Verdrag nopens de tenuitvoerlegging van in het buitenland gewezen scheidsrechterlijke uitspraken, Genève, 26-09-1927

Geraadpleegd op 18-04-2024.
Geldend van 12-11-1931 t/m heden

Verdrag nopens de tenuitvoerlegging van in het buitenland gewezen scheidsrechterlijke uitspraken

Authentiek : EN

CONVENTION ON THE EXECUTION OF FOREIGN ARBITRAL AWARDS.

The President of the German Reich; the President of the Austrian Republic; His Majesty the King of the Belgians; the President of the Republic of Bolivia; His Majesty the King of Great Britain and Ireland and of the British Dominions beyond the Seas, Emperor of India; His Majesty the King of Denmark; the President of the Polish Republic, for the Free City of Danzig; His Majesty the King of Spain; the President of the Estonian Republic; the President of the Finnish Republic; the President of the French Republic; the President of the Hellenic Republic; His Majesty the King of Italy; Her Royal Highness the Grand Duchess of Luxemburg; the President of the Republic of Nicaragua; Her Majesty the Queen of the Netherlands; the President of the Republic of Peru; the President of the Portuguese Republic; His Majesty the King of Roumania; His Majesty the King of Siam; His Majesty the King of Sweden; the Swiss Federal Council; the President of the Czechoslovak Republic;

Signatories of the Protocol on Arbitration Clauses, opened at Geneva on September 24th, 1923;

Having resolved to conclude a Convention with the object of supplementing the said Protocol,

Have appointed as their Plenipotentiaries the following:

The President of the German Reich:

M. Adolf Müller, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the Swiss Federal Council;

The President of the Austrian Republic:

M. Emerich Pflügl, Minister Plenipotentiary, Representative of the Austrian Federal Government accredited to the League of Nations;

His Majesty the King of the Belgians:

M. J. Brunet, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary;

The President of the Republic of Bolivia:

M. Adolfe Costa du Rels, Minister Plenipotentiary, Permanent Delegate accredited to the League of Nations;

M. Alberto Cortadellas, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the Swiss Federal Council, Permanent Delegate accredited to the League of Nations;

His Majesty the King of Great Britain and Ireland and of the British Dominions beyond the Seas, Emperor of India:

For Great Britain and Northern Ireland, and all parts of the British Empire which are not separate Members of the League of Nations:

Sir Austen Chamberlain, K.G., M.P., His Britannic Majesty's Secretary of State for Foreign Affairs;

For New Zealand:

Sir C. J. Parr, High Commissioner for New Zealand in London;

His Majesty the King of Denmark:

M. A. Oldenburg, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the Swiss Federal Council; Permanent Representative accredited to the League of Nations;

The President of the Polish Republic:

For the Free City of Danzig:

M. François Sokal, Minister Plenipotentiary, Delegate accredited to the League of Nations;

His Majesty the King of Spain:

Marquis de la Torrehermosa, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the Swiss Federal Council;

The President of the Estonian Republic:

M. H. Schmidt, Acting Minister for Foreign Affairs;

The President of the Finnish Republic:

M. Rudolf Holsti, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary, Permanent Delegate accredited to the League of Nations;

The President of the French Republic:

M. Aristide Briand, Minister for Foreign Affairs;

The President of the Hellenic Republic:

M. R. Raphaël, Permanent Delegate accredited to the League of Nations, Chargé d'Affaires at Berne;

His Majesty the King of Italy:

M. Vittorio Scialoja, Senator of the Kingdom;

Her Royal Highness the Grand Duchess of Luxemburg:

M. Joseph Bech, Minister of State, President of the Grand-Ducal Government;

The President of the Republic of Nicaragua:

M. T. F. Medina, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the President of the French Republic;

Her Majesty the Queen of the Netherlands:

Jonkheer F. Beelaerts van Blokland, Minister for Foreign Affairs;

The President of the Republic of Peru:

M. M. H. Cornejo, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary, to the President of the French Republic, Representative of Peru on the Council of the League of Nations;

The President of the Portuguese Republic:

M. Ferraz de Andrade, Chief of the Portuguese Office accredited to the League of Nations;

His Majesty the King of Roumania:

