U bent nu hier: Wettenbank
Zoals vergunningen, bouwplannen en lokale regelgeving
Zoals belastingen, uitkeringen en subsidies.
Officiële publicaties van de overheid.
Adressen en contactpersonen van overheidsorganisaties.
U bent hier:
Geraadpleegd op 19-04-2024. Geldend van 30-04-2015 t/m heden
Verdrag tussen de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden en de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot bankenbelastingen
The Government of the Kingdom of the Netherlands
and
the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland,
Desiring to conclude a Convention for the avoidance of double taxation and the prevention of fiscal evasion with respect to bank taxes,
Have agreed as follows:
This Convention shall apply to entities which are residents of one or both of the Contracting States.
1 This Convention shall apply to bank taxes imposed on behalf of a Contracting State, irrespective of the manner in which they are levied.
2 The existing bank taxes to which the Convention shall apply are in particular:
a) in the Netherlands:
the bank tax set out in the Law on bank tax (Wet bankenbelasting)
(hereinafter referred to as “Netherlands bank tax”);
b) in the United Kingdom:
the bank levy set out in Schedule 19 of the Finance Act 2011
(hereinafter referred to as “United Kingdom bank tax”).
3 This Convention shall also apply to any identical or substantially similar taxes that are imposed after the date of signature of the Convention in addition to, or in place of, the existing bank taxes. The competent authorities of the Contracting States shall notify each other of any significant changes which have been made in their laws relating to bank taxes.
1 For the purposes of this Convention, unless the context otherwise requires:
a) the terms “a Contracting State” and “the other Contracting State” mean the Kingdom of the Netherlands (Netherlands) or the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland (United Kingdom), as the context requires;
b) the term “Netherlands” means the European part of the Netherlands, including its territorial sea and any area beyond and adjacent to its territorial sea within which the Kingdom of the Netherlands, in accordance with international law, exercises jurisdiction or sovereign rights;
c) the term “United Kingdom” means Great Britain and Northern Ireland, including any area outside the territorial sea of the United Kingdom designated under its laws concerning the Continental Shelf and in accordance with international law as an area within which the rights of the United Kingdom with respect to the sea-bed and subsoil and their natural resources may be exercised;
d) the term “entity” means:
(i) in the case of the Netherlands, a company as mentioned in Articles 3, 4 and 5 of the Law on bank tax;
(ii) in the case of the United Kingdom, an entity as defined in paragraph 70 of Schedule 19 of the Finance Act 2011 which is a member of a “relevant group” under paragraph 4 or is a “relevant entity” under paragraph 5 of Schedule 19 of the Finance Act 2011;
e) the term “permanent establishment” means:
(i) in the case of the Netherlands, a branch within the meaning of the Law on bank tax through which the business of an entity of a Contracting State is wholly or partly carried on and a banking license has been granted for that purpose;
(ii) in the case of the United Kingdom, a permanent establishment in accordance with Chapter 2 of Part 24 of the Corporation Tax Act 2010 through which the business of an entity of a Contracting State is wholly or partly carried on;
f) the term “competent authority” means:
(i) in the case of the Netherlands, the Minister of Finance or his authorised representative;
(ii) in the case of the United Kingdom, the Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs or their authorised representative.
2 As regards the application of the Convention at any time by a Contracting State any term not defined therein shall, unless the context otherwise requires, have the meaning that it has at that time under the law of that Contracting State for the purposes of the bank taxes to which the Convention applies, any meaning under the applicable laws of that State relating to bank taxes prevailing over a meaning given to the term under other laws of that State.
The residence of an entity will be determined by the domestic laws of the Contracting States. Where an entity is a resident of both Contracting States, then the entity shall for the purposes of this Convention be deemed to be a resident only of the State in which its place of effective management is situated.
