Verdrag inzake de visserij en de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee, Genève, 29-04-1958

Geraadpleegd op 28-03-2024.
Geldend van 20-03-1966 t/m heden

Verdrag inzake de visserij en de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee

Authentiek : EN

Convention on Fishing and Conservation of the Living Resources of the High Seas

The States Parties to this Convention,

Considering that the development of modern techniques for the exploitation of the living resources of the sea, increasing man's ability to meet the need of the world's expanding population for food, has exposed some of these resources to the danger of being overexploited,

Considering also that the nature of the problems involved in the conservation of the living resources of the high seas is such that there is a clear necessity that they be solved, whenever possible, on the basis of international co-operation through the concerted action of all the States concerned,

Have agreed as follows:

Article 1

  • 1 All States have the right for their nationals to engage in fishing on the high seas, subject (a) to their treaty obligations, (b) to the interests and rights of coastal States as provided for in this Convention, and (c) to the provisions contained in the following articles concerning conservation of the living resources of the high seas.

  • 2 All States have the duty to adopt, or to co-operate with other States in adopting, such measures for their respective nationals as may be neccessary for the conservation of the living resources of the high seas.

Article 2

As employed in this Convention, the expression “conservation of the living resources of the high seas” means the aggregate of the measures rendering possible the optimum sustainable yield from those resources so as to secure a maximum supply of food and other marine products. Conservation programmes should be formulated with a view to securing in the first place a supply of food for human consumption.

Article 3

A State whose nationals are engaged in fishing any stock or stocks of fish or other living marine resources in any area of the high seas where the nationals of other States are not thus engaged shall adopt, for its own nationals, measures in that area when necessary for the purpose of the conservation of the living resources affected.

Article 4

  • 1 If the nationals of two or more States are engaged in fishing the same stock or stocks of fish or other living marine resources in any area or areas of the high seas, these States shall, at the request of any of them, enter into negotiations with a view to prescribing by agreement for their nationals the necessary measures for the conservation of the living resources affected.

  • 2 If the States concerned do not reach agreement within twelve months, any of the parties may initiate the procedure contemplated by article 9.

Article 5

  • 1 If, subsequent to the adoption of the measures referred to in articles 3 and 4, nationals of other States engage in fishing the same stock or stocks of fish or other living marine resources in any area or areas of the high seas, the other States shall apply the measures, which shall not be discriminatory in form or in fact, to their own nationals not later than seven months after the date on which the measures shall have been notified to the Director-General of the Food and Agriculture Organization of the United Nations. The Director-General shall notify such measures to any State which so requests and, in any case, to any State specified by the State initiating the measure.

  • 2 If these other States do not accept the measures so adopted and if no agreement can be reached within twelve months, any of the interested parties may initiate the procedure contemplated by article 9. Subject to paragraph 2 of article 10, the measures adopted shall remain obligatory pending the decision of the special commission.

Article 6

  • 1 A coastal State has a special interest in the maintenance of the productivity of the living resources in any area of the high seas adjacent to its territorial sea.

  • 2 A coastal State is entitled to take part on an equal footing in any system of research and regulation for purposes of conservation of the living resources of the high seas in that area, even though its nationals do not carry on fishing there.

  • 3 A State whose nationals are engaged in fishing in any area of the high seas adjacent to the territorial sea of a coastal State shall, at the request of that coastal State, enter into negotiations with a view to prescribing by agreement the measures necessary for the conservation of the living resources of the high seas in that area.

  • 4 A State whose nationals are engaged in fishing in any area of the high seas adjacent to the territorial sea of a coastal State shall not enforce conservation measures in that area which are opposed to those which have been adopted by the coastal State, but may enter into negotiations with the coastal State with a view to prescribing by agreement the measures necessary for the conservation of the living resources of the high seas in that area.

  • 5 If the States concerned do not reach agreement with respect to conservation measures within twelve months, any of the parties may initiate the procedure contemplated by article 9.

Article 7

  • 1 Having regard to the provisions of paragraph 1 of article 6, any coastal State may, with a view to the maintenance of the productivity of the living resources of the sea, adopt unilateral measures of conservation appropriate to any stock of fish or other marine resources in any area of the high seas adjacent to its territorial sea, provided that negotiations to that effect with the other States concerned have not led to an agreement within six months.

