest of de daarmede gelijkstaande verklaring op den eerstvolgenden werkdag worden gedaan.

Artikel 42

De houder moet van de non-betaling kennisgeven aan zijnen endossant en aan den trekker binnen de vier werkdagen, volgende op den dag van het protest of de daarmede gelijkstaande verklaring en, indien de chèque getrokken is met de clausule zonder kosten, volgende op dien der aanbieding. Elke endossant moet binnen de twee werkdagen, volgende op den dag van ontvangst der kennisgeving, de door hem ontvangen kennisgeving aan zijnen endossant mededeelen, met aanwijzing van de namen en adressen van degenen, die de voorafgaande kennisgevingen hebben gedaan, en zoo vervolgens, teruggaande tot den trekker. Deze termijnen loopen van de ontvangst der voorafgaande kennisgeving af.

Indien overeenkomstig het voorgaande lid eene kennisgeving is gedaan aan iemand, wiens handteekening op de chèque voorkomt, moet gelijke kennisgeving binnen denzelfden termijn aan diens avalgever worden gedaan.

Indien een endossant zijn adres niet of op onleesbare wijze heeft aangeduid, kan worden volstaan met kennisgeving aan den voorafgaanden endossant.

Hij, die eene kennisgeving heeft te doen, kan zulks doen in iederen vorm, zelfs door enkele terugzending van de chèque.

Hij moet bewijzen, dat hij de kennisgeving binnen den vastgestelden termijn heeft gedaan. Deze termijn wordt gehouden te zijn in acht genomen, wanneer een brief, die de kennisgeving behelst, binnen den genoemden termijn ter post is bezorgd.

Hij, die de kennisgeving niet binnen den bovenvermelden termijn doet, stelt zich niet bloot aan verval van zijn recht; hij is, indien daartoe aanleiding bestaat, verantwoordelijk voor de schade, door zijne nalatigheid veroorzaakt, zonder dat echter de kosten, schade en interessen de chèquesom kunnen te boven gaan.

Artikel 43

De trekker, een endossant of een avalgever kan door de clausule „zonder kosten”, „zonder protest”, of een andere soortgelijke op de chèque gestelde en onderteekende clausule, den houder van het opmaken van een protest of een daarmede gelijkstaande verklaring ter uitoefening van zijn recht van regres ontslaan.

Deze clausule ontslaat den houder niet van de aanbieding van de chèque binnen de voorgeschreven termijnen, noch van het doen van de kennisgevingen. Het bewijs van de niet-inachtneming der termijnen moet worden geleverd door dengene, die zich daarop tegenover den houder beroept.

Is de clausule door den trekker gesteld, dan heeft zij gevolgen ten aanzien van allen, wier handteekeningen op de chèque voorkomen; is zij door eenen endossant of door eenen avalgever gesteld, dan heeft zij gevolgen alleen voor dezen endossant of avalgever. Indien de houder, ondanks de door den trekker gestelde clausule, toch de weigering van betaling doet vaststellen door protest of een daarmede gelijkstaande verklaring, zijn de kosten daarvan voor zijne rekening. Indien de clausule van eenen endossant of eenen avalgever afkomstig is, kunnen de kosten van het protest of van de daarmede gelijkstaande verklaring, indien een akte van dien aard is opgesteld, op allen, wier handteekeningen op de chèque voorkomen, worden verhaald.

Artikel 44

Allen, die uit hoofde van eene chèque verbonden zijn, zijn hoofdelijk jegens den houder verbonden.

De houder kan deze personen, zoowel ieder afzonderlijk, als gezamenlijk, aanspreken, zonder verplicht te zijn de volgorde, waarin zij zich hebben verbonden, in acht te nemen.

Hetzelfde recht komt toe aan ieder, wiens handteekening op de chèque voorkomt en die deze, ter voldoening aan zijnen regresplicht, heeft betaald.

De vordering, ingesteld tegen éénen der chèqueschuldenaren, belet niet de anderen aan te spreken, al hadden deze zich later verbonden dan de eerst aangesprokene.