1 In the case of the Netherlands, double charging of bank tax shall be dealt with as follows:
a) the United Kingdom bank tax on an entity resident in the Netherlands that is a subsidiary of a United Kingdom resident member of a group shall, unless the head of the group is an entity resident in the Netherlands, be allowed as a credit against the Netherlands bank tax;
b) where the United Kingdom bank tax has applied to an entity resident in the United Kingdom, with respect to a permanent establishment situated in the Netherlands, either directly or through consolidation, the United Kingdom bank tax attributable to the permanent establishment shall, unless that entity is a member of a group of which the head is an entity resident in the Netherlands, be allowed as a credit against the Netherlands bank tax;
c) the credit in sub-paragraphs a) and b) will be based on the equity and liabilities that have been taken into account in determining the United Kingdom bank tax and shall not exceed the Netherlands bank tax which is due on the taxable base of an entity or permanent establishment as referred to in sub-paragraphs a) and b);
d) for the determination of the United Kingdom bank tax to be allowed as a credit, any exemption or rebate from the United Kingdom bank tax shall be attributed to a subsidiary or permanent establishment in the same proportion as the attribution of the equity and liabilities to such subsidiary or permanent establishment for the purposes of bank taxes.
2 In the case of the United Kingdom, double charging of bank tax shall, subject to the provisions of the law of the United Kingdom regarding the allowance as a credit against the United Kingdom bank tax of a bank tax payable in a territory outside the United Kingdom (which shall not affect the general principle hereof), be dealt with as follows:
a) the Netherlands bank tax on an entity resident in the United Kingdom that is a subsidiary of a Netherlands resident member of a group shall, unless the parent of the group is resident in the United Kingdom, be allowed as a credit against the United Kingdom bank tax;
b) where the Netherlands bank tax has applied, either directly or through consolidation, to a permanent establishment situated in the United Kingdom, the credit shall, unless the parent of the group is resident in the United Kingdom, take into account the Netherlands bank tax attributable to the permanent establishment.
1 Where an entity considers that the actions of one or both of the Contracting States result or will result for it in taxation not in accordance with the provisions of this Convention, it may, irrespective of the remedies provided by the domestic law of those States, present its case to either competent authority. The case must be presented within three years from the first notification of the action resulting in taxation not in accordance with the provisions of the Convention, or, if later, within six years from the end of the year or the chargeable period in respect of which that taxation is imposed or proposed.
2 The competent authority to whom the case has been presented shall endeavour, if the objection appears to it to be justified and if it is not itself able to arrive at a satisfactory solution, to resolve the case by mutual agreement with the competent authority of the other Contracting State, with a view to the avoidance of taxation which is not in accordance with the Convention. Any agreement reached shall be implemented notwithstanding any time limits in the domestic law of the Contracting States, except such limitations as apply for the purposes of giving effect to such an agreement.
3 The competent authorities of the Contracting States shall endeavour to resolve by mutual agreement any double charging of bank taxes in cases not provided for in the Convention as well as any difficulties or doubts arising as to the interpretation or application of the Convention.
4 The competent authorities of the Contracting States may communicate with each other directly for the purpose of reaching an agreement in the sense of the preceding paragraphs.
5 Where,
a) under paragraph 1 or 3, a case has been presented to the competent authority of a Contracting State on the basis that the actions of one or both of the Contracting States have either resulted for that entity in taxation not in accordance with the provisions of this Convention, or in double charging of bank taxes in cases not provided for in this Convention, and
b) the competent authorities are unable to reach an agreement to resolve that case pursuant to paragraph 2 or 3 within two years from the presentation of the case to the competent authority of the other Contracting State,
any unresolved issues arising from the case shall be submitted to arbitration if an entity directly affected by the case so requests. Unless an entity directly affected by the case does not accept the mutual agreement that implements the arbitration decision, that decision shall be binding on both Contracting States and shall be implemented notwithstanding any time limits in the domestic laws of these States. The competent authorities of the Contracting States shall by mutual agreement settle the mode of application of this paragraph.
1 Subject to the provisions of the domestic law of the Contracting States, the competent authorities of the Contracting States shall exchange such information as is foreseeably relevant for carrying out the provisions of this Convention or to the administration or enforcement of the domestic laws concerning bank taxes, in particular, to prevent fraud and to facilitate the administration of statutory provisions against legal avoidance.
2 Any information received under paragraph 1 by a Contracting State shall be treated as secret in the same manner as information obtained under the domestic laws of that State and shall be disclosed only to entities or authorities (including courts and administrative bodies) concerned with the assessment or collection of, the enforcement or prosecution in respect of, the determination of appeals in relation to the bank taxes or the oversight of the above. Such authorities shall use the information only for such purposes. They may disclose the information in public court proceedings or in judicial decisions. Notwithstanding the foregoing, information received by a Contracting State may be used for other purposes when such information may be used for such other purposes under the laws of both States and the competent authority of the supplying State authorises such use.
