Verdrag inzake de toegang tot de rechter in internationale gevallen, 's-Gravenhage, 25-10-1980

Wijziging(en) op nader te bepalen datum(s); laatste bekendgemaakt in 1989. Zie het overzicht van wijzigingen.
Geraadpleegd op 28-03-2024.
Geldend van 01-06-1992 t/m heden

Verdrag inzake de toegang tot de rechter in internationale gevallen

Authentiek : EN

Convention on International Access to Justice

The States signatory to this Convention,

Desiring to facilitate international access to justice,

Have resolved to conclude a Convention for this purpose and have agreed upon the following provisions -

CHAPTER I. LEGAL AID

Article 1

Nationals of any Contracting State and persons habitually resident in any Contracting State shall be entitled to legal aid for court proceedings in civil and commercial matters in each Contracting State on the same conditions as if they themselves were nationals of and habitually resident in that State.

Persons to whom paragraph 1 does not apply, but who formerly had their habitual residence in a Contracting State in which court proceedings are to be or have been commenced, shall nevertheless be entitled to legal aid as provided by paragraph 1 if the cause of action arose out of their former habitual residence in that State.

In States where legal aid is provided in administrative, social or fiscal matters, the provisions of this Article shall apply to cases brought before the courts or tribunals competent in such matters.

Article 2

Article 1 shall apply to legal advice provided the person seeking advice is present in the State where advice is sought.

Article 3

Each Contracting State shall designate a Central Authority to receive, and take action on, applications for legal aid submitted under this Convention.

Federal States and States which have more than one legal system may designate more than one Central Authority. If the Central Authority to which an application is submitted is not competent to deal with it, it shall forward the application to whichever other Central Authority in the same Contracting State is competent to do so.

Article 4

Each Contracting State shall designate one or more transmitting authorities for the purpose of forwarding applications for legal aid to the appropriate Central Authority in the requested State.

Applications for legal aid shall be transmitted, without the intervention of any other authority, in the form of the model annexed to this Convention.

Nothing in this Article shall prevent an application from being submitted through diplomatic channels.

Article 5

Where the applicant for legal aid is not present in the requested State, he may submit his application to a transmitting authority in the Contracting State where he has his habitual residence, without prejudice to any other means open to him of submitting his application to the competent authority in the requested State.

The application shall be in the form of the model annexed to this Convention and shall be accompanied by any necessary documents, without prejudice to the right of the requested State to require further information or documents in appropriate cases.

Any Contracting State may declare that its receiving Central Authority will accept applications submitted by other channels or methods.

Article 6

The transmitting authority shall assist the applicant in ensuring that the application is accompanied by all the information and documents known by it to be necessary for consideration of the application. It shall ensure that formal requirements are met.

If it appears to the transmitting authority that the application is manifestly unfounded, it may refuse to transmit the application.

It shall assist the applicant in obtaining without charge a translation of the documents where such assistance is appropriate.

It shall reply to requests for further information from the receiving Central Authority in the requested State.

Article 7

The application, the supporting documents and any communications in response to requests for further information shall be in the official language or in one of the official languages of the requested State or be accompanied by a translation into one of those languages.

However, where in the requesting State it is not feasible to obtain a translation into the language of the requested State, the latter shall accept the documents in either English or French, or the documents accompanied by a translation into one of those languages.

Communications emanating from the receiving Central Authority may be drawn up in the official language or one of the official languages of the requested State or in English or French. However, where the application forwarded by the transmitting authority is in either English or French, or is accompanied by a translation into one of those languages, communications emanating from the receiving Central Authority shall also be in one of those languages.

The costs of translation arising from the application of the preceding paragraphs shall be borne by the requesting State, except that any translations made in the requested State shall not give rise to any claim for reimbursement on the part of that State.

Article 8

The receiving Central Authority shall determine the application or shall take such steps as are necessary to obtain its determination by a competent authority in the requested State.

The receiving Central Authority shall transmit requests for further information to the transmitting authority and shall inform it of any difficulty relating to the examination of the application and of the decision taken.

Article 9

Where the applicant for legal aid does not reside in a Contracting State, he may submit his application through consular channels, without prejudice to any other means open to him of submitting his application to the competent authority in the requested State.

Any Contracting State may declare that its receiving Central Authority will accept applications submitted by other channels or methods.

Article 10

All documents forwarded under this Chapter shall be exempt from legalization or any analogous formality.

Article 11

No charges shall be made for the transmission, reception or determination of applications for legal aid under this Chapter.

Article 13

[Wijziging(en) op nader te bepalen datum(s); laatste bekendgemaakt in 1989. Zie het overzicht van wijzigingen]

  • 1 Where legal aid has been granted in accordance with Article 1, service of documents in any other Contracting State in pursuance of the legally aided person's proceedings shall not give rise to any charges regardless of the manner in which service is effected. The same applies to Letters of Request and social enquiry reports, except for fees paid to experts and interpreters.

  • 2 [Red: Dit lid is nog niet in werking getreden.]

CHAPTER II. SECURITY FOR COSTS AND ENFORCEABILITY OF ORDERS FOR COSTS

Article 14

No security, bond or deposit of any kind may be required, by reason only of their foreign nationality or of their not being domiciled or resident in the State in which proceedings are commenced, from persons (including legal persons) habitually resident in a Contracting State who are plaintiffs or parties intervening in proceedings before the courts or tribunals of another Contracting State.

