Protocol bij het Verdrag van 1979 betreffende grensoverschrijdende luchtverontreiniging [...] stoffen of hun grensoverschrijdende stromen, Genève, 18-11-1991

Geraadpleegd op 28-03-2024.
Geldend van 29-09-1997 t/m heden

Protocol bij het Verdrag van 1979 betreffende grensoverschrijdende luchtverontreiniging over lange afstand, inzake de beheersing van emissies van vluchtige organische stoffen of hun grensoverschrijdende stromen

Authentiek : EN

Protocol to the 1979 Convention on Long-range Transboundary Air Pollution concerning the Control of Emissions of Volatile Organic Compounds or their Transboundary Fluxes

The Parties,

Determined to implement the Convention on Long-range Transboundary Air Pollution,

Concerned that present emissions of volatile organic compounds (VOC's) and the resulting secondary photochemical oxidant products are causing damage, in exposed parts of Europe and North America, to natural resources of vital environmental and economic importance and, under certain exposure conditions, have harmful effects on human health,

Noting that under the Protocol concerning the Control of Emissions of Nitrogen Oxides or their Transboundary Fluxes, adopted in Sofia on 31 October 1988, there is already agreement to reduce emissions of oxides of nitrogen,

Recognizing the contribution of VOCs and nitrogen oxides to the formation of tropospheric ozone,

Recognizing also that VOCs, nitrogen oxides and resulting ozone are transported across international boundaries, affecting air quality in neighbouring States,

Aware that the mechanism of photochemical oxidant creation is such that the reduction of emissions of VOCs is necessary in order to reduce the incidence of photochemical oxidants,

Further aware that methane and carbon monoxide emitted by human activities are present at background levels in the air over the ECE region and contribute to the formation of episodic peak ozone levels, that, in addition, their global-scale oxidation in the presence of nitrogen oxides contributes to the formation of the background levels of tropospheric ozone upon which photochemical episodes are superimposed, and that methane is expected to become the subject of control actions in other forums,

Recalling that the Executive Body for the Convention identified at its sixth session the need to control emissions of VOCs or their transboundary fluxes, as well as to control the incidence of photo

chemical oxidants, and the need for Parties that had already reduced these emissions to maintain and review their emission standards for VOCs,

Acknowledging the measures already taken by some Parties which have had the effect of reducing their national annual emissions of nitrogen oxides and VOCs,

Noting that some Parties have set air quality standards and/or objectives for tropospheric ozone and that standards for tropospheric ozone concentrations have been set by the World Health Organization and other competent bodies,

Determined to take effective action to control and reduce national annual emissions of VOCs or the transboundary fluxes of VOCs and the resulting secondary photochemical oxidant products, in particular by applying appropriate national or international emission standards to new mobile and new stationary sources and retrofitting existing major stationary sources, and also by limiting the content of components in products for industrial and domestic use that have the potential to emit VOCs,

Conscious that volatile organic compounds differ greatly from each other in their reactivity and in their potential to create tropospheric ozone and other photochemical oxidants and that, for any individual compounds, potential may vary from time to time and from place to place depending on meteorological and other factors,

Recognizing that such differenes and variations should be taken into consideration if action to control and reduce emissions and transboundary fluxes of VOCs is to be as effective as possible in minimizing the formation of tropospheric ozone and other photochemical oxidants,

Taking into consideration existing scientific and technical data on emissions, atmospheric movements and effects on the environment of VOCs and photochemical oxidants, as well as on control technologies,

Recognizing that scientific and technical knowledge of these matters is developing and that it will be necessary to take such developments into account when reviewing the operation of the present Protocol and deciding on further action,

Noting that the elaboration of an approach based on critical levels is aimed at the establishment of an effect-oriented scientific basis to be taken into account when reviewing the operation of the present Protocol, and at deciding on further internationally agreed measures to limit and reduce emissions of VOCs or the transboundary fluxes of VOCs and photochemical oxidants,

Have agreed as follows:

Article 1. Definitions

For the purposes of the present Protocol,

  • 1. "Convention" means the Convention on Long-range Transboundary Air Pollution, adopted in Geneva on 13 November 1979;

  • 2. "EMEP" means the Co-operative Programme for Monitoring and Evaluation of the Long-range Transmission of Air Pollutants in Europe;

  • 3. "Executive Body" means the Executive Body for the Convention constituted under article 10, paragraph 1, of the Convention;

  • 4. "Geographical scope of EMEP" means the area denned in article 1, paragraph 4, of the Protocol to the 1979 Convention on Long-range Transboundary Air Pollution on Long-term Financing of the Co-operative Programme for Monitoring and Evaluation of the Long-range Transmission of Air Pollutants in Europe (EMEP), adopted in Geneva on 28 September 1984;

  • 5. "Tropospheric ozone management area" (TOMA) means an area specified in annex I under conditions laid down in article 2, paragraph 2 (b);

  • 6. "Parties" means, unless the context otherwise requires, the Parties to the present Protocol;

  • 7. "Commission" means the United Nations Economic Commission for Europe;

  • 8. "Critical levels" means concentrations of pollutants in the atmosphere for a specified exposure time below which direct adverse effects on receptors, such as human beings, plants, ecosystems or materials do not occur according to present knowledge;

  • 9. "Volatile organic compounds", or "VOCs", means, unless otherwise specified, all organic compounds of anthropogenic nature, other than methane, that are capable of producing photochemical oxidants by reactions with nitrogen oxides in the presence of sunlight;

  • 10. "Major source category" means any category of sources which emit air pollutants in the form of VOCs, including the categories described in annexes II and III, and which contribute at least 1% of the total national emissions of VOCs on an annual basis, as measured or calculated in the first calendar year after the date of entry into force of the present Protocol, and every fourth year thereafter;

  • 11. "New stationary source" means any stationary source of which the construction or substantial modification is commenced after the expiry of two years from the date of entry into force of the present Protocol;

  • 12. "New mobile source" means any on-road motor vehicle which is manufactured after the expiry of two years from the date of entry into force of the present Protocol;

  • 13. "Photochemical ozone creation potential" (POCP) means the potential of an individual VOC, relative to that of other VOCs, to form ozone by reaction with oxides of nitrogen in the presence of sunlight, as described in annex IV.

Article 2. Basic obligations

  • 1 The Parties shall control and reduce their emissions of VOCs in order to reduce their transboundary fluxes and the fluxes of the resulting secondary photochemical oxidant products so as to protect human health and the evironment from adverse effects.

  • 2 Each Party shall, in order to meet the requirements of paragraph 1 above, control and reduce its national annual emissions of VOCs or their transboundary fluxes in any one of the following ways to be specified upon signature:

    • a) It shall, as soon as possible and as a first step, take effective measures to reduce its national annual emissions of VOCs by at least 30% by the year 1999, using 1988 levels as a basis or any other annual level during the period 1984 to 1990, which it may specify upon signature of or accession to the present Protocol; or

    • b) Where its annual emissions contribute to tropospheric ozone concentrations in areas under the jurisdiction of one or more other Parties, and such emissions originate only from areas under its jurisdiction that are specified as TOMAs in annex I, it shall, as soon as possible and as a first step, take effective measures to:

      • (i) Reduce its annual emissions of VOCs from the areas so specified by at least 30% by the year 1999, using 1988 levels as a basis or any other annual level during the period 1984-1990, which it may specify upon signature of or accession to the present Protocol; and

      • (ii) Ensure that its total national annual emissions of VOCs by the year 1999 do not exceed the 1988 levels; or

    • c) Where its national annual emissions of VOCs were in 1988 lower than 500,000 tonnes and 20 kg/inhabitant and 5 tonnes/km2, it shall, as soon as possible and as a first step, take effective measures to ensure at least that at the latest by the year 1999 its national annual emissions of VOCs do not exceed the 1988 levels.

  • 3

    • a) Furthermore, no later than two years after the date of entry into force of the present Protocol, each Party shall:

      • (i) Apply appropriate national or international emission standards to new stationary sources based on the best available technologies which are economically feasible, taking into consideration annex II,

      • (ii) Apply national or international measures to products that contain solvents and promote the use of products that are low in or do not contain VOCs, taking into consideration annex II, including the labelling of products specifying their VOC content;

      • (iii) Apply appropriate national or international emission standards to new mobile sources based on the best available technologies which are economically feasible, taking into consideration annex III; and

      • (iv) Foster public participation in emission control programmes through public announcements, encouraging the best use of all modes of transportation and promoting traffic management schemes.

    • b) Furthermore, no later than five years after the date of entry into force of the present Protocol, in those areas in which national or international tropospheric ozone standards are exceeded or where transboundary fluxes originate or are expected to originate, each Party shall:

      • (i) Apply the best available technologies that are economically feasible to existing stationary sources in major source categories, taking into consideration annex II;

      • (ii) Apply techniques to reduce VOC emissions from petrol distribution and motor vehicle refuelling operations, and to reduce volatility of petrol, taking into consideration annexes II and III.

  • 4 In carrying out their obligations under this article, Parties are invited to give highest priority to reduction and control of emissions of substances with the greatest POCP, taking into consideration the information contained in annex IV.

  • 5 In implementing the present Protocol, and in particular any product substitution measures, Parties shall take appropriate steps to ensure that toxic and carcinogenic VOCs, and those that harm the stratospheric ozone layer, are not substituted for other VOCs.

  • 6 The Parties shall, as a second step, commence negotiations, no later than six months after the date of entry into force of the present Protocol, on further steps to reduce national annual emissions of volatile organic compounds or transboundary fluxes of such emissions and their resulting secondary photochemical oxidant products, taking into account the best available scientific and technological developments, scientifically determined critical levels and internationally accepted target levels, the role of nitrogen oxides in the formation of photochemical oxidants and other elements resulting from the work programme undertaken under article 5.

  • 7 To this end, the Parties shall cooperate in order to establish:

    • a) More detailed information on the individual VOCs and their POCP values;

    • b) Critical levels for photochemical oxidants;

    • c) Reductions in national annual emissions or transboundary fluxes of VOCs and their resulting secondary photochemical oxidant products, especially as required to achieve agreed objectives based on critical levels;

    • d) Control strategies, such as economic instruments, to obtain overall cost-effectiveness to achieve agreed objectives;

    • e) Measures and a timetable commencing no later than 1 January 2000 for achieving such reductions.

  • 8 In the course of these negotiations, the Parties shall consider whether it would be appropriate for the purposes specified in paragraph 1 to supplement such further steps with measures to reduce methane.

Article 3. Further measures

  • 1 Measures required by the present Protocol shall not relieve Parties from their other obligations to take measures to reduce total gaseous emissions that may contribute significantly to climate change, to the formation of tropospheric background ozone or to the depletion of stratospheric ozone, or that are toxic or carcinogenic.

  • 2 Parties may take more stringent measures than those required by the present Protocol.

  • 3 The Parties shall establish a mechanism for monitoring compliance with the present Protocol. As a first step based on information provided pursuant to article 8 or other information, any Party which has reason to believe that another Party is acting or has acted in a manner inconsistent with its obligations under this Protocol may inform the Executive Body to that effect and, simultaneously, the Parties concerned. At the request of any Party, the matter may be taken up at the next meeting of the Executive Body.

Article 4. Exchange of technology

  • 1 The Parties shall, consistent with their national laws, regulations and practices, facilitate the exchange of technology to reduce emissions of VOCs, particularly through the promotion of:

    • a) The commercial exchange of available technology;

    • b) Direct industrial contacts and cooperation, including joint ventures;

    • c) The exchange of information and experience;

    • d) The provision of technical assistance.

  • 2 In promoting the activities specified in paragraph 1 of this article, the Parties shall create favourable conditions by facilitating contacts and cooperation among appropriate organizations and individuals in the private and public sectors that are capable of providing technology, design and engineering services, equipment or finance.

  • 3 The Parties shall, no later than six months after the date of entry into force of the present Protocol, commence consideration of procedures to create more favourable conditions for the exchange of technology to reduce emissions of VOCs.

Article 5. Research and monitoring to be undertaken

The Parties shall give high priority to research and monitoring related to the development and application of methods to achieve national or international tropospheric ozone standards and other goals to protect human health and the environment. The Parties shall, in particular, through national or international research programmes, in the work-plan of the Executive Body and through other cooperative programmes within the framework of the Convention, seek to:

  • a) Identify and quantify effects of emissions of VOCs, both anthropogenic and biogenic, and photochemical oxidants on human health, the environment and materials;

  • b) Determine the geographical distribution of sensitive areas;

  • c) Develop emission and air quality monitoring and model calculations including methodologies for the calculation of emissions, taking into account, as far as possible, the different VOC species, both anthropogenic and biogenic, and their reactivity, to quantify the long-range transport of VOCs, both anthropogenic and biogenic, and related pollutants involved in the formation of photochemical oxidants;

  • d) Improve estimates of the performance and costs of technologies for control of emissions of VOCs and record the development of improved and new technologies;

  • e) Develop, within the context of the approach based on critical levels, methods to integrate scientific, technical and economic data in order to determine appropriate rational strategies for limiting VOC emissions and obtain overall cost-effectiveness to achieve agreed objectives;

  • f) Improve the accuracy of inventories of emissions of VOCs, both anthropogenic and biogenic, and harmonize the methods of their calculation or estimation;

  • g) Improve their understanding of the chemical processes involved in the creation of photochemical oxidants;

  • h) Indentify possible measures to reduce emissions of methane.

Article 6. Review process

  • 1 The Parties shall regularly review the present Protocol, taking into account the best available scientific substantiation and technological development.

  • 2 The first review shall take place no later than one year after the date of entry into force of the present Protocol.

Article 7. National programmes, policies and strategies

The Parties shall develop without undue delay national programmes, policies and strategies to implement the obligations under the present Protocol that shall serve as a means of controlling and reducing emissions of VOCs or their transboundary fluxes.

Article 8. Information exchange and annual reporting

  • 1 The Parties shall exchange information by notifying the Executive Body of the national programmes, policies and strategies that they develop in accordance with article 7, and by reporting to it progress achieved under, and any changes to, those programmes, policies and strategies. In the first year after entry into force of this Protocol, each Party shall report on the level of emissions of VOCs in its territory and any TOMA in its territory, by total and, to the extent feasible, by sector of origin and by individual VOC, according to guidelines to be specified by the Executive Body for 1988 or any other year taken as the base year for article 2.2 and on the basis upon which these levels have been calculated.

  • 2 Furthermore each Party shall report annually:

    • a) On the matters specified in paragraph 1 for the previous calendar year, and on any revision which may be necessary to the reports already made for earlier years;

    • b) On progress in applying national or international emission standards and the control techniques required under article 2, paragraph 3;

    • c) On measures taken to facilitate the exchange of technology.

  • 3 In addition, Parties within the geographical scope of EMEP shall report, at intervals to be specified by the Executive Body, information on VOC emissions by sector of origin, with a spatial resolution, to be specified by the Executive Body, appropriate for purposes of modelling the formation and transport of secondary photochemical oxidant products.

  • 4 Such information shall, as far as possible, be submitted in accordance with a uniform reporting framework.

Article 9. Calculations

EMEP shall, utilizing appropriate models and measurements, provide to the annual meetings of the Executive Body relevant information on the long-range transport of ozone in Europe. In areasoutside the geographical scope of EMEP, models appropriate to theparticular circumstances of Parties to the Convention therein shall beused.

Article 10. Annexes

The annexes to the present Protocol shall form an integral part of the Protocol. Annex I is mandatory while annexes II, III and IV are recommendatory.

Article 11. Amendments to the Protocol

  • 1 Any Party may propose amendments to the present Protocol.

  • 2 Proposed amendments shall be submitted in writing to the Executive Secretary of the Commission, who shall communicate them to all Parties. The Executive Body shall discuss the proposed amendments at its next annual meeting, provided that those proposals have been circulated by the Executive Secretary to the Parties at least 90 days in advance.

  • 3 Amendments to the Protocol, other than amendments to its annexes, shall be adopted by consensus of the Parties present at a meeting of the Executive Body, and shall enter into force for the Parties which have accepted them on the ninetieth day after the date on which two thirds of the Parties have deposited their instruments of acceptance thereof. Amendments shall enter into force for any Party which has accepted them after two thirds of the Parties have deposited their instruments of acceptance of the amendment, on the ninetieth day after the date on which that Party deposited its instrument of acceptance of the amendments.

  • 4 Amendments to the annexes shall be adopted by consensus of the Parties present at a meeting of the Executive Body and shall become effective 30 days after the date on which they have been communicated, in accordance with paragraph 5 of this article.

  • 5 Amendments under paragraphs 3 and 4 of this article shall, as soon as possible after their adoption, be communicated by the Executive Secretary to all Parties.

Article 12. Settlement of disputes

If a dispute arises between two or more Parties as to the interpretation or application of the present Protocol, they shall seek a solution by negotiation or by any other method of dispute settlement acceptable to the Parties to the dispute.

Article 13. Signature

  • 1 The present Protocol shall be open for signature at Geneva from 18 November 1991 until 22 November 1991 inclusive, then at the United Nations Headquarters in New York until 22 May 1992, by the States members of the Commission as well as States having consultative status with the Commission, pursuant to paragraph 8 of Economic and Social Council resolution 36 (IV) of 28 March 1947, and by regional economic integration organizations, constituted by sovereign States members of the Commission, which have competence in respect of the negotiation, conclusion and application of international agreements in matters covered by the Protocol, provided that the States and organizations concerned are Parties to the Convention.

  • 2 In matters within their competence, such regional economic integration organizations shall, on their own behalf, exercise the rights and fulfil the responsibilities which the present Protocol attributes to their member States. In such cases, the member States of these organizations shall not be entitled to exercise such rights individually.

Article 14. Ratification, acceptance, approval and accession

  • 1 The present Protocol shall be subject to ratification, acceptance or approval by Signatories.

  • 2 The present Protocol shall be open for accession as from 22 May 1992 by the States and organizations referred to in article 13, paragraph 1.

Article 15. Depositary

The instrument of ratification, acceptance, approval or accession shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations, who will perform the functions of Depositary.

Article 16. Entry into force

  • 1 The present Protocol shall enter into force on the ninetieth day following the date on which the sixteenth instrument of ratification, acceptance, approval or accession has been deposited.

  • 2 For each State and organization referred to in article 13, paragraph 1, which ratifies, accepts or approves the present Protocol or accedes thereto after the deposit of the sixteenth instrument of ratification, acceptance, approval or accession, the Protocol shall enter into force on the ninetieth day following the date of deposit by such Party of its instrument of ratification, acceptance, approval or accession.

Article 17. Withdrawal

At any time after five years from the date on which the present Protocol has come into force with respect to a Party, that Party may withdraw from it by giving written notification to the Depositary. Any such withdrawal shall take effect on the ninetieth day following the date of its receipt by the Depositary, or on such later date as may be specified in the notification of the withdrawal.

Article 18. Authentic texts

The original of the present Protocol, of which the English, French and Russian texts are equally authentic, shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorized thereto, have signed the present Protocol.

DONE at Geneva this eighteenth day of November one thousandnine hundred and ninety-one.

Annex I. Designated tropospheric ozone management areas (TOMAs)

The following TOMAs are specified for the purposes of this Protocol:

Canada

TOMA No. 1: The Lower Fraser Valley in the Province of British Columbia.

This is a 16,800-km2 area in the southwestern corner of the Province of British Columbia averaging 80 km in width and extending 200 km up the Fraser River Valley from the mouth of the river in the Strait of Georgia to Boothroyd, British Columbia. Its southern boundary is the Canada/United States international boundary and it includes the Greater Vancouver Regional District.

TOMA No. 2: The Windsor-Quebec Corridor in the Provinces of Ontario and Quebec.

This is a 157,000-km2 area consisting of a strip of land 1,100 km long and averaging 140 km in width stretching from the City of Windsor (adjacent to Detroit in the United States) in the Province of Ontario to Quebec City in the Province of Quebec. The Windsor-Quebec Corridor TOMA is located along the north shore of the Great Lakes and the St. Lawrence River in Ontario and straddles the St. Lawrence River from the Ontario-Quebec border to Quebec City in Quebec. It includes the urban centres of Windsor, London, Hamilton, Toronto, Ottawa, Montreal, Trois-Rivières and Quebec City.

Norway

The total Norwegian mainland as well as the exclusive economic zone south of 62° N latitude in the region of the Economic Commission for Europe (ECE), covering an area of 466,000 km2.

Annex II. Control measures for emissions of volatile organic compounds (VOCs) from stationary sources

INTRODUCTION

1.

The aim of this annex is to provide the Parties to the Convention with guidance in identifying best available technologies to enable them to meet the obligations of the Protocol.

2.

Information regarding emission performance and costs is based on official documentation of the Executive Body and its subsidiary bodies, in particular documents received and reviewed by the Task Force on Emissions of VOCs from Stationary Sources. Unless otherwise indicated, the techniques listed are considered to be well established on the basis of operational experience.

3.

Experience with new products and new plants incorporating low-emission techniques, as well as with the retrofitting of existing plants, is continuously growing; the regular elaboration and amendment of the annex will therefore be necessary. Best available technologies identified for new plants can be applied to existing plants after an adequate transition period.

4.

The annex lists a number of measures spanning a range of costs and efficiencies. The choise of measures for any particular case will depend on a number of factors, including economic circumstances, technological infrastructure and any existing VOC control implemented.

5.

This annex does not, in general, take into account the specific species of VOC emitted by the different sources, but deals with best available technologies for VOC reduction. When measures are planned for some sources, it is worthwhile to consider giving priority to those activities which emit reactive rather than non-reactive VOCs (e.g. in the solvent-using sector). However, when such compoundspecific measures are designed, other effects on the environment (e.g. global climate change) and on human health should also be taken into account.

I. MAJOR SOURCES OF VOC EMISSIONS FROM STATIONARY SOURCES

6.

The major sources of anthropogenic non-methane VOC emissions from stationary sources are the following:

  • a) Use of solvents;

  • b) Petroleum industry including petroleum-product handling;

  • c) Organic chemical industry;

  • d) Small-scale combustion sources (e.g. domestic heating and small industrial boilers);

  • e) Food industry;

  • f) Iron and steel industry;

  • g) Handling and treatment of wastes;

  • h) Agriculture.

7.

The order to the list reflects the general importance of the sources subject to the uncertainties of emission inventories. The distribution of VOC emissions according to different sources depends greatly on the fields of activity within the territory of any particular Party.

II . GENERAL OPTIONS FOR VOC-EMISSION REDUCTION

8.

There are several possibilities for the control or prevention of VOC emissions. Measures for the reduction of VOC emissions focus on products and/or process modifications (including maintenance and operational control) and on the retrofitting of existing plants. The following list gives a general outline of measures available, which may be implemented either singly or in combination:

  • a) Substitution of VOCs; e.g. the use of water-based degreasing baths, and paints, inks, glues or adhesives which are low in or do not contain VOCs;

  • b) Reduction by best management practices such as good housekeeping, preventive maintenance programmes, or by changes in processes such as closed systems during utilization, storage and distribution of low-boiling organic liquids;

  • c) Recycling and/or recovery of efficiently collected VOCs by control techniques such as adsorption, absorption, condensation and membrane processes; ideally, organic compounds can be reused on-site;

  • d) Destruction of efficiently collected VOCs by control techniques such as thermal or catalytic incineration or biological treatment.

9.

The monitoring of abatement procedures is necessary to ensure that appropriate control measures and practices are properly implemented for an effective reduction of VOC emissions. Monitoring of abatement procedures will include:

  • a) The development of an inventory of those VOC-emission reduction measures, identified above, that have already been implemented;

  • b) The characterization and quantification of VOC emissions from relevant sources by instrumental or other techniques;

  • c) Periodic auditing of abatement measures implemented to ensure their continued efficient operation;

  • d) Regularly scheduled reporting on (a), (b) and (c), using harmonized procedures, to regulatory authorities;

  • e) Comparison, with the objectives of the Protocol, of VOC-emission reductions achieved in practice.

10.

The investment/cost figures have been collected from various sources. On account of the many influencing factors, investment/cost figures are highly case-specific. If the unit "cost per tonne of VOC abated" is used for cost-efficient strategy considerations, it must be borne in mind that such specific figures are highly dependent on factors such as plant capacity, removal efficiency and raw gas VOC concentration, type of technology, and the choise of new installations as opposed to retrofitting. Illustrative cost figures should also be based on process-specific parameters, e.g. mg/m2 treated (paints), kg/m3product or kg/unit.

11.

Cost-efficient strategy considerations should be based on total costs per year (including capital and operational costs). VOC-emission reduction costs should also be considered within the framework of the overall process economics, e.g. the impact of control measures and costs on the costs of production.

III. CONTROL TECHNIQUES

12.

The major categories of available control techniques for VOC abatement are summarized in table 1. Those techniques chosen for inclusion in the table have been successfully applied commercially and are now well established. For the most part, they have been applied generally across sectors.