3 In no case shall the provisions of paragraphs 1 and 2 be construed so as to impose on a Contracting State the obligation:
a) to carry out administrative measures at variance with the laws and administrative practice of that or of the other Contracting State;
b) to supply information which is not obtainable under the laws or in the normal course of the administration of that or of the other Contracting State;
c) to supply information which would disclose any trade, business, industrial, commercial or professional secret or trade process, or information the disclosure of which would be contrary to public policy.
4 If information is requested by a Contracting State in accordance with this Article, the other Contracting State shall use its information gathering measures to obtain the requested information, even though that other State may not need such information for its own bank tax purposes. The obligation contained in the preceding sentence is subject to the limitations of paragraph 3 but in no case shall such limitations be construed to permit a Contracting State to decline to supply information solely because it has no domestic interest in such information.
5 In no case shall the provisions of paragraph 3 be construed to permit a Contracting State to decline to supply information solely because the information is held by a bank, other financial institution, nominee or person acting in an agency or a fiduciary capacity or because it relates to ownership interests in a bank.
Each of the Contracting States shall notify to the other, through diplomatic channels, the completion of the procedures required by its law for bringing into force this Convention. This Convention shall enter into force on the last day of the month following the month in which the later of these notifications has been received and shall have effect from 1 January 2011. Notice of completion shall be regarded as having been given by a Contracting State on the date of receipt of such notice by the other Contracting State.
This Convention shall remain in force until terminated by one of the Contracting States. Either Contracting State may terminate the Convention, through diplomatic channels, by giving notice of termination at least six months before the end of any calendar year beginning after the expiry of five years from the date of entry into force of the Convention. In such event, the Convention shall cease to have effect from 1 January of the calendar year next following that in which the notice is given. Notice of termination shall be regarded as having been given by a Contracting State on the date of receipt of such notice by the other Contracting State.
IN WITNESS WHEREOF the undersigned, duly authorised thereto, have signed this Convention.
DONE at London on 12 June 2013, in duplicate, in the English language.
For the Government of the Kingdom of the Netherlands,
F.H.H. WEEKERS
For the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland,
DAVID GAUKE
At the moment of signing the Convention for the avoidance of double taxation with respect to bank taxes, this day concluded between the Government of the Kingdom of the Netherlands and the Government of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland, the undersigned have agreed that the following provisions shall form an integral part of the Convention.
(I) With reference to Article 1 (Entities covered):
It is understood that this Convention also applies to the charging of bank taxes when a bank tax is applied to the equity and liabilities of a subsidiary or a permanent establishment and that equity and those liabilities are consolidated within a group whose parent is a resident of a Contracting State.
(II) With reference to Article 5 (Elimination of double taxation):
It is understood that each Contracting State will apply the principles of the 2010 OECD report entitled “Attribution of Profits to Permanent Establishments” when attributing equity and liabilities to a permanent establishment.
IN WITNESS WHEREOF the undersigned, duly authorised thereto, have signed this Protocol.
De Regering van het Koninkrijk der Nederlanden
en
de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland,
Geleid door de wens een verdrag te sluiten tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot bankenbelastingen,
Zijn het volgende overeengekomen:
Dit Verdrag is van toepassing op entiteiten die gevestigd zijn in een of beide verdragsluitende staten.
1 Dit Verdrag is van toepassing op bankenbelastingen die, ongeacht de wijze van heffing, worden geheven ten behoeve van een verdragsluitende staat.
2 De bestaande bankenbelastingen waarop het Verdrag van toepassing is, zijn met name:
a. in Nederland:
de bankenbelasting vervat in de Wet bankenbelasting
(hierna te noemen: „Nederlandse bankenbelasting”);
b. in het Verenigd Koninkrijk:
de bankenheffing vervat in Schema 19 van de „Finance Act 2011”
(hierna te noemen: „bankenbelasting van het Verenigd Koninkrijk”).
3 Dit Verdrag is ook van toepassing op alle gelijke of in wezen gelijksoortige belastingen die na de datum van ondertekening van het Verdrag naast of in de plaats van de bestaande bankenbelastingen worden geheven. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten doen elkaar mededeling van alle belangrijke wijzigingen die in hun onderscheiden wetgeving inzake bankenbelasting zijn aangebracht.
