Verdrag inzake het verbod van het gebruik, de aanleg van voorraden, de productie en [...] en inzake de vernietiging van deze wapens, Oslo, 18-09-1997

Geraadpleegd op 29-03-2024.
Geldend van 01-10-1999 t/m heden

Verdrag inzake het verbod van het gebruik, de aanleg van voorraden, de productie en de overdracht van anti-personeelsmijnen en inzake de vernietiging van deze wapens

Authentiek : EN

Convention of the Prohibition of the Use, Stockpiling, Production and Transfer of Anti-personnel Mines and on their Destruction

Preamble

The States Parties,

Determined to put an end to the suffering and casualties caused by anti-personnel mines, that kill or maim hundreds of people every week, mostly innocent and defenceless civilians and especially children, obstruct economic development and reconstruction, inhibit the repatriation of refugees and internally displaced persons, and have other severe consequences for years after emplacement,

Believing it necessary to do their utmost to contribute in an efficient and coordinated manner to face the challenge of removing anti-personnel mines placed throughout the world, and to assure their destruction,

Wishing to do their utmost in providing assistance for the care and rehabilitation, including the social and economic reintegration of mine victims,

Recognizing that a total ban of anti-personnel mines would also be an important confidence-building measure,

Welcoming the adoption of the Protocol on Prohibitions or Restrictions on the Use of Mines, Booby-Traps and Other Devices, as amended on 3 May 1996, annexed to the Convention on Prohibitions or Restrictions on the Use of Certain Conventional Weapons Which May Be Deemed to Be Excessively Injurious or to Have Indiscriminate Effects, and calling for the early ratification of this Protocol by all States which have not yet done so,

Welcoming also United Nations General Assembly resolution 51/45 S of 10 December 1996 urging all States to pursue vigorously an effective, legally binding international agreement to ban the use, stockpiling, production and transfer of anti-personnel landmines,

Welcoming furthermore the measures taken over the past years, both unilaterally and multilaterally, aiming at prohibiting, restricting or suspending the use, stockpiling, production and transfer of anti-personnel mines,

Stressing the role of pubic conscience in furthering the principles of humanity as evidenced by the call for a total ban of anti-personnel mines and recognizing the efforts to that end undertaken by the International Red Cross and Red Crescent Movement, the International Campaign to Ban Landmines and numerous other non-governmental organizations around the world,

Recalling the Ottawa Declaration of 5 October 1996 and the Brussels Declaration of 27 June 1997 urging the international community to negotiate an international and legally binding agreement prohibiting the use, stockpiling, production and transfer of anti-personnel mines,

Emphasizing the desirability of attracting the adherence of all States to this Convention, and determined to work strenuously towards the promotion of its universalization in all relevant fora including, inter alia, the United Nations, the Conference on Disarmament, regional organizations, and groupings, and review conferences of the Convention on Prohibitions or Restrictions on the Use of Certain Conventional Weapons Which May Be Deemed to Be Excessively Injurious or to Have Indiscriminate Effects,

Basing themselves on the principle of international humanitarian law that the right of the parties to an armed conflict to choose methods or means of warfare is not unlimited, on the principle that prohibits the employment in armed conflicts of weapons, projectiles and materials and methods of warfare of a nature to cause superfluous injury or unnecessary suffering and on the principle that a distinction must be made between civilians and combatants,

Have agreed as follows:

Article 1. General obligations

  • 1 Each State Party undertakes never under any circumstances:

    • a) To use anti-personnel mines;

    • b) To develop, produce, otherwise acquire, stockpile, retain or transfer to anyone, directly or indirectly, anti-personnel mines;

    • c) To assist, encourage or induce, in any way, anyone to engage in any activity prohibited to a State Party under this Convention.

  • 2 Each State Party undertakes to destroy or ensure the destruction of all anti-personnel mines in accordance with the provisions of this Convention.

Article 2. Definitions

  • 1 “Anti-personnel mine” means a mine designed to be exploded by the presence, proximity or contact of a person and that will incapacitate, injure or kill one or more persons. Mines designed to be detonated by the presence, proximity or contact of a vehicle as opposed to a person, that are equipped with anti-handling devices, are not considered anti-personnel mines as a result of being so equipped.

  • 2 “Mine” means a munition designed to be placed under, on or near the ground or other surface area and to be exploded by the presence, proximity or contact of a person or a vehicle.

  • 3 “Anti-handling device” means a device intended to protect a mine and which is part of, linked to, attached to or placed under the mine and which activates when an attempt is made to tamper with or otherwise intentionally disturb the mine.

  • 4 “Transfer” involves, in addition to the physical movement of anti-personnel mines into or from national territory, the transfer of title to and control over the mines, but does not involve the transfer of territory containing emplaced anti-personnel mines.

  • 5 “Mined area” means an area which is dangerous due to the presence or suspected presence of mines.

Article 3. Exceptions

  • 1 Notwithstanding the general obligations under Article 1, the retention or transfer of a number of anti-personnel mines for the development of and training in mine detection, mine clearance, or mine destruction techniques is permitted. The amount of such mines shall not exceed the minimum number absolutely necessary for the above-mentioned purposes.

  • 2 The transfer of anti-personnel mines for the purpose of destruction is permitted.

Article 4. Destruction of stockpiled anti-personnel mines

Except as provided for in Article 3, each State Party undertakes to destroy or ensure the destruction of all stockpiled anti-personnel mines it owns or possesses, or that are under its jurisdiction or control, as soon as possible but not later than four years after the entry into force of this Convention for that State Party.

Article 5. Destruction of anti-personnel mines in mined areas

  • 1 Each State Party undertakes to destroy or ensure the destruction of all anti-personnel mines in mined areas under its jurisdiction or control, as soon as possible but not later than ten years after the entry into force of this Convention for that State Party.

  • 3 If a State Party believes that it will be unable to destroy or ensure the destruction of all anti-personnel mines referred to in paragraph 1 within that time period, it may submit a request to a Meeting of the States Parties or a Review Conference for an extension of the deadline for completing the destruction of such anti-personnel mines, for a period of up to ten years.

  • 4 Each request shall contain:

    • a) The duration of the proposed extension;

    • b) A detailed explanation of the reasons for the proposed extension, including:

      • (i) The preparation and status of work conducted under national demining programmes;

      • (ii) The financial and technical means available to the State Party for the destruction of all the anti-personnel mines; and

      • (iii) Circumstances which impede the ability of the State Party to destroy all the anti-personnel mines in mined areas;

    • c) The humanitarian, social, economic, and environmental implications of the extension; and

    • d) Any other information relevant to the request for the proposed extension.

  • 5 The Meeting of the States Parties or the Review Conference shall, taking into consideration the factors contained in paragraph 4, assess the request and decide by a majority of votes of States Parties present and voting whether to grant the request for an extension period.

  • 6 Such an extension may be renewed upon the submission of a new request in accordance with paragraph 3, 4 and 5 of this Article. In requesting a further extension period a State Party shall submit relevant additional information on what has been undertaken in the previous extension period pursuant to this Article.

Article 6. International cooperation and assistance

  • 1 In fulfilling its obligations under this Convention each State Party has the right to seek and receive assistance, where feasible, from other States Parties to the extent possible.

  • 2 Each State Party undertakes to facilitate and shall have the right to participate in the fullest possible exchange of equipment, material and scientific and technological information concerning the implementation of this Convention. The States Parties shall not impose undue restrictions on the provision of mine clearance equipment and related technological information for humanitarian purposes.

  • 3 Each State Party in a position to do so shall provide assistance for the care and rehabilitation, and social and economic reintegration, of mine victims and for mine awareness programmes. Such assistance may be provided, inter alia, through the United Nations system, international, regional or national organizations or institutions, the International Committee of the Red Cross, national Red Cross and Red Crescent societies and their International Federation, non-governmental organizations, or on a bilateral basis.

  • 4 Each State Party in a position to do so shall provide assistance for mine clearance and related activities. Such assistance may be provided, inter alia, through the United Nations system, international or regional organizations or institutions, non-governmental organizations or institutions, or on a bilateral basis, or by contributing to the United Nations Voluntary Trust Fund for Assistance in Mine Clearance, or other regional funds that deal with demining.