The same rule shall apply to any payment required of plaintiffs or intervening parties as security for court fees.

Article 15

An order for payment of costs and expenses of proceedings, made in one of the Contracting States against any person exempt from requirements as to security, bond, deposit or payment by virtue of Article 14 or of the law of the State where the proceedings have been commenced shall, on the application of the person entitled to the benefit of the order, be rendered enforceable without charge in any other Contracting State.

Article 16

Each Contracting State shall designate one or more transmitting authorities for the purpose of forwarding to the appropriate Central Authority in the requested State applications for rendering enforceable orders to which Article 15 applies.

Each Contracting State shall designate a Central Authority to receive such applications and to take the appropriate steps to ensure that a final decision on them is reached.

Federal States and States which have more than one legal system may designate more than one Central Authority. If the Central Authority to which an application is submitted is not competent to deal with it, it shall forward the application to whichever other Central Authority in the requested State is competent to do so.

Applications under this Article shall be transmitted without the intervention of any other authority, without prejudice to an application being transmitted through diplomatic channels.

Nothing in this Article shall prevent applications from being made directly by the person entitled to the benefit of the order unless the requested State has declared that it will not accept applications made in this manner.

Article 17

Every application under Article 15 shall be accompanied by -

  • a. a true copy of the relevant part of the decision showing the names and capacities of the parties and of the order for payment of costs or expenses;

  • b. any document necessary to prove that the decision is no longer subject to the ordinary forms of review in the State of origin and that it is enforceable there;

  • c. a translation, certified as true, of the above-mentioned documents into the language of the requested State, if they are not in that language.

The application shall be determined without a hearing and the competent authority in the requested State shall be limited to examining whether the required documents have been produced. If so requested by the applicant, that authority shall determine the amount of the costs of attestation, translation and certification, which shall be treated as costs and expenses of the proceedings. No legalization or analogous formality may be required.

There shall be no right of appeal against the decision of the competent authority except in accordance with the law of the requested State.

CHAPTER III. COPIES OF ENTRIES AND DECISIONS

Article 18

Nationals of any Contracting State and persons habitually resident in any Contracting State may obtain in any other Contracting State, on the same terms and conditions as its nationals, copies of or extracts from entries in public registers and decisions relating to civil or commercial matters and may have such documents legalized, where necessary.

CHAPTER IV. PHYSICAL DETENTION AND SAFE-CONDUCT

Article 19

Arrest and detention, whether as a means of enforcement or simply as a precautionary measure, shall not, in civil or commercial matters, be employed against nationals of a Contracting State or persons habitually resident in a Contracting State in circumstances where they cannot be employed against nationals of the arresting and detaining State. Any fact which may be invoked by a national habitually resident in such State to obtain release from arrest or detention may be invoked with the same effect by a national of a Contracting State or a person habitually resident in a Contracting State even if the fact occurred abroad.

Article 20

A person who is a national of or habitually resident in a Contracting State and who is summoned by name by a court or tribunal in another Contracting State, or by a party with the leave of the court or tribunal, in order to appear as a witness or expert in proceedings in that State shall not be liable to prosecution or detention, or subjected to any other restriction on his personal liberty, in the territory of that State in respect of any act or conviction occurring before his arrival in that State.

The immunity provided for in the preceding paragraph shall commence seven days before the date fixed for the hearing of the witness or expert and shall cease when the witness or expert having had, for a period of seven consecutive days from the date when he was informed by the judicial authorities that his presence is no longer required, an opportunity of leaving has nevertheless remained in the territory, or having left it, has returned voluntarily.

CHAPTER V. GENERAL PROVISIONS

Article 21

Without prejudice to the provisions of Article 22, nothing in this Convention shall be construed as limiting any rights in respect of matters governed by this Convention which may be conferred upon a person under the law of any Contracting State or under any other convention to which it is, or becomes, a party.

Article 22

Between Parties to this Convention who are also Parties to one or both of the Conventions on civil procedure signed at The Hague on the 17th of July 1905 and the 1st of March 1954, this Convention shall replace Articles 17 to 24 of the Convention of 1905 or Articles 17 to 26 of the Convention of 1954 even if the reservation provided for under paragraph 2c of Article 28 of this Convention has been made.

Article 23

Supplementary agreements between Parties to the Conventions of 1905 and 1954 shall be considered as equally applicable to the present Convention, to the extent that they are compatible therewith, unless the Parties otherwise agree.

Article 24

A Contracting State may by declaration specify a language or languages other than those referred to in Articles 7 and 17 in which documents sent to its Central Authority may be drawn up or translated.

Article 25

A Contracting State which has more than one official language and cannot, for reasons of internal law, accept for the whole of its territory documents referred to in Articles 7 and 17 drawn up in one of those languages shall by declaration specify the language in which such documents or translations thereof shall be drawn up for submission in the specified parts of its territory.

Article 26

If a Contracting State has two or more territorial units in which different systems of law are applicable in relation to matters dealt with in this Convention, it may at the time of signature, ratification, acceptance, approval or accession declare that this Convention shall extend to all its territorial units or only to one or more of them and may modify that declaration by submitting another declaration at any time.

Any such declaration shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands and shall state expressly the territorial units to which the Convention applies.