13.

Sector-specific techniques, including the limitation of the solvent content of products, are given in sections IV and V.

14.

Care should be taken to ensure that the implementation of these control techniques does not create other environmental problems. If incineration has to be used, it should be combined with energy recovery, where appropriate.

15.

Using such techniques, concentration of below 150 mg/m2 (as total carbon, standard conditions) can usually be achieved in exhaust air flows. In most cases, emission values of 10-50 mg/m3 can be achieved.

16.

Another common procedure for destroying non-halogenated VOCs is to use VOC-laden gas streams as secondary air or fuel in existing energy-conversion units. However, this usually requires site-specific process modifications and therefore it too is excluded from the following table.

17.

Data on efficiency are derived from operational experience and are considered to reflect the capabilities of current installations.

18.

Cost data are more subject to uncertainty due to interpretation of costs, accountancy practices and site-specific conditons. Therefore the data provided are case-specific. They cover the cost ranges for the different techniques. The costs do, however, accurately reflect the relationships between the costs of the different techniques. Differences in costs between new and retrofit applications may in some cases be significant but do not differ sufficiently to change the order in table 1.

19.

The choice of a control technique will depend on parameters such as the concentration of VOCs in the raw gas, gas volume flow, the type of VOCs, and others. Therefore, some overlap in the fields of application may occur; in that case, the most appropriate technique must be selected according to case-specific conditions.

IV. SECTORS

20.

In this section, each VOC-emitting sector is characterized by a table containing the main emission sources, control measures including the best available technologies, their specific reduction efficiency and the related costs.

21.

An estimate is also provided of the overall potential within each sector for reducing its VOC emissions. The maximum reduction potential refers to situations in which only a low level of control is in place.

22.

Process-specific reduction efficiencies should not be confused with the figures given for the reduction potential of each sector. The former are technical feasibilities, while the latter take into account the likely penetration and other factors affecting each sector. The processspecific efficiencies are given only qualitatively, as follows:

I = > 95%; II = 80-95%; III = < 80%

23.

Costs depend on capacity, site-specific factors, accountancy practices and other factors. Consequently, costs may vary greatly,

Table 1. A summary of available VOC control techniques, their efficiencies and costs

Technique

Lower concentration in air flow

 

Higher concentration in air flow

 

Application

 

Efficiency

Cost

Efficiency

Cost

 

Thermal incineration1

High

High

High

Medium

Wide for high concentration flows

Catalytic incineration2

High

Medium

Medium

Medium

More specialized for lower concentration flows

Adsorption3 (activated carbon filters)

High

High

Medium

Medium

Wide for low concentration flows

Absorption (Waste gas washing)

-

-

High

Medium

Wide for high concentration flows

Condensation4

-

-

Medium

Low

Special cases of high concentration flows only

Biofiltration

Medium to high

Low

Low5

Low

Mainly in low concentration flows, including odour control

Concentration:

Lower

<3 g/m3( in many cases <1g/m3);

Higher > 5g/m3

Efficiency:

High

Medium

Low

>95%

80-95%

< 80%

Total cost:

High

Medium

Low

> 500 ECU/t VOC abated

150-500 ECU/t VOC abated

< 150 ECU/t VOC abated

therefore, only qualitative information (medium, low, high) is provided, referring to comparisons of costs of different technologies mentioned for specific applications.

A. Industrial use of solvents

24.

The industrial use of solvents is in many countries the biggest contributor to VOC emissions from stationary sources. Main sectors and control measures, including best available technologies and reduction efficiencies, are listed in table 2, and the best available technology is specified for each sector. There may be differences between small and large or new and old plants. For this reason, the estimated overall reduction potential quoted is below the values implied in table 2. The estimated overall reduction potential for this sector is up to 60%. A further step to reduce episodic ozone formation potential can include the reformulation of the remaining solvents.

Table 2. VOC-emission control measures, reduction efficiency and costs for the solvent-using sector

Source of emission

Emission control measures

Reduction efficiency

Abatement costs and savings

Industrial surface coating

Conversion to:

   
 

- powder paints

I

Savings

 

- low in/not containing VOCs

I-III

Low costs

 

- high solids

I-III

Savings

 

Incineration:

   
 

- thermal

I-II

Medium to high costs

 

- catalytic

I-II

Medium costs

 

Activated carbon adsorption

I-II

Medium costs

Paper surface

Incinerator

I-II

Medium costs

coating

Radiation cure/ waterborne inks

I-III

Low costs

Car manufacturing

Conversion to:

   
 

- powder paints

I

 
 

- water-based systems

I-II

Low costs

 

- high solid coating

II

 
 

Activated carbon adsorption

Incineration with heat recovery

I-II

Low costs

 

- thermal

I-II

 
 

- catalytic

I-II

 

Commercial painting

Low in/not containing VOCs

I-II

Medium costs

 

Low in/not containing VOCs

II-III

Medium costs

Printing

Low-solvent/waterbased inks

II-III

Medium costs

 

Letterpress: radiation cure

I

Low costs

 

Activated carbon adsorption

I-II

High costs

 

Absorption

   
 

Incineration

I-II

 
 

- thermal

- catalytic

   
 

Biofiltration including buffer filter

I

Medium costs

Metal degreasing

Change-over to systems low in/not containing VOCs Closed machines

I

 
 

Activated carbon adsorption

II

Low to high costs

 

Cover, chilled freeboards

III

Low costs

Dry-cleaning

Recovery dryers and good housekeeping (closed cycles)

II-III

Low to medium costs

 

Condensation

II

Low costs

 

Activated carbon adsorption

II

Low costs

Flat wood panelling

     
 

Coatings low in/not containing VOCs

I

Low costs

25.

With respect to the industrial use of solvents, three approaches can in principle be used: a product-oriented approach which, for instance, leads to a reformulation of the product (paint, degreasing products, etc.); process-oriented changes; and add-on control technologies. For some industrial uses of solvents only a product-oriented approach is available (in the case of painting constructions, painting buildings, the industrial use of cleaning products, etc.). In all other cases, the product-oriented approach deserves priority, inter alia, because of the positive spin-off effects on the solvent emission of the manufacturing industry. Furthermore, the environmental impact of emissions can be reduced by combining best available technology with product reformulation to replace solvents by less harmful alternatives. According to a combined approach of this kind, the maximum emission reduction potential of up to 60% could lead to an improvement in environmental performance that is significantly higher.

26.

There is a rapid ongoing development towards low-solvent or solvent-free paints, which are among the most cost-effective solutions. For many plants, a combination of low-solvent and adsorption/incineration techniques are chosen. VOC-emission control for largescale, industrial painting (e.g. of cars, domestic appliances) could be implemented relatively quickly. Emissions have been reduced as far as 60 g/m2 in several countries. The technical possibility of reducing emissions from new plants to below 20 g/m2 has been recognized by several countries.

27.

For the degreasing of metal surfaces, alternative solutions are water-based treatment or closed machines with activated carbon for recovery, with low emissions.

28.

For the different printing techniques, several methods to reduce VOC emissions are employed. These mainly involve the changing of inks, changes within the printing process using other printing methods, and gas cleaning techniques. Waterborne ink instead of solvent-based ink is used for flexographic printing on paper and is under development for printing on plastic. Waterborne inks for screen and rotogravure printing are available for some applications. The use of electron beam cured ink in offset eliminates VOCs and is used in the package printing industry. For some printing methods, UV-cured inks are available. Best available technology for publication rotogravure is the gas cleaning technique using carbon adsorbers. In packaging, the rotogravure recovery of solvent by adsorption (zeolites, active carbon) is practised, but incineration and absorption are also used. For heatset, the weboffset thermal or catalytic incineration of exhaust gases is used. The incineration equipment often includes a unit for heat recovery.

29.

For dry-cleaning, the best available technology of closed machines and treatment of the exhaust ventilation air by activated carbon filters.

B. Petroleum industry

30.

The petroleum industry is one of the major contributors to VOC emissions from stationary sources. Emissions are from both refineries and distribution (including transportation and filling-stations). The following comments refer to table 3, the measures mentioned also include best available technology.

31.

Refinery process emissions arise from fuel combustion, flaring of hydrocarbons, vacuum-system discharges and fugitive emissions from process units, such as flanges and connectors, opened lines and sampling systems. Other major VOC emissions within refineries and related activities result from storage, waste-water treatment processes, loading/discharging facilities such as harbours, truck- and railwayracks, pipeline terminals, and periodic operations such as shutdowns, servicing and start-ups (process-unit turnarounds).

32.

Process-unit turnaround emissions may be controlled by venting vessel vapours to vapour recovery systems or controlled flaring.

33.

Vacuumsystem discharges may be controlled by condensation or by piping to boilers or heaters.

Table 3. VOC-emission control measures, reduction efficiency and costs for the petroleum industry

Source of emission

Emission control measures

Reduction efficiency

Abatement costs and savings

Petroleum refineries

- Fugitive emissions

Regular inspection and maintenance

III

Medium costs

- Process-unit turnarounds

Flares/process furnace vapour recovery

I

not available

- Waste-water separator

Floating cover

II

Medium costs/savings

- Vacuum process system

Surface contact condensors

Non-condensable VOCs piped to heaters or furnaces

I

 

- Incineration of

sludge

Storage of crude oil and products

Thermal incineration

I

 

- Petrol

Internal floating roofs with secondary seals

I-II

Savings

 

Floating roof tanks with secondary seals

II

Savings

- Crude oil

Floating roof tanks with secondary seals

II

Savings

- Petrol marketing

terminals (loading

and unloading of

trucks, barges and trains)

Vapour recovery unit

I-II

Savings

- Petrol service stations

Vapour balance on tank trucks (Stage I)

I-II

Low

costs/savings

 

Vapour balance during

refuelling (refuelling nozzles) (Stage II)

I (-II6)

Medium costs7

34.

Fugitive emissions from process equipment in gas/vapour or light liquid service (e.g. automatic control valves, manual valves, pressure relief devices, sampling systems, pumps, compressors, flanges and connectors) can be reduced or prevented by regularly performing leak detection, repair programmes and preventive maintenance. Equipment with substantial leaks (e.g. valves, gaskets, seals, pumps, etc.) can be replaced by equipment that is more leakproof. For example, manual and automatic control valves can be changed for corresponding valves with bellow gaskets. Pumps in gas/vapour and light liquid service can be fitted with dual mechanical seals with controlled degassing vents. Compressors can be equipped with seals with a barrier fluid system that prevents leakage of the process fluid to the atmosphere, and leakage from compressors seals directed to the flares.

35.

Pressure relief valves for media that may contain VOCs can be connected to a gas-collecting system and the gases collected burnt in process furnaces or flares.

36.

VOC emissions from the storage of crude oil and products can be reduced by equipping fixed-roof tanks with internal floating roofs or by equipping floating-roof tanks with secondary seals.

37.

VOC emissions from the storage of petrol and other light liquid components can be reduced by several means. Fixed-roof tanks can be equipped with internal floating roofs with primary and secondary seals or connected to a closed vent system and an effective control device, e.g. vapour recovery, flaring or combustion in process heaters. External floating-roof tanks with primary seals can be equipped with secondary seals, and/or supplemented with tight, fixed roofs, with pressure relief valves which can be connected to the flare.

38.

VOC emissions in connection with waste-water handling and treatment can be reduced by several means. Water-seal controls can be installed, as can junction boxes, equipped with tight-fitting covers, in drain systems. Sewer lines can be covered. Alternatively, the drain system can be completely closed to the atmosphere. Oil-water separators, including separation tanks, skimmers, weirs, grit chambers, sludge hoppers and slop-oil facilities, can be equipped with fixed roofs and closed vent systems that direct vapours to a control device, designed either for the recovery or destruction of the VOC vapours. Alternatively, oil-water separators can be equipped with floating roofs with primary and secondary seals. The effective reduction of VOC emissions from waste-water treatment plants can be achieved by draining oil from process equipment to the slop-oil system, thus minimizing the oil-flow into the waste-water treatment plant. The temperature of incoming water can also be controlled in order to lower emissions to the atmosphere.

39.

The petrol storage and distribution sector has a high reduction potential. Emission control covering the loading of petrol at the refinery (via intermediate terminals) up to its discharge at petrol service stations is defined as Stage I; control of emissions from the refuelling of cars at service stations is defined as Stage II (see para. 33 of annex III on Control Measures for Emissions of Volatile Organic Compounds (VOCs) from on-road Motor Vehicles).

40.

Stage I control consists of vapour balancing and vapour collection at the loading of petrol, and recovering the vapour in recovery units. Furthermore, vapour collected at service stations from the discharge of petrol from trucks can be returned and recovered in vapour recovery units.

41.

Stage II control consists of vapour balancing between the vehicle fuel tank and the Service station's Underground storage tank.

42.

Stage II together with Stage I is the best available technology for reducing evaporative emissions during petrol distribution. A complementary means of reducing VOC emissions from fuel storage and handling is to reduce fuel volatility.

43.

The overall reduction potential in the petroleum industry sector is up to 80%. This maximum could be reached only where the current level of emissions control is low.

Tabel 4. VOC-emission control measures, reduction efficiency and costs for the organic chemical industry

Source of emission

Emission control measures

Reduction efficiency

Abatement costs and savings

Fugitive emissions

Leak detection and repair programma

   
 

- regular inspection

III

Low costs

Storage and handling

- See table 3

   
 

General measures:

   

Process emissions

- carbon adsorption

I—II

n.a.

 

- incineration:

   
 

- thermal

I-II

Medium to high costs

 

- catalytic

I-II

n.a. :

 

- absorption

 

n.a.

 

- biofiltration

n.a.

n.a.

 

- flaring

   

- Formaldehyde production

- incineration:

   
 

- thermal

I

High costs

 

- catalytic

I

 

- Polyethylene

- flaring

I

Medium costs

production

- catalytic incineration

I—II

 

- Polystyrene production

- thermal incineration

- flaring Process modifications (examples):

I

Medium costs

- Vinyl chloride production

- substitution of air by oxygen in the oxychlorination step

II

n.a.

 

- flaring

I

Medium costs

- Polyvinylchloride production

- slurry stripping of monomer

II

n.a.

 

- Nitro-2-methyl

1-propanol-l absorption

I

Savings

- Polypropylene production

- high yield catalyst

I

n.a.

- Ethylene oxide production

- substitution of air by oxygen

I

n.a.

n.a. Not available

C. Organic chemical industry

44.

The chemical industry also makes a considerable contribution to VOC emissions from stationary sources. The emissions are of different characters with a wide range of pollutants, because of the variety of products and production processes. Process emissions can be divided into the following major subcategories: reactor-process emissions, air-oxidation emissions and distillation, and other separation processes. Other significant emission sources are from leaks, storage and product transfer (loading/unloading).

45.

For new plants, process modifications and/or new processes often reduce emissions considerably. So-called "add-on" or "end-of-pipe" techniques such as adsorption, absorption, thermal and catalytic incineration in many cases represent alternative or complementary technologies. To reduce evaporation losses from storage tanks and emissions from loading and unloading facilities, the control measures recommended for the petroleum industry (table 3) can be applied. Control measures including best available technologies and their process-related reduction efficiencies are given in table 4.

46.

The feasible overall reduction potential in the organic chemical industry is up to 70%, depending on the industry mix and the extent to which control technologies and practices are in place.

D. Stationary combustion

47.

Optimal VOC-emission reduction from stationary combustion depends on the efficient use of fuel at the national level (table 5). It is also important to ensure the effective combustion of fuel by the use of good operational procedures, efficient combustion appliances and advanced combustion-management systems.

48.

For small systems in particular, there is still a considerable reduction potential, especially in the burning of solid fuels. VOC reduction in general is achievable by the replacement of old stoves/ boilers and/or fuel-switching to gas. The replacement of single room stoves by central heating systems and/or the replacement of individual heating systems in general reduces pollution; however, overall energy efficiency has to be taken into account. Fuel-switching to gas is a very effective control measure, provided the distribution system is leakproof.

49.

For most countries, the VOC-reduction potential for power plants is negligible. On account of the uncertain replacement/fuelswitch involved, no figures can be given regarding the overall reduction potential and the related costs.

Table 5. VOC-emission control measures for stationary combustion sources

Source of emission

Emission control measures

Small-scale combustion sources

Energy savings, e.g. insulation

 

Regular inspection

 

Replacement of old furnaces

 

Natural gas and fuel oil instead of solid fuels

 

Central heating system

 

District heating system

Industrial and commercial

Energy savings

sources

Better maintenance

 

Fuel-type modification

 

Change of furnace and load

 

Change of burning conditions

Stationary internal combustion

Catalytic converters

sources

Thermal reactors

E. Food industry

50.

The food industry sector covers a wide range of VOC-emitting processes from large and small plants (table 6). The major sources of VOC emissions are:

  • a) Production of alcoholic beverages;

  • b) Baking;

  • c) Vegetable oil extraction using mineral oils;

  • d) Animal rendering.

Alcohol is the principal VOC from (a) and (b). Aliphatic hydrocarbons are the principal VOC from (c).

51.

Other potential sources include:

  • a) Sugar industry and sugar use;

  • b) Coffee and nut roasting;

  • c) Frying (chipped potatoes, crisps, etc.);

  • d) Fish meal processing;

  • e) Preparation of cooked meats, etc.

52.

VOC emissions are typically odorous, of low concentration with high volume flow and water content. For this reason, the use of biofilters has been used as an abatement technique. Conventional techniques such as absorption, adsorption, thermal and catalytic incineration have also been used. The principal advantage of biofilters is their low operational cost compared with other techniques. Nevertheless, periodic maintenance is required.

53.

It may be feasible for larger fermentation plants and bakeries to recover alcohol by condensation.

54.

Aliphatic hydrocarbon emissions from oil extraction are minimized by using closed cycles and good housekeeping to prevent losses from valves and seals, etc. Different oil seeds require different volumes of mineral oil for extraction. Olive oil can be extracted mechanically, in which case no mineral oil is necessary.

55.

The technology feasible overall reduction potential in the food industry is estimated to be up to 35%.

Tabel 6. VOC-emission control measures, reduction efficiency and costs for the food industry

Source of emission

Emission control measures

Reduction efficiency

Abatement costs

In general

Closed cycles

   
 

Bio-oxidation

II

Low8

 

Condensation and treatment

I

High

 

Adsorption/absorption

   
 

Thermal/catalytic incineration

   

Vegetable-oil processing

Process-integrated measures

III

Low

Adsorption

   
 

Membrane technique

   
 

Incineration in process furnace

   

Animal rendering

Biofiltration

II

Low9

F. Iron and steel industry (including ferro-alloys, casting etc.)

56.

  • a) In the iron and steel industry, VOC emissions may be from a variety of sources:

    Processing of input materials (cokeries, agglomeration plants: sintering, pelletizing, briquetting; scrap-handling);

  • b) Metallurgical reactors (submerged arc furnaces; electric arc furnaces; converters, especially if using scrap; (open) cupolas; blast furnaces);

  • c) Product handling (casting; reheating furnaces; and rolling mills).

57.

Reducing the carbon carrier in raw materials (e.g. on sintering belts) reduces the potential of VOC emissions.

58.

In the case of open metallurgical reactors, VOC emissions may occur especially from contaminated scrap and under pyrolytic conditions. Special attention has to be paid to the collection of gases from charging and tapping operations, in order to minimize fugitive VOC emissions.

59.

Special attention has to be paid to scrap which is contaminated by oil, grease, paint, etc., and to the separation of fluff (non-metallic parts) from metallic scrap.

60.

The processing of products usually entails fugitive emissions. In the case of casting, emissions of pyrolysis gases occur, chiefly from organically bonded sands. These emissions can be reduced by choosing low-emission bonding resins and/or minimizing the quantity of binders. Biofilters have been tested on such flue gases. Oil mist in the air from rolling mills can be reduced to low levels by filtration.

61.

Coking plants are an important VOC emission source. Emissions arise from: coke oven gas leakage, the loss of VOCs normally diverted to an associated distillation plant, and from the combustion of coke oven gas and other fuel. VOC emissions are reduced mainly by the following measures: improved sealing between oven doors and frames and between charging holes and covers; maintaining suction from ovens even during charging; dry quenching either by direct cooling with inert gases or by indirect cooling with water; pushing directly into the dry quenching unit; and efficient hooding during pushing operations.

G. Handling and treatment of waste

62.

Concerning municipal solid waste control, the primary objectives are to reduce the amount of waste produced and to reduce the amount to be treated. In addition, the waste treatment should be optimized from an environmental point of view.

63.

If landfill processes are used, VOC-emission control measures for the treatment of municipal waste should be linked to an efficient collection of the gases (mostly methane).

64.

These emissions can be destroyed (incineration). Another option is the purification of the gas (bio-oxidation, absorption, activated carbon, adsorption) leading to use of the gas for energy production.

65.

The landfill of industrial waste containing VOCs leads to VOC emissions. This point has to be taken into account in the definition of waste-management policies.

66.

The overall reduction potential is estimated to be 30%, though this figure includes methane.

H. Agriculture

67.

The principal sources of VOC emissions from agriculture are:

  • a) Burning of agricultural waste, particularly straw and stubble;

  • b) Use of organic solvents in pesticide formulations;

  • c) Anaerobic degradation of animal feeds and wastes.

68.

VOC emissions are reduced by:

  • a) Controlled disposal of straw as opposed to the common practice of open field burning;

  • b) Minimal use of pesticides with high organic solvent contents, and/or the use of emulsions and waterbased formulations;

  • c) Composting of waste, combining manure with straw, etc;

  • d) Abatement of exhaust gases from animal houses, manure drying plant, etc., by use of biofilters, adsorption, etc.

69.

In addition, alterations of feed reduce emissions of gas from animals, and the recovery of gases for use as fuel is a possibility.

70.

It is not currently possible to estimate the reduction potential of VOC emissions from agriculture.

V. PRODUCTS

71.

In circumstances in which abatement by control techniques is not appropriate, the sole means of reducing VOC emissions is by altering the composition of products used. The main sectors and products concerned are: adhesives used in households, light industry, shops and offices; paints for use in households; household cleaning and personal care products; office products such as correcting fluids and car maintenance products. In any other situation in which products like those mentioned above are used (e.g. painting, light industry), alterations in product composition are highly preferable.

72.

Measures aimed at reducing VOC emissions from such products are:

  • a) Product substitution;

  • b) Product reformulation;

  • c) Altering the packaging of products, especially for reformulated products.

73.

Instruments designed to influence market choice include:

  • a) Labelling to ensure that consumers are well informed of the VOC content;

  • b) Active encouragement of low-VOC-content products (e.g. the "Blue Angel" scheme);

  • c) Fiscal incentives linked to VOC content.

74.

The efficiency of these measures depends on the VOC content of the products involved and the availability and acceptability of alternatives. Reformulation should be checked to ensure that products do not create problems elsewhere (e.g. increased emissions of chlorofluorocarbons (CFCs).

75.

VOC-containing products are used for industrial as well as domestic purposes. In either case the use of low-solvent alternatives may entail changes in application equipment and in work practices.

76.

Paints commonly used for industrial and domestic purposes have an average solvent content of about 25 to 60%. For most applications, low-solvent or solvent-free alternatives are available or under development:

 

VOC content in product

a) Paint for use in the light industry:

 

Powder Paint

0%

Waterborne paint

10%

Low-solvent paint

15%

b) Paint for domestic use:

 

Waterborne paint

10%

Low-solvent paint

15%

Switching over to alternative paints is expected to result in an overall VOC-emission reduction of about 45 to 60%.

77.

Most adhesive products are used in industry, while domestic uses account for less than 10%. About 25% of the adhesives in use contain VOC solvents. For these adhesives, the solvent content varies widely and may constitute half the weight of the product. For several application areas, low-solvent/solvent-free alternatives are available. This source category therefore offers a high reduction potential.

78.

Ink is mainly used for industrial printing processes, with solvent contents differing widely, up to 95%. For most printing processes, low-solvent inks are available or under development in particular for printing on paper (see para. 28).

79.

About 40 to 60% of VOC emissions from consumer products (including office products and those used in car maintenance) are from aerosols. There are three basic ways of reducing VOC emissions from consumer products:

  • a) Substitution of propellants and the use of mechanical pumps;

  • b) Reformulation;

  • c) Change of packaging.

Annex III. Control measures for emissions of Volatile Organic Compounds (VOCs) from On-road motor Vehicles

INTRODUCTION

1.

This annex is based on information on emission control performance and costs contained in official documentation of the Executive body and its subsidiary bodies; in the report on Volatile Organic Compounds from On-road Vehicles; Sources and Control Options, prepared for the Working Group on Volatile Organic Compounds; in documentation of the Inland Transport Committee of the Economic Commission for Europe (ECE) and its subsidiary bodies (in particular, documents TRANS/SCI/WP. 29/R.242, 486 and 506); and on supplementary information provided by governmentally designated experts.

2.