  • 2 The measures which the coastal State adopts under the previous paragraph shall be valid as to other States only if the following requirements are fulfilled:

    • (a) That there is a need for urgent application of conservation measures in the light of the existing knowledge of the fishery;

    • (b) That the measures adopted are based on appropriate scientific findings;

    • (c) That such measures do not discriminate in form or in fact against foreign fishermen.

  • 3 These measures shall remain in force pending the settlement, in accordance with the relevant provisions of this Convention, of any disagreement as to their validity.

  • 4 If the measures are not accepted by the other States concerned, any of the parties may initiate the procedure contemplated by article 9. Subject to paragraph 2 of article 10, the measures adopted shall remain obligatory pending the decision of the special commission.

Article 8

  • 1 Any State which, even if its nationals are not engaged in fishing in an area of the high seas not adjacent to its coast, has a special interest in the conservation of the living resources of the high seas in that area, may request the State or States whose nationals are engaged in fishing there to take the necessary measures of conservation under articles 3 and 4 respectively, at the same time mentioning the scientific reasons which in its opinion make such measures necessary, and indicating its special interest.

  • 2 If no agreement is reached within twelve months, such State may initiate the procedure contemplated by article 9.

Article 9

  • 1 Any dispute which may arise between States under articles 4, 5, 6, 7 and 8 shall, at the request of any of the parties, be submitted for settlement to a special commission of five members, unless the parties agree to seek a solution by another method of peaceful settlement, as provided for in Article 33 of the Charter of the United Nations.

  • 2 The members of the commission, one of whom shall be designated as chairman, shall be named by agreement between the States in dispute within three months of the request for settlement in accordance with the provisions of this article. Failing agreement they shall, upon the request of any State party, be named by the Secretary-General of the United Nations, within a further three-month period, in consultation with the States in dispute and with the President of the International Court of Justice and the Director-General of the Food and Agriculture Organization of the United Nations, from amongst well-qualified persons being nationals of States not involved in the dispute and specializing in legal, administrative or scientific questions relating to fisheries, depending upon the nature of the dispute to be settled. Any vacancy arising after the original appointment shall be filled in the same manner as provided for the initial selection.

  • 3 Any State party to proceedings under these articles shall have the right to name one of its nationals to the special commission, with the right to participate fully in the proceedings on the same footing as a member of the commission but without the right to vote or to take part in the writing of the commission's decision.

  • 4 The commission shall determine its own procedure, assuring each party to the proceedings a full opportunity to be heard and to present its case. It shall also determine how the costs and expenses shall be divided between the parties to the dispute, failing agreement by the parties on this matter.

  • 5 The special commission shall render its decision within a period of five months from the time it is appointed unless it decides, in case of necessity, to extend the time limit for a period not exceeding three months.

  • 6 The special commission shall, in reaching its decisions, adhere to these articles and to any special agreements between the disputing parties regarding settlement of the dispute.

  • 7 Decisions of the commission shall be by majority vote.

Article 10

  • 1 The special commission shall, in disputes arising under article 7, apply the criteria listed in paragraph 2 of that article. In disputes under articles 4, 5, 6 and 8 the commission shall apply the following criteria, according to the issues involved in the dispute:

    • (a) Common to the determination of disputes arising under articles 4, 5 and 6 are the requirements:

      • (i) That scientific findings demonstrate the necessity of conservation measures;

      • (ii) That the specific measures are based on scientific findings and are practicable; and

      • (iii) That the measures do not discriminate, in form or in fact, against fishermen of other States.

    • (b) Applicable to the determination of disputes arising under article 8 is the requirement that scientific findings demonstrate the necessity for conservation measures, or that the conservation programme is adequate, as the case may be.

  • 2 The special commission may decide that pending its award the measures in dispute shall not be applied, provided that, in the case of disputes under article 7, the measures shall only be suspended when it is apparent to the commission on the basis of prima facie evidence that the need for the urgent application of such measures does not exist.

Article 11

The decisions of the special commission shall be binding on the States concerned and the provisions of paragraph 2 of Article 94 of the Charter of the United Nations shall be applicable to those decisions. If the decisions are accompanied by any recommendations, they shall receive the greatest possible consideration.

Article 12

  • 1 If the factual basis of the award of the special commission is altered by substantial changes in the conditions of the stock or stocks of fish or other living marine resources or in methods of fishing, any of the States concerned may request the other States to enter into negotiations with a view to prescribing by agreement the necessary modifications in the measures of conservation.