  • 5 Each State Party in a position to do so shall provide assistance for the destruction of stockpiled anti-personnel mines.

  • 6 Each State Party undertakes to provide information to the database on mine clearance established within the United Nations system, especially information concerning various means and technologies of mine clearance, and lists of experts, expert agencies or national points of contact on mine clearance.

  • 7 States Parties may request the United Nations, regional organizations, other States Parties or other competent intergovernmental or non-governmental fora to assist its authorities in the elaboration of a national demining programme to determine, inter alia:

    • a) The extent and scope of the anti-personnel mine problem;

    • b) The financial, technological and human resources that are required for the implementation of the programme;

    • c) The estimated number of years necessary to destroy all anti-personnel mines in mined areas under the jurisdiction or control of the concerned State Party;

    • d) Mine awareness activities to reduce the incidence of mine-related injuries or deaths;

    • e) Assistance to mine victims;

    • f) The relationship between the Government of the concerned State Party and the relevant governmental, intergovernmental or non-governmental entities that will work in the implementation of the programme.

  • 8 Each States Party giving and receiving assistance under the provisions of this Article shall cooperate with a view to ensuring the full and prompt implementation of agreed assistance programmes.

Article 7. Transparency measures

  • 1 Each State Party shall report to the Secretary-General of the United Nations as soon as practicable, and in any event not later than 180 days after the entry into force of this Convention for that State Party on:

    • a) The national implementation measures referred to in Article 9;

    • b) The total of all stockpiled anti-personnel mines owned or possessed by it, or under its jurisdiction or control, to include a breakdown of the type, quantity and, if possible, lot numbers of each type of anti-personnel mine stockpiled;

    • c) To the extent possible, the location of all mined areas that contain, or are suspected to contain, anti-personnel mines under its jurisdiction or control, to include as much detail as possible regarding the type and quantity of each type of anti-personnel mine in each mined area and when they were emplaced;

    • d) The types, quantities and, if possible, lot numbers of all anti-personnel mines retained or transferred for the development of and training in mine detection, mine clearance or mine destruction techniques, or transferred for the purpose of destruction, as well as the institutions authorized by a State Party to retain or transfer anti-personnel mines, in accordance with Article 3;

    • e) The status of programmes for the conversion or de-commissioning of anti-personnel mine production facilities;

    • f) The status of programmes for the destruction of anti-personnel mines in accordance with Articles 4 and 5, including details of the methods which will be used in destruction, the location of all destruction sites and the applicable safety and environmental standards to be observed;

    • g) The types and quantities of all anti-personnel mines destroyed after the entry into force of this Convention for that State Party, to include a breakdown of the quantity of each type of anti-personnel mine destroyed, in accordance with Articles 4 and 5, respectively, along with, if possible, the lot numbers of each type of anti-personnel mine in the case of destruction in accordance with Article 4;

    • h) The technical characteristics of each type of anti-personnel mine produced, to the extent known, and those currently owned or possessed by a State Party, giving, where reasonable possible, such categories of information as may facilitate identification and clearance of anti-personnel mines; at a minimum, this information shall include the dimension, fusing, explosive content, metallic content, colour photographs and other information which may facilitate mine clearance; and

    • i) The measures taken to provide an immediate and effective warning to the population in relation to all areas identified under paragraph 2 of Article 5.

  • 2 The information provided in accordance with this Article shall be updated by the States Parties annually, covering the last calendar year, and reported to the Secretary-General of the United Nations not later than 30 April of each year.

  • 3 The Secretary-General of the United Nations shall transmit all such reports received to the States Parties.

Article 8. Facilitation and clarification of compliance

  • 1 The States Parties agree to consult and cooperate with each other regarding the implementation of the provisions of this Convention, and to work together in a spirit of cooperation to facilitate compliance by States Parties with their obligations under this Convention.

  • 2 If one or more States Parties wish to clarify and seek to resolve questions relating to compliance with the provisions of this Convention by another State Party, it may submit, through the Secretary-General of the United Nations, a Request for Clarification of that matter to that State Party. Such a request shall be accompanied by all appropriate information. Each State Party shall refrain from unfounded Requests for Clarification, care being taken to avoid abuse. A State Party that receives a Request for Clarification shall provide, through the Secretary-General of the United Nations, within 28 days to the requesting State Party all information which would assist in clarifying this matter.

  • 3 If the requesting State Party does not receive a response through the Secretary-General of the United Nations within that time period, or deems the response to the Request for Clarification to be unsatisfactory, it may submit the matter through the Secretary-General of the United Nations to the next Meeting of the States Parties. The Secretary-General of the United Nations shall transmit the submission, accompanied by all appropriate information pertaining to the Request for Clarification, to all States Parties. All such information shall be presented to the requested State Party which shall have the right to respond.

  • 4 Pending the convening of any meeting of the States Parties, any of the State Parties concerned may request the Secretary-General of the United Nations to exercise his or her good offices to facilitate the clarification requested.

  • 5 The requesting State Party may propose through the Secretary-General of the United Nations the convening of a Special Meeting of the States Parties to consider the matter. The Secretary-General of the United Nations shall thereupon communicate this proposal and all information submitted by the States Parties concerned, to all States Parties with a request that they indicate whether they favour a Special Meeting of the States Parties, for the purpose of considering the matter. In the event that within 14 days from the date of such communication, at least one third of the States Parties favours such a Special Meeting, the Secretary-General of the United Nations shall convene this Special Meeting of the States Parties within a further 14 days. A quorum for this Meeting shall consist of a majority of States Parties.

  • 6 The Meeting of the States Parties or the Special Meeting of the States Parties, as the case may be, shall first determine whether to consider the matter further, taking into account all information submitted by the States Parties concerned. The Meeting of the States Parties or the Special Meeting of the States Parties shall make every effort to reach a decision by consensus. If despite all efforts to that end no agreement has been reached, it shall take this decision by a majority of States Parties present and voting.

  • 7 All States Parties shall cooperate fully with the Meeting of the States Parties or the Special Meeting of the States Parties in the fulfilment of its review of the matter, including any fact-finding missions that are authorized in accordance with paragraph 8.

  • 8 If further clarification is required, the Meeting of the States Parties or the Special Meeting of the States Parties shall authorize a fact-finding mission and decide on its mandate by a majority of States Parties present and voting. At any time the requested State Party may invite a fact-finding mission to its territory. Such a mission shall take place without a decision by a Meeting of the States Parties or a Special Meeting of the States Parties to authorize such a mission. The mission, consisting of up to nine experts, designated and approved in accordance with paragraphs 9 and 10, may collect additional information on the spot or in other places directly related to the alleged compliance issue under the jurisdiction or control of the requested State Party.

  • 9 The Secretary-General of the United Nations shall prepare and update a list of the names, nationalities and other relevant data of qualified experts provided by States Parties and communicate it to all States Parties. Any expert included on this list shall be regarded as designated for all fact-finding missions unless a State Party declares its non-acceptance in writing. In the event of non-acceptance, the expert shall not participate in fact-finding missions on the territory or any other place under the jurisdiction or control of the objecting State Party, if the non-acceptance was declared prior to the appointment of the expert to such missions.

  • 10 Upon receiving a request from the Meeting of the States Parties or a Special Meeting of the States Parties, the Secretary-General of the United Nations shall, after consultations with the requested State Party, appoint the member of the mission, including its leader. Nationals of States Parties requesting the fact-finding mission or directly affected by it shall not be appointed to the mission. The members of the fact-finding mission shall enjoy privileges and immunities under Article VI of the Convention on the Privileges and Immunities of the United Nations, adopted on 13 February 1946.

  • 11 Upon at least 72 hours notice, the member of the fact-finding mission shall arrive in the territory of the requested State Party at the earliest opportunity. The requested State Party shall take the necessary administrative measures to receive, transport and accommodate the mission, and shall be responsible for ensuring the security of the mission to the maximum extent possible while they are on territory under its control.