Artikel 45

De houder kan van dengene, tegen wien hij zijn recht van regres uitoefent, vorderen:

  • de som van de niet betaalde chèque;

  • eene rente van zes ten honderd, te rekenen van den dag der aanbieding;

  • de kosten van protest of van de daarmede gelijkstaande verklaring, die van de gedane kennisgevingen, alsmede de andere kosten.

Artikel 46

Hij, die ter voldoening aan zijnen regresplicht de chèque heeft betaald, kan van degenen, die tegenover hem regresplichtig zijn, vorderen:

  • het geheele bedrag, dat hij betaald heeft;

  • eene rente van zes ten honderd, te rekenen van den dag der betaling;

  • de door hem gemaakte kosten.

Artikel 47

Elke chèqueschuldenaar, tegen wien het recht van regres wordt of kan worden uitgeoefend, kan, tegen betaling ter voldoening aan zijnen regresplicht, de afgifte vorderen van de chèque met het protest, of de daarmede gelijkstaande verklaring, alsmede een voor voldaan geteekende rekening.

Elke endossant, die ter voldoening aan zijnen regresplicht, de chèque heeft betaald, kan zijn endossement en dat van de volgende endossanten doorhalen.

Artikel 48

Wanneer de aanbieding van de chèque, het opmaken van het protest, of de daarmede gelijkstaande verklaring, binnen de voorgeschreven termijnen wordt verhinderd door een onoverkomelijk beletsel (wettelijk voorschrift van eenigen Staat of ander geval van overmacht), worden deze termijnen verlengd.

De houder is verplicht van de overmacht onverwijld aan zijnen endossant kennis te geven, en deze kennisgeving, gedagteekend en onderteekend op de chèque of op een verlengstuk te vermelden; voor het overige zijn de bepalingen van artikel 42 toepasselijk.

Na ophouden van de overmacht moet de houder onverwijld de chèque ter betaling aanbieden, en, indien daartoe aanleiding bestaat, de weigering van betaling doen vaststellen door protest of een daarmede gelijkstaande verklaring.

Indien de overmacht meer dan vijftien dagen aanhoudt, te rekenen van den dag, waarop de houder, al ware het vóór het einde van den aanbiedingstermijn, van de overmacht aan zijnen endossant heeft kennis gegeven, kan het recht van regres worden uitgeoefend, zonder dat de aanbieding of het opmaken van protest of de daarmede gelijkstaande verklaring noodig zijn.

Feiten, welke voor den houder of voor dengene, dien hij met de aanbieding van de chèque of met het opmaken van het protest of de daarmede gelijkstaande verklaring belastte, van zuiver persoonlijken aard zijn, worden niet beschouwd als gevallen van overmacht.

HOOFDSTUK VII. Van chèqueëxemplaren.

Artikel 49

Behoudens de chèques aan toonder, kan elke chèque, uitgegeven in een land en betaalbaar in een ander land of in een overzeesch gebied van hetzelfde land en omgekeerd, of wel uitgegeven en betaalbaar in een zelfde overzeesch gebied of in verschillende overzeesche gebieden van hetzelfde land, in meer gelijkluidende exemplaren worden getrokken. Wanneer eene chèque in meer exemplaren is getrokken, moeten die exemplaren in den tekst zelf van den titel worden genummerd bij gebreke waarvan elk exemplaar wordt beschouwd als een afzonderlijke chèque.

Artikel 50

De betaling op één der exemplaren gedaan, bevrijdt, ook al ware niet bedongen, dat die betaling de kracht der andere exemplaren te niet doet.

De endossant, die de exemplaren aan verschillende personen heeft overgedragen, alsook de latere endossanten, zijn verbonden wegens alle exemplaren, die hunne handteekening dragen en die niet zijn uitgeleverd.

HOOFDSTUK VIII. Van veranderingen.

Artikel 51

In geval van vervalsching van den tekst van eene chèque zijn zij, die daarna hunne handteekeningen op de chèque geplaatst hebben, volgens den veranderden tekst verbonden; zij, die daarvoor hunne handteekeningen op de chèque geplaatst hebben, zijn verbonden volgens den oorspronkelijken tekst.

