Verdrag inzake de visserij, Londen, 09-03-1964

Geraadpleegd op 29-03-2024.
Geldend van 20-07-1971 t/m heden

Verdrag inzake de visserij

Authentiek : EN

Fisheries Convention

The Governments of Austria, Belgium, Denmark, the French Republic, the Federal Republic of Germany, Ireland, Italy, Luxembourg, the Netherlands, Portugal, Spain, Sweden and the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland,

Desiring to define a regime of fisheries of a permanent character;

Have agreed as follows:

Article 1

  • (1) Each Contracting Party recognizes the right of any other Contracting Party to establish the fishery regime described in Articles 2 to 6 of the present Convention.

  • (2) Each Contracting Party retains however the right to maintain the fishery regime which it applies at the date on which the present Convention is opened for signature, if this regime is more favourable to the fishing of other countries than the regime described in Articles 2 to 6.

Article 2

The coastal State has the exclusive right to fish and exclusive jurisdiction in matters of fisheries within the belt of six miles measured from the baseline of its territorial sea.

Article 3

Within the belt between six and twelve miles measured from the baseline of the territorial sea, the right to fish shall be exercised only by the coastal State and by such other Contracting Parties, the fishing vessels of which have habitually fished in that belt between 1st January, 1953 and 31st December, 1962.

Article 4

Fishing vessels of the Contracting Parties, other than the coastal State, permitted to fish under Article 3, shall not direct their fishing effort towards stocks of fish or fishing grounds substantially different from those which they have habitually exploited. The coastal State may enforce this rule.

Article 5

  • (1) Within the belt mentioned in Article 3 the coastal State has the power to regulate the fisheries and to enforce such regulations, including regulations to give effect to internationally agreed measures of conservation, provided that there shall be no discrimination in form or in fact against fishing vessels of other Contracting Parties fishing in conformity with Articles 3 and 4.

  • (2) Before issuing regulations, the coastal State shall inform the other Contracting Parties concerned and consult those Contracting Parties, if they so wish.

Article 6

Any straight baseline or bay closing line which a Contracting Party may draw shall be in accordance with the rules of general international law and in particular with the provisions of the Convention on the Territorial Sea and the Contiguous Zone opened for signature at Geneva on 29th April, 1958.

Article 7

Where the coasts of two Contracting Parties are opposite or adjacent to each other, neither of these Contracting Parties is entitled, failing agreement between them to the contrary, to establish a fisheries régime beyond the median line, every point of which is equidistant from the nearest points on the low water lines of the coasts of the Contracting Parties concerned.

Article 8

  • (1) Once a Contracting Party applies the régime described in Articles 2 to 6, any right to fish which it may thereafter grant to a State not a Contracting Party shall extend automatically to the other Contracting Parties, whether or not they could claim this right by virtue of habitual fishing, to the extent that the State not a Contracting Party avails itself effectively and habitually of that right.

  • (2) If a Contracting Party which has established the régime described in Articles 2 tot 6 should grant to another Contracting Party any right to fish which the latter cannot claim under Articles 3 and 4, the same right shall extend automatically to all other Contracting Parties.

Article 9

  • (1) In order to allow fishermen of other Contracting Parties, who have habitually fished in the belt provided for in Article 2 to adapt themselves to their exclusion from that belt, a Contracting Party which establishes the régime provided for in Articles 2 to 6, shall grant to such fishermen the right to fish in that belt for a transitional period, to be determined by agreement between the Contracting Parties concerned.

  • (2) If a Contracting Party establishes the régime described in Articles 2 to 6, it may, notwithstanding the provisions of Article 2, continue to accord the right to fish in the whole or part of the belt provided for in Article 2 to other Contracting Parties of which the fishermen have habitually fished in the area by reason of voisinage arrangements.

