Verdrag betreffende schadeloosstelling voor arbeidsongevallen, Genève, 10-06-1925

Geraadpleegd op 19-04-2024.
Geldend van 13-11-1964 t/m heden

Verdrag betreffende schadeloosstelling voor arbeidsongevallen

Authentiek : EN

LEAGUE OF NATIONS.

INTERNATIONAL LABOUR CONFERENCE.

CONVENTION CONCERNING WORKMEN'S COMPENSATION FOR ACCIDENTS.

The General Conference of the International Labour Organisation,

Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office, and having met in its Seventh Session on 19 May 1925, and

Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to workmen's compensation for accidents, which is included in the first item of the agenda of the Session, and

Having determined that these proposals shall take the form of an international convention,

adopts, this tenth day of June of the year one thousand nine hundred and twenty-five, the following Convention, which may be cited as the Workmen's Compensation (Accidents) Convention, 1925, for ratification by the Members of the International Labour Organisation, in accordance with the provisions of the Constitution of the International Labour Organisation:

Article 1

Each Member of the International Labour Organisation which ratifies this Convention undertakes to ensure that workmen who suffer personal injury due to an industrial accident, or their dependants, shall be compensated on terms at least equal to those provided by this Convention.

Article 2

  • 1 The laws and regulations as to workmen's compensation shall apply to workmen, employees and apprentices employed by any enterprise, undertaking or establishment of whatsoever nature, whether public of private.

  • 2 It shall nevertheless be open to any Member to make such exceptions in its national legislation as it deems necessary in respect of:

    • a) persons whose employment is of a casual nature and who are employed otherwise than for the purpose of the employer's trade or business;

    • b) out-workers;

    • c) members of the employer's family who work exclusively on his behalf and who live in his house;

    • d) non-manual workers whose remuneration exceeds a limit to be determined by national laws or regulations.

Article 3

This Convention shall not apply to

  • 1) seamen and fishermen for whom provision shall be made by a later Convention;

  • 2) persons covered by some special scheme, the terms of which are not less favourable than those of this Convention.

Article 4

This Convention shall not apply to agriculture, in respect of which the Convention concerning workmen's compensation in agriculture adopted by the International Labour Conference at its Third Session remains in force.

Article 5

The compensation payable to the injured workman, or his dependants, where permanent incapacity or death results from the injury, shall be paid in the form of periodical payments: provided that it may be wholly or partially paid in a lump sum, if the competent authority is satisfied that it will be properly utilised.

Article 6

In case of incapacity, compensation shall be paid not later than as from the fifth day after the accident whether it be payable by the employer, the accident insurance institution, or the sickness insurance institution concerned.

Article 7

ln cases where the injury results in incapacity of such a nature that the injured workman must have the constant help of another person, additional compensation shall be provided.

Article 8

The national laws or regulations shall prescribe such measures of supervision and methods of review as are deemed necessary.

Article 9

Injured workmen shall be entitled to medical aid and to such surgical and pharmaceutical aid as is recognised to be necessary in consequence of accidents. The cost of such aid shall be defrayed either by the employer, by accident insurance institutions, or by sickness or invalidity insurance institutions.

Article 10

  • 1 Injured workmen shall be entitled to the supply and normal renewal, by the employer or insurer, of such artificial limbs and surgical appliances as are recognised to be necessary: provided that national laws or regulations may allow in exceptional circumstances the supply and renewal of such artificial limbs and appliances to be replaced by the award to the injured workman of a sum representing the probable cost of the supply and renewal of such appliances, this sum to be decided at the time when the amount of compensation is settled or revised.

  • 2 National laws or regulations shall provide for such supervisory measures as are necessary, either to prevent abuses in connection with the renewal of appliances, or to ensure that the additional compensation is utilised for this purpose.

Article 11

The national laws or regulations shall make such provision as, having regard to national circumstances, is deemed most suitable for ensuring in all circumstances, in the event of the insolvency of the employer or insurer, the payment of compensation to workmen who suffer personal injury due to industrial accidents, or in case of death, to their dependants.

Article 12

The formal ratifications of this Convention under the conditions set forth in the Constitution of the International Labour Organisation shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration.

Article 13

  • 1 This Convention shall come into force at the date on which the ratifications of two Members of the International Labour Organisation have been registered by the Director-General.

  • 2 It shall be binding only upon those Members whose ratifications have been registered with the International Labour Office.

  • 3 Thereafter, the Convention shall come into force for any Member at the date on which its ratification has been registered with the International Labour Office.

Article 14

As soon as the ratifications of two Members of the International Labour Organisation have been registered with the International Labour Office, the Director-General of the International Labour Office shall so notify all the Members of the International Labour Organisation. He shall likewise notify them of the registration of ratifications which may be communicated subsequently by other Members of the Organisation.