HOOFDSTUK IX. Van verjaring.

Artikel 52

De regresvorderingen van den houder tegen de endossanten, den trekker en de andere chèqueschuldenaren, verjaren door een tijdsverloop van zes maanden, te rekenen van het einde van den termijn van aanbieding.

De regresvorderingen van de verschillende chèqueschuldenaren tegen elkander, die gehouden zijn tot de betaling van eene chèque, verjaren door een tijdsverloop van zes maanden, te rekenen van den dag, waarop de chèqueschuldenaar ter voldoening aan zijnen regresplicht de chèque heeft betaald, of van den dag, waarop hij zelf in rechte is aangesproken.

Artikel 53

De stuiting der verjaring is slechts van kracht tegen dengene, ten aanzien van wien de stuitingshandeling heeft plaats gehad.

HOOFDSTUK X. Algemeene bepalingen.

Artikel 54

In deze wet worden onder het woord „bankier” mede verstaan de personen of instellingen, door de wet met bankiers gelijkgesteld.

Artikel 55

De aanbieding en het protest van eene chèque kunnen niet plaats hebben dan op eenen werkdag.

Wanneer de laatste dag van den termijn, door de wet gesteld voor het verrichten van handelingen nopens de chèque, met name voor de aanbieding en voor het opmaken van het protest of een daarmede gelijkstaande verklaring, een wettelijke feestdag is, wordt deze termijn verlengd tot den eersten werkdag, volgende op het einde van dien termijn. De tusschenliggende feestdagen zijn begrepen in de berekening van den termijn.

Artikel 56

In de termijnen, bij deze wet voorzien, is niet begrepen de dag, waarop deze termijnen beginnen te loopen.

BIJLAGE II

Artikel 1

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen kan bepalen, dat de verplichting om de benaming „chèque” in de op haar grondgebied getrokken chèques op te nemen, welke is opgelegd door artikel 1, 1° van de eenvormige wet, alsmede de verplichting tot vermelding van de plaats van uitgifte, voorzien onder 5° van genoemd artikel, eerst behoeven te worden nageleefd zes maanden na de inwerkingtreding van dit Verdrag.

Artikel 2

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen heeft de bevoegdheid, voor de verbintenissen ten aanzien van chèques, op haar grondgebied aangegaan, te bepalen, op welke wijze de handteekening kan worden vervangen door een authentieke verklaring, op de chèque zelf gesteld, waaruit de wil blijkt van dengene, die had moeten teekenen.

Artikel 3

In afwijking van het bij artikel 2, lid 3, der eenvormige wet bepaalde, heeft ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen de bevoegdheid voor te schrijven, dat de chèque, die de plaats van betaling niet aanwijst, beschouwd wordt betaalbaar te zijn in de plaats van uitgifte.

Artikel 4

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen behoudt zich de bevoegdheid voor, ten aanzien van chèques, getrokken en betaalbaar op zijn grondgebied, te bepalen, dat de chèques, getrokken op andere personen dan bankiers, of personen of instellingen, door de wet met bankiers gelijkgesteld, niet geldig zijn als chèques.

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen houdt zich eveneens de bevoegdheid voor, artikel 3 der eenvormige wet in hare nationale wet in te voeren in den vorm en in de bewoordingen, welke het meest geëigend zijn tot het gebruik, welke zij van de bepalingen van het voorgaande lid zal maken.

Artikel 5

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen heeft de bevoegdheid het oogenblik te bepalen, waarop de trekker verplicht is, fonds bij den betrokkene beschikbaar te hebben.

Artikel 6

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen kan den betrokkene de bevoegdheid geven eene certificatie, bekrachtiging, visum of andere daarmede gelijkstaande verklaring op de chèque te stellen, en kan tevens de rechtsgevolgen van die verklaring regelen, mits zij aan die verklaring niet de rechtskracht van eene acceptatie verbinde.

Artikel 7

In afwijking van het bij de artikelen 5 en 14 der eenvormige wet bepaalde, behoudt ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen zich ten aanzien van chèques, betaalbaar op haar grondgebied en voorzien van de clausule: „niet overdraagbaar”, de bevoegdheid voor, te bepalen, dat een zoodanige chèque slechts kan betaald worden aan den houder, die haar met deze clausule heeft ontvangen.