Article 10

Nothing in the present Convention shall prevent the maintenance or establishment of a special régime in matters of fisheries:

  • (a) as between States Members and Associated States of the European Economic Community,

  • (b) as between States Members of the Benelux Economic Union,

  • (c) as between Denmark, Norway and Sweden,

  • (d) as between France and the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland in respect of Granville Bay and the Minquiers and the Ecrehos,

  • (e) as between Spain, Portugal and their respective neighbouring countries in Africa,

  • (f) in the Skagerrak and the Kattegat.

Article 11

Subject to the approval of the other Contracting Parties, a coastal State may exclude particular areas from the full application of Articles 3 and 4 in order to give preference to the local population if it is overwhelmingly dependent upon coastal fisheries.

Article 12

The present Convention applies to the waters adjacent to the coasts of the Contracting Parties listed in Annex I. This Annex may be amended with the consent of the Governments of the Contracting Parties. Any proposal for amendment shall be sent to the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland which shall notify it to all Contracting Parties, and inform them of the date on which it enters into force.

Article 13

Unless the parties agree to seek a solution by another method of peaceful settlement, any dispute which may arise between Contracting Parties concerning the interpretation or application of the present Convention shall at the request of any of the parties be submitted to arbitration in accordance with the provisions of Annex II to the present Convention.

Article 14

  • (1) The present Convention shall be open for signature from 9th March, 1964 to 10th April, 1964. It shall be subject to ratification or approval by the signatory Governments, in accordance with their respective constitutional procedures. The instruments of ratification or approval shall be deposited as soon as possible with the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland.

  • (2) The present Convention shall enter into force upon the deposit of instruments of ratification or approval by eight signatory Governments. If, however, on 1st January, 1966, this condition is not fulfilled, those Governments which have deposited their instruments of ratification or approval may agree by special protocol on the date on which the Convention shall enter into force. In either case the Convention shall enter into force with respect to any Government that ratifies or approves thereafter on the date of deposit of its instrument of ratification or approval.

  • (3) Any State may at any time after the Convention has come into force accede thereto upon such conditions as may be agreed by it with the Contracting Parties. Accession on the conditions agreed shall be effected by notice in writing addressed to the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland.

  • (4) The Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland shall inform all signatory and acceding Governments of all instruments of ratification or approval deposited and accessions received and shall notify signatory and acceding Governments of the dates on which and the Governments in respect of which the present Convention enters into force.

Article 15

The present Convention shall be of unlimited duration. However at any time after the expiration of a period of twenty years from the initial entry into force of the present Convention, any Contracting Party may denounce the Convention by giving two years' notice in writing to the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland. The latter shall notify the denunciation to the Contracting Parties.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorised thereto, have signed the present Convention.

DONE at London this ninth day of March, 1964, in the English and French languages, each text being equally authoritative, in a single original which shall be deposited in the archives of the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland, which shall transmit a certified true copy thereof to each signatory and acceding Government.

ANNEX I

The coasts of the Contracting Parties to which the Convention applies are the following:

  • Belgium

    All coasts.

  • Denmark

    The coasts of the North Sea, the Skagerrak and the Kattegat (i.e. the area lying to the north and west of lines drawn from Hasenore Head to Gniben Point, from Korshage to Spodsbierg, and from Gilbierg Head to the Kullen).

  • France

    The North Sea and the English Channel coasts and the European Atlantic coasts.

  • Federal Republic of Germany

    The North Sea coast.

  • Ireland

    All coasts.

  • Netherlands

    The North Sea coast.

  • Portugal

    The Atlantic coast, north of the 36th Parallel, and the coast of Madeira.

  • Spain

    The Atlantic coast, north of the 36th Parallel.

  • Sweden

    The west coast, north of a line drawn from the Kullen to Gilbierg Head.

  • United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland

    All coasts, including those of the Isle of Man and The Channel Islands.

ANNEX II. Arbitration

Article 1

  • (1) Within three months of the signature of the Convention, or of accession thereto, each signatory or acceding Government shall nominate five persons prepared to undertake the duties of arbiters and being nationals of a Member State of the Organisation for Economic Co-operation and Development.

  • (2) The persons thus nominated shall be included in a list, which shall be notified by the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland to all signatory and acceding Governments.

