Verdrag inzake bestrijding van omkoping van buitenlandse ambtenaren bij internationale zakelijke transacties, Parijs, 17-12-1997

Geraadpleegd op 28-03-2024.
Geldend van 13-03-2001 t/m heden

Verdrag inzake bestrijding van omkoping van buitenlandse ambtenaren bij internationale zakelijke transacties

Authentiek : EN

Convention on combating bribery of foreign public officials in international business transactions

Preamble

The Parties,

Considering that bribery is a widespread phenomenon in international business transactions, including trade and investment, which raises serious moral and political concerns, undermines good governance and economic development, and distorts international competitive conditions;

Considering that all countries share a responsibility to combat bribery in international business transactions;

Having regard to the Revised Recommendation on Combating Bribery in International Business Transactions, adopted by the Council of the Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD) on 23 May 1997, C(97)(123/FINAL, which, inter alia, called for effective measures to deter, prevent and combat the bribery of foreign public officials in connection with international business transactions, in particular the prompt criminalisation of such bribery in an effective and co-ordinated manner and in conformity with the agreed common elements set out in that Recommendation and with the jurisdictional and other basic legal principles of each country;

Welcoming other recent developments which further advance international understanding and co-operation in combating bribery of public officials, including actions of the United Nations, the World Bank, the International Monetary Fund, the World Trade Organisation, the Organisation of American States, the Council of Europe and the European Union;

Welcoming the efforts of companies, business organisations and trade unions as well as other non-governmental organisations to combat bribery;

Recognising the role of governments in the prevention of solicitation of bribes from individuals and enterprises in international business transactions;

Recognising that achieving progress in this field requires not only efforts on a national level but also multilateral co-operation, monitoring and follow-up;

Recognising that achieving equivalence among the measures to be taken by the Parties is an essential object and purpose of the Convention, which requires that the Convention be ratified without derogations affecting this equivalence;

Have agreed as follows:

Article 1. The Offence of Bribery of Foreign Public Officials

  • 1 Each Party shall take such measures as may be necessary to establish that it is a criminal offence under its law for any person intentionally to offer, promise or give any undue pecuniary or other advantage, whether directly or through intermediaries, to a foreign public official, for that official or for a third party, in order that the official act or refrain from acting in relation to the performance of official duties, in order to obtain or retain business or other improper advantage in the conduct of international business.

  • 2 Each Party shall take any measures necessary to establish that complicity in, including incitement, aiding and abetting, or authorisation of an act of bribery of a foreign public official shall be a criminal offence. Attempt and conspiracy to bribe a foreign public official shall be criminal offences to the same extent as attempt and conspiracy to bribe a public official of that Party.

  • 3 The offences set out in paragraphs 1 and 2 above are hereinafter referred to as “bribery of a foreign public official".

  • 4 For the purpose of this Convention:

    • a) “foreign public official" means any person holding a legislative, administrative or judicial office of a foreign country, whether appointed or elected; any person exercising a public function for a foreign country, including for a public agency or public enterprise; and any official or agent of a public international organisation;

    • b) “foreign country" includes all levels and subdivisions of government, from national to local;

    • c) “act or refrain from acting in relation to the performance of official duties" includes any use of the public official's position, whether or not within the official's authorised competence.

Article 2. Responsibility of Legal Persons

Each Party shall take such measures as may be necessary, in accordance with its legal principles, to establish the liability of legal persons for the bribery of a foreign public official.

Article 3. Sanctions

  • 1 The bribery of a foreign public official shall be punishable by effective, proportionate and dissuasive criminal penalties. The range of penalties shall be comparable to that applicable to the bribery of the Party's own public officials and shall, in the case of natural persons, include deprivation of liberty sufficient to enable effective mutual legal assistance and extradition.

  • 2 In the event that, under the legal system of a Party, criminal responsibility is not applicable to legal persons, that Party shall ensure that legal persons shall be subject to effective, proportionate and dissuasive non-criminal sanctions, including monetary sanctions, for bribery of foreign public officials.

  • 3 Each Party shall take such measures as may be necessary to provide that the bribe and the proceeds of the bribery of a foreign public official, or property the value of which corresponds to that of such proceeds, are subject to seizure and confiscation or that monetary sanctions of comparable effect are applicable.

  • 4 Each Party shall consider the imposition of additional civil or administrative sanctions upon a person subject to sanctions for the bribery of a foreign public official.