  • 12 Without prejudice to the sovereignty to the requested State Party, the fact-finding mission may bring into the territory of the requested State Party the necessary equipment which shall be used exclusively for gathering information on the alleged compliance issue. Prior to its arrival, the mission will advise the requested State Party of the equipment that it intends to utilize in the course of its fact-finding mission.

  • 13 The requested State Party shall make all efforts to ensure that the fact-finding mission is given the opportunity to speak with all relevant persons who may be able to provide information related to the alleged compliance issue.

  • 14 The requested State Party shall grant access for the fact-finding mission to all areas and installations under its control where facts relevant to the compliance issue could be expected to be collected. This shall be subject to any arrangements that the requested State Party considers necessary for:

    • a) The protection of sensitive equipment, information and areas;

    • b) The protection of any constitutional obligations the requested State Party may have with regard to proprietary rights, searches and seizures, or other constitutional rights; or

    • c) The physical protection and safety of the members of the fact-finding mission.

      In the event that the requested State Party makes such arrangements, it shall make every reasonable effort to demonstrate through alternative means its compliance with this Convention.

  • 15 The fact-finding mission may remain in the territory of the State Party concerned for no more than 14 days, and at any particular site no more than 7 days, unless otherwise agreed.

  • 16 All information provided in confidence and not related to the subject matter of the fact-finding mission shall be treated on a confidential basis.

  • 17 The fact-finding mission shall report, through the Secretary-General of the United Nations, to the Meeting of the States Parties or the Special Meeting of the States Parties the results of its findings.

  • 18 The Meeting of the States Parties or the Special Meeting of the States Parties shall consider all relevant information, including the report submitted by the fact-finding mission, and may request the requested State Party to take measures to address the compliance issue within a specified period of time. The requested State Party shall report on all measures taken in response to this request.

  • 19 The Meeting of the States Parties or the Special Meeting of the States Parties may suggest to the States Parties concerned ways and means to further clarify or resolve the matter under consideration, including the initiation of appropriate procedures in conformity with international law. In circumstances where the issue at hand is determined to be due to circumstances beyond the control of the requested State Party, the Meeting of the States Parties or the Special Meeting of the States Parties may recommend appropriate measures, including the use of cooperative measures referred to in Article 6.

  • 20 The Meeting of the States Parties or the Special Meeting of the States Parties shall make every effort to reach its decisions referred to in paragraphs 18 and 19 by consensus, otherwise by a two-thirds majority of States Parties present and voting.

Article 9. National implementation measures

Each State Party shall take all appropriate legal, administrative and other measures, including the imposition of penal sanctions, to prevent and suppress any activity prohibited to a State Party under this Convention undertaken by persons or on territory under its jurisdiction or control.

Article 10. Settlement of disputes

  • 1 The States Parties shall consult and cooperate with each other to settle any dispute that may arise with regard to the application or the interpretation of this Convention. Each State Party may bring any such dispute before the Meeting of the States Parties.

  • 2 The Meeting of the States Parties may contribute to the settlement of the dispute by whatever means it deems appropriate, including offering its good offices, calling upon the States Parties to a dispute to start the settlement procedure of their choice and recommending a time-limit for any agreed procedure.

  • 3 This Article is without prejudice to the provisions of this Convention on facilitation and clarification of compliance.

Article 11. Meetings of the States Parties

  • 1 The States Parties shall meet regularly in order to consider any matter with regard to the application or implementation of this Convention, including:

    • a) The operation and status of this Convention;

    • b) Matters arising from the reports submitted under the provisions of this Convention;

    • c) International cooperation and assistance in accordance with Article 6;

    • d) The development of technologies to clear anti-personnel mines;

    • e) Submissions of States Parties under Article 8; and

    • f) Decisions relating to submissions of States Parties as provided for in Article 5.

  • 2 The First Meeting of the States Parties shall be convened by the Secretary-General of the United Nations within one year after the entry into force of this Convention. The subsequent meetings shall be convened by the Secretary-General of the United Nations annually until the first Review Conference.

  • 3 Under the conditions set out in Article 8, the Secretary-General of the United Nations shall convene a Special Meeting of the States Parties.

  • 4 States not parties to this Convention, as well as the United Nations, other relevant international organizations or institutions, regional organizations, the International Committee of the Red Cross and relevant non-governmental organizations may be invited to attend these meetings as observers in accordance with the agreed Rules of Procedure.

Article 12. Review Conferences

  • 1 A Review Conference shall be convened by the Secretary-General of the United Nations five years after the entry into force of this Convention. Further Review Conferences shall be convened by the Secretary-General of the United Nations if so requested by one or more States Parties, provided that the interval between Review Conferences shall in no case be less than five years. All States Parties to this Convention shall be invited to each Review Conference.

  • 2 The purpose of the Review Conference shall be:

    • a) To review the operation and status of this Convention;

    • b) To consider the need for and the interval between further Meetings of the States Parties referred to in paragraph 2 of Article 11;

    • c) To take decisions on submissions of States Parties as provided for in Article 5; and

    • d) To adopt, if necessary, in its final report conclusions related to the implementation of this Convention.

  • 3 States not parties to this Convention, as well as the United Nations, other relevant international organizations or institutions, regional organizations, the International Committee of the Red Cross and relevant non-governmental organizations may be invited to attend each Review Conference as observers in accordance with the agreed Rules of Procedure.

Article 13. Amendments

  • 1 At any time after the entry into force of this Convention any State Party may propose amendments to this Convention. Any proposal for an amendment shall be communicated to the Depositary, who shall circulate it to all States Parties and shall seek their views on whether an Amendment Conference should be convened to consider the proposal. If a majority of the States Parties notify the Depositary no later than 30 days after its circulation that they support further consideration of the proposal, the Depositary shall convene an Amendment Conference to which all States Parties shall be invited.

  • 2 States not parties to this Convention, as well as the United Nations, other relevant international organizations or institutions, regional organizations, the International Committee of the Red Cross and relevant non-governmental organizations may be invited to attend each Amendment Conference as observers in accordance with the agreed Rules of Procedure.

  • 3 The Amendment Conference shall be held immediately following a Meeting of the States Parties or a Review Conference unless a majority of the States Parties request that it be held earlier.

  • 4 Any amendment to this Convention shall be adopted by a majority of two thirds of the States Parties present and voting at the Amendment Conference. The Depositary shall communicate any amendment so adopted to the States Parties.

  • 5 An amendment to this Convention shall enter into force for all States Parties to this Convention which have accepted it, upon the deposit with the Depositary of instruments of acceptance by a majority of States Parties. Thereafter it shall enter into force for any remaining State Party on the date of deposit of its instrument of acceptance.

Article 14. Costs

  • 1 The costs of the Meetings of the States Parties, the Special Meetings of the States Parties, the Review Conference and the Amendment Conferences shall be borne by the States Parties and States not parties to this Convention participating therein, in accordance with the United Nations scale of assessment adjusted appropriately.

  • 2 The costs incurred by the Secretary-General of the United Nations under Articles 7 and 8 the costs of any fact-finding mission shall be borne by the States Parties in accordance with the United Nations scale of assessment adjusted appropriately.

Article 15. Signature

This Convention, done at Oslo, Norway, on 18 September 1997, shall be open for signature at Ottawa, Canada, by all States from 3 December 1997 until 4 December 1997, and at the United Nations Headquarters in New York from 5 December 1997 until its entry into force.

Article 16. Ratification, acceptance, approval or accession

  • 1 This Convention is subject to ratification, acceptance or approval of the Signatories.

  • 2 It shall be open for accession by any State which has not signed the Convention.

  • 3 The instruments of ratification, acceptance, approval or accession shall be deposited with the Depositary.

Article 17. Entry into force

  • 1 This Convention shall enter into force on the first day of the sixth month after the month in which the 40th instrument of ratification, acceptance, approval or accession has been deposited.

  • 2 For any State which deposits its instrument of ratification, acceptance, approval or accession after the date of the deposit of the 40th instrument of ratification, acceptance, approval or accession, this Convention shall enter into force on the first day of the sixth month after the date on which that State has deposited its instrument of ratification, acceptance, approval or accession.