M. C. Antoniade, Minister Plenipotentiary, Permanent Representative of Roumania accredited to the League of Nations;

His Majesty the King of Siam:

Prince Varnvaidya, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary in London, Permanent Delegate accredited to the League of Nations;

His Majesty the King of Sweden:

M. Karl Ivan Westman, Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the Swiss Federal Council;

The Swiss Federal Council:

M. Giuseppe Motta, Federal Councillor, Head of the Federal Political Department;

The President of the Czechoslovak Republic:

M. Zdeněk Fierlinger, Envoy Etraordinary and Minister Plenipotentiary to the Swiss Federal Council, Permanent Delegate accredited to the League of Nations;

Who, having communicated their full powers, found in good and due form, have agreed on the following provisions:

Article 1

In the territories of any High Contracting Party to which the present Convention applies, an arbitral award made in pursuance of an agreement, whether relating to existing or future differences (hereinafter called „a submission to arbitration”) covered by the Protocol on Arbitration Clauses, opened at Geneva on September 24th, 1923, shall be recognised as binding and shall be enforced in accordance with the rules of the procedure of the territory where the award is relied upon, provided that the said award has been made in a territory of one of the High Contracting Parties to which the present Convention applies and between persons who are subject to the jurisdiction of one of the High Contracting Parties.

To obtain such recognition or enforcement, it shall, further, be necessary:

• (a) That the award has been made in pursuance of a submission to arbitration which is valid under the law applicable thereto;

• (b) That the subject-matter of the award is capable of settlement by arbitration under the law of the country in which the award is sought to be relied upon;

• (c) That the award has been made by the Arbitral Tribunal provided for in the submission to arbitration or constituted in the manner agreed upon by the parties and in conformity with the law governing the arbitration procedure;

• (d) That the award has become final in the country in which it has been made, in the sense that it will not be considered as such if it is open to opposition, appel or pourvoi en cassation (in the countries where such forms of procedure exist) or if it is proved that any proceedings for the purpose of contesting the validity of the award are pending;

• (e) That the recognition or enforcement of the award is not contrary to the public policy or to the principles of the law of the country in which it is sought to be relied upon.

Article 2

Even if the conditions laid down in Article 1 hereof are fulfilled, recognition and enforcement of the award shall be refused if the Court is satisfied:

• (a) That the award has been annulled in the country in which it was made;

• (b) That the party against whom it is sought to use the award was not given notice of the arbitration proceedings in sufficient time to enable him to present his case; or that, being under a legal incapacity, he was not properly represented;

• (c) That the award does not deal with the differences contemplated by or falling within the terms of the submission to arbitration or that it contains decisions on matters beyond the scope of the submission to arbitration.

If the award has not covered all the questions submitted to the arbitral tribunal, the competent authority of the country where recognition or enforcement of the award is sought can, if it thinks fit, postpone such recognition or enforcement or grant it subject to such guarantee as that authority may decide.

Article 3

If the party against whom the award has been made proves that, under the law governing the arbitration procedure, there is a ground, other than the grounds referred to in Article 1 (a) and (c), and Article 2 (b) and (c), entitling him to contest the validity of the award in a Court of Law, the Court may, if it thinks fit, either refuse recognition or enforcement of the award or adjourn the consideration thereof, giving such party a reasonable time within which to have the award annulled by the competent tribunal.

Article 4

The party relying upon an award or claiming its enforcement must supply, in particular:

• (1) The original award or a copy thereof duly authenticated, according to the requirements of the law of the country in which it was made;

• (2) Documentary or other evidence to prove that the award has become final, in the sense defined in Article 1 (d), in the country in which it was made;

• (3) When necessary, documentary or other evidence to prove that the conditions laid down in Article 1, paragraph 1 and paragraph 2 (a) and (c), have been fulfilled.

A translation of the award and of the other documents mentioned in this Article into the official language of the country where the award is sought to be relied upon may be demanded. Such translation must be certified correct by a diplomatic or consular agent of the country to which the party who seeks to rely upon the award belongs or by a sworn translator of the country where the award is sought to be relied upon.

Article 5

The provisions of the above Articles shall not deprive any interested party of the right of availing himself of an arbitral award in the manner and to the extent allowed by the law or the treaties of the country where such award is sought to be relied upon.