Article 27

Where a Contracting State has a system of government under which executive, judicial and legislative powers are distributed between central and other authorities within that State, its signature or ratification, acceptance or approval of, or accession to this Convention, or its making of any declaration under Article 26 shall carry no implication as to the internal distribution of powers within that State.

Article 28

Any Contracting State may, at the time of signature, ratification, acceptance, approval or accession, reserve the right to exclude the application of Article 1 in the case of persons who are not nationals of a Contracting State but who have their habitual residence in a Contracting State other than the reserving State or formerly had their habitual residence in the reserving State, if there is no reciprocity of treatment between the reserving State and the State of which the applicants for legal aid are nationals.

Any Contracting State may, at the time of signature, ratification, acceptance, approval or accession, reserve the right to exclude -

  • a. the use of English or French, or both, under paragraph 2 of Article 7;

  • b. the application of paragraph 2 of Article 13;

  • c. the application of Chapter II;

  • d. the application of Article 20.

    Where a State has made a reservation -

  • e. under paragraph 2a of this Article, excluding the use of both English and French, any other State affected thereby may apply the same rule against the reserving State;

  • f. under paragraph 2b of this Article, any other State may refuse to apply paragraph 2 of Article 13 to persons who are nationals of or habitually resident in the reserving State;

  • g. under paragraph 2c of this Article, any other State may refuse to apply Chapter II to persons who are nationals of or habitually resident in the reserving State.

No other reservation shall be permitted.

Any Contracting State may at any time withdraw a reservation it has made. The withdrawal shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands. The reservation shall cease to have effect on the first day of the third calendar month after the notification.

Article 29

Every Contracting State shall, at the time of the deposit of its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, or at a later date, inform the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands of the designation of authorities pursuant to Articles 3, 4 and 16. It shall likewise inform the Ministry, where appropriate, of the following -

  • a. declarations pursuant to Articles 5, 9, 16, 24, 25, 26 and 33;

  • b. any withdrawal or modification of the above designations and declarations;

  • c. the withdrawal of any reservation.

Article 30

The model forms annexed to this Convention may be amended by a decision of a Special Commission convoked by the Secretary General of the Hague Conference to which all Contracting States and all Member States shall be invited. Notice of the proposal to amend the forms shall be included in the agenda for the meeting.

Amendments adopted by a majority of the Contracting States present and voting at the Special Commission shall come into force for all Contracting States on the first day of the seventh calendar month after the date of their communication by the Secretary General to all Contracting States.

During the period provided for by paragraph 2 any Contracting State may by notification in writing to the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands make a reservation with respect to the amendment. A Party making such reservation shall until the reservation is withdrawn be treated as a State not a Party to the present Convention with respect to that amendment.

CHAPTER VI. FINAL CLAUSES

Article 31

The Convention shall be open for signature by the States which were Members of the Hague Conference on Private International Law at the time of its Fourteenth Session and by non-Member States which were invited to participate in its preparation.

It shall be ratified, accepted or approved and the instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands.

Article 32

Any other State may accede to the Convention.

The instrument of accession shall be deposited with the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands.

Such accession shall have effect only as regards the relations between the acceding State and those Contracting States which have not raised an objection to its accession in the twelve months after the receipt of the notification referred to in sub-paragraph 2 of Article 36. Such an objection may also be raised by Member States at the time when they ratify, accept or approve the Convention after an accession. Any such objection shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands.

Article 33

Any State may, at the time of signature, ratification, acceptance, approval or accession, declare that the Convention shall extend to all the territories for the international relations of which it is responsible, or to one or more of them. Such a declaration shall take effect at the time the Convention enters into force for that State.

Such declaration, as well as any subsequent extension, shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands.

Article 34

The Convention shall enter into force on the first day of the third calendar month after the deposit of the third instrument of ratification, acceptance, approval or accession referred to in Articles 31 and 32.

Thereafter the Convention shall enter into force -

  • 1. for each State ratifying, accepting, approving or acceding to it subsequently, on the first day of the third calendar month after the deposit of its instrument of ratification, acceptance, approval or accession;

  • 2. for any territory or territorial unit to which the Convention has been extended in conformity with Article 26 or 33, on the first day of the third calendar month after the notification referred to in that Article.

Article 35

The Convention shall remain in force for five years from the date of its entry into force in accordance with the first paragraph of Article 34 even for States which subsequently have ratified, accepted, approved it or acceded to it.

If there has been no denunciation, it shall be renewed tacitly every five years.

Any denunciation shall be notified to the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands, at least six months before the expiry of the five year period. It may be limited to certain of the territories or territorial units to which the Convention applies.

The denunciation shall have effect only as regards the State which has notified it. The Convention shall remain in force for the other Contracting States.

Article 36

The Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of the Netherlands shall notify the States Members of the Conference, and the States which have acceded in accordance with Article 32, of the following -

  • 1. the signatures and ratifications, acceptances and approvals referred to in Article 31;

  • 2. the accessions and objections raised to accessions referred to in Article 32;

  • 3. the date on which the Convention enters into force in accordance with Article 34;

  • 4. the declarations referred to in Articles 26 and 33;

  • 5. the reservations and withdrawals referred to in Articles 28 and 30;

  • 6. the information communicated under Article 29;

  • 7. the denunciations referred to in Article 35.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorised thereto, have signed this Convention.