The regular elaboration and amendment of this annex will be necessary in the light of continuously expanding experience with new vehicles incorporating low-emission technology and the development of alternative fuels, as well as with retrofitting and other strategies for existing vehicles. The annex cannot be an exhaustive statement of technical options; its aim is to provide guidance to Parties in identifying economically feasible technologies for fulfilling their obligations under the Protocol. Until other data become available, this annex concentrates on on-road vehicles only.

I. MAJOR SOURCES OF VOC EMISSIONS FROM MOTOR VEHICLES

3.

Sources of VOC emissions from motor vehicles have been divided into:

  • a) tailpipe emissions;

  • b) evaporative and fuelling emissions; and

  • c) crankcase emissions.

4.

Road transport (excluding petrol distribution) is a major source of anthropogenic VOC emissions in most ECE countries and contributes between 30 and 45% of total man-made VOC emissions in the ECE region as a whole. By far the largest source of road transport VOC emissions is the petrol-fuelled vehicle which accounts for 90% of total traffic emissions of VOCs (of which 30 to 50% are evaporative emissions). Evaporative and refuelling emissions result primarily from petrol use, and are considered very low in the case of diesel fuels.

II. GENERAL ASPECTS OF CONTROL TECHNOLOGIES FOR VOC EMISSIONS FROM ON-ROAD MOTOR VEHICLES

5.

The motor vehicles considered in this annex are passenger cars, light-duty trucks, on-road heavy-duty vehicles, motor cycles and mopeds.

6.

While this annex deals with both new and in-use vehicles, it is primarily focused on VOC-emission control for new vehicle types.

7.

This annex also provides guidance on the influence of changes in petrol properties on evaporative VOC emissions. Fuel substitution (e.g. natural gas, liquefied petroleum gas (LPG), methanol) can also provide VOC-emission reductions but this is not considered in this annex.

8.

Cost figures for the various technologies given are manufacturing cost estimates rather than retail prices.

9.

It is important to ensure that vehicle designs are capable of meeting emission standards in service. This can be done through ensuring conformity of production, full useful-life durability, warranty of emission-control components, and recall of defective vehicles. For in-use vehicles, continued emission-control performance can also be ensured by an effective inspection and maintenance programme, and measures against tampering and misfuelling.

10.

Emissions from in-use vehicles can be reduced through programmes such as fuel volatility controls, economic incentives to encourage the accelerated introduction of desirable technology, low-level oxygenated fuel blends, and retrofitting. Fuel volatility control is the single most effective measure that can be taken to reduce VOC emissions from in-use motor vehicles.

11.

Technologies that incorporate catalytic converters require the use of unleaded fuel. Unleaded petrol should therefore be generally available.

12.

Measures to reduce VOC and other emissions by the management of urban and long-distance traffic, though not elaborated in this annex, are important as an efficient additional approach to reducing VOC emissions. Key measures for traffic management aim at improving the modal split through tactical, structural, financial and restrictive elements.

13.

VOC emissions from uncontrolled motor vehicles contain significant levels of toxic compounds, some of which are known carcinogens. The application of VOC reduction technologies (tailpipe, evaporative, refuelling and crankcase) reduces these toxic emissions in generally the same proportion as the VOC reductions achieved. The level of toxic emissions can also be reduced by modifying certain fuel parameters (e.g., reducing benzene levels in petrol).

III. CONTROL TECHNOLOGIES FOR TAILPIPE EMISSIONS

a) Petrol-fuelled passenger cars and light-duty trucks

15.

The basis for comparison in table 1 is technology option B, representing non-catalytic technology designed in response to the requirements of the United States for 1973/1974 or of ECE regulation 15-04 pursuant to the 1958 Agreement concerning the Adoption of Uniform Conditions of Approval and Reciprocal Recognition of Approval for Motor Vehicles Equipment and Parts. The table also presents achievable emission levels for open- and closed-loop catalytic control as well as their cost implications.

16.

The "uncontrolled" level (A) in table 1 refers to the 1970 situation in the ECE region, but may still prevail in certain areas.

17.

The emission level in table 1 reflects emissions measured using standard test procedures. Emissions from vehicles on the road may differ significantly because of the effect, inter alia, of ambient temperature, operating conditions, fuel properties, and maintenance. However, the reduction potential indicated in table 1 is considered representative of reductions achievable in use.

18.

The best currently available technology is option D. This technology achieves large reductions of VOC, CO and NOX emissions.

19.

In response to regulatory programmes for further VOC emission reductions (e.g. in Canada and the United States), advanced closed-loop three-way catalytic converters are being developed (option E). These improvements will focus on more powerful enginemanagement controls, improved catalysts, on-board diagnostic systems (OBD) and other advances. These systems will become best available technology by the mid-1990s.

20.

A special category are two-stroke engine cars which are used in parts of Europe; these cars currently have very high VOC emissions.

Hydrocarbon emissions from two-stroke engines are typically between 45.0 and 75.0 grams per test, according to the European driving cycle. Attempts are under way to apply engine modifications and catalytic after-treatment to this type of engine. Date are needed on the reduction potentials and durability of these solutions. Furthermore, different two-stroke engine designs are currently being developed that have the potential for lower emissions.

Table 1. Tailpipe emission control technologies for petrol-fuelled passenger cars and light-duty trucks

Technology option

Emission level (%)

Cost10

 

4-stroke

2-stroke

($ US)

A.

Uncontrolled situation

400

900

-

B.

Engine modifications (engine design, carburetion and ignition systems, air injection)

100

(1.8 g/km)

-

11

C.

Open-loop catalyst

50

-

150-200

D.

Closed-loop three-way catalyst

10-30

-

250-450

12

E.

Advanced closed-loop three-way catalyst

6

-

350-600***

b) Diesel-fuelled passenger cars and trucks

21.

Diesel-fuelled passenger cars and light-duty trucks have very low VOC emissions, generally lower than those resulting from closed-loop catalytic control on petrol-fuelled cars. However, their emissions of particulates and NOX are higher.

22.

No ECE country currently has rigorous tailpipe VOC control programmes for heavy-duty diesel-fuelled vehicles, because of their generally low VOC emission rates. However, many countries have diesel participate control programmes, and the technology that is employed to control particulates (e.g., combustion chamber and injection system improvements) has the net end result of lowering VOC emissions as well.

23.

Tailpipe VOC emission rates from heavy-duty diesel-fuelled vehicles are expected to be reduced by two thirds as the result of a vigorous paniculate control programme.

24.

VOC species emitted from diesel-fuelled engines are different from those emitted by petrol-fuelled engines.

c) Motor cycles and mopeds

25.

VOC emission control technologies for motor cycles are summarized in table 2. Current ECE regulations (R.40) can normally be met without requiring reduction technologies. The future standards of Austria and Switzerland may require oxidizing catalytic converters for two-stroke engines in particular.

26.

For two-stroke mopeds with small oxidizing catalytic converters, a VOC-emission reduction of 90% is achievable, at additional production costs of SUS 30-50. In Austria and Switzerland, standards requiring this technology are already in force.

Table 2. Tailpipe emission control technologies and performance for motor cycles

Technology option

Emission level (%)

Cost

($US)13

 

2-stroke

 

4-stroke

 

A. Uncontrolled

400 (9.6 g/km

 

100

(2 g/km)

-

B. Best non-catalyst

200

 

60

-

C. Oxidizing catalytic converter, secondary air

30-50

 

20

50

D. Closed-loop three-way catalytic converter

not applicable

1014

 

350

IV. CONTROL TECHNOLOGIES FOR EVAPORATIVE AND REFUELLING EMISSIONS

27.

Evaporative emissions consist of fuel vapour emitted from the engine and fuel system. They are divided into: (a) diurnal emissions, which result from the "breathing" of the fuel tank as it is heated and cooled over the course of a day; (b) hot-soak emissions produced by the heat from the engine after it is shut down; (c) running losses from the fuel system while the vehicle is in operation; and (d) resting losses such as from open-bottom canisters (where used) and from some plastic fuel-system materials which are reportedly subject to permeation losses, in which petrol slowly diffuses through the material.

28.

The control technology typically used for evaporative emissions from petrol-fuelled vehicles includes a charcoal canister (and associated plumbing) and a purge system to burn the VOCs in a controlled manner in the engine.

29.

Experience with existing evaporative-emission control programmes in the Unites States indicates that evaporative-emission control systems have not provided the degree of control desired, especially during severe ozone-prone days. This is partly because the volatility of in-use petrol is much higher than that of certification-test petrol. It is also due to an inadequate test procedure that resulted in inadequate control technology. The United States evaporative emission control programme in the 1990s will emphasize reduced-volatility fuels for use in summer and an improved test procedure to encourage advanced evaporative control systems that will result in the in-use control of the four emission sources mentioned in paragraph 27 above. For countries with high volatility petrol, the single most cost-effective measure to reduce VOC emissions is to reduce volatility of in-use petrol.

30.

In general, effective evaporative-emission control requires the consideration of: (a) control of petrol volatility, adjusted to climatic conditions; and (b) an appropriate test procedure.

31.

A list of control options, reduction potentials and cost estimates is given in table 3, with option B as the best available control technology at present. Option C will soon become best available technology and will represent a significant improvement over option B.

32.

The fuel economy benefits associated with evaporativeemission controls are estimated at less than 2%. The benefits are due to the higher energy density, and low Reid-vapour-pressure (RVP) of fuel, and to the combustion rather than venting of captured vapours.

33.

In principle, emissions that are released during refuelling of vehicles can be recovered by systems installed at petrol stations (Stage II) or by systems on board of vehicles. Controls at petrol stations are a well-established technology, while on-board systems have been demonstrated using several prototypes. The question of in-use safety of on-board vapour recovery systems is presently under study. It may be appropriate to develop safety performance standards in conjunction with on-board vapour recovery systems to assure their safe design. Stage II controls can be implemented more quickly since service stations in a given area can be fitted with these controls. Stage II controls benefit all petrol-fuelled vehicles while on-board systems only benefit new vehicles.

34.

While evaporative emissions from motor cycles and moped are at present uncontrolled in the ECE region, the same general control technologies as for petrol-fuelled cars can be applied.

Tabel 3. Evaporative-emission control measures and reduction potentials for petrol-fuelled passenger cars and light-duty trucks

Technology option

VOC reduction potential (%)15

Cost

($US)16

A. Small canister, lenient RVP17

limits, 1980s US Test Procedure

<80

20

B. Small canister, stringent RVP limits,181980s US Test Procedure

80-95

20

C. Advanced evaporative controls, stringent RVP limits,19

1990s US Test Procedure20

>95

33

Annex IV. Classification of volatile organic compounds (VOCs) based on their photochemical ozone creation potential (POCP)

1.

This annex summarizes the information available and identifies the still existing elements to develop in order to guide the work to be carried out. It is based on information regarding hydrocarbons and ozone formation contained in two notes prepared for the Working Group on Volatile Organic Compounds (EB.AIR/WG.4/R. 11 and R.13/Rev.1); on the results of further research carried out, in particular in Austria, Canada, Germany, Netherlands, Sweden, the United Kingdom, the United States of America and the EMEP Meteorological Synthesizing Centre-West (MSC-W), and on supplementary information provided by governmentally designed experts.

2.

The final aim of the POCP approach is to provide guidance on regional and national control policies for volatile organic compounds (VOCs), taking into account the impact of each VOC species as well as sectoral VOC emissions in episodic ozone formation expressed in terms of the photochemical ozone creation potential (POCP), which is defined as the change in photochemical ozone production due to a change in emission of that particular VOC. POCP may be determined by photochemical model calculations or by laboratory experiments. It serves to illustrate different aspects of episodic oxidant formation; e.g. peak ozone or accumulated ozone production during an episode.

3.

The POCP concept is being introduced because there is a large variation between the importance of particular VOCs in the production of ozone during episodes. A fundamental feature of the concept is that, in the presence of sunlight and NOX, each VOC produces ozone in a similar way despite large variations in the circumstances under which ozone is produced.

4.

Different photochemical model calculations indicate that substantial reduction of VOCs and NOX emissions are necessary (order of magnitude above 50% in order to achieve significant ozone reduction). Moreover the maximum concentrations of ozone near the ground are reduced in a less than proportional way when VOC emissions are reduced. This effect is shown in principle by theoretical scenario calculation. When all species are reduced by the same proportion, maximum ozone values (above 75 ppb hourly average) in Europe are reduced depending on the existing ozone level by only 10-15% if the mass of non-methane man-made VOC emissions is reduced by 50%. By contrast, if emissions of the most important (in terms of POCP and mass values or reactivity) non-methane man-made VOC species were reduced by 50% (by mass), the calculated result is a 20-30% reduction of peak episodic ozone concentration. This confirms the merits of a POCP approach to determine priorities for VOC emission control and clearly shows that VOCs may at least be divided into large categories, according to their importance in episodic ozone formation.

5.

POCP values and reactivity scales have been calculated as estimates, each based on a particular scenario (e.g. emission increases and decreases, air mass trajectories) and targeted towards a particular objective (e.g. peak ozone concentration, integrated ozone, average ozone). POCP values and reactivity scales are dependent on chemical mechanisms. Clearly there are differences between the different estimates of POCPs, which in some cases can span more than a factor of four. The POCP numbers are not constant but vary in space and time. To give an example: the calculated POCP of ortho-xylene in the so-called "France-Sweden" trajectory has a value of 41 on the first day and of 97 on the fifth day of the travelling time. According to calculations of the Meteorological Synthesizing Centre-West (MSCW) of EMEP, the POCP of ortho-xylene for 03 over 60 ppb, varies between 54 and 112 (5 to 50 95 percentiles) for the grids of the EMEP area. The variation of the POCP in time and space is not only caused by the VOC composition of the air parcel due to man-made emissions but is also a result of meteorological variations. The fact is that any reactive VOC can contribute to the episodical formation of photochemical oxidants to a higher or lower extent, depending on the concentrations of NOX and VOC and meteorological parameters. Hydrocarbons with very low reactivity, like methane, methanol, ethane and some chlorinated hydrocarbons contribute in a negligible manner to this process. There are also differences as a result of meteorological variations between particular days and over Europe asa whole. POCP values are implicitly dependent on how emissioninventories are calculated. Currently there is no consistent method or information available across Europe. Clearly, further work has to be done on the POCP approach.

6.

Natural isoprene emissions from deciduous trees, together with nitrogen oxides (NOx) mainly from man-made sources, can make a significant contribution to ozone formation in warm summer weather in areas with a large coverage of deciduous trees.

7.

In table 1, VOC species are grouped according to their importance in the production of episodic peak ozone concentrations. Three groups have been selected. Importance in table 1 is expressed on the basis of VOC emission per unit mass. Some hydrocarbons, such as n-butane, become important because of their mass emission although they may not appear so according to their OH reactivity.

8.

Tables 2 and 3 show the impacts of individual VOCs expressed as indices relative to the impact of a single species (ethylene) which is given an index of 100. They indicate how such indices, i.e. POCPs, may give guidance for assessing the impact of different VOC emission reductions.

9.

Table 2 shows averaged POCPs for each major source category based on a central POCP estimate for each VOC species in each source category. Emission inventories independently determined in the United Kingdom and Canada have been used in this compilation and presentation. For many sources, e.g. motor vehicles, combustion installations, and many industrial processes, mixtures of hydrocarbons are emitted. Measures to reduce specifically the VOC compounds identified in the POCP approach as very reactive are in mostcases unavailable. In practice, most of the possible reduction measures will reduce emissions by mass irrespective of their POCPs.

10.

Table 3 compares a number of different weighting schemes for a selected range of VOC species. In assigning priorities within a national VOC control programme, a number of indices may be used to focus on particular VOCs. The simplest but least effective approach is to focus on the relative mass emission, or relative ambient concentration.

Table 1. Classification of VOCs into three groups according to their importance in episodic ozone formation

More important

 

Alkenes

 

Aromatics

 

Alkanes

> C6 alkanes except 2,3 dimethylpentane

Aldehydes

All aldehydes except benzaldehyde

Biogenics

Isoprene

Less important

 

Alkanes

C3 - C5 alkanes and 2,3 dimethylpentane

Ketones

Methyl ethyl ketone and methyl t-butyl ketone

Alcohols

Ethanol

Esters

All esters except methyl acetate

Least important

 

Alkanes

Methane and ethane

Alkynes

Acetylene

Aromatics

Benzene

Aldehydes

Benzaldehyde

Ketones

Acetone

Alcohols

Methanol

Esters

Methyl acetate

Chlorinated hydrocarbons

Methyl chloroform,

 

Methyl chloride,

 

Trichloroethylene and tetrachloroethylene

11.

Relative weighting based in OH reactivity addresses some but by no means all of the important aspects of the atmospheric reactions which generate ozone in the presence of NOX and sunlight. The SAPRC (Statewide Air Pollution Research Centre) weightings address the situation in California. Because of differences in the model conditions appropriate to the Los Angeles basin and Europe, major differences in the fates of photochemical, labile species, such as aldehyde, result. POCPs calculated with photochemical models in the Netherlands, United States of America, United Kingdom, Swedenand by EMEP (MSC-W) address different aspects of the ozone problem in Europe.

12.

Some of the less-reactive solvents cause other problems, e.g. they are extremely harmful to human health, difficult to handle, persistent, can cause negative environmental effects at other levels (e.g. in the free troposphere of the stratosphere). In many cases the best available technology for reducing solvent emission is the application of non-solvent using systems.

13.

Reliable VOC emission inventories are essential to the formulation of any cost-effective VOC control policies and in particular those based on the POCP approach. National VOC emissions should therefore be specified according to sectors, at least following guidelines specified by the Executive Body, and should as far as possible be complemented by data on species and time variations of emissions.

Table 2. Sectoral POCPs of the various emission sectors and the percentage by mass of VOCs in each ozone creation class

Sector

Sectoral POCP

Percentage mass in each ozone creation class

 

Canada

United Kingdom

More Less least Important

Unknown

Petrolengined vehicle exhaust

63

61

76

16

7

1

Diesel vehicle exhaust

60

59

38

19

3

39

Petrol-engined vehicle evaporation

-

51

57

29

2

12

Other transport

63

-

-

-

-

-

Stationary combustion

-

54

34

24

24

18

Solvent usage

42

40

49

26

21

3

Surface coating

48

51

-

-

-

-

Industrial process emissions

45

32

4

41

0

55

Industrial chemicals

70

63

-

-

-

-

Petroleum refining and distribution

54

45

55

42

1

2

Natural gas leakage

-

19

24

8

66

2

Agriculture

-

40

-

-

100

-

Coal mining

-

0

-

-

100

-

Domestic waste landfill

-

0

-

-

100

-

Dry cleaning

29

-

-

-

-

-

Wood combustion

Slash burn

Food industry

55

58

-

-

-

37

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

Table 3. Comparison between weighting schemes (expressed relative to ethylene = 100) for 85 VOC species

VOC

OH

Scale

Canada

by mass

SAPRC

MIR

UK

POCP

UK

range

Sweden

max. diff.0-4 days

EMEP

LOTOS

 

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

Methane

0.1

-

0

0.7

0-3

-

-

-

-

Ethane

3.2

91.2

2.7

8.2

2-30

17.3

12.6

5-24

6-25

Propane

9.3

100

6.2

42.1

16-124

60.4

50.3

-

-

n-Butane

15.3

212

11.7

41.4

15-115

55.4

46.7

22-85

25-87

i-Butane

14.2

103

15.7

31.5

19-59

33.1

41.1

-

-

n-Pentane

19.4

109

12.1

40.8

9-105

61.2

29.8

-

-

i-Pentane

18.8

210

16.2

29.6

12-68

36.0

31.4

-

-

n-Hexane

22.5

71

11.5

42.1

10-151

78.4

45.2

-

-

2-Methylpetane

22.2

100

17.0

52.4

19-140

71.2

52.9

-

-

3-Methylpentane

22.6

47

17.7

43.1

11-125

64.7

40.9

-

-

2,2-Dimethylbutane

10.5

-

7.5

25.1

12-49

-

-

-

-

2,3-Dimethylbutane

25.0

-

13.8

38.4

25-65

 

-

-

-

n-Heptane

25.3

41

9.4

52.9

13-165

79.1

51.8

-

-

2-Methylhexane

18.4

21

17.0

49.2

11-159

-

-

-

-

3-Mehylhexane

18.4

24

16.0

49.2

11-157

-

-

-

-

n-Octane

26.6

-

7.4

49.3

12-151

69.8

46.1

-

-

2-Methylheptane

26.6

-

16.0

46.9

12-146

69.1

45.7

-

-

n-Nonane

27.4

-

6.2

46.9

10-148

63.3

35.1

-

-

2-Methyloctane

27.3

-

13.2

50.5

12-147

66.9

45.4

-

-

n-Decane

27.6

-

5.3

46.4

8-156

71.9

42.2

-

-

2-Methylnonane

27.9

-

11.7

44.8

8-153

71.9

42.3

-

-

n-Undecane

29.6

21

4.7

43.6

8-144

66.2

38.6 -

-

-

n-Duodecane

28.4

-

4.3

41.2

7-138

57.6

31.1

-

-

Methylcyclohexane

35.7

18

22.3

-

-

40.3

38.6

-

-

VOC

OH

Scale

Canada

by mass

SAPRC

MIR

UK

POCP

UK

range

Sweden

max. diff.0-4 days

EMEP

LOTOS

 

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

Methylene chloride

-

-

-

1

0-3

0

0

-

-

Chloroform

-

-

-

-

-

0.7

0.4

-

-

Methyl chloroform

-

-

-

0.1

0-1

0.2

0.2

-

-

Trichloroethylene

-

-

-

6.6

1-13

8.6

11.1

-

-

Tetrachloroethylene

-

-

-

0.5

0-2

1.4

1.4

-

-

Allyl chloride

-

-

-

-

-

56.1

48.3

-

-

Methanol

10.9

-

7

12.3

9-21

16.5

21.3

-

-

Ethanol

25.5

-

15

26.8

4-89

44.6

22.5

9-58

20-71

i-Propanol

30.6

-

7

-

-

17.3

20.3

-

-

Butanol

38.9

-

30

-

-

65.5

21.4

-

-

i-Butanol

45.4

-

14

-

-

38.8

25.5

-

-

Ethylene glycol

41.4

-

21

-

-

-

-

-

-

Propylene glycol

55.2

-

18

-

-

-

-

-

-

But-2-diol

-

-

-

-

-

28.8

6.6

-

-

Dimethyl ether

22.3

-

11

-

-

28.8

34.3

-

-

Methyl-t-butyl ether

11.1

-

8

-

-

-

-

-

-

Ethyl-t-butyl ether

25.2

-

26

-

-

-

-

-

-

Acetone

1.4

-

7

17.8

10-27

17.3

12.4

-

-

Methyl ethyl ketone

5.5

-

14

47.3

17-80

38.8

17.8

-

-

Methyl-i-butyl ketone

-

-

-

-

-

67.6

31.8

-

-

Methyl acetate

-

-

-

2.5

0-7

5.8

6.7

-

-

Ethyl acetate

-

-

-

21.8

11-56

29.5

29.4

-

-

i-Propyl acetate

-

-

-

21.5

14-36

-

-

-

-

n-Butyl acetate

-

-

-

32.3

14-91

43.9

32.0

-

-

VOC

OH

Scale

Canada

by mass

SAPRC

MIR

UK

POCP

UK

range

Sweden

max. diff.0-4 days

 

EMEP

LOTOS

 

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

i-Butyl acetate

33.2

21-59

28.8

35.3

Propylene glycol methyl Ether

-

-

-

-

-

77.0

49.1

-

-

Propylene glycol methyl Ether acetate

-

-

-

-

-

30.9

15.7

-

-

Ethylene

100

100

100

100

100

100

100

100

100

Propylene

217

44

125

103

75-163

73.4

59.9

69-138

55-120

1-Butene

194

32

115

95.9

57-185

79.9

49.5

-

-

2-Butene

371

-

136

99.2

82-157

78.4

43.6

-

-

1-Pentene

148

-

79

105.9

40-288

72.7

42.4

-

-

2-Pentene

327

-

79

93.0

65-160

77.0

38.1

-

-

2-Methyl-l-butene

300

-

70

77.7

52-113

69.1

18.1

-

-

2-Methyl-2-butene

431

24

93

77.9

61-102

93.5

45.3

-

-

3-Methyl-l-butene

158

-

79

89.5

60-154

-

-

-

-

Tsobutene

318

50

77

64.3

58-76

79.1

58.0

-

-

Isoprene

515

-

121

-

-

53.2

58.3

-

-

Acetylene

10.4

82

6.8

16.8

10-42

27.3

36.8

-

-

Benzene

5.7

71

5.3

18.9

11.5

31.7

40.2

-

-

Toluene

23.4

218

34

56.3

41-83

44.6

47.0

-

-

o-Xylene

48.3

38

87

66.6

41-97

42.4

16.7

54-112

26-67

m-Xylene

80.2

53

109

99.3

78-135

58.3

47.4

-

-

p-Xylene

49.7

53

89

88.8

63-180

61.2

47.2

-

-

Ethylbenzene

25

32

36

59.3

35-114

53.2

50.4

-

-

VOC

OH

Scale

Canada

by mass

SAPRC

MIR

UK

POCP

UK

range

Sweden

max. diff.0-4 days

EMEP

LOTOS

 

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

i]

1,2,3-Trimethyl benzene

89

-

119

117

76-175

69.8

29.2

-

-

1,2,4-Trimethyl benzene

107

44

119

120

86-176

68.3

33.0

-

-

1,3,5-Trimethyl benzene

159

-

140

115

74-174

69.1

33.0

-

-

o-Ethyltoluene

35

-

96

66.8

31-130

59.7

40.8

-

-

m-Ethyltoluene

50

-

96

79.4

41-140

62.6

40.1

-

-

p-Ethyltoluene

33

-

96

72.5

36-135

62.6

44.3

-

-

n-Propylbenzene

17

-

28

49.2

25-110

51.1

45.4

-

-

i-Propylbenzene

18

-

30

56.5

35-105

51.1

52.3

-

-

Formaldehyde

104

-

117

42.1

22-58

42.4

26.1

-

-

Acetaldehyde

128

-

72

52.7

33-122

53.2

18.6

-

-

Proprionaldehyde

117

-

87

60.3

28-160

65.5

17.0

-

-

Butyraldehyde

124

-

-

56.8

16-160

64.0

17.1

-

-

i-Butyraldehyde

144

-

-

63.1

38-128

58.3

30.0

-

-

Valeraldehyde

112

-

-

68.6

0-268

61.2

32.1

-

-

Acrolein

-

-

-

-

-

120.1

82.3

-

-

Benzaldehyde

43

-

-10

-33.4

-82-(-12)

-

-

-

-

  • [a] OH + VOC rate coefficient divided by molecular weight.