  • 2 If no agreement is reached within a reasonable period of time, any of the States concerned may again resort to the procedure contemplated by article 9 provided that at least two years have elapsed from the original award.

Article 13

  • 1 The regulation of fisheries conducted by means of equipment embedded in the floor of the sea in areas of the high seas adjacent to the territorial sea of a State may be undertaken by that State where such fisheries have long been maintained and conducted by its nationals, provided that non-nationals are permitted to participate in such activities on an equal footing with nationals except in areas where such fisheries have by long usage been exclusively enjoyed by such nationals. Such regulations will not, however, affect the general status of the areas as high seas.

  • 2 In this article, the expression “fisheries conducted by means of equipment embedded in the floor of the sea” means those fisheries using gear with supporting members embedded in the sea floor, constructed on a site and left there to operate permanently or, if removed, restored each season on the same site.

Article 14

In articles 1, 3, 4, 5, 6 and 8, the term “nationals” means fishing boats or craft of any size having the nationality of the State concerned, according to the law of that State, irrespective of the nationality of the members of their crews.

Article 15

This Convention shall, until 31 October 1958, be open for signature by all States Members of the United Nations or of any of the specialized agencies, and by any other State invited by the General Assembly of the United Nations to become a Party to the Convention.

Article 16

This Convention is subject to ratification. The instruments of ratification shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.

Article 17

This Convention shall be open for accession by any States belonging to any of the categories mentioned in article 15. The instruments of accession shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.

Article 18

  • 1 This Convention shall come into force on the thirtieth day following the date of deposit of the twenty-second instrument of ratification or accession with the Secretary-General of the United Nations.

  • 2 For each State ratifying or acceding to the Convention after the deposit of the twenty-second instrument of ratification or accession, the Convention shall enter into force on the thirtieth day after deposit by such State of its instrument of ratification or accession.

Article 19

  • 1 At the time of signature, ratification or accession, any State may make reservations to articles of the Convention other than to articles 6, 7, 9, 10, 11 and 12.

  • 2 Any Contracting State making a reservation in accordance with the preceding paragraph may at any time withdraw the reservation by a communication to that effect addressed to the Secretary-General of the United Nations.

Article 20

  • 1 After the expiration of a period of five years from the date on which this Convention shall enter into force, a request for the revision of this Convention may be made at any time by any Contracting Party by means of a notification in writing addressed to the Secretary-General of the United Nations.

  • 2 The General Assembly of the United Nations shall decide upon the steps, if any, to be taken in respect of such request.

Article 21

The Secretary-General of the United Nations shall inform all States Members of the United Nations and the other States referred to in article 15:

  • (a) Of signatures to this Convention and of the deposit of instruments of ratification or accession, in accordance with articles 15, 16 and 17;

  • (b) Of the date on which this Convention will come into force, in accordance with article 18;

  • (c) Of requests for revision in accordance with article 20;

  • (d) Of reservations to this Convention, in accordance with article 19.

Article 22

The original of this Convention, of which the Chinese, English, French, Russian and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations, who shall send certified copies thereof to all States referred to in article 15.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned Plenipotentiaries, being duly authorized thereto by their respective Governments, have signed this Convention.

Done at Geneva, this twenty-ninth day of April one thousand nine hundred and fifty-eight.

Vertaling : NL

Verdrag inzake de visserij en de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee

De staten die partij zijn bij dit Verdrag,

Overwegende, dat de ontwikkeling van de moderne techniek tot exploitatie van de levende rijkdommen der zee, welke techniek de mogelijkheid vergroot om tegemoet te komen aan de toenemende behoefte aan voedsel van een groeiende wereldbevolking, sommige van deze rijkdommen blootstelt aan het gevaar van een overmatige exploitatie,

Eveneens overwegende, dat de problemen verbonden aan het behoud van de levende rijkdommen van de volle zee van zodanige aard zijn, dat het noodzakelijk is deze, waar mogelijk, op de grondslag van internationale samenwerking door gezamenlijk handelen van alle betrokken staten op te lossen,

Zijn het volgende overeengekomen:

Artikel 1

  • 1 Alle staten hebben ten behoeve van hun onderdanen het recht om de visserij op de volle zee uit te oefenen, onder inachtneming van a hun verdragsrechtelijke verplichtingen, b de belangen en rechten van kuststaten zoals neergelegd in dit Verdrag en c de bepalingen vervat in de volgende artikelen betreffende de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee.