Artikel 8

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen behoudt zich de bevoegdheid voor te bepalen of, buiten de gevallen, voorzien bij artikel 6 der eenvormige wet, de chèque kan worden getrokken op den trekker zelf.

Artikel 9

In afwijking van het bij artikel 6 der eenvormige wet bepaalde, behoudt ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen zich het recht voor, — hetzij zij de chèque op den trekker zelf getrokken in het algemeen toelaat (artikel 8 van deze Bijlage), hetzij zij die slechts toelaat in geval van meerdere kantoren (artikel 6 der eenvormige wet) — de uitgifte van een zoodanige chèque aan toonder te verbieden.

Artikel 10

In afwijking van het bij artikel 8 der eenvormige wet bepaalde, behoudt ieder der Hooge Verslagsluitende Partijen zich voor, te bepalen, dat eene chèque betaalbaar worde gesteld aan de woonplaats van eenen derde, die niet-bankier is.

Artikel 11

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen behoudt zich de bevoegdheid voor, artikel 13 der eenvormige wet niet in hare nationale wet op te nemen.

Artikel 12

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen behoudt zich de bevoegdheid voor, artikel 21 der eenvormige wet niet toe te passen ten aanzien van de chèque aan toonder.

Artikel 13

In afwijking van het bij artikel 26 der eenvormige wet bepaalde, heeft ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen de bevoegdheid te bepalen, dat een borgtocht (aval) op haar grondgebied kan worden gegeven bij een afzonderlijke akte, aanwijzende de plaats, waar hij is gegeven.

Artikel 14

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen behoudt zich de bevoegdheid voor, den termijn, voorzien bij het eerste lid van artikel 29 der eenvormige wet, te verlengen en de aanbiedingstermijnen vast te stellen ten aanzien van de gebiedsdeelen, welke aan hare souvereiniteit of gezag zijn onderworpen.

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen behoudt zich de bevoegdheid voor, in afwijking van het bij artikel 29, lid 2, der eenvormige wet bepaalde, de termijnen, voorzien bij genoemde bepaling, te verlengen ten aanzien van de chèques, uitgegeven en betaalbaar in verschillende werelddeelen of wel in de verschillende landen van een werelddeel buiten Europa.

Twee of meer Hooge Verdragsluitende Partijen kunnen, ten aanzien van chèques, uitgegeven en betaalbaar op haar grondgebieden, overeenkomen, de termijnen, voorzien bij artikel 29, lid 2, der eenvormige wet, te wijzigen.

Artikel 15

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen zal in verband met de toepassing van artikel 31 van de eenvormige wet kunnen bepalen, welke instellingen volgens de nationale wet moeten worden beschouwd als verrekeningskamers.

Artikel 16

In afwijking van het bij artikel 32 der eenvormige wet bepaalde, behoudt ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen zich de bevoegdheid voor, ten aanzien van de chèques, op haar grondgebied betaalbaar:

  • a) de herroeping van de chèque, zelfs vóór het verstrijken van den termijn van aanbieding, toe te laten;

  • b) de herroeping van de chèque, zelfs na het verstrijken van den termijn van aanbieding, te verbieden.

Bovendien kan ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen de maatregelen, welke in geval van verlies of van diefstal moeten worden genomen, voorschrijven en daarvan de rechtsgevolgen bepalen.

Artikel 17

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen kan, zoo zij het noodig acht, in buitengewone omstandigheden in verband met den wisselkoers van haar geld, afwijken van hetgeen is bepaald in artikel 36 der eenvormige wet betreffende de werkelijke betaling in vreemd geld, voor chèques, betaalbaar op haar grondgebied. Dezelfde regel kan worden toegepast voor het trekken van chèques in vreemd geld op het nationale grondgebied.