Article 15

Subject to the provisions of Article 13, each Member which ratifies this Convention agrees to bring the provisions of Articles 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 and 11 into operation not later than 1 January 1927 and to take such action as may be necessary to make these provisions effective.

Article 16

Each Member of the International Labour Organisation which ratifies this Convention engages to apply it to its colonies, possessions and protectorates, in accordance with the provisions of Article 35 of the Constitution of the International Labour Organisation.

Article 17

A Member which has ratified this Convention may denounce it after the expiration of five years from the date on which the Convention first comes into force, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until one year after the date on which it is registered with the International Labour Office.

Article 18

At such times as it may consider necessary the Governing Body of the International Labour Office shall present to the General Conference a report on the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on the agenda of the Conference the question of its revision in whole or in part.

The foregoing is the authentic text of the Convention duly adopted by the General Conference of the International Labour Organisation during its Seventh Session which was held at Geneva and declared closed the 10th day of June 1925.

In faith whereof we have appended our signatures this twenty-fourth day of June 1925.

The President of the Conference,

Dr. EDVARD BENES.

The Director of the International Labour Office,

ALBERT THOMAS.

Vertaling : NL

VOLKENBOND.

INTERNATIONALE ARBEIDSCONFERENTIE.

VERDRAG BETREFFENDE SCHADELOOSSTELLING VOOR ARBEIDSONGEVALLEN.

De Algemeene Conferentie van de Internationale Organisatie van den Arbeid, door den Raad van Beheer van het Internationaal Arbeidsbureau bijeengeroepen te Genève en aldaar bijeengekomen op 19 Mei 1925 in haar zevende zitting,

besloten hebbende verschillende voorstellen aan te nemen betreffende „schadeloosstelling voor arbeidsongevallen”, welk onderwerp begrepen is in het eerste punt van de agenda der zitting en

na besloten te hebben, dat deze voorstellen den vorm zullen aannemen van een internationaal verdrag,

neemt heden, den 10den Juni 1925, het volgende verdrag aan, dat genoemd zal worden “Verdrag betreffende schadeloosstelling voor arbeidsongevallen, 1925”, ter bekrachtiging door de Leden van de Internationale Organisatie van den Arbeid, zulks overeenkomstig de bepalingen van het Statuut van de Internationale Arbeidsorganisatie:

Artikel 1

Ieder Lid van de Internationale Organisatie van den Arbeid, dat dit verdrag bekrachtigt, verbindt zich om aan arbeiders, aan wie een ongeval is overkomen of aan hun rechtverkrijgenden, schadeloosstellingen te verzekeren op voorwaarden, welke ten minste gelijk zijn aan die neergelegd in dit verdrag.

Artikel 2

  • 1 De wetten en voorschriften betreffende de schadeloosstelling voor arbeidsongevallen zullen van toepassing moeten zijn op arbeiders, bedienden of leerlingen, werkzaam in ondernemingen, bedrijven of inrichtingen van welken aard ook, zoowel openbare als particuliere.

  • 2 Ieder lid kan nochtans in zijn nationale wetten die uitzonderingen maken, die hij noodzakelijk acht betreffende:

    • a. personen die werkzaamheden van tijdelijken aard verrichten, welke geen verband houden met de onderneming van den werkgever;

    • b. de thuiswerkers;

    • c. familieleden van den werkgever, die uitsluitend voor zijn rekening arbeid verrichten en in zijn huis wonen;

    • d. arbeiders die geen handenarbeid verrichten en wier loon een door de nationale wetgeving te bepalen bedrag te boven gaat.

Artikel 3

Het verdrag is niet van toepassing op: 1°. zeelieden en visschers, voor wie bij een later verdrag een regeling getroffen zal worden; 2°. personen, die onder een bijzondere regeling vallen, welke ten minste even gunstig is als die neergelegd in dit verdrag.

Artikel 4

Dit verdrag zal niet van toepassing zijn op den landbouw, waarvoor het verdrag betreffende ongevallenverzekering in den landbouw, aangenomen door de derde Internationale Arbeidsconferentie van kracht blijft.

Artikel 5

De schadeloosstellingen verschuldigd ter zake van ongevallen, die den dood of blijvende arbeidsongeschiktheid ten gevolge hebben, zullen den getroffene of zijn rechtverkrijgenden worden uitgekeerd in den vorm van renten.

Deze schadeloosstellingen kunnen echter geheel of gedeeltelijk uitgekeerd worden in een bedrag ineens, wanneer aan de bevoegde autoriteiten waarborgen voor een oordeelkundig gebruik gegeven worden.

Artikel 6

Ingeval van ongeschiktheid tot werken zal de schadeloosstelling worden toegekend te beginnen uiterlijk vijf dagen na het ongeval, hetzij zij verschuldigd is door den werkgever of door een verzekeringsinstelling tegen ongevallen of door een tegen ziekte.

Artikel 7

Een toeslag op de schadeloosstelling zal worden toegekend aan door een ongeval getroffenen, die ongeschikt tot werken zijn en die de voortdurende hulp van een ander persoon noodig hebben.