Article 6

The present Convention applies only to arbitral awards made after the coming-into-force of the Protocol on Arbitration Clauses, opened, at Geneva on September 24th, 1923.

Article 7

The present Convention, which will remain open to the signature of all the signatories of the Protocol of 1923 on Arbitration Clauses, shall be ratified.

It may be ratified only on behalf of those Members of the League of Nations and non-Member States on whose behalf the Protocol of 1923 shall have been ratified.

Ratifications shall be deposited as soon as possible with the Secretary-General of the League of Nations, who will notify such deposit to all the signatories.

Article 8

The present Convention shall come into force three months after it shall have been ratified on behalf of two High Contracting Parties. Thereafter, it shall take effect, in the case of each High Contracting Party, three months after the deposit of the ratification on its behalf with the Secretary-General of the League of Nations.

Article 9

The present Convention may be denounced on behalf of any Member of the League or non-Member State. Denunciation shall be notified in writing to the Secretary-General of the League of Nations, who will immediately send a copy thereof, certified to be in conformity with the notification, to all the other Contracting Parties, at the same time informing them of the date on which he received it.

The denunciation shall come into force only in respect of the High Contracting Party which shall have notified it and one year after such notification shall have reached the Secretary-General of the League of Nations.

The denunciation of the Protocol on Arbitration Clauses shall entail, ipso facto, the denunciation of the present Convention.

Article 10

The present Convention does not apply to the Colonies, Protectorates or territories under suzerainty or mandate of any High Contracting Party unless they are specially mentioned.

The application of this Convention to one or more of such Colonies, Protectorates or territories to which the Protocol on Arbitration Clauses, opened at Geneva on September 24th, 1923, applies, can be effected at any time by means of a declaration addressed to the Secretary-General of the League of Nations by one of the High Contracting Parties.

Such declaration shall take effect three months after the deposit thereof.

The High Contracting Parties can at any time denounce the Convention for all or any of the Colonies, Protectorates or territories referred to above. Article 9 hereof applies to such denunciation.

Article 11

A certified copy of the present Convention shall be transmitted by the Secretary-General of the League of Nations to every Member of the League of Nations and to every non-Member State which signs the same.

In faith whereof, the above-named Plenipotentiaries have signed the present Convention.

DONE at Geneva, on the twenty-sixth day of September one thousand nine hundred and twenty-seven, in a single copy, of which the English and French texts are both authentic, and which will be kept in the archives of the League of Nations.

Vertaling : NL

VERDRAG NOPENS DE TENUITVOERLEGGING VAN IN HET BUITENLAND GEWEZEN SCHEIDSRECHTERLIJKE UITSPRAKEN.

[Zie de Engelse tekst voor een opsomming van Staatshoofden]

Die het Protocol betreffende arbitrage-clausules, nedergelegd te Genève op 24 September 1923, hebben geteekend;

Besloten hebbende een verdrag te sluiten teneinde dit Protocol aan te vullen,

Hebben aangewezen als hun gevolmachtigden:

[Zie de Engelse tekst voor de lijst van gevolmachtigden]

welke na hunne in goeden en behoorlijken vorm bevonden volmachten te hebben overgelegd, omtrent de volgende bepalingen zijn overeengekomen:

Artikel 1

In de gebieden van elk der Hooge Verdragsluitende Partijen, waarop dit Verdrag van toepassing is, zal een scheidsrechterlijke uitspraak, gewezen ten gevolge van een compromis of van een compromissoire clausule als bedoeld in het Protocol betreffende arbitrage-clausules, ter onderteekening nedergelegd te Genève op 24 September 1923, als bindend worden erkend en de tenuitvoerlegging van deze uitspraak zal worden toegestaan, overeenkomstig de regelen van rechtsvordering, geldende in het gebied waar een beroep op de uitspraak wordt gedaan, mits deze uitspraak zal zijn gewezen in het gebied van een der Hooge Verdragsluitende Partijen, waarop dit Verdrag van toepassing is, en tusschen personen, die onderworpen zijn aan de rechtspraak van een der Hooge Verdragsluitende Partijen.