  • (3) Any change in the list of arbiters shall be notified in the same manner.

  • (4) The same person may be nominated by more than one Government.

  • (5) The arbiters shall be nominated for a term of six years, which may be renewed.

  • (6) In the event of death or resignation of an arbiter he shall be replaced in the manner fixed for his nomination and for a new period of six years.

Article 2

  • (1) The party requesting arbitration in accordance with this Annex shall inform the other party of the claim which it intends to submit to arbitration, and give a summary statement of the grounds on which such claim is based.

  • (2) The Arbitral Tribunal shall consist of five members. The parties shall each nominate one member, who may be chosen from among their respective nationals. The other three arbiters, including the President, shall be chosen by agreement between the parties from among the nationals of third States whose names appear in the list mentioned in Article 1.

Article 3

If the nomination of the members of the Arbitral Tribunal is not made within a period of one month from the date on which arbitration was first requested, the task of making the necessary nominations shall be entrusted to the President of the International Court of Justice. Should the latter be a national of one of the parties to the dispute, this task shall be entrusted to the Vice-President of the Court or to the next senior judge of the Court who is not a national of the parties.

Article 4

The arbiters to be nominated by the President of the International Court of Justice shall be chosen from among the nationals of the States Members of the Organisation for Economic Co-operation and Development and preferably from the list provided for in Article 1. The President of the International Court of Justice shall consult beforehand the parties to the dispute, and may consult the Director General of the Food and Agriculture Organisation of the United Nations and the President of the International Council for the Exploration of the Sea. The arbiters shall be of different nationalities.

Article 5

The parties may draw up a special agreement determining the subject of the dispute and the details of procedure.

Article 6

In the absence of sufficient particulars in a special agreement or in the present Annex regarding the questions mentioned in Article 5 of the present Annex, the provisions of Articles 59-82 of the Hague Convention for the Pacific Settlement of International Disputes of 18th October, 1907 shall apply as far as possible.

Article 7

The parties shall facilitate the work of the Arbitral Tribunal, and in particular shall supply it to the greatest possible extent with all relevant documents and information. They shall use the means at their disposal to allow it to proceed in their territory, and in accordance with their law, to the summoning and hearing of witnesses or experts and to visit the localities in question.

Article 8

In the absence of agreement to the contrary between the parties, the decisions of the Arbitral Tribunal shall be taken by majority vote and, except in relation to questions of procedure, decisions shall be valid only if all members are present. The voting shall not be disclosed, nor any dissenting or separate opinions.

Article 9

  • (1) During the proceedings, each member of the Arbitral Tribunal shall receive emoluments, the amount of which shall be fixed by agreement between the parties, each of which shall contribute an equal share.

  • (2) The expenses of the Arbitral Tribunal shall be divided in the same manner.

Article 10

The validity of legal measures which entered into force before the date on which the Convention was opened for signature shall not be questioned in proceedings before the Arbitral Tribunal.

Article 11

  • (1) In the case of a dispute based on an allegation of injury to private interests which, according to the municipal law of one of the parties, falls within the competence of its judicial or administrative authorities, the party in question may object to the dispute being submitted for settlement by the procedure laid down in this Annex until a decision with final effect has been pronounced, within a reasonable time, by the competent authority.

  • (2) If a decision with final effect has been pronounced in the State concerned, it will no longer be possible to resort to the procedure laid down in this Annex after the expiration of a period of five years from the date of the aforementioned decision.

Article 12

If the execution of an award of the Arbitral Tribunal would conflict with a judgment or measure enjoined by a court of law or other authority of one of the parties to the dispute, and if the municipal law of that party does not permit, or only partially permits, the consequences of the judgment or measure in question to be annulled, the Arbitral Tribunal shall, if necessary, grant the injured party equitable satisfaction.

Article 13

  • (1) In all cases where a dispute forms the subject of arbitration, and particularly if the question on which the parties differ arises out of acts already committed or on the point of being committed, the Arbitral Tribunal shall lay down within the shortest possible time the provisional measures to be adopted. The parties to the dispute shall be bound to accept such measures.