Artikel 8

De nationale wetten zullen de contrôle op en de wijze van herziening van de schadeloosstellingen vaststellen, welke noodig geoordeeld worden.

Artikel 9

De door een arbeidsongeval getroffenen hebben recht op genees- en heelkundige behandeling en op genees-, heel- en verbandmiddelen, welke erkend worden ten gevolge van die arbeidsongevallen noodzakelijk te zijn.

De kosten van die behandeling komen ten laste hetzij van den werkgever, hetzij van verzekeringsinstellingen tegen ongevallen, tegen ziekte of tegen invaliditeit.

Artikel 10

  • 1 De door een arbeidsongeval getroffenen hebben recht op het verstrekken en op het vernieuwen door den werkgever of den risicodrager, van die kunstmiddelen, waarvan het gebruik noodzakelijk wordt geacht.

  • 2 Echter zullen bij wijze van uitzondering de nationale wetten kunnen toestaan, dat in plaats van de verstrekking of vernieuwing van de kunstmiddelen een toelage aan den door een arbeidsongeval getroffene toegekend wordt; deze toelage wordt vastgesteld op het tijdstip van de vaststelling of herziening van het bedrag der schadeloosstelling, en op het bedrag der vermoedelijke kosten van aanschaffing en van vernieuwing dier kunstmiddelen. De nationale wetten zullen contrôle-maatregelen nemen om, voorzooveel de vernieuwing der kunstmiddelen betreft, misbruiken te voorkomen en om te waarborgen, dat de toelage voor de kunstmiddelen voor dit doel aangewend wordt.

Artikel 11

De nationale wetten zullen voorschriften bevatten, welke, rekening houdend met de bijzondere toestanden in elk land, het meest geschikt zijn om in alle omstandigheden de betaling te verzekeren van de schadeloosstellingen aan door een arbeidsongeval getroffenen en aan hun rechtverkrijgenden en die te waarborgen bij insolvabiliteit van den werkgever of den risicodrager.

Artikel 12

De officieele bekrachtigingen van dit verdrag, overeenkomstig het bepaalde in het Statuut van de Internationale Arbeidsorganisatie, zullen worden medegedeeld aan den Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau en door hem worden ingeschreven.

Artikel 13

  • 1 Dit verdrag zal van kracht worden, zoodra de bekrachtigingen van 2 leden van de Internationale Organisatie van den Arbeid door den Directeur-Generaal zullen zijn ingeschreven.

  • 2 Het zal slechts verbindend zijn voor de leden, die hunne bekrachtiging door den Directeur-Generaal hebben doen inschrijven.

  • 3 Vervolgens zal dit verdrag voor ieder der andere leden in werking treden op den datum, waarop de bekrachtiging van dat lid door het Internationaal Arbeidsbureau zal zijn ingeschreven.

Artikel 14

Zoodra de bekrachtigingen van 2 leden der Internationale Organisatie van den Arbeid door het Internationaal Arbeidsbureau zijn ingeschreven, zal de Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau van dit feit mededeeling doen aan alle leden van de Internationale Organisatie van den Arbeid. Hij zal hen eveneens in kennis stellen met de inschrijvingen van de bekrachtigingen, die hem later door andere leden der Organisatie zullen worden medegedeeld.

Artikel 15

Onder voorbehoud der bepalingen van artikel 13 verbindt ieder Lid dat dit verdrag bekrachtigt, zich de bepalingen der artt. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 en 11 uiterlijk op 1 Januari 1927 in werking te doen treden en om die maatregelen te treffen, die noodig zullen blijken om deze bepalingen doeltreffend te doen zijn.

Artikel 16

Ieder lid van de Internationale Organisatie van den Arbeid, dat dit verdrag bekrachtigt, verbindt zich om het toe te passen ten aanzien van zijn koloniën, bezittingen en protectoraten, overeenkomstig de bepalingen van artikel 35 van het Statuut van de Internationale Arbeidorganisatie.

Artikel 17

Ieder lid, dat dit verdrag heeft bekrachtigd, kan het opzeggen na verloop van een termijn van vijf jaren na den datum, waarop dit verdrag van kracht begint te worden, zulks bij een verklaring, toegezonden aan den Directeur-Generaal van het Internationaal Arbeidsbureau en door dezen in te schrijven. De opzegging wordt eerst van kracht een jaar nadat zij door het Internationaal Arbeidsbureau is ingeschreven.

Artikel 18

Telkens wanneer de Raad van Beheer van het Internationaal Arbeidsbureau zulks nodig acht legt deze een verslag inzake de toepassing van dit Verdrag voor aan de Algemene Conferentie, en gaat na of het wenselijk is de kwestie van de gehele of gedeeltelijke herziening van het Verdrag op de agenda van de Conferentie te plaatsen.

Naar boven