Teneinde deze erkenning of deze tenuitvoerlegging te verkrijgen, zal het bovendien noodig zijn, dat:

• a) de uitspraak is gewezen ingevolge een compromis of een compromissoire clausule, welke geldig zijn volgens de wetgeving, die er op van toepassing is;

• b) het onderwerp van de uitspraak volgens de wetgeving van het land, waar daarop een beroep wordt gedaan, vatbaar is geregeld te worden langs scheidsrechterlijken weg;

• c) de uitspraak gewezen is door het scheidsgerecht aangewezen in het compromis of in de compromissoire clausule, of dat samengesteld was overeenkomstig de tusschen partijen getroffen overeenkomst en de rechtsregelen, die van toepassing zijn op de scheidsrechterlijke procedure;

• d) de uitspraak definitief is geworden in het land, waar zij gewezen is, in dien zin, dat zij niet als zoodanig zal worden beschouwd, indien er tegen nog mogelijk is verzet, beroep of voorziening in cassatie (in de landen waar deze rechtsmiddelen bestaan), of indien bewezen wordt, dat een geding om de geldigheid van de uitspraak te betwisten aanhangig is;

• e) de erkenning of de tenuitvoerlegging van de uitspraak niet strijdig is met de openbare orde of met de beginselen van het publieke recht van het land, waar de uitspraak wordt ingeroepen.

Artikel 2

Zelfs indien de voorwaarden gesteld in artikel 1 zijn vervuld, zullen de erkenning en de tenuitvoerlegging van de uitspraak worden geweigerd, indien de rechter vaststelt, dat:

• a) de uitspraak vernietigd is geworden in het land, waar zij gewezen was;

• b) de partij tegen wie een beroep op de uitspraak is gedaan van de scheidsrechterlijke procedure niet tijdig genoeg kennis heeft gehad om verweer te kunnen voeren, of dat deze partij, onbekwaam om in rechte op te treden, niet op regelmatige wijze vertegenwoordigd is geweest;

• c) de uitspraak niet betrekking heeft op het geschilpunt beoogd in of vallende binnen de bepalingen van het compromis of van de compromissoire clausule, of de uitspraak beslissingen bevat, die de bepalingen van het compromis of van de compromissoire clausule te buiten gaan.

Indien de uitspraak niet een beslissing heeft gegeven over alle vragen, welke aan het scheidsgerecht waren onderworpen, zal de bevoegde autoriteit van het land, waar erkenning of tenuitvoerlegging van deze uitspraak wordt gevraagd, indien zij dit wenschelijk oordeelt, die erkenning of die tenuitvoerlegging kunnen verdagen, of deze afhankelijk stellen van een waarborg, dien zij zal kunnen vaststellen.

Artikel 3

Indien de partij tegen wie de uitspraak gewezen is aantoont, dat volgens de rechtsregelen, die van toepassing zijn op de scheidsrechterlijke procedure, een andere grond dan die bedoeld in artikel 1 sub a en c en artikel 2 sub b en c aanwezig is, waarop deze partij in rechte de geldigheid van de uitspraak kan betwisten, zal de rechter desgewenscht erkenning of tenuitvoerlegging van de uitspraak kunnen weigeren of deze kunnen aanhouden, aan de partij een redelijken termijn latende om de uitspraak door het bevoegde gerecht nietig te doen verklaren.

Artikel 4

De partij, die de uitspraak inroept, of die de tenuitvoerlegging er van verlangt, moet met name overleggen:

• 1) de uitspraak in originali of een afschrift hiervan, dat overeenkomstig de wetgeving van het land, waar de uitspraak is gewezen, de noodige waarborgen biedt voor de authenticiteit hiervan;

• 2) de stukken en gegevens strekkende om vast te stellen, dat de uitspraak in het land, waar zij is gewezen, definitief is geworden in den zin bedoeld in artikel 1 sub d;

• 3) zoo noodig de stukken en gegevens strekkende om vast te stellen, dat de voorwaarden bedoeld in artikel 1 alinea 1 en alinea 2, sub a en c, zijn vervuld.

Een vertaling van de uitspraak en van de andere in dit artikel vermelde stukken in de officieele taal van het land, waar de uitspraak wordt ingeroepen, kan worden verlangd. Deze vertaling zal door een diplomatieken of consulairen vertegenwoordiger van het land, waartoe de partij behoort die de uitspraak inroept, of door een beëedigd vertaler van het land, waar de uitspraak wordt ingeroepen, voor eensluidend verklaard moeten worden.