Article 18. Provisional application

Any State may at the time of its ratification, acceptance, approval or accession, declare that it will apply provisionally paragraph 1 of Article 1 of this Convention pending its entry into force.

Article 19. Reservations

The Articles of this Convention shall not be subject to reservations.

Article 20. Duration and withdrawal

  • 1 This Convention shall be of unlimited duration.

  • 2 Each State Party shall, in exercising its national sovereignty, have the right to withdraw from this Convention. It shall give notice of such withdraw to all other States Parties, to the Depositary and to the United Nations Security Council. Such instrument of withdrawal shall include a full explanation of the reasons motivating this withdrawal.

  • 3 Such withdrawal shall only take effect six months after the receipt of the instrument of withdrawal by the Depositary. If, however, on the expiry of that six-month period, the withdrawing State Parties is engaged in an armed conflict, the withdrawal shall not take effect before the end of the armed conflict.

  • 4 The withdrawal of a State Party from this Convention shall not in any way affect the duty of States to continue fulfilling the obligations assumed under any relevant rules of international law.

Article 21. Depositary

The Secretary-General of the United Nations is hereby designated as the Depositary of this Convention.

Article 22. Authentic texts

The original of this Convention, on which the Arabic, Chinese, English, French, Russian and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.

Vertaling : NL

Verdrag inzake het verbod van het gebruik, de aanleg van voorraden, de productie en de overdracht van anti-personeelmijnen en inzake de vernietiging van deze wapens

Preambule

De Staten die Partij zijn bij dit Verdrag,

Vastbesloten een einde te maken aan het lijden en de slachtoffers veroorzaakt door anti-personeelmijnen, die wekelijks honderden mensen, meestal onschuldige en weerloze burgers en in het bijzonder kinderen, doden of verminken, de economische ontwikkeling en wederopbouw in de weg staan, de repatriëring van vluchtelingen en ontheemden hinderen en, nog jaren nadat zij zijn gelegd, andere ernstige gevolgen hebben;

Ervan overtuigd dat het noodzakelijk is hun uiterste best te doen op een doeltreffende en gecoördineerde wijze een bijdrage te leveren aan de verwijdering van anti-personeelmijnen die overal ter wereld zijn gelegd, en zorg te dragen voor de vernietiging ervan;

Verlangend hun uiterste best te doen met betrekking tot het verschaffen van bijstand voor de zorg en rehabilitatie, met inbegrip van sociale en economische reïntegratie, van de slachtoffers van mijnen;

Erkennend dat de volledige uitbanning van anti-personeelmijnen eveneens een belangrijke vertrouwenbevorderende maatregel zou zijn;

Verwelkomend de aanneming van het Protocol inzake het verbod of de beperking van het gebruik van mijnen, valstrikmijnen en andere mechanismen, zoals gewijzigd op 3 mei 1996, gehecht aan het Verdrag inzake het verbod of de beperking van het gebruik van bepaalde conventionele wapens die geacht kunnen worden buitensporig leed te veroorzaken of een niet-onderscheidende werking te hebben, en oproepend tot de spoedige bekrachtiging van dit Protocol door alle Staten die dit nog niet hebben gedaan;

Eveneens verwelkomend Resolutie 51/45 S van 10 december 1996 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waarin alle Staten dringend wordt verzocht daadkrachtig te streven naar een doeltreffende en juridisch bindende internationale overeenkomst tot uitbanning van het gebruik, de aanleg van voorraden, de productie en de overdracht van antipersoneel landmijnen;

Voorts verwelkomende de gedurende de laatste jaren genomen maatregelen, zowel unilateraal als multilateraal, gericht op het verbod, de beperking of de opschorting van het gebruik, de aanleg van voorraden, de productie en de overdracht van anti-personeelmijnen;

Benadrukkend de rol van het maatschappelijk bewustzijn bij de bevordering van de beginselen van menselijkheid zoals dat blijkt uit de roep om een algehele uitbanning van anti-personeelmijnen en voorts erkennend de inspanningen daartoe verricht door het Internationale Rode Kruis, de Rode Halve Maan en de Internationale Campagne voor een Verbod op Landmijnen en tal van andere niet-gouvernementele organisaties wereldwijd;

In herinnering roepend de Verklaring van Ottawa van 5 oktober 1996 en de Verklaring van Brussel van 27 juni 1997, waarin de internationale gemeenschap dringend wordt verzocht een internationale en juridisch bindende overeenkomst te sluiten tot verbod van het gebruik, de aanleg van voorraden, de productie en de overdracht van anti-personeelmijnen;

Benadrukkend de wenselijkheid zorg te dragen voor de toetreding tot dit Verdrag door alle Staten en vastberaden energiek te werken aan de bevordering van de algemene aandacht hiervoor in alle relevante fora met inbegrip van, onder andere, de Verenigde Naties, de Ontwapeningsconferentie, regionale organisaties, en groeperingen, en toetsingsconferenties van het Verdrag inzake het verbod of de beperking van het gebruik van bepaalde conventionele wapens die geacht kunnen worden buitensporig leed te veroorzaken of een niet-onderscheidende werking te hebben;

Zich baserend op het beginsel van het humanitaire oorlogsrecht dat het recht van de partijen bij een gewapend conflict ten aanzien van de keuze van de methoden of middelen van oorlogvoering niet onbegrensd is, op het beginsel dat het verboden is in gewapende conflicten wapens, projectielen en stoffen alsmede methoden van oorlogvoering te gebruiken die naar hun aard overbodig letsel of onnodig leed veroorzaken, en op het beginsel dat een onderscheid dient te worden gemaakt tussen burgers en combattanten;

Zijn het volgende overeengekomen:

Artikel 1. Algemene verplichtingen

  • 1 Elke Staat die Partij is verplicht zich ertoe onder geen enkele omstandigheid:

    • a. anti-personeelmijnen te gebruiken;

    • b. anti-personeelmijnen te ontwikkelen, produceren, anderszins te verwerven, voorraden daarvan aan te leggen, onder zich te houden of aan wie dan ook direct of indirect over te dragen;

    • c. wie dan ook, op enige manier bij te staan, aan te moedigen of aan te sporen over te gaan tot een activiteit die een Staat die Partij is ingevolge dit Verdrag verboden is.

  • 2 Elke Staat die Partij is verplicht zich ertoe alle anti-personeelmijnen te vernietigen of te doen vernietigen, overeenkomstig de bepalingen van dit Verdrag.

Artikel 2. Begripsomschrijvingen

  • 1 „Anti-personeelmijn”: een mijn die is ontworpen om te exploderen door de aanwezigheid of de nabijheid van ofwel het contact met een persoon en die ertoe is bestemd een of meer personen buiten gevecht te stellen, letsel toe te brengen of te doden. Mijnen ontworpen om te ontploffen door de aanwezigheid of de nabijheid van ofwel het contact met een voertuig in plaats van een persoon, en die zijn voorzien van een anti-hanteermechanisme, worden als gevolg van deze voorziening niet beschouwd als anti-personeelmijnen.

  • 2 „Mijn”: een stuk munitie geplaatst onder, op of vlak boven de grond of ander oppervlak en ontworpen om te exploderen door de aanwezigheid of nabijheid van of het contact met een persoon of voertuig.

  • 3 „Anti-hanteermechanisme": een mechanisme bestemd voor het beschermen van een mijn, dat onderdeel is van, verbonden met, bevestigd aan of geplaatst onder de mijn en dat in werking wordt gesteld wanneer een poging wordt gedaan de mijn te manipuleren of anderszins opzettelijk van haar plaats te halen.

  • 4 „Overdracht”: naast de fysieke verplaatsing van mijnen naar of van het grondgebied van een staat, de overdracht van het eigendomsrecht en van de zeggenschap over de mijnen, maar niet de overdracht van een grondgebied waarop anti-personeelmijnen zijn geplaatst.

  • 5 „Bemijnd gebied”: een gebied dat gevaarlijk is ten gevolge van de aanwezigheid of vermoedelijke aanwezigheid van mijnen.