  • (2) The parties shall abstain from alle measures likely to react prejudicially upon the execution of the award of the Arbitral Tribunal and, in general, shall abstain from any sort of action whatsoever which may aggravate or extend the dispute.

Article 14

  • (1) As soon as the Arbitral Tribunal is constituted, the President shall inform the other Contracting Parties of the dispute submitted to it.

  • (2) Any Contracting Party may intervene, within a month from the date of receipt of this notification if it establishes a legitimate interest in the settlement of the dispute. Intervention shall be with the sole object of supporting or contesting the contentions, or part of the contentions, of the original parties to the dispute. An intervention shall not lead to modification of the original composition of the Arbitral Tribunal.

Article 15

Each of the Contracting parties shall comply with the award of the Arbitral Tribunal in any dispute to wich it is a party.

Vertaling : NL

Verdrag inzake de visserij

De Regeringen van Oostenrijk, België, Denemarken, Frankrijk, de Bondsrepubliek Duitsland, Ierland, Italië, Luxemburg, Nederland, Portugal, Spanje, Zweden en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland,

Geleid door de wens, een duurzaam visserijregime in te stellen,

Zijn het volgende overeengekomen:

Artikel 1

  • 1 Iedere Verdragsluitende Partij erkent het recht van elk der andere Verdragsluitende Partijen, het in de artikelen 2 tot en met 6 van dit Verdrag omschreven visserijregime in te stellen.

  • 2 Iedere Verdragsluitende Partij behoudt echter het recht, het regime dat op de datum waarop dit Verdrag voor ondertekening is opengesteld door haar wordt toegepast te blijven toepassen indien dat regime voor de visserij van andere landen gunstiger is dan het in de artikelen 2 tot en met 6 omschreven regime.

Artikel 2

De kuststaat heeft, binnen een zone van zes mijl, gemeten van de basislijn van zijn territoriale zee, de uitsluitende visrechten en de uitsluitende rechtsbevoegdheid ten aanzien van visserij aangelegenheden.

Artikel 3

Binnen de zone tussen zes en twaalf mijl, gemeten van de basislijn van de territoriale zee, worden de visrechten alleen uitgeoefend door de kuststaat en door die andere Verdragsluitende Partijen die in de periode tussen 1 januari 1953 en 31 december 1962 gewoon zijn geweest, de visserij in die zone uit te oefenen.

Artikel 4

Vissersschepen van andere Verdragsluitende Partijen dan de kuststaat die krachtens de bepalingen van artikel 3 de visserij mogen uitoefenen, mogen deze niet bedrijven op visstapels of op visgronden die aanzienlijk afwijken van die waarop zij gewoon zijn geweest de visserij uit te oefenen. De kuststaat kan de naleving van deze regel afdwingen.

Artikel 5

  • 1 Binnen de in artikel 3 genoemde zone is de kuststaat bevoegd de visserij te regelen en naleving van deze regeling, met inbegrip van regelingen ter uitvoering van internationale maatregelen tot instandhouding van de visstand, af te dwingen, met dien verstande dat er noch formeel, noch in feite wordt gediscrimineerd ten aanzien van vissersschepen van andere Verdragsluitende Partijen die de visserij uitoefenen overeenkomstig de artikelen 3 en 4.

  • 2 Alvorens regelingen te treffen, doet de kuststaat daarvan mededeling aan de andere betrokken Verdragsluitende Partijen en pleegt met hen overleg indien zij dit wensen.

Artikel 6

Iedere door een Verdragsluitende Partij te trekken rechte basislijn of afsluitingslijn van een baai dient in overeenstemming te zijn met de regelen van het algemeen volkenrecht en in het bijzonder met de bepalingen van het Verdrag inzake de territoriale zee en de aansluitende zone, dat op 29 april 1958 te Genève voor ondertekening werd opengesteld.