1 Voor de toepassing van dit Verdrag, tenzij de context anders vereist:
a. wordt verstaan onder de uitdrukkingen „een verdragsluitende staat” en „de andere verdragsluitende staat” het Koninkrijk der Nederlanden (Nederland) of het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland (Verenigd Koninkrijk), naargelang de context vereist;
b. wordt verstaan onder de uitdrukking „Nederland” het Europese deel van Nederland, met inbegrip van zijn territoriale zee en elk gebied buiten en grenzend aan de territoriale zee waarbinnen het Koninkrijk der Nederlanden, in overeenstemming met het internationale recht, rechtsbevoegdheid heeft of soevereine rechten uitoefent;
c. wordt verstaan onder de uitdrukking „Verenigd Koninkrijk” Groot-Brittannië en Noord-Ierland, met inbegrip van elk gebied buiten de territoriale zee van het Verenigd Koninkrijk dat is aangewezen uit hoofde van zijn wetgeving inzake het Continentaal Plat en in overeenstemming met het internationale recht als een gebied waar de rechten van het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot de zeebodem en de ondergrond en hun natuurlijke rijkdommen mogen worden uitgeoefend;
d. wordt verstaan onder de term „entiteit”:
i. wat Nederland betreft, een lichaam zoals genoemd in de artikelen 3, 4 en 5 van de Wet bankenbelasting;
ii. wat het Verenigd Koninkrijk betreft, een entiteit zoals omschreven in Schema 19, punt 70, van de „Finance Act 2011”, die deel uitmaakt van een „relevante groep” overeenkomstig punt 4, of een „relevante entiteit” is overeenkomstig Schema 19, punt 5, van de „Finance Act 2011”;
e. wordt verstaan onder de uitdrukking „vaste inrichting”:
i. wat Nederland betreft, een bijkantoor in de zin van de Wet bankenbelasting door middel waarvan de bedrijfsuitoefening van een entiteit van een verdragsluitende staat geheel of gedeeltelijk wordt uitgevoerd en ten behoeve waarvan een vergunning voor het uitoefenen van het bedrijf van bank is verleend;
ii. wat het Verenigd Koninkrijk betreft, een vaste inrichting in overeenstemming met hoofdstuk 2, deel 24, van de „Corporation Tax Act 2010”, door middel waarvan de bedrijfsuitoefening van een entiteit van een verdragsluitende staat geheel of gedeeltelijk wordt uitgevoerd;
f. wordt verstaan onder de uitdrukking „bevoegde autoriteit”:
i. wat Nederland betreft, de minister van Financiën of zijn bevoegde vertegenwoordiger;
ii. wat het Verenigd Koninkrijk betreft, de „Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs” of hun bevoegde vertegenwoordiger.
2 Voor de toepassing van het Verdrag door een verdragsluitende staat op enig moment heeft, tenzij de context anders vereist, elke daarin niet omschreven uitdrukking de betekenis welke die uitdrukking op dat moment heeft volgens de wetgeving van die verdragsluitende staat met betrekking tot de bankenbelastingen waarop het Verdrag van toepassing is, waarbij elke betekenis volgens de toepasselijke wetgeving inzake bankenbelasting van die staat prevaleert boven een betekenis die volgens andere wetgeving van die staat aan die uitdrukking wordt gegeven.
De zetel van een entiteit wordt vastgesteld conform het nationale recht van de verdragsluitende staten. Indien een entiteit in beide verdragsluitende staten gevestigd is, wordt de entiteit voor de toepassing van dit Verdrag geacht gevestigd te zijn in de staat waarin de plaats van haar werkelijke leiding is gelegen.