DONE at The Hague, on the 25th day of October 1980, in the English and French languages, both texts being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the archives of the Government of the Kingdom of the Netherlands and of which a certified copy shall be sent, through diplomatic channels, to each of the States Members of the Hague Conference on Private International Law at the date of its Fourteenth Session and to each other State having participated in the preparation of this Convention at this Session.

Vertaling : NL

Verdrag inzake de toegang tot de rechter in internationale gevallen

De Staten die dit Verdrag hebben ondertekend,

Verlangend de toegang tot de rechter in internationale gevallen te vergemakkelijken,

Hebben besloten daartoe een Verdrag te sluiten en zijn overeengekomen als volgt:

HOOFDSTUK I. RECHTSBIJSTAND

Artikel 1

Onderdanen van een Verdragsluitende Staat, alsmede personen die hun gewone verblijfplaats hebben in een Verdragsluitende Staat, hebben in iedere Verdragsluitende Staat recht op rechtsbijstand in burgerlijke en in handelszaken op dezelfde voorwaarden als onderdanen van deze Staat of die daar hun gewone verblijfplaats hebben.

Personen op wie het eerste lid niet van toepassing is, maar die hun gewone verblijfplaats hebben gehad in een Verdragsluitende Staat waar een geding is of wordt aanhangig gemaakt, hebben niettemin recht op rechtsbijstand in de zin van het eerste lid, indien de oorzaak van de vordering voortvloeit uit deze vroegere gewone verblijfplaats.

In Staten waar rechtsbijstand wordt verleend in administratieve, sociale of belastingzaken, is het bepaalde in dit artikel ook van toepassing op zaken gebracht voor de rechter die ter zake bevoegd is.

Artikel 2

Artikel 1 is van toepassing op het inwinnen van juridisch advies, mits de verzoeker zich bevindt in de Staat waar het advies wordt verzocht.

Artikel 3

Iedere Verdragsluitende Staat wijst een centrale autoriteit aan, belast met de ontvangst en de behandeling van de ingevolge dit Verdrag ingediende verzoeken om rechtsbijstand.

Federale Staten en Staten met meer dan een rechtsstelsel kunnen meer dan een centrale autoriteit aanwijzen. Indien de centrale autoriteit waarbij een verzoek is ingediend, niet bevoegd is het te behandelen, dient zij het verzoek door te zenden naar de bevoegde centrale autoriteit in dezelfde Verdragsluitende Staat.

Artikel 4

Iedere Verdragsluitende Staat wijst een of meer autoriteiten aan, belast met de verzending van verzoeken om rechtsbijstand naar de bevoegde centrale autoriteit in de aangezochte Staat.

Verzoeken om rechtsbijstand worden zonder de tussenkomst van enige andere autoriteit overeenkomstig het bij dit Verdrag gevoegde modelformulier verzonden.

Het bepaalde in dit artikel laat de mogelijkheid om het verzoek langs diplomatieke weg te verzenden onverlet.

Artikel 5

Wanneer de verzoeker om rechtsbijstand zich niet in de aangezochte Staat bevindt, kan hij zijn verzoek indienen bij de verzendende autoriteit in de Verdragsluitende Staat waar hij zijn gewone verblijfplaats heeft, onverminderd de mogelijkheid zijn verzoek langs andere weg bij de bevoegde autoriteit van de aangezochte Staat in te dienen.

Het verzoek dient te zijn ingericht overeenkomstig het bij dit Verdrag gevoegde modelformulier. Het dient vergezeld te gaan van alle nodige bescheiden. Dit laat het recht van de aangezochte Staat, in voorkomende gevallen verdere inlichtingen of bescheiden te verlangen, onverlet.

Iedere Verdragsluitende Staat kan verklaren dat zijn ontvangende centrale autoriteit verzoeken in behandeling neemt die langs andere weg of op andere wijze worden ingediend.

Artikel 6

De verzendende autoriteit staat de verzoeker bij en ziet er op toe dat het verzoek vergezeld gaat van alle inlichtingen en bescheiden die naar het inzicht van deze autoriteit nodig zijn voor de afdoening van het verzoek. Zij ziet erop toe dat aan de formele vereisten is voldaan.

Zij kan weigeren het verzoek te verzenden indien het haar kennelijk ongegrond voorkomt.

De verzendende autoriteit verleent de verzoeker in voorkomende gevallen hulp bij het verkrijgen van een kosteloze vertaling van de bescheiden.

Zij beantwoordt verzoeken om nadere inlichtingen van de ontvangende centrale autoriteit in de aangezochte Staat.

Artikel 7

Het verzoek, de bijbehorende stukken en alle mededelingen in antwoord op verzoeken om nadere inlichtingen dienen in de officiële taal of in een van de officiële talen van de aangezochte Staat te zijn gesteld of vergezeld te gaan van een vertaling in een van deze talen.

Wanneer echter in de verzoekende Staat een vertaling in de taal van de aangezochte Staat moeilijk kan worden verkregen, dient de laatst genoemde Staat de bescheiden hetzij in het Frans of Engels, hetzij vergezeld van een vertaling in een van deze talen te aanvaarden.