  • [b] Ambient VOC concentrations at 18 sites in Canada expressed on mass basics.

  • [c] Maximum Incremental Reactivity (MIR) based on California scenarios; Statewide Air Pollution Research Centre, LosAngeles, USA.

  • [d] Average POCP based on three scenarios and 9 days; FRG-Ireland, France-Sweden and UK.

  • [e] Range of POCPs based on three scenarios and 11 days.

  • [f] POCPs calculated for a single source in Sweden producing maximum ozone difference.

  • [g] POCPs calculated for a single source in Sweden using average difference in ozone over 4 days,

  • [h] Range (5th-95th percentile) of POCPs calculated over EMEP grid.

  • [i] Range (20th-80th percentile) of POCPs calculated over LOTOS grid.

Bijlage 10000051299.png

where

  • (a) - Change in photochemical oxidant formation due to a change in a VOC emission

  • (b) - Integrated VOC emission up to that time

  • (c) - Change in photochemical oxidant formation due to a change in ethylene emissions

  • (d) - Integrated ethylene emission up to that time

It is a quantity derived from a photochemical ozone model by following the photochemical ozone production with and without the presence of an individual hydrocarbon. The difference in ozone concentrations between such pairs of model calculations is a measure of the contribution that VOC makes in ozone formation.

Vertaling : NL

Protocol bij het Verdrag van 1979 betreffende grensoverschrijdende luchtverontreiniging over lange afstand, inzake de beheersing van emissies van vluchtige organische stoffen of hun grensoverschrijdende stromen

De Partijen,

Vastbesloten het Verdrag betreffende grensoverschrijdende luchtverontreiniging over lange afstand uit te voeren,

Bezorgd over het feit dat de huidige emissies van vluchtige organische stoffen (VOS) en de daaruit door fotochemische oxidatie gevormde produkten in daaraan blootgestelde delen van Europa en Noord-Amerika schade veroorzaken aan de natuurlijke hulpbronnen die van vitaal belang zijn voor het milieu en de economie en, onder bepaalde bij de blootstelling optredende omstandigheden, schadelijke gevolgen hebben voor de volksgezondheid,

Erop wijzend dat bij het op 31 oktober 1988 in Sofia aangenomen Protocol inzake de beheersing van emissies van stikstofoxiden of van de grensoverschrijdende stromen van deze stikstofverbindingen, reeds is overeengekomen de emissies van stikstofoxiden te verminderen,

Erkennend het aandeel van VOS en stikstofoxiden in de vorming van ozon in de troposfeer,

Erkennend voorts dat VOS, stikstofoxiden en de daaruit gevormde ozon zich over de internationale grenzen heen verspreiden en de luchtkwaliteit in nabuurstaten aantasten,

Zich ervan bewust dat de vorming van fotochemische oxidantia volgens een zodanig mechanisme verloopt dat een vermindering van de emissies van VOS noodzakelijk is om het vóórkomen van fotochemische oxidantia te beheersen,

Zich er voorts van bewust dat als gevolg van menselijke activiteiten vrijgekomen methaan en koolmonoxide in achtergrondconcentraties aanwezig zijn in de lucht boven het EEG-gebied en bijdragen tot het ontstaan van incidentele ozonpieken, dat daarnaast op mondiale schaal de oxidatie van deze stoffen in aanwezigheid van stikstofoxiden bijdraagt tot het ontstaan van achtergrondconcentraties van ozon in de troposfeer waardoor zich in bepaalde periodes fotochemische smog kan vormen en dat de verwachting bestaat dat in andere fora maatregelen voor de beheersing van methaan zullen worden genomen,

In herinnering brengend dat het Uitvoerend Orgaan voor het Verdrag tijdens zijn zesde zitting de noodzaak heeft erkend de emissies van VOS of de grensoverschrijdende stromen van deze verbindingen en het optreden van fotochemische oxidantia te beheersen alsmede de noodzaak dat de Partijen die deze emissies reeds hadden verminderd, hun emissienormen voor VOS handhaven en opnieuw bezien,

Erkennend de reeds door sommige Partijen genomen maatregelen die hebben geleid tot vermindering van hun nationale jaarlijkse emissies van stikstofoxiden en VOS,

Erop wijzend dat sommige Partijen normen voor de luchtkwaliteit en/of doelstellingen voor de ozon in de troposfeer hebben vastgesteld en dat normen voor de ozonconcentraties in de troposfeer zijn vastgesteld door de Wereldgezondheidsorganisatie en andere bevoegde instanties,

Vastbesloten doeltreffende maatregelen te nemen ter beheersing en vermindering van de nationale jaarlijkse emissies van VOS of de grensoverschrijdende stromen van deze verbindingen en van de als bijprodukt daaruit gevormde fotochemische oxidantia, met name door toepassing van passende nationale of internationale emissienormen op nieuwe mobiele en nieuwe stationaire bronnen en door aanpassing van bestaande belangrijke stationaire bronnen, alsmede door in produkten voor industrieel of huishoudelijk gebruik de verwerking te beperken van componenten waaruit VOS kunnen vrijkomen,

Zich ervan bewust dat vluchtige organische verbindingen onderling sterk verschillen qua reactiviteit en vermogen om ozon in de troposfeer te doen ontstaan en andere fotochemische oxidantia te vormen en dat deze kenmerken, voor iedere verbinding afzonderlijk, van tijd tot tijd en van plaats tot plaats kunnen variëren afhankelijk van de weersomstandigheden en andere factoren,

Erkennend dat met dergelijke verschillen en variaties rekening dient te worden gehouden, opdat de maatregelen ter beheersing en vermindering van de emissies en grensoverschrijdende stromen van VOS de vorming van ozon in de troposfeer en andere fotochemische oxidantia zo doeltreffend mogelijk tot een minimum beperken,

In overweging nemend de bestaande wetenschappelijke en technische gegevens inzake emissies, atmosferische bewegingen en gevolgen voor het milieu van VOS en fotochemische oxidantia, alsook inzake de technologie voor de beheersing daarvan,

Erkennend dat de wetenschappelijke en technische kennis terzake zich steeds verder ontwikkelt en dat het nodig is met deze ontwikkeling rekening te houden bij het toetsen van de werking van dit Protocol en het nemen van besluiten omtrent verdere maatregelen,

Erop wijzend dat met de uitwerking van een op grenswaarden gebaseerde aanpak wordt beoogd tot een doelgerichte wetenschappelijke grondslag te komen, waarmee rekening moet worden gehouden bij het toetsen van de werking van dit Protocol en het nemen van beslissingen over verdere internationaal overeen te komen maatregelen ter beheersing en vermindering van emissies van VOS of van hun grensoverschrijdende stromen en van fotochemische oxidantia,

Zijn als volgt overeengekomen:

Artikel 1. Begripsomschrijvingen

Voor de toepassing van dit Protocol wordt verstaan onder:

  • 1. Verdrag”: het Verdrag betreffende grensoverschrijdende luchtverontreiniging over lange afstand, aangenomen op 13 november 1979 te Genève;

  • 2. „EMEP”: het programma voor samenwerking inzake de bewaking en evaluatie van het transport van luchtverontreinigende stoffen over lange afstand in Europa;

  • 3. „Uitvoerend Orgaan”: het Uitvoerend Orgaan opgericht ingevolge het bepaalde in artikel 10, eerste lid, van het Verdrag;

  • 4. „Geografische reikwijdte van het EMEP”: het gebied, omschreven in artikel 1, vierde lid, van het Protocol bij het Verdrag van 1979 betreffende grensoverschrijdende luchtverontreiniging over lange afstand aangaande de langlopende financiering van het programma voor samenwerking inzake de bewaking en evaluatie van het transport van luchtverontreinigende stoffen over lange afstand in Europa (EMEP), aangenomen op 28 september 1984 te Genève;

  • 5. „Beheersgebied voor ozon in de troposfeer” (TOMA - Tropospheric ozone management area): een overeenkomstig artikel 2, tweede lid, letter b in bijlage I aangegeven gebied;

  • 6. „Partijen”: tenzij in de context anders bedoeld, de Partijen bij dit Protocol;

  • 7. „Commissie”: de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties;

  • 8. „Grenswaarden”: concentraties van verontreinigende stoffen in de atmosfeer gedurende een bepaalde blootstellingstijd, beneden welke zich, volgens de huidige stand van de wetenschap, geen rechtstreekse schadelijke gevolgen voordoen voor receptoren zoals mensen, planten, ecosystemen of materialen;

  • 9. „Vluchtige organische stoffen” of „VOS”: tenzij anders aangegeven, alle organische verbindingen van antropogene aard, behalve methaan, die door met stikstofoxiden te reageren onder invloed van het zonlicht fotochemische oxidantia kunnen vormen;

  • 10. „Belangrijke categorie bronnen”: elke categorie bronnen die luchtverontreinigende stoffen in de vorm van VOS uitstoten met inbegrip van de categorieën beschreven in de bijlagen II en III, en die een bijdrage leveren van ten minste 1% van de totale nationale emissies van VOS op jaarbasis zoals gemeten of berekend over het eerste kalenderjaar na de datum van inwerkingtreding van dit Protocol en elk vierde jaar daarna;

  • 11. „Nieuwe stationaire bron”: iedere stationaire bron met de bouw of wijziging van betekenis waarvan een aanvang is gemaakt na het verstrijken van twee jaar na de datum van inwerkingtreding van dit Protocol;

  • 12. „Nieuwe mobiele bron”: ieder motorvoertuig voor het wegverkeer vervaardigd na het verstrijken van twee jaar na de datum van inwerkingtreding van dit Protocol;

  • 13. „Vermogen tot vorming van fotochemische ozon” (POCP): het vermogen van een individuele VOS, in verhouding tot dat van andere VOS, om ozon te vormen door te reageren met stikstofoxiden onder invloed van het zonlicht, zoals beschreven in bijlage IV.

Artikel 2. Fundamentele verplichtingen

  • 1 De Partijen beheersen en verminderen hun emissies van VOS teneinde de grensoverschrijdende stromen van deze verbindingen en de als bijprodukt daaruit gevormde fotochemische oxidantia terug te dringen ten einde de volksgezondheid en het milieu te beschermen tegen schadelijke effecten.

  • 2 Teneinde te voldoen aan de in het eerste lid genoemde vereisten, beheerst en vermindert iedere Partij haar nationale jaarlijkse emissies van VOS of de grensoverschrijdende stromen van deze verbindingen op een van de volgende wijzen die wordt opgegeven bij ondertekening:

    • a. zij neemt, zo spoedig mogelijk en als eerste stap, doeltreffende maatregelen ter vermindering van haar nationale jaarlijkse emissies van VOS met ten minste 30%, te realiseren vóór 1999, uitgaande van het niveau in 1988 of van het niveau in enig ander jaar in de periode 1984-1990 dat zij bij ondertekening van of toetreding tot dit Protocol kan opgeven; of

    • b. zij neemt, wanneer haar jaarlijkse emissies bijdragen tot ozonconcentraties in de troposfeer in onder de juridisdictie van een of meer andere Partijen vallende gebieden en deze emissies alleen afkomstig zijn uit onder haar jurisdictie vallende gebieden die in bijlage I als beheersgebieden voor ozon in de troposfeer (TOMA's) zijn aangemerkt, zo spoedig mogelijk en als eerste stap, doeltreffende maatregelen om

      • i. haar jaarlijkse emissies van VOS afkomstig uit de als zodanig aangemerkte gebieden te verminderen met ten minste 30%, te realiseren vóór 1999, uitgaande van het niveau in 1988 of van het niveau in enig ander jaar in de periode 1984 -1990, dat zij bij ondertekening van of toetreding tot dit Protocol kan opgeven; en

      • ii. ervoor te zorgen dat haar totale nationale jaarlijkse emissies van VOS in 1999 niet meer bedragen dan het niveau in 1988;

    • c. zij neemt, indien haar nationale jaarlijkse emissies van VOS in 1988 minder bedroegen dan 500.000 ton en 20 kg/inwoner en 5 ton/km2, zo spoedig mogelijk en als eerste stap, doeltreffende maatregelen om ervoor te zorgen dat uiterlijk in 1999 haar nationale jaarlijkse emissies van VOS niet hoger liggen dan het niveau in 1988.

  • 3

    • a. Bovendien zullen de Partijen uiterlijk twee jaar na de datum van inwerkingtreding van dit Protocol:

      • i. op nieuwe stationaire bronnen passende nationale of internationale emissienormen toepassen, gebaseerd op de beste beschikbare technologieën die economisch uitvoerbaar zijn, rekening houdend met bijlage II,

      • ii. op produkten die oplosmiddelen bevatten nationale of internationale maatregelen toepassen en het gebruik bevorderen van produkten die weinig of geen VOS bevatten, rekening houdend met bijlage II, onder andere door vermelding van het gehalte aan VOS op de etikettering van de betrokken produkten;

      • iii. op nieuwe mobiele bronnen passende nationale of internationale emissienormen toepassen, gebaseerd op de beste beschikbare technologieën die economisch uitvoerbaar zijn, rekening houdend met bijlage III;

      • iv. het publiek aanmoedigen deel te nemen aan programma's voor emissiebeheersing door middel van openbare mededelingen waarin erop wordt aangedrongen een zo goed mogelijk gebruik te maken van alle wijzen van vervoer en waarin programma's voor beheersing van het verkeer worden aanbevolen.

    • b. Bovendien zullen de Partijen, uiterlijk vijfjaar na de datum van inwerkingtreding van dit Protocol, in de gebieden waar nationale of internationale normen voor ozon in de troposfeer worden overschreden of waar grensoverschrijdende stromen ontstaan of wordt verwacht dat deze zullen ontstaan:

      • i. de beste beschikbare technologieën die economisch uitvoerbaar zijn, toepassen op bestaande stationaire bronnen in belangrijke categorieën bronnen, rekening houdend met bijlage II;

      • ii. technieken toepassen voor het verminderen van de emissies van VOS die vrijkomen bij de distributie van aardolieprodukten en het tanken van brandstof voor motorvoertuigen alsook voor het verminderen van de vluchtigheid van aardolieprodukten, rekening houdend met de bijlagen II en III.

  • 4 Bij de nakoming van de krachtens dit artikel op hen rustende verplichtingen worden de Partijen uitgenodigd de hoogste prioriteit toe te kennen aan vermindering en beheersing van de emissies van de stoffen met het hoogste POCP, rekening houdend met de gegevens in bijlage IV.

  • 5 Bij de toepassing van dit Protocol, en in het bijzonder van iedere maatregel ter vervanging van produkten, nemen de Partijen passende maatregelen om ervoor te zorgen dat giftige of kankerverwekkende VOS of VOS die de ozonlaag in de stratosfeer aantasten niet in de plaats komen van andere VOS.

  • 6 Als tweede stap beginnen de Partijen uiterlijk zes maanden na de datum van inwerkingtreding van dit Protocol onderhandelingen omtrent verdere stappen ter vermindering van de nationale jaarlijkse emissies van vluchtige organische verbindingen of de grensoverschrijdende stromen van dergelijke emissies en de als bijprodukt daaruit gevormde fotochemische oxidantia, rekening houdend met de beste beschikbare wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen, wetenschappelijk bepaalde kritische niveaus en internationaal aanvaarde streefniveaus, de rol van stikstofoxiden bij het ontstaan van fotochemische oxidantia en andere gegevens die voortvloeien uit het ingevolge artikel 5 opgestelde werkprogramma.

  • 7 Hiertoe werken de Partijen samen teneinde te komen tot vaststelling van:

    • a. meer gedetailleerde gegevens over de verschillende VOS en de POCP-waarden daarvan;

    • b. de kritische niveaus voor fotochemische oxidantia;

    • c. verminderingen van de nationale jaarlijkse emissies of de grensoverschrijdende stromen van VOS en de als bijprodukt daaruit gevormde fotochemische oxidantia, in het bijzonder wanneer zulks is vereist voor het verwezenlijken van de op grond van kritische niveaus overeengekomen doelstellingen;

    • d. beheersingsstrategieën, zoals economische instrumenten om algehele kosteneffectiviteit te verkrijgen om overeengekomen doelstellingen te bereiken;

    • e. maatregelen en een uiterlijk op 1 januari 2000 aanvangend tijdschema om die verminderingen te bereiken.

  • 8 Tijdens die onderhandelingen overwegen de Partijen of het met het oog op de in het eerste lid genoemde doelstellingen wenselijk is deze verdere stappen aan te vullen met maatregelen ter vermindering van de methaanemissies.

Artikel 3. Verdere maatregelen

  • 1 De in dit Protocol voorgeschreven maatregelen ontslaan de Partijen niet van hun overige verplichtingen maatregelen te nemen ter vermindering van de totale gasvormige emissies die in aanzienlijke mate kunnen bijdragen tot klimaatverandering, het ontstaan van achtergrondconcentraties van ozon in de troposfeer of de aantasting van de ozonlaag in de stratosfeer, of die giftig of kankerverwekkend zijn.

  • 2 De Partijen kunnen stringentere maatregelen nemen dan die welke in dit Protocol zijn voorgeschreven.

  • 3 De Partijen stellen een regeling vast voor toezicht op de naleving van dit Protocol. Een Partij die, op grond van ingevolge artikel 8 verstrekte gegevens of andere informatie, reden heeft om aan te nemen dat een andere Partij niet in overeenstemming met de krachtens dit Protocol op haar rustende verplichtingen handelt of heeft gehandeld, kan, als eerste stap, het Uitvoerend Orgaan en terzelfder tijd de betrokken Partijen daarover inlichten. Op verzoek van iedere Partij kan de kwestie op de volgende vergadering van het Uitvoerend Orgaan worden behandeld.

Artikel 4. Uitwisseling van technologie

  • 1 De Partijen vergemakkelijken, in overeenstemming met hun nationale wetten, voorschriften en praktijken, de uitwisseling van technologie ter vermindering van emissies van VOS, met name door bevordering van:

    • a. uitwisseling op commerciële grondslag van beschikbare technologie;

    • b. rechtstreekse contacten en samenwerking tussen industrieën, met inbegrip van joint ventures;

    • c. uitwisseling van informatie en ervaring;

    • d. verlening van technische bijstand.

  • 2 Ter bevordering van de in het eerste lid van dit artikel genoemde activiteiten, scheppen de Partijen gunstige voorwaarden door vergemakkelijking van contacten en samenwerking tussen daarvoor in aanmerking komende organisaties en personen in de particuliere en de openbare sector die technologie, diensten op het gebied van ontwerp en contructie, uitrusting of financiering kunnen verschaffen.

  • 3 De Partijen beginnen, uiterlijk zes maanden na de datum van inwerkingtreding van dit Protocol, te onderzoeken wat er dient te worden gedaan voor het scheppen van gunstiger voorwaarden voor de uitwisseling van technologie ter vermindering van emissies van VOS.

Artikel 5. Te verrichten onderzoek en toezicht

  • 1 De Partijen kennen een hoge prioriteit toe aan onderzoek en toezicht met betrekking tot de ontwikkeling en toepassing van methoden voor het opstellen van nationale of internationale normen voor ozon in de troposfeer en voor het verwezenlijken van andere doelstellingen ter bescherming van de volksgezondheid en het milieu. De Partijen streven er in het bijzonder naar, via nationale of internationale onderzoeksprogramma's, binnen het werkplan van het Uitvoerend Orgaan en via andere samenwerkingsprogramma's in het kader van het Verdrag:

    • a. vast te stellen wat, naar aard en omvang, de effecten zijn die de emissies van zowel antropogene als biogene VOS en van fotochemische oxidantia hebben op de volksgezondheid, het milieu en materialen;

    • b. de geografische spreiding van gevoelige gebieden te bepalen;

    • c. bewakingsmethoden en modelberekeningen voor emissies en luchtkwaliteit te ontwikkelen, met inbegrip van methoden voor de berekening van emissies, zoveel mogelijk rekening houdend met de verschillende soorten antropogene en biogene VOS en de reactiviteit daarvan, ten einde de omvang te bepalen van het transport over lange afstand van zowel antropogene als biogene VOS, en aanverwante verontreinigende stoffen die een rol spelen bij de vorming van fotochemische oxidantia;

    • d. de ramingen te verbeteren van het rendement en de kosten van technologieën ter beheersing van emissies van VOS en de ontwikkeling van verbeterde en nieuwe technologieën te registreren;

    • e. in het kader van een op kritische niveaus gebaseerde aanpak methoden te ontwikkelen om te komen tot een samenhangend geheel van wetenschappelijke, technische en economische gegevens ten einde passende rationele strategieën voor beperking van emissies van VOS te bepalen en bij de verwezenlijking van de overeengekomen doelstellingen een algehele kosteneffectiviteit te behalen;

    • f. de inventarisatie van de emissies van antropogene en biogene VOS nauwkeuriger te maken en de berekenings- of ramingsmethoden te harmoniseren;

    • g. een beter inzicht te verwerven in de tot de vorming van fotochemische oxidantia leidende chemische processen;

    • h. na te gaan welke maatregelen kunnen worden genomen om methaanemissies te verminderen.

Artikel 6. Toetsing

  • 1 De Partijen onderwerpen dit Protocol regelmatig aan een toetsing, rekening houdend met de beste beschikbare wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen.

  • 2 De eerste toetsing vindt plaats uiterlijk één jaar na de datum van inwerkingtreding van dit Protocol.

Artikel 7. Nationale programma's, beleidslijnen en strategieën

Ter uitvoering van de verplichtingen ingevolge dit Protocol stellen de Partijen zonder onnodig uitstel nationale programma's, beleidslijnen en strategieën op, met het doel om emissies van VOS of hun grensoverschrijdende stromen te beheersen en te verminderen.

Artikel 8. Informatie-uitwisseling en jaarlijkse verslaglegging

  • 1 De Partijen wisselen informatie uit door het Uitvoerend Orgaan in kennis te stellen van de nationale programma's, beleidslijnen en strategieën die zij overeenkomstig artikel 7 opstellen, en door het Uitvoerend Orgaan verslag uit te brengen over de vooruitgang die is geboekt bij de uitvoering van deze programma's, beleidslijnen en strategieën, alsmede over de hierin aangebrachte veranderingen. In het eerste jaar na de inwerkingtreding van dit Protocol brengt iedere Partij verslag uit over het niveau van de emissies van VOS op haar grondgebied en op iedere daarvan deel uitmakende TOMA, zowel in totaal als, voor zover dit uitvoerbaar is, gespecificeerd naar sector waaruit de emissies afkomstig zijn en per afzonderlijke VOS, overeenkomstig door het Uitvoerend Orgaan voor 1988 of enig ander jaar dat als referentiejaar is gekozen ingevolge artikel 2, tweede lid, vast te stellen richtlijnen, alsmede over de grondslag waarop deze niveaus zijn berekend.