Article 4. Jurisdiction

  • 1 Each Party shall take such measures as may be necessary to establish its jurisdiction over the bribery of a foreign public official when the offence is committed in whole or in part in its territory.

  • 2 Each Party which has jurisdiction to prosecute its nationals for offences committed abroad shall take such measures as may be necessary to establish its jurisdiction to do so in respect of the bribery of a foreign public official, according to the same principles.

  • 3 When more than one Party has jurisdiction over an alleged offence described in this Convention, the Parties involved shall, at the request of one of them, consult with a view to determining the most appropriate jurisdiction for prosecution.

  • 4 Each Party shall review whether its current basis for jurisdiction if effective in the fight against the bribery of foreign public official and, if it is not, shall take remedial steps.

Article 5. Enforcement

Investigation and prosecution of the bribery of a foreign public official shall be subject to the applicable rules and principles of each Party. They shall not be influenced by considerations of national economic interest, the potential effect upon relations with another State or the identity of the natural or legal persons involved.

Article 6. Statute of Limitations

Any statute of limitations applicable to the offence of bribery of a foreign public official shall allow an adequate period of time for the investigation and prosecution of this offence.

Article 7. Money Laundering

Each Party which has made bribery of its own public official a predicate offence for the purpose of the application of its money laundering legislation shall do so on the same terms for the bribery of a foreign public official, without regard to the place where the bribery occurred.

Article 8. Accounting

  • 1 In order to combat bribery of foreign public officials effectively, each Party shall take such measures as may be necessary, within the framework of its laws and regulations regarding the maintenance of books and records, financial statement disclosures, and accounting and auditing standards, to prohibit the establishment of off-the-books accounts, the making of off-the-books or inadequately identified transactions, the recording of non-existent expenditures, the entry of liabilities with incorrect identification of their object, as well as the use of false documents, by companies subject to those laws and regulations, for the purpose of bribing foreign public officials or of hiding such bribery.

  • 2 Each Party shall provide effective, proportionate and dissuasive civil, administrative or criminal penalties for such omissions and falsifications in respect of the books, records, accounts and financial statements of such companies.

Article 9. Mutual Legal Assistance

  • 1 Each Party shall, to the fullest extent possible under its laws and relevant treaties and arrangements, provide prompt and effective legal assistance to another Party for the purpose of criminal investigations and proceedings brought by a Party concerning offences within the scope of this Convention and for non-criminal proceedings within the scope of this Convention brought by a Party against a legal person. The requested Party shall inform the requesting Party, without delay, of any additional information or documents needed to support the request for assistance and, where requested, of the status and outcome of the request for assistance.

  • 2 Where a Party makes mutual legal assistance conditional upon the existence of dual criminality, dual criminality shall be deemed to exist if the offence for which the assitance is sought is within the scope of this Convention.

  • 3 A Party shall not decline to render mutual legal assistance for criminal matters within the scope of this Convention on the ground of bank secrecy.

Article 10. Extradition

  • 1 Bribery of a foreign public official shall be deemed to be included as an extraditable offence under the laws of the Parties and the extradition treaties between them.

  • 2 If a Party which makes extradition conditional on the existence of an extradition treaty receives a request for extradition from another Party with which it has no extradition treaty, it may consider this Convention to be the legal basis for extradition in respect of the offence of bribery of a foreign public official.

  • 3 Each Party shall take any measures necessary to assure either that it can extradite its nationals or that it can prosecute its nationals for the offence of bribery of a foreign public official. A Party which declines a request to extradite a person for bribery of a foreign public official solely on the ground that the person is its national shall submit the case to its competent authorities for the purpose of prosecution.

  • 4 Extradition for bribery of a foreign public official is subject to the conditions set out in the domestic law and applicable treaties and arrangements of each Party. Where a Party makes extradition conditional upon the existence of dual criminality, that condition shall be deemed to be fulfilled if the offence for which extradition is sought is within the scope of Article 1 of this Convention.

Article 11. Responsible Authorities

For the purposes of Article 4, paragraph 3, on consultation, Article 9, on mutual legal assistance and Article 10, on extradition, each Party shall notify to the Secretary-General of the OECD an authority or authorities responsible for making and receiving requests, which shall serve as channel of communication for these matters for that Party without prejudice to other arrangements between Parties.