Mededelingen, afkomstig van de ontvangende centrale autoriteit, kunnen zijn gesteld hetzij in de officiële taal of een van de officiële talen van de aangezochte Staat, hetzij in het Frans of Engels. Wanneer evenwel het door de verzendende autoriteit verzonden verzoek in het Engels of het Frans is gesteld of vergezeld gaat van een vertaling in een van deze talen, dienen mededelingen afkomstig van de ontvangende centrale autoriteit eveneens in een van deze talen te zijn gesteld.

De vertaalkosten die voortvloeien uit de toepassing van de voorgaande leden zijn voor rekening van de verzoekende Staat, met dien verstande dat vertalingen die in de aangezochte Staat zijn gemaakt ten laste blijven van deze Staat.

Artikel 8

De ontvangende centrale autoriteit beslist op het verzoek of stelt het nodige in het werk om daarop een beslissing door de bevoegde instantie in de aangezochte Staat te verkrijgen.

De ontvangende centrale autoriteit zendt verzoeken om nadere inlichtingen naar de verzendende autoriteit en stelt deze in kennis van alle moeilijkheden met betrekking tot de beoordeling van het verzoek, alsmede van de genomen beslissing.

Artikel 9

Wanneer de verzoeker om rechtsbijstand niet in een Verdragsluitende Staat verblijft, kan hij zijn verzoek langs consulaire weg indienen. Dit laat evenwel de mogelijkheid het verzoek langs andere weg bij de bevoegde instantie in de aangezochte Staat in te dienen, onverlet.

Iedere Verdragsluitende Staat kan verklaren dat de ontvangende autoriteit verzoeken in behandeling neemt die langs andere weg of op andere wijze worden ingediend.

Artikel 10

Alle stukken die ingevolge dit hoofdstuk worden verzonden, zijn vrijgesteld van legalisatie of enige daarmede gelijk te stellen formaliteit.

Artikel 11

De verzending, ontvangst of behandeling van verzoeken om rechtsbijstand ingevolge dit hoofdstuk, geschiedt kosteloos.

Artikel 13

[Wijziging(en) op nader te bepalen datum(s); laatste bekendgemaakt in 1989. Zie het overzicht van wijzigingen]

  • 1 In de gevallen waarin met toepassing van artikel 1 rechtsbijstand is verleend, worden voor de betekening van processtukken in een andere Verdragsluitende Staat, welke verband houden met het geding van degene aan wie rechtsbijstand is verleend, geen kosten in rekening gebracht, ongeacht de wijze waarop de betekening heeft plaatsgevonden. Dit geldt eveneens voor rogatoire commissies en rapporten van maatschappelijk werkers, met uitzondering van vergoeding voor deskundigen en tolken.

  • 2 [Red: Dit lid is nog niet in werking getreden.]

HOOFDSTUK II. DE CAUTIO IUDICATUM SOLVI EN DE UITVOERBAARVERKLARING VAN VEROORDELINGEN IN DE KOSTEN VAN HET GEDING

Artikel 14

Aan personen, met inbegrip van rechtspersonen, die hun gewone verblijfplaats hebben in een Verdragsluitende Staat kan geen zekerheidsstelling of depot, onder welke benaming ook, op grond van hetzij hun hoedanigheid van vreemdeling, hetzij gemis van woon- of verblijfplaats in de Staat waar het geding wordt aanhangig gemaakt, worden opgelegd, wanneer zij als eiser of tussenkomende partij optreden voor de rechter van een andere Verdragsluitende Staat. Dezelfde regel is van toepassing op de storting welke tot dekking van de gerechtskosten van eisers of tussenkomende partijen mocht worden gevorderd.

Artikel 15

Veroordelingen in de kosten van het geding, uitgesproken in een van de Verdragsluitende Staten tegen een persoon die, hetzij ingevolge artikel 14, hetzij ingevolge de wet van de Staat waar het geding wordt aanhangig gemaakt is vrijgesteld van zekerheidsstelling, depot of storting worden, op verzoek van de schuldeiser, kosteloos uitvoerbaar verklaard in iedere andere Verdragsluitende Staat.

Artikel 16

Iedere Verdragsluitende Staat wijst een of meer autoriteiten aan, belast met het verzenden naar de bevoegde centrale autoriteit in de aangezochte Staat van de in artikel 15 bedoelde verzoeken om uitvoerbaarverklaring.

Iedere Verdragsluitende Staat wijst een centrale autoriteit aan om zulke verzoeken in ontvangst te nemen en om passende maatregelen te treffen opdat daarop een onherroepelijke beslissing wordt genomen.

Federale Staten en Staten met meer dan een rechtsstelsel kunnen meer dan een centrale autoriteit aanwijzen. Indien de centrale autoriteit waarbij een verzoek wordt ingediend, niet bevoegd is het te behandelen, dient deze het verzoek door te zenden naar de centrale autoriteit in de aangezochte Staat, die daartoe wel bevoegd is.

Verzoeken, ingevolge dit artikel ingediend, worden doorgezonden zonder tussenkomst van enige andere instantie. Dit laat evenwel de mogelijkheid, een verzoek langs diplomatieke weg te verzenden, onverlet.

Het bepaalde in dit artikel laat het recht van de schuldeiser om een verzoek rechtstreeks in te dienen onverlet, tenzij de aangezochte Staat heeft verklaard aldus ingediende verzoeken niet te aanvaarden.