  • 2 Bovendien brengt iedere Partij jaarlijks verslag uit over:

    • a. de in het eerste lid genoemde onderwerpen voor het vorige kalenderjaar en over de eventueel noodzakelijke herziening van reeds over eerdere jaren opgestelde verslagen;

    • b. de voortgang bij de toepassing van nationale of internationale emissienormen en technieken ter bestrijding van verontreiniging, vereist ingevolge artikel 2, derde lid;

    • c. de maatregelen genomen ter vergemakkelijking van de uitwisseling van technologie.

  • 3 Bovendien verstrekken de Partijen binnen de geografische reikwijdte van het EMEP, met door het Uitvoerend Orgaan vast te stellen tussenpozen, gegevens over de emissies van VOS, gespecificeerd naar sector waaruit de emissies afkomstig zijn met een door het Uitvoerend Orgaan vast te stellen mate van ruimtelijke detaillering die de gegevens bruikbaar maakt voor het maken van een model van de vorming en het transport van de als bijprodukt gevormde fotochemische oxidantia.

  • 4 Deze gegevens worden voor zover mogelijk verstrekt volgens een uniform verslagleggingsschema.

Artikel 9. Berekeningen

Het EMEP verstrekt de jaarvergaderingen van het Uitvoerend Orgaan, met gebruikmaking van passende modellen en metingen, van belang zijnde gegevens over het transport van ozon over lange afstand in Europa. In gebieden buiten de geografische reikwijdte van het EMEP worden modellen gebruikt passend bij de bijzondere omstandigheden van de Partijen bij het Verdrag in die gebieden.

Artikel 10. Bijlagen

De bijlagen bij dit Protocol vormen een integrerend deel van het Protocol. Bijlage I heeft een dwingend karakter, terwijl de bijlagen II, III en IV het karakter van een aanbeveling hebben.

Artikel 11. Wijzigingen op het Protocol

  • 1 Elke Partij kan wijzigingen op dit Protocol voorstellen.

  • 2 De voorgestelde wijzigingen worden schriftelijk voorgelegd aan de Uitvoerend Secretaris van de Commissie, die alle Partijen daarvan mededeling doet. Het Uitvoerend Orgaan bespreekt de voorgestelde wijzigingen tijdens zijn eerstvolgende jaarlijkse vergadering, mits deze voorstellen ten minste 90 dagen voordien door de Uitvoerend Secretaris onder de Partijen zijn verspreid.

  • 3 Wijzigingen op dit Protocol die geen wijzigingen op de bijlagen daarbij zijn, worden bij consensus door de tijdens een vergadering van het Uitvoerend Orgaan aanwezige Partijen aangenomen en worden van kracht voor de Partijen die de wijzigingen hebben aanvaard, op de negentigste dag na de datum waarop tweederde van de Partijen een akte van aanvaarding hebben nedergelegd. Voor elke Partij die de wijzigingen aanvaardt nadat tweederde van de Partijen hun akte van aanvaarding hebben nedergelegd, treden de wijzigingen in werking op de negentigste dag na de datum waarop die Partij haar akte van aanvaarding van de wijzigingen heeft nedergelegd.

  • 4 Wijzigingen op de bijlagen worden bij consensus door de tijdens een vergadering van het Uitvoerend Orgaan aanwezige Partijen aangenomen en worden van kracht dertig dagen na de datum waarop zij overeenkomstig het vijfde lid van dit artikel zijn medegedeeld.

  • 5 De in het derde en vierde lid bedoelde wijzigingen worden zo spoedig mogelijk na hun aanneming medegedeeld aan alle Partijen door de Uitvoerend Secretaris.

Artikel 12. Regeling van geschillen

Indien een geschil ontstaat tussen twee of meer Partijen met betrekking tot de uitlegging of de toepassing van dit Protocol, trachten deze Partijen tot een oplossing te komen door middel van onderhandelingen of enige andere methode voor de regeling van geschillen die voor de Partijen bij het geschil aanvaardbaar is.

Artikel 13. Ondertekening

  • 1 Dit Protocol staat open voor ondertekening te Genève van 18 november 1991 t/m 22 november 1991 en vervolgens op het hoofdkantoor van de Verenigde Naties te New York tot 22 mei 1992, door de Lid-Staten van de Commissie, alsmede door de Staten die een raadgevende status bij de Commissie hebben krachtens het bepaalde in paragraaf 8 van Resolutie 36 (IV) van de Economische en Sociale Raad van 28 maart 1947, en door organisaties voor regionale economische integratie die door soevereine Staten die lid zijn van de Commissie, zijn opgericht en die bevoegd zijn te onderhandelen over internationale overeenkomsten met betrekking tot de onder dit Protocol vallende aangelegenheden en zulke overeenkomsten te sluiten en toe te passen, mits de betrokken Staten en organisaties Partij bij het Verdrag zijn.

  • 2 Deze organisaties voor regionale economische integratie oefenen, wanneer het aangelegenheden betreft die onder hun bevoegdheid vallen, zelfstandig de rechten uit en vervullen zelfstandig de taken die door dit Protocol aan hun Lid-Staten worden toegekend. In deze gevallen mogen de Lid-Staten van deze organisaties deze rechten niet individueel uitoefenen.

Artikel 14. Bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring en toetreding

  • 1 Dit Protocol dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd door de ondertekenaars.

  • 2 Dit Protocol staat vanaf 22 mei 1992 open voor toetreding door de Staten en organisaties bedoeld in artikel 13, eerste lid.

Artikel 15. Depositaris

De akten van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde naties, die de functie van depositaris vervult.

Artikel 16. In werkingtreding

  • 1 Dit Protocol treedt in werking op de negentigste dag na de datum waarop de zestiende akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding is nedergelegd.

  • 2 Voor elke in artikel 13, eerste lid, bedoelde Staat en organisatie die dit Protocol bekrachtigt, aanvaardt of goedkeurt of daartoe toetreedt na de nederlegging van de zestiende akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, treedt dit Protocol in werking op de negentigste dag na de datum van nederlegging door deze Partij van haar akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding.

Artikel 17. Opzegging

Na vijf jaar, te rekenen van de datum waarop dit Protocol in werking is getreden voor een Partij, kan deze Partij dit Protocol te allen tijde opzeggen door middel van een aan de depositaris gerichte schriftelijke kennisgeving. Deze opzegging wordt van kracht op de negentigste dag na de datum waarop de depositaris deze kennisgeving heeft ontvangen of op een in de kennisgeving van opzegging aan te geven latere datum.

Artikel 18. Authentieke teksten

Het origineel van dit Protocol, waarvan de Engelse, de Franse en de Russische tekst gelijkelijk authentiek zijn, wordt nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Protocol hebben ondertekend.

GEDAAN te Genève, op 18 november 1991.

Bijlage I. Als beheersgebieden voor ozon in de troposfeer (TOM A's) aangemerkte gebieden

Voor de toepassing van dit Protocol worden de volgende TOMA's aangegeven:

Canada

TOMA nr. 1: De Lower Fraser Valley in de provincie Brits Columbia.

Dit is een gebied van 16.800 km2 van de Fraser Valley in het zuidwesten van de provincie Brits Columbia, met een gemiddelde breedte van 80 km en een lengte van 200 km vanaf de monding van de Fraser River, in de Strait of Georgia, tot Detroit, Brits Columbia. Dit gebied wordt ten zuiden begrensd door de internationale grens tussen Canada en de Verenigde Staten en omvat het Greater Vancouver Regional District.

TOMA nr. 2: De Windsor-Quebec Corridor in de provincies Ontario en Quebec.

Dit is een gebied van 157.000 km2 bestaande uit een strook met een lengte van 1100 km en een gemiddelde breedte van 150 km, die zich uitstrekt van de stad Windsor (tegenover de stad Detroit in de Verenigde Staten) in de provincie Ontario tot aan de stad Quebec, in de provincie Quebec. Het TOMA van de Windsor-Quebec Corridor loopt langs de noordelijke oever van de Grote Meren en de Saint Lawrence River in Ontario en vervolgens aan weerszijden van de Saint Lawrence River vanaf de grens van Ontario tot de stad Quebec in de provincie Quebec. Het gebied omvat de stedelijke centra Windsor, London, Hamilton, Toronto, Ottawa, Montreal, Trois-Rivières en Quebec.

Noorwegen

Het gehele grondgebied van Noorwegen alsmede de exclusieve economische zone ten zuiden van de 62° noorderbreedte binnen het gebied van de Economische Commissie voor Europa, met een oppervlakte van 466.000 km2.

Bijlage II. Maatregelen ter beheersing van de emissies van vluchtige organische stoffen (VOS) uit stationaire bronnen

INLEIDING

1.

Deze bijlage heeft ten doel de Partijen bij het Verdrag een richtsnoer te bieden bij de keuze van de beste beschikbare technologieën die hen in staat stellen te voldoen aan hun verplichtingen uit hoofde van het Protocol.

2.

De gegevens betreffende emissies en kosten zijn gebaseerd op officiële documentatie van het Uitvoerend Orgaan en de daaraan ondergeschikte lichamen, met name documenten die zijn ontvangen en bestudeerd door het Bijzondere Team voor emissies van VOS uit stationaire bronnen. Tenzij anders aangegeven, worden de opgesomde technologieën geacht in de praktijk hun waarde te hebben bewezen.

3.

Het gebruik van nieuwe produkten en nieuwe installaties waarin tot een lage emissie leidende technieken zijn toegepast, alsmede de aanpassing van bestaande installaties nemen voortdurend toe; bijgevolg zal de bijlage regelmatig moeten worden aangevuld en gewijzigd. De beste beschikbare technologieën waarvoor is gekozen bij nieuwe installaties, kunnen na een passende overgangsperiode ook in bestaande installaties worden toegepast.

4.

In de bijlage is een aantal maatregelen vermeld waarvan de kosten en het rendement sterk uiteenlopen. De keuze van de maatregelen in een specifiek geval hangt af van een aantal factoren, waaronder de economische omstandigheden, de technologische infrastructuur en of er al dan niet reeds maatregelen ter beheersing van VOS worden toegepast.

5.

In deze bijlage wordt over het algemeen geen rekening gehouden met de specifieke soorten VOS die uit de verschillende bronnen vrijkomen, maar worden de beste beschikbare technologieën voor de vermindering van VOS behandeld. Wanneer voor bepaalde bronnen maatregelen worden overwogen, verdient het aanbeveling prioriteit toe te kennen aan activiteiten waarbij reactieve - in tegenstelling tot niet-reactieve - VOS vrijkomen (bij voorbeeld in de sector waar gebruik wordt gemaakt van oplosmiddelen). Wanneer dergelijke op specifieke verbindingen afgestemde maatregelen worden ontwikkeld, dient echter ook rekening te worden gehouden met andere effecten op het milieu (bij voorbeeld mondiale klimaatverandering) en op de volksgezondheid.

I. VOORNAAMSTE BRONNEN VAN VOS-EMISSIES UIT STATIONAIRE BRONNEN

6.

Antropogene VOS-emissies (met uitzondering van methaan) uit stationaire bronnen zijn voornamelijk afkomstig van:

  • a. het gebruik van oplosmiddelen;

  • b. de aardolie-industrie, inclusief het verwerken van aardolieprodukten;

  • c. de petro-chemische industrie;

  • d. kleinschalige stookinstallaties (b.v. huisverwarming en kleine industriële stookketels);

  • e. de levensmiddelenindustrie;

  • f. de ijzer- en staalindustrie;

  • g. het ophalen en verwerken van afval;

  • h. de landbouw.

7.

De volgorde van deze lijst geeft het globale belang van de verschillende bronnen weer, rekening houdende met onduidelijkheden in de inventarisaties van de emissies. De verdeling van de VOS-emissies over de diverse bronnen is in sterke mate afhankelijk van de soorten activiteiten op het grondgebied van de betrokken Partij.

II. ALGEMENE OPTIES VOOR VERMINDERING VAN VOS-EMISSIES

8.

Voor beheersing of voorkoming van VOS-emissies zijn verschillende mogelijkheden voorhanden. Maatregelen ter vermindering van VOS-emissies zijn toegespitst op produkten en/of aanpassingen van de methoden en werkwijzen (inclusief onderhoud en bedrijfscontrole) en op de aanpassing van bestaande installaties. De onderstaande lijst geeft een algemeen overzicht van de mogelijke maatregelen, die afzonderlijk of in combinatie kunnen worden uitgevoerd:

  • a. Vervanging van VOS, bij voorbeeld door gebruik van ontvettingsbaden op waterbasis en VOS-arme of VOS-vrije verfstoffen, inkt, lijm of kleefmiddelen;

  • b. vermindering door een optimaal beheer, onder andere in de vorm van een goede bedrijfsvoering en preventieve onderhoudsprogramma's, of door verandering van methoden en werkwijzen zoals overschakeling op gesloten systemen voor het gebruik, de opslag en de distributie van organische vloeistoffen met een laag kookpunt;

  • c. recycling en/of terugwinning van VOS die op efficiënte wijze zijn verzameld met behulp van technieken zoals adsorptie, absorptie, condensatie en membraanfiltratie; de ideale oplossing is om de organische verbindingen ter plaatse opnieuw te gebruiken;

  • d. vernietiging van op efficiënte wijze verzamelde VOS door middel van technieken zoals thermische of katalytische verbranding of biologische behandeling.

9.

Toezicht op de gebruikte methoden ter vermindering van de VOS-emissies is noodzakelijk om te verzekeren dat passende maatregelen en methoden op correcte wijze worden toegepast zodat een daadwerkelijke vermindering van de VOS-emissies kan worden gerealiseerd. Dit toezicht omvat:

  • a. opstelling van een overzicht van de bovenbedoelde maatregelen ter vermindering van de VOS-emissies die reeds zijn uitgevoerd;

  • b. bepaling van aard en omvang van VOS-emissies uit relevante bronnen door middel van instrumenten of andere technieken;

  • c. periodieke controle van de ter vermindering uitgevoerde maatregelen om na te gaan of deze nog doeltreffend functioneren;

  • d. regelmatige rapportage over a., b. en c, volgens geharmoniseerde procedures, aan de regelgevende instanties;

  • e. toetsing van de in de praktijk gerealiseerde verminderingen van de VOS-emissies aan de doelstelling van het Protocol.

10.

De cijfers over investeringen en kosten zijn uit verschillende bronnen afkomstig. Gezien de vele factoren die van invloed zijn, zijn deze cijfers sterk aan specifieke gevallen gebonden. Bij gebruik van de eenheid „kosten per vermeden ton VOS" voor kosteneffectiviteitsanalyses, moet er rekening mee worden gehouden dat dergelijke specifieke cijfers sterk afhankelijk zijn van factoren zoals de capaciteit van de installatie, het rendement waarmee de VOS worden opgevangen en de concentraties van VOS in ongezuiverde verbrandingsgassen, het type technologie en de keuze voor nieuwe installaties dan wel voor aanpassing van bestaande installaties. Ter illustratie genoemde kostencijfers moeten ook gebaseerd zijn op procesgebonden parameters, bij voorbeeld mg/m2 behandeld oppervlak (verfstoffen), kg/m3 produkt of kg per eenheid.

11.

Bij een kosteneffectiviteits-analyse moet worden uitgegaan van de totale kosten per jaar (inclusief kapitaal- en exploitatiekosten). De voor vermindering van de VOS-emissies gemaakte kosten moeten tevens binnen het kader van de totale bedrijfskosten worden beschouwd; onder andere moet worden gekeken naar het effect van maatregelen ter beheersing van de VOS en de kosten die dit met zich brengt voor de produktiekosten.

III. TECHNIEKEN TER BEHEERSING VAN EMISSIES

12.

Een beknopt overzicht van de belangrijkste categorieën beschikbare technieken voor terugdringing van VOS is opgenomen in tabel 1. De voor opneming in de tabel geselecteerde technieken zijn reeds met succes op commerciële grondslag toegepast en hebben thans op ruime schaal ingang gevonden. Voor het merendeel zijn zij niet aan één bepaalde sector gebonden.

13.

Sectorgebonden technieken, zoals beheersing van het gehalte aan oplosmiddelen van produkten, zijn opgenomen in de afdelingen IV en V.

14.

Er moet voor worden gezorgd dat de toepassing van deze technieken geen nieuwe milieuproblemen veroorzaakt. Indien voor verbranding moet worden gekozen, moet deze techniek, waar mogelijk, worden gecombineerd met terugwinning van energie.

15.

Wanneer gebruik wordt gemaakt van dergelijke technieken, kunnen gewoonlijk concentraties van minder dan 150 mg/m3 (als koolstof totaal, standaardomstandigheden) worden gerealiseerd in afgevoerde lucht. In de meeste gevallen zijn emissiewaarden van 10-50 mg/m3 haalbaar.

16.

Een andere gebruikelijke methode voor de vernietiging van niet-gehalogeneerde VOS is het gebruik van VOS-houdende gasstromen als secundaire lucht of brandstof in bestaande installaties voor energieconversie. Dit vereist echter meestal specifieke aanpassingen voor iedere installatie, zodat ook deze methode niet voorkomt in onderstaande tabel.

17.

De gegevens inzake rendement zijn gebaseerd op praktijkervaring en aangenomen mag worden dat zij de mogelijkheden van de huidige installaties weergeven.

18.

Gegevens over kosten zijn minder duidelijk wegens de interpretatie die aan kosten wordt gegeven, de wijze van boekhouden en de plaatselijke omstandigheden. De vermelde gegevens hebben bijgevolg betrekking op specifieke gevallen. Zij bestrijken de kostenscala voor de verschillende technieken. De gegevens weerspiegelen echter wel nauwkeurig de relatie tussen de kosten van de verschillende technieken. Verschillen in de kosten van voorzieningen in nieuwe installaties en in aangepaste installaties kunnen in een aantal gevallen significant zijn, maar zijn toch niet zo groot dat zij van invloed zijn op de volgorde in tabel 1.

Tabel 1. Overzicht van de beschikbare technieken ter beheersing van VOS, met vermelding van het rendement en de kosten

Techniek

Lage concentratie in de luchtstroom

Hoge concentratie in de luchtstroom

Toepassing

Rendement

Kosten

Rendement

Kosten

 

Thermische verbranding21

Hoog

Hoog

Hoog

Gemiddeld

Breed toepasbaar voor stromen met een hoge concentratie

Katalytische verbranding22

Hoog

Gemiddeld

Gemiddeld

Gemiddeld

Meer specifiek geschikt voor stromen met een lagere concentratie

Adsorptie23

Hoog

Hoog

Gemiddeld

Gemiddeld

Breed toepasbaar (actieve-koolfilters) voor stromen met een lage concentratie

Absorptie

-

-

Hoog

Gemiddeld

Breed toepasbaar (afvalgaswassing) voor stromen met een hoge concentratie

Condensatie24

-

-

Gemiddeld

Laag

Alleen in specifieke gevallen waar sprake is van stromen met een hoge concentratie

Biofiltratie

Gemiddeld

Laag

Laag25

Laag

Hoofdzakelijk bij stromen met een lage concentratie, met inbegrip van stankbeheersing

Concentratie:

Laag

< 3 g/m3(in veel gevallen < 1 g/m1);

hoog > 5 g/m3

Rendement:

Hoog

> 95%

 

Gemiddeld

80-95%

 

Laag

< 80%

Totale kosten:

Hoog

> 500 ecu per ton VOS minder

 

Gemiddeld

150-500 ecu/ton VOS minder

 

Laag

< 150 ecu/ton VOS minder

19.

De keuze van een techniek hangt af van parameters zoals de concentratie van VOS in het onbehandelde afvalgas, het volume van de gasstroom, de aard van de VOS, enz. Als gevolg hiervan kan enige overlapping tussen de toepassingsgebieden optreden; in dat geval moet worden gekozen voor de techniek die het meest geschikt is voor de specifieke omstandigheden.

IV. SECTOREN

20.

In deze afdeling is voor iedere sector waarin sprake is van VOS-emissies een tabel opgenomen met de belangrijkste emissiebronnen, maatregelen ter vermindering van de emissies met inbegrip van de beste beschikbare technologieën, het specifieke rendement daarvan en de daaraan verbonden kosten.

21.

Ook wordt voor elke sector een raming gegeven van het totale potentieel voor vermindering van zijn VOS-emissies. De maximumwaarde voor dit potentieel geldt voor situaties waarin nog maar weinig is gedaan aan emissiebeheersing.

22.

Het specifieke rendement voor een bepaald procédé mag niet worden verward met de cijfers betreffende het potentieel voor vermindering van de VOS-emissies van elke sector. De eerstgenoemde gegevens hebben betrekking op de technische haalbaarheid, terwijl bij de laatste ook rekening is gehouden met de te verwachten penetratie en andere factoren waarmee elke sector te maken heeft. Het specifieke rendement voor een bepaald procédé wordt alleen kwalitatief aangegeven:

I = > 95%; II = 80-95%; III = < 80%

23.

De kosten zijn afhankelijk van de capaciteit, plaatsgebonden factoren, de wijze van boekhouden en andere factoren. Zij kunnen bijgevolg sterk uiteenlopen; daarom worden alleen kwalitatieve gegevens verstrekt (gemiddeld, laag, hoog), betreffende vergelijking van de kosten van de diverse voor specifieke toepassingen genoemde technologieën.

A. Industrieel gebruik van oplosmiddelen

24.

Het industrieel gebruik van oplosmiddelen is in veel landen de belangrijkste veroorzaker van VOS-emissies uit stationaire bronnen. De belangrijkste sectoren en de maatregelen ter beheersing van de VOS-emissies, met inbegrip van de beste beschikbare technologieën en het rendement daarvan zijn vermeld in tabel 2, en voor elke sector is de beste beschikbare technologie apart aangegeven. Er kunnen verschillen bestaan tussen kleine en grote of nieuwe en oude installaties. Daarom ligt de vermelde raming van het totale potentieel voor VOS-vermindering beneden de in tabel 2 genoemde waarden. Het geraamde totale potentieel voor VOS-vermindering in deze sector is maximaal 60%. Een andere samenstelling van de resterende oplosmiddelen is een mogelijke verdere stap om het risico van perioden met ozonvorming terug te dringen.

Tabel 2. Maatregelen ter beheersing van VOS-emissies, met vermelding van rendement en kosten voor de sector die gebruik maakt van oplosmiddelen

Emissiebron

Maatregelen v. emissiebeheersing

Rendement

Kosten

Industriële coating

Omschakeling op:

   
 

- poederlakken

I

Besparingen

 

- produkten met een laag gehalte aan of zonder VOS

I-III

Laag

 

- stoffen m. een h. geh. aan vaste stoffen

I-III

Besparingen

 

Verbranding:

   
 

- thermisch

I-II

Gem t. hoog

 

- katalytisch

I-II

Gemiddeld

 

Adsoptie aan actieve kool

I-II

Gemiddeld

Strijken v. papier

Verbranding

I-II

Gemiddeld

 

Drogen met

straling/inkten op waterbasis

I-III

Laag

Autofabricage

Omschakeling op:

   
 

- poederverven

I

 
 

- systemen op waterbasis

I-II

Laag

 

- coating met stoffen met een hoog gehalte aan vaste stoffen

II

 
 

- adsorptie aan

actieve kool

I-II

Laag

 

Verbranding met

warmteterugwinning

   
 

- thermisch

I-II

 
 

- katalytisch

I-II

 

Commercieel schilderwerk

Produkten met een

laag gehalte aan of

zonder VOS

I-II

Gemiddeld

 

Produkten met een

laag gehalte aan of zonder VOS

II-III

Gemiddeld

Drukken

Inkten met een laag gehalte aan oplosmiddelen/op waterbasis

II-III

Gemiddeld

 

Hoogdruk: drogen met straling

I

Laag

 

Adsorptie aan actieve kool

I-II

Hoog

 

Absorptie

   
 

Verbranding

- thermisch

- katalytisch

I-II

 
 

Biofiltratie met bufferfilter

I

Gemiddeld

Ontvetten van metaal

Overschakeling op systemen waarbij weinig of geen VOS worden gebruikt

I

 
 

Gesloten machines

   
 

Adsorptie aan actieve kool

II

Laag t. hoog

 

Afscherming, koudebehandeling

III

Laag

Chemisch reinigen

Terugwinning bij het drogen en zorgvuldige werkwijze (gesloten circuit)

II-III

Laag t. gem.

 

Condensatie

II

Laag

 

Adsorptie aan actieve kool

II

Laag

Fabricate van houtplaat

Coatings met een laag gehalte aan of zonder VOS

I

Laag

25.

Ten aanzien van het industrieel gebruik van oplosmiddelen zijn in principe drie benaderingen mogelijk: een op het produkt gerichte benadering, bij voorbeeld aanpassing van de samenstelling van het produkt (verf, ontvettingsprodukten, enz.), op het proces gerichte wijzigingen, en nageschakelde technieken. Voor een aantal toepassingen van oplosmiddelen in de industrie is alleen een op het produkt gerichte benadering mogelijk (in het geval van schilderen van constructies en gebouwen, industrieel gebruik van schoonmaakmiddelen, enz.). In alle andere gevallen is een op het produkt gerichte benadering verkieslijk, onder andere vanwege de gunstige neveneffecten op de emissie van oplosmiddelen door de bewerkende en verwerkende industrie. Voorts kunnen de milieu-effecten van emissies worden verminderd door de beste beschikbare technologie te combineren met een andere samenstelling van produkten waarbij oplosmiddelen worden vervangen door minder schadelijke stoffen. Wanneer een dergelijke gecombineerde benadering wordt toegepast, kan het potentieel voor vermindering van de emissies, dat maximaal 60% bedraagt, in de praktijk een aanzienlijk beter resultaat voor het milieu opleveren.