Artikel 18

In afwijking van het bij de artikelen 37, 38 en 39 der eenvormige wet bepaalde, behoudt ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen zich de bevoegdheid voor, in hare nationale wet slechts gekruiste chèques of verrekeningschèques toe te laten. Echter zullen de gekruiste chèques en de verrekeningschèques, uitgegeven in het buitenland en betaalbaar op haar grondgebied, onderscheidenlijk als verrekeningschèques en als gekruiste chèques worden beschouwd.

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen heeft eveneens de bevoegdheid te bepalen, welke bewoordingen volgens de nationale wet zullen moeten worden gebezigd om eene chèque als eene verrekeningschèque te doen gelden.

Artikel 19

De vraag of de houder bijzondere rechten heeft op het fonds en de gevolgen dier rechten wordt ongeregeld gelaten in de eenvormige wet.

Hetzelfde geldt ten aanzien van elke andere vraag betreffende de verhouding, op grond waarvan eene chèque is uitgegeven.

Artikel 20

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen behoudt zich de bevoegdheid voor, het behoud van het recht van regres tegen den trekker niet afhankelijk te stellen van de tijdige aanbieding van de chèque en de tijdige opmaking van protest of daarmede gelijkstaande verklaring, alsmede de rechtsgevolgen van dat regres te regelen.

Artikel 21

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen behoudt zich de bevoegdheid voor, ten aanzien van chèques, op haar grondgebied betaalbaar, voor te schrijven, dat, ter behoud van het recht van regres, de vaststelling van de weigering der betaling, voorzien bij de artikelen 40 en 41 der eenvormige wet, door een protest met uitsluiting van elke daarmede gelijkstaande verklaring moet plaats hebben.

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen heeft eveneens de bevoegdheid te bepalen, dat de verklaringen, voorzien bij de nos. 2 en 3 van artikel 40 der eenvormige wet, in een openbaar register moeten worden overgeschreven, binnen de voor het opmaken van protest vastgestelde termijnen.

Artikel 22

In afwijking van het bepaalde bij artikel 42 der eenvormige wet, heeft ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen de bevoegdheid, te behouden of in te voeren het volgende stelsel, waarbij de kennisgeving door een openbaar ambtenaar gedaan wordt, te weten: dat bij het opmaken van het protest, de notaris of de ambtenaar, die volgens de nationale wet bevoegd is tot het opmaken van protest, verplicht is daarvan bij geschrifte kennis te geven aan de uit hoofde van de chèque verbonden personen, wier adressen, hetzij op de chèque zijn aangegeven, hetzij bekend zijn aan den ambtenaar, die het protest opmaakt, hetzij zijn aangegeven door de personen, die opmaking van het protest hebben gevraagd. De kosten van een zoodanige kennisgeving moeten aan de protestkosten worden toegevoegd.

Artikel 23

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen kan, voor wat betreft chèques, uitgegeven en betaalbaar op haar grondgebied, bepalen, dat de rentevoet, waarvan in artikel 45, n°. 2, en in artikel 46, n°. 2, van de eenvormige wet sprake is, kan worden vervangen door de wettelijke rente, welke op het grondgebied van die Hooge Verdragsluitende Partij geldt.

Artikel 24

In afwijking van het bij artikel 45 der eenvormige wet bepaalde, behoudt ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen zich de bevoegdheid voor, in haar nationale wet te bepalen, dat de houder, van dengene, tegen wien hij zijn recht van verhaal uitoefent, een commissierecht kan vorderen, waarvan het bedrag door de nationale wet zal worden bepaald.

Hetzelfde geldt, in afwijking van het bij artikel 46 der eenvormige wet bepaalde, voor dengene, die ter voldoening aan zijnen regresplicht, de chèque betaald hebbende, het bedrag daarvan vordert van degenen, die tegenover hem regresplichtig zijn.

Artikel 25

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen is vrij te bepalen, dat in geval van verval of van verjaring, op haar grondgebied eene rechtsvordering zal blijven bestaan tegen den trekker, die geen fonds heeft bezorgd, of tegen eenen trekker of eenen endossant, die zich ongerechtvaardigd zou hebben verrijkt.

Artikel 26

Het blijft aan de wetgeving van ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen voorbehouden, de gronden te bepalen van stuiting en schorsing van de verjaring der uit eene chèque voortvloeiende rechtsvorderingen, waarvan hare rechtbanken moeten kennisnemen.