Artikel 7

In gevallen waarin de kusten van twee Verdragsluitende Partijen tegenover elkaar zijn gelegen of aan elkaar grenzen, is, indien er geen overeenkomst tussen hen bestaat, waarin anders wordt bepaald, geen van beide Partijen gerechtigd een regime in te stellen voor de visserij voorbij de middellijn waarvan elk punt even ver is verwijderd van de dichtstbijgelegen punten van de laagwaterlijnen van de kusten van de betrokken Verdragsluitende Partijen.

Artikel 8

  • 1 Zodra een Verdragsluitende Partij het in de artikelen 2 tot en met 6 omschreven regime toepast, gelden alle visrechten die zij daarna toekent aan een Staat die geen partij is bij dit Verdrag automatisch voor de andere Verdragsluitende Partijen in het betrokken gebied, ongeacht of deze daarop aanspraak zouden kunnen maken wegens het feit dat zij de visserij gewoonlijk bedrijven en wel in zoverre de Staat die geen partij is bij dit Verdrag daadwerkelijk en geregeld van die rechten gebruik maakt.

  • 2 Indien een Verdragsluitende Partij die het in de artikelen 2 tot en met 6 omschreven regime heeft ingesteld, aan een andere Verdragsluitende Partij visrechten toekent, waarop laatstgenoemde krachtens de artikelen 3 en 4 geen aanspraak kan maken, gelden deze rechten automatisch voor alle andere Verdragsluitende Partijen.

Artikel 9

  • 1 Ten einde vissers van andere Verdragsluitende Partijen die gewoon zijn geweest te vissen in de in artikel 2 bedoelde zone, in de gelegenheid te stellen zich aan te passen aan hun uitsluiting uit deze zone, verleent een Verdragsluitende Partij die het in de artikelen 2 tot en met 6 bedoelde regime heeft ingesteld, aan deze vissers het recht in die zone gedurende een overgangsperiode te vissen, waarvan de duur in overeenstemming tussen de betrokken Verdragsluitende Partijen wordt vastgesteld.

  • 2 Indien een Verdragsluitende Partij het in de artikelen 2 tot en met 6 bedoelde regime instelt, mag zij, niettegenstaande de bepalingen van artikel 2, visrechten voor de gehele of voor een deel van de in artikel 2 bedoelde zone blijven verlenen aan andere Verdragsluitende Partijen wier vissers gewoon zijn geweest in dat gebied te vissen krachtens „voisinage”-regelingen.

Artikel 10

Niets in dit Verdrag verhindert de instandhouding of instelling van een speciaal regime inzake de visserij tussen:

  • (a) Staten die lid zijn van de Europese Economische Gemeenschap of daarmede zijn geassocieerd,

  • (b) Staten die lid zijn van de Benelux-Economische Unie,

  • (c) Denemarken, Noorwegen en Zweden,

  • (d) Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland met betrekking tot Granville-baai, de Minquiers-eilanden en Ecrehous,

  • (e) Spanje en Portugal en hun onderscheiden buurlanden in Afrika alsmede

  • (f) in het Skagerrak en Kattegat.

Artikel 11

Onder voorbehoud van goedkeuring door de andere Verdragsluitende Partijen kan een kuststaat bepaalde gebieden van de volledige toepassing van de artikelen 3 en 4 uitsluiten ten behoeve van de plaatselijke bevolking indien deze voor een zeer aanzienlijk deel afhankelijk is van de kustvisserij.

Artikel 12

Dit Verdrag is van toepassing op de wateren die grenzen aan de kusten van de in Bijlage I vermelde Verdragsluitende Partijen. Deze Bijlage kan met toestemming van de Regeringen van de Verdragsluitende Partijen worden gewijzigd. Elk wijzigingsvoorstel wordt aan de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland toegezonden, die hiervan aan alle Verdragsluitende Partijen mededeling zal doen en hen in kennis zal stellen van de datum waarop de wijziging van kracht wordt.