Article 12. Monitoring and Follow-up

The Parties shall co-operate in carrying out a programme of systematic follow-up to monitor and promote the full implementation of this Convention. Unless otherwise decided by consensus of the Parties, this shall be done in the framework of the OECD Working Group on Bribery in International Business Transactions and according to its terms of reference, or within the framework and terms of reference of any successor to its functions, and Parties shall bear the costs of the programme in accordance with the rules applicable to that body.

Article 13. Signature and Accession

  • 1 Until its entry into force, this Convention shall be open for signature by OECD members and by non-members which have been invited to become full participants in its Working Group on Bribery in International Business Transactions.

  • 2 Subsequent to its entry into force, this Convention shall be open to accession by any non-signatory which is a member of the OECD or has become a full participant in the Working Group on Bribery in International Business Transactions or any successor to its functions. For each such non-signatory, the Convention shall enter into force on the sixtieth day following the date of deposit of its instrument of accession.

Article 14. Ratification and Depositary

  • 1 This Convention is subject to acceptance, approval or ratification by the Signatories, in accordance with their respective laws.

  • 2 Instruments of acceptance, approval, ratification or accession shall be deposited with the Secretary-General of the OECD, who shall serve as Depositary of this Convention.

Article 15. Entry into Force

  • 1 This Convention shall enter into force on the sixtieth day following the date upon which five of the ten countries which have the ten largest export shares set out in the annexed document and which represent by themselves at least sixty per cent of the combined total exports of those ten countries, have deposited their instruments of acceptance, approval, or ratification. For each Signatory depositing its instrument after such entry into force, the Convention shall enter into force on the sixtieth day after deposit of its instrument.

  • 2 If, after 31 December 1998, the Convention has not entered into force under paragraph 1 above, any Signatory which has deposited its instrument of acceptance, approval or ratification may declare in writing to the Depositary its readiness to accept entry into force of this Convention under this paragraph 2. The Convention shall enter into force for such a Signatory on the sixtieth day following the date upon which such declarations have been deposited by at least two Signatories. For each Signatory depositing its declaration after such entry into force, the Convention shall enter into force on the sixtieth day following the date of deposit.

Article 16. Amendment

Any Party may propose the amendment of this Convention. A proposed amendment shall be submitted to the Depositary which shall communicate it to the other Parties at least sixty days before convening a meeting of the Parties to consider the proposed amendment. An amendment adopted by consensus of the Parties, or by such other means as the Parties may determine by consensus, shall enter into force sixty days after the deposit of an instrument of ratification, acceptance or approval by all of the Parties, or in such other circumstances as may be specified by the Parties at the time of adoption of the amendment.

Article 17. Withdrawal

A Party may withdraw from this Convention by submitting written notification to the Depositary. Such withdrawal shall be effective one year after the date of the receipt of the notification. After withdrawal, co-operation shall continue between the Parties and the Party which has withdrawn on all requests for assistance or extradition made before the effective date of withdrawal which remain pending.

DONE in Paris this seventeenth day of December, Nineteen Hundred and Ninety-Seven in the French and English languages, each text being equally authentic.

Annex DAFFE/IME/BR(97)18/FINAL

Statistics on OECD Exports

OECD EXPORTS

1990–1996

1990–1996

1990–1996

US$ million

%

%

of Total OECD

of 10 largest

United States

287 118

15,9%

19,7%

Germany

254 746

14,1%

17,5%

Japan

212 665

11,8%

14,6%

France

138 471

7,7%

9,5%

United Kingdom

121 258

6,7%

8,3%

Italy

112 449

6,2%

7,7%

Canada

91 215

5,1%

6,3%

Korea (1)

81 364

4,5%

5,6%

Netherlands

81 264

4,5%

5,6%

Belgium-Luxembourg

78 598

4,4%

5,4%

Total 10 largest

1 459 148

81,0%

100%

Spain

42 469

2,4%

Switzerland

40 395

2,2%

Sweden

36 710

2,0%

Mexico (1)

34 233

1,9%

Australia

27 194

1,5%

Denmark

24 145

1,3%

Austria1

22 432

1,2%

Norway

21 666

1,2%

Ireland

19 217

1,1%

Finland

17 296

1,0%

Poland(1)2

12 652

0,7%

Portugal

10 801

0,6%

Turkey3

8 027

0,4%

Hungary4

6 795

0,4%

New Zealand

6 663

0,4%

Czech Republic5

6 263

0,3%

Greece6

4 606

0,3%

Iceland

949

0,1%

Total OECD

1 801 661

100%

Source: OECD, (1) IMF

Concerning Belgium-Luxembourg: Trade statistics for Belgium and Luxembourg are available only on a combined basis for the two countries. For purposes of Article 15, paragraph 1 of the Convention, if either Belgium or Luxembourg deposits its instrument of acceptance, approval or ratification, or if both Belgium and Luxembourg deposit their intruments of acceptance, approval or ratification, it shall be considered that one of the countries which have the ten largest exports shares has deposited its instrument and the joint exports of both countries will be counted towards the 60 percent of combined total exports of those ten countries, which is required for entry into force under this provision.