Artikel 3. Uitzonderingen

  • 1 Onverminderd de algemene verplichtingen ingevolge artikel 1, is het onder zich houden of de overdracht van een aantal anti-personeelmijnen voor de ontwikkeling van en training in mijnopsporings-, mijnruimings- en mijnvernietigingstechnieken toegestaan. Het aantal van dit soort mijnen mag niet meer bedragen dan het minimumaantal dat strikt noodzakelijk is voor de bovengenoemde doeleinden.

  • 2 De overdracht van anti-personeelmijnen met het oogmerk deze te vernietigen, is toegestaan.

Artikel 4. Vernietiging van voorraden anti-personeelmijnen

Behoudens het bepaalde in artikel 3, verplicht elke Staat die Partij is zich ertoe zo spoedig mogelijk, doch uiterlijk vier jaar na de inwerkingtreding van dit Verdrag ten aanzien van die Staat die Partij is, alle in zijn eigendom of bezit zijnde, of onder zijn rechtsmacht of zeggenschap staande voorraden anti-personeelmijnen, te vernietigen of te doen vernietigen.

Artikel 5. Vernietiging van anti-personeelmijnen in bemijnde gebieden

  • 1 Elke Staat die Partij is verplicht zich ertoe zo spoedig mogelijk, doch uiterlijk tien jaar na de inwerkingtreding van dit Verdrag ten aanzien van die Staat die Partij is, alle anti-personeelmijnen in bemijnde gebieden die onder zijn rechtsmacht of zeggenschap vallen, te vernietigen of te doen vernietigen.

  • 3 Indien een Staat die Partij is van mening is dat hij niet in staat is alle in het eerste lid bedoelde anti-personeelmijnen te vernietigen of te doen vernietigen binnen het gestelde tijdvak, kan hij een verzoek indienen tot het houden van een Vergadering van de Staten die Partij zijn of van een Toetsingsconferentie voor een verlenging van de uiterste termijn voor de voltooiing van de vernietiging van deze anti-personeelmijnen, met een tijdvak van ten hoogste tien jaar.

  • 4 Elk verzoek dient de volgende gegevens te bevatten:

    • a. de duur van de voorgestelde verlenging;

    • b. een gedetailleerde uitleg van de redenen van de voorgestelde verlenging, met inbegrip van:

      • i. de voorbereiding en stand van de werkzaamheden verricht in het kader van nationale mijnruimingsprogramma's;

      • ii. de beschikbare financiële en technische middelen die de desbetreffende Staat die Partij is ter beschikking staan voor de vernietiging van alle anti-personeelmijnen; en

      • iii. de omstandigheden die het de desbetreffende Staat die Partij is onmogelijk maken alle anti-personeelmijnen in bemijnde gebieden te vernietigen;

    • c. de humanitaire, sociale, economische en milieugevolgen van de verlenging; en

    • d. alle overige gegevens die voor de aanvraag van de desbetreffende verlenging relevant zijn.

  • 5 De Vergadering van de Staten die Partij zijn of de Toetsingsconferentie behandelt, met inachtneming van de in het vierde lid bedoelde factoren, de aanvraag en besluit bij meerderheid van stemmen van de aanwezige en hun stem uitbrengende Staten die Partij zijn of het verzoek om verlenging van het tijdvak wordt ingewilligd.

  • 6 Een dergelijke verlenging kan worden vernieuwd na indiening van een nieuw verzoek in overeenstemming met het derde, vierde en vijfde lid van dit artikel. Bij het verzoek om een verdere verlenging van het tijdvak dient een Staat die Partij is relevante aanvullende gegevens te verschaffen omtrent hetgeen in het voorgaande verlengingstijdvak ingevolge dit artikel door hem is ondernomen.

Artikel 6. Internationale samenwerking en bijstand

  • 1 Bij de nakoming van de verplichtingen ingevolge dit Verdrag heeft elke Staat die Partij is het recht bijstand te vragen en indien zulks haalbaar is, te ontvangen van andere Staten die Partij zijn in de mate waarin dit mogelijk is.

  • 2 Elke Staat die Partij is verplicht zich ertoe een zo ruim mogelijke uitwisseling van uitrustingen, materieel en wetenschappelijke en technische informatie inzake de toepassing van dit Verdrag te bevorderen en heeft het recht te participeren in een dergelijke uitwisseling. De Staten die Partij zijn leggen geen onredelijke beperkingen op inzake het leveren van uitrustingen voor het ruimen van mijnen en daarmee verband houdende technische informatie voor humanitaire doeleinden.

  • 3 Elke Staat die Partij is en die daartoe in staat is, verleent bijstand voor de zorg en rehabilitatie en de sociale en economische reïntegratie van slachtoffers van mijnen en voor programma's inzake de bewustwording van de gevaren van mijnen. Deze bijstand kan onder meer worden verleend via organen van de Verenigde Naties, via internationale, regionale of nationale organisaties of instellingen, het Internationaal Comité van het Rode Kruis, nationale afdelingen van het Rode Kruis- en Rode Halve Maan of de internationale federatie van deze organisaties, niet-gouvernementele organisaties of op bilaterale basis.

  • 4 Elke Staat die Partij is en die daartoe in staat is, verleent bijstand ten behoeve van mijnruiming en daarmee verband houdende activiteiten. Deze bijstand kan onder meer worden verleend via organen van de Verenigde Naties, via internationale of regionale organisaties of instellingen, niet-gouvernementele organisaties of instellingen, of op een bilaterale basis, of door het storten van een financiële bijdrage in het Vrijwillig Mijnruimingsfonds van de Verenigde Naties (United Nations Voluntary Trust Fund for Assistance in Mine Clearance), of van andere regionale fondsen die zich bezighouden met mijnruiming.

  • 5 Elke Staat die Partij is en die daartoe in staat is, verleent bijstand ten behoeve van de vernietiging van voorraden anti-personeelmijnen.

  • 6 Elke Staat die Partij is verbindt zich ertoe informatie te verstrekken ten behoeve van de databank inzake mijnruiming die in het kader van de Verenigde Naties is ingesteld, in het bijzonder informatie betreffende diverse mijnruimmiddelen en -technieken, alsmede lijsten van deskundigen, gespecialiseerde organisaties of nationale contactpunten inzake mijnruiming.

  • 7 De Staten die Partij zijn kunnen een verzoek richten tot de Verenigde Naties, regionale organisaties, andere Staten die Partij zijn of andere bevoegde intergouvernementele of niet-gouvernementele fora om hun autoriteiten bij te staan bij het opstellen van een nationaal mijnruimingsprogramma teneinde, onder meer, de volgende zaken vast te stellen:

    • a. de omvang en reikwijdte van het anti-personeelmijnenprobleem;

    • b. de financiële en technologische middelen en mankracht die nodig zijn voor de uitvoering van het programma;

    • c. het geschatte aantal jaren dat nodig zal zijn voor de vernietiging van alle anti-personeelmijnen in bemijnde gebieden onder de rechtsmacht of het zeggenschap van de desbetreffende Staat die Partij is;

    • d. de ontplooiing van activiteiten inzake de bewustwording van de gevaren van mijnen ter terugdringing van het aantal door mijnen veroorzaakte gewonden of doden;

    • e. het verlenen van bijstand aan slachtoffers van mijnen;

    • f. de betrekkingen tussen de Regering van de desbetreffende Staat die Partij is en de betrokken gouvernementele, intergouvernementele of niet-gouvernementele instanties die meewerken aan de uitvoering van het programma.

  • 8 Elke Staat die Partij is en die bijstand verleent en ontvangt overeenkomstig de bepalingen van dit artikel biedt zijn samenwerking aan teneinde zorg te dragen voor de volledige en onverwijlde uitvoering van de overeengekomen bijstandprogramma's.