Artikel 13

Tenzij de Partijen overeenkomen dat op een andere wijze van vreedzame regeling naar een oplossing zal worden gezocht, wordt elk geschil dat tussen de Verdragsluitende Partijen rijst betreffende de uitlegging of de toepassing van dit Verdrag, op verzoek van een of meer Partijen aan arbitrage onderworpen overeenkomstig de bepalingen van Bijlage II van dit Verdrag.

Artikel 14

  • 1 Dit Verdrag staat open voor ondertekening van 9 maart 1964 tot en met 10 april 1964. Het dient door de ondertekenende Regeringen overeenkomstig hun onderscheiden grondwettelijke procedures te worden bekrachtigd of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging of goedkeuring dienen zo spoedig mogelijk bij de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland te worden nedergelegd.

  • 2 Dit Verdrag treedt in werking op de datum waarop acht ondertekenende Regeringen hun akte van bekrachtiging of goedkeuring hebben nedergelegd. Indien evenwel op 1 januari 1966 aan deze voorwaarde nog niet is voldaan, kunnen de Regeringen die hun akte van bekrachtiging of goedkeuring reeds hebben nedergelegd door middel van een bijzonder protocol in onderling overleg de datum van de inwerkingtreding van dit Verdrag vaststellen. In beide gevallen treedt het Verdrag ten aanzien van een Regering die het daarna bekrachtigt of goedkeurt in werking op de datum van nederlegging van haar akte van bekrachtiging of goedkeuring.

  • 3 Elke Staat kan te allen tijde nadat het Verdrag van kracht is geworden ertoe toetreden op door die Staat met de Verdragsluitende Partijen overeen te komen voorwaarden. Toetreding op de overeengekomen voorwaarden komt tot stand door middel van een schriftelijke kennisgeving gericht aan de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland.

  • 4 De Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland doet alle ondertekenende en toetredende Regeringen mededeling van alle nederleggingen van akten van bekrachtiging of goedkeuring, alsmede van alle ontvangen kennisgevingen van toetreding, en stelt ondertekenende en toetredende Regeringen in kennis van de data waarop, en van de Regeringen ten aanzien waarvan, dit Verdrag in werking treedt.

Artikel 15

Dit Verdrag is van onbeperkte duur. Na afloop van een tijdvak van twintig jaar te rekenen van de inwerkingtreding van dit Verdrag af, kan elke Verdragsluitende Partij dit Verdrag te allen tijde opzeggen door hiervan met inachtneming van een termijn van twee jaar schriftelijk mededeling te doen aan de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland. Deze Regering stelt de Verdragsluitende Partijen van de opzegging in kennis.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe behoorlijk gemachtigd, dit Verdrag hebben ondertekend.

GEDAAN te Londen, de negende maart 1964, in de Engelse en de Franse taal, zijnde beide teksten gelijkelijk gezaghebbend, in een enkel origineel, dat zal worden nedergelegd in het archief van de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, die elke ondertekenende en toetredende Regering hiervan een gewaarmerkt afschrift zal doen toekomen.

BIJLAGE I

De kusten van de Verdragsluitende Partijen waarop dit Verdrag van toepassing is, zijn de volgende:

  • België

    Alle kusten.

  • Denemarken

    De Noordzeekust, alsmede de kust van het Skagerrak en het Kattegat (d.w.z. het gebied ten noorden en westen van de lijnen getrokken van Hasenore Head naar Gniben Point, van Korshage naar Spodsbierg en van Gilbierg Head naar de Kullen).

  • Frankrijk

    De Atlantische kust en de Noordzee- en Kanaalkust.

  • Bondsrepubliek Duitsland

    De Noordzeekust.

  • Ierland

    Alle kusten.

  • Nederland

    De Noordzeekust.

  • Portugal

    De Atlantische kust ten noorden van de 36e parallel, alsmede de kust van Madeira.

  • Spanje

    De Atlantische kust ten noorden van de 36e parallel.

  • Zweden

    De westkust ten noorden van een lijn getrokken van de Kullen naar Gilbierg Head.

  • Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland

    Alle kusten, daarbij inbegrepen die van Noord-lerland, het eiland Man en de Kanaaleilanden.