Vertaling : NL

Verdrag inzake de bestrijding van omkoping van buitenlandse ambtenaren bij internationale zakelijke transacties

Preambule

De Partijen,

Overwegende dat omkoping bij internationale zakelijke transacties, waaronder begrepen handel en investeringen, een wijdverbreid verschijnsel is dat aanleiding geeft tot ernstige ethische en politieke bezorgdheid, goed bestuur en economische groei ondermijnt en internationale mededingingsomstandigheden vervalst;

Overwegende dat alle landen gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor de bestrijding van omkoping bij internationale zakelijke transacties;

Gelet op de Herziene Aanbeveling inzake de Bestrijding van Omkoping bij Internationale Zakelijke Transacties, aangenomen door de Raad van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) op 23 mei 1997, C(97)123/FINAL, die, onder andere, opriep tot doeltreffende maatregelen om omkoping van buitenlandse ambtenaren in verband met internationale zakelijke transacties te ontmoedigen, te voorkomen en te bestrijden, en in het bijzonder tot de onmiddellijke strafbaarstelling van deze omkoping, zulks op doeltreffende en samenhangende wijze en in overeenstemming met de overeengekomen gemeenschappelijke elementen genoemd in bovenbedoelde Aanbeveling en met de rechtsbevoegdheidsbeginselen en andere fundamentele juridische beginselen van ieder land;

Verwelkomend andere recente ontwikkelingen die internationale overeenstemming en internationale samenwerking met betrekking tot de bestrijding van omkoping van ambtenaren, met inbegrip van acties van de Verenigde Naties, de Wereldbank, het Internationale Monetaire Fonds, de Wereldhandelsorganisatie, de Organisatie van Amerikaanse Staten, de Raad van Europa en de Europese Unie, verder bevorderen;

Verwelkomend de inspanningen van bedrijven, handelsorganisaties, vakbonden, alsmede andere niet-gouvernementele organisaties teneinde omkoping te bestrijden;

Erkennende de rol van regeringen bij de voorkoming van de verleiding tot omkoping door personen en bedrijven bij internationale zakelijke transacties;

Erkennende dat voor het boeken van vooruitgang op dit gebied niet alleen inspanningen op nationaal niveau, doch ook multilaterale samenwerking, controle en vervolg daarop noodzakelijk is;

Erkennende dat het bereiken van gelijkwaardigheid van de door Partijen te nemen maatregelen een belangrijk voorwerp en een belangrijk doel van het Verdrag is, hetgeen vereist dat het Verdrag dient te worden bekrachtigd zonder dat deze gelijkwaardigheid wordt aangetast.

Zijn het volgende overeengekomen:

Artikel 1. Het strafbaar feit omkoping van buitenlandse ambtenaren

  • 1 Iedere Partij neemt de noodzakelijke maatregelen om vast te leggen dat volgens haar wetgeving voor een ieder het opzettelijk aanbieden, beloven of geven van iedere niet verschuldigde betaling of ieder ander voordeel, direct dan wel via tussenpersonen, aan een buitenlandse ambtenaar, voor deze ambtenaar of voor een derde partij, teneinde te bewerkstelligen dat de ambtenaar handelt of nalaat te handelen met in de uitoefening van overheidstaken, om aldus zakelijk of enig ander ongeoorloofd voordeel uit internationale zakelijke transacties te verkrijgen of te behouden, een misdrijf is.

  • 2 Iedere Partij neemt alle noodzakelijke maatregelen om vast te leggen dat medeplichtigheid, waaronder begrepen uitlokking en hulp, aan of goedkeuring van omkoping van een buitenlandse ambtenaar een misdrijf is. Poging en samenspanning tot omkoping van een buitenlandse ambtenaar is in dezelfde mate strafbaar als poging en samenspanning tot omkoping van een ambtenaar van de desbetreffende Partij.