1 Wat Nederland betreft wordt dubbele heffing van bankenbelasting als volgt behandeld:
a. de bankenbelasting door het Verenigd Koninkrijk geheven van een entiteit gevestigd in Nederland die een dochteronderneming is van een lid van een groep gevestigd in het Verenigd Koninkrijk, mag, tenzij het hoofd van de groep een entiteit is gevestigd in Nederland, worden verrekend met de Nederlandse bankenbelasting;
b. indien de bankenbelasting van het Verenigd Koninkrijk rechtstreeks of door middel van consolidatie is toegepast op een entiteit gevestigd in het Verenigd Koninkrijk ter zake van een vaste inrichting gelegen in Nederland, mag de bankenbelasting geheven door het Verenigd Koninkrijk die aan de vaste inrichting kan worden toegerekend, tenzij die entiteit deel uitmaakt van een groep waarvan het hoofd een entiteit is gevestigd in Nederland, worden verrekend met de Nederlandse bankenbelasting;
c. de verrekening bedoeld onder a. en b. wordt gebaseerd op de activa en passiva die in aanmerking zijn genomen bij het vaststellen van de bankenbelasting van het Verenigd Koninkrijk en mag niet hoger zijn dan de Nederlandse bankenbelasting die verschuldigd is over de belastinggrondslag van een entiteit of vaste inrichting zoals bedoeld onder a. en b.;
d. voor de vaststelling van de bankenbelasting van het Verenigd Koninkrijk die mag worden verrekend wordt elke vrijstelling van of korting op de bankenbelasting van het Verenigd Koninkrijk in dezelfde mate toegerekend aan een dochteronderneming of vaste inrichting als waarin de activa en passiva voor de toepassing van bankenbelastingen worden toegerekend aan die dochteronderneming of vaste inrichting.
2 Wat het Verenigd Koninkrijk betreft, wordt dubbele heffing van bankenbelasting met inachtneming van het recht van het Verenigd Koninkrijk inzake het toestaan van verrekening met de bankenbelasting van het Verenigd Koninkrijk van bankenbelasting verschuldigd op een grondgebied buiten het Verenigd Koninkrijk (die het algemene beginsel hiervan onverlet laat) als volgt behandeld:
a. Nederlandse bankenbelasting geheven van een entiteit gevestigd in het Verenigd Koninkrijk die dochteronderneming is van een lid van een groep gevestigd in Nederland, mag, tenzij de moederonderneming van de groep gevestigd is in het Verenigd Koninkrijk, worden verrekend met de bankenbelasting van het Verenigd Koninkrijk;
b. indien rechtstreeks of via consolidatie Nederlandse bankenbelasting is toegepast op een vaste inrichting gelegen in het Verenigd Koninkrijk, wordt de aan de vaste inrichting toe te rekenen Nederlandse bankenbelasting bij de verrekening in aanmerking genomen, tenzij de moederonderneming van de groep gevestigd is in het Verenigd Koninkrijk.
1 Indien een entiteit van oordeel is dat de maatregelen van een of van beide verdragsluitende staten voor haar leiden of zullen leiden tot een belastingheffing die niet in overeenstemming is met de bepalingen van dit Verdrag, kan zij, ongeacht de rechtsmiddelen waarin de nationale wetgeving van die staten voorziet, haar geval voorleggen aan een van de bevoegde autoriteiten. De kwestie moet worden voorgelegd binnen drie jaar nadat de maatregel die leidt tot een belastingheffing die niet in overeenstemming is met de bepalingen van het Verdrag, of indien later, binnen zes jaar na afloop van het jaar of heffingstijdvak ter zake waarvan die belasting is opgelegd of voorlopig is opgelegd, voor het eerst te harer kennis is gebracht.
2 De bevoegde autoriteit waaraan de kwestie is voorgelegd tracht, indien het bezwaar haar gegrond voorkomt en indien zij niet zelf in staat is tot een bevredigende oplossing te komen, de kwestie in onderling overleg met de bevoegde autoriteit van de andere verdragsluitende staat op te lossen teneinde een belastingheffing die niet in overeenstemming is met het Verdrag te vermijden. Een bereikte overeenstemming wordt uitgevoerd niettegenstaande eventuele termijnen in het nationale recht van de verdragsluitende staten, met uitzondering van eventuele beperkingen die gelden voor de uitvoering van die overeenstemming.
3 De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten trachten de dubbele heffing van bankenbelasting in gevallen die niet voorzien zijn in het Verdrag alsmede eventuele moeilijkheden of twijfelpunten die rijzen met betrekking tot de uitlegging of de toepassing van het Verdrag in onderling overleg op te lossen.
4 De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten kunnen zich rechtstreeks met elkaar in verbinding stellen teneinde een overeenstemming als bedoeld in de voorgaande leden te bereiken.