Artikel 5

De bepalingen van de voorafgaande artikelen zullen geen enkele betrokken partij berooven van het recht, om zich op een scheidsrechterlijke uitspraak te beroepen op de wijze en in de mate, als toegestaan wordt door de wetgeving of de verdragen van het land, waar deze uitspraak wordt ingeroepen.

Artikel 6

Dit Verdrag is slechts van toepassing op scheidsrechterlijke uitspraken, welke gewezen zijn na de inwerkingtreding van het Protocol betreffende arbitrage-clausules, ter onderteekening nedergelegd te Genève op 24 September 1923.

Artikel 7

Dit Verdrag, dat nedergelegd zal blijven ter onderteekening door alle Staten, die het Protocol van 1923 betreffende arbitrage-clausules hebben geteekend, zal worden bekrachtigd.

Het zal slechts kunnen worden bekrachtigd namens die Leden van den Volkenbond en die Staten, welke niet Lid zijn van den Bond, namens wie het Protocol van 1923 bekrachtigd zal zijn.

De bekrachtigingen zullen zoo spoedig mogelijk worden nedergelegd bij den Secretaris-Generaal van den Volkenbond, die de nederlegging hiervan aan alle Staten, die het Verdrag hebben onderteekend, zal mededeelen.

Artikel 8

Dit Verdrag zal in werking treden drie maanden nadat het zal zijn bekrachtigd namens twee Hooge Verdragsluitende Partijen. Daarna zal het Verdrag voor iedere Hooge Verdragsluitende Partij in werking treden drie maanden na de nederlegging van haar bekrachtiging bij den Secretaris-Generaal van den Volkenbond.

Artikel 9

Dit Verdrag zal namens ieder Lid van den Volkenbond of namens iederen Staat die niet Lid is van den Volkenbond, kunnen worden opgezegd. De opzegging zal geschieden door middel van een schriftelijke kennisgeving, gericht tot den Secretaris-Generaal van den Volkenbond, die deze onmiddellijk aan alle andere Verdragsluitende Partijen zal doen toekomen met vermelding van den datum, waarop de opzegging is ontvangen.

De opzegging zal slechts werken ten aanzien van de Hooge Verdragsluitende Partij, die er van zal hebben kennis gegeven en één jaar na den datum, waarop de kennisgeving den Secretaris-Generaal van den Volkenbond zal hebben bereikt.

De opzegging van het Protocol betreffende arbitrage-clausules zal van rechtswege de opzegging van dit Verdrag medebrengen.

Artikel 10

Dit Verdrag is niet van rechtswege van toepassing op de koloniën, protectoraten of gebieden, welke geplaatst zijn onder de suzereiniteit of het mandaat van een van de Hooge Verdragsluitende Partijen.

Te allen tijde zal het Verdrag kunnen worden uitgestrekt over één of meerdere dezer koloniën, gebieden of protectoraten, waarop het Protocol betreffende arbitrage-clausules, ter onderteekening nedergelegd te Genève op 24 September 1923, van toepassing is, door een verklaring, door een van de Hooge Verdragsluitende Partijen te richten tot den Secretaris-Generaal van den Volkenbond.

Zoodanige verklaring zal van kracht worden drie maanden na de nederlegging hiervan.

De Hooge Verdragsluitende Partijen zullen te allen tijde het Verdrag kunnen opzeggen voor alle of eenige van hare koloniën, protectoraten of hierboven bedoelde gebieden. Artikel 9 is van toepassing op deze opzegging.

Artikel 11

Een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift van dit Verdrag zal door den Secretaris-Generaal van den Volkenbond worden toegezonden aan ieder Lid van den Volkenbond en aan iederen Staat, die niet Lid is van den Volkenbond en die het Verdrag heeft onderteekend.

Ten bewijze waarvan de bovengenoemde gevolmachtigden dit Verdrag hebben onderteekend.

Gedaan te Genève den zes en twintigsten September negentienhonderd zevenentwintig in een enkel exemplaar, waarvan de Engelsche en Fransche tekst beide als authentiek zullen gelden, en dat bewaard zal blijven in het archief van den Volkenbond.