  • 3 De in de bovenstaande leden 1 en 2 bedoelde strafbare feiten worden hierna „omkoping van een buitenlandse ambtenaar" genoemd.

  • 4 Voor de toepassing van dit Verdrag:

    • a. wordt onder „buitenlandse ambtenaar" verstaan iedere persoon die een wetgevend, bestuurlijk of rechterlijk ambt van een ander land bekleedt, hetzij door benoeming dan wel door verkiezing; iedere persoon die een openbare functie voor een ander land uitoefent, met inbegrip van een overheidsinstelling of overheidsbedrijf; en iedere ambtenaar of tussenpersoon van een internationale publiekrechtelijke organisatie;

    • b. wordt onder „ander land" mede verstaan alle overheidsniveaus en onderafdelingen van de overheid, van nationaal tot lokaal;

    • c. wordt onder „handelen of nalaten te handelen in de uitoefening van overheidstaken" mede verstaan iedere gebruikmaking van de functie van de ambtenaar, al dan niet binnen de bevoegdheid van de desbetreffende ambtenaar.

Artikel 2. Aansprakelijkheid van rechtspersonen

Iedere Partij neemt, in overeenstemming met zijn rechtsbeginselen, de noodzakelijke maatregelen om de aansprakelijkheid van rechtspersonen ten aanzien van omkoping van een buitenlandse ambtenaar vast te leggen.

Artikel 3. Sancties

  • 1 Op omkoping van een ambtenaar worden doeltreffende, evenredige en afschrikkende straffen gesteld. De toepasselijke straffen zullen vergelijkbaar zijn met die welke van toepassing zijn op omkoping van ambtenaren van de Partij zelf, waar het natuurlijke personen betreft, is hieronder tevens begrepen vrijheidsbeneming die toereikend is om doeltreffende wederzijdse rechtshulp en uitlevering mogelijk te maken.

  • 2 Ingeval volgens het rechtssysteem van een Partij strafrechtelijke aansprakelijkheid niet van toepassing is op rechtspersonen, verzekert de desbetreffende Partij dat rechtspersonen ten aanzien van omkoping van buitenlandse ambtenaren onderworpen zijn aan doeltreffende, evenredige en afschrikkende niet-strafrechtelijke sancties, met inbegrip van geldboetes.

  • 3 Iedere Partij neemt de noodzakelijke maatregelen om ervoor te zorgen dat het omkoopmiddel en de opbrengsten van omkoping van een buitenlandse ambtenaar, of goederen waarvan de waarde overeenkomt met die van deze opbrengsten, in beslaggenomen of geconfisqeerd kunnen worden, of ervoor te zorgen dat geldboetes met vergelijkbaar resultaat opgelegd kunnen worden.

  • 4 Iedere Partij overweegt het opleggen van bijkomende civielrechtelijke of administratiefrechtelijke sancties tegen een persoon die onderworpen is aan sancties wegens omkoping van een buitenlandse ambtenaar.

Artikel 4. Rechtsbevoegdheid

  • 1 Iedere Partij neemt de noodzakelijke maatregelen om rechtsmacht te vestigen ten aanzien van omkoping van een buitenlandse ambtenaar wanneer het strafbaar feit geheel of gedeeltelijk op haar grondgebied wordt gepleegd.

  • 2 Iedere Partij die bevoegd is om haar onderdanen te vervolgen wegens in het buitenland gepleegde strafbare feiten neemt de noodzakelijke maatregelen om rechtsmacht te vestigen ten aanzien van de vervolging van omkoping van een buitenlandse ambtenaar, in overeenstemming met dezelfde beginselen.

  • 3 Indien meer dan één Partij bevoegd is inzake een vermoedelijk strafbaar feit dat in dit Verdrag wordt beschreven, plegen de betrokken Partijen op verzoek van één van hen overleg ten einde vast te stellen wie van hen het meest in aanmerking komt om vervolging in te stellen.

  • 4 Iedere Partij heroverweegt of de basis waarop zij thans bevoegd is, doeltreffend is bij de bestrijding van omkoping van buitenlandse ambtenaren, en neemt, indien dit niet het geval is, maatregelen tot verbetering.

Artikel 5. Handhaving

Opsporing en vervolging van omkoping van een buitenlandse ambtenaar is onderworpen aan de toepasselijke regels en beginselen van iedere Partij, en worden niet beïnvloed door overwegingen van nationaal economisch belang, door de mogelijke gevolgen voor de betrekkingen met een andere Staat of door de identiteit van de betrokken natuurlijke of rechtspersonen.