  • 2 Op alle staten rust de plicht om, zelf of in samenwerking met andere staten, die maatregelen jegens hun onderdanen te treffen, welke nodig zijn voor de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee.

Artikel 2

Met de uitdrukking „instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee" worden in dit Verdrag bedoeld de gezamenlijke maatregelen welke een gedurig optimale opbrengst van deze rijkdommen mogelijk maken, ten einde een maximale toevoer van voedingsmiddelen en andere voortbrengselen van de zee te verzekeren. Programma's voor een dergelijke instandhouding dienen zodanig te worden opgesteld, dat zij er in de eerste plaats op gericht zijn de aanvoer van voedingsmiddelen voor menselijke consumptie te verzekeren.

Artikel 3

Een staat wiens onderdanen de visserij uitoefenen op een of meer visstapels of op andere in zee levende organismen in enig gebied of gebieden van de volle zee waar de onderdanen van andere staten deze visserij niet uitoefenen, zal, indien dit in het belang is van de instandhouding van de betreffende levende rijkdommen, in dat gebied maatregelen nemen jegens zijn eigen onderdanen.

Artikel 4

  • 1 Indien de onderdanen van twee of meer staten de visserij uitoefenen op dezelfde visstapel of visstapels of op andere in zee levende organismen in enig gebied of gebieden van de volle zee, zullen deze staten op verzoek van een hunner onderhandelingen openen met de bedoeling, jegens hun onderdanen in onderling overleg de maatregelen te treffen noodzakelijk tot instandhouding van de betreffende levende rijkdommen.

  • 2 Indien de betrokken staten niet binnen twaalf maanden tot overeenstemming komen, kan elk der partijen overgaan tot de procedure bedoeld in artikel 9.

Artikel 5

  • 1 Indien, nadat de maatregelen bedoeld in de artikelen 3 en 4 zijn genomen, inwoners van andere staten de visvangst op dezelfde visstapel of visstapels of op andere in zee levende organismen in een bepaald gebied of bepaalde gebieden van de volle zee gaan uitoefenen, zullen de andere staten deze zelfde maatregelen, welke noch formeel noch in feite discriminerend mogen zijn, op hun eigen onderdanen toepassen op een tijdstip niet later dan zeven maanden na de datum waarop de Directeur-Generaal van de Voedsel- en Landbouworganisatie der Verenigde Naties van deze maatregelen in kennis is gesteld. De Directeur-Generaal zal iedere staat die dit verzoekt en in ieder geval iedere staat die door de staat welke de maatregel oorspronkelijk heeft genomen, is genoemd, van deze maatregelen in kennis stellen.

  • 2 Indien deze andere staten de aldus genomen maatregelen niet aanvaarden en indien binnen twaalf maanden geen overeenstemming kan worden bereikt, kan elk der belanghebbende partijen overgaan tot de procedure bedoeld in artikel 9. Met inachtneming van het in lid 2 van artikel 10 bepaalde zullen de genomen maatregelen van kracht blijven zolang de bijzondere commissie nog geen beslissing heeft genomen.

Artikel 6

  • 1 Een kuststaat heeft een bijzonder belang bij de instandhouding van de produktiviteit van de levende rijkdommen in dat gebied van de volle zee, dat aan zijn eigen territoriale zee grenst.

  • 2 Een kuststaat is gerechtigd op voet van gelijkheid deel te nemen aan elke vorm van onderzoek en van regeling ter bevordering van de bedoelde instandhouding in dat gebied, ook al wordt de visserij ter plaatse niet door zijn onderdanen uitgeoefend.

  • 3 Een staat waarvan de onderdanen de visserij uitoefenen in een bepaald deel van de volle zee dat grenst aan de territoriale zee van een kuststaat, zal, op verzoek van die kuststaat, daarmede in onderhandeling treden ten einde in onderling overleg de maatregelen te nemen nodig voor de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee in dat gebied.

  • 4 Een staat waarvan de onderdanen de visserij uitoefenen in een bepaald deel van de volle zee dat grenst aan de territoriale zee van een kuststaat, zal in dat gebied geen maatregelen tot instandhouding dwingend voorschrijven, welke in strijd zijn met de maatregelen die de kuststaat heeft genomen, doch kan met de kuststaat in onderhandeling treden ten einde, in onderling overleg, de maatregelen te nemen nodig voor de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee in dat gebied.