26.

Er voltrekt zich een snelle ontwikkeling in de richting van verven die weinig of geen oplosmiddelen bevatten, hetgeen uit een oogpunt van kosteneffectiviteit een van de meest interessante oplossingen is. Voor veel installaties wordt gekozen voor een combinatie van een laag gehalte aan oplosmiddelen en adsorptie/verbrandingstechnieken. Beperking van de VOS-emissies bij grootschalig, industrieel schilderwerk (b.v. het spuiten van auto's en huishoudapparaten) zou betrekkelijk snel kunnen worden gerealiseerd. In een aantal landen zijn de emissies reeds tot 60 g/m2 teruggedrongen. In verschillende landen is men tot de slotsom gekomen dat het technisch mogelijk is bij nieuwe installaties een emissieniveau van minder dan 20 g/m2 te halen.

27.

Voor het ontvetten van metalen oppervlakken zijn er vervangende oplossingen voorhanden, namelijk behandeling met produkten op waterbasis of gebruik van gesloten machines met terugwinning door middel van actieve kool; daarbij komen slechts geringe hoeveelheden VOS vrij.

28.

Bij de verschillende druktechnieken worden diverse methoden ter vermindering van VOS-emissies gebruikt. Deze methoden bestaan hoofdzakelijk in de overschakeling op andere inktsoorten, wijzigingen in het drukprocédé zoals de toepassing van andere drukmethoden en technieken voor afvalgaszuivering. Voor flexografie op papier wordt inkt op waterbasis in plaats van op basis van oplosmiddelen toegepast en dit procédé wordt verder ontwikkeld voor drukken op plastic. Voor sommige toepassingen op het gebied van zeefdruk en rotogravure zijn inktsoorten op waterbasis beschikbaar. Door bij offset gebruik te maken van een elektronenbundel om de inkt te drogen wordt het gebruik van VOS overbodig; deze techniek wordt gebruikt voor het bedrukken van verpakkingsmateriaal. Voor een aantal drukmethoden zijn inktsoorten beschikbaar die met UV-straling worden gedroogd. De beste beschikbare technologie voor rotogravure voor publikaties is afvalgaszuivering door middel van adsorptie aan actieve kool. Bij rotogravure van verpakkingsmateriaal worden de oplosmiddelen geadsorbeerd (aan zeoliet of actieve kool), maar wordt ook gebruik gemaakt van verbranding en absorptie. Bij heatset en offset-rotatiedruk wordt thermische of katalytische verbranding van afvalgassen toegepast. De verbrandingsinstallatie omvat vaak een voorziening voor warmteterugwinning.

29.

Bij chemisch reinigen bestaat de beste beschikbare technologie uit gesloten machines en behandeling met actieve-koolfilters van de afgevoerde ventilatielucht.

B. Aardolie-industrie

30.

De aardolie-industrie behoort tot de sectoren met het grootste aandeel in de VOS-emissies uit stationaire bronnen. De emissies zijn zowel afkomstig van raffinaderijen als van de distributie (inclusief transport en benzinestations). De onderstaande opmerkingen hebben betrekking op tabel 3; de vermelde maatregelen omvatten ook de beste beschikbare technologie.

Tabel 3. Maatregelen ter beheersing van VOS-emissies, met vermelding van rendement en kosten, voor de aardolie-industie

Emissiebron

Maatregelen v. emissiebeheersing

Rendement

Kosten

Aardolieraffinaderijen

     

- Emissies door lekken

Regelmatige inspectie en onderhoud

III

Gemiddeld

- Onderhoudsstop van proceseenheden

Affakkelen/terugwinning van in de procesoven aanwezige damp

I

Niet bekend

- Afvalwaterafscheider

Drijvende afsluitplaat

II

Variërend van besparingen tot gemiddelde kosten

- Vacuüm-proces-systeem

Condensatie door oppervlaktecontact

Afvoer van VOS die niet condenseren via leidingen naar verwarmingsinstallaties of ovens

I

 

- Verbranding van het residu

Opslag van ruwe olie en olieprodukten

Thermische verbranding

I

 

- Benzine

Drijvende inwendige dekplaten met secundaire afdichting

I-II

Besparingen

 

Tanks voorzien van drijvende dekplaten met secundaire afdichting

II

Besparingen

- Ruwe olie

Tanks voorzien van drijvende dekplaten met secundaire afdichting

II

Besparingen

- Terminals voor de verkoop van benzine (laden en lossen van vrachtwagens, binnenschepen en treinen)

Dampterugwinning

I-II

Besparingen

- Tankstations

Terugleiding van dampen bij tankwagens (stadium I)

I-II

Laag/besp.

 

Terugleiding van dampen bij het tanken (vulpistool) (stadium II)

I (-II26)

Gemiddeld27

31.

De bij de raffinage vrijkomende emissies zijn afkomstig van de verbranding van brandstof, het affakkelen van koolwaterstoffen, ontluchting van vacuümsystemen en lekkage uit proceseenheden, onder andere via flenzen en koppelstukken, geopende leidingen en bemonsteringssystemen. Andere belangrijke bronnen van VOS-emissies bij de raffinage en aanverwante activiteiten zijn opslag, afvalwaterbehandeling, laad/losvoorzieningen zoals haveninstallaties, spoorwegterminals, terminals voor het wegvervoer en pijpleidingterminals en periodieke operaties zoals stilleggen, onderhoud en opstarten van proceseenheden.

32.

De bij onderhoudsstops van proceseenheden vrijkomende emissies kunnen worden beperkt door de in de reactievaten aanwezige damp af te voeren naar terugwinningsinstallaties of op gecontroleerde wijze af te fakkelen.

33.

De emissies bij de ontluchting van vacuümsystemen kunnen worden beperkt door deze te condenseren of langs leidingen af te voeren naar stookketels of branders.

34.

Emissies door lekkage uit procesapparatuur voor gas/damp of lichte vloeistoffen (b.v. automatische regelkleppen, met de hand bediende kleppen, drukbegrenzingssystemen, bemonsteringssystemen, pompen, compressoren, flenzen en koppelstukken) kunnen worden verminderd of voorkomen door regelmatige opsporing van lekken, reparatieprogramma's en preventief onderhoud. Apparatuur met aanzienlijke lekkage (b.v. kleppen, pakkingen, dichtingen, pompen enz.) kunnen worden vervangen door apparatuur die minder lekken vertoont. Zo kunnen in plaats van de gangbare met de hand bediende en automatische regelkleppen typen met balgdichtingen worden gebruikt. Pompen voor gas/damp en lichte vloeistoffen kunnen worden voorzien van dubbele mechanische dichtingen met geregelde ontluchtingskleppen. Bij compressoren kunnen dichtingen met een vloeistofbuffer worden gebruikt waardoor ontsnapping van de procesvloeistof in de lucht wordt voorkomen en kan wat uit de compressordichtingen lekt worden afgefakkeld.

35.

Drukontlastingskleppen voor stoffen die VOS kunnen bevatten worden aangesloten op een gasopvangsysteem en de verzamelde gassen kunnen worden verbrand in procesovens of worden afgefakkeld.

36.

VOS-emissies die vrijkomen bij de opslag van ruwe olie en aardolieprodukten kunnen worden verminderd door tanks met een vaste dekplaat te voorzien van inwendige drijvende dekplaten of door tanks met een drijvend dak te voorzien van secundaire afdichtingen.

37.

VOS-emissies die vrijkomen bij de opslag van benzine en andere lichte vloeibare produkten kunnen op verschillende manieren worden teruggedrongen. Tanks met vaste daken kunnen worden voorzien van inwendige drijvende dekplaten met primaire en secundaire afdichtingen of worden verbonden met een gesloten ventilatiesysteem en een doeltreffende verwerkingsinrichting, bijvoorbeeld een systeem voor dampterugwinning, affakkelen of verbranding in processtookinstallaties. Tanks met een drijvende dekplaat en primaire afdichtingen kunnen worden uitgerust met secundaire afdichtingen en/of met hermetische vaste dekplaten en drukontlastingskleppen die met de fakkel kunnen worden verbonden.

38.

De met afvalwaterbehandeling samenhangende VOS-emissies kunnen op verschillende manieren worden teruggedrongen. Er kunnen in afvoersystemen watersloten worden aangebracht of aansluitkasten voorzien van hermetisch sluitende deksels. Afvoerkanalen kunnen worden overdekt. Een andere oplossing is het afvoersysteem volledig van de lucht af te sluiten. Olie-waterseparators, inclusief scheidingstanks, schuiminstallaties, overloopranden, zandvangers, slibtrechters en tanks met vuile olie kunnen worden voorzien van vaste dekplaten en gesloten ventilatiesystemen die dampen afvoeren naar een bedieningsinrichting, die ontworpen is voor hetzij terugwinning, hetzij vernietiging van de VOS-dampen. Olie-waterseparators kunnen worden uitgerust met drijvende dekplaten met primaire en secundaire afdichtingen. De VOS-emissies van waterzuiveringsinstallaties kunnen op doeltreffende wijze worden verminderd door afgewerkte olie uit de procesapparatuurin een apart systeem te verzamelen, waardoor de olietoevoer aan de waterzuiveringsinstallatie tot een minimum wordt beperkt. Ook kan de temperatuur van het instromende water zodanig worden geregeld dat de emissies in de lucht afnemen.

39.

De benzine-opslag en -distributie biedt grote mogelijkheden voor emissievermindering. Beheersingsmaatregelen vanaf het laden van de benzine in de raffinaderij (via tussenterminals) tot en met de levering aan het tankstation is omschreven als stadium I; beheersing van de emissies vanaf het bijtanken van auto's bij de benzinestations is omschreven als stadium II (zie paragraaf 33 van bijlage III inzake maatregelen ter beheersing van de emissies van vluchtige organische stoffen (VOS) van motorvoertuigen voor het verkeer).

40.

De beheersingsmaatregelen in stadium I bestaan uit het terugleiden van de benzinedamp en dampopvang bij het vullen van tankauto's met benzine en uit terugwinning van de benzinedampen. Voorts kan ook de bij levering van benzine aan tankstations opgevangen damp via een retourleiding worden teruggewonnen.

41.

De beheersingsmaatregelen in stadium II bestaan uit het terugleiden van de benzinedamp van de brandstoftank van het voertuig naar de ondergrondse opslagtank van het benzinestation.

42.

Stadium II is samen met stadium I de beste beschikbare technologie voor beperking van verdampingsemissies bij de benzinedistributie. Een bijkomend middel om de door opslag en hantering van brandstof veroorzaakte VOS-emissies te verminderen is de vluchtigheid van de brandstof te verlagen.

43.

Het totale potentieel voor emissievermindering in de aardoliesector kan tot 80% bedragen. Dit hoge percentage kan slechts worden bereikt in gevallen waarin momenteel nog maar weinig aan emissiebeheersing word gedaan.

Tabel 4. Maatregelen ter beheersing van VOS-emissies, met vermelding van rendement en kosten, voor de petrochemische industrie

Emissiebron

Maatregelen v. emissiebeheersing

Rendement

Kosten

Emissie door lekkage

Programma voor het opsporen en repareren van lekken

- regelmatige inspectie

III

Laag

Opslag en verwerking

- Zie tabel 3.

   

Procesgebonden emissies

Algemene maatregelen

   
 

- koolstofadsorptie

I—II

N.B.

 

- verbranding:

   
 

- thermisch

I—II

Gem. t. hoog

 

- katalytisch

I—II

N.B.

 

- absorptie

 

N.B.

 

- biofiltratie

N.B.

N.B.

 

- affakkelen

   

Produktie van formaldehyde

- verbranding:

   
 

- thermisch

I

Hoog

 

- katalytisch

I

 

Produktie van polyethyleen

- affakkelen

I

Gemiddeld

 

- katalytische verbranding

I-II

 

Produktie van polystyreen

- thermische verbranding

- affakkelen

Aanpassingen in procédés (voorbeelden):

I

Gemiddeld

Produktie van vinylchloride

- verbranding van lucht door zuurstof in de chlooroxidatiestap

II

N.B.

 

- affakkelen

I

Gemiddeld

Produktie van polyvinylchloride

- verwijdering van monomeren

II

N.B.

 

- NMP-absorptie

I

Besparing

Produktie van polypropyleen

- zeer efficiënte katalysator

I

N.B.

Produktie van ethyleenoxide

- vervanging van lucht door zuurstof

I

N.B.

N.B. = Niet Bekend

C. Petrochemische industrie

44.

De chemische industrie levert eveneens een aanzienlijke bijdrage aan VOS-emissies uit stationaire bronnen. De emissies zijn van uiteenlopende aard en omvatten wegens de veelheid van produkten en produktieprocédés een breed gamma aan verontreinigende stoffen. Procesgebonden emissies kunnen in de volgende hoofdcategorieën worden onderverdeeld: emissies bij reactorprocessen, luchtoxidatie, destillatie en andere scheidingsprocessen. Andere belangrijke emissiebronnen zijn lekken, opslag en transport (laden/lossen).

45.

Bij nieuwe installaties kunnen door aanpassingen in de procédés en/of nieuwe procédés de emissies vaak aanzienlijk worden teruggedrongen. Zogenaamde „add-on” of „end-of-pipe”-technieken zoals adsorptie, absorptie, thermische en katalytische verbranding fungeren in veel gevallen als alternatieve of aanvullende oplossing. Om de verdampingsverliezen bij opslagtanks en de bij laad- en losinstallaties optredende emissies te verminderen, kunnen de voor de aardolie-industrie (tabel 3) aanbevolen beheersingsmaatregelen worden toegepast. Beheersingsmaatregelen, met inbegrip van de beste beschikbare technologieën, zijn, met vermelding van het specifieke rendement voor bepaalde procédés, opgenomen in tabel 4.

46.

Het binnen de petrochemische industrie aanwezige potentieel voor vermindering van VOS-emissies bedraagt tot 70%, afhankelijk van de combinatie van industriële activiteiten en van de mate waarin reeds beheersingstechnieken en -methoden worden toegepast.

D. Stationaire verbranding

47.

Een optimale vermindering van VOS-emissies door stationaire verbranding is afhankelijk van een rationeel brandstofgebruik op nationaal niveau (tabel 5). Ook is het van belang voor doeltreffende verbranding te zorgen door toepassing van aangepaste procédés, efficiënte stookinrichtingen en geavanceerde systemen voor beheersing van het verbrandingsproces.

48.

Met name bij kleine systemen, vooral die welke vaste brandstoffen verstoken, is er nog ruimte voor aanzienlijke emissievermindering. VOS-vermindering in het algemeen kan worden gerealiseerd door oude kachels/stookketels te vervangen en/of over te schakelen op gas. De vervanging van kachels die slechts één kamer verwarmen door centrale-verwarmingssystemen en/of de vervanging van individuele verwarmingssystemen in het algemeen leidt tot minder verontreiniging; wel moet rekening worden gehouden met het totale energierendement. Overschakeling op gas is een uiterst doeltreffende manier om de emissies te beheersen, op voorwaarde dat er geen lekken in het distributiesysteem zitten.

49.

In de meeste landen is het bij elektriciteitscentrales aanwezige potentieel voor vermindering van VOS-emissies te verwaarlozen. Gezien de onzekerheid over de mate waarin stookinstallaties kunnen worden vervangen en op andere brandstoffen kan worden overgeschakeld kunnen geen cijfers worden verstrekt betreffende het totale potentieel voor emissievermindering en de daarmee samenhangende kosten.

Tabel 5. Maatregelen ter beheersing van VOS-emissies voor stationaire verbrandingsinstallaties

Emissiebron

Maatregelen voor emissiebeheersing

Kleinschalige verbrandingsinstallaties

Energiebesparing o.a. door isolatie

Regelmatige inspectie

Vervanging van oude stookketels

Aardgas en stookolie in plaats van vaste brandstoffen

Centrale verwarming Stadsverwarming

Industriële en commerciële verbrandingsinstallaties

Energiebesparing

Beter onderhoud

Overschakeling op ander type brandstof

Ander type stookinstallatie en aanpassing van de belading

Aanpassing van de bij de verbranding heersende omstandigheden

Stationaire installaties met verbrandingsmotoren

Katalytische naverbranding

Thermische reactors

E. Levensmiddelenindustrie

50.

In de levensmiddelenindustrie wordt door kleine bedrijven een brede scala van VOS-emissies veroorzakende procédés toegepast. De belangrijkste bronnen van VOS-emissies zijn:

  • a. bereiding van alcoholhoudende dranken;

  • b. bakken;

  • c. extractie van plantaardige olie met minerale oliën;

  • d. destructie van dieren.

Alcohol is de belangrijkste VOS die bij de onder a. en b. genoemde activiteiten vrijkomt. Bij de onder c. genoemde activiteiten bestaat de VOS-emissie hoofdzakelijk uit alifatische koolwaterstoffen.

51.

Andere potentiële bronnen zijn:

  • a. de suikerindustrie en het suikergebruik;

  • b. het branden van koffie en roosteren van noten;

  • c. frituren (frites, chips, enz.);

  • d. verwerking van vismeel;

  • e. bereiding van kant en klare maaltijden, enz.

52.

De VOS-emissies in deze sector worden gekenmerkt door een sterke geur, lage concentraties, hoge uitstroomvolumes en een hoog watergehalte. Daarom worden biofilters gebruikt als middel om de emissies te verminderen. Conventionele technieken zoals absorptie, adsorptie, thermische en katalytische verbranding worden eveneens toegepast. Het belangrijkste voordeel van biofilters ten opzichte van andere technieken zijn de lage bedrijfskosten. Periodiek onderhoud is evenwel noodzakelijk.

53.

Voor grotere fermentatie-installaties en bakkerijen is terugwinning van alcohol door condensatie eventueel haalbaar.

54.

De emissie van alifatische koolwaterstoffen bij olie-extractie wordt tot een minimum beperkt door toepassing van gesloten circuits, een goede procesbewaking om verliezen via kleppen en afdichtingen te voorkomen, enz. Elk soort oliehoudende zaden vereist een andere hoeveelheid minerale olie voorde extractie. Olijfolie kan mechanisch worden geëxtraheerd; daarbij is geen minerale olie nodig.

55.

Het technologisch haalbare potentieel voor emissieyermindering in de levensmiddelenindustrie wordt in totaal op maximaal 35% geraamd.

Tabel 6. Maatregelen ter beheersing van VOS-emissies, met vermelding van rendement en kosten, voor de levensmiddelenindustrie

Emissiebron

Maatregelen v. emissiebeheersing

Rendement

Kosten

Algemeen

Gesloten circuits

   
 

Bio-oxidatie

II

Laag28

 

Condensatie en behandeling

I

Hoog

 

Adsorptie/Absorptie

Thermische/katalytische verbranding

   

Verwerking van plantaardige olie

In het proces geïntegreerde maatregelen

III

Laag

 

Adsorptie

Membraamtechniek

Verbranding in procesoven

   

Destructie van dieren

Biofiltratie

II

Laag29

F. IJzer- en staalindustrie (inclusief ijzerlegeringen, gieten enz.)

56.

In de ijzer- en staalindustrie zijn verschillende bronnen van VOS-emissies:

  • a. bewerking van grondstoffen (cokesfabrieken, agglomeratie-installaties: sinteren, granuleren, briketteren; schrootbehandeling;

  • b. metallurgische reactors (vlamboogovens met verzonken elektroden; elektrovlamboogovens; convertors, met name bij gebruik van schroot; (open) koepelovens;

  • c. bewerking van het produkt (gieterijen; opwarmovens en walserijen).

57.

Door het gehalte aan koolstof in grondstoffen te verlagen (b.v. op sinterbanden) wordt het potentieel voor VOS-emissies verminderd.

58.

Bij open metallurgische reactors kunnen VOS-emissies met name optreden wanneer verontreinigd schroot wordt gebruikt alsook onder pyrolytische omstandigheden. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan het opvangen van bij het vullen en aftappen vrijkomende gassen, om het ontsnappen van VOS tot een minimum te beperken.

59.

Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de verwerking van met olie, vet, verf, enz. verontreinigd schroot en aan de verwijdering van niet-metalen bestanddelen uit schroot.

60.

Bij de be- en verwerking van produkten ontsnappen meestal emissies. Bij het gieten komen pyrolysegassen vrij, hoofdzakelijk afkomstig van organisch gebonden zand. De emissies kunnen worden verminderd door te kiezen voor bindharsen met een lage emissiewaarde en/of door een zo klein mogelijke hoeveelheid bindmiddel te gebruiken. Voor de zuivering van dergelijke rookgassen zijn proeven gedaan met biofilters. Olienevel in de van walserijen afkomstige lucht kan tot een laag niveau worden beperkt door filtratie.

61.

Cokesfabrieken zijn een belangrijke bron van VOS-emissies. De emissies worden veroorzaakt door weglekken van cokesovengas, het ontsnappen van VOS die normaal naar een distilleerinstallatie worden geleid en door de verbranding van cokesovengas en andere brandstoffen. Vermindering van de VOS-emissies geschiedt hoofdzakelijk door middel van de volgende maatregelen: verbetering van de afdichting van de ovendeuren en afsluitingen van vulopeningen; constante afzuiging uit de ovens ook tijdens het vullen; droogblussen door directe koeling met inerte gassen of door indirecte waterkoeling; rechtstreeks leegdrukken van de oven in de droogbluseenheid; efficiënte afscherming tijdens het leegdrukken.

G. Verwerking en behandeling van afval

62.

Wat beheersing van vast huishoudelijk afval betreft, is de hoofddoelstelling de hoeveelheid geproduceerd afval en de te behandelen hoeveelheid afval terug te dringen. Daarnaast moet de afvalbehandeling uit milieu-oogpunt worden geoptimaliseerd.

63.

Wanneer er wordt gestort, moeten maatregelen ter beheersing van VOS-emissies bij de behandeling van huishoudelijk afval worden gecombineerd met maatregelen voor het efficiënt opvangen van de vrijkomende gassen (hoofdzakelijk methaan).

64.

Deze emissies kunnen worden geëlimineerd (door verbranding). Een andere mogelijkheid is zuivering van het gas (bio-oxidatie, absorptie, actieve kool, adsorptie), zodat het bruikbaar wordt voor energieproduktie.

65.

Storten van industrieel afval dat VOS bevat leidt tot emissies van deze verbindingen. Hiermee dient rekening te worden gehouden bij het uitstippelen van een beleid inzake afvalbeheer.

66.

Het totale potentieel voor vermindering van de emissies van VOS wordt geraamd op 30%, hoewel in dit getal ook methaan zit.

H. Landbouw

67.

De voornaamste bronnen van VOS-emissies in de landbouw zijn:

  • a. verbranden van landbouwafval, met name stro en stoppels;

  • b. gebruik van organische oplosmiddelen in bestrijdingsmiddelen;

  • c. anaërobe afbraak van diervoeder en afvalstoffen.

68.

De VOS-emissies kunnen worden verminderd door:

  • a. gecontroleerde verwijdering van stro in plaats van verbranding in het open veld;

  • b. minimaal gebruik van bestrijdingsmiddelen met een hoog gehalte aan organische oplosmiddelen en/of gebruik van emulsies en bestrijdingsmiddelen op waterbasis;

  • c. composteren van afval, combineren van mest met stro, enz.;

  • d. beperking van de gasuitstoot van stallen, installaties voor het drogen van mest, enz. door toepassing van biofilters, adsorptie, enz.

69.

Voorts kan door aanpassingen in de voeding van de gasuitstoot door dieren worden beperkt en ook de terugwinning van gas voor gebruik als brandstof behoort tot de mogelijkheden.

70.

Het potentieel voor vermindering van de VOS-emissies in de landbouw kan momenteel nog niet worden geraamd.

V. PRODUKTEN

71.

In situaties waarin vermindering van de emissies door beheersingstechnieken niet mogelijk is, is verandering van de samenstelling van de gebruikte produkten het enige middel om de VOS-emissies terug te dringen. De belangrijkste betrokken sectoren en produkten zijn: kleefstoffen voor gebruik in de huishouding, de lichte industrie, winkels en kantoren; verven voor huishoudelijk gebruik; schoonmaakmiddelen voor de huishouding en produkten voor lichaamsverzorging; kantoorbenodigdheden zoals correctievloeistof en onderhoudsprodukten voor auto's. In alle andere situaties waarin gebruik wordt gemaakt van dergelijke produkten (bijvoorbeeld bij verven, in de lichte industrie) verdienen veranderingen van de produktsamenstelling verreweg de voorkeur.