Artikel 6. Verjaringswet

Alle toepasselijke verjaringswetten met betrekking tot het strafbaar feit omkoping van een buitenlandse ambtenaar zal voorzien in een passende termijn voor de opsporing en vervolging van dit strafbaar feit.

Artikel 7. Het witwassen van gelden

Iedere Partij die voor de toepassing van haar wetgeving inzake het witwassen van gelden omkoping van haar eigen ambtenaren als grondfeit strafbaar heeft gesteld, dient volgens dezelfde voorwaarden omkoping van buitenlandse ambtenaren strafbaar te stellen, ongeacht de plaats waar de omkoping plaatsvond.

Artikel 8. Boekhouding

  • 1 Teneinde omkoping van buitenlandse ambtenaren doelmatig te kunnen bestrijden, neemt iedere Partij, binnen het kader van haar wet- en regelgeving inzake het bijhouden van boeken en registers, de openbaarmaking van financiële overzichten, en normen voor boekhouden en accountantsonderzoeken, de nodige maatregelen om een verbod in te stellen op het opstellen van niet in de boeken opgenomen rekeningen, het sluiten van niet in de boeken opgenomen of niet afdoende geïdentificeerde transacties, de registratie van niet-bestaande uitgaven, het zich verbinden tot aansprakelijkheden met onjuiste identificatie van de inhoud hiervan, alsmede het gebruik van valse documenten, door bedrijven die aan deze wet- en regelgeving onderworpen zijn, met het doel om buitenlandse ambtenaren om te kopen of deze omkoping te verhullen.

  • 2 Iedere Partij stelt doeltreffende, evenredige en afschrikkende civiel-, administratief- of strafrechtelijke sancties vast voor dergelijke verzuimen en vervalsingen met betrekking tot de boeken, registers, rekeningen en financiële overzichten van dergelijke bedrijven.

Artikel 9. Wederzijdse rechtshulp

  • 1 Iedere Partij verleent, in die mate als op grond van haar wetgeving en relevante verdragen en regelingen mogelijk is, onmiddellijke en doeltreffend rechtshulp aan een andere Partij met het oog op strafrechtelijke onderzoeken en procedures die door een Partij worden ingesteld terzake van strafbare feiten die onder dit Verdrag vallen en terzake van niet-strafrechtelijke procedures die door een Partij tegen een rechtspersoon worden ingesteld en die onder dit Verdrag vallen. De aangezochte Partij dient de verzoekende Partij onverwijld in kennis te stellen van alle aanvullende informatie of documenten die nodig zijn om het verzoek om rechtshulp te ondersteunen en, indien hierom wordt verzocht, van het verloop en het resultaat van het verzoek om bijstand.

  • 2 Wanneer een Partij wederzijdse rechtshulp afhankelijk stelt van dubbele strafbaarheid, wordt dubbele strafbaarheid geacht te bestaan indien het strafbaar feit terzake waarvan om rechtshulp is verzocht onder dit Verdrag valt.

  • 3 Een Partij weigert terzake van strafzaken die onder dit Verdrag vallen geen wederzijdse rechtshulp vanwege het bankgeheim.

Artikel 10. Uitlevering

  • 1 Omkoping van een buitenlandse ambtenaar wordt geacht een strafbaar feit te zijn waarvoor uitlevering kan worden toegestaan krachtens de wetgeving van de Partijen en de uitleveringsverdragen die tussen hen zijn gesloten.

  • 2 Indien een Partij die uitlevering afhankelijk stelt van het bestaan van een uitleveringsverdrag een uitleveringsverzoek ontvangt van een andere Partij waarmee zij geen uitleveringsverdrag heeft gesloten, kan zij dit Verdrag beschouwen als wettelijke basis voor uitlevering wegens het strafbaar feit omkoping van een buitenlandse ambtenaar.

  • 3 Iedere Partij neemt alle noodzakelijke maatregelen om te verzekeren dat zij ofwel haar onderdanen kan uitleveren ofwel haar onderdanen kan vervolgen wegens het strafbaar feit omkoping van een buitenlandse ambtenaar. Een Partij die een verzoek om uitlevering van een persoon vanwege omkoping van een buitenlandse ambtenaar afwijst uitsluitend op grond van de omstandigheid dat die persoon haar onderdaan is, legt de zaak met het oog op vervolging voor aan haar bevoegde instanties.