De andere Hooge Verdragsluitende Partijen hebben de bevoegdheid de voorwaarden te bepalen, waaronder zij zoodanige gronden zullen erkennen. Hetzelfde geldt ten aanzien van het gevolg eener rechtsvordering als middel om den verjaringstermijn, voorzien bij artikel 52, lid 2, van de eenvormige wet te doen loopen.

Artikel 27

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen heeft de bevoegdheid te bepalen, dat zekere werkdagen worden gelijkgesteld met wettelijke feestdagen, voor wat betreft den termijn van aanbieding en alle handelingen met betrekking tot de chèques.

Artikel 28

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen heeft de bevoegdheid, uitzonderingsbepalingen van algemeenen aard uit te vaardigen met betrekking tot de opschorting der betaling, alsmede van de termijnen ten aanzien van de handelingen, welke voorwaarde zijn voor het behoud van het recht van regres.

Artikel 29

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen is met het oog op de toepassing van de eenvormige wet bevoegd te bepalen, wie als bankiers zijn te beschouwen, en welke personen of instellingen, vanwege den aard hunner werkzaamheden, daarmede zijn gelijkgesteld.

Artikel 30

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen behoudt zich de bevoegdheid voor, de toepassing van de eenvormige wet geheel of gedeeltelijk uit te sluiten ten aanzien van postchèques en bijzondere chèques, hetzij van de emissie-instellingen, hetzij van Openbare Kassen, hetzij van Openbare Credietinstellingen, voor zooverre bovenbedoelde titels het voorwerp uitmaken van een bijzondere regeling.

Artikel 31

Ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen verbindt zich, de wetsvoorschriften door ieder der Hooge Verdragsluitende Partijen uitgevaardigd, krachtens de artikelen 1 tot 13, 14, lid 1 en 2, 15 en 16, 18 tot 25, 27, 29 en 30 van deze Bijlage, te erkennen.

Protocol van het verdrag tot invoering van een eenvormige wet op chèques.

Bij het onderteekenen van het heden gesloten Verdrag tot invoering van een eenvormige wet op chèques zijn de ondergeteekenden, behoorlijk daartoe gevolmachtigd, omtrent de navolgende bepalingen overeengekomen:

A.

De Leden van den Volkenbond en de Staten niet-Leden, die niet in staat zouden zijn geweest hun bekrachtiging van genoemd Verdrag vóór den 1en September 1933 neder te leggen, verplichten zich, binnen veertien dagen daarop volgende, aan den Secretaris-Generaal van den Volkenbond mededeeling te doen van den stand, waarin hun bekrachtiging zich bevindt.

B.

Indien op den 1en November 1933 de voorwaarden met betrekking tot de inwerkingtreding van het Verdrag, voorzien in artikel VI, lid 1, niet vervuld zijn, zal de Secretaris-Generaal van den Volkenbond de Leden van den Volkenbond en de Staten niet-Leden, die het Verdrag hebben onderteekend, of die daartoe zijn toegetreden, tot een bijeenkomst uitnoodigen.

Het doel dezer bijeenkomst zal zijn het onderzoek van den toestand en der maatregelen, die eventueel zouden moeten worden genomen, om daarin verbetering te brengen.

C.

De Hooge Verdragsluitende Partijen zullen elkander mededeeling doen van de wettelijke voorschriften, die zij op hare gebieden ter uitvoering van het Verdrag zullen uitvaardigen, zoodra deze voorschriften in werking treden.

TEN BLIJKE WAARVAN de Gevolmachtigden dit Protocol onderteekend hebben.

GEDAAN te Genève, den negentienden Maart negentienhonderd een en dertig, in één enkel exemplaar, dat zal worden nedergelegd in de archieven van het Secretariaat van den Volkenbond en waarvan de voor eensluidend gewaarmerkte afschriften zullen worden toegezonden aan alle Leden van den Volkenbond en aan alle Staten niet-Leden, die ter Conferentie vertegenwoordigd zijn geweest.

Naar boven