Artikel 7. Transparantiemaatregelen

  • 1 Elke Staat die Partij is brengt verslag uit aan de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties zodra dit praktisch uitvoerbaar is en in elk geval niet later dan 180 dagen na de inwerkingtreding van dit Verdrag ten aanzien van die Staat, inzake:

    • a. de in artikel 9 bedoelde nationale uitvoeringsmaatregelen;

    • b. het totale aantal van alle aangelegde voorraden van anti-personeelmijnen dat hij in eigendom of bezit heeft, of waarover hij rechtsmacht of zeggenschap uitoefent, met inbegrip van een uitsplitsing naar type, hoeveelheid en, indien mogelijk, partijnummers van elk type in voorraad gehouden anti-personeelmijn;

    • c. voor zover mogelijk, de locatie van alle bemijnde gebieden die onder zijn rechtsmacht of zeggenschap vallen, waarvan men weet of vermoedt dat deze anti-personeelmijnen bevatten, met inbegrip van zo nauwkeurig mogelijke informatie betreffende het type en aantal van elk soort anti-personeelmijn in elk bemijnd gebied en het moment waarop zij zijn gelegd;

    • d. de typen, hoeveelheden en, indien mogelijk, de partijnummers van alle anti-personeelmijnen die in voorraad worden gehouden of overgedragen voor de ontwikkeling van en training in mijnopsporings-, mijnruimings- of mijnvernietigingstechnieken, of die worden overgedragen ter vernietiging, alsmede de instellingen waaraan een Staat die Partij is de bevoegdheid heeft gegeven anti-personeelmijnen onder zich te houden of over te dragen, overeenkomstig artikel 3;

    • e. de stand van programma's voor de conversie of ontmanteling van anti-personeelmijn-productieinrichtingen;

    • f. de stand van programma's voor de vernietiging van anti-personeelmijnen overeenkomstig de artikelen 4 en 5, met inbegrip van nauwkeurige informatie betreffende de te gebruiken vernietigingsmethoden, de ligging van alle vernietigingslocaties en de toepasselijke veiligheids- en milieunormen die moeten worden gehanteerd;

    • g. de typen en hoeveelheden van alle, na de inwerkingtreding van dit Verdrag ten aanzien van die Staat, overeenkomstig respectievelijk artikel 4 en artikel 5 vernietigde anti-personeelmijnen, met inbegrip van een uitsplitsing naar de hoeveelheid van elk type vernietigde anti-personeelmijn, indien mogelijk tezamen met de partijnummers van elk type anti-personeelmijn in geval van vernietiging overeenkomstig artikel 4.

    • h. de technische kenmerken van elk type anti-personeelmijn dat, voor zover bekend, geproduceerd is door een Staat die Partij is en van elk type anti-personeelmijn dat momenteel eigendom of in bezit is van een Staat die Partij is, waarbij, indien redelijkerwijs mogelijk, de nodige informatie wordt verstrekt ter vergemakkelijking van de identificatie en ruiming van anti-personeelmijnen; deze informatie dient minimaal te bestaan uit de afmetingen, ontstekingsmechanismen, explosieve inhoud, inhoud aan metalen, kleurenfoto's en andere informatie die het ruimen van mijnen kunnen vergemakkelijken; en

    • i. de maatregelen die zijn genomen om de bevolking rechtstreeks en effectief te waarschuwen met betrekking tot alle in artikel 5, tweede lid, bedoelde gebieden.

  • 2 De overeenkomstig dit artikel verstrekte informatie wordt jaarlijks bijgewerkt door de Staten die Partij zijn, en heeft betrekking op het voorgaande kalenderjaar; de informatie wordt uiterlijk op 30 april van elk jaar ter kennis gebracht van de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.

  • 3 De Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties doet al de ontvangen verslagen toekomen aan de Staten die Partij zijn.

Artikel 8. Vergemakkelijking en opheldering met betrekking tot de naleving

  • 1 De Staten die Partij zijn komen overeen met elkaar overleg te plegen en samen te werken met betrekking tot de uitvoering van de bepalingen van dit Verdrag, en zich gezamenlijk in een geest van samenwerking in te spannen voor de vergemakkelijking van de naleving van de verplichtingen die uit hoofde van dit Verdrag rusten op de Staten die Partij zijn.

  • 2 Indien een of meer Staten die Partij zijn kwesties met betrekking tot de naleving van de bepalingen van dit Verdrag door een ander Staat die Partij is, wensen op te helderen en op te lossen, kunnen zij bij die Staat die Partij is, via de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, een verzoek om opheldering van die zaak indienen. Een dergelijk verzoek dient vergezeld te gaan van alle relevante informatie. Elke Staat die Partij is onthoudt zich van het indienen van ongegronde verzoeken om opheldering, en er wordt voor gezorgd dat er geen misbruik gemaakt wordt. Een Staat die Partij is en die een verzoek om opheldering ontvangt, levert, via de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, binnen 28 dagen aan de verzoekende Staat die Partij is alle informatie die een bijdrage kan leveren aan de opheldering van deze zaak.

  • 3 Indien de verzoekende Staat die Partij is niet binnen de gestelde termijn via de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties een antwoord heeft ontvangen, of oordeelt dat het antwoord op het verzoek om opheldering onbevredigend is, kan hij de zaak via de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties voorleggen aan de eerstvolgende Vergadering van de Staten die Partij zijn. De Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties doet dit verzoek tot voorlegging tezamen met alle op het verzoek om opheldering betrekking hebbende relevante informatie toekomen aan alle Staten die Partij zijn. Al deze informatie wordt aan de aangezochte Staat die Partij is voorgelegd, die het recht heeft hierop te antwoorden.

  • 4 Hangende de bijeenroeping van een vergadering van de Staten die Partij zijn, kan elk van de betrokken Staten die Partij zijn de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties verzoeken zijn goede diensten uit te oefenen ter vergemakkelijking van de verzochte opheldering.

  • 5 De verzoekende Staat die Partij is, kan via de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties voorstellen een Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn bijeen te roepen teneinde de zaak te onderzoeken. De Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties doet vervolgens van dit voorstel en van alle door de betrokken Staten die Partij zijn geleverde informatie mededeling aan alle Staten die Partij zijn, met het verzoek aan te geven of zij voorstander zijn van de bijeenroeping van een Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn teneinde de zaak te onderzoeken. Indien binnen 14 dagen na deze mededeling ten minste een derde van de Staten die Partij zijn voorstander is van een dergelijke Buitengewone Vergadering, roept de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties deze Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn bijeen binnen de volgende 14 dagen. De meerderheid van de Staten die Partij zijn vormt het quorum voor deze vergadering.

  • 6 De Vergadering van de Staten die Partij zijn, of, al naar gelang van het geval, de Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn, stelt eerst vast of de zaak verder zal worden bestudeerd, rekening houdend met alle door de betrokken Staten die Partij zijn voorgelegde informatie. De Vergadering van de Staten die Partij zijn of de Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn, doet al het mogelijke om tot een beslissing bij consensus te komen. Indien ondanks de inspanningen daartoe geen overeenstemming wordt bereikt, neemt de vergadering een beslissing met een meerderheid van de aanwezige en hun stem uitbrengende Staten die Partij zijn.

  • 7 Alle Staten die Partij zijn, werken volledig samen met de Vergadering van de Staten die Partij zijn of de Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn, bij de bestudering van de zaak, met inbegrip van onderzoeksmissies die in overeenstemming met het achtste lid worden gemachtigd.

  • 8 Indien verdere opheldering vereist is, machtigt de Vergadering van de Staten die Partij zijn of de Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn een onderzoeksmissie en neemt zij met een meerderheid van de aanwezige en hun stem uitbrengende Staten die Partij zijn een beslissing ten aanzien van het mandaat van de missie. De aangezochte Staat die Partij is kan te allen tijde een onderzoeksmissie uitnodigen op zijn grondgebied. Een dergelijke missie vindt plaats zonder beslissing van een Vergadering van de Staten die Partij zijn of een Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn tot het machtigen van een dergelijke missie. De missie, bestaande uit maximaal 9 deskundigen en aangewezen en goedgekeurd in overeenstemming met het negende en tiende lid, is bevoegd tot het verzamelen van aanvullende informatie ter plaatse of op andere onder de rechtsmacht of het zeggenschap van de aangezochte Staat die Partij is staande plaatsen die rechtstreeks verband houden met de vermeende nalevingskwestie.