  • 4 Uitlevering vanwege omkoping van een buitenlandse ambtenaar is onderworpen aan de voorwaarden als genoemd in de nationale wetgeving en toepasselijke verdragen en regelingen van iedere Partij. Wanneer een Partij uitlevering afhankelijk stelt van dubbele strafbaarheid, wordt aan deze voorwaarde geacht te zijn voldaan indien het strafbaar feit waarvoor om uitlevering wordt verzocht onder artikel 1 van dit Verdrag valt.

Artikel 11. Verantwoordelijke autoriteiten

Voor de toepassing van artikel 4, derde lid, inzake overleg, artikel 9, inzake wederzijdse rechtshulp, en artikel 10, inzake uitlevering, stelt iedere Partij de Secretaris-Generaal van de OESO ervan in kennis welke autoriteit of autoriteiten verantwoordelijk zijn voor het doen en ontvangen van verzoeken; deze dienen voor de desbetreffende Partij als communicatiekanaal ten aanzien van deze aangelegenheden, onverminderd andere regelingen tussen Partijen.

Artikel 12. Controle en vervolg

Partijen werken samen om een systematisch-vervolgprogramma in werking te stellen teneinde de volledige uitvoering van dit Verdrag te controleren en te bevorderen. Tenzij Partijen unaniem anders hebben bepaald, geschiedt dit binnen het kader van de OESO Werkgroep voor Omkoping bij Internationale Zakelijke Transacties en overeenkomstig haar taakstelling, of binnen het kader en de taakstelling van ieder orgaan dat de OESO Werkgroep in haar functies opvolgt, en dragen Partijen de kosten van het programma in overeenstemming met de voor dat orgaan toepasselijke regels .

Artikel 13. Ondertekening en toetreding

  • 1 Dit Verdrag staat tot zijn inwerkingtreding open voor ondertekening door OESO-leden en door niet-leden die zijn uitgenodigd volwaardige participanten te worden in de OESO-Werkgroep inzake Omkoping bij Internationale Zakelijke Transacties.

  • 2 Na zijn inwerkingtreding staat dit Verdrag open voor toetreding door iedere niet-ondertekenaar die lid is van de OESO of een volwaardige participant is geworden in de Werkgroep inzake Omkoping bij Internationale Zakelijke Transacties of in ieder orgaan dat de Werkgroep in haar functies opvolgt. Ten aanzien van iedere bovenbedoelde niet-ondertekenaar treedt het Verdrag in werking op de zestigste dag die volgt op de datum van nederlegging van zijn akte van toetreding.

Artikel 14. Bekrachtiging en depositaris

  • 1 Dit Verdrag dient te worden aanvaard, goedgekeurd of bekrachtigd door de Ondertekenaars, in overeenstemming met hun respectieve wetgeving.

  • 2 Akten van aanvaarding, goedkeuring, bekrachtiging of toetreding worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de OESO, depositaris van dit Verdrag.

Artikel 15. Inwerkingtreding

  • 1 Dit Verdrag treedt in werking op de zestigste dag die volgt op de datum waarop vijf van de tien landen die de tien grootste exportaandelen als genoemd in het bijgevoegde document bezitten en die zelf ten minste zestig procent van de totale export van deze tien landen tezamen vertegenwoordigen, hun akten van aanvaarding, goedkeuring of bekrachtiging hebben nedergelegd. Ten aanzien van iedere ondertekenaar die zijn akte na deze inwerkingtreding nederlegt, treedt het Verdrag in werking op de zestigste dag na nederlegging van zijn akte.

  • 2 Indien het Verdrag op 31 december 1998 niet in werking is getreden ingevolge het eerste lid, kan iedere ondertekenaar die zijn akte van aanvaarding, goedkeuring of bekrachtiging heeft nedergelegd, schriftelijk aan de depositaris verklaren bereid te zijn om de inwerkingtreding van dit Verdrag ingevolge dit tweede lid te aanvaarden. Het Verdrag treedt ten aanzien van deze ondertekenaar in werking op de zestigste dag die volgt op de datum waarop dergelijke verklaringen door ten minste twee ondertekenaars zijn nedergelegd. Ten aanzien van iedere ondertekenaar die zijn verklaring nederlegt na deze inwerkingtreding, treedt het Verdrag in werking op de zestigste dag die volgt op de datum van nederlegging.