72.

Mogelijke maatregelen voor vermindering van de VOS-emissies door dergelijke produkten zijn:

  • a. gebruik van vervangende produkten;

  • b. verandering van de produktsamenstelling;

  • c. wijziging van de verpakking, met name van produkten waarvan de samenstelling is veranderd.

73.

De instrumenten om de keuze van de consument te sturen omvatten:

  • a. duidelijke informatie over het gehalte van VOS op de etiketten;

  • b. actieve bevordering van de aankoop van produkten met een laag VOS-gehalte (b.v. het „blauwe engel”-plan);

  • c. fiscale stimulansen, gebaseerd op het VOS-gehalte.

74.

Het rendement van deze maatregelen hangt af van het VOS-gehalte van de betrokken produkten en van de beschikbaarheid en aanvaardbaarheid van alternatieven. Bij produkten waarvan de samenstelling wordt aangepast, dient erop te worden toegezien dat geen nieuwe problemen ontstaan (b.v. verhoogde emissies van chloorfluorkoolwaterstoffen (CKF's).

75.

Produkten die VOS bevatten worden zowel in de industrie als in de huishouding gebruikt. In beide gevallen kan het gebruik van alternatieven met een laag gehalte aan oplosmiddelen aanpassingen in de apparatuur en in de werkmethoden noodzakelijk maken.

a.

verf voor gebruik in de lichte industrie:

 
 

poederverf:

0% VOS

 

verf op waterbasis:

10% VOS

 

verf met een laag gehalte aan oplosmiddelen:

15% VOS

b.

verf voor huishoudelijk gebruik:

 
 

verf op waterbasis:

10% VOS

 

verf met een laag gehalte aan oplosmiddelen:

15% VOS

Overschakeling op andere verfsoorten zal naar verwachting resulteren in een gemiddelde vermindering van de VOS-emissies met 45 à 60%.

77.

De meeste kleefstoffen worden gebruikt in de industrie; de huishoudens nemen slechts 10% voor hun rekening. Ongeveer 25% van de momenteel in gebruik zijnde kleefstoffen bevat oplosmiddelen op VOS-basis. Het gehalte aan oplosmiddelen van deze produkten varieert sterk en kan tot 50% van het gewicht bedragen. Voor diverse toepassingen zijn alternatieven met een laag gehalte aan of zonder oplosmiddelen beschikbaar. Het potentieel voor emissievermindering van deze categorie VOS-bronnen is bijgevolg aanzienlijk.

78.

Inkt wordt hoofdzakelijk gebruikt voor industrieel drukwerk en heeft een sterk variërend gehalte aan oplosmiddelen, dat tot 95% kan bedragen. Voor de meeste drukprocédés en met name voor drukken op papier zijn inkten met een laag gehalte aan oplosmiddelen beschikbaar of in ontwikkeling (zie punt 28).

79.

Circa 40 a 60% van de VOS-emissies van consumptieprodukten (inclusief kantoorbenodigdheden en onderhoudsprodukten voor auto's) zijn afkomstig van spuitbussen. Er zijn drie fundamentele manieren om de VOS-emissies van consumptieprodukten terug te dringen:

  • a. vervanging van drijfgassen een gebruik van mechanische pompjes;

  • b. verandering van de samenstelling;

  • c. wijziging van de verpakking.

Bijlage III. Maatregelen ter beheersing van de emissies van vluchtige organische stoffen (VOS) van motorvoertuigen voor het verkeer

INLEIDING

1.

Deze bijlage is gebaseerd op de gegevens over het rendement en de kosten van emissiebeheersing in de officiële documentatie van het Uitvoerend Orgaan en de daaraan onderschikte lichamen, in het „Rapport over vluchtige organische verbindingen afkomstig van voertuigen voor verkeer: bronnen en beleidskeuzen voor emissiebeheersing”, dat in opdracht van de Werkgroep Vluchtige Organische Stoffen werd opgesteld en de documentatie van het Mand Transport Comittee en de daaraan ondergeschikte lichamen van de ECE (met name de documenten TRANS/SC 1/WP.29/R.242, 486 en 506), alsook op aanvullende informatie van door de nationale regeringen aangewezen deskundigen.

2.

Deze bijlage zal regelmatig moeten worden bijgewerkt en aangepast aangezien voortdurend ruimere ervaring wordt opgedaan met nieuwe voertuigen waarin tot een lage emissie leidende technologie is verwerkt, met de ontwikkeling van alternatieve brandstoffen, alsmede met de aanpassing van en andere strategiën voor bestaande voertuigen. De bijlage kan geen uitputtende opsomming van technische mogelijkheden geven; zij heeft ten doel de partijen een richtsnoer te bieden bij het zoeken naar economisch uitvoerbare technologieën om te voldoen aan de krachtens het Protocol op hen rustende verplichtingen. Tot andere gegevens beschikbaar komen heeft deze bijlage uitsluitend betrekking op voertuigen voor het wegverkeer.

I. BELANGRIJKE BRONNEN VAN VOS-EMISSIES DOOR MOTORVOERTUIGEN

3.

De bronnen van VOS-emissies door motorvoertuigen zijn onderverdeeld in

  • a. uitlaatgassen;

  • b. emissies door verdamping en bijtanken, en

  • c. emissies uit carters.

4.

In de meeste ECE-landen is het wegvervoer (de benzinedistributie buiten beschouwing gelaten) een belangrijke bron van antropogene VOS-emissies, die verantwoordelijk is voor 30 a 45% van de totale door de mens veroorzaakte VOS-emissies in het ECE-gebied als geheel. Verreweg de belangrijkste bron van door het wegvervoer veroorzaakte VOS-emissies zijn op benzine rijdende voertuigen; deze nemen 90% van de totale van het verkeer afkomstige VOS-emissies (waarvan 30 a 50% het gevolg is van verdamping) voor hun rekening. De door verdamping en bijtanken veroorzaakte emissies zijn hoofdzakelijk toe te schrijven aan het benzinegebruik; voor dieselbrandstoffen worden zij als uiterst laag beschouwd.

II. ALGEMENE ASPECTEN VAN TECHNOLOGIEËN VOOR DE BEHEERSING VAN VOS-EMISSIES DOOR MOTORVOERTUIGEN

5.

De motorvoertuigen waarop deze bijlage betrekking heeft, zijn personenauto's, lichte vrachtwagens, zware vrachtwagens voor het wegvervoer, motorfietsen en bromfietsen.

6.

In deze bijlage gaat het zowel om nieuwe als om in gebruik zijnde voertuigen, met de nadruk op beheersing van de VOS-emissies van nieuwe voertuigtypes.

7.

Deze bijlage bevat ook gegevens over het effect van wijzigingen in de eigenschappen van benzine op door verdamping veroorzaakte VOS-emissies. Overschakeling op een andere brandstof (b.v. aardgas, autogas (LPG), methanol) kan eveneens tot vermindering van VOSemissies leiden, maar dit aspect wordt in deze bijlage niet behandeld.

8.

De voor de verschillende technologieën vermelde kosten zijn een raming van de kostprijs en hebben geen betrekking op de detailhandelsprijs.

9.

Het is belangrijk dat voertuigontwerpen ook in de praktijk aan de emissienormen kunnen voldoen. Dit kan worden gerealiseerd door een effectieve produktiebewaking, gedurende de volledige gebruiksduur op peil blijvende specificaties, garantie op componenten voor emissiebeheersing en terugroepen van voertuigen met gebreken. Bij reeds in gebruik zijnde voertuigen kan het rendement van de emissiebeheersing ook op peil worden gehouden door middel van een effectief keurings- en onderhoudsprogramma en door maatregelen tegen ongeoorloofde ingrepen en gebruik van verkeerde brandstof.

10.

De emissies van reeds in gebruik zijnde voertuigen kunnen worden verminderd door programma's die onder andere voorzien in beperking van de vluchtigheid van brandstof, economische stimulansen om de invoering van wenselijk geachte technologie te versnellen, brandstofmengsels die arm zijn aan zuurstofhoudende bestanddelen, en het aanbrengen van aanpassingen. Beperking van de vluchtigheid is de meest doeltreffende afzonderlijke maatregel die kan worden genomen om de VOS-emissies van reeds in gebruik zijnde motorvoertuigen te verminderen.

11.

Voor technologieën waarbij gebruik wordt gemaakt van katalysatoren is loodvrije brandstof vereist. Daarom dient loodvrije benzine algemeen verkrijgbaar te zijn.

12.

Maatregelen voor het beheer van het verkeer in de steden en over lange afstand zijn, hoewel daarop in deze bijlage niet nader wordt ingegaan, belangrijk en efficiënt als aanvullend middel voor de beperking van de emissies van VOS en ook van andere stoffen. De kern van het verkeersbeheer wordt gevormd door maatregelen die erop gericht zijn de verdeling van het vervoer over de verschillende vervoerstakken (modal split) te verbeteren door middel van tactische, structurele, financiële en beperkende elementen.

13.

VOS-emissies afkomstig van motorvoertuigen zonder aangepaste voorzieningen bevatten aanzienlijke hoeveelheden toxische verbindingen, waarvan sommige als kankerverwekkend bekend staan. Door de toepassing van technologieën ter vermindering van VOS-emissies (afkomstig van uitlaatgassen, verdamping, bijtanken en van het motorcarter) worden deze toxische emissies over het algemeen in dezelfde mate teruggebracht als de VOS-emissies zelf. De omvang van deze toxische emissies kan ook worden verminderd door de wijziging van bepaalde brandstofparameters (b.v. verlaging van het benzeengehalte van benzine).

III. TECHNOLOGIEËN VOOR BEHEERSING VAN UITLAATEMISSIES

a. Op benzine rijdende personenauto's en lichte vrachtwagens

15.

De vergelijkingsgrondslag in tabel 1 is technologische optie B, die betrekking heeft op niet-katalytische technologie die is ontwikkeld om te voldoen aan de eisen van de Verenigde Staten voor 1973/1974 of van het ECE-reglement 15-04; dit laatste is vastgesteld ingevolge de Overeenkomst van 1958 betreffende het aannemen van eenvormige goedkeuringsvoorwaarden en de wederzijdse erkenning van de goedkeuring van uitrustingsstukken en onderdelen van motorvoertuigen. In de tabel zijn ook haalbare emissieniveaus bij gebruik van ongeregelde en geregelde katalysatoren alsook de daaraan verbonden kosten opgenomen.

16.

Het emissieniveau bij afwezigheid van beheersingsmaatregelen (A) in tabel 1 verwijst naar de situatie in het ECE-gebied in 1970, maar kan in bepaalde regio's nog steeds de gangbare zijn.

17.

Het emissieniveau in tabel 1 geeft de met standaard-beproevingsprocedures gemeten emissies weer. De emissies van voertuigen op de weg kunnen sterk uiteenlopen, onder andere onder invloed van de omgevingstemperatuur, de bedrijfsomstandigheden, de brandstofeigenschappen en het onderhoud. Het in tabel 1 aangegeven potentieel voor vermindering van de emissies wordt niettemin als representatief beschouwd voor de in bedrijf haalbare verminderingen.

18.

De beste beschikbare technologie is optie D. Met deze technologie worden aanzienlijke verlagingen van de emissies van VOS, CO en NOX tot stand gebracht.

19.

Naar aanleiding van de programma's voor verdere verlaging van de VOS-emissies (b.v. in Canada en de Verenigde Staten) worden geavanceerde geregelde driewegkatalysatoren ontwikkeld (optie E). Bij deze verbeteringen zal het accent liggen op krachtiger motorbeheerssystemen, verbeterde katalysatoren, diagnosesystemen in het voertuig (OBD) en andere nieuwe voorzieningen. Deze systemen zullen medio de jaren negentig de beste beschikbare technologie worden.

20.

Een aparte categorie vormen de auto's met tweetaktmotoren die in sommige delen van Europa worden gebruikt; deze auto's veroorzaken hoge VOS-emissies. De op de Europese rijomstandigheden gebaseerde beproevingscyclus levert voor de emissies van koolwaterstoffen door tweetaktmotoren in het algemeen een waarde van 45,0 a 75,0 gram per test op. Er worden pogingen gedaan om dit type motor aan te passen of van een katalysator te voorzien. Nadere gegevens zijn vereist over het potentieel voor emissievermindering en de duurzaamheid van deze oplossingen. Bovendien zijn er verschillende ontwerpen van tweetaktmotoren in ontwikkeling die mogelijkheden tot lagere emissies bezitten.

Tabel 1. Technologieën voor beheersing van uitlaatemissies van op benzine rijdende personenauto's en lichte vrachtwagens

 

Technologische opties

Emissieniveau (%)

Kosten30 (US$)

4-takt

2-takt

A.

Geen maatregelen

400

900

-

B.

Aanpassingen aan de motor (motorontwerp, carburatie- en ontstekingssystemen, luchtinspuiting)

100 (1,8 g/km)

-

31

C.

Ongeregelde katalysator

50

-

150-200

D.

Geregelde driewegkatalysator

(10-30)

-

250-45032

E.

Geavanceerde geregelde driewegkatalysator

6

-

350-60033

b. Op dieselolie rijdende personenauto's en vrachtwagens

21.

De VOS-emissies van de op dieselolie rijdende personenauto's en lichte vrachtwagens zijn uiterst laag, over het algemeen lager dan die van op benzine rijdende auto's met een geregelde driewegkatalysator, maar de deeltjes- en NOx-emissies zijn hoger.

22.

In geen enkel ECE-land bestaan thans stringente programma's voor beheersing van VOS-emissies afkomstig van de uitlaatgassen van op dieselolie rijdende zware vrachtwagens aangezien de VOS-uitvvorp van deze voertuigen over het algemeen laag is. Veel landen hebben echter programma's voor de beheersing van deeltjesemissies door dieselmotoren en de daarbij gebruikte technologie (b.v. verbeteringen aan verbrandingskamer en inspuitsysteem) levert ook een verlaging van de VOS-emissies op.

23.

Verwacht wordt dat een stringent programma voor de beheersing van deeltjesemissies de uitlaatemissies van VOS door op dieselolie rijdende zware vrachtwagens met twee derde zou doen afnemen.

24.

De van dieselmotoren afkomstige VOS-typen verschillen van die welke door benzinemotoren worden uitgeworpen.

c. Motorfietsen en bromfietsen

25.

Tabel 2 bevat een overzicht van de technologieën voor beheersing van VOS-emissies van motorfietsen. De huidige ECE-normen (R 40) kunnen gewoonlijk worden gehaald zonder dat gebruik moet worden gemaakt van verminderingstechnologieën. De toekomstige Oostenrijkse en Zwitserse normen zullen eventueel het gebruik van oxidatiekatalysatoren vereisen, met name voor tweetaktmotoren.

26.

Voor bromfietsen met een tweetaktmotor die voorzien zijn van een kleine oxidatiekatalysator is met US$ 30-50 aan extra produktiekosten een vermindering van de VOS-emissies met 90% haalbaar. In Oostenrijk en Zwitserland zijn reeds normen van kracht die het gebruik van deze technologie vereisen.

Tabel 2. Technologieën voor de beheersing van uitlaatemissies van motorfietsen en het rendement daarvan

 

Technologische opties

Emissieniveau (%)

Kosten34 (US$)

2-takt

4-takt

A.

Geen maatregelen

400

(9,6 g/km)

100

(2 g/km)

-

B.

Beste niet katalytische technologie

200

60

 

C.

Oxidatiekatalysator, secundaire lucht

30-50

20

50

D.

Geregelde driewegkatalysator

N.v.t.

1035

350

IV. TECHNOLOGIEËN VOOR BEHEERSING VAN EMISSIES DOOR VERDAMPING EN BIJTANKEN

27.

Verdampingsemissies ontstaan door het ontsnappen van brandstofdamp uit de motoren het brandstofsysteem. Zij worden onderverdeeld in

  • a. overdag optredende emissies, die het gevolg zijn van „ademverliezen” van de brandstoftank door verwarming en afkoeling in de loop van de dag,

  • b. warmtestuwemissies die worden veroorzaakt door de hitte die door de motor wordt afgegeven nadat hij is afgezet,

  • c. verliezen uit het brandstofsysteem tijdens het rijden, en

  • d. verliezen tijdens het stilstaan, onder andere door het eventuele gebruik van koolfilters met een open bodem en door sommige in het branstofsysteem gebruikte kunststoffen waarvan wordt beweerd dat zij permeabel zijn, zodat er langzaam benzine door het materiaal trekt.

28.

Voor de beheersing van verdampingsemissies van op benzine rijdende voertuigen wordt doorgaans gebruik gemaakt van een bus met actieve kool (en bijbehorende leidingen) en een ontluchtingssysteem om VOS op een gecontroleerde manier in de motor zelf te verbranden.

29.

Uit de ervaring die in de Verenigde Staten is opgedaan met de bestaande programma's voor de beheersing van verdampingsemissies blijkt dat de gebruikte systemen niet het gewenste resultaat hebben opgeleverd, met name op dagen dat de omstandigheden voor ozonvorming uiterst gunstig waren. Dit heeft deels te maken met het feit dat gewone benzine veel vluchtiger is dan die welke bij goedkeuringsproeven wordt gebruikt. Een tweede oorzaak was een gebrekkige beproevingsprocedure, die resulteerde in een gebrekkige beheersingstechnologie. In de jaren negentig zal bij het programma voor de beheersing van verdampingsemissies van de Verenigde Staten het accent komen te liggen op brandstoffen met verminderde vluchtigheid voor gebruik in de zomer en op een verbeterde beproevingsprocedure, teneinde de ontwikkeling van geavanceerde systemen voor beheersing van de in punt 27 hierboven genoemde vier emissiebronnen tijdens het gebruik te bevorderen. Voor landen waar de benzine een hoge vluchtigheidsgraad heeft, bestaat de goedkoopste maatregel voor vermindering van de VOS-emissies in vermindering van de vluchtigheid van de gebruikte benzine.

30.

In het algemeen moet voor een doeltreffende beheersing van verdampingsemissies gedacht worden aan

  • a. aanpassing van de vluchtigheid van de benzine aan de klimaatsomstandigheden en

  • b. een passende beproevingsprocedure.

31.

In tabel 3 zijn de technologische beheersopties opgesomd, met vermelding van de reductiemogelijkheden en de geraamde kosten; optie B blijkt momenteel de beste beschikbare beheersingstechnologie te zijn. Optie C zal weldra de beste beschikbare technologie worden en zal dan een aanzienlijke verbetering zijn ten opzichte van optie B.

32.

De met de beheersing van verdampingsemissies samenhangende brandstofbesparing wordt op minder dan 2% geraamd. Deze besparing is te danken aan de hogere energie-inhoud en de lage Reid-dampdruk (RVP) van de brandstof, alsook aan het feit dat de opgevangen dampen worden verbrand in plaats van te worden afgevoerd.

33.

In principe kunnen emissies die vrijkomen tijdens het bijtanken van voertuigen worden opgevangen met behulp van voorzieningen in de benzinestations (stadium II) of door middel van systemen in de voertuigen. De in benzinestations gebruikte technieken zijn reeds volledig operationeel en van de systemen voor inbouw in voertuigen zijn al verschillende prototypen gedemonstreerd. Het vraagstuk van de veiligheid tijdens het gebruik van dampopvangsystemen in voertuigen wordt momenteel bestudeerd. Het kan nuttig zijn tegelijk met dergelijke dampopvangsystemen ook veiligheidsnormen voor het gebruik daarvan te ontwikkelen om te waarborgen dat een veilig ontwerp wordt gemaakt. De maatregelen in stadium II kunnen sneller worden uitgevoerd aangezien alle benzinestations in een bepaald gebied van de nodige apparatuur kunnen worden voorzien. De maatregelen in stadium II zijn van invloed op alle op benzine rijdende voertuigen, terwijl systemen voor inbouw alleen geschikt zijn voor nieuwe voertuigen.

34.

Voor verdampingsemissies van motorfietsen en bromfietsen, waarvoor thans in het ECE-gebied geen maatregelen bestaan, kunnen dezelfde algemene beheersingstechnologieën worden toegepast als voor op benzine rijdende auto's.

Tabel 3 Maatregelen ter beheersing en potentieel voor vermindering van verdampingsemissies voor op benzine rijdende personenauto's en lichte vrachtwagens en het rendement daarvan

 

Technologische opties

Potentieel voor VOS vermindering

(%)36

Kosten37

(USS)

A.

Kleine koolfilter, soepele RVP-grenzen38 ,

US-beproevingsprocedure voor de jaren '80

<80

20

B.

Kleine koolfilter, stringente RVP-grenzen39 ,

US-beproevingsprocedure voor de jaren '80

80-95

20

C.

Geavanceerde maatregelen tegen verdamping, stringente RVP-grenzen40 ,

US-beproevingsprocedure voor de jaren '9041

> 95

33

Bijlage IV. Indeling van VOS op basis van hun vermogen tot de vorming van fotochemische ozon (POCP)

1.

In deze bijlage wordt een overzicht gegeven van de beschikbare informatie en wordt als leidraad voor de te verrichten werkzaamheden aangegeven welke aspecten nog moeten worden uitgewerkt. De inhoud van de bijlage is gebaseerd op informatie over koolwaterstoffen en ozonvorming die voorkomt in twee nota's die zijn opgesteld ten behoeve van de werkgroep Vluchtige organische verbindingen (EB.AIR/WG.4/R.11 en R.13), op de resultaten van verder onderzoek dat met name is uitgevoerd in Oostenrijk, Canada, Duitsland, Nederland, Zweden, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten van Amerika en het Meteorogical Synthesizing Centre-West (MSCW) van het EMEP, alsook op aanvullende informatie van door de nationale regeringen aangewezen deskundigen.

2.

De uiteindelijke doelstelling van de op het POCP gebaseerde benadering is een richtsnoer te verschaffen voor het regionale en nationale beleid ter beheersing van de emissies van vluchtige organische verbindingen (VOS), rekening houdend met het effect van elk VOS-type alsook van de VOS-emissies per sector bij incidentele ozonvorming; dit effect wordt uitgedrukt in het vermogen tot vorming van fetochemische ozon (POCP), dat wordt gedefinieerd als de verandering in de fotochemische ozonproduktie die door een verandering in de emissies van de betrokken VOS wordt veroorzaakt. Het POCP kan worden bepaald aan de hand van rekenmodellen of door middel van laboratoriumproeven. Het geeft diverse aspecten weer van de vorming van oxidantia in een bepaalde tijdsduur o.a. ozonpieken of ozonaccumulatie.

3.

Het begrip POCP wordt geïntroduceerd omdat er grote verschillen bestaan in het aandeel van de diverse VOS in de ozonproduktie in een bepaalde tijdsduur. Het aan dit begrip ten grondslag liggende fundamentele kenmerk is dat alle VOS in aanwezigheid van zonlicht en NOx op vergelijkbare wijze ozon produceren, ondanks de sterk uiteenlopende omstandigheden waaronder ozon wordt gevormd.

4.

Uit diverse rekenmodellen blijkt dat een aanzienlijke vermindering van de VOS en NOx-emissies (meer dan 50%) noodzakelijk is om een significante ozonvermindering te realiseren. Bovendien lopen de maximale ozonconcentraties op grondniveau bij een vermindering van de VOS-emissies in verhouding minder sterk terug. Dit effect wordt theoretisch aangetoond door berekeningen aan de hand van scenario's. Wanneer de emissies van alle VOS-typen evenredig worden verminderd, dalen de maximale ozonconcentraties (een uurgemiddelde van meer dan 75 ppb) in Europa afhankelijk van het bestaande ozonniveau slechts met 10 a 15% wanneer de massa van de door de mens veroorzaakte VOS-emissies, behalve die van methaan, met 50% daalt. Daarentegen wordt, bij een daling met 50% van de massa van de (qua POCP en massa of reactiviteit) belangrijkste door de mens veroorzaakte VOS-typen behalve methaan, een vermindering van de ozonconcentratie bij pieken in een bepaalde tijdsduur met 20 a 30% verwacht. Dit bevestigt het nut van een benadering op basis van het POCP om de prioriteiten inzake de beheersing van VOS-emissies te bepalen en toont aan dat VOS ten minste in een aantal grote categorieën kunnen worden verdeeld, naar gelang van hun aandeel in de ozonvorming in een bepaalde tijdsduur.

5.