Artikel 17

Verzoeken, ingevolge artikel 15 ingediend, dienen vergezeld te gaan van:

  • a) een eensluidend afschrift van het gedeelte van de rechterlijke uitspraak houdende de naam en de hoedanigheid van de partijen alsmede van de veroordeling in de kosten van het geding;

  • b) alle stukken waaruit kan blijken dat tegen de rechterlijke uitspraak geen gewoon rechtsmiddel meer open staat in de Staat van herkomst en dat de uitspraak aldaar uitvoerbaar is;

  • c) een gewaarmerkte vertaling van bovengenoemde stukken in de taal van de aangezochte Staat, zo deze niet in deze taal zijn gesteld.

    Op het verzoek wordt beslist zonder partijen te horen. De bevoegde autoriteit in de aangezochte Staat volstaat met het onderzoek of de benodigde stukken zijn overgelegd. Op verlangen van de verzoeker stelt deze autoriteit het bedrag van de kosten van attestatie, vertaling en waarmerking vast, welke kosten worden beschouwd als kosten van het geding. Legalisatie of een soortgelijke formaliteit kan niet worden verlangd.

    Tegen de uitspraak van de bevoegde autoriteit is slechts beroep mogelijk in overeenstemming met de wet van de aangezochte Staat.

HOOFDSTUK III. AFSCHRIFTEN VAN AKTEN EN VONNISSEN

Artikel 18

Onderdanen van Verdragsluitende Staten, alsmede personen die hun gewone verblijfplaats hebben in een Verdragsluitende Staat, kunnen in iedere andere Verdragsluitende Staat op dezelfde voorwaarden als de onderdanen daarvan afschriften van of uittreksels uit rechterlijke uitspraken en in openbare registers ingeschreven akten betreffende burgerlijke of handelszaken verkrijgen en deze stukken, zo nodig, doen legaliseren.

HOOFDSTUK IV. LIJFSDWANG EN VRIJGELEIDE

Artikel 19

Lijfsdwang, hetzij als executiemiddel, hetzij als middel tot bewaring van recht, kan in burgerlijke of in handelszaken niet worden toegepast op onderdanen van een Verdragsluitende Staat of op personen die hun gewone verblijfplaats hebben in een Verdragsluitende Staat, in de gevallen waarin tegen de eigen onderdanen geen lijfsdwang is toegelaten. Elk feit dat door een onderdaan die zijn gewone verblijfplaats heeft in deze Staat kan worden ingeroepen om ontslag uit de lijfsdwang te verkrijgen, moet met hetzelfde gevolg kunnen worden ingeroepen door een onderdaan van een Verdragsluitende Staat of een persoon die zijn gewone verblijfplaats heeft in een Verdragsluitende Staat, zelfs indien dit feit in het buitenland heeft plaatsgehad.

Artikel 20

Een persoon die onderdaan is van een Verdragsluitende Staat of zijn gewone verblijfplaats in een Verdragsluitende Staat heeft en die door een rechter in een andere Verdragsluitende Staat, of met toestemming van de rechter door een partij, in persoon wordt opgeroepen om als getuige of deskundige te verschijnen voor een gerecht in die Staat, kan in die Staat noch worden vervolgd, noch in hechtenis worden genomen, noch aan enige andere vorm van vrijheidsbeperking worden onderworpen voor feiten of veroordelingen die voorafgingen aan zijn komst op het grondgebied van die Staat.

De in het voorgaande lid bedoelde onschendbaarheid vangt aan zeven dagen vóór de datum die is vastgesteld voor het horen van de getuige of de deskundige, en houdt op wanneer de getuige of de deskundige gedurende zeven achtereenvolgende dagen na het tijdstip waarop hem door de rechterlijke autoriteiten werd medegedeeld dat zijn aanwezigheid niet langer vereist was de gelegenheid gehad heeft om het grondgebied te verlaten doch daar desniettemin is gebleven of na het te hebben verlaten vrijwillig op dat grondgebied is teruggekeerd.

HOOFDSTUK V. ALGEMENE BEPALINGEN

Artikel 21

Onverminderd het bepaalde in artikel 22 kan geen bepaling van dit Verdrag worden uitgelegd als houdende een beperking op enig recht met betrekking tot de onderwerpen welke door dit Verdrag worden geregeld, dat aan een persoon toekomt ingevolge het recht van een Verdragsluitende Staat of ingevolge enige andere overeenkomst waarbij deze Staat partij is of wordt.

Artikel 22

Tussen Partijen bij dit Verdrag die tevens Partij zijn bij het Verdrag betreffende de burgerlijke rechtsvordering, ondertekend op 17 juli 1905 te 's-Gravenhage, en/of het Verdrag betreffende burgerlijke rechtsvordering, ondertekend op 1 maart 1954 te 's-Gravenhage, vervangt dit Verdrag de artikelen 17 t/m 24 van het Verdrag van 1905 of de artikelen 17 t/m 26 van het Verdrag van 1954, zelfs indien het in het tweede lid, onder c, van artikel 28 van dit Verdrag bedoelde voorbehoud is gemaakt.

Artikel 23

Aanvullende overeenkomsten tussen de Partijen bij de Verdragen van 1905 en 1954 worden, voor zover zij daarmee verenigbaar zijn, eveneens geacht van toepassing te zijn op dit Verdrag, tenzij de Partijen anders overeenkomen.