  • 5 Indien de betrokken staten niet binnen twaalf maanden tot overeenstemming komen over de maatregelen tot instandhouding, kan elk der partijen overgaan tot de procedure bedoeld in artikel 9.

Artikel 7

  • 1 Met inachtneming van het in lid 1 van artikel 6 bepaalde mag iedere kuststaat, ter instandhouding van de produktiviteit van de levende rijkdommen van de zee, eenzijdig maatregelen nemen met betrekking tot enigerlei visstapel of tot andere in zee levende organismen in enig gebied van de volle zee dat grenst aan zijn territoriale zee, althans indien onderhandelingen omtrent dit punt met de andere belanghebbende staten niet binnen zes maanden tot overeenstemming hebben geleid.

  • 2 De maatregelen welke de kuststaat krachtens het vorige lid neemt, kunnen alleen dan voor andere staten gelden, als:

    • a) de noodzaak aanwezig is voor onverwijlde toepassing van maatregelen tot instandhouding, gezien in het licht van de bestaande kennis op visserijgebied;

    • b) de genomen maatregelen steunen op ter zake dienende wetenschappelijke gegevens;

    • c) deze maatregelen noch formeel noch in feite discriminerend werken tegenover buitenlandse vissers.

  • 3 Deze maatregelen zullen, hangende een regeling van eventuele geschillen in overeenstemming met de desbetreffende bepalingen van dit Verdrag, van kracht blijven.

  • 4 Indien de maatregelen niet door de andere daarbij betrokken staten worden aanvaard, kan elk der partijen overgaan tot de procedure bedoeld in artikel 9. Met inachtneming van het in lid 2 van artikel 10 bepaalde zullen de genomen maatregelen van kracht blijven totdat de bijzondere commissie een beslissing heeft genomen.

Artikel 8

  • 1 Een staat die een bijzonder belang heeft bij de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee in een gebied van de volle zee dat niet aan zijn kust grenst, heeft, zelfs als zijn onderdanen in dat gebied geen visserij uitoefenen, het recht de staat of de staten waarvan de onderdanen de visserij daar uitoefenen, te verzoeken de nodige maatregelen voor instandhouding op grond van de artikelen 3 en 4 te nemen, waarbij hij tegelijkertijd de wetenschappelijke gronden waarop het volgens hem nodig is de bedoelde maatregelen te nemen, en het bijzondere belang dat hij daarbij heeft, dient te vermelden.

  • 2 Indien binnen twaalf maanden geen overeenstemming wordt bereikt, kan de betreffende staat overgaan tot de procedure bedoeld in artikel 9.

Artikel 9

  • 1 Ieder geschil dat op grond van de artikelen 4, 5, 6, 7 en 8 tussen staten ontstaat, zal op verzoek van een der partijen ter beslechting worden voorgelegd aan een bijzondere commissie, bestaande uit vijf leden, tenzij de partijen overeenkomen langs een andere vreedzame weg een oplossing na te streven, zoals voorzien in artikel 33 van het Handvest van de Verenigde Naties.

  • 2 De leden van de commissie, van wie er één als voorzitter zal worden aangewezen, zullen worden benoemd in onderling overleg tussen de bij het geschil betrokken staten, binnen drie maanden na ontvangst van het verzoek tot bemiddeling, overeenkomstig het in dit artikel bepaalde. Bij gebrek aan overeenstemming zullen zij op verzoek van een van de staten, partij bij het geschil, worden benoemd door de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, binnen een nieuwe periode van drie maanden, in overleg met de staten welke bij het geschil zijn betrokken en met de Voorzitter van het Internationale Gerechtshof en de Directeur-Generaal van de Voedsel- en Landbouworganisatie der Verenigde Naties, uit bekwame personen, behorende tot de onderdanen van staten welke niet bij het geschil zijn betrokken, en gespecialiseerd in juridische, bestuurlijke of wetenschappelijke problemen welke betrekking hebben op de visserij, al naar gelang de aard van het te regelen geschil. Een plaats welke eventueel open valt zal worden bezet op dezelfde wijze als voor de oorspronkelijke benoeming is bepaald.