BIJLAGE II. Arbitrage

Artikel 1

  • 1 Binnen drie maanden na de ondertekening van het Verdrag of de toetreding ertoe, wijst iedere ondertekenende of toetredende Regering vijf personen aan, die de nationaliteit van een Lid-Staat van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling bezitten en bereid zijn de functie van scheidsrechter op zich te nemen.

  • 2 De namen van de aldus aangewezen personen worden geplaatst op een lijst die door de Regering van het Verenigd Koninkrijk aan alle ondertekenende en toetredende Regeringen ter kennisneming wordt toegezonden.

  • 3 Elke wijziging in de lijst van scheidsrechters wordt op dezelfde wijze kenbaar gemaakt.

  • 4 Dezelfde persoon kan door meer dan een Regering worden aangewezen.

  • 5 De scheidsrechters worden benoemd voor een termijn van zes jaar, die kan worden verlengd.

  • 6 Indien een scheidsrechter komt te overlijden of ontslag neemt wordt hij vervangen op dezelfde wijze als waarop hij werd aangewezen, en weer benoemd voor een termijn van zes jaar.

Artikel 2

  • 1 De partij die overeenkomstig deze Bijlage om arbitrage verzoekt, stelt de andere partij op de hoogte van de eis welke zij aan arbitrage wenst te onderwerpen en geeft een korte samenvatting van de gronden waarop deze eis berust.

  • 2 Het College van Scheidsrechters bestaat uit vijf leden. De partijen wijzen elk een lid aan, dat mag worden gekozen uit hun eigen onderdanen. De andere drie scheidsrechters, onder wie de Voorzitter, worden in overleg tussen de partijen gekozen uit de onderdanen van derde Staten wier namen voorkomen op de in artikel 1 bedoelde lijst.

Artikel 3

Indien de aanwijzing van de leden van het College van Scheidsrechters niet binnen een termijn van een maand te rekenen van de datum waarop voor het eerst om arbitrage werd verzocht, is geschied, wordt de taak van het doen van de noodzakelijke aanwijzingen opgedragen aan de President van het Internationale Gerechtshof. Indien deze de nationaliteit van een van de partijen bij het geschil bezit, dan wordt deze taak aan de Vice-President van het Hof opgedragen of aan de in anciënniteit oudste rechter van het Hof die niet de nationaliteit van de partijen bezit.

Artikel 4

De door de President van het Internationale Gerechtshof aan te wijzen scheidsrechters worden gekozen uit personen die de nationaliteit bezitten van de Lid-Staten van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, en bij voorkeur uit de in artikel 1 bedoelde lijst. De President van het Internationale Gerechtshof raadpleegt van te voren de partijen bij het geschil en kan ook de Directeur-Generaal van de Voedsel- en Landbouworganisatie en de President van de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee raadplegen.

Artikel 5

De partijen kunnen een bijzondere overeenkomst opstellen, waarin het onderwerp van het geschil en de bijzonderheden van de te volgen procedure worden vastgelegd.

Artikel 6

Bij gebrek aan voldoende bijzonderheden in een bijzondere overeenkomst of in deze Bijlage betreffende de in artikel 5 van deze Bijlage bedoelde kwesties, zijn de bepalingen van de artikelen 59 tot en met 82 van het Verdrag van 's-Gravenhage voor de vreedzame beslechting van internationale geschillen van 18 oktober 1907 voor zover mogelijk van toepassing.

Artikel 7

De partijen vergemakkelijken het werk van het College van Scheidsrechters en verstrekken dit in het bijzonder alle terzake dienende documenten en gegevens. Zij gebruiken de hun ter beschikking staande middelen ten einde dit College in staat te stellen op hun grondgebied en in overeenstemming met hun wettelijke bepalingen over te gaan tot het oproepen en horen van getuigen of deskundigen, alsmede de desbetreffende plaatsen te bezoeken.