Voor de POCP-waarden en reactiviteitsschalen zijn een aantal ramingen berekend, elk op basis van een bepaald scenario (b.v. stijging resp. daling van de emissies, verschillende trajecten van de luchtmassa) en toegespitst op een bepaald aspect (b.v. ozonpieken, geïntegreerde ozonconcentratie, gemiddelde ozonconcentratie). De POCP-waarden en reactiviteitsschalen zijn afhankelijk van chemische mechanismen. De verschillende POCP-ramingen lopen uiteraard uiteen, in sommige gevallen met meer dan een factor 4. De POCP-waarden zijn niet constant, maar variëren in ruimte en tijd. Zo bedraagt de berekende POCP-waarde voor orthoxyleen op het zogenaamd traject „Frankrijk-Zweden" 41 op de eerste en 97 op de vijfde dag. Volgens de berekeningen van het Meteorological Synthesizing Centre-West (MSC-W) van het EMEP varieert het POCP van orthoxyleen bij een Os-concentratie van meer dan 60 ppb tussen 54 en 112 (5 tot 95-percentiel) binnen het EMEP-raster. De variatie van het POCP in tijd en ruimte wordt niet alleen veroorzaakt door de samenstelling van de in de luchtkolom aanwezige hoeveelheid VOS van menselijke oorsprong, maar is ook het resultaat van variaties in de weersomstandigheden. Eigenlijk kan elke reactieve VOS in meerdere of mindere mate bijdragen tot de tijdelijk optredende vorming van fotochemische oxidantia, afhankelijk van de NOx - en VOS-concentraties en de meteorologische parameters. Koolwaterstoffen met een zeer lage reactiviteit, zoals methaan, methanol, ethaan en een aantal gechloreerde koolwaterstoffen leveren een te verwaarlozen bijdrage aan dit proces. Door de weersomstandigheden bepaalde verschillen zijn er ook van dag tot dag en binnen Europa als geheel. De POCP-waarden zijn impliciet afhankelijk van de wijze waarop de emissie-inventarissen worden berekend. Momenteel is er geen uniforme methode of informatie voor geheel Europa beschikbaar. Aan de benadering op basis van het POCP moet duidelijk nog verder worden gewerkt.

6.

Natuurlijke isopreen-emissies van loofverliezende bomen, samen met hoofdzakelijk van menselijke bronnen afkomstige stikstofoxiden (NOx), kunnen een aanzienlijke bijdrage leveren aan de vorming van ozon bij warm zomerweer in gebieden met een groot loofbomenareaal.

7.

Tabel 1 bevat een overzicht van de verschillende VOS-typen, ingedeeld in drie groepen op basis van hun aandeel in het ontstaan van tijdelijke gevormde pieken in de ozonconcentratie. Voor de indeling in tabel 1 is uitgegaan van de effecten van de VOS-emissies per massaeenheid. Sommige koolwaterstoffen, zoals n-butaan, worden belangrijk omdat de emissie massaal is, terwijl dit op basis van hun OH-reactiviteit wellicht niet het geval zou zijn.

Tabel 1. Indeling van VOS in drie groepen op basis van hun aandeel in tijdelijk optredende ozonvorming

Belangrijk

 

Alkenen

Aromaten

 

Alkanen

> C6 alkanen, behalve 2,3-dimethylpentaan

Aldehyden

Alle aldehyden, behalve benzaldehyde

Biogene stoffen

Isopreen

Minder belangrijk

 

Alkanen

C3 - C5 alkanen en 2,3-dimethylpentaan

Ketonen

Methylethylketon en methyl-t-butylketon

Alcoholen

Ethanol

Esters

Alle esters, behalve methylacetaat

Minst belangrijk

 

Alkanen

Alkynen

Aromaten

Aldehyden

Ketonen

Alcoholen

Esters

Methaan en ethaan

Acetyleen

Benzeen

Benzaldehyde

Aceton

Methanol

Methylacetaat

Gechloreerde koolwaterstoffen

Methylchloroform, Methyleenchloride, Trichloorethyleen en tetrachloorethyleen

8.

In de tabellen 2 en 3 wordt het effect van afzonderlijke VOS weergegeven met ethyleen als referentie (index 100). De opgegeven waarden, namelijk POCP's, kunnen als leidraad dienen voor de evaluatie van het effect van reducties van diverse VOC-emissies.

9.

In tabel 2 zijn voor elke hoofdcategorie van emissiebronnen gemiddelde POCP-waarden opgenomen gebaseerd op een centrale POCP-raming voor elk VOS-type in elke categorie van emissiebronnen. Voor deze tabel is gebruik gemaakt van emissie-inventarissen die onafhankelijk van elkaar in het Verenigd Koninkrijk en in Canada zijn opgesteld. Bij veel bronnen, bij voorbeeld motorvoertuigen, verbrandingsinstallaties en een groot aantal industriële processen, bestaan de emissies uit een mengsel van koolwaterstoffen. Maatregelen om specifiek de uit het oogpunt van het POCP als zeer reactief aangemerkte VOS terug te dringen, zijn in de meeste gevallen niet beschikbaar. In de praktijk zullen de meeste verminderingsmaatregelen die wel mogelijk zijn de emissies louter kwantitatief verminderen, ongeacht hun POCP.

10.

In tabel 3 worden verschillende wegingsformules voor een geselecteerde reeks VOS-typen vergeleken. Bij het vaststellen van de prioriteiten binnen een nationaal programma voor VOS-beheersing kan aan de hand van bepaalde waarden het accent op specifieke VOS worden gelegd. De eenvoudigste maar minst doeltreffende benadering is voor de vaststelling van prioriteiten uit te gaan van de relatieve massa van de emissies of de relatieve concentratie van de betrokken stof in het milieu.

11.

Bij een relatieve weging op basis van de OH-reactiviteit komen een aantal maar lang niet alle belangrijke aspecten van de reacties in de atmosfeer waarbij in aanwezigheid van NOx en zonlicht ozon wordt gevormd, aan bod. De door het SAPRC (State-wide Air Pollution Research Centre) toegepaste wegingen hebben betrekking op de situatie in Californië. Wegens verschillen tussen de kenmerkende omstandigheden waarvan wordt uitgegaan in de modellen voor de regio Los Angeles en die voor Europa, lopen de prognoses voor het gedrag van fotochemische, labiele VOS-typen, zoals aldehyde, sterk uiteen. De aan de hand van fotochemische modellen in Nederland, de Verenigde Staten van Amerika, het Verenigd Koninkrijk, Zweden en door het EMEP (MSC-W) berekende POCP's hebben betrekking op verschillende aspecten van het ozonprobleem in Europa.

12.

Een aantal van de minder reactieve oplosmiddelen veroorzaakt andere problemen; zo zijn zij uiterst schadelijk voor de volksgezondheid, moeilijk te hanteren, persistent, en ook op andere hoogten schadelijk voor het milieu (b.v. in de troposfeer of in de stratosfeer). In veel gevallen is de beste beschikbare technologie om de emissie van oplosmiddelen terug te dringen de toepassing van systemen waarbij geen oplosmiddelen worden gebruikt.

13.

Betrouwbare inventarisaties van de VOS-emissies zijn onmisbaar voor het uitstippelen van een renderend beleid voor VOS-beheersing, met name wanneer daarvoor het POCP als uitgangspunt wordt genomen. De gegevens inzake de nationale VOS-emissies moeten bijgevolg naar sector worden uitgesplitst, waarbij ten minste de richtsnoeren van het Uitvoerend Orgaan moeten worden gehanteerd. Ook moeten zij zoveel mogelijk worden aangevuld met informatie over de betrokken VOS-typen en de schommelingen van de emissies in de tijd.

Tabel 2. POCP van de verschillende emissiesectoren en hoeveelheid VOS van de verschillende POCP-categorieën in massaprocent

Sector

POCP per sector

Hoeveelheid VOS van de verschillende POCP-categorieën in massaprocent

 

Canada

VK

Meest

Minder

Minst

Onbekend

belangrijk

Uitlaatgassen van voertuigen met benzinemotor

63

61

76

16

7

1

Uitlaatgassen van voertuigen met dieselmotor

60

59

38

19

3

39

Verdamping, afkomstig van voertuigen met benzinemotor

-

51

57

29

2

12

Andere vervoermiddelen

63

-

-

-

-

-

Stationaire verbranding

-

54

34

24

24

18

Gebruik van oplosmiddelen

42

40

49

26

21

3

Coating

48

51

-

-

-

-

Emissies bij industriële processen

45

32

4

41

0

55

Industriële chemicaliën

70

63

-

-

-

-

Olieraffinage en distributie

54

45

55

42

1

2

Aardgaslekken

-

19

24

8

66

2

Landbouw

-

40

-

-

100

-

Steenkoolwinning

-

0

-

-

100

-

Storten van huisvuil

-

0

-

-

100

-

Chemisch reinigen

29

-

-

-

-

-

Houtstook

55

-

-

-

-

-

Houtafvalstook

58

-

-

-

-

-

Levensmiddelenindustrie

-

37

-

-

-

-

Tabel 3. Vergelijking tussen wegingsformules (ethyleen = 100) voor 85 VOS

VOS

OH-Schaal

Canada op basis van massa

SAPRC MIR

VK POCP

VK variatie

Zweden

EMEP

LOTOS

max.verschil

0-4 dagen

 

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

Methaan

0,1

-

0,0

0,7

0-3

-

-

-

-

Ethaan

3,2

91,2

2,7

8,2

2-30

17,3

12,6

5-24

6-25

Propaan

9,3

100

6,2

42,1

16-124

60,4

50,3

-

-

n-Butaan

15,3

212

11,7

41,4

15-115

55,4

46,7

22-85

25-87

i-Butaan

14,2

103

15,7

31,5

19-59

33,1

41,1

-

-

n-Petaan

19,4

109

12,1

40,8

9-105

61,2

29,8

-

-

i-Petaan

18,8

210

16,2

29,6

12-68

36,0

31,4

-

-

n-Hexaan

22,5

71

11,5

42,1

10-151

78,4

45,2

-

-

2-Methylpentaan

22,2

100

17,0

52,4

19-140

71,2

52,9

-

-

3-Methylpentaan

22,6

47

17,7

43,1

11-125

64,7

40,9

-

-

2,2-Dimethylbutaan

10,5

-

7,5

25,1

12-49

-

-

-

-

2,3-DimethyIbutaan

25,0

-

13,8

38,4

25-65

-

-

-

-

n-Heptaan

25,3

41

9,4

52,9

13-165

79,1

51,8

-

-

2-Methylhexaan

18,4

21

17,0

49,2

11-159

-

-

-

-

3-MethyIhexaan

18,4

24

16,0

49,2

11-157

-

-

-

-

n-Octaan

26,6

-

7,4

49,3

12-151

69,8

46,1

-

-

2-Methylheptaan

26,6

-

16,0

46,9

12-146

69,1

45,7

-

-

n-Nonaan

27,4

-

6,2

46,9

10-148

63,3

35,1

-

-

2-Methyloctaan

27,3

-

13,2

50,5

12-147

66,9

45,4

-

-

n-Decaan

27,6

-

5,3

46,4

8-156

71,9

42,2

-

-

2-Methylnonaan

27,9

-

11,7

44,8

8-153

71,9

42,3

-

-

n-Undecaan

29,6

21

4,7

43,6

8-144

66,2

38,6

-

-

n-Duodecaan

28,4

-

4,3

41,2

7-138

57,6

31,1

-

-

Methylcyclohexaan

35,7

18

22,3

-

-

40,3

38,6

-

-

Methyleenchloride

-

-

-

1,0

0-3

0

0

-

-

Chloroform

-

-

-

-

-

0,7

0,4

-

-

VOS

OH-Schaal

Canada op basis van massa

SAPRC MIR

VK POCP

VK variatie

Zweden

EMEP

LOTOS

max.verschil

0-4 dagen

 

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

Methylchloroform

-

-

-

0,1

0-1

0,2

0,2

-

-

Trichloorethyleen

-

-

-

6,6

1-13

8,6

11,1

-

-

Tetrachloorethyleen

-

-

-

0,5

0-2

1,4

1,4

-

-

Allylchloride

-

-

-

-

-

56,1

48,3

-

-

Methanol

10,9

-

7,0

12,3

9-21

16,5

21,3

-

-

Ethanol

25,5

-

15,0

26,8

4-89

44,6

22,5

9-58

20-71

i-PropanoI

30,6

-

7,0

-

-

17,3

20,3

-

-

Butanol

38,9

-

30,0

-

-

65,5

21,4

-

-

i-Butanol

45,4

-

14,0

-

-

38,8

25,5

-

-

Ethyleenglycol

41,4

-

21,0

-

-

-

-

-

-

Propyleenglycol

55,2

-

18,0

-

-

-

-

-

-

Butaan-2-diol

-

-

-

-

-

28,8

6,6

-

-

Dimethylether

22,3

-

11,0

-

-

28,8

34,3

-

-

Methyl-t-butylether

11,1

-

8,0

-

-

-

-

-

-

Ethyl-t-butylether

25,2

-

26,0

-

-

-

-

-

-

Aceton

1,4

-

7,0

17,8

10-27

17,3

12,4

-

-

Methylethylketon

5,5

-

14,0

47,3

17-80

38,8

17,8

-

-

Methyl-i-butylketon

-

-

-

-

-

67,6

31,8

-

-

Methylacetaat

-

-

2,5

-

0-7

5,8

6,7

-

-

Ethylacetaat

-

-

21,8

-

11-56

29,5

29,4

-

-

i-Propylacetaat

-

-

21,5

-

14-36

-

-

-

-

n-Butylacetaat

-

-

32,3

-

14-91

43,9

32,0

-

-

i-Butylacetaat

-

-

33,2

-

21-59

28,8

35,3

-

-

Propyleenglycolmethylether

-

-

-

-

-

77,0

49,1

-

-

Propyleenglycolmethyletheracetaat

-

-

-

-

-

30,9

15,7

-

-

VOS

OH-Schaal

Canada op basis van massa

SAPRC MIR

VK POCP

VK variatie

Zweden

EMEP

LOTOS

max.verschil

0-4 dagen

 

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

Ethyleen

100,0

100

100,0

100,0

100

100,0

100,0

100

100

Propyleen

217,0

44

125,0

103,0

75-163

73,4

59,9

69-138

55-120

1-Buteen

194,0

32

115,0

95,9

57-185

79,9

49,5

-

-

2-Buteen

371,0

-

136,0

99,2

82-157

78,4

43,6

-

-

1-Penteen

148,0

-

79,0

105,9

40-288

72,7

42,4

-

-

2-Penteen

327,0

-

79,0

93,0

65-160

77,0

38,1

-

-

2-Methyl-l-buteen

300,0

-

70,0

77,7

52-113

69,1

18,1

-

-

2-Methyl-2-buteen

431,0

24

93,0

77,9

61-102

93,5

45,3

-

-

3-Methyl-l-buteen

158,0

-

79,0

89,5

60-154

-

-

-

-

Isobuteen

318,0

50

77,0

64,3

58-76

79,1

58,0

-

-

Isopreen

515,0

-

121,0

-

-

53,2

58,3

-

-

Acetyleen

10,4

82

6,8

16,8

10^12

27,3

36,8

-

-

Benzeen

5,7

71

5,3

18,9

11-45

31,7

40,2

-

-

Tolueen

23,4

218

34,0

56,3

41-83

44,6

47,0

-

-

o-Xyleen

48,3

38

87,0

66,6

41-97

42,4

16,7

54-112

26-67

m-Xyleen

80,2

53

109,0

99,3

78-135

58,3

47,4

-

-

p-Xyleen

49,7

53

89,0

88,8

63-180

61,2

47,2

-

-

Ethylbenzeen

25,0

32

36,0

59,3

35-114

53,2

50,4

-

-

1,2,3-Trimethylbenzeen

89,0

-

119,0

117,0

76-175

69,8

29,2

-

-

1,2,4-Trimethylbenzeen

107,0

44

119,0

120,0

86-176

68,3

33,0

-

-

1,3,5-Trimethylbenzeen

159,0

-

140,0

115,0

74-174

69,1

33,0

-

-

o-Ethyltolueen

35,0

-

96,0

66,8

31-130

59,7

40,8

-

-

m-Ethyltolueen

50,0

-

96,0

79,4

41-140

62,6

40,1

-

-

p-Ethyltolueen

33,0

-

96,0

72,5

36-135

62,6

44,3

-

-

n-Propylbenzeen

17,0

-

28,0

49,2

25-110

51,1

45,4

-

-

i-Propylbenzeen

18,0

-

30,0

56,5

35-105

51,1

52,3

-

-

VOS

OH-Schaal

Canada op basis van massa

SAPRC MIR

VK POCP

VK variatie

Zweden

EMEP

LOTOS

max.verschil

0-4 dagen

 

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

Formaldehyde

104,0

-

117,0

42,1

22-58

42,4

26,1

-

-

Aceetaldehyde

128,0

-

72,0

52,7

33-122

53,2

18,6

-

-

Propionaldehyde

117,0

-

87,0

60,3

28-160

65,5

17,0

-

-

Butyraldehyde

124,0

-

-

56,8

16-160

64,0

17,1

-

-

i-Butyraldehyde

144,0

-

-

63,1

38-128

58,3

30,0

-

-

Valeraldehyde

112,0

-

-

68,6

0-268

61,2

32,1

-

-

Acroleïne

-

-

-

-

-

120,1

82,3

-

-

Benzaldehyde

43,0

-

-10,0

-33,4

-82-(-12)

-

-

-

-

  • [a] Reactiecoëfficiënt OH + VOS gedeeld door het molecuulgewicht

  • [b] VOS-concentraties in het milieu op 18 plaatsen in Canada, uitgedrukt in massa

  • [c] Maximale incrementele reactiviteit op basis van scenario's voor Californië; Statewide Air Pollution Research Centre Los Angeles, USA

  • [d] Gemiddeld POCP op basis van drie scenario's en over negen dagen; BRD-Ierland, Frankrijk-Zweden en VK,

  • [e] Variatie in POCP's op basis van drie scenario's en over 11 dagen

  • [f] POCP, berekend voor een enkele bron in Zweden, dat een maximaal verschil in de ozonconcentratie veroorzaakt,

  • [g] POCP voor één enkele bron in Zweden, berekend op basis van het gemiddelde verschil in deze ozonconcentratie over vier dagen,

  • [h] Variatie (5-95 percentiel) in het POCP, berekend voor het EMEP-raster

  • [i] Variatie (20-80 percentiel) in het POCP, berekend voor het LOTOS-raster,

Bijlage 10000051324.png

Waarbij

  • a = de verandering in de vorming van fotochemische oxidantia als gevolg van een verandering in een VOS-emissie,

  • b = de geïntegreerde VOS-emissie tot dat tijdstip

  • c = de verandering in de vorming van fotochemische oxidantia als gevolg van een verandering in de ethyleenemissies,

  • d = de geïntegreerde ethyleenemissie tot dat tijdstip.

Het is een waarde die uit een model voor de fotochemische ozon wordt afgeleid door de vorming van fotochemische ozon zonder en in aanwezigheid van een bepaalde koolwaterstof te vergelijken. Het verschil in de ozonconcentratie tussen de twee scenario's geeft het aandeel van die VOS in de ozonvorming weer.

  1. Savings due to energy recovery ar not included; these can reduce the cost considerably. ^ [1]
  2. Savings due to energy recovery ar not included; these can reduce the cost considerably.. ^ [2]
  3. These processes can be combined with solvent recovery systems. Cost savings then ensue. ^ [3]
  4. These processes can be combined with solvent recovery systems. Cost savings then ensue. ^ [4]
  5. With buffering filters to dampen emission peaks, medium to high efficiencies are achieved at medium to low costs. ^ [5]
  6. Will increase with increasing penetration of standardization of vehicle filling pipes. ^ [6]
  7. Depending on capacity (station size), retrofitting or new service stations. ^ [7]
  8. Owing to the fact that these processes are usually applies to gases with low VOC concentrations, the costs per cubic metre of gas are low, although VOC abatement per tonne is high. ^ [8]
  9. Owing to the fact that these processes are usually applies to gases with low VOC concentrations, the costs per cubic metre of gas are low, although VOC abatement per tonne is high. ^ [9]
  10. Additional production-cost estimates per vehicle, relative to technology option B. ^ [10]
  11. Costs for engine modifications from options A to B ar estimated at $US 40-100. ^ [11]
  12. Under technology options D and E, CO en NOx emissions ar also substantially reduced, in addition to VOC reductions. Technology options B and C can also result in some CO and/or NOxcontrol ^ [12]
  13. Additional production-cost estimates per vehicle. ^ [13]
  14. Expected to be available by 1991 for a few specific motor cycle types (prototypes already constructed and tested). ^ [14]
  15. Relative to uncontrolled situation. ^ [15]
  16. Additional production-cost estimates per vehicle. ^ [16]
  17. Reid vapour pressure. ^ [17]
  18. Based on United States data, assuming an RVP limit of 62 kPa during warm season at a cost of $US 0 0038 per litre. Taking account of the fuel economy benefit associated with low RVP petrol, the adjusted cost estimate is $US 0 0012 per litre. ^ [18]
  19. Based on United States data, assuming an RVP limit of 62 kPa during warm season at a cost of $US 0 0038 per litre. Taking account of the fuel economy benefit associated with low RVP petrol, the adjusted cost estimate is $US 0 0012 per litre. ^ [19]
  20. United States Test Procedure in the 1990s will be designed for the more effective control of multiple diurnal emissions, running losses, operation under high ambient temperature, hot-soak conditions following extended operation, and resting losses. ^ [20]
  21. Besparingen als gevolg van energieterugwinning zijn niet inbegrepen; daardoor kunnen de kosten sterk worden verlaagd. ^ [21]
  22. Besparingen als gevolg van energieterugwinning zijn niet inbegrepen; daardoor kunnen de kosten sterk worden verlaagd. ^ [22]
  23. Deze processen kunnen worden gecombineerd met systemen voor terugwinning van oplosmiddelen, hetgeen kostenbesparend werkt. ^ [23]
  24. Deze processen kunnen worden gecombineerd met systemen voor terugwinning van oplosmiddelen, hetgeen kostenbesparend werkt. ^ [24]
  25. Met bufferfilters om emissiepieken af te vlakken kan een gemiddeld tot hoog rendement worden gehaald tegen gemiddelde tot lage kosten. ^ [25]
  26. Zal toenemen met de voortschrijdende standaardisatie van de vulopeningen in voertuigen. ^ [26]
  27. Afhankelijk van de capaciteit (omvang van het tankstation) en of het om een nieuw station dan wel om de aanpassing van een bestaand station gaat. ^ [27]
  28. Vanwege het feit dat deze procédés gewoonlijk worden toegepast op gassen met lage VOS-concentraties, zijn de kosten per kubieke meter gas laag, hoewel de VOS-vermindering per ton hoog is. ^ [28]
  29. Vanwege het feit dat deze procédés gewoonlijk worden toegepast op gassen met lage VOS-concentraties, zijn de kosten per kubieke meter gas laag, hoewel de VOS-vermindering per ton hoog is. ^ [29]
  30. Geraamde extra produktiekosten per voertuig ten opzichte van optie B. ^ [30]
  31. De kosten voor de aanpassing van de motor volgens optie B worden geraamd op US$ 40-100. ^ [31]
  32. Bij de opties D en E worden naast de emissies van VOS ook die van CO en NOx sterk verminderd. Ook de opties B en C kunnen tot enige mate van beheersing van CO- en/of NOx-emissies leiden. ^ [32]
  33. Bij de opties D en E worden naast de emissies van VOS ook die van CO en NOx sterk verminderd. Ook de opties B en C kunnen tot enige mate van beheersing van CO- en/of NOx-emissies leiden. ^ [33]
  34. Geraamde extra produktiekosten per voertuig. ^ [34]
  35. Verwacht wordt dat deze in 1991 beschikbaar zal zijn voor een aantal specifieke typen motorfietsen (prototypen reeds gebouwd en beproefd). ^ [35]
  36. Vergeleken met de situatie waarin geen maatregelen worden genomen. ^ [36]
  37. Geraamde extra produktiekosten per voertuig. ^ [37]
  38. Reid-dampdruk. ^ [38]
  39. Op basis van gegevens uit de Verenigde Staten, uitgaande van een RVP-grens van 62 kPa tijdens het warme seizoen, bij een kostprijs van USS 0,0038 per liter. Rekening houdend met de door het gebruik van benzine met een lage RVP opgeleverde brandstofbesparing, bedraagt de geraamde kostprijs netto USS 0,0012 per liter. ^ [39]
  40. Op basis van gegevens uit de Verenigde Staten, uitgaande van een RVP-grens van 62 kPa tijdens het warme seizoen, bij een kostprijs van USS 0,0038 per liter. Rekening houdend met de door het gebruik van benzine met een lage RVP opgeleverde brandstofbesparing, bedraagt de geraamde kostprijs netto USS 0,0012 per liter. ^ [40]
  41. De beproevingsprocedure van de Verenigde Staten van de jaren '90 zal zo worden ontworpen dat een betere beheersing mogelijk wordt van de diverse overdag optredende emissies, de verliezen tijdens het rijden, het functioneren bij een hoge omgevingstemperatuur, warmtestuwverliezen na lange ritten en verliezen tijdens stilstand. ^ [41]
Naar boven