5 Indien
a. uit hoofde van het eerste of derde lid van dit artikel een kwestie is voorgelegd aan de bevoegde autoriteit van een verdragsluitende staat omdat de maatregelen van een of van beide verdragsluitende staten ertoe hebben geleid dat de belastingheffing voor die entiteit niet in overeenstemming is met de bepalingen van dit Verdrag of dat er dubbele bankenbelasting is geheven in gevallen niet voorzien in dit Verdrag, en
b. de bevoegde autoriteiten er binnen twee jaar nadat de kwestie is voorgelegd aan de bevoegde autoriteit van de andere verdragsluitende staat niet in slagen deze kwestie op te lossen overeenkomstig het tweede of derde lid,
worden onopgeloste kwesties die voortvloeien uit de zaak indien de rechtstreeks betrokken entiteit zulks verzoekt voorgelegd voor arbitrage. De arbitrale uitspraak is bindend voor beide verdragsluitende staten en wordt ten uitvoer gelegd ongeacht eventuele termijnen in het nationale recht van de staten, tenzij de rechtstreeks betrokken entiteit de gezamenlijke regeling voor de tenuitvoerlegging van de arbitrale uitspraak niet aanvaardt. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten regelen in onderling overleg de wijze van toepassing van dit lid.
1 Met inachtneming van de bepalingen van het nationale recht van de verdragsluitende staten wisselen de bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten de informatie uit die naar verwachting van belang is voor de uitvoering van de bepalingen van dit Verdrag of voor de toepassing of handhaving van de nationale wetgeving met betrekking tot bankenbelastingen, in het bijzonder ter voorkoming van fraude en ter vergemakkelijking van de toepassing van wettelijke bepalingen tegen het legaal ontgaan van belastingen.
2 Alle uit hoofde van het eerste lid door een verdragsluitende staat ontvangen informatie wordt op dezelfde wijze geheim gehouden als informatie die volgens de nationale wetgeving van die staat is verkregen en wordt alleen ter kennis gebracht van entiteiten of autoriteiten (daaronder begrepen rechterlijke en bestuursrechtelijke instanties) die betrokken zijn bij de vaststelling of invordering van, de handhaving of vervolging ter zake van, of de beslissing in beroepszaken betrekking hebbende op de bankenbelastingen, of het toezicht daarop. Deze autoriteiten mogen alleen voor deze doeleinden van de informatie gebruikmaken. Zij mogen de informatie bekendmaken in openbare rechtszittingen of in gerechtelijke beslissingen. Niettegenstaande het voorgaande mag informatie ontvangen door een verdragsluitende staat voor andere doeleinden worden gebruikt, indien deze informatie krachtens de wetgeving van beide staten voor deze andere doeleinden mag worden gebruikt en de bevoegde autoriteit van de verstrekkende staat een dergelijk gebruik toestaat.
3 In geen geval worden de bepalingen van het eerste en tweede lid zo uitgelegd dat zij een verdragsluitende staat de verplichting opleggen:
a. bestuurlijke maatregelen te nemen die in strijd zijn met de wetgeving of bestuurlijke praktijk van die of van de andere verdragsluitende staat;
b. informatie te verstrekken die niet verkrijgbaar is volgens de wetgeving of in de normale gang van zaken in het bestuur van die of van de andere verdragsluitende staat;
c. informatie te verstrekken die een handelsgeheim, zakelijk geheim, industrieel, commercieel of beroepsgeheim of handelsproces zou onthullen, dan wel informatie waarvan het verstrekken in strijd zou zijn met de openbare orde.
4 Indien informatie wordt verzocht door een verdragsluitende staat in overeenstemming met dit artikel, wendt de andere verdragsluitende staat zijn maatregelen inzake het verzamelen van informatie aan om de verzochte informatie te verkrijgen, ongeacht het feit dat de andere staat ten behoeve van zijn eigen heffing van bankenbelasting niet over dergelijke informatie behoeft te beschikken. Op de in de vorige volzin vervatte verplichting zijn de beperkingen van het derde lid van toepassing, maar deze beperkingen mogen in geen geval zodanig worden uitgelegd dat het een verdragsluitende staat toegestaan is uitsluitend op grond van het feit dat hij geen nationaal belang heeft bij dergelijke informatie te weigeren informatie te verstrekken.
5 De bepalingen van het derde lid mogen in geen geval zodanig worden uitgelegd dat het een verdragsluitende staat toegestaan is het verstrekken van informatie te weigeren uitsluitend op grond van het feit dat de betreffende gegevens berusten bij een bank, een andere financiële instelling, een gevolmachtigde, of een persoon die bij wijze van vertegenwoordiging of als vertrouwenspersoon optreedt, dan wel omdat deze betrekking hebben op eigendomsbelangen in een bank.