  • 3 Iedere staat, partij in een procedure op grond van deze artikelen, heeft het recht een van zijn onderdanen aan de bijzondere commissie toe te voegen, met het recht volledig deel te nemen aan de werkzaamheden op gelijke voet met de leden van de commissie, evenwel zonder stemrecht of recht deel te nemen aan het opstellen van de beslissing van de commissie.

  • 4 De commissie bepaalt haar eigen werkwijze, waarbij zij elke partij alle gelegenheid geeft te worden gehoord en haar standpunt te verdedigen. Zij bepaalt eveneens hoe de kosten en uitgaven tussen de partijen bij het geschil zullen worden verdeeld, indien de partijen hierover niet tot overeenstemming zijn gekomen.

  • 5 De bijzondere commissie zal haar beslissing nemen binnen een tijdsbestek van vijf maanden van het moment af waarop zij werd aangewezen, tenzij zij beslist de termijn noodgedwongen met ten hoogste drie maanden te verlengen.

  • 6 Bij het nemen van beslissingen zal de bijzondere commissie deze artikelen in acht nemen en zich houden aan die bijzondere afspraken, welke de partijen bij het geschil met betrekking tot de regeling daarvan hebben gemaakt.

  • 7 De commissie neemt haar beslissingen bij meerderheid van stemmen.

Artikel 10

  • 1 De bijzondere commissie zal bij geschillen welke rijzen bij de toepassing van artikel 7 de maatstaven toepassen welke in lid 2 van dat artikel zijn opgesomd. Bij geschillen welke betrekking hebben op de toepassing van de artikelen 4, 5, 6 en 8 zal de commissie de volgende maatstaven aanleggen, al naar gelang de aard van de geschilpunten:

    • a) Voor de beslechting van de geschillen welke betrekking hebben op de toepassing van de artikelen 4, 5 en 6, gelden de eisen:

      • I) dat wetenschappelijke gegevens de noodzaak aantonen van maatregelen tot instandhouding;

      • II) dat de maatregelen in kwestie gebaseerd zijn op de wetenschappelijke gegevens en dat zij uitvoerbaar zijn;

      • III) dat de maatregelen in kwestie noch formeel noch in feite discriminerend werken tegenover vissers van andere staten.

    • b) Voor het beslechten van alle geschillen die betrekking hebben op de toepassing van artikel 8, moet de commissie eisen, dat wetenschappelijke gegevens de noodzaak aantonen van maatregelen tot instandhouding, dan wel dat het programma tot instandhouding aan zijn doel beantwoordt, al naar gelang de aard van het geschil.

  • 2 De bijzondere commissie kan beslissen dat, in afwachting van haar uitspraak, de omstreden maatregelen niet zullen worden toegepast, met dien verstande dat, wanneer het geschillen aangaande artikel 7 betreft, de maatregelen alleen dan zullen worden opgeschort, indien het de commissie, op basis van summiere bewijzen, blijkt, dat de noodzaak voor onverwijlde toepassing van deze maatregelen niet aanwezig is.

Artikel 11

De beslissingen van de bijzondere commissie zijn bindend voor de betrokken staten en de bepalingen van lid 2 van artikel 94 van het Handvest van de Verenigde Naties zijn op die beslissingen van toepassing. Indien de beslissing vergezeld gaat van aanbevelingen, zal hieraan de grootst mogelijke aandacht worden geschonken.

Artikel 12

  • 1 Indien de feitelijke basis van de beslissing van de bijzondere commissie verandering ondergaat door wijzigingen van betekenis in de omstandigheden van de visstapel of visstapels of van andere in zee levende organismen of in visserijmethoden, kan ieder der betrokken staten de andere staten verzoeken onderhandelingen te openen ten einde bij overeenkomst de nodige wijzigingen in de maatregelen tot instandhouding vast te stellen.

  • 2 Indien niet binnen redelijke tijd overeenstemming wordt bereikt, kan ieder der betrokken staten opnieuw zijn toevlucht nemen tot de procedure voorzien in artikel 9, op voorwaarde dat minstens twee jaren sinds de oorspronkelijke beslissing verstreken zijn.

Artikel 13

  • 1 Het reglementeren van de visserij welke wordt uitgeoefend door middel van in de zeebodem verankerde apparatuur in gebieden van de volle zee grenzend aan de territoriale zee van een staat, mag worden ondernomen door die staat, indien deze vorm van visserij reeds sinds lang door zijn onderdanen wordt uitgeoefend, mits het aan hen die geen onderdanen zijn is toegestaan daaraan op voet van gelijkheid met de onderdanen deel te nemen, behalve in gebieden waar deze visserij van oudsher uitsluitend door de onderdanen van die staat is uitgeoefend. Een zodanige reglementering zal evenwel niet van invloed zijn op de algemene status van de betrokken gebieden als volle zee.