Artikel 24

Een Verdragsluitende Staat kan door middel van een verklaring bekend maken in welke andere taal of talen dan die bedoeld in de artikelen 7 en 17 de naar zijn centrale autoriteit gezonden stukken kunnen worden gesteld of vertaald.

Artikel 25

Een Verdragsluitende Staat die meer dan een officiële taal bezit en, op grond van zijn interne recht, voor zijn gehele grondgebied de in de artikelen 7 en 17 vermelde stukken niet in een van de daarin bedoelde talen kan aanvaarden, dient in een verklaring bekend te maken in welke taal deze stukken of vertalingen daarvan moeten zijn gesteld voor gebruik in met name genoemde delen van zijn grondgebied.

Artikel 26

Een Verdragsluitende Staat die twee of meer gebiedsdelen omvat waarin verschillende rechtsstelsels van toepassing zijn met betrekking tot door dit Verdrag beheerste onderwerpen kan op het tijdstip van ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding verklaren dat dit Verdrag van toepassing is op alle gebiedsdelen of slechts op een of meer daarvan, en kan te allen tijde deze verklaring wijzigen door het afleggen van een andere verklaring.

Deze verklaringen dienen ter kennis te worden gebracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden en dienen uitdrukkelijk de gebiedsdelen waarop het Verdrag van toepassing is te vermelden.

Artikel 27

In de gevallen waarin een Verdragsluitende Staat een staatsinrichting bezit waarin de uitvoerende, de rechterlijke en de wetgevende macht zijn verdeeld tussen de centrale overheid en andere overheden, heeft de ondertekening, de bekrachtiging, de aanvaarding of de goedkeuring van dit Verdrag, of de toetreding daartoe, of het afleggen door deze Staat, van een verklaring ingevolge van artikel 26, geen gevolgen met betrekking tot de interne verdeling van bevoegdheden tussen de machten in deze Staat.

Artikel 28

Iedere Verdragsluitende Staat kan zich, op het tijdstip van ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, het recht voorbehouden de toepassing van artikel 1 uit te sluiten met betrekking tot personen die geen onderdaan van een Verdragsluitende Staat zijn, doch die hun gewone verblijfplaats hebben in een andere Verdragsluitende Staat dan de Staat die het voorbehoud maakt, of die vroeger hun gewone verblijfplaats hebben gehad in de Staat die het voorbehoud maakt, indien geen behandeling op grondslag van wederkerigheid plaatsvindt tussen de Staat die het voorbehoud maakt, en de Staat waarvan de verzoekers om rechtsbijstand onderdaan zijn.

Iedere Verdragsluitende Staat kan zich, op het tijdstip van ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, het recht voorbehouden tot uitsluiting van:

  • a) het gebruik van Engels of Frans, of van beide talen, ingevolge artikel 7, tweede lid;

  • b) de toepassing van artikel 13, tweede lid;

  • c) de toepassing van Hoofdstuk II;

  • d) de toepassing van artikel 20.

    Wanneer een Staat een voorbehoud heeft gemaakt:

  • e) ingevolge het tweede lid, onder a, van dit artikel, waarbij het gebruik van zowel Engels als Frans wordt uitgesloten, kan elke andere betrokken Staat dezelfde regel toepassen ten aanzien van de Staat die het voorbehoud heeft gemaakt;

  • f) ingevolge het tweede lid, onder b, van dit artikel, kan elke andere Staat weigeren het tweede lid van artikel 13 toe te passen op personen die onderdaan zijn van de Staat die het voorbehoud heeft gemaakt, of die hun gewone verblijfplaats hebben in die Staat;

  • g) ingevolge het tweede lid, onder c, van dit artikel, kan elke andere Staat weigeren Hoofdstuk II toe te passen op personen die onderdaan zijn van de Staat die het voorbehoud heeft gemaakt, of die hun gewone verblijfplaats in die Staat hebben.

Geen enkel ander voorbehoud is toegestaan.

Iedere Verdragsluitende Staat kan te allen tijde een door hem gemaakt voorbehoud intrekken. Van de intrekking dient kennis te worden gegeven aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden. Het voorbehoud houdt op van kracht te zijn op de eerste dag van de derde kalendermaand, volgend op die waarin de kennisgeving is geschied.

Artikel 29

Iedere Verdragsluitende Staat stelt, op het tijdstip van de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, of op een later tijdstip, het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden in kennis van de aanwijzing van de autoriteiten, bedoeld in de artikelen 3, 4 en 16.

Deze Staat doet, zo nodig, eveneens mededeling van:

  • a) de verklaringen ingevolge de artikelen 5, 9, 16, 24, 25, 26 en 33;

  • b) de intrekking of de wijziging van de bovenbedoelde aanwijzingen en verklaringen;

  • c) de intrekking van een voorbehoud.

Artikel 30

De als bijlage bij dit Verdrag gevoegde modelformulieren kunnen worden gewijzigd door een besluit van een Bijzondere Commissie, bijeen te roepen door de Secretaris-Generaal van de Haagse Conferentie, waarvoor alle Verdragsluitende Staten en alle Lid-Staten van de Haagse Conferentie worden uitgenodigd. Het voorstel tot wijziging van de formulieren wordt in de agenda van de bijeenkomst opgenomen.