Artikel 8

Indien de partijen niet anders zijn overeengekomen, worden de beslissingen van het College van Scheidsrechters met meerderheid van stemmen genomen en met uitzondering van procedurekwesties zijn deze beslissingen alleen geldig indien alle leden aanwezig zijn. Er wordt niet bekend gemaakt hoe gestemd is; eventuele afwijkende of op zichzelf staande meningen worden eveneens niet bekend gemaakt.

Artikel 9

  • 1 Tijdens de procedure ontvangt ieder lid van het College van Scheidsrechters een geldelijke vergoeding, waarvan de grootte in overleg tussen de partijen wordt vastgesteld; elke partij draagt een gelijk aandeel bij.

  • 2 De kosten van het College van Scheidsrechters worden op dezelfde wijze verdeeld.

Artikel 10

De geldigheid van wettelijke maatregelen die voor de datum waarop het Verdrag ter ondertekening werd opengesteld in werking zijn getreden, mag bij de procedure voor het College van Scheidsrechters niet in twijfel worden getrokken.

Artikel 11

  • 1 In geval het geschil gegrond is op vermoedelijke schade aan particuliere belangen die, volgens het nationale recht van een der partijen, binnen de bevoegdheid valt van haar rechterlijke of bestuurlijke autoriteiten, kan de desbetreffende partij er bezwaar tegen maken dat het geschil ter regeling wordt voorgelegd door middel van de in deze Bijlage aangegeven procedure voordat door de bevoegde autoriteit binnen een redelijke termijn een definitieve beslissing is genomen.

  • 2 Indien in de betrokken Staat een definitieve beslissing is genomen, zal het niet meer mogelijk zijn van de in deze Bijlage aangegeven procedure gebruik te maken na afloop van een termijn van vijf jaar te rekenen van de datum van bovengenoemde uitspraak af.

Artikel 12

Indien de tenuitvoerlegging van een uitspraak van het College van Scheidsrechters strijdig is met een door een rechtbank of andere autoriteit van een der partijen bij het geschil gewezen vonnis of bevolen maatregel en indien het nationale recht van die partij niet toestaat of slechts ten dele toestaat dat de gevolgen van dat vonnis of die maatregel worden tenietgedaan, verleent het College van Scheidsrechters de partij die schade heeft geleden billijke genoegdoening indien daartoe aanleiding bestaat.

Artikel 13

  • 1 In alle gevallen waarin een geschil het onderwerp vormt van arbitrage, en in het bijzonder indien de kwestie waarover de partijen het oneens zijn voortvloeit uit reeds verrichte handelingen of uit handelingen die op het punt staan te worden verricht, stelt het College van Scheidsrechters binnen de kortst mogelijke tijd de voorlopige maatregelen die dienen te worden genomen, vast. De partijen bij het geschil moeten zich aan deze maatregelen houden.

  • 2 De partijen onthouden zich van alle maatregelen die de tenuitvoerlegging van de uitspraak van het College van Scheidsrechters ongunstig zouden kunnen beïnvloeden en onthouden zich in het algemeen van elke handelwijze die het geschil kan verergeren of een grotere omvang kan doen aannemen.

Artikel 14

  • 1 Zodra het College van Scheidsrechters is gevormd, stelt de Voorzitter de andere Verdragsluitende Partijen van het aan dit College voorgelegde geschil in kennis.

  • 2 Elke Verdragsluitende Partij kan binnen een maand van de datum van ontvangst van deze kennisgeving tussenbeide komen, indien zij kan aantonen dat zij een rechtmatig belang heeft bij de regeling van het geschil. Deze tussenkomst mag uitsluitend tot doel hebben datgene wat door de oorspronkelijke partijen bij het geschil is aangevoerd, of een gedeelte daarvan, te staven of te betwisten. Tussenkomst mag niet leiden tot een wijziging in de oorspronkelijke samenstelling van het College van Scheidsrechters.

Artikel 15

Elk der Verdragsluitende Partijen moet zich houden aan de uitspraak van het College van Scheidsrechters in elk geschil waarbij zij partij is.

Naar boven