  • 2 Onder „visserij uitgeoefend door middel van in de zeebodem verankerde apparatuur" wordt in dit artikel verstaan die visserij waarbij van tuig wordt gebruik gemaakt, dat wordt bevestigd aan in de zeebodem verankerde steunen, welke constructies hetzij, na op een plaats te zijn opgesteld, permanent in gebruik blijven, hetzij aan het einde van het seizoen worden weggenomen om het volgende seizoen weer op dezelfde plaats te worden opgesteld.

Artikel 14

In de artikelen 1, 3, 4, 5, 6 en 8 wordt onder het begrip „onderdanen" verstaan vissersschepen van welke grootte dan ook, welke volgens de wet van die staat de nationaliteit van de betreffende staat bezitten, onafhankelijk van de nationaliteit van de leden hunner bemanningen.

Artikel 15

Dit Verdrag staat tot 31 oktober 1958 open ter ondertekening door alle staten die Lid zijn van de Verenigde Naties of van een der Gespecialiseerde Organisaties, en door iedere andere staat die door de Algemene Vergadering der Verenigde Naties wordt uitgenodigd partij te worden bij het Verdrag.

Artikel 16

Dit Verdrag dient te worden bekrachtigd. De akten van bekrachtiging zullen worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties.

Artikel 17

Dit Verdrag staat open voor toetreding door iedere staat die tot een der in artikel 15 genoemde categorieën behoort. De akten van toetreding zullen worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.

Artikel 18

  • 1 Dit verdrag treedt in werking op de dertigste dag volgend op de datum van nederlegging van de tweeëntwintigste akte van bekrachtiging of toetreding bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.

  • 2 Ten aanzien van iedere staat die het Verdrag bekrachtigt of ertoe toetreedt na de nederlegging van de tweeëntwintigste akte van bekrachtiging of toetreding, treedt het Verdrag in werking op de dertigste dag na de nederlegging van de akte van bekrachtiging of toetreding door die staat.

Artikel 19

  • 1 Iedere staat kan ten tijde van de ondertekening, bekrachtiging of toetreding voorbehouden maken ten aanzien van de artikelen van het Verdrag, met uitzondering van de artikelen 6, 7, 9, 10, 11 en 12.

  • 2 Iedere verdragsluitende staat die een voorbehoud maakt ingevolge het voorgaande lid, kan te allen tijde het voorbehoud intrekken door een mededeling daartoe, gericht tot de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.

Artikel 20

  • 1 Na het verstrijken van een tijdvak van vijf jaar te rekenen van de datum waarop dit Verdrag in werking treedt af, kan iedere Verdragsluitende Partij te allen tijde door middel van een schriftelijke, tot de Secretaris-Generaal der Verenigde Naties gerichte mededeling om een herziening van dit Verdrag verzoeken.

  • 2 De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties beslist over de eventueel te nemen stappen naar aanleiding van een dergelijk verzoek.

Artikel 21

De Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties doet aan alle staten die Lid zijn van de Verenigde Naties en aan de andere in artikel 15 bedoelde staten mededeling van:

  • a) ondertekeningen van dit Verdrag en van de nederlegging van akten van bekrachtiging of toetreding, overeenkomstig de artikelen 15, 16 en 17;

  • b) de datum waarop dit Verdrag ingevolge artikel 18 in werking zal treden;

  • c) verzoeken om herziening overeenkomstig artikel 20;

  • d) voorbehouden op dit Verdrag, gemaakt overeenkomstig artikel 19.

Artikel 22

Het origineel van dit Verdrag, waarvan de Chinese, Engelse, Franse, Russische en Spaanse teksten gelijkelijk authentiek zijn, zal worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, die gewaarmerkte afschriften ervan zal doen toekomen aan alle in artikel 15 bedoelde staten.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekende gevolmachtigden, daartoe behoorlijk gemachtigd door hun onderscheidene Regeringen, dit Verdrag hebben ondertekend.

Gedaan te Genève, de negenentwintigste april negentienhonderd achtenvijftig.

Naar boven