Artikel 16. Wijziging

Iedere Partij kan een voorstel tot wijziging van dit Verdrag doen. Een voorstel tot wijziging wordt voorgelegd aan de depositaris, die het aan de andere Partijen toezendt ten minste zestig dagen vóór bijeenroeping van een vergadering van de Partijen ter bespreking van de voorgestelde wijziging. Een wijziging die unaniem, of op enige andere wijze die partijen unaniem vaststellen, door de partijen wordt aangenomen, wordt van kracht zestig dagen na de nederlegging door alle Partijen van een akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, of nadat is voldaan aan andere voorwaarden als door de Partijen bepaald op het tijdstip van aanneming van de wijziging.

Artikel 17. Opzegging

Een Partij kan dit Verdrag opzeggen door een schriftelijke kennisgeving voor te leggen aan de depositaris. De opzegging wordt van kracht één jaar na de datum van ontvangst van de kennisgeving. Na opzegging wordt de samenwerking tussen de Partijen en de Partij die heeft opgezegd, voortgezet ten aanzien van alle nog hangende verzoeken om bij- stand en uitlevering die zijn ingediend vóór de datum waarop de opzegging van kracht wordt.

GEDAAN te Parijs op zeventien december negentienhonderd zevenennegentig, in de Franse en Engelse taal, zijnde beide teksten gelijkelijk authentiek.

Bijlage DAFFE/IME/BR(97)18/FINAL

EXPORTCIJFERS VAN DE OESO-LANDEN

EXPORT VAN DE OESO-LANDEN

1990–1996

1990–1996

1990–1996

In miljoen US$

%

%

van totale OESO

van de 10 grootste

Verenigde Staten

287 118

15,9%

19,7%

Duitsland

254 746

14,1%

17,5%

Japan

212 665

11,8%

14,6%

Frankrijk

138 471

7,7%

9,5%

Verenigd Koninkrijk

121 258

6,7%

8,3%

Italië

112 449

6,2%

7,7%

Canada

91 215

5,1%

6,3%

Korea (1)

81 364

4,5%

5,6%

Nederland

81 264

4,5%

5,6%

België-Luxemburg

78 598

4,4%

5,4%

Totaal 10 grootste

1 459 148

81,0%

100%

Spanje

42 469

2,4%

Zwitserland

40 395

2,2%

Zweden

36 710

2,0%

Mexico (1)

34 233

1,9%

Australië

27 194

1,5%

Denemarken

24 145

1,3%

Oostenrijk7

22 432

1,2%

Noorwegen

21 666

1,2%

Ierland

19 217

1,1%

Finland

17 296

1,0%

Polen (1)8

12 652

0,7%

Portugal

10 801

0,6%

Turkije9

8 027

0,4%

Hongarije10

6 795

0,4%

Nieuw-Zeeland

6 663

0,4%

Tsjechische Republiek11

6 263

0,3%

Griekenland12

4 606

0,3%

IJsland

949

0,1%

Totaal OESO

1 801 661

100%

Bron: OESO, (1) IMF

Wat betreft België en Luxemburg: de handelsstatistieken voor België en Luxemburg zijn voor deze twee landen slechts tezamen beschikbaar. Voor de toepassing van artikel 15, eerste lid, van het Verdrag wordt, indien ofwel België ofwel Luxemburg zijn akte van aanvaarding, goedkeuring of bekrachtiging nederlegt, of indien zowel België als Luxemburg hun akten van aanvaarding, goedkeuring of bekrachtiging nederleggen, één van de landen die de tien grootste exportaandelen bezitten, geacht zijn akte te hebben nedergelegd en worden de gezamenlijke exportcijfers van beide landen bij elkaar opgeteld om de 60 procent van de totale gezamenlijke exportcijfers van deze tien landen te behalen, zoals voor de inwerkingtreding van het verdrag vereist is.

  1. 1990-1995 ^ [1]
  2. 1991-1996 ^ [2]
  3. 1990-1995 ^ [3]
  4. 1991-1996 ^ [4]
  5. 1993-1996 ^ [5]
  6. 1990-1995 ^ [6]
  7. 1990-1995 ^ [7]
  8. 1991-1996 ^ [8]
  9. 1990-1995 ^ [9]
  10. 1991-1996 ^ [10]
  11. 1993-1996 ^ [11]
  12. 1990-1995 ^ [12]
Naar boven