  • 9 De Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties draagt zorg voor het opstellen en bijhouden van een lijst van de namen, nationaliteiten en andere relevante gegevens van de door de Staten die Partij zijn geleverde gekwalificeerde deskundigen en doet hiervan mededeling aan alle Staten die Partij zijn. Elke deskundige op deze lijst wordt geacht te zijn aangewezen voor alle onderzoeksmissies, tenzij een Staat die Partij is schriftelijk verklaart dit niet te aanvaarden. In geval van niet-aanvaarding, maakt de deskundige geen deel uit van de onderzoeksmissie op het grondgebied of op enige andere plaats onder de rechtsmacht of het zeggenschap van de bezwaar makende Staat die Partij is, indien de niet-aanvaarding was uitgesproken voorafgaand aan de benoeming van de deskundige voor deze missies.

  • 10 Na de ontvangst van een verzoek door de Vergadering van de Staten die Partij zijn of een Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn, benoemt de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, na overleg met de aangezochte Staat die Partij is, de leden van de missie, met inbegrip van de missieleider. Onderdanen van Staten die Partij zijn die verzoeken om de onderzoeksmissie of die hierdoor rechtstreeks worden geraakt, worden niet voor de missie benoemd. De leden van de onderzoeksmissie genieten de voorrechten en immuniteiten bedoeld in artikel VI van het Verdrag nopens de voorrechten en immuniteiten van de Verenigde Naties, aangenomen op 13 februari 1946.

  • 11 Met een voorafgaande kennisgeving van ten minste 72 uur arriveren de leden van de onderzoeksmissie bij de eerste gelegenheid op het grondgebied van de aangezochte Staat die Partij is. De aangezochte Staat die Partij is neemt de nodige administratieve maatregelen voor de ontvangst, het vervoer en de accommodatie van de missie, en is verantwoordelijk voor het waarborgen van een zo groot mogelijke veiligheid van de missie gedurende haar verblijf op het grondgebied dat onder zijn zeggenschap staat.

  • 12 Onverminderd de soevereiniteit van de aangezochte Staat die Partij is, kan de onderzoeksmissie de nodige uitrusting binnenbrengen op het grondgebied van de aangezochte Staat die Partij is, die uitsluitend zal worden gebruikt voor het verzamelen van informatie over de vermeende nalevingskwestie. Voorafgaand aan haar aankomst, stelt de missie de aangezochte Staat die Partij is op de hoogte van de uitrusting die zij van plan is te gebruiken gedurende haar onderzoeksmissie.

  • 13 De aangezochte Staat die Partij is, stelt al het mogelijke in het werk om ervoor zorg te dragen dat de onderzoeksmissie de gelegenheid wordt gegeven te spreken met alle personen die in staat zouden kunnen zijn informatie te verstrekken met betrekking tot de vermeende nalevingskwestie.

  • 14 De aangezochte Staat die Partij is, verleent de onderzoeksmissie toegang tot alle gebieden en inrichtingen onder zijn zeggenschap waarvan verwacht kan worden dat daar feiten met betrekking tot de nalevingskwestie kunnen worden verzameld. Een en ander is onderworpen aan regelingen die de aangezochte Staat die Partij is nodig acht voor:

    • a. de bescherming van gevoelige apparatuur, informatie en gebieden;

    • b. de bescherming van constitutionele verplichtingen die de aangezochte Staat die Partij is zou kunnen hebben met betrekking tot eigendomsrechten, huiszoekingen en beslagleggingen, of andere constitutionele rechten; of

    • c. de fysieke bescherming en veiligheid van de leden van de onderzoeksmissie.

      Ingeval de aangezochte Staat die Partij is dergelijke regelingen treft, dient hij alle redelijke inspanningen te verrichten om op andere manieren zijn naleving van dit Verdrag aan te tonen.

  • 15 De onderzoeksmissie mag niet langer dan 14 dagen verblijven op het grondgebied van de betrokken Staat die Partij is, en op elke specifieke locatie niet langer dan 7 dagen, tenzij anders wordt overeengekomen.

  • 16 Alle in vertrouwen verstrekte informatie die geen betrekking heeft op het onderwerp van de onderzoeksmissie, wordt op basis van vertrouwelijkheid behandeld.

  • 17 De onderzoeksmissie brengt, via de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, van haar bevindingen verslag uit aan de Vergadering van de Staten die Partij zijn of de Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn.

  • 18 De Vergadering van de Staten die Partij zijn of de Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn bestudeert alle relevante informatie, met inbegrip van het door de onderzoeksmissie ingediende rapport, en kan de aangezochte Staat die Partij is verzoeken maatregelen te nemen om de nalevingskwestie binnen een aangegeven tijdvak ter hand te nemen. De aangezochte Staat die Partij is brengt rapport uit over alle in antwoord op dit verzoek genomen maatregelen.

  • 19 De Vergadering van de Staten die Partij zijn of de Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn mag de betrokken Staten die Partij zijn manieren en middelen voorstellen ter verdere opheldering of oplossing van de desbetreffende kwestie, met inbegrip van het in gang zetten van de daarvoor in aanmerking komende procedures overeenkomstig het volkenrecht. In de gevallen waarin wordt vastgesteld dat de kwestie ter zake veroorzaakt wordt door omstandigheden buiten de macht van de aangezochte Staat die Partij is, kan de Vergadering van de Staten die Partij zijn of de Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn gepaste maatregelen aanbevelen, met inbegrip van het gebruik van de in artikel 6 bedoelde samenwerkingsmaatregelen.

  • 20 De Vergadering van de Staten die Partij zijn of de Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn doet al het mogelijke om tot haar in het achttiende en negentiende lid bedoelde beslissingen te komen door middel van consensus, of anders met een twee derde meerderheid van de aanwezige en hun stem uitbrengende Staten die Partij zijn.

Artikel 9. Nationale uitvoeringsmaatregelen

Elke Staat die Partij is bij dit Verdrag neemt alle passende wettelijke, administratieve en andere maatregelen, met inbegrip van het opleggen van strafrechtelijke sancties, teneinde het ondernemen van ingevolge dit Verdrag aan een Staat die Partij is verboden activiteiten door personen of op grondgebied onder zijn rechtsmacht of zeggenschap, te voorkomen en tegen te gaan.

Artikel 10. Beslechting van geschillen

  • 1 De Staten die Partij zijn plegen overleg en werken samen teneinde te komen tot de beslechting van geschillen die zich kunnen voordoen met betrekking tot de toepassing of uitlegging van dit Verdrag. Elke Staat die Partij is kan een dergelijk geschil voorleggen aan de Vergadering van de Staten die Partij zijn.

  • 2 De Vergadering van de Staten die Partij zijn kan met alle door haar nodig geachte middelen een bijdrage leveren aan de beslechting van het geschil, met inbegrip van het aanbieden van haar goede diensten, het oproepen van de Staten die partij zijn bij een geschil aan te vangen met de procedure van hun keuze voor de beslechting van het geschil en het aanbevelen van een termijn voor een overeengekomen procedure.

  • 3 Dit artikel doet geen afbreuk aan de bepalingen van dit Verdrag inzake de vergemakkelijking en opheldering met betrekking tot de naleving.

Artikel 11. Vergaderingen van de Staten die Partij zijn

  • 1 De Staten die Partij zijn komen regelmatig in vergadering bijeen teneinde zaken te bestuderen die betrekking hebben op de toepassing of uitvoering van dit Verdrag, met inbegrip van:

    • a. de werking en status van dit Verdrag;

    • b. zaken die voortkomen uit de rapporten die ingevolge dit Verdrag worden ingediend;

    • c. internationale samenwerking en bijstand in overeenstemming met artikel 6;

    • d. de ontwikkeling van technologieën voor het ruimen van anti-personeelmijnen;

    • e. de door de Staten die Partij zijn ingediende verzoeken ingevolge artikel 8; en

    • f. beslissingen ten aanzien van de door de Staten die Partij zijn ingediende verzoeken bedoeld in artikel 5.

  • 2 De eerste Vergadering van Staten die Partij zijn wordt binnen één jaar na de inwerkingtreding van dit Verdrag bijeengeroepen door de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties. De volgende vergaderingen worden door de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties jaarlijks bijeengeroepen, tot aan de eerste Toetsingsconferentie.