Wijzigingen dienen te worden aanvaard bij meerderheid van stemmen van de Verdragsluitende Staten die in de Bijzondere Commissie aanwezig zijn en hun stem hebben uitgebracht. Zij treden voor alle Verdragsluitende Staten in werking op de eerste dag van de zevende kalendermaand na de datum waarop de Secretaris-Generaal daarvan alle Verdragsluitende Staten in kennis heeft gesteld.

Tijdens het in het tweede lid bedoelde tijdvak kan iedere Verdragsluitende Staat door middel van een schriftelijke kennisgeving aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden een voorbehoud maken met betrekking tot de wijziging. Een Partij die een zodanig voorbehoud maakt wordt, met betrekking tot deze wijziging, tot het tijdstip van intrekking van het voorbehoud behandeld als een Staat die geen Partij is bij het onderhavige Verdrag.

HOOFDSTUK VI. SLOTBEPALINGEN

Artikel 31

Dit Verdrag staat open voor ondertekening door de Staten die lid waren van de Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht op het tijdstip van de Veertiende Zitting, en door niet-Lid-Staten die waren uitgenodigd om aan de opstelling ervan deel te nemen.

Het Verdrag wordt bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd en de akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden nedergelegd bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden.

Artikel 32

Iedere andere Staat kan tot het Verdrag toetreden.

De akte van toetreding wordt nedergelegd bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden.

De toetreding heeft slechts gevolg in de betrekkingen tussen de toetredende Staat en die Verdragsluitende Staten die niet binnen twaalf maanden na de ontvangst van de in artikel 36 onder 2 bedoelde kennisgeving bezwaar hebben gemaakt tegen de toetreding van deze Staat.

Een zodanig bezwaar kan ook worden gemaakt door Lid-Staten op het tijdstip waarop zij het Verdrag bekrachtigen, aanvaarden of goedkeuren indien dit na de toetreding geschiedt. Van ieder bezwaar wordt kennis gegeven aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden.

Artikel 33

Iedere Staat kan, op het tijdstip van ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, verklaren dat het Verdrag zich zal uitstrekken tot het geheel van de gebieden voor welker internationale betrekkingen hij verantwoordelijk is, of tot een of meer van die gebieden Deze verklaring wordt van kracht op het tijdstip waarop het Verdrag voor die Staat in werking treedt.

Deze verklaring, alsmede iedere latere uitbreiding, wordt ter kennis gebracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden.

Artikel 34

Het Verdrag treedt in werking op de eerste dag van de derde kalendermaand na de nederlegging van de derde akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, bedoeld in de artikelen 31 en 32.

Vervolgens treedt het Verdrag in werking:

  • 1. voor iedere Staat die daarna het Verdrag bekrachtigt, aanvaardt, goedkeurt of daartoe toetreedt, op de eerste dag van de derde kalendermaand na de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding;

  • 2. voor de grondgebieden of territoriale eenheden waarop het Verdrag is uitgebreid overeenkomstig artikel 26 of 33, op de eerste dag van de derde kalendermaand na de in die artikelen bedoelde kennisgeving.

Artikel 35

Het Verdrag blijft gedurende vijf jaar van kracht, te rekenen van de datum van zijn inwerkingtreding overeenkomstig artikel 34, eerste lid, ook voor de Staten die het later hebben bekrachtigd, aanvaard, goedgekeurd of ertoe zijn toegetreden.

Het Verdrag wordt, behoudens opzegging, voor telkens vijf jaar stilzwijgend verlengd.

De opzegging dient ten minste zes maanden voor het verstrijken van de termijn van vijf jaar ter kennis te worden gebracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden. Zij kan worden beperkt tot een of meer van de gebieden of territoriale eenheden waarop het Verdrag van toepassing is.

De opzegging heeft slechts gevolg ten opzichte van de Staat die haar heeft gedaan. Het Verdrag blijft van kracht voor de andere Verdragsluitende Staten.

Artikel 36

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken van het Koninkrijk der Nederlanden geeft de Lid-Staten van de Conferentie, alsmede de Staten die overeenkomstig artikel 32 zijn toegetreden, kennis van:

  • 1. de ondertekeningen, bekrachtigingen, aanvaardingen en goedkeuringen bedoeld in artikel 31;

  • 2. de toetredingen en bezwaren tegen toetredingen bedoeld in artikel 32;

  • 3. de datum waarop het Verdrag overeenkomstig artikel 34 in werking treedt;

  • 4. de verklaringen, bedoeld in de artikelen 26 en 33;

  • 5. de voorbehouden en de intrekking van voorbehouden bedoeld in de artikelen 28 en 30;

  • 6. de kennisgevingen medegedeeld ingevolge artikel 29;

  • 7. de opzeggingen bedoeld in artikel 35.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Verdrag hebben ondertekend.

GEDAAN te 's-Gravenhage, de 25ste oktober 1980, in de Engelse en de Franse taal, waarbij beide teksten gelijkelijk authentiek zijn, in één enkel exemplaar, dat zal worden nedergelegd in het archief van de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden en waarvan een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift langs diplomatieke weg zal worden gezonden aan alle Staten die ten tijde van haar Veertiende Zitting lid waren van de Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht, alsmede aan elke andere Staat die heeft deelgenomen aan de voorbereiding van dit Verdrag tijdens die Zitting.

Naar boven