De verdragsluitende staten stellen elkaar er langs diplomatieke weg van in kennis dat de wettelijk vereiste procedures voor het in werking doen treden van dit Verdrag zijn voltooid. Dit Verdrag treedt in werking op de laatste dag van de maand volgend op de maand waarin de laatste van deze kennisgevingen is ontvangen en is van kracht vanaf 1 januari 2011. Kennisgeving van voltooiing wordt geacht door een verdragsluitende staat te zijn gedaan op de datum van ontvangst van de kennisgeving door de andere verdragsluitende staat.
Dit Verdrag blijft van kracht totdat het door een van de verdragsluitende staten wordt beëindigd. Elk van de verdragsluitende staten kan het Verdrag langs diplomatieke weg beëindigen door ten minste zes maanden voor het einde van enig kalenderjaar dat begint na het verstrijken van een tijdvak van vijf jaar na de datum van inwerkingtreding van het Verdrag kennis te geven van de beëindiging. In dat geval houdt het Verdrag op 1 januari van het kalenderjaar eerstvolgend op het jaar waarin de kennisgeving is gedaan op van kracht te zijn. Kennisgeving van beëindiging wordt geacht door een verdragsluitende staat te zijn gedaan op de datum van ontvangst van de kennisgeving door de andere verdragsluitende staat.
TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Verdrag hebben ondertekend.
GEDAAN te Londen op 12 juni 2013, in tweevoud, in de Engelse taal.
Voor de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden,
Voor de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland,
Bij de ondertekening van het Verdrag tot het vermijden van dubbele belasting met betrekking tot bankenbelastingen, heden gesloten tussen de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden en de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, zijn de ondergetekenden overeengekomen dat de volgende bepalingen een integrerend onderdeel van het Verdrag vormen.
I. Ten aanzien van artikel 1 (Entiteiten waarop het Verdrag van toepassing is)
Het is wel te verstaan dat dit Verdrag tevens van toepassing is op de heffing van bankenbelastingen indien een bankenbelasting is toegepast op de activa en passiva van een dochteronderneming of een vaste inrichting en deze activa en passiva geconsolideerd zijn binnen een groep waarvan de moederonderneming gevestigd is in een verdragsluitende staat.
II. Ten aanzien van artikel 5 (Vermijden van dubbele belasting)
Het is wel te verstaan dat beide verdragsluitende staten de beginselen uit het OESO-rapport uit 2010 inzake de toerekening van voordelen aan vaste inrichtingen toepassen bij het toerekenen van activa en passiva aan een vaste inrichting.
TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Protocol hebben ondertekend.
Voor een permanente link naar de door u bekeken versie, inwerkinggetreden op , kopieer één van de onderstaande links of verfijn de link in de Linktool.
Met behulp van de Linktool van LiDO is het mogelijk om een bredere link of een meer gedetailleerde link te maken.
Ga naar de Linktool
Op linkeddata.overheid.nl zijn onderstaande relaties bekend.
Er is geen andere versie beschikbaar waarmee u de huidige geselecteerde versie, inwerkinggetreden op , kan vergelijken.
Selecteer een andere versie van de regeling waarmee u de huidige versie , inwerkinggetreden op , wilt vergelijken.
Vergelijken van "Verdrag tussen de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden en de Regering van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van het ontgaan van belasting met betrekking tot bankenbelastingen", inwerkinggetreden op , met versie die inwerking is getreden op .
Doordat er een grote regeling is gekozen kan de vergelijking enkele minuten duren.
U kunt kiezen voor het toevoegen van de wetstechnische informatie aan de tekst.
U kunt kiezen in welk formaat de tekst geëxporteerd wordt.
U kunt de tekst inclusief afbeeldingen exporteren. De afbeeldingen worden dan met de tekst in een .zip-bestand geleverd
Via deze link kunt u meer informatie krijgen over de Europese richtlijn of verordening waarnaar in de tekst van de regeling verwezen wordt, inclusief de tekst daarvan. U wordt hiervoor doorgeleid naar EUR-LEX, de online databank van de Europese Unie waarin de Europese wetgeving is opgenomen.