  • 3 Onder de in artikel 8 bedoelde voorwaarden roept de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties een Buitengewone Vergadering van de Staten die Partij zijn bijeen.

  • 4 Staten die geen Partij zijn bij dit Verdrag, alsmede de Verenigde Naties, andere relevante internationale organisaties of instellingen, regionale organisaties, het Internationaal Comité van het Rode Kruis en relevante niet-gouvernementele organisaties kunnen worden uitgenodigd deze vergaderingen als waarnemers bij te wonen, in overeenstemming met het aangenomen Reglement van Orde.

Artikel 12. Toetsingsconferenties

  • 1 Vijf jaar na de inwerkingtreding van dit Verdrag roept de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties een Toetsingsconferentie bijeen. Opvolgende Toetsingsconferenties worden door de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties bijeengeroepen op verzoek daartoe door een of meer Staten die Partij zijn, met dien verstande dat het tijdvak tussen de toetsingsconferenties in geen geval korter mag zijn dan vijf jaar. Alle Staten die Partij zijn bij dit Verdrag worden uitgenodigd voor elke Toetsingsconferentie.

  • 2 Het doel van de Toetsingsconferentie is:

    • a. onderzoek naar het functioneren en de status van dit Verdrag;

    • b. het bespreken van de behoefte aan en het tijdvak tussen de in artikel 11, tweede lid, bedoelde volgende vergaderingen van de Staten die Partij zijn;

    • c. het nemen van beslissingen ten aanzien van de in artikel 5 bedoelde ingediende verzoeken door Staten die Partij zijn; en

    • d. indien nodig het aannemen, in het eindrapport, van conclusies met betrekking tot de uitvoering van dit Verdrag.

  • 3 Staten die geen Partij zijn bij dit Verdrag, alsmede de Verenigde Naties, andere relevante internationale organisaties of instellingen, regionale organisaties, het Internationaal Comité van het Rode Kruis en relevante niet-gouvernementele organisaties kunnen worden uitgenodigd elke Toetsingsconferentie als waarnemers bij te wonen, overeenkomstig het aangenomen Reglement van Orde.

Artikel 13. Wijzigingen

  • 1 Na de inwerkingtreding van dit Verdrag kan iedere Staat die Partij is te allen tijde voorstellen doen tot wijziging van dit Verdrag. Elk voorstel tot wijziging wordt ingediend bij de Depositaris, die het toezendt aan alle Staten die Partij zijn en die hun mening vraagt ten aanzien van de noodzaak een Wijzigingsconferentie bijeen te roepen teneinde het voorstel in behandeling te nemen. Indien een meerderheid van de Staten die Partij zijn de Depositaris uiterlijk 30 dagen na de toezending van het voorstel meedeelt dat zij verdere behandeling van het voorstel steunt, roept de Depositaris een Wijzigingsconferentie bijeen, waarvoor alle Staten die Partij zijn worden uitgenodigd.

  • 2 Staten die geen Partij zijn bij dit Verdrag, alsmede de Verenigde Naties, andere relevante internationale organisaties of instellingen, regionale organisaties, het Internationaal Comité van het Rode Kruis en relevante niet-gouvernementele organisaties kunnen worden uitgenodigd elke Wijzigingsconferentie als waarnemers bij te wonen, in overeenstemming met het aangenomen Reglement van Orde.

  • 3 De Wijzigingsconferentie wordt gehouden onmiddellijk na een Vergadering van de Staten die Partij zijn of na een Toetsingsconferentie, tenzij een meerderheid van de Staten die Partij zijn verzoekt dat zij eerder wordt gehouden.

  • 4 Alle wijzigingen van dit Verdrag worden aangenomen met een twee derde meerderheid van de op de Wijzigingsconferentie aanwezige en hun stem uitbrengende Staten die Partij zijn. De Depositaris doet van alle aldus aangenomen wijzigingen mededeling aan de Staten die Partij zijn.

  • 5 Een wijziging van dit Verdrag treedt ten aanzien van alle Staten die Partij zijn en deze wijziging hebben aanvaard in werking op het moment van nederlegging, bij de Depositaris, van de akte van aanvaarding door een meerderheid van de Staten die Partij zijn. Vervolgens treedt zij ten aanzien van elke andere Staat die Partij is in werking op de datum van nederlegging van zijn akte van aanvaarding.

Artikel 14. Kosten

  • 1 De kosten van de Vergaderingen van Staten die Partij zijn, de Buitengewone Vergaderingen van Staten die Partij zijn, de Toetsingsconferenties en de Wijzigingsconferenties, worden gedragen door de Staten die Partij zijn bij dit Verdrag en door de daaraan deelnemende Staten die geen Partij zijn bij dit Verdrag, in overeenstemming met de naar behoren aangepaste verdeelsleutel van de Verenigde Naties.

  • 2 De door de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties ingevolge de artikelen 7 en 8 gemaakte kosten alsmede de kosten van elke onderzoeksmissie, worden gedragen door de Staten die Partij zijn, in overeenstemming met de naar behoren aangepaste verdeelsleutel van de Verenigde Naties.

Artikel 15. Ondertekening

Dit Verdrag, gedaan te Oslo, Noorwegen, op 18 september 1997, staat voor alle Staten open ter ondertekening te Ottawa, Canada, van 3 december 1997 tot en met 4 december 1997, en op het Hoofdkwartier van de Verenigde Naties te New York, van 5 december 1997 tot de inwerkingtreding ervan.

Artikel 16. Bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring en toetreding

  • 1 Dit Verdrag dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd door de Ondertekenaars.

  • 2 Dit Verdrag staat open voor toetreding door elke Staat die het Verdrag niet heeft ondertekend.

  • 3 De akten van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding dienen te worden nedergelegd bij de Depositaris.

Artikel 17. Inwerkingtreding

  • 1 Dit Verdrag treedt in werking op de eerste dag van de zesde maand volgend op de maand waarin de veertigste akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding is nedergelegd.

  • 2 Voor elke Staat die zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding nederlegt na de datum van de nederlegging van de veertigste akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, treedt dit Verdrag in werking op de eerste dag van de zesde maand na de datum waarop die Staat zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding heeft nedergelegd.

Artikel 18. Voorlopige toepassing

Elke Staat kan ten tijde van de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding verklaren dat hij, hangende de inwerkingtreding van dit Verdrag, het eerste lid van artikel 1 van dit Verdrag voorlopig toepast.

Artikel 19. Voorbehouden

Er kunnen ten aanzien van de artikelen van dit Verdrag geen voorbehouden worden gemaakt.

Artikel 20. Duur en opzegging

  • 1 Dit Verdrag geldt voor onbeperkte duur.

  • 2 Elke Staat die Partij is, heeft in de uitoefening van zijn nationale soevereiniteit het recht dit Verdrag op te zeggen. Hij geeft kennis van een zodanige opzegging aan alle andere Staten die Partij zijn, de Depositaris en de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Deze akte van opzegging dient een volledige uiteenzetting te bevatten van de redenen van de opzegging.

  • 3 Een zodanige opzegging wordt niet eerder van kracht dan zes maanden na de ontvangst van de akte van opzegging door de Depositaris. Indien evenwel na afloop van dat tijdvak van zes maanden de opzeggende Staat die Partij is, betrokken is bij een gewapend conflict, wordt de opzegging niet van kracht voordat het gewapend conflict is beëindigd.

  • 4 De opzegging van dit Verdrag door een Staat die Partij is, is op generlei wijze van invloed op de plicht van de Staten de ingevolge de desbetreffende regels van het volkenrecht aangegane verplichtingen te blijven nakomen.

Artikel 21. Depositaris

De Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties wordt hierbij aangewezen als Depositaris van dit Verdrag.

Artikel 22. Authentieke teksten

Het origineel van dit Verdrag, waarvan de Arabische, de Chinese, de Engelse, de Franse, de Russische en de Spaanse tekst gelijkelijk authentiek zijn, wordt nